aantal stappen: 1.520.413 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 122
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
13-05-2022
Camping Jocomo
Toch goed dat ik getrouwd ben met de dochter van ene fietsenmaker. Al meerdere dagen had ik 'n storend geluid aan mijn fiets, vooral op oneffen terrein zoals de befaamde kinderkopjes. Ik had al alles afgezocht wat de reden van dat geluid kon zijn, ook de mening van mijn maat Hubert gevraagd, echter zonder oplossing.
Vandaag wilde mijn vrouw zich er eens mee moeien, en kijk ..., na wat over en weer gefiets voor ons huis, stoepje op en stoepje af, had ze het euvel in de smiezen. Mijn voorste metalen drinkbushouder was aan het loskomen, en met 'n volle drinkbus in die houder, geeft dat trillingen en lawaai op oneffen wegen (metaal op metaal). Schroefje vast gedraaid, probleem opgelost. Merci vrouwtje!
De wandeling van vandaag bracht mij onverwacht op Camping Jocomo. Ik wilde wel het bos in gaan en onderweg in de omgeving van San Lanaco, zag ik rechtdoor 'n pad met richtingwijzer. Dat gevolgd, maar ik realiseerde mij al rap dat ik op de camping was terecht gekomen. Nu, geen probleem, alle wegen leiden naar Rome. Ik dacht er wel ergens op de een of andere manier uit te geraken. Niet dus, via 'n grote cirkel en 'n mooie plas water (nooit van kortbij gezien), kwam ik terug uit op dezelfde ingang.
De rest van de wandeling ging gewoon door het bos richting Pietersheim. Aan de ingang van het wandelgebied, wat foto's gemaakt (beetje reclame voor ons mooie Lanaken). En ja, ook 'n zielig diertje gespot. Vermoedelijk ergens 'n probleem. Doorgaans vliegen ze weg.
De terugweg achter de burchtruïne door, en via De Merodelaan, terug naar huis.
Morgen ga ik weer fietsen, nu zonder storend geluid.
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Hallo, wat 'n titel zul je zeggen. Tja, ondergetekende had nog eens goesting om van de wandeltocht, 'n kleine sportactiviteit te maken.
Met die nieuwe wandelschoenen aan, wilde ik onderweg ook eens aanvoelen hoe die schoenen zich gedragen als er ook mee gejogd wordt.
Niet dat ik ook als loper door het leven wil gaan, maar gelet op mijn jarenlange sportactiviteiten - waarbij ook het joggen aan bod kwam - heb ik vandaag toch meerdere keren mijn benen eens uitgesmeten om telkens enkele honderden meters in looppas af te leggen. En dat resulteerde uiteindelijk in 'n gemiddelde snelheid van 6,56 km/uur over iets meer dan 10 kilometer.
Vertrokken langs de sportoase en het fietspad richting Gellik, aan het kanaal, naar het jaagpad gestapt. Opvallend is er de mooie bloemenpracht en langs de ijzeren spoorwegbrug - waar ook creatievelingen aan het werk waren - , kun je niet kijken.
Ik volgde de rode wandelroute. In Gellik terug bergop om aan de Wijerdijk, de weg over te steken en verder door te wandelen richting Berenbroek, gehucht van Eigenbilzen. Via 'n korte veldweg en wat jong leven in de wei, passeerde ik nog ene opmerkelijke achtergevel. Mooi gemaakt.
Terugkeren deed ik via de Kewithdreef. En ja, ook daar diende ik het tempo hoog te houden, wilde ik niet te laat komen voor het warme middageten.
Ja, dat was de bedoeling van vandaag, mijn nieuwe schoenen eens testen. Voor alle zekerheid, toch wat stevige klevers op mijn hielen geplakt, je weet maar nooit.
En waar kun je het beste schoenen uittesten, dat is op allerlei soorten ondergrond. Je hebt tarmac, grindwegen, paden met veel steenslag, bospaden en veldwegen.
