"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 3
"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 4
Metalen ophaalbrug "Astene sas" Op de achtergrond het sashuis met museum.
Storm over Ooidonk, een eeuwenoude beuk heeft het niet overleefd.Ons Silvie poseert op de sokkel van het slachtoffer.
Nog een beuk die gesneuveld is, gelukkig viel hij niet op de "tempel"
Ruiselede tot Leerne
400 jaar genealogische en demografische omschrijving
16-01-2006
South Bend Indiana - 1e vervolg
Het was nogal een bedoening, naar Amerika emigreren!
In verband met het proviand lezen we het volgende in de toenmalige reglementen: "Volgens de bestaende verordeningen moeten de levensmiddelen voor 90 dagen volstaende zijn. Deze kosten in Antwerpen voor een volwassen passagier 35 tot 45 fr. (volgens hoedanigheid) voor New York, en 5 fr. meer voor New Orleans. Kinderen onder één jaar zijn vrij van levensmiddelen; Die van 1 tot 8 jaer moeten halve portie hebben en die van 8 tot 12 jaren driekwart portie. Elke volle portie voor New York bestaet uit:
Sommige nationaliteiten werden te New York onthaald door een eigen beschermcomité dat logies verschafte en zijn mensen verder op de weg hielp. Voor de Belgen was dit het "Deutsches Verein". Amerikaanse maatschappijen zorgden voor verder transport.
Bestemming Noord-Ohio, Noord-Indiana, Michigan: per boot op de Hudson tot Albany, verder per spoor of over een kanaal tot Buffalo aan het Eriemeer. Verder over dit meer tot Cleveland, Toledo, Detroit. Doorheen Zuid-Michigan reed spoedig een trein van oost naar west tot het havenstadje St.Joseph van waar men Chicago bereikte.
Mishawaka was de naam van een legendarische indiaanse "princes": de naam van de tweelingstad South Bend betekent "zuidelijke bocht" in de St. Josephsstroom die er omheen vloeit. Ten noorden van deze laatste ligt de bekende Notre Dame University, niet ver van de grens Indiana-Michigan. Missionaris Louis Deseille was op die plaats, van 1832 tot 1837, de eerste pastoor van de Potowatomi's. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de nederzetting van Notre Dame en als de grondlegger - niet de stichter - van haar universiteit.
Louis Deseille, in 1795 te Sleidinge geboren, werd priester en opeenvolgend onderpastoor te Hansbeke en te Bellem. In 1831 vertrok hij met 7 anderen als missionaris naar Noord-Amerika. Hij nam met zich drie jonge Hansbekenaren mee: de gebroeders Frederik en Bernard Reyniers die er nog zijn misdienaars geweest waren en Karel Ronsele. Deze hoopten er werk te vinden doch keerden na een jaar onverrichterzake terug. Toch werden zij opgevolgd door andere Hansbekenaren. In 1837 werd de Potowatomi-stam naar westelijk Missouri verdreven en Louis Deseille was zinnens zijn volkje daarheen te volgen doch stierf eenzaam in zijn blokhut.
In de loop der volgende jaren kwamen zich volgende Vlamingen vestigen op de plaats waar nu South Bend in Mishawaka gelegen zijn:
August Versype, Meigem, 1840
Boudewijn Vanneste, Poeke, 1840
Lodewijk Buysse, Nevele, 1840
Theresa Debrabandere, wwe Cockaert, Nevele, 1840
Désiré Reyniers en ouders, Maldegem, 1850
De familie Degroote, Bultinck, Rutsaert en Van Holsbeke uit Hansbeke, 1860
Twee gebroeders Buysse, Gent, 1860
Een familie Verplaetse, 1860
Felix Vandewalle, Nevele (hij vaarde 58 dagen op zee), 1860
Familie Mahank (Meganck?) en Goethals, Hansbeke, 1870
Ivo Taillieu, Wingene, 1870
Felix Vervinckt, Lotenhulle, 1875
Familie Van Rie, Maldegem, 1880
Vital Lafree, Kruibeke, 1880
Aloïs Gilles, Hansbeke, 1880
Karel Bultinck, Hansbeke, 1878
Familie Maenhout, Waarschoot, 1880
August Mestdagh, Landegem, 1882
Leonard Mestdagh, Landegem, 1882
Karel Meuninck, Ruiselede, 1885
Een Désiré Demeyer, 1885
Karel (Van) Nieuwenhuyse, Kanegem, 1888
De familie Baele, Aalter, 1888
De familie Baert, Zuiddorpe, 1888
De familie Vlerix, Aalter, 1888
Alfons Van Hecke, Lotenhulle, 1890
Camiel Termont, Assenede, 1890
Kwamen al die mensen in de landbouw terecht? Vermoedelijk niet, want South Bend werd een handelscentrum met veel "middenstand" en Mishawaka een nijverheidsstad met de Ball-Band en andere fabrieken. In 1867 kochten Jacob Beiger en zoon Martin een wolwasserij en -spinnerij die sinds 1838 te Mishawaka bestond. In 1874 werd een firma gesticht en het werd een wolweverij. In 1886 vonden Martin Beiger en Adolf Eberhart de uit één stuk geweven slobkous uit en de fabricage ervan kende groot succes. Bovenaan was die kous versierd met een zwarte band en daarin een rode bol. Daarom "Ball-Band". Men droeg die vooral in rubberlaarzen en daarom werden vanaf 1898 ook rubberlaarzen door de firma zelf vervaardigd. Er werden rubberschoenen aan toegevoegd in 1916, lederen werkschoenen in 1917 en tennispantoffels in 1922. In 1924 werd de firmanaam "Mishawaka Rubber and Woolen Company" en tenslotte in 1858 "Mishawaka Rubber Company" nadat de fabricage van wollen producten was opgeheven. Vooral de oprichting van een rubberlaarzenfabriek in 1898 werd een spoorslag om talrijke mensen, uitsluitend uit de driehoek Hansbeke-Knesselare-Wingene aan te trekken. Ook de streken Eeklo en het Land van Waas leverden een tamelijk belangrijk aantal. Het parochieboek 1907 van de St.-Bavokerk vermeldt de namen en geboorteplaatsen van 364 echtelingen (zonder de kinderen die in België of reeds in Mishawaka geboren zijn), van 113 ongehuwde alleenstaanden (onder wie 7 vrouwen en 14 weduwnaars en weduwen, zonder de nog inwonende kinderen).
Bruneel Alois (1880- ) en Van De Reviere Clemence (1880-1927)
Zij huwden te Bachte Maria Leerne in april 1903. Clemence was op hun huwelijk, hoog zwanger. Eind mei 1903 werd Leopold geboren. Het jongetje zou mindervalide zijn geweest, doch gegevens ontbreken mij.
Juliana (Julienne) geboren januari 1906, zal mee vertrekken naar de USA. Leopold (Polke) wordt opgevangen door het gezin Leopold Haerick (1858-1913)
Vertrokken vanuit Antwerpen met SS Zeeland naar New York op 13/04/1907.
SS Zeeland onder Britse vlag met bevelvoerder Broomhead.
Nr.25927-Bruneel Alois, 28 jaar, van Bachte Maria Leerne, landbouwer. Begeeft zich naar South Bend (Indiana) bij zijn schoonbroer, Auguste Van Ooteghem, South Teathstreet 555 (zie 17864) Deze is er in een fabriek werkzaam en verdient
$1.80 per dag. Neemt 150 fr mee. Spreekt Vlaams.
Nr.25928-Van De R(i)viere Clemence, 28 jaar, zijn vrouw.
Vanaf New York reisden zij met de trein naar South Bend Indiana.
