aantal stappen: 1.351.027 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 107
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
14-05-2023
De rode wandeling.
Het is toch plezant om 's morgens de gordijnen open te trekken en te zien dat de zon ons al aan 't opwarmen is.
Na het ontbijt, effe naar de bakker voor vers brood om dan na de koffie, nog eens 't bos in te trekken. Ik vertrok aan de Maastrichterweg via 'n smal pad. Even verder, 'n ruiter met paard voor mij. En dan, achter camping San Lanaco, begon ik aan het houten bord aan 'n deel van de rode wandeling (het mooiste stuk in feite).
Het bos is nu op zijn mooist, wel op vele plaatsen nogal drassig, maar je kunt goed omheen die plassen en dat slijk stappen. Op één plaats ligt er zelfs 'n houten plank. Het was zalig in het bos, je krijgt er gratis 'n concert van de vele vogels en onderweg zijn alle andere wandelaars vriendelijk en gerelaxt.
Dat jonge koppel voor mij - de moeder met haar kindje op haar buik - hadden ook 'n stevige stap. Ik ben zeker niet traag als ik ga wandelen, maar dat koppel heb ik niet ingehaald.
Het bos heb ik verlaten via de houten vlonder achter de kinderboerderij.
Nu nog even genieten van 'n rustige zondag. Misschien al wat dagdromen over 'n mogelijke fietsvakantie binnenkort met als uitvalsbasis Diksmuide. Niks voor mijn echtgenote maar wel met 'n fietsmaat.
Prachtig weer vandaag, en ook al had ik werk genoeg in mijn tuin, 'n mooie fietstocht is toch nog altijd plezanter dan op je knieën te zitten om ongewenst kruid te verwijderen. Vroeger, lang geleden, moest mijn tuin altijd tiptop in orde zijn, nu ben ik van mening dat ik geen slaaf wens te zijn van die tuin. Met het ouder worden moet je iedere kans grijpen om te genieten.
Mijn fietstocht dus, vanmorgen om 11u00 vertrokken met vriend Hubert richting de Zuid-Willemsvaart. De bedoeling was om naar Tongerlo te fietsen om daar aan de benen te voelen langs welke weg we de terugweg zouden nemen. Tongerlo hebben we gehaald, meer zelfs, we zijn blijven fietsen langs het kanaal tot we onaangekondigd niet meer verder konden langs het jaagpad en we de fiets op de nek dienden te nemen om de brug over te geraken. Voordien had ik al enkele foto's gemaakt in Neeroeteren aan het Eilandje, 'n mooie plek om even te pauzeren. Nu, gepauzeerd hebben wij er niet, dat gebeurt al eens als we daar langs komen op de terugweg.
Maar zoals ik vertelde, met de fiets op de schouder aan die trappen omhoog. Onze volgende bestemming was Bree, we hoopten daar even te pauzeren voor 'n tasje koffie en 'n stuk taart. Die koffie hebben we gekregen, maar taart ...., dat hadden ze niet. Jammer. En zoals in mijn titel vermeld, de terugweg maakten wij met de natte vinger van Hubert, oftewel, rijden op kompas. Zo fietsten wij doorheen Meeuwen, Opglabbeek, langs het oude spoorwegstation in As (daar enkele foto's gemaakt) en over de brug van "fietsen door de heide".
In Zutendaal gingen wij nog even rechts af naar Gellik om daar de dreigende wolken te zien boven Maastricht. En inderdaad, even buiten Gellik, bijna thuis dus, kregen we 'n korte bui over ons heen. Op de Eikelenweg was weer alles droog, en mij kennende, direct naar huis gaan, dat was ook vandaag niet het geval. Op het Kerkplein even de dorstige keel gelest - Hubert zat al vermoedelijk onder de warme douche - en dan naar huis. Het had niet beter getimed kunnen zijn, ik had juist mijn fiets gestald of er vielen weer dikke druppels.
Nu nog even nagenieten met het maken van mijn verslag en voor jullie, nog ene fijne zondag.
Dat heb je als je enkele dagen elders gaat logeren, geen brood op de plank. Dus vanmorgen in alle vroegte naar de bakker om brood en enkele croissants (om het af te leren ... ). Dit gedeelte van mijn wandeling staat ook op mijn kaartje.
