aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
14-05-2023
De rode wandeling.
Het is toch plezant om 's morgens de gordijnen open te trekken en te zien dat de zon ons al aan 't opwarmen is.
Na het ontbijt, effe naar de bakker voor vers brood om dan na de koffie, nog eens 't bos in te trekken. Ik vertrok aan de Maastrichterweg via 'n smal pad. Even verder, 'n ruiter met paard voor mij. En dan, achter camping San Lanaco, begon ik aan het houten bord aan 'n deel van de rode wandeling (het mooiste stuk in feite).
Het bos is nu op zijn mooist, wel op vele plaatsen nogal drassig, maar je kunt goed omheen die plassen en dat slijk stappen. Op één plaats ligt er zelfs 'n houten plank. Het was zalig in het bos, je krijgt er gratis 'n concert van de vele vogels en onderweg zijn alle andere wandelaars vriendelijk en gerelaxt.
Dat jonge koppel voor mij - de moeder met haar kindje op haar buik - hadden ook 'n stevige stap. Ik ben zeker niet traag als ik ga wandelen, maar dat koppel heb ik niet ingehaald.
Het bos heb ik verlaten via de houten vlonder achter de kinderboerderij.
Nu nog even genieten van 'n rustige zondag. Misschien al wat dagdromen over 'n mogelijke fietsvakantie binnenkort met als uitvalsbasis Diksmuide. Niks voor mijn echtgenote maar wel met 'n fietsmaat.
Prachtig weer vandaag, en ook al had ik werk genoeg in mijn tuin, 'n mooie fietstocht is toch nog altijd plezanter dan op je knieën te zitten om ongewenst kruid te verwijderen. Vroeger, lang geleden, moest mijn tuin altijd tiptop in orde zijn, nu ben ik van mening dat ik geen slaaf wens te zijn van die tuin. Met het ouder worden moet je iedere kans grijpen om te genieten.
Mijn fietstocht dus, vanmorgen om 11u00 vertrokken met vriend Hubert richting de Zuid-Willemsvaart. De bedoeling was om naar Tongerlo te fietsen om daar aan de benen te voelen langs welke weg we de terugweg zouden nemen. Tongerlo hebben we gehaald, meer zelfs, we zijn blijven fietsen langs het kanaal tot we onaangekondigd niet meer verder konden langs het jaagpad en we de fiets op de nek dienden te nemen om de brug over te geraken. Voordien had ik al enkele foto's gemaakt in Neeroeteren aan het Eilandje, 'n mooie plek om even te pauzeren. Nu, gepauzeerd hebben wij er niet, dat gebeurt al eens als we daar langs komen op de terugweg.
Maar zoals ik vertelde, met de fiets op de schouder aan die trappen omhoog. Onze volgende bestemming was Bree, we hoopten daar even te pauzeren voor 'n tasje koffie en 'n stuk taart. Die koffie hebben we gekregen, maar taart ...., dat hadden ze niet. Jammer. En zoals in mijn titel vermeld, de terugweg maakten wij met de natte vinger van Hubert, oftewel, rijden op kompas. Zo fietsten wij doorheen Meeuwen, Opglabbeek, langs het oude spoorwegstation in As (daar enkele foto's gemaakt) en over de brug van "fietsen door de heide".
In Zutendaal gingen wij nog even rechts af naar Gellik om daar de dreigende wolken te zien boven Maastricht. En inderdaad, even buiten Gellik, bijna thuis dus, kregen we 'n korte bui over ons heen. Op de Eikelenweg was weer alles droog, en mij kennende, direct naar huis gaan, dat was ook vandaag niet het geval. Op het Kerkplein even de dorstige keel gelest - Hubert zat al vermoedelijk onder de warme douche - en dan naar huis. Het had niet beter getimed kunnen zijn, ik had juist mijn fiets gestald of er vielen weer dikke druppels.
Nu nog even nagenieten met het maken van mijn verslag en voor jullie, nog ene fijne zondag.
Dat heb je als je enkele dagen elders gaat logeren, geen brood op de plank. Dus vanmorgen in alle vroegte naar de bakker om brood en enkele croissants (om het af te leren ... ). Dit gedeelte van mijn wandeling staat ook op mijn kaartje.