Vertrokken langs de vijver in het park en verder via de fiets- en wandelbrug aan Hercorub, direct links en daar het onverharde jaagpad genomen tot aan de brug van Tournebride. Onder de tunnel door en rechts de doorgang genomen naar het Domein Pietersheim. Bijna op het einde van dat pad (tegen de Neerharenweg aan), links het bospad genomen richting de visvijver achter de Kinderboerderij.
Met terugkeren, nog 'n laatste bospad genomen langs de terreinen van Atla. En is je conditie nog niet helemaal top, er zijn oefeningen genoeg om daar aan te werken.
Terug thuis en vóór ik dit verslag maakte, de laatste hand gelegd aan mijn puzzel. En ik moet zeggen: oef, eindelijk klaar! Er wacht mij 'n nieuwe, eentje van 3.000 stuks. Maar dat is iets voor regendagen.
Gisterenavond plannen gemaakt voor 'n fietstocht deze namiddag. En het moet niet altijd met fietsmaten zijn, alleen is soms ook eens plezant, zeker als er moet geklommen worden.
De bedoeling was om in Bunde 'n eerste klim te maken, de Kloosterberg, met stijgingspercentage's soms boven de 8%. Een goede opwarmer. Daarna komt 'n klim van 2 kilometer vanuit Meerssen, Waterval genoemd, niet zo moeilijk. Onderweg kom je ook het gehucht Kelmond tegen met zijn mooie oude boerderij. Het gehucht behoort tot de gemeente Geverik dat op zijn beurt behoort tot de gemeente Beek.
Mijn route ging verder via Nuth, Schimmert en Valkenburg. Daar in het centrum begint de Cauberg, steeds 'n uitdaging. De klim is iets meer dan 1 kilometer lang met uitschieters boven de 14% stijging. Vlak daarna kwam de Geulhemmerberg, ook iets meer dan 1 kilometer lang met 'n uitschieter tegen de 10% stijging. Iets makkelijker dus dan de Cauberg.
De terugrit was simpel, gewoon nog even 'n lus langs Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug terug richting Smeermaas.
In Lanaken nog even tijd voor 'n lekkere koffie en 'n frisse pint. En de douche thuis, .... zoals steeds, ... zalig.
Benieuwd of er morgen regen valt. Het is te hopen, want het zaaigoed blijft anders liggen in de kast.
Van ons groepje van vijf, zijn Hubert en ikzelf de laatste weken de enige fietsers. De anderen haken telkens om diverse redenen af. Ons niet gelaten uiteraard, zo kunnen we de richting, de afstand en de hindernissen zelf bepalen.
Vandaag ging het naar Sint-Truiden. De heenrit via oa. het mooie kasteel van Schoonbeek, Diepenbeek, Kortessem en de kerk van Wellen om dan ineens voor het imposante kasteel van Ordingen te staan. Daar konden we uiteraard niet voorbij zonder eerst enkele foto's te maken. Ik denk dat het wel één van de mooiste kastelen van de regio is.
Iets verderop bereikten we dan ons doel, de stad Sint-Truiden. Lang hoefden we niet te zoeken voor 'n hapje en 'n natje, op de grote markt is er keuze genoeg. Het terras van café Sportwereld zag er uitnodigend uit en daar smulden wij van 'n lekkere pannenkoek en 'n tasje koffie.
De terugweg was wat heuvelachtiger, maar we zijn goed getraind en dat kunnen we wel hebben. Regelmatig zie je ook borden die de sportievelingen de juiste richting aangeven.
Bij het naderen van onze thuisbasis, stopten wij nog even op het terras van De Kimpel in Bilzen voor 'n frisse pint. Het was intussen vrij warm geworden.
Dat was in 'n notedop, onze fietservaring naar Sint-Truiden. En ja, we hadden beiden niet het gevoel dat we zoveel kilometers gefietst hebben. Dat zegt genoeg zeker over onze conditie ... ?