Hun contactpersoon was dus Auguste Van Ooteghem (1879-1945), schoonbroer van Clemence, gezien Auguste Van Ooteghem gehuwd was met Augusta Maria Van de Reviere (1877-1945).
Alois Bruneel, was daar werkzaam in een fabriek en verdiende 2,8 Dollar per dag (1 Dollar was toen ongeveer 5 tot 5,5 Belgische frank) Alois en zijn vrouw Clemence verklaarden 50 frank op zak te hebben en spraken alleen Vlaams. De prijs van de reis was 175 frank per persoon.
Met hetzelfde schip reisden volgende Deinzenaars en omgeving mee; Jules Duyvejonck uit Petegem naar Moline Illinois, Jules Veys uit Vinkt eveneens naar Moline, Evarist Spiesens uit Vinkt, 2° reis naar Waukeyson Illinois, Jules Strobbe uit Vinkt naar Waukeyson, Francois Duyck en Emma De Volder 2° reis naar Waukeyson, Auguste Van de Riviere uit Meigem naar Peekskill New York samen met Alphonse Verbiest.
SS Zeeland, gebouwd door John Brown and Co. in Glasgow en te water gelaten op 24/11/1900. Zijn maidentrip voor de Red Star Line begon op 13/04/1901 en zijn laatste reis was op 08/10/1926.
Als in 1910 de White Star Line haar lijnschip de Republic verloor werd de Zeeland naar deze rederij overgeplaatst om dit verlies op te vangen.
In 1911 kwam hij naar de Red Star Line terug en vanaf 13/07/1912 voer hij onder Belgische vlag tot het uitbreken van de oorlog.
Bevolkingboek 1890-1900 Bachte Maria Leerne, Plaats 41 en 43
1. De Schuyter Marie Louise wed. Basiel Bruneel - landbouwster
2. Bruneel Alois Petrus 18/01/1880
3. Bruneel Joannes Julianus 1881
4. Bruneel Elisa Angelina 1883
5. De Schuyter Petrus vader 17/12/1813 BML
6. Harick Leopold ° Nevele 01/02/1858 loodgieter gehuwd met 1
Dikwijls ben ik met mijn vader, s avonds vertrokken via het broekbos achter de kapelanij om de nachtegalen te beluisteren. In vorige verhalen vertel ik over de Engelse hof en het is daar op de rand van dit deel van het domein van Ooidonk dat wij, gezeten tegen een kastanjeboom, samen naar de nachtegalen luisterden. Zalig was het. Die momenten, hoe eenvoudig ook, blijven mij bij, en zo kun je er nu nog van genieten.
Nachtegalen, hoor je en zie je zelden. In het voorjaar, kan men hun heerlijk lied horen.
Hun voorkeur gaat uit naar bosranden en parken waar niet te veel beweging is.
De nachtegalen zijn verlekkerd op wormen en insecten, die ze bijna uitsluitend op de grond, en tussen de bladeren vinden.
Nachtegalen staan bekend om hun luide, muzikale gezang.
Als je geluk hebt hoor je het mannetje zingen, zowel overdag als s nachts, en misschien zie je hem, als je geluk hebt, wel overdag fladderen of scharrelen op de grond.
In onze streken heeft de nachtegaal weinig te vrezen. Echter in het zuiden, en meer bepaald, de streek rond de Middellandse zee, worden ze nog jaarlijks gevangen om op te eten.
Ze hebben een weinig opvallend vederkleed. Ze hebben een bruine rug, een effen witte borst en een kastanjebruine staart. Dit komt het broedende wijfje goed van pas, gezien zij in lage struiken of op de grond nestelt. Het is een eenvoudig nest, gemaakt van droog gras en de eieren zijn min of meer olijfgroen.
De nachtegaal, zingt onvermoeibaar, nu eens hoog dan weer laag, soms jubelend, soms klagend, nu luid en dan weer zacht. Hij zingt de hele dag, de hele nacht met amper enkele tussenpozen.
Spijtig dat het mannetje nachtegaal, maar zingt, zolang zijn wijfje broedt.
Na half juni hoor je de nachtegaal niet meer en moeten we geduldig wachten naar de volgende lente.
Guido Gezelle schreef hetvolgende gedicht over de nachtegaal;
De dreef naar het kasteel van Ooidonk, nu Ooidonkdreef geheten werd vroeger wel eens steendam of stenen dam genoemd.
In de jaren 1950 noemde de dreef zelfs Maaigemhoek. De kapelanij waar wij woonden had nummer 24.
In de volksmond was het eigenlijk steeds kasteeldreef of in ons gewesttaal de dréve
De dreef start in het dorpscentrum of genaamd "de ploatse" van Bachte Maria Leerne.
Rechts op de hoek staat het oude gemeentehuis. Dit is nog duidelijk te zien boven de ingangsdeur aan het opschrift, in arduin gebeiteld Gemeentehuis .
Links op de tegenovergestelde hoek van de dreef stond een oud huis, bewoond door Andre Bouckaert (1908-1985) en Yvonne Tanghe (1907-1973). Dit huis is spijtig genoeg afgebroken.
Het eerste lage huis links in de dreef was het vroegere postkantoor. Dit huis staat er nog en werd een paar jaar (1954) bewoond door mijn dooppeter Henri Van Hee (1889-1959), samen met Emma Mortier (1894-1964) Kort daarop kwam jonkman Jan Baptist Moeykens (1894-) er wonen.
Daarnaast woonde Jules De Meyer (1906-1980) met Martha Camertyn. Op de voorgevel van dit smalle huis is een gedenkplaat aangebracht dat vermeldt dat de kunstschilders, Fritz van den Berghe, Gustaaf De Smet en Leon De Smet er nog verbleven hebben.
Andere zijde van de dreef staan momenteel twee nieuwe woonhuizen, oude stijl, halfopen gebouwd. Deze zijn gebouwd op het vroegere erf van de bakkerij Omer Maes, die de ingang van zijn bakkerij op het dorp had. (nu ook nieuwbouw op het dorp)
Aan dezelfde kant juist vóór de kerk, staat een laag huis. Let vooral op de specifieke omlijsting van de ingangsdeur. Het huis was vroeger kleiner. Je kunt nog zien dat er indertijd een stuk is aangebouwd.
Dit was wel nodig gezien er 9 kinderen waren in het gezin Antoine De Schrijver (1915-1997) en Madeleine Van Laere (1919)
Andere zijde van de weg, nu een tentoonstellingsruimte.
Vroeger was dit de woning van Karel Biebuyck (>1900-<1975) en Leontientje De Schinckel (1883-1975) die er een kruidenierszaakje hadden.
Het huisje heeft grotendeels zijn voorgevel behouden zoals hij vroeger was.
Even verder als gebuur, staat nu een huis, relatief nieuwbouw waar vroeger het huisje stond van August Romont (1893- ) en Hortensia Pyfferoen (1875-1956).
Nu en dan deed ik boodschappen voor Hortenske en kreeg ik als beloning een klontje suiker.
Rechts in de dreef dan de kerk. (later nog omschreven)
Rechtover de kerk het Gasthof De Sterre
Links van de Sterre een wegeltje lopende naar de Amakers Vroeger was het een kerkwegel die dwars door de akker liep van André Bouckaert. André ploegde elk voorjaar zijn akker en telkens werd de wegel terug platgelopen. Er kon niet veel aan gedaan worden, gezien de wegel al langer dan 30 jaar dienst deed.
Juist voorbij de Sterre staat nog steeds een herenhuis, in mijn jeugd bewoond door Basiel De Waele (>1880) en Rosalie Philomena Robyt (1877-1954). Basiel zijn dochter Maria (1906-) huwde met Henri Sierens.