Na de koffie van tienen, eerst enkele bankzaken geregeld om daarna nog eens de kerk binnen te springen. Dat was weer effe geleden. Op zich is het 'n mooi gebouw, er klinkt rustige muziek en 'n mens zou er tot rust komen. Niet dat ik die rust moet gaan opzoeken, want als je die rust al hebt, ... beter kan nauwelijks.
Via de Merodelaan, langs het kasteel van Pietersheim om wat verder door de kinderboerderij te wandelen. Al bij al was het vandaag niet ver, maar dat hoeft ook niet alle dagen.
Dadelijk naar de Giro kijken, benieuwd of Remco nog last heeft van zijn valpartij?
Nog eens naar zee, dat was de bedoeling. En om het niet te moeilijk te maken, kozen we dit jaar weer voor de Oostkust, namelijk hotel Atlanta in Knokke. Het is gemakkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer dan de Westkust. Nu, aan de Westkust zijn we in feite al dikwijls geweest en het is daar relatief rustiger, maar het is toch altijd 'n gedoe met het openbaar vervoer om er te geraken.
Het werd dus weer Knokke, 'n hotel dat vooral gekend is om zijn vlot en gedienstig personeel, maar vooral om zijn goede keuken. We hebben weer gekozen voor half pension, zijnde het ontbijt en 's avond telkens 'n 4-gangenmenu.
Voor mijn blog vond ik het gepast om bovenaan, dag één te zetten met telkens de overige dagen er onder. Dat leest vlotter en het is in de juiste volgorde.
Dus maandagmorgen op weg naar Knokke. En wij, zonder auto noch rijbrewijs, nemen dan het openbaar vervoer. De bus naar Genk en dan de trein tot Brugge. Daar 'n korte pauze om dan de trein naar Knokke te nemen. En op de plaats van bestemming, is het nog 'n goede 20 minuten met de benenwagen (te voet dus) om aan ons hotel te geraken.
Uiteraard reserveer je op voorhand en dan is het maar afwachten wat het weer je te bieden heeft. Maar op onze eerste dag hadden we geluk, veel zon en weinig wind. Ideaal dus om Knokke nog even te verkennen en onze eerste wandeling te maken. Natuurlijk wilden we direct de zee zien, even gewandeld door het zand, gepasseerd aan die kleurrijke kameleon en aan 'n mooie winkel met prachtige kunstwerken. Ook even 'n foto in het toeristisch bureau voor wat info en wat later ook eentje van het casino.
Dat was dag 1. Veel leesplezier met de overige dagen.
Ba, ba, het was maandagavond al aangekondigd, het zou 'n regendag worden en de weerman heeft woord gehouden, het heeft geregend. Maar zoals het 'n goed hotel betaamd, er zijn voldoende stevige paraplu's voor de gasten.
En we hadden 'n plan om toch 'n deel van de dag binnen door te brengen, namelijk het Belle Epoque museum in Blankenberge. Eerst het busje op, kort bij ons hotel om dan de tram te nemen tot Blankenberge.
De voormiddag dienden we wel nog door te komen, dit ondanks de regen. En dat hebben we dan maar gedaan. Eerst 'n wandeling naar de vernieuwde pier. Spijtig genoeg was het ondoenbaar met die regen, om die pier helemaal af te lopen. Maar we hebben de pier gezien. Daarna, en dit toch uit noodzaak wegens te felle regen, zijn we het casino van Blankenberge binnengestapt. Wat 'n luxe allemaal. Die stripfiguren waren te zien naast het casino.
En tegen halfeen, kregen we honger. Locaties genoeg en het smaakte.
En dan het doel van onze dag, het Belle Epoque museum. Het museum is in feite ondergebracht in enkele aaneensluitende woningen. Typisch voor die "Belle Epoque" zijn die lage deurtjes voor het personeel. Downstairs - upstairs wordt dat ook al eens genoemd. Prachtig was vooral die collectie oude fietsen. Om alles toch te kunnen bekijken, ben je er toch flink wat tijd aan kwijt, kwam ons dat even goed uit met dat regenweer.
Even hebben wij de regendruppels getrotseerd om boven op het dak wat foto's te nemen.
