aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
15-05-2022
kapel van de burchtruïne
Als er zich opportuniteiten aandienen, dan is het kwestie om niet te aarzelen en direct de koe bij de hoors te vatten.
Zo kwam ik vandaag doorheen de burchtruïne in Pietersheim en zag dat de deur naar de oude kapel open stond. Dat gebeurt niet al te dikwijls, het was dus zeker 'n bezoekje waard. En ja, dan heb je van die dagen dat je meer foto's neemt dan je kilometers gewandeld hebt.
Ik was vandaag vertrokken langsheen de mooie bloemen langs onze straat en de Asbeekweg om even verderop, rechts af te slaan en oa. langs de oude Heidemolen te stappen. Op dat pad waan je je ook even in de rimboe.
Langsheen de toegangspoort naar meerdere wandelroute's, ging ik rechtsaf, het Pietersheimbos in. Op het einde ervan grenst dit gebied aan de woningen van de Goudkust, schitterende villa's die nu nog bewoond zijn, maar nooit meer verkocht zullen worden aan het oorspronkelijke bouwbedrag. Hulp van 'n robot hebben ze nu alleszins.
En dan sta je ineens aan de loopbrug naar de burchtruïne. Even twijfel of ik er overheen zou gaan, maar twijfel is 'n slechte raadgever. Doen is de boodschap, en gelukkig, ik kon in de kapel ook wat foto's nemen. Deze kapel wordt trouwens ook gebruikt voor burgelijke huwelijken.
En de eendjes in de burchtvijver, altijd 'n kiekje waard.
Weer 'n prima wandeling, en ik blijf het zeggen, geniet van elk moment. En ik zeg dit niet zomaar, 'n leeftijdsgenoot van mij, 'n goede vriend, heeft het fysiek even moeilijk gehad, maar is nu gelukkig in goede handen.
Vandaag was het de beurt aan mijn maat Hubert om de route uit te stippelen. Gelet op het beetje wind uit westelijke richting, koos hij voor 'n tocht naar Houthalen - Helchteren en Zolder.
Om niet steeds te vertrekken via de Bessemerberg, gingen we via het kanaal in Eigenbilzen richting Zutendaal. Op dat eerste stuk kwamen wij deze morgen enkele honderden fietsers tegen, op weg naar de Voer. Zij namen deel aan Bilzen Classic. Voor ons toch wat te druk.
In Genk kwamen wij langs het Genker Plantencentrum (geen eigen foto). In de buurt van transport Essers draaiden wij links af richting Zonhoven doorheen de prachtige Wijers (geen eigen foto).
Toen we zo goed als het verste punt bereikt hadden (na +/- 55 km. fietsen), wilden we toch ergens stoppen. Om niet hetzelfde mee te maken als verleden woensdag (nergens 'n terras open), kozen we ervoor om even ons voorziene parcours te verlaten en naar het Domein Bovy te fietsen. En we hadden geluk, 'n mooi terras, fijne bediening aan tafel en 'n reuzegroot bord met kaastaart en krieken. Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten.
Even verderop hoorden en zagen wij het circuit van Zolder. Er was blijkbaar 'n wedstrijd bezig.
De terugtocht was vrij simpel, 'n groot stuk langs het Albertkanaal, door Hasselt en Diepenbeek en langs Zutendaal en Gellik terug naar huis.
Wederom 'n fijne tocht, warm genoeg om te fietsen in 'n shirt met korte mouwen.
Toch goed dat ik getrouwd ben met de dochter van ene fietsenmaker. Al meerdere dagen had ik 'n storend geluid aan mijn fiets, vooral op oneffen terrein zoals de befaamde kinderkopjes. Ik had al alles afgezocht wat de reden van dat geluid kon zijn, ook de mening van mijn maat Hubert gevraagd, echter zonder oplossing.
Vandaag wilde mijn vrouw zich er eens mee moeien, en kijk ..., na wat over en weer gefiets voor ons huis, stoepje op en stoepje af, had ze het euvel in de smiezen. Mijn voorste metalen drinkbushouder was aan het loskomen, en met 'n volle drinkbus in die houder, geeft dat trillingen en lawaai op oneffen wegen (metaal op metaal). Schroefje vast gedraaid, probleem opgelost. Merci vrouwtje!