Na de koffie van tienen, eerst enkele bankzaken geregeld om daarna nog eens de kerk binnen te springen. Dat was weer effe geleden. Op zich is het 'n mooi gebouw, er klinkt rustige muziek en 'n mens zou er tot rust komen. Niet dat ik die rust moet gaan opzoeken, want als je die rust al hebt, ... beter kan nauwelijks.
Via de Merodelaan, langs het kasteel van Pietersheim om wat verder door de kinderboerderij te wandelen. Al bij al was het vandaag niet ver, maar dat hoeft ook niet alle dagen.
Dadelijk naar de Giro kijken, benieuwd of Remco nog last heeft van zijn valpartij?
Nog eens naar zee, dat was de bedoeling. En om het niet te moeilijk te maken, kozen we dit jaar weer voor de Oostkust, namelijk hotel Atlanta in Knokke. Het is gemakkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer dan de Westkust. Nu, aan de Westkust zijn we in feite al dikwijls geweest en het is daar relatief rustiger, maar het is toch altijd 'n gedoe met het openbaar vervoer om er te geraken.
Het werd dus weer Knokke, 'n hotel dat vooral gekend is om zijn vlot en gedienstig personeel, maar vooral om zijn goede keuken. We hebben weer gekozen voor half pension, zijnde het ontbijt en 's avond telkens 'n 4-gangenmenu.
Voor mijn blog vond ik het gepast om bovenaan, dag één te zetten met telkens de overige dagen er onder. Dat leest vlotter en het is in de juiste volgorde.
Dus maandagmorgen op weg naar Knokke. En wij, zonder auto noch rijbrewijs, nemen dan het openbaar vervoer. De bus naar Genk en dan de trein tot Brugge. Daar 'n korte pauze om dan de trein naar Knokke te nemen. En op de plaats van bestemming, is het nog 'n goede 20 minuten met de benenwagen (te voet dus) om aan ons hotel te geraken.
Uiteraard reserveer je op voorhand en dan is het maar afwachten wat het weer je te bieden heeft. Maar op onze eerste dag hadden we geluk, veel zon en weinig wind. Ideaal dus om Knokke nog even te verkennen en onze eerste wandeling te maken. Natuurlijk wilden we direct de zee zien, even gewandeld door het zand, gepasseerd aan die kleurrijke kameleon en aan 'n mooie winkel met prachtige kunstwerken. Ook even 'n foto in het toeristisch bureau voor wat info en wat later ook eentje van het casino.
Dat was dag 1. Veel leesplezier met de overige dagen.
Ba, ba, het was maandagavond al aangekondigd, het zou 'n regendag worden en de weerman heeft woord gehouden, het heeft geregend. Maar zoals het 'n goed hotel betaamd, er zijn voldoende stevige paraplu's voor de gasten.
En we hadden 'n plan om toch 'n deel van de dag binnen door te brengen, namelijk het Belle Epoque museum in Blankenberge. Eerst het busje op, kort bij ons hotel om dan de tram te nemen tot Blankenberge.
De voormiddag dienden we wel nog door te komen, dit ondanks de regen. En dat hebben we dan maar gedaan. Eerst 'n wandeling naar de vernieuwde pier. Spijtig genoeg was het ondoenbaar met die regen, om die pier helemaal af te lopen. Maar we hebben de pier gezien. Daarna, en dit toch uit noodzaak wegens te felle regen, zijn we het casino van Blankenberge binnengestapt. Wat 'n luxe allemaal. Die stripfiguren waren te zien naast het casino.
En tegen halfeen, kregen we honger. Locaties genoeg en het smaakte.
En dan het doel van onze dag, het Belle Epoque museum. Het museum is in feite ondergebracht in enkele aaneensluitende woningen. Typisch voor die "Belle Epoque" zijn die lage deurtjes voor het personeel. Downstairs - upstairs wordt dat ook al eens genoemd. Prachtig was vooral die collectie oude fietsen. Om alles toch te kunnen bekijken, ben je er toch flink wat tijd aan kwijt, kwam ons dat even goed uit met dat regenweer.
Even hebben wij de regendruppels getrotseerd om boven op het dak wat foto's te nemen.
En nu ik mijn kaartje bekijk, hebben wij ondanks de regen, toch iets meer dan 10 km. gewandeld. Die lekker warme douche in het hotel deed wonderen en het vier-gangen menu maakte de dag meer dan goed.