En nu ik mijn kaartje bekijk, hebben wij ondanks de regen, toch iets meer dan 10 km. gewandeld. Die lekker warme douche in het hotel deed wonderen en het vier-gangen menu maakte de dag meer dan goed.
Na die regen van gisteren, was het toch 'n verademing om met 'n blauwe lucht op pad te kunnen gaan. We hadden niet 'n echt doel voor de dag, maar 'n wandeling langs de vloedlijn zagen we wel zitten. En met de wind in de rug was dat best aangenaam.
Maar natuurlijk, je kunt niet blijven wandelen langs het water, uiteindelijk kom je dan uit aan het Zwin. En dat was toch wat ver. Terug omhoog naar de dijk en richting de Lippenslaan. Omdat je ook 's middags moet eten, besloten we dat te doen in Heist. En anders dan in andere kuststeden, moet je ongeveer 20 minuten wandelen tot aan de tramhalte naast het spoorwegstation.
In Heist, eerst nog eens op zoek gegaan naar de visserskapel. Die is niet groot en ligt in 'n klein zijstraatje. En dan ons middagmaal en wat rust. Daarna hebben wij ons opgesplitst, mijn vrouw verkoos terug te gaan met de tram en dan even met de benen omhoog, ikzelf opteerde voor 'n wandeling terug naar Knokke.
Om niet langs het water of de grote weg te moeten wandelen, koos ik er voor om doorheen het Willemspark te stappen. Dat is 'n vrij uitgebreid park met veel groen, mooie paden en af en toe wat kunstwerken op de een of andere boom. Ergens halverwege, zag ik wat trapjes omhoog naar 'n hoge duin. En benieuwd naar het onbekende, ben ik natuurlijk boven gaan kijken. En ja, mijn nieuwsgierigheid werd beloond met in de verte 'n mooi beeld boven op de volgende duin. Uiteraard kon ik het niet laten om doorheen die duinen te baggeren om van nabij 'n foto van dat kunstwerk te gaan maken, twee redders op 'n hoge stoel.
Eens uit dat park, kom je uit op de langste straat van Knokke, de Jozef Nellenslaan. Op het eind nog 'n ommetje gemaakt langs het Zegemeer om te gaan kijken naar de wuivende krabben van kunstenaar Panamarenko. En die oranje mannen, die zijn van ver te zien, dan weet je dat je juist zit in de richting van het hotel.
En terug in het hotel, mijn echtgenote van het bed gaan lichten om op de dijk nog 'n gezellig terrasje te gaan doen, fijn uit de wind maar zalig onder de zon. Het was effe genieten.
Onze laatste dag aan zee, het zit er weer op voor dit jaar. Maar vanmorgen zag ik het toch zitten om in alle vroegte nog eens over de dijk te wandelen om vervolgens naar de Lippenslaan te gaan. Ik wist dat op die straat 'n krantenwinkeltje ligt. En wat leesvoer voor onderweg op de trein richting Genk, dat is altijd meegenomen.
Maar zoals in alle kuststeden zie je 's morgens wat de meeuwen aanrichten met de vuilzakken. Ganse straten liggen onder het afval. De gemeentearbeiders weten elke dag wat te doen. Nog eens langs het casino gestapt, nu aan de voorzijde en op de dijk vastgesteld dat wandelen 's morgens, geweldig rustgevend is. Bijna geen kat te zien, het ruisen van de zee en vandaag weinig of geen wind. Zalig. Aan de kameleon ook nog 'n foto van dat groot bloemenperk.
Het ontbijt in het hotel (mijn laatste foto), is pas om 8u30. Dat hebben we ons uiteraard voor de laatste keer laten smaken. Na het inpakken van de koffers, samen met mijn echtgenote nog 'n laatste ommetje op de dijk waarna we richting het station van Knokke trokken om er de trein naar Brugge te nemen. In Brugge overstappen op de trein naar Genk. Daar de bus naar Lanaken en toch blij weer thuis te zijn. Home sweet home!
Dag bezoeker, wat kun je op mijn blog verwachten? Wel, dagelijks maak ik 'n fiets- of wandeltocht en schrijf er 'n kort verslag over. Dit vul ik aan met wat foto's.