Aan de andere zijde de pastorij. (later ook nog beschreven)
Het laatste huisje in oude stijl, links in de dreef vóór de Twee Koningstraat was indertijd bewoond door Jozef De Coster. Zijn vrouw, Emma De Temmerman, had er een drogisterijwinkel.
Rechts het terrein tussen de tuin van de pastorij en de Kalebeek is nu opgehoogd en was vroeger nogal moerassig.
Dan komen we aan de Blauwe Poort porta arboreti met daaronder de Kalebeek.
Eens onderdoor de blauwe poort hebben we links ons woning de kapelanij
De houten luiken zijn geverfd in rood/wit, de kleuren van de kasteelheer, tevens de eigenaar.
De kapelanij wordt uitvoerig beschreven in andere artikels.
Rechtover de kapelanij is een wegel die naar de Gavers loopt. De gavers is een moerassig bos ten zuiden van de Kalebeek. Aan deze aardeweg is momenteel links het voetbalveld van Eendracht Leerne. Verder op de wegel zie je rechts nog een paar lage bomen staan alwaar vroeger de boogschuttersmaatschappij gevestigd was. Sint Sebastiaan had er een staande wip en een klein gebouwtje (helaas afgebroken)
Ik heb het er nog weten staan want het viel ook onder mijn speelgebied. Het lokaal van de handboogmaatschappij Sint Sebastiaan De Eendragt van Oydonck was in de Sterre.
Terug in de dreef naar Ooidonk, hebben we nog rechts het huidige speelplein, die voorheen onze moestuin was.
Verder is de kasteelhoeve Goed De Reables die ik later nog beschrijf.
Rechtover deze hoeve, andere zijde van de dreef, werd de weide en de akker gescheiden door een prachtige houtwal. Helaas is deze volledig verdwenen. Deze houtwal liep van de dreef naar een robuuste eik tegen de muur van het kasteelhof. Aan die eik is een bron, alwaar mijn poëzie eveneens opborrelde.
Zo komen we dan op het gekasseide plein vóór de conciergewoning. In mijn jeugd woonde er Jozef Coryn (1909-2001) en Anna Ally (1907-2003) In mijn jeugd kwam ik er bijna dagelijks bij de zoon René, die nog steeds een vriend is. Ons speelterrein was onbeperkt.
In de loop van 1818 waren er reeds geruchten over samensmelting van gemeenten.
De Gedeputeerde Staten van Oost Vlaanderen wilden besparingen, de belastingsdruk verminderen, alsook administratiekosten drukken. Daarom wilde men kleine gemeenten en gehuchten samenvoegen.
Gezien er een goede verstandhouding was tussen enerzijds Sint Maria Leerne en Bachte en anderzijds Sint Martens Leerne, eveneens was de afstand tussen hen zeer kort.
De fusie tussen Bachte en Sint Maria Leerne kwam naar voor. In Bachte waren er toen 343 inwoners en Sint Maria Leerne, 709.
De inwoners van beide gemeenten waren reeds geregeld elkaar behulpzaam en zeker op het gebied van de landbouw.
Het duurde wel nog aan tot 1823 voor de minister van Binnenlandse zaken een schrijven richtte aan koning Willem I, waarop de samenvoeging werd uitgevoerd gedateerd op 16 april 1823. (vorig artikel)
In 1823 waren er reeds 404 inwoners te Bachte en 727 in Sint Maria Leerne. Dus een totaal van 1131.
Wat mij als politieagent nogal interesseert is het feit dat er in Bachte Maria Leerne ook criminaliteit was. (Dit zal elders ook wel het geval geweest zijn!)
Na de onafhankelijkheid waren enkele feiten te melden.
In 1834 werd ingebroken bij de familie Wittevrongel. Mogelijks was deze diefstal te wijten aan militairen.
De omliggende gemeenten van Deinze herbergden soms militairen omdat zij op kantonnement waren.
Het vermoeden was dat deze militairen allerhande diefstallen en soms ergere zaken pleegden.
Nachtwachten, moesten later de nachtelijke inbraken indijken, en dit op vraag van burgemeester Dominicus Herteleer.
In juni 1836 had een enorm onweer zodanig huisgehouden dat de oogst bijna volledig vernield werd op de akkers. Door de zodanige schade, trok het gemeentebestuur, de aandacht van de gouverneur, om kwijtschelding van belasting te bekomen.
In 1841, moest het gemeentebestuur nogmaals de gouverneur alarmeren maar nu betrof het overstromingen.
De Leie trad geregeld buiten haar oevers, hetgeen later nog zal ter sprake komen.
Bachte en Sint Maria Leerne worden samengevoegd door de goedkeuring van Willem van Oranje.
Wij, Willem, bij de gratie Gods, koning der Nederlanden, prins van Oranje-Nassau, Groot-hertog van Luxemburg, enz.
Op het rapport van Onzen Minister van Binnenlandsche zaken en waterstaat, van den 5 dezer, B,4750, n° 37, omtrent het aan hem door de Gedeputeerde Staten der Provincie Oost-Vlaanderen medegedeeld verlangen der plaatselijke besturen van Bachte en Maria-Leerne, ten einde tot eene gemeente, onder de benaming van Bachte Maria Leerne, vereenigd te worden.
Den raad van State gehoord (advies 11 dezer, n° 47)
Hebben goedgevonden en verstaan, de gemeenten Bachte en Maria-Leerne te vereenigen tot eene gemeente, onder de naam van Bachte Maria Leerne, en zulks onder bepaling, dat het dien onverminderd aan de algemeene vergadering der Staten van Oost-Vlaanderen, aan welke dit besluit zal worden medegedeeld in hare eerste bijeenkomst, zal zijn vrijgelaten om, wanneer dezelve ten deze iets naders aan Ons mogt hebben voor te dragen, zulks te kunnen doen.
En zal Onze Minister voornoemd voor deze uitvoering dezes zorg dragen, waarvan aan Onze Minister van Financiën , aan Onzen Minister van Staat, belast met de generale directie der ontvangsten, en aan den Raad van State, zal worden kennis gegeven. (De Potter-Broeckaert)
13 juni 1823
Benoeming en installatie van het gemeentebestuur van Bachte Maria Leerne:
Van Hove Jan Baptist (° 1774 ca)
Verdeghem Pieter Bernard (° >1798)
Vincent Jan (° >1798)
Dobbelaere Augustin (° 1775 + 1854)
Braem Augustin (° >1798)
De Baere Jan Baptiste (° 1769 + 1848)
Bauters Dominique (° >1772)
Schaubroeck Albert (° 1767 + 1855)
en natuurlijk ook burgemeester Karel Louis Filliers (° BML 20/01/1877)
Secretaris werd verkozen Jan Baptist Filliers (° >1798)
(Koning Willem I bezocht in april-mei 1823 de zuidelijke provincies. Hij wou persoonlijk de stand van zaken leren kennen. Hij reisde via Maastricht door Limburg naar Luik. Hij had aandacht voor de groeiende industrie rond Luik. Hij deed Namen en Dinant aan en vervolgens Bergen. Hij bezocht verscheidene bedrijven in Henegouwen en kwam vervolgens in Vlaanderen. Na Menen, Ieper, Veurne en Nieuwpoort reisde hij via Brugge en Gent naar Antwerpen. In Antwerpen inspecteerde hij uitvoerig de haven, die sinds kort in volle bloei was.)
De vereniging van Bachte, die reeds vernoemd werd in de lijst van parochies van het bisdom Doornik in 1330, met Maria Leerne, bracht geen vereniging op kerkelijk gebied. Tot nu toe zijn het nog steeds twee afzonderlijke parochies.
(In 1829, eind mei tot 30 juni, bezocht koning Willem I terug België. Hij deed volgende steden aan; Mechelen, Antwerpen, Gent, Brugge, Oostende, Ieper, Kortrijk, Oudenaarde en Aalst. Vervolgens naar Bergen, Charleroi, Namen, Luik, Verviers, Maastricht, Diest, Leuven en Brussel. De koning wist niet te kiezen tussen toegevingsgezind zijn of regeren met harde hand.)
Dan komen we aan in 1830.
25 augustus, bij de voorstelling van "De stomme van Portici" in de Brusselse muntschouwburg, krijgt de revolte een opstandig karakter. 29 september, in Den Haag stemmen de Staten Generaal. De bestuurlijke scheiding tussen noord en zuid is een feit. 4 oktober, het eerste kind met de Belgische nationaliteit wordt geboren.
Herfst 1847
De vorige twee jaren waren zeer slecht voor de bevolking. Er was een crisis in de Vlaamse linnenindustrie. Bovendien, vernietigden, aardappelziekte en korenroest het grootste deel van de oogst. Vervolgens werden de mensen geplaagd door een tyfusepidemie, die in 1846 was uitgebroken.
1848
Voor veel plattelandsbewoners dreigt armoede. Zware crisisen in allerhande nijverheden, mislukte oogsten van de verlopen jaren enz. drijven werkloze boeren naar de steden. Geen werk, geen eten, geen onderkomen, dus dan maar bedelen! De liefdadigheidsinstellingen kunnen het niet bolwerken.
1858
Zo zag de gemeenteraad van Bachte Maria Leerne er uit;
Severinus Biebuyck (° 1802 + 1887) burgemeester
Leo De Volder schepen
Judocus De Loof schepen
Angelus Verdegem raadslid
Leo Colle raadslid (1815-1892)
Petrus Van De Meersschaut raadslid (1790-1861)
Leo Schaubroeck raadslid (1807-1873)
Jan Francies Danneels raadslid (° 1783)*
Charles Louis Van De Kerkhove raadslid (1797)
Gemeentesecretaris was Jan Baptiste Provost
* Zoon van Petrus Danneels (1745-1801) en van Maria Judoca Tuytschaever (1750-1818)
23 februari 1858
Door Napoleon III van Frankrijk is een ereteken toegekend aan nog levende oud-Napoleonisten.
De burgemeester overhandigde de Ere Medaillon van Sint Helena aan;
Jozef Van Der Haegen (1786-1871)
Augustin Duchateau (1780-1870)
Victor Bijn
Jacobus Van Vynckt
Frederik Coryn
(Napoleon III besliste, bij decreet van 12/08/1857, de eremedaille van Sint Helena toe te kennen aan de nog in leven zijnde oudgedienden van Napoleon. Deze eremedaille beloonde de 390.000 overlevende militairen, die tussen 1792 en 1815 onder de Franse vlag hadden gediend.)
(Medaille van Sint Helena; voorzijde met afbeelding van Napoleon Bonaparte en op de keerzijde, volgende tekst:Campagne de 1792 à 1815 A ses compagnons de gloire, sa dernière penseé, 5 mai 1821
De geschiedenis van ons familie in Bachte Maria Leerne situeert zich op het einde van de 19° eeuw, (1880). Even vroeger (1877) te Lotenhulle en Bellem is met de aanstelling van Carolus Ludovicus Van de Reviere (1846-1910), als jachtwachter, door Henri Marie Baron tKint de Roodenbeke. Met deze adellijke familie waren mijn ouders en voorouders ontegensprekelijk verbonden. Drie generaties volgden elkaar op als jachtwachter. Een zeer goede relatie was er tussen Pierre Van de Reviere de vader van Carolus Ludovicus en de familie t Kint de Roodenbeke.
Terwijl België het halfeeuwfeest viert op 16 juni 1880, wordt op 19 november1880, Carolus Ludovicus aangesteld als jachtwachter in Bachte Maria Leerne.
Een week later op 23 juni overlijdt op amper 23-jarige leeftijd, Albrecht Rodenbach.
22 december 1880
Niet de eerste keer en evenmin de laatste keer trad de Leie buiten haar oevers en liepen de Leiemeersen onder.
Overgrootvader Carolus, nog maar pas in Ooidonk aangesteld als algemeen wachter, stond zo onmiddellijk met beide voeten in het werk. Dag en nacht en dit vijf dagen lang is kaphout en stro aangebracht om de dijken te versterken. Er moest nog bijkomend hout gekapt worden.
Pastoor Haegens schreef in zijn dagboek;
De Maaigemhoek is eens te meer geteisterd door een overstroming. 22 december. De wateren der Leye nemen zo geweldig toe dat zij de dijken van den Maeyghemhoek drijgen door te breken en geheel den wijk in te nemen. Het alarm klinkt. Van alle kanten stroomt het volk toe, men verhoogt de dijken, men verzekerd de gevaarlijke plaatsen, doch de tije neemt toe, het gevaar groeid aan, men brengt met geheele voeren buschhout en sperren, stroo en zelfs mest aan. Vijf dagen lang, lossen peletons van 40 à 50 mannen, zich beurtelings bij dag en bij nacht af.
De naam van de gemeente is geregeld gewijzigd, Lederna, Lederne, Lethera,en recenter Sint Maria Leerne en in de volksmond Maria Leerne en tenslotte Bachte Maria Leerne, nu Groot Deinze.
Het is bijna een zekerheid dat het parochiaal leven in Sint Maria Leerne in de nabijheid van het kasteel van Ooidonk begonnen is.
Er waren ongetwijfeld geschikte voorwaarden aanwezig rond het kasteel en in de nabijheid van de Leie.
Het parochiaal bestaan van Sint Maria Leerne was nog geen feit toen er reeds melding werd van gemaakt. Dit is terug te vinden in documenten van 1192. (Gijsseling-Top, woordenboek)
Bachte Maria Leerne alom geprezen als een der schilderachtigste plaatsen aan de Leieboorden.
Voorheen (18° eeuw) bestond de gemeente uit twee parochies, Bachte dat ongeveer 80 bunder [1] groot was en de Rekelinge ongeveer 50 bunder en Leerne ongeveer 600 bunder [2].
In het noorden begrensd door Vosselare, noordoost Sint Martens Leerne, ten oosten de Leie met Deurle aan overzijde, ten zuiden eveneens de Leie met overzijde Astene, zuidwest tot west met Deinze en noordwest met Meigem.
In 1840 zijn op het grondgebied van Leerne, Romeinse zilveren munten gevonden [3] dit tot bevestiging van de oudheid van Leerne.
De samenvoeging van Bachte met Leerne werd bij besluit van koning Willem, gedagtekend
van 16 april 1823 tot één naam Bachte Maria Leerne gebracht. Dit werd gevraagd door de beide gemeentebesturen.
Bachte Maria Leerne bestaat uit een zestal grote wijken; Leernedorp, Maaigem, Leiekant, Bachte, Rekelinge en de Kouter.
Een groot stuk van het grondgebied wordt ingepalmd door de Leiemeersen. Deze meersen die geregeld onder water kwamen te staan, hetgeen later nog aangehaald zal worden, lopen grotendeels ten zuiden van de gemeente. Van de Pontenhoek [4] tot Astene-sas en grenzend aan de Leie en het domein Ooidonk.
De Leiemeersen zijn trouwens eigendom van de heren van Ooidonk.
Verder hebben we nog de Kalene [5] die samen met de Leie het domein Ooidonk insluit.
De Rekelingebeek vormt de grens met het vroegere Deinze, de Reigersbeek begrenst Meigem alsook het Schipdonkkanaal.
In vroegere tijden was de gemeente zeer bebost. Op het einde van de 16° eeuw werden veel bossen gekapt om plaats te maken voor weiden en akkers.
Bevolking; in 1801 waren er 1141 inwoners, in 1829 waren er 1442 en in 1868 telt men 1280 zielen.
In 1605 stonden er amper een tiental huisjes in het dorp. In 1868 stonden er ongeveer 240 over de ganse gemeente.
[1] 79 bunder (De Potter-Broeckaert) [2] 600 bunder of 862 ha (De Potter-Broeckaert)
[3] Volgens De Potter-Broeckaert (1869) bevonden die munten zich toen bij de heren P. Dhuygelaere te Deinze
[4] Vóór dat er een brug was van Sint Martens Leerne naar Deurle was er een veer (Veer ter ponten) eertijds toebehorend aan de heer van Nevele.
[5] In de volksmond Kale(ontspringt) uit de Leie ten westen en loopt naar het oosten terug in de Leie.
In mijn jeugd, was vóór ons huis, centraal, een rond bloemenperk aangelegd met in het midden een lage gemetste kolom en daarop een arduinen blok, onderste deel vierkant en bovenzijde rond gesculpteerd. Daarop stond een grote stenen pot, eveneens met bloemen.
De hoofdingang, zoals hij er nog steeds uitziet, bestond uit een centrale doorgang met twee houten hekkens, voorzien van vertikale metalen spijlen. Deze hekkens draaiden op scharnieren, aan arduinen kolommen. Buiten de centrale oprit waren aan weerszijden nog twee smalle doorgangen. Deze hekkens waren eveneens opgehangen aan arduinen kolommen. Later is al het houtwerk van de hekkens vervangen door metaal.
De oprit tot aan het bloemperk was ongeveer twee meter breed.
Vóór dat het bloemperk aangelegd werd waren er twee driehoekige graspleintjes voor het huis.
Bij het verwijderen van de grasperkjes kwam een oud koperen jachthoorntje van onder de graszoden.
Het hof is naar gelang de omstandigheden aangepast en volgens de noodwendigheden gebruikt geworden.
Een twintigtal fruitbomen, waaronder; kersen, krieken, perziken, appels, pruimen, peren enz. stonden voor het huis. Deze vruchten waren meestal voor eigen gebruik. In de oorlog werden zelfs aardappelen geteeld.
Soms werd een afsluiting geplaatst om koeien of schapen te laten grazen. Soms werd het gras gemaaid om hooi te oogsten.
Naast ons woonst was er een grote weide, waar nu soms mooie boerenpaarden lopen. Die weide was eveneens in gebruik door mijn ouders en grootouders. Runderen werden er vetgemest. Een drietal koeien liepen ook op die weide. Er was steeds een klein boerenbedrijf draaiend in de kapelanij. Meestal was het de vrouw des huizes die het grootste deel van deze werkzaamheden vervulde. De jachtwachters hadden ook nog andere zaken aan hun hoofd natuurlijk.
Op die grote weide stonden achteraan tegen de bossen ook nog eens verscheidene hoogstammige fruitbomen. Een paar werkmannen van het kasteel, kwamen, na hun uren, de overwegend appelen plukken en op hopen gieten. s Avonds werden de appelen in bakken gedaan en naar ons erf gevoerd alwaar zij verkocht werden. Geregeld was het aanschuiven om appels te kopen. Daar deed mijn moeder haar best voor.
Erbovenop was aan de andere zijde van de dreef rechtover ons huis nog een boomgaard. Deze boomgaard die nu verdwenen is telde 850 laagstammige fruitbomen. Golden Delicieus en Cox Orange leverden een aardige bijverdienste op. Naast deze boomgaard, waar nu het speeltuintje is, was onze moestuin. Dit was ook de grootste zorg van moeder.
Honderden keren ben ik als kleine knaap ofwel samen met mijn grootvader, later als jongeling met mijn vader via het broekbos naar het kasteel gegaan.
De keren, niet meegeteld dat ik op eigen houtje door de bossen liep.
Hoe dikwijls heb ik niet afgesproken met baron Olivier, meestal in de Engelse Hof. Daar kropen we in de kastanjebomen via een zwaar touw die we ophingen aan de onderste takken.
Ikzelf was nogal een acrobaat, terwijl Olivier toch wel zijn best deed om mij te volgen. Hij was vooral voorzichtig. Eens gebeurde het dat Olivier enige moeilijkheid had om de boom via het touw te verlaten.
Vanop de grond gaf ik instructies doch het duurde nog een tijdje eer hij beneden was. Eigenlijk, was ik zelf toch even bevreesd geweest toen ik baron Olivier er angstig zag zitten op de onderste tak.
In het vervolg werd niet meer in bomen geklommen. Niet meer door baron Olivier in elk geval.
We vonden echter wel andere mogelijkheden om ons te amuseren.
De Engelse Hof was één groot speelterrein. Er stond een gebouw in Engelse stijl dat wij de tempel noemden. Eigenlijk stond niet zo veel in dit gebouw om mee te spelen. Een paar houten zitbanken, een paar opbergkisten en nog wat kleinigheden.
Daarnaast op een twintigtal meter vandaan was een deels in ruine gevallen gebouwtje, alwaar een grote gietijzeren waterpomp stond. Aan de buitenmuur was op een as, die naar binnen liep, een enorm vliegwiel.
Dit vliegwiel kon ik met enige moeite in beweging krijgen. Op een dag had ik mij ietwat bij deze bezigheid misrekend en was mijn rechter wijsvinger gekneld tussen de muur en het vliegwiel. Met een bloedende vinger moest ik huiswaarts keren en uitleg geven aan mijn moeder.
Maar goed, een andere keer bracht ik dan meiklokjes mee naar huis om aan moeder te geven. Onder de hierboven beschreven kastanjebomen tierden de meiklokjes welig.
Ik observeerde er allerhande dieren, zoals eekhoorntjes die steeds in de weer waren en schichtig langs de ruwe bast van de bomen klauterden en van tak naar tak sprongen. Voor vele dieren moest je goed verstopt zijn om ze te bekijken. Er was heel veel materiaal aanwezig in de Engelse Hof om u te camoufleren. Gezien deze tuin nogal zanderig was, waren er veel konijntjes, die na grondige controle van de omgeving, uit hun pijp kwamen. Bij de minste beweging spurtten ze de eerste de beste pijp naar binnen. Konijnen maken nogal een imposant gangenstelsel ondergronds en hebben verschillende in- en uitgangen om bij onraad naar binnen te duiken. Vogels, van alle slag, waren er ook. Te lang om op te noemen. Het gebeurde wel eens dat ik met mijn vader, 's nachts, zelfs heel donkere nachten, op pad ging. Dan hoorden we 's avonds laat de nachtegalen met hun mooi gezang. Een nachtegaal heb ik maar een keer gezien in mijn jeugd.
Jagen, deden we ook reeds op jeugdige leeftijd, maar dan wel met boog en pijl. In het broekbos was er hout dat zich goed leende om ons jachtwapen te maken. Met weinig precisie werd naar alles geschoten dat bewoog. Om in leven te blijven zoals in de oudheid zouden we nog veel moeten oefenen! Het leven van de jacht en de visvangst is dus niet evident.
Om van het broekbos naar de Engelse hof te gaan, liepen we over een houten plank zoals ik eerder beschreef. Even vóór deze houten overgang was een borrelende bron, tevens kwamen twee grachten uit op die plaats. Deze bron die ik honderden keren bezocht bracht mij later inspiratie om onderstaand gedicht te schrijven.
Ons hof de kapelanij is voor mij een prachtige herinnering aan mijn jeugd en jonge jaren.
Als kleine knaap van vijf jaar liep ik aan de hand van mijn grootvader Alphonse Van de Reviere en verkende alzo de bossen en de omgeving van het kasteel Ooidonk.
Grootvader ging meestal via het bos achteraan ons huis broekbos naar het kasteel toe.
Daarvoor moesten we over een brede beek van het broekbos naar de Engelse Hof Daar was een plank van ongeveer 30 cm breed waarop kroonkurken omgekeerd genageld waren. Die overgang bestond uit een vast deel kant Broekbos en een deel dat kon opgehaald worden tot de overzijde.
In de Engelse Hof toonde pépé, (niet mijn dooppeter) zoals hij genoemd werd, mij allerhande zaken die mij nog steeds bijgebleven zijn. Grootvader steeds vergezeld van zijn wandelstok, stak deze op een bepaalde plaats naast een boom in een gaatje in de grond. Kijk, zei hij, hier is een bliksem ingeslagen!
Hij toonde mij de planten die belangrijk waren en noemde de bomen. Later zou mijn vader hetzelfde doen maar dan veel gedetaileerder. De dieren speelden ook een grote rol in het jachtwachtersbestaan van mijn ouders en grootouders en ook mijn overgrootouders. In het bijzonder de fazanten, hazen, konijnen, patrijzen, eenden, bosduiven enz.
Op die jonge leeftijd besefte ik nog niet veel van de zorg die zij besteedden aan de dieren.
Later stelde ik meermaals vast dat er door hen steeds een zorgzaam evenwicht werd gezocht op het domein van het kasteel Ooidonk.
Voor het grootste deel waren fazanten ook het grootste deel van de zorgen van mijn ouders en grootouders als jachtwachter.
Vóór 1900 werden op ons hof honderden fazanteneieren uitgebroed door klokhennen Soms gebeurde het dat er klokhennen wilden beginnen broeden en er nog geen fazanteneieren waren. De klokhennen werden dan even elk op toer tot halverwege hun lijf ondergedompeld in het frisse water van de wal rond ons hof. Zodoende waren ze een beetje afgekoeld en klokten ze niet meer.De jonge uitgebroedde fazantenkuikens werden dan met lampen gewarmd en in hokken gevoederd en verzorgd.
Later werd op dezelfde wijze fazanten gekweekt in stallingen in het koetshuisHet Koetshuis dat nu een Tea Room is, links van de ingang van het kasteelpark Ooidonk
Ruim vóór de jacht werden de fazanten de natuur ingezet. Ik zeg wel ruim vóór de jacht want je kon goed het verschil zien tussen een natuurlijk gekweekte fazant en een fazant die te laat uitgezet is.
Vanaf de jaren 1880 was er nogal wat bedrijvigheid op ons hof. Rond de kapelanij waren ongeveer 8 ha land en weide in gebruik door mijn voorvaderen. Geregeld moesten loonwerkers komen helpen op ons hof.
Op 1 september 1894 bij het dorsen met de vlegel in ons schuur, het gebouw rechts van de kapelanij, kwam een van de werkmannen uit de schuur naar achter en zag de kleine Camillus (° 1888) die probeerde een klokhen onder te dompelen. Plots verloor de kleine Camillus het evenwicht en viel voorover in het water.
De werkman die dit zag gebeuren liep het hof af en verwittigde niemand! Het manneke werd veel te laat uit het water gehaald omdat men eerst heeft vastgesteld dat de werkman na een zekere tijd niet terugkwam.
Dit drama kon dus vermeden worden en liet mijn grootvader als enige zoon achter uit het gezin van elf.
Waarschijnlijk het oudste document waarin Klein Ooidonk vernoemd wordt is van rond 1400 waar Jan van Clapdoerp zegt een leen te houden van zijn heer van Nevele van zijn kasteel te Nevele dat teleen oodonc ligghende in de prochye van Sente Jans Lederne ende es groet IIII bundre lettel min of meer ligghende neffens ....
In oude pachtboeken van begin 16° eeuw worden pachtsommen genoteerd. Zo staat in 1566-67 Item ontfaen van Jande Delvere dertich ponden parysis ende dat over een jaer pachts vander hofstede anden steendam ghenaemt tcleen oodoncq groot vierhondert ende zevenentwintich roeden ende een stuck lands ligghende over de strate ofte dreve zuut vander voorn. stede groot zevenhondert ende tien roeden (RAG Nevele 139)
In 1632 wordt genoteerd Item Jan van Parys hout in pachte een behuysde hofstede ghelegen inde prochie van sente maria lederne ande dreve byden steendam groot omtrent 463 roeden ghenaemt cleen oodonck (RAG Nevele 166)
Verder in 1635 werden drie duizend stenen gekocht voor herstellingen aan de bruggen en poorten rond Ooidonk (er moeten er zeven geweest zijn in die tijd) Vermelding (RAG Nevele 166 en 167)
Een steenen brugghe, ligghende thalven de dreve om te gaen naar t Blaupoortken
Item een steenen brugghe in de dreve, zoo men gaet naer tcasteel, rechtover cleyn Odonck
Sinds het gebouw de Kapelanij genoemd werd (1638) zijn verscheidene veranderingen aangebracht door verbouwingen, zoals het dak dat hersteld werd, gezien het nog met stro bedekt was (RAG Nevele 172)
Had de dakbedekking in mijn jeugd nog van stro moeten zijn, zou er geregeld waterinsijpeling zijn geweest.
Nu en dan kroop ik als jonge knaap op het dak en liep ik rechtstaand op de nok, van schoorsteen naar schoorsteen, tot ergernis van vader en moeder.
Boven op de schoorsteen sprak (telefoneerde) ik dan met mijn zus op de begane grond. In een conservenblik met een ander conservenblik verbonden, spanden wij een fijn draadje. De telefoon werkte nog ook!
Zo een beetje overal spande ik draden die dan meestal in de weg hingen van vader of moeder met berispingen en straffen allerhande.
Later bij het wat ouder worden spande ik stalen kabels in het gebouw rechts van de kapelanij. Ik haalde er allerhande kunsten uit maar ook soms gevaarlijke trapezetoestanden en evenwichtsoefeningen.
Het is dan ook niet te verwonderen dat ik enkele jaren later bij de Para-Commandos zou terechtkomen.
Eens onderdoor de blauwe poort in de kasteeldreef naar Ooidonk ziet u links een gebouw dat omwald is.
Dit gebouw, in de 14° eeuw Klein Ooidonk genoemd was toen een kleine hoeve van ongeveer 4 bunder.
De hoeve is steeds een leen geweest van het Land van Nevele maar behoorde niet altijd tot de heren van Ooidonk.
Er is een oud document uit 1400 waaruit blijkt dat het toen eigendom was van Jan van Clapdoerp zoon van Thomaes. Even later is het dan toch overgegaan aan de heren van Ooidonk.
Veel vroeger werd de dreef wel eens Stenendam genoemd, omdat de weg door lage meersen liep en moest verhoogd worden en tevens van in den beginne gekasseid werd.
In 1638 nam Jan della Faille, heer van Nevele en Ooidonk, de pacht over om de kapelaan van Ooidonk er te laten wonen.
Het is pas van toen af aan dat de hofstede de kapelanij genoemd werd.
De eerste nieuwe bewoner was Guillaume Valckenburch capelaen van Oodoncq (RAG Nevele 172)
Rond Kerstmis 1880 kwam het gezin Carolus Ludovicus Van de Reviere Elodia Sophia Van De Veire, wonen in de kapelanij
In 1884 is mijn grootvader Alphonse Van de Reviere er geboren, mijn vader Valère is er geboren in 1919 en
ondergetekende zijn wiegje heeft er eveneens gestaan in 1946.
Het gebouw met ongeveer centraal de voordeur is ongeveer 20 meter breed en telt vijftien vensters op de voorgevel. Op de benedenverdieping waren de ruimtes achter de twee vensters links bewoond door mijn grootouders en was de ingang op de linkergevel. De slaapkamer van de grootouders was op de verdieping eveneens de twee uiterste vensters links. Er was ook een voutekamer en een ruime keuken achteraan, met zelfs toen al een toilet binnen. Rechts, weliswaar het grootste gedeelte moest het nog doen met een buitentoilet.
Mijn ouders beschikten over het deel rechts van de twee uiterst linkse vensters. De gewone ingang voor ons was aan de rechterzijde van het gebouw.
Binnen kon je zeer goed zien dat er vroeger verscheidene kamers moeten zijn geweest.
Momenteel en ook ten tijde van ons bewoning waren er nog vier slaapkamers. Ikzelf had het intiemste kamertje. Het derde venster van rechts was mijn nachtverblijf.
Links van de kapelanij staat een gebouw met een klokkentorentje centraal op de nok. Een van mijn geliefde uitkijkposten. Beneden, werd gebruikt voorberging en later als stal voor runderen en schapen.
Boven was er een zolder met duiventil.
Achter dit gebouw en ertegenaan gebouwd stond een druivenserre met de bekende Frankenthaldruiven.
Rechts van de kapelanij staat eveneens een gelijkaardig gebouw die voor zover ik meemaakte gebruikt werd als schuur. In deze schuur was ook een aardappelkelder en een strovoorraad er bovenop. Rechts in de gevel was er een deur die toegang gaf tot een varkenshok. Boven dit varkenshok was eveneens een voorraad stro opgeslagen. In de nok was eveneens een duiventil. Achteraan dit gebouw was ook een druivenserre aangebouwd. Deze serreinhoud was niet van zeer goede kwaliteit. Op regenachtige dagen was het wel een geliefd speelterrein voor mij.
Centraal achteraan de kapelanij staat een gebouwtje waar vroeger een open vuur was waar bras gemaakt werd voor de varkens. De grote zwartgeblakerde ketel hing aan een zaaghaal in het open vuur.
Aan dit gebouw was ook een klein ovenmuur aangebouwd. De zaterdag werd brood gebakken voor de ganse week. Op het einde van de broodbak werden schietspoelen gebakken. Schietspoelen waren gewoon deeg met appelmoes erop gesmeerd en toegerold gelijk croissants. Pépe, wanneer zijn de schietspoelen klaar? Ja,ja, manneke een beetje geduld!
Prachtig was dat, als kleine knaap, hout aanbrengen om de stenen oven te warmen. Met de grote houten spatel het brood uit de oven halen. De schietspoelen rollen, uithalen en natuurlijk smullen!
Met mijn overgrootouders Carolus Ludovicus Van de Reviere en Elodia Sophia Van De Veire, ben ik in Bachte Maria Leerne gekomen.
Het verhaal begon in Ruiselede alwaar voor zover mij bekend rond 1600 Philippus De Riveere geboren werd.
De laatste in Ruiselede geboren was Laurentius De Reviere, in 1790. Hij huwde met Rosalie Van de Woestyne.
Laurentius en Rosalie overleden beiden op de wijk Schoonbergh te Aalter.
De eerst geborene te Aalter was Pierre Van de Reviere, gehuwd met Marie Therese Van Belleghem op de wijk Schoonbergh en er ook overleden.
Vervolgens is Carolus Ludovicus in 1846 geboren te Aalter op de wijk Schoonbergh, hij huwde Elodia Sophia Van De Veire in 1875 en ging wonen in Lotenhulle, alwaar op de wijk Malsem zes van de elf kinderen werden geboren.
In 1877 werd Carolus Ludovicus benoemd tot jachtwachter (volgt) in Lotenhulle om tenslotte in 1880 benoemd te worden te Bachte Maria Leerne.
broer van Melanie, Augustus, Mathilde, Ivo, Bruno, Julie, Rosalie, Camillus en Marie.
Geboren te Aalter op 19/04/1846
overleden te Bachte Maria Leerne op 04/01/1910
Eerste zoon in het gezin van Pierre en Marie Therese Van Belleghem.
Het gezin woonde op de wijk Schoonbergh te Aalter.
Geboorteakte nummer 57 van 1846 te Aalter: - Aangifte 1846, maandag 20 april, door Petrus Van de Reviere, 41 jaar, wonende wijk Schoonbergh van een kind, geboren zondag 19 april 1846,om zeven uur s morgens, genaamd Carolus Ludovicus.
Getuigen: - Ludovicus Van Ackere, 21 jaar, schrijver en Joseph Verbiest, 59 jaar, secretaris.
Carolus Ludovicus, Charles Louis en volgens overlijdensprentje Louis Van de Reviere, was het eerste overlijden in 1910 te Bachte Maria Leerne.
Overlijdensakte nummer 1 van 1910 te Bachte Maria Leerne, aangifte op woensdag 5 januari 1910 om 10 uur, door Alphonse Ludovicus Van de Reviere, 25 jaar, landbouwer en Maurice Van De Meerschaut, 25 jaar, geen bloedverwant, zonder beroep, welke verklaren dat op dinsdag 4 januari 1910 om 7 uur s avonds op wijk Maaygemhoek, overleden is, Carolus Ludovicus Van de Reviere, 63 jaar en 8 maand, jachtwachter, weduwnaar van Elodia Sophia Van De Veire.
Gehuwd te Aalter op 06 januari 1875 met;
Elodia Sophia Van De Veire
dochter van Joannes Baptist en Sophia Hooft
zuster van Karel° 1838, Fredericus (° 1846 en X Melania Van de Reviere), Ida ° 1852 en Augustus ° 1856
° Aalter 30/09/1848 en + Bachte Maria Leerne op 14/01/1908
Elodia Sophia Van De Veire, geboren te Aalter op zaterdag 30 september 1848,akte nr 115, dochter van Joannes Baptist Van De Veire ° Maldegem 15 juni 1803, zoon van Joos en Joanna Van Landschoot en Sophia Hooft, geboren Knesselare 24 mei 1815, dochter van Joannes en Monika De Prest.
Overlijdensakte nummer 3 van 1908 te Bachte Maria Leerne.
Aangifte woensdag 15 januari 1908 om 10 uur door Carolus Ludovicus, 61 jaar, boswachter, echtgenoot van overledene en Maurice Van Den Meerschaut, 23 jaar zonder beroep, zij verklaren dat Elodia Sophia Van De Veire, 59 jaar en 3 maanden, landbouwster overleden is dinsdag 14 januari 1908 om 6 uur s avonds.
Huwelijksakte nummer 2, bladzijde 3 van 6 januari 1875 te Aalter.
Woensdag 6 januari 1875 om 10 uur te Aalter.
Carolus Ludovicus Van de Reviere, 28 jaar, landsman, zoon van Petrus, 60 jaar en Marie Therese Van Belleghem, 55 jaar, landslieden te Aalter en Elodia Sophia Van De Veire, 26 jaar, dochter van Jean Baptist, 72 jaar, landbouwer en Sophia Hooft, overleden.
Getuigen; Ivo De Muyt, 61 jaar, landbouwer, Blandin De Waegenaere, 45 jaar, dagloner, wonende te Aalter en Francois Callens, 52 jaar, kleermaker wonende te Lotenhulle, alle vier kennissen van de gehuwden.
Het kerkelijk huwelijk werd voltrokken te Aalter op donderdag 7 januari 1875 door pastoor Van Besien.
In het gezin kwamen 11 kinderen;
1° Maria Ludovica2° Augusta Maria3° Hortensia Maria 4° Prudentia Maria 5° Clementia6° Clementia Maria 7° Hortentia8° Alphons Ludovicus 9° Prudence Marie 10° Camillus11° August
Maria Ludovica tot en met Clementia Maria, geboren in Lootenhulle.
Vanaf Hortentia, geboren in Bachte Maria Leerne.
Volgens bevolkingsboek 1867 - 1880 folio 375/10 te Lotenhulle woonden zij na hun huwelijk op Malsem 21.
- Karel Louis, boswachter - Zijn vorige verblijfplaats te Aalter 27/01/1875.
- Van De Veire Elodia, landbouwster
- Maria Ludovica ° Lotenhulle 1877 13/11
- Bruneel Henri ° Wijnegem 1852 ( dienstbode ) weg 25/07/1876 naar Merendree.
- Augusta 1877
- Hortensia + 14/8/1879
- Prudentia + 16/2/1880
- Clementia + 7/1/1880
- Waetermeulen Leonardus ( dienstbode ) aangekomen 4/4/1878 en vertrokken naar Bellem op 18/07/1881.
1878 - 1880, moetenvoor Carolus en Elodia toch wel bijzondere jaren geweest zijn.
Donderdag 21 maart 1878, geboorte van een meisjestweeling Hortensia Maria en Prudentia Maria.
Maandag 14 april 1879, geboorte van het vijfde meisje in het gezin, Clementia Maria.
Donderdag 14 augustus 1879 overlijden van Hortensia Maria, 1 jaar en 5 maanden.
Maandag 16 februari 1880 overlijden van Prudentia Maria, op 1 maand na, bijna twee jaar. Zodoende is de tweeling reeds overleden.
Maandag 07 juni 1880, overlijden van de vijfde dochter, Clementia, 1 jaar en 2 maanden oud. Ondertussen is moeder Elodia reeds 3 à 4 maanden in verwachting van terug een dochter. Zij geven zoals hierna het kind dezelfde naam en voegen er Maria aan toe.
Maandag 22 november 1880, geboorte van zesde dochter, Clementia Maria, welke later in 1927 een triestig lot te wachten staat. (volgt nog)
Carolus of Charles Louis Van de Reviere, 31 jaar is volgens akte nummer 237 geregistreerd te Gent op 9 juli 1877 als jachtwachter te Lotenhulle op het landgoed van Henri Marie Baron Kint de Roodenbeke te Lotenhulle.
In 1880 - 1881 komt het gezin van Carolus en Elodia over van Lotenhulle naar Bachte Maria Leerne, met drie dochters, Maria Ludovica, Augusta Maria en Clementia Maria.
De tweeling Hortensia en Prudentia alsook Clementia zijn reeds overleden te Lotenhulle.
Dit gegeven (verhuis van Lotenhulle naar Bachte Maria Leerne in 1880-1881) kan worden uitgemaakt door een nieuwe akte geschreven door Baron t Kint de Roodenbeke, met de aanstelling van Charles-Louis op het eind van 1880 in Bachte Maria Leerne.
Het gezin gaat wonen in de kasteeldreef naar Ooidonk, toen Maaigemhoek geheten, in de kapelanij (volgt)
In ongeveer 1 en een half jaar zijn geen geboorten in het gezin tot op zaterdag 20 mei 1882 terug een dochter geboren wordt. Hortentia.
Het eerste kind geboren in Bachte Maria Leerne. Terug een naam van een reeds eerder overleden kind.
Dan op vrijdag 17 januari 1884, het achtste kind in het gezin, eindelijk een zoon, waar waarschijnlijk naar uitgekeken is. Zij noemen hem Alphonse Ludovicus.
Na Alphonse komen nog drie kinderen, waarvan de laatste twee, jongens zijn. De twee jongens sterven vroeg. Camillus, 6 jaar en August wordt zelfs maar 4 maand.
We spreken dan al van 1889, begin december, moeder Elodia is dan 41 jaar.
Op dat ogenblik zijn nog maar vijf kinderen in leven van de elf.
De elf kinderen in het gezin Carolus en Elodia Van De Veire:
Maria Ludovica, eerstgeboren kind in het gezin, geboren te Lotenhulle op zaterdag 13 november 1875.
Zij huwde te Bachte Maria Leerne op dinsdag 08 januari 1907, akte nummer 2, met Prosper Van Ooteghem, geboren te Nevele 06/08/1878 en overleden Drongen 09/05/1940, in zijn woning op Slindonck.
Hij is begraven, zaterdag 11 mei 1940 in de parochiekerk te Drongen. Prosper was landbouwer, en kwam van Sint Martens Leerne.
Hij is de zoon van Henricus en Louise Van der Stede. Henricus was landbouwer en bakker van beroep en woonde Peperhol 6 te Nevele.
Maria Ludovica is overleden te Drongen op vrijdag 15 februari 1946.
Prosper had nog drie zusters; Marie Sidonie, Emma Francisca en Marie Leonie, en drie broers, Ivo, August Oscar en Cyrillus Renilus, waarvan August met Augusta Van de Reviere gehuwd is. Zie B.
Op 28/08/1890 vertrekt Emma Francisca ° Nevele 17/05/1875 naar Gent. Op 07/04/1899 wordt een onwettig kind geboren te Nevele van haar: Henri Rene Van Ooteghem.
Gezin Prosper Van Ooteghem - Augusta, met twee kinderen:
X Maurice De Cock ° Lokeren 06/05/1912 en + Lokeren 28/09/1989.
C. Hortensia Maria ° Lotenhulle 21/03/1878
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Prudentia, Clementia, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse, Prudence, Camillus en August.
Tweelingzuster van Prudentia Maria, geboren op donderdag 21 maart 1878 te Lotenhulle.
Overleden te Lotenhulle op donderdag 14 augustus 1879.
D. Prudentia Maria ° Lotenhulle 21/03/1878
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Clementia, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse, Prudence, Camillus en August.
Tweelingzuster van Hortensia Maria, geboren op donderdag 21 maart 1878 te Lotenhulle.
Overleden te Lotenhulle op maandag 16 februari 1880.
E. Clementia ° Lotenhulle 14/04/1879
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse, Prudence, Camillus en August.
Clementia, geboren op maandag 14 april 1879 te Lotenhulle.
Overleden te Lotenhulle op maandag 07 juni 1880.
F. Clementia Maria ° Lotenhulle 22/11/1880
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Hortentia, Alphonse, Prudence, Camillus en August.
Clementia Maria, laatste kind geboren in Lotenhulle op maandag 22 november 1880.
Gehuwd te Bachte Maria Leerne op 22 april 1903 met Aloise Petrus Bruneel ° Bachte Maria Leerne 18 januari 1880, zoon van Basilius en Marie Louise De Schuyter.
Aloise Petrus Bruneel, zoon van Basilius Bruneel. Basilius Bruneel was de bouwer van de huidige parochiale kerk van Leerne.
Geëmigreerd naar South Bend Indiana USA. Vertrokken 13/04/1907.
Clementia, dood aangetroffen in een vijver in de staat Indiana, South Bend op 26 april 1927. Zij was volgens melding 49 jaar in werkelijkheid 46 jaar.
Het gezin woonde toen, North Hillstreet 201, South Bend. