aantal stappen: 1.351.027 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 107
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
14-01-2024
Winterse wandeling.
Vanmorgen was ik om 8u30 al bij de bakker, en je zou dan denken, ... nog keuze genoeg! Helaas, de rekken waren zo goed als leeg en het was dus pakken wat er nog over was. Je hoeft je dus niet af te vragen welke stormloop er geweest is deze ochtend naar brood en gebak. De winkel gaat open om 7u00.
Na de voormiddagkoffie besloten we beiden om 'n wandeling te maken, mijn vrouw iets van 'n halfuurtje, kwestie van even buiten te zijn geweest, ikzelf 'n iets langere route. Ik vertrok doorheen de Henri Dunantstraat naar de kinderboerderij. Er waren opmerkelijk veel gezinnen op wandel tussen de diertjes. En van de boerderij is het maar 'n stap verder tot aan de visvijver. Deze is nog grotendeels dichtgevroren. Natuurlijk is de ijslaag veel te dun om je er op te wagen, vissers heb ik dus vandaag niet gezien.
Daarna ben ik nog een eind door Pietersheimbos getrokken. Ik kwam oa. langs de toegangspilaren en door de kastanjedreef. Aan het kasteel ging ik linksaf naar de Putstraat. En in de Drie Eikenstraat eindelijk eens 'n foto kunnen maken van dat oude huisje. Meestal staat er 'n auto in de weg.
En dat het nog altijd wintert, ondervond ik even verderop. Het begon weer te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar wat korrelsneeuw. Ook deze morgen zag ik al veel poedersneeuw op de stoepen liggen. Tijd dus om huiswaarts te keren.
En ja, dit wil ik ook nog kwijt. Mijn vrouw en ik hebben onze gsm nu toch al 'n 4-tal jaren. We zijn er gisteren eindelijk achter gekomen dat het ontgrendelen van die gsm met 'n vingerafdruk, toch handiger is dan door telkens onze geheime code te moeten ingeven. Het installeren was in feite 'n makkie. We hebben er nu twee vingers ingezet, stel dat je 'n plakker nodig hebt op die ene vinger. Zo, dadelijk weer naar de koers kijken, het BK veldrijden voor mannen.
Ondanks het grijze en kille weer, wilde ik vandaag toch een langere wandeling maken. Het doel was Oud-Caberg, enkel de te volgen route lag nog niet vast. Eerst effe gewacht tot mijn eega terug thuis was van het winkelen - we waren in blijde verwachting van de komst van een dakwerker - daarna kon ik vertrekken.
Eens de fiets- en voetgangersbrug over, kon ik kiezen, naar rechts en direct naar Oud-Caberg of naar links en eerst naar Smeermaas. Ik koos er dit keer voor om in wijzerzin te wandelen, met de klok mee dus richting Smeermaas. Aan de Grensweg passeerde ik aan de grenspaal, de grens België - Nederland om die veldweg te nemen richting de tunnel onder het oude spoor.
Eens daar onderdoor, ging het via een toch nog bevroren veldweg, richting het kapelletje. Daar ging ik linksaf, bergop doorheen de velden met zicht op die paar woningen. Als je in de autobus zit richting Maastricht, dan zie je die woningen mooi liggen. Ze vormen als het ware een eilandje midden in het veld. Ter hoogte van die woningen veranderde de weg terug naar een betonweg met als naam: Lanakerweg.
Op het einde van die straat zie je een van de zogenaamde Landmarks met een aanduiding dat er al 7.400 jaar aan landbouw gedaan wordt in de streek. Voorbij die steen kom je dan in het woongebied van Oud-Caberg. Ik heb het nog al eens gezegd, het is een slapend dorp dat nu hoort tot Maastricht maar in een ver verleden tot Lanaken behoorde. Goed dat er nog vele oude boerderijen goed bewaard gebleven zijn.
Via het ijzeren kruis, was ik al rap op het fietspad richting Lanaken om in het centrum eerst wat op te warmen bij ene lekkere Cécémel.
En in de namiddag heb ik naar de koers gekeken. Bij de vrouwen was het ongemeen spannend met toch Sanne Cant als winnares, voor de 15de keer op rij Belgisch kampioen.
En dat dak? Hij zal nog eens mogen terugkomen, zijn ladder was niet lang genoeg.
De doelen van vandaag waren in deze volgorde: dokter - bakker - post - apotheek - Hubert. De ingrediënten waren gladde stoepen - grijs weer - vochtigheid in de lucht - kil.