Zegge en schrijven, méér dan 1.100 hoogtemeters, samen met Hubert
We gingen naar het zuiden van Nederlands Limburg en dat hebben we geweten. De hele dag klimmen en dalen. Ik wist niet dat we dat nog konden.
Hoe ook, we vertrokken via Smeermaas en de Noorderbrug richting Bemelen en de Sint Antoniusbank, de eerste stevige klim van de dag.
Nadien volgden Slenaken - Teuven - Sippenaken - Vijlen - Orsbach (stukje Duitsland) - Bocholtz. De beklimmingen volgden mekaar op, vooral de Kasteelstraat vanuit Sinnich richting Teuven, was 'n kuitenbijter.
Stoppen voor 'n stuk taart en 'n warme choco , deden we in Wahlwiller in Gasterij A Gen Kirk, 'n klein plaatsje tussen Vijlen en Wittem.
Wat vooral opviel in Zuid-Limburg, waren de vakwerkhuisjes, het een nog mooier dan het andere.
In Gulpen klommen we over de Kleebergweg, weeral zo'n kuitenbijter.
En op het eind, richting Maastricht, vonden we het nodig om ook nog over de Bemelerberg te fietsen, we hadden blijkbaar nog niet genoeg geklommen.
Via de Noorderbrug ging het uiteindelijk terug naar Lanaken om onze 2de en laatste stop te houden op het terras van het Cultuurcafé.
Ik ben niet iemand die hoog van de toren blaast, maar hetgeen Hubert en ikzelf vandaag bij mekaar hebben geknutseld (meer dan 1.100 hoogtemeters), mag gelet op onze leeftijd, gezien worden.
Voormiddag en middag in Genk gaan shoppen en eten met ons twee. Gezellig en lekker.
En terug thuis had ik goesting om de niet gewandelde route van gisteren, vandaag op het menu te zetten.
Het werd dus 'n wandeling naar de brug van Smeermaas. Met die plantjes, oogt die brug mooi. En juist achter de brug, direct naar links om even verderop, Hochter Bampd binnen te wandelen. Zoals gewoonlijk moet je de beestjes gaan zoeken langs de Maas. En er was daar vandaag vrij veel volk in beweging, vooral fietsers.
De terugweg liep langs de bunker en de kerk van Neerharen. Langs het kanaal bleven de beestjes lang zitten, lang genoeg om er 'n foto van te kunnen nemen.
En aan het O.L.V. Plein in Lanaken, lopen de werken op zijn einde.
Ik wens jullie allen nog ene fijne avond en 'n goed begin van het weekend. Morgen ga ik fietsen.
Vandaag maar 'n korte wandeling. Enerzijds de naweeën van onze lange fietsrit van gisteren, anderzijds de behoefte om met mijn madam in de namiddag nog 'n fijn terrasje te doen, lekker in het zonnetje.
En leuk, in het Uilenspiegelpark, ... de schaapjes zijn terug. Fijn om te zien. Na het Graziellapad, nog even langs het kasteel van Pietersheim gewandeld en eens 'n paar foto's gemaakt, anders dan anders.
Terugkeren deed ik via het plein De Stichel.
En terug thuis, andere kleren aan en even genieten!
En oh ja, in de voormiddag is een van mijn fietsmaten mijn fiets terug in orde komen zetten. Hij kan er weer 'n tijd tegen. Merci maat.
Met twee gaan fietsen, dat wil dan zeggen dat één van beiden, de route klaarmaakt. We waren het op voorhand al eens dat het 'n fietstocht zou worden via Genk - Bree - Maaseik. Maar door 'n miscommunicatie dachten we beiden dat de ander de route zou maken. Gevolg: geen route en dus 'n fietstocht op het gevoel, de windrichting, de stand van de zon en richting noord-oost.