Zoals gewoonlijk waren we voor dag en dauw aan de ontbijttafel. Nu ga ik natuurlijk niet overdrijven, feit is wel dat ik al om 8u00 mijn wandelschoenen aan had om 'n tochtje te maken. De zon begon pas aan zijn opmars, maar zo in alle vroegte is het nog aangenaam rustig op straat.
Ik vertrok dus via de Pannestraat met één van de vele kapelletjes in Lanaken. En dan naar de hernieuwde Kounterstraat. Sinds verleden week is het onverharde gedeelte voorzien van 'n tarmaclaag. De vele scholieren die er passeren, zullen het toejuichen. En dan over het oude spoor naar het jaagpad langs het kanaal. En aan de brug van Briegden, zie je rechts het huidige Alkahof, 'n Grieks restaurant. Maar het gebouw heeft tot in 1997 de naam Café Du Pont gehad. Het werd gebouwd tussen 1937 en 1938, samen met het Albertkanaal. Op dag twee van WOII - 11 mei 1940 - is het zo goed als volledig afgebrand door bombardementen. Op 6 september 1944 lieten de Duitsers bij de terugtrekking van hun leger, de brug opnieuw de lucht invliegen waarmee er weer schade kwam aan het gebouw. Het is pas op 28 mei 1948 dat het gebouw volledig opnieuw is opgebouwd in zijn huidige vorm. Een gebouw dus met 'n uitgebreide geschiedenis.
Zoals jullie zien, is het Albertkanaal ook te gebruiken voor de vele waterskiërs. En in de kanaalkom (waar Albertkanaal en het kanaal Briegden-Neerharen samenvloeien), zag ik nog eens 'n eenzame visser in zijn eigen bootje. Dat was lang geleden. Meestal wordt er gevist aan de waterkant.
Met nog ene foto langs het kanaal en de kerk in de verte, terug naar huis voor 'n lekker tasje koffie. En ja, het is zondag, ik weet het, maar toch nog 'n uurtje in de tuin gewerkt.
En wat de volgende dagen gaan geven, hierover later meer.
Beste vriendinnen en vrienden, jullie zullen enkele dagen geen verslag te lezen krijgen van mijn sportieve activiteiten. Ik ga vanaf deze avond voor eventjes de pauzeknop indrukken van mijn blogje.
Zo af en toe gebeurt het, te veel foto's gemaakt onderweg, meer dan het toegelaten aantal. Ik heb er dus enkelen moeten deleten. Nu, geen probleem, maar mijn enthousiasme gaat soms met mij op de loop.
Het weer was goed vanmorgen, ideaal om 'n ritje te maken met de stadsfiets. Via de kerk van Veldwezelt en het pad naar links in de velden in Oud-Caberg, richting Smeermaas. Daar heb ik verschillende foto's uiteindelijk moeten verwijderen. Zo goed als de ganse roeiclub van Maastricht, was aan 't oefenen op de Zuid-Willemsvaart. Ik heb zeker 'n 20-tal boten gezien. Aan de Maas komt het eilandje weer met zijn kop boven water. Wat verderop fiets je door Hochter Bampd.
Maar in Herbricht wilde ik de levensboom van die Amerikaanse kunstenaar, nog eens van kortbij gaan bekijken. Het heeft wel iets. De Maas bleef ik volgen in oa. Uikhoven, waar het veer op klanten lag te wachten. Je kunt nu gratis de Maas over. In Kotem aan de Maas, nog enkele foto's van "Den Doodendraad".
Op dat punt was het tijd om terug te keren. Gewoon terug naar de Zuid-Willemsvaart om in Rekem het oude kasteel te zien liggen en een der mooie woningen. Aan de Begijnenbos en zijn kleurrijke beek, rechtsaf naar La Butte aux Bois. Het laatste stukje fietste ik langs de visvijver in het Domein Pietersheim.
Voila, mijn sportieve activiteit zit er weer op, alhoewel, ... mij nu nog wat bezig houden in de tuin.