Maar goed dat ik gisteren ben gaan fietsen, dat was vandaag niet mogelijk geweest. Maar goed, ik diende dus toch op wandel te gaan. Pet en handschoenen waren weeral nuttig. Gezien ik echter niet op zoek kon gaan naar fotogenieke plekjes, zijn er vandaag slechts 'n tweetal afbeeldingen. Eerst 'n gevaarlijke punt in het park, vooral voor fietsers en de beek die toegevroren is.
Als laatste bestemming koos ik ervoor om bij vriend Hubert nog eens binnen te stappen. Het is al effe geleden dat we nog samen gefietst hebben. Ik wilde wel eens weten hoe het met hem gesteld was en wat zijn doelen voor 2024 zijn. Hij heeft mij verzekert dat hij ook dit jaar wil gaan fietsen, zij het dat snelheid en afstand bekeken zullen worden in functie van zijn leeftijd en fysieke kunnen. Geen probleem, ik ben al blij dat hij niet in 'n hoekje gaat zitten.
Zo, al bij al toch 'n dikke 6 km. gewandeld, en het moet gezegd, op sommige plaatsen was het echt gevaarlijk glad. Ik hoop dat er geen ongevallen gebeurd zijn.
Vandaag kon ik het toch niet laten, er zou en er moest gefietst worden. Het weer leende zich er voor, niet teveel wind, véél zon en minder koud dan de voorbije dagen. De volgende dagen dienen zich aan als grijs, met weinig zon. Het was dus deze namiddag profiteren van de omstandigheden. Ik had 'n route in mijn hoofd, maar gaandeweg ben ik toch wat verder gegaan dan gepland. De benen voelden goed aan, dus wat extra kms. waren geen probleem.
Ik vertrok in Briegden aan de brug om vervolgens het jaagpad te nemen tot in Kanne. Daar zag ik dat er nog maar 10 andere fietsers mij vandaag waren voorgegaan. Best weinig dus, op dat moment was het toch al 13u20. Kanne is altijd mooi om er wat foto's te nemen. Vervolgens ging het naar de sluis van Lanaye om dan door te fietsen richting Moelingen. De Maas hield zich vandaag rustig, het is al anders geweest.
In Moelingen ging het dan linksaf naar Eijsden. Het is 'n slapend dorp met nog veel oude woningen en 'n mooie beeldengroep. Eens Eijsden buitengereden, is het gewoon de grote weg volgen richting Maastricht. Je dient aan de linkerkant te rijden op 'n dubbel fietspad. En die laatste foto, dat krijg je te zien bij het binnenrijden van Maastricht.
Om de stad buiten te rijden, koos ik deze keer om dat te doen via de Noorderbrug. Dat was gewoon 'n kleine lus naar rechts. Sneller ging ook, via de Wilhelminabrug en daarna langs de Bassin. Maar het wordt daar voor de fietsers moeilijk gemaakt met werken in aantocht.
In Lanaken nog twee drankjes gedronken, warm en koud om tenslotte thuis onder de warme douche te kruipen. Ik moet zeggen dat ik absoluut geen kou gehad heb tijdens mijn rit, ik was uiteraard goed voorzien van kledij, oa. thermisch ondergoed. Zo, die eerste fietstocht heb ik alweer gescoord.
Het nieuwe jaar is nog maar pas begonnen, en ik heb mij al laten vangen, ... batterij van mijn gsm plat onderweg. Dat heb je als je toestel al wat ouder wordt, je steeds je Strava-account hebt openstaan en als je onderweg heel wat foto's wenst te nemen. Dan moet je batterij vóór het vertrek, 100% gevuld zijn. En dat was vanmorgen maar 70%. Eigen schuld - dikke bult.
Ik trok deze namiddag het bos in aan de Maastrichterweg om vervolgens langs camping San Lanaco te wandelen. Je ziet overal dat het goed gevroren heeft, al is er nog geen ijsvorming op de beek. Vervolgens ging ik omhoog, de Bessemerberg op, oa. langs de houten wegwijzers. Bovenaan stak ik de grote weg over, om daarna het bospad te volgen tot aan het fietspad Zutendaal - Gellik. Dat pad ben ik blijven volgen tot aan de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar ging ik weer het bos in om op diverse plaatsen, toch de kantjes te moeten nemen wegens grote stukken ijs, al dan niet stevig genoeg om er overheen te wandelen. Dat risico nam ik maar niet, natte voeten met zulk koud weer is niet aangenaam.
Voor een deel heb ik de rode wandeling gevolgd. En dan, aan de Kewithstraat was ineens mijn beeld zwart op de gsm, batterij plat. Effe binnensmonds gevloekt, het zal een van mijn goede voornemens voor 2024 worden, .... eerst batterij opladen. Uiteindelijk heb ik dan toch 'n goede 12 km. gewandeld. En ondanks de koude, was het een aangename tocht.