En het moet gezegd, ook dat is gelukt. Onze fietstocht verliep zo goed als perfect.
We zijn vertrokken via Gellik en Zutendaal, om door het bos en Wiemesmeer naar het station van As te rijden (foto uitkijktoren). Vervolgens werd Oudsbergen aangedaan waar je op verschillende plaatsen mooie kunstwerken ziet staan, voorstellende paarden, helemaal gemaakt met hoefijzers. In Opitter heb je de Pollismolen.
Onze pauze namen wij in Tongerlo langs de Zuid-Willemsvaart op het terras van De Kieper. Dat is een van onze vaste stopplaatsen, enerzijds voor de goede bediening en anderzijds voor de lekkere vlaai.
Langs Aldeneik en Maaseik kwamen wij vervolgens, om via Heppeneert de terugweg aan te vatten. Onderweg kom je 'n toeristische trekpleister tegen, De Wissen in Dilsen.
Afsluiten deden wij op het terras van bistro Ohana op het Kerkplein.
Het was wederom 'n mooie tocht, een van de verschillende 100-plus ritten van dit jaar. Als ik vergelijk met verleden jaar, dan zit ik nu al aan 2.112 km. tegen 1.452 in 2021. Het betere en drogere weer zal zeker de oorzaak zijn ...?
Vandaag werd mij 'n functie toebedeeld die ik best wel grappig vind, namelijk de titel van "Dörrepsfotograaf" (of voor de niet-Lanakenaars: dorpsfotograaf). Een van mijn vrienden kwam juist voorbij op het moment dat ik 'n foto aan het nemen was.
Voor mij geen probleem, als ik kan bijdragen tot het verspreiden van afbeeldingen van de mooie plekjes van mijn gemeente, dan is dat best ok.
Met mijn wandeling van deze voormiddag, wilde ik nog eens de grens oversteken. Ik vertrok langs het pad naast de begrafenisondernemer om even verder nog eens het Euromonument op beeld vast te leggen.
Via de Industrieweg liep mijn route eerst langs die mooie giraf om enkele honderden meters verderop, Oud-Caberg (Nederland) binnen te stappen. Maar in tegenstelling tot vorige wandelingen, ging ik niet door het centrum van het dorpje maar nam ik voor het eerst 'n veldweg links om daarna, nog eens links, opnieuw uit te komen aan het veldkapelletje.
Op dat punt naar rechts gewandeld onder de oude spoorwegbrug door en via de Grensweg terug naar Lanaken.
Het is dinsdag, dus de marktkramers waren nog actief.
Morgen staat er 'n fietstocht met 'n maat op het programma. Hopelijk is de temperatuur dan iets beter.
Omdat volgende week, de temperatuur wat minder zou zijn, heb ik vandaag nog even geprofiteerd van de relatieve warmte om nog 'n mooie fietstocht te maken. Om diverse redenen hebben mijn maten moeten afhaken, dus het is nog eens 'n soloritje geworden.
Maar omdat de wind toch strak uit oostelijke hoek kwam, heb ik uiteraard ook mijn heenrit in die richting gepland, meer bepaald langs het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. (https://fietssnelwegen.be/fietssnelwegen/F751). Dit fietspad loopt grotendeels tussen de bomen en je bent dan ook min of meer beschut voor de wind.
Onderweg op dat pad, zag ik dat ik vandaag nummer 123 was die op dat punt passeerde.
Eens in Maaseik, de brug over en via Roosteren, mijn terugweg aangevat naar Stein - Elsloo en Beek. In Meerssen gezien dat ik met wat goede wil en mits 'n lus naar Gronsveld, mogelijk de 100 kilometer kon overschrijden. De benen waren goed en de goesting was er. Zo gedacht, zo gedaan.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, daarvoor was mijn tempo wat te hoog (23,26 km/uur). In As aan het station, even gestopt om 'n banaan te verorberen. Mijn boterhammen gingen er aan in Heppeneert en op weg naar Spaubeek, nog wat sultana's uit mijn achterzak gehaald.