Zoals gisteren gezegd, vandaag iets speciaals. En dat speciale was 'n item van mijn to do lijstje. Dat kan ik nu afvinken. Ik wilde namenlijk al langer de GR5 route (die wandeling met rode en witte strepen) wandelen tussen Zutendaal en Lanaken. Maar, het kwam er nooit van, ... tot vandaag dus. Het goede weer stimuleerde mij nu wel om die wandeling te maken. Pas op, het zouden héél wat kilometers worden en ik had al héél wat kilometers in de benen met mijn fietstocht van gisteren. Maar eens de beslissing genomen, ging ik op pad.
Ik nam uiteraard de bus naar het vertrekpunt, zijnde de kerk in Zutendaal. Het eerste GR5-bord vind je aan de kapelanij om dan te wandelen richting het Klauterbos aan de Lieteberg. En eenmaal daar gepasseerd is het vooral genieten van de rust, de natuur en de mooie bospaden.
Onderweg nam ik even de tijd om op 'n bankje 'n pauze te nemen. De meegenomen appel smaakte. Ik had daar ook nog even 'n fijne babbel met 'n bejaard koppel dat ook even aan rust toe was. Zij waren op pad met hun elektrische fiets. Zij wonen tussen Maastricht en Valkenburg.
Onderweg, moet je al eens door 'n poortje, wandel je over 'n houten pad, kom je langs mooie vijvers, zie je al eens 'n uitkijktoren of jagerspost en vliegen de schitterende plekjes je om de oren.
Het volgen van die bordjes was gemakkelijk in 't bos. Ik had natuurlijk even op voorhand gekeken hoe rechtdoor, linksaf of rechtsaf afgebeeld wordt. Maar helemaal op het einde van mijn tocht, op de Kiewithstraat om precies te zijn, was het gedaan met die bordjes. Ik wist wel dat de route langs de Kounterstraat, de Kleine Hofstraat, langs de velden van De Puin, de Jan van Eykstraat en de P. P. Rubensstraat liep, maar mensen zonder gps, hebben het toch moeilijk om hun weg verder te vinden. Nu, ik neem aan dat de meesten wel 'n kaartje bij hebben of gps hebben. Ik dus niet, maar ik had zoals gezegd op voorhand mijn weg genoteerd.
Dat was het dus, 'n "sjoen" wandeling zoals ze bij ons zeggen. En stevige honger had ik uiteraard.
Het is gelukt, nog eens samen met Hubert 'n mooie fietstocht gemaakt. Hubert had de vrije hand om de route te bepalen en dat is toch 'n fameuze rit geworden. Meer dan 100 kilometer en redelijk wat hoogtemeters.
Niet dat Hubert de rit van a tot z had voorbereid, het was meer nattevingerwerk, rijden op kompas en de plaatsnamenborden in het oog houden. We vertrokken langs het Albertkanaal in Briegden om naar Hasselt te rijden. In Hasselt, links af naar Alken, Wellen en Zepperen. Ik wilde vandaag nog eens kijken of er nog wat van de bloesems te zien was. Helaas, de meeste bloesems waren al verdwenen, maar .... gelukkig dan wel, het was in die streek nu rustig fietsen.
Onderweg even halt gehouden voor 'n koffietje om dan verder door te fietsen richting Sint-Truiden. Zo zijn we ook door Brustem gefietst, de plaats waar de afgelopen dagen nogal wat te doen was omtrent die rave party die daar doorging op het vliegveld. We waren dus 'n paar te laat .... Nee, absoluut niet, ... Sex & Drugs & Rock & Roll is niet meer aan ons besteed.
Na Sint-Truiden kozen we de richting van Borgloon. In de buurt van Kerniel nog 'n mooie foto gemaakt. En de kapelletjes onderweg, .... niet te tellen, zoveel hebben wij er gezien.
De terugweg maakten wij via Hoeselt en Munsterbilzen en vanaf Eigenbilzen, legden wij de laatste kilometers af door het veld richting Gellik.
Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn uithoudingsvermogen, zijn 1ste 100-plusrit van het jaar.
Morgen misschien iets speciaals, dat lezen jullie dan wel. En om te eindigen, ietwat persoonlijk, ik hoop dat diegene die vandaag naar de tandarts moest, heelhuids terug thuis is geraakt ..??!!