Vandaag had ik maar één doel, dat was gaan les geven in 'n school over ons carnaval, het gebeuren op zich en ons carnavalskrantje. Met Jean-Pierre en Gunter trok ik in de voormiddag naar het 4de klasje van het lager onderwijs en in de namiddag was het andere 4de klasje aan de beurt.
We hebben mekaar wat afgewisseld, dan was J.P. aan 't woord, vervolgens Gunter en dan ikzelf. Uiteraard moet ook de pc bediend worden, we werken met 'n powerpoint presentatie. Ik doe dit al verschillende jaren, ik ben gepensioneerd en heb er de tijd voor. Gunter was vandaag vrij op zijn werk en kon mee voor de klas staan.
Wat ons opvalt is dat er minder en minder dialect gesproken wordt, er gaan maar weinig vingers omhoog als we vragen wie er nog dialect spreekt of verstaat. Het is dan ook onze taak dat dialect te bewaren voor de toekomst.
En uiteindelijk was ik nog verbaasd over het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb om naar de school te gaan. Uiteraard was dat in de voormiddag en nogmaals naar dezelfde school in de namiddag. Om af te sluiten, nog 'n kleine boodschap gedaan. En die kou, geen probleem, ik was er op voorzien.
Goed aangekleed kun je ook wandelen, muts op, handschoenen aan, dikke sjaal en 'n warme jas. En als daarbij de zon ook nog begint te schijnen, dan is mijn wandeling van vandaag weer geslaagd.
Het zag er echter vanmorgen minder goed uit, het sneeuwde en deze bleef ook nog eens liggen. Ik moest er evenwel toch door, er moest brood op de plank komen. Nee, die wandeling moest tocht wachten tot het gestopt was met sneeuwen. Dat gebeurde omstreeks 12u30. Ik nam hiervoor weer eens de bus naar Maastricht. Ik wilde trouwens ook eens zien hoe het nieuwe vervoersplan werkte dat sinds 6/1/2024 van kracht is op de De Lijn. Wij in Lanaken mogen niet klagen, in alle richtingen rijdt er nu 'n bus om het half uur, een hele verbetering.
Mijn wandeling begon aan het spoorwegstation van Maastricht, tevens eindhalte van vele buslijnen. Vandaar ging het doorheen Wyck, 'n wijk van Maastricht aan de andere kant van de Maas. Om die Maas over te steken, ging ik over de voetgangersbrug met de Sint-Servaesbrug op de achtergrond. Dat witte huis van 1775 is het vroegere Pesthys. Vervolgens trok ik naar het Vrijthof, een der bekendste plaatsen in de stad. In café d'n Ingel heb ik mij toch eerst 'n lekkere tas koffie gedronken.
En dan die woonboot, die is op wandel gegaan door 'n kleine dijkbreuk aan de Maas. Hij is tot stilstand gekomen tegen 'n brug. De duidelijke foto heb ik van 'n krant geleend, de andere foto nam ik vandaag. Je kon er trouwens niet kortbij komen, de hele omgeving was afgezet door politie. Zeker vijf voertuigen heb ik zien staan.
Terugkeren deed ik langs het water, tot in Smeermaas. Daar nam ik nog enkele foto's van de Maas. De waterstand is sinds gisteren gevoelig gezakt. Er is dus absoluut geen gevaar meer voor onze deelgemeente.
En dat het koud was, dat zag ik op weg naar huis. Op verschillende plaatsen zag ik ijsbrokken liggen. Waar die vandaan komen, ... ik heb er het raden naar.
En ja, het is maandag, sinds enige tijd heeft Jos mij zover gekregen dat ik de uitslag van zijn favoriete voetbalclub Racing Harelbeke bekijk. Ze hebben 'n punt meegenomen op verplaatsing bij Sparta Petegem. Prima dus, neem ik aan Jos ...?
Zo, het was weer 'n fijne wandeling, zeker na die braspartij van gisteren in Maasmechelen. Onze familie kwam er bijeen. Het eten was overvloedig en lekker.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En van de boerderij is het maar 'n stap verder tot aan de visvijver. Deze is nog grotendeels dichtgevroren. Natuurlijk is de ijslaag veel te dun om je er op te wagen, vissers heb ik dus vandaag niet gezien. 
Zo, dadelijk weer naar de koers kijken, het BK veldrijden voor mannen. 
Eerst 'n gevaarlijke punt in het park, vooral voor fietsers en de beek die toegevroren is. 
Uiteindelijk heb ik dan toch 'n goede 12 km. gewandeld. En ondanks de koude, was het een aangename tocht. 
Ik ben Eddy Meuris