En op het Kerkplein, mijn enige rustpauze genomen met koffie en 'n lekkere Leffe.
Geen potten of pannen vandaag op het fornuis, maar 'n gezellig etentje elders met zijn twee. Zo af en toe heeft mijn wederhelft dat, geen goesting om te kokerellen. Mij niet gelaten, het heeft goed gesmaakt.
Maar van al dat eten heeft 'n mens de neiging om nadien in zijn zetel in slaap te vallen, en net dat wilde ik vermijden. De wandelschoenen dus aangetrokken en nog eens het bos in.
Deze keer weer langs dokter Neven op de Smeetsstraat. Direct valt me het frisse groen van de jonge blaadjes op. Gezien ik vandaag niet echt 'n "plan the route" had, liet ik mij verleiden tot impulsieve beslissingen op kruispunten of tweesprongen in het bos.
Zo kwam ik op paden die ik nog nooit had aangedaan. Maar, ... ik was toch steeds alert op de stand van de zon om mij enigszins in de juiste richting te houden. Het was weer af en toe, stijgen en dalen maar mooi was het alleszins.
Op de terugweg langs de ingang van camping Jocomo gewandeld en via de Lepelvormweg, nog 'n kleine lus door dat stukje bos gemaakt om uiteindelijk het bos te verlaten ter hoogte van garage Oset.
Thuis zijnde nog even getuinierd. Ook onze hyacinten staat mooi in bloei, we hoeven er niet naar het Hallerbos voor te gaan.
Heel dikwijls heeft mijn fietsmaat Hubert van die lumineuze ideeën als het gaat om 'n bestemming te geven aan een van onze fietstochten.
Zo kwam hij deze keer met het voorstel op de proppen om naar Montfort te fietsen. Tot vorige week had ik van die plaats nog nooit gehoord, maar dankzij Arnout Hauben en zijn kompanen in het programma: dwars door de lage landen, werd die gemeente wereldberoemd.
En ja, Hubert wilde die gemeente wel eens met eigen ogen zien. Montfort is vooral gekend omdat er op 20/1/1945 - in WOII dus - , 186 doden vielen door 'n groot bombardement, uitgevoerd door de Canadezen.
Om er te geraken fietsen wij langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Meeswijk waar wij met de overzetboot de Maas overstaken. Via Roosteren kwamen wij rond het middaguur toe in Maasbracht, tijd voor 'n pauze. En die pauze duurde naar mijn goesting, toch even te lang. We hadden beiden soep besteld, maar we dienden onze beurt af te wachten. Weer 'n les voor volgende keer.
Vandaar uit waren we rap in Montfort. Het is maar 'n klein stadje en je bent er zo door uit. Een bezienswaardigheid is vooral het kasteel De Grauwert.
De terugweg verliep deels over Duits grondgebied met de gemeenten Millen en Tüddern. En vlak over de grens, rij je zo Sittard binnen. Het is 'n moeilijk stad om doorheen te fietsen. Je moet steeds alert zijn voor het verkeer, de juiste weg, ...
Na Sittard bereik je Geleen en om de rit toch naar 'n iets hoger niveau te tillen, maakten wij ook nog de lus langs Maastricht.
Het was 'n mooie rit, voor mij al de derde 100-plus rit op vijf dagen tijd.
Na onze stevige fietstocht van gisteren, had ik vandaag toch nog energie en goesting genoeg om een van mijn hagen te snoeien. Om technische redenen was deze in mijn moestuin verleden jaar (normaal eind oktober) niet gesnoeid kunnen worden. Ik ben er toch enkele uurtjes mee zoet geweest. Alles klaar zetten - snoeiwerk - opruimen.