Als je denkt dat de tuin proper is en je enkele dagen op je lauweren kunt rusten, dan maak je 'n grote fout. Gisteren ben ik achteraan ons terrein gestopt met 'n proper aanzicht (zie maar onze mooie hyacinten), maar aan de voorkant komt het ongewenst kruid weer piepen. Zo blijf je uiteraard bezig. Maar zo lang ik het graag doe, ....
Het was dan ook al tegen 15u00 dat ik aan mijn wandeling kon beginnen. Ik wilde niet al te ver gaan want morgen ga ik fietsen met Hubert. Wat krachten sparen dus. Ik ben dus nog eens in Pietersheim geweest en wil jullie met graagte, 'n kleine fotoreportage aanbieden van de burchtruïne/waterburcht (beide namen zijn correct).
Eerst enkele foto's van nieuw leven. De beide ouders zaten er onbewogen bij. En dan wat foto's gemaakt boven op de wallen. In de kapel kun je op verzoek, burgerlijk huwen. Dat hoeft dus niet noodzakelijk op het gemeentehuis. Vervolgens de tentoonstellingsruimte binnengestapt. Dat was al jaren geleden dat ik daar nog was binnengeweest.
En na de ruïne, nog even door de dreef gewandeld met zijn opmerkelijke bomen. Ze zijn zo goed als volledig uitgehold maar ze hebben nog steeds takken en de eerste blaadjes zijn er al.
Via de Rode Kruisstraat, de Putstraat en de Drie Eikenstraat, terug naar huis. En nu wat wat koolhydraten binnenspelen voor morgen.
Vandaag 1 mei, dag van de arbeid. En ja, het was "werkendag", van 8u00 tem. 12u00 in de tuin gewerkt. En oef, eindelijk proper, maw. de lenteschoonmaak gedaan in de tuin.
Maar na het middagmaal en die noeste arbeid van de voormiddag, had ik gene "puf" meer om nog 'n wandeling te maken. Om toch niet in de zetel verzeild te geraken, mijn stadfiets van stal gehaald om 'n ritje te maken. Zoiets lukt normaal gezien altijd.
Waar het deze voormiddag prima weer was, begon de zon zich toch al 'n beetje te verstoppen achter de wolken. Maar geen probleem, het was nog droog en ik vertrok aan de brug van Briegden richting Vroenhoven en Kanne langs het Albertkanaal. Foto één, de brug van Vroenhoven en de volgende twee, maakte ik boven op de brug van Kanne. En dan links omhoog naar het dorp Lanaye. Rechts over de brug, fiets je naar de helling van Saint-Pierre. Maar ik ging dus links.
Via de Maas naar de brug richting Moelingen. Lang bleef ik niet in de Voerstreek, slechts enkele honderden meters gezien ik links afsloeg naar Eijsden in Nederland. En dan kom je in Gronsveld ... en het begon te miezeren. En dat miezeren werden regendruppels zodat ik mij genoodzaakt voelde om aan de molen, onder 'n boom te gaan schuilen. Gelukkig was het bladerendek al dik genoeg om mij min of meer te beschutten. En of de duivel er mee speelde, eens opnieuw vertrokken, enkele honderden meters verder in de buitenwijken van Maastricht, daar was geen drup regen gevallen.
Maar ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus maar de kortste weg naar huis genomen. Eerst langs het kerkje dat naast het drukke fietspad staat richting Noorderbrug, en dan 'n heel klein ommetje om dat mooie oude tolhuis nog eens te fotograferen. In Lanaken zelf, toch nog effe goesting in 'n koffie en 'n Leffe 0,0%. Misschien had ik dat beter niet gedaan want even later begon het te regenen. Rap op mijn fiets gesprongen, maar die 800 meter tot thuis, waren ver genoeg om kletsnat te worden. Geen nood, effe 'n warme douche en het leed is geleden.
Heel ander weer vanmorgen, 'n stralende zon, weliswaar nog 'n beetje fris, maar aangenaam.
Eerst naar de bakker waar omstreeks 8u30, de rekken al zo goed als leeg waren. Nu, geen nood, 'n brood vind je er altijd, maar het is pakken wat er nog rest. Ook de keuze voor pistolets was beperkt.
Na de koffie, nog eens het bos in via de insteek aan de Maastrichterweg. Voor ene keer het moeilijke pad gekozen langs de verschillende beken. Op sommige plaatsen is het goed uitkijken voor boomwortels, uitstekende stenen, versmald pad, enz. Maar al bij al viel het nog mee, ik had verwacht dat het drassiger was.