De wandeling van vandaag bracht mij onverwacht op Camping Jocomo. Ik wilde wel het bos in gaan en onderweg in de omgeving van San Lanaco, zag ik rechtdoor 'n pad met richtingwijzer. Dat gevolgd, maar ik realiseerde mij al rap dat ik op de camping was terecht gekomen. Nu, geen probleem, alle wegen leiden naar Rome. Ik dacht er wel ergens op de een of andere manier uit te geraken. Niet dus, via 'n grote cirkel en 'n mooie plas water (nooit van kortbij gezien), kwam ik terug uit op dezelfde ingang.
De rest van de wandeling ging gewoon door het bos richting Pietersheim. Aan de ingang van het wandelgebied, wat foto's gemaakt (beetje reclame voor ons mooie Lanaken). En ja, ook 'n zielig diertje gespot. Vermoedelijk ergens 'n probleem. Doorgaans vliegen ze weg.
De terugweg achter de burchtruïne door, en via De Merodelaan, terug naar huis.
Morgen ga ik weer fietsen, nu zonder storend geluid.
Vandaag mij bezig gehouden met het snoeien van de klimop - pffffffffffffffffffff ...... - 'n halfjaarlijks werkje. Gelukkig had het vannacht wat geregend zodat deze bezigheid, niet al te stoffig werd.
Maar nadien kriebelde het toch om wat te gaan wandelen. Doel was het Louis Paul Boonpad. Dit pad bereik je als je de brug in Briegden overstapt en juist voor het Alkahof, rechtsaf wandelt. Net wanneer de weg begint te dalen naar het jaagpad, moet je linksaf de veldweg inslaan, dat is het Louis Paul Boonpad.
Eerst was ik nog de schaapjes voorbij gewandeld in het park.
Maar goed, dat L.P. Boonpad eindigt op de kruising van links, richting Kompveld en rechts, naar de Wijerdijk. Ik dus naar rechts, langs de kerk omhoog en even verder langsheen het oude klooster. Op het einde van de Zilverdennenlaan, stapte ik juist vóór de borden, rechts het bos in. Het moet niet meer gezegd, het is er nu aangenaam toeven, alles mooi groen, de vogeltjes die fluiten en voor de rest geen storende geluiden. En soms grenst het bospad aan 'n weide, al dan niet met paarden.
Achter Sparrendal heb ik het bos verlaten. Het was weer genieten!
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Hallo, wat 'n titel zul je zeggen. Tja, ondergetekende had nog eens goesting om van de wandeltocht, 'n kleine sportactiviteit te maken.
Met die nieuwe wandelschoenen aan, wilde ik onderweg ook eens aanvoelen hoe die schoenen zich gedragen als er ook mee gejogd wordt.
Niet dat ik ook als loper door het leven wil gaan, maar gelet op mijn jarenlange sportactiviteiten - waarbij ook het joggen aan bod kwam - heb ik vandaag toch meerdere keren mijn benen eens uitgesmeten om telkens enkele honderden meters in looppas af te leggen. En dat resulteerde uiteindelijk in 'n gemiddelde snelheid van 6,56 km/uur over iets meer dan 10 kilometer.
Vertrokken langs de sportoase en het fietspad richting Gellik, aan het kanaal, naar het jaagpad gestapt. Opvallend is er de mooie bloemenpracht en langs de ijzeren spoorwegbrug - waar ook creatievelingen aan het werk waren - , kun je niet kijken.
Ik volgde de rode wandelroute. In Gellik terug bergop om aan de Wijerdijk, de weg over te steken en verder door te wandelen richting Berenbroek, gehucht van Eigenbilzen. Via 'n korte veldweg en wat jong leven in de wei, passeerde ik nog ene opmerkelijke achtergevel. Mooi gemaakt.
Terugkeren deed ik via de Kewithdreef. En ja, ook daar diende ik het tempo hoog te houden, wilde ik niet te laat komen voor het warme middageten.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten. 
Ik ben Eddy Meuris