Nadien had ik toch nog wat energie over om 'n wandeling te maken langsheen het Belvédèrepad. Dat pad ligt geheel aan de andere kant van het Albertkanaal en eindigt in Briegden.
Vooreerst kom je op dat pad en dan heb je de keuze, oftewel doorstappen tot aan de brug van Veldwezelt, oftwel halverwege het Kronkelpad nemen, hetgeen ik gedaan heb. Nadien volgt nog het pad Aan de Quattel en na het pad Op de Kerkberg, passeer je het voetbalstadion van Veldwezelt. Daar begint één der mooiste paden van Groot-Lanaken, de Holle Weg.
Ik heb het hierbij gelaten want morgen staat er weer 'n lange fietstocht op het programma. We gaan Arnout Hauben achterna in zijn programma: dwars door de lage landen. We fietsen naar Montfort en keren terug via Sittard.
Als 'n dochter vraagt aan haar vader: "papa, ik moet ergens zijn en ik wil daar naar toe per fiets, kun je me tot ginder vergezellen", dan doe je dat als vader.
Zo kwam het dat mijn fietsmaat Hubert vroeg of ik met hun beiden wilde meegaan om daarna nog 'n mooie fietslus er aan vast te breien.
Zo gezegd, zo gedaan. Via Diepenbeek en Hasselt kwamen wij rond het middaguur aan in de Abdij van Herkenrode waar we beiden 'n stevige kom soep hebben verorberd. Het moet niet altijd taart zijn.
Daarna ging de rit verder via het circuit van Zolder. Spijtig, maar overdag mogen we er niet op om enkele rondjes te rijden. Vervolgens ging het door de Wijers van Zonhoven. Een prachtige fietsroute, je zag het aan de talloze fietsers.
Op het einde, teruggereden via As en de brug van "fietsen door de heide".
Weer 'n mooie 100-plus tocht en Hubert, ... die had zijn Ikeaperikelen helemaal achter zich gelaten. Snelheid en afstand waren meer dan goed.
Mooi lenteritje onder plezante muzikale begeleiding.
Alleen gaan fietsen, dat heeft ook zijn charmes, je gaat waar je wil en je rijdt zo snel (of zo traag) als je wil. Meestal gaat het alleen wat sneller, temeer omdat ik alleen zijnde, niet rap onderweg 'n koffiepauze inlas. Zo ook vandaag niet, méér dan 100 kilometer gefietst en enkel 'n pauze genomen aan de meet, op het Kerkplein in onze gemeente.
De rit ging vandaag naar het station van As om daar via het natuurgebied Vossemberg in Dilsen-Stokkem (je kunt er als fietser nu veilig onder de nieuwe brug) richting "het Eilandje" in Neeroeteren te fietsen. Via Wurfeld en Aldeneik, bereikte ik Maaseik.
Daar de brug over richting Nederland, meer bepaald naar de gemeente Roosteren. Iets verderop in de gemeente Grevenbicht, werd ik getrakteerd op 'n heuse muzikale serenade. Dat was toch wat véél eer voor 'n fietser alleen. Nu, grapje ... dat muzikale was 'n ondersteuning voor de vele wandelaars die daar passeerden voor 'n speciale wandeltocht.
Verder kwam ik door het centrum van Geleen (daar verzeilde ik midden in de zaterdagmarkt), de gemeente Genhout en Beek.
Langs enkele veldkapelletjes - eentje van 1867 - en de enige echte Paashaas, gespot in Meerssen, was het tijd om terug richting Lanaken te fietsen.
Het was 'n mooie rit, veel zon, de juiste richting gekozen (wind op kop door het bos in de heenrit, wind in de rug bij de terugrit), 'n ferme muzikale intermezzo en 'n Paashaas die gewillig op de foto wou.
Toch even tijd gevonden om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik wist niet goed hoe de temperatuur was, en dus toch maar die jas meegenomen. Maar eens langs het kanaal weg, heb ik hem toch moeten uitspelen wegens té warm.