In het bos zelf, zag ik meerdere ruiters passeren met 'n nummer op hun borst, vermoedelijk 'n wedstrijd uithouding of iets dergelijks. Grappig was het moment met die twee ruiters, ik als wandelaar en die mountainbiker ernaast. En effe erna, 'n ganse trits joggers. Het was dus druk in het bos.
De grote weg over boven op de Bessemerberg, om vervolgens mijn weg verder te zetten richting de Kiewithstraat. Daar links en via de Smeetsstraat naar de Puin. Daar zag ik dat de boer al flink gewerkt heeft.
Zo, de zondag is halfweg, wat ons de volgende uren nog gaan brengen, dat zal afhangen van de goesting van het moment. Tot morgen, 1 mei.
Vanmorgen was het grijs, het miezerde, niet echt aangenaam en daarenboven meldde zich fietsmaat Hubert af voor onze gezamenlijke fietstocht. Maar deze jongen had het zich toch in zijn hoofd gehaald om te fietsen, temeer omdat ik mijn nieuwe cassette wilde uitproberen. En als ik zeg dat ik ga fietsen, dan gebeurt dat ook.
Zoals gezegd, met wat gemiezer vertrokken richting Maastricht. Maar eens de Noorderbrug over, begon het op te drogen en kon ik aan mijn doelstelling voor vandaag beginnen. Ik wilde namenlijk de Bemelerberg, de Cauberg en de Geulhemmerberg overrijden, in die volgorde. Het zijn allen bekende hellingen van de Amstel Goldrace.
Eerst passeerde ik nog het rangeerstation van Maastricht waarna ik aan de eerste klim kon beginnen, de Bemelerberg, 1,15 km. lang en niet zo heel stijl. Daarna het centrum van Valkenburg binnengereden en direct geschakeld naar 'n kleine versnelling. De Cauberg is dan ook ene serieuze kuitenbijter. Dan de bordjes van de Amstel Goldrace gevolgd om na de afdaling van de Brakke Berg, aan de Geulhemmerberg te beginnen. Deze is 1,15 km. lang en is ook goed te doen. Boven op deze helling zag ik dat mijn kilometerteller nog maar op 25 km. stond, de afstand van thuis tem. de derde helling boven.
Op km. 33 begon ik aan de Biesenberg, 'n helling van 0,8 km. maar ook niet zo moeilijk. En eens in Beek aan het vliegveld had ik het geluk 'n vliegtuig van Emirates Sky Cargo te kunnen spotten dat 20 seconden later al kon opstijgen.
In Geulle a/d Maas, het mooie kasteel van Geulle. Vervolgens in Elsloo de autostradebrug over naar Kotem om aan de Zuid-Willemsvaart, koers naar rechts te zetten. Voordien had ik nog enkele foto's gemaakt van de Maas met op de achtergrond Nederland.
Het jaagpad gevolgd tot in Dilsen om daar het kanaal over te steken naar As. Onderweg kom je nog door de Ecovallei Vossenberg in Dilsen. In As aan het station, links af richting Maasmechelen om aan de Salamander, even halt te houden aan de Mechelse Heide. Het is 'n prachtig wandelgebied met ruim plaats om je auto te parkeren.
En in Lanaken achter 'n drankje, kreeg ik ineens 'n mooie tekening te zien op mijn gsm, onze kleinzoon Arne, getekend door zijn andere grootvader, kunstenaar Chris Bertjens.
Voila, weer 'n voldaan gevoel en nu genieten van de avond.
Dag lieve vrienden en vriendinnen, 'n wandeling of fietstocht zit er vandaag niet in. Momenteel is het lichtjes aan 't regenen, maar dat is in feite niet de belangrijkste reden. Ik ga namelijk deze middag ergens tafelen met 3 ex-collega's/vrienden. We zien mekaar zo'n 2 à 3 keer per jaar, telkens op dezelfde plaats en telkens met 'n etentje.