Na die regen van gisteren, was het toch 'n verademing om met 'n blauwe lucht op pad te kunnen gaan. We hadden niet 'n echt doel voor de dag, maar 'n wandeling langs de vloedlijn zagen we wel zitten. En met de wind in de rug was dat best aangenaam.
Maar natuurlijk, je kunt niet blijven wandelen langs het water, uiteindelijk kom je dan uit aan het Zwin. En dat was toch wat ver. Terug omhoog naar de dijk en richting de Lippenslaan. Omdat je ook 's middags moet eten, besloten we dat te doen in Heist. En anders dan in andere kuststeden, moet je ongeveer 20 minuten wandelen tot aan de tramhalte naast het spoorwegstation.
In Heist, eerst nog eens op zoek gegaan naar de visserskapel. Die is niet groot en ligt in 'n klein zijstraatje. En dan ons middagmaal en wat rust. Daarna hebben wij ons opgesplitst, mijn vrouw verkoos terug te gaan met de tram en dan even met de benen omhoog, ikzelf opteerde voor 'n wandeling terug naar Knokke.
Om niet langs het water of de grote weg te moeten wandelen, koos ik er voor om doorheen het Willemspark te stappen. Dat is 'n vrij uitgebreid park met veel groen, mooie paden en af en toe wat kunstwerken op de een of andere boom. Ergens halverwege, zag ik wat trapjes omhoog naar 'n hoge duin. En benieuwd naar het onbekende, ben ik natuurlijk boven gaan kijken. En ja, mijn nieuwsgierigheid werd beloond met in de verte 'n mooi beeld boven op de volgende duin. Uiteraard kon ik het niet laten om doorheen die duinen te baggeren om van nabij 'n foto van dat kunstwerk te gaan maken, twee redders op 'n hoge stoel.
Eens uit dat park, kom je uit op de langste straat van Knokke, de Jozef Nellenslaan. Op het eind nog 'n ommetje gemaakt langs het Zegemeer om te gaan kijken naar de wuivende krabben van kunstenaar Panamarenko. En die oranje mannen, die zijn van ver te zien, dan weet je dat je juist zit in de richting van het hotel.
En terug in het hotel, mijn echtgenote van het bed gaan lichten om op de dijk nog 'n gezellig terrasje te gaan doen, fijn uit de wind maar zalig onder de zon. Het was effe genieten.
Onze laatste dag aan zee, het zit er weer op voor dit jaar. Maar vanmorgen zag ik het toch zitten om in alle vroegte nog eens over de dijk te wandelen om vervolgens naar de Lippenslaan te gaan. Ik wist dat op die straat 'n krantenwinkeltje ligt. En wat leesvoer voor onderweg op de trein richting Genk, dat is altijd meegenomen.
Maar zoals in alle kuststeden zie je 's morgens wat de meeuwen aanrichten met de vuilzakken. Ganse straten liggen onder het afval. De gemeentearbeiders weten elke dag wat te doen. Nog eens langs het casino gestapt, nu aan de voorzijde en op de dijk vastgesteld dat wandelen 's morgens, geweldig rustgevend is. Bijna geen kat te zien, het ruisen van de zee en vandaag weinig of geen wind. Zalig. Aan de kameleon ook nog 'n foto van dat groot bloemenperk.
Het ontbijt in het hotel (mijn laatste foto), is pas om 8u30. Dat hebben we ons uiteraard voor de laatste keer laten smaken. Na het inpakken van de koffers, samen met mijn echtgenote nog 'n laatste ommetje op de dijk waarna we richting het station van Knokke trokken om er de trein naar Brugge te nemen. In Brugge overstappen op de trein naar Genk. Daar de bus naar Lanaken en toch blij weer thuis te zijn. Home sweet home!
Dag bezoeker, wat kun je op mijn blog verwachten? Wel, dagelijks maak ik 'n fiets- of wandeltocht en schrijf er 'n kort verslag over. Dit vul ik aan met wat foto's.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Voordien had ik al enkele foto's gemaakt in Neeroeteren aan het Eilandje, 'n mooie plek om even te pauzeren. Nu, gepauzeerd hebben wij er niet, dat gebeurt al eens als we daar langs komen op de terugweg. 
Ik ben Eddy Meuris