Voor die korte wandeling kwam ik eerst door het Uilenspiegelpark waar blijkbaar omgevallen bomen, toch in bloei komen. Na de tunnel, dan langs Sappi naar beneden naar het jaagpad. Opvallend waren die verschillende schepen die aan mekaar gekluisterd, voor anker lagen aan de sluis.
In Tournebride aan de brug, door de tunnel naar Domein Pietersheim, "the place to be" voor wandelaars.
Ik heb het vandaag rustig aan gedaan, morgen wacht mij 'n lange fietsrit die ik eens alleen wil afleggen. Maar met die paar kilometers van vandaag, ondertussen toch al de 600 wandelkilometers overschreden.
Met Hubert naar Val Dieu, is eigenlijk niet helemaal juist. We zijn wel samen in Val Dieu geweest, maar onderweg bleek hij bergop, veel last te hebben van Ikea-perikelen, opgedaan in de privésfeer. Ja, 'n mens ziet soms af met Ikeaspullen. Gevolg was dat ondergetekende, regelmatig diende te wachten op de toppen van de hellingen. En als er dan op de terugweg, ook nog eens 'n miscommunicatie is waarbij de een 'n andere weg genomen heeft dan de ander, dan hebben we uiteraard veel samen gefietst en dikwijls ook niet.
Hoe ook, de rit was zeer interessant. Het begon al goed met 'n kleine omweg achter de sluis van Lanaye. Ze waren ergens aan de Maas aan het filmen en we mochten er niet langs. Geen nood, we kennen de weg naar Moelingen zonder extra kilometers te moeten maken.
Bij het betreden van de Voer, werden wij verrast met 'n spiksplinter nieuw fietspad. Merci voor de geste.
En dan via Warsage en Neufchâteau, kwamen wij aan in Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel hongerige toeristen. Maar we vonden 'n tafeltje en mijn taartpunt smaakte.
Via Aubel, hebben Hubert en ikzelf ons even gemist. Ik heb de ravel genomen, 'n oude spoorbaan (in dienst vanaf 1870 tem. 1989), Hubert was via 'n andere route naar De Plank gereden. Ja, mijn route via Remersdaal, Teuven en De Plank omhoog, zorgde voor heel wat hoogtemeters.
Op het einde zijn we in Bemelen nog even gestopt aan café Plateau voor 'n lekker biertje.
Zo, 'n mooie rit en hopen op goed weer voor 'n volgende trip.
Alle grenspalen zijn genummerd, hierna enkele voorbeelden.
Ik wilde vandaag nog eens wandelen langs de Kapel van O.L.V. der 7 smarten, midden in het veld op Nederlands grondgebied. In het begin van de 19de eeuw, stond de kapel nog op grondgebied van Lanaken. Maar na het ontstaan van België en het tekenen van de grenzen, stond de Kapel op grondgebied van Oud-Caberg, in het buitenland dus.
Hoe ook, het was 'n mooie wandeling die eigenlijk begon met het gezegde: "het is Kermis in de Hel". Geloof dus nooit 'n buienradar want ik had al prijs ter hoogte van de nieuwe gebouwen van busmaatschappij Heidebloem. Enkele foto's gemaakt van de dreigende en overtrekkende lucht.
En ja, die Kapel, ze staat midden in het veld. Je moet er 'n heel eind voor wandelen op onderverharde wegen om er te geraken. Op de terugweg nog gepasseerd onder de oude spoorwegbrug en ik ben via de Kantoorweg - en zijn mooie oude woningen - en de Grensstraat, terug in Lanaken geraakt.
En dat laatste, ..... dat was al 'n tijd geleden. Dat smaakte nog eens.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En ja, ook 'n zielig diertje gespot. Vermoedelijk ergens 'n probleem. Doorgaans vliegen ze weg.
Ik ben Eddy Meuris