Twee van hen waren indertijd medewerkers van mij in het postkantoor waar wij werkten, de derde ex-collega kwam als inspecteur regelmatig op inspectie om na te gaan of nog alles gedaan werd zoals de regels dat ons oplegden. En door de jaren heen, werden wij niet alleen medewerkers - kantoorchef - inspecteur, maar ook vrienden.
Ik wil jullie daarom plezieren met 'n reeks oude postkaarten van een der belangrijkste straten van onze gemeente, de Stationsstraat. Nu is het de straat met de meeste winkels. En omdat ik weet dat velen onder jullie die oude postkaarten mooi vinden, 'n kleine selectie dus van die straat.
Morgen, bij leven en welzijn en met droog weer, ga ik fietsen, vermoedelijk met Hubert.
Nadat ik gisteren 'n telefoontje kreeg van mijn fietshersteller, ben ik hem dan ook maar direct gaan binnenbrengen deze morgen. En wat 'n service, op het middaguur kreeg ik opnieuw 'n telefoontje om te melden dat hij hersteld is. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij staat weer te blinken (nou ja, te blinken ....? Hij moet nog gereinigd worden na die fietstocht van gisteren) in mijn fietsenberging.
Maar goed, eens mijn fiets vanmorgen gebracht in Veldwezelt, nog 'n klein ommetje gemaakt door de holle weg richting Briegden. En wat verderop, restanten van het oude spoor kom je overal tegen. In het voorbijgaan, ook nog wat lege dozen afgehaald om oud papier in weg te bergen. Ik heb zo mijn adres waar ik altijd wat dozen kan krijgen. En bij de ophaling van papier en karton, zet ik alles toch liever in dozen aan de straatkant.
Bij het terughalen van mijn fiets, even nog gewandeld door het voormalige park van het college met zijn aloude brugjes. En zoals gezegd, met 'n nieuwe cassette en ketting, kan ik er weer tegenaan. Nu nog de fiets wat reinigen.
Of het nu geholpen heeft of niet, feit is dat ik bij het begin van mijn fietstocht, even halt gehouden heb bij de Mariagrot in Wiemesmeer. En ik moet het zeggen, ik had onderweg redelijk wat zon, weinig wind, het was droog en ik bleef gespaard van allerlei pech. Dus toch, fietsen met 'n hogere bescherming ....?
Wat er ook van zij, het weer viel beter mee dan oorspronkelijk was voorspeld. Het zou bewolkt blijven met weinig zon. Gelukkig draaide het anders uit. Mijn fietstocht begon via Zutendaal en Wiemesmeer. En ja, ik voelde daar precies de behoefte om even te stoppen en wat foto's te nemen. Dan door naar Winterslag om vervolgens het mooie fietspad door de Wijers naar Zonhoven te nemen. Daar heb ik nog 'n verhaal over. Enkele jaren terug fietste ik daar ook om 's avonds te lezen dat na mijn passage, 'n deel van de heide van de Wijers in brand gestaan heeft. Mijn echtgenote heeft mij toen nog het verwijt gemaakt dat ik te snel door die Wijers gefietst heb, vandaar die brand ... ha, ha, ha ...! Maar het is er mooi, ook om te wandelen.
Onderweg op de fietssnelweg was ik nr. 213. In Helchteren kwam ik langs 'n privéverzameling van oude straaljagers. En aan het kapelletje, gingen mijn boterhammen achter de kiezen. Tijdens mijn tocht, ook 'n stuk onverharde weg moeten nemen, gelukkig was de weg droog en gaf dat geen problemen.
De enige problemen die ik vandaag had, waren weer eens wegenwerken waardoor ik in Bree aan 'n vriendelijke man, de juiste weg moest vragen. Ik heb nog altijd geen gps op mijn stuur.
Langs idyllische plekjes en het oude spoorwegstation van As, terug naar Lanaken. Een koffie en 'n 'n Duvel ging er wel in. En juist toen, kreeg ik het telefoontje van mijn fietsenmaker, dat ik mijn fiets morgen kan binnenbrengen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Voordien had ik al enkele foto's gemaakt in Neeroeteren aan het Eilandje, 'n mooie plek om even te pauzeren. Nu, gepauzeerd hebben wij er niet, dat gebeurt al eens als we daar langs komen op de terugweg. 
Ik ben Eddy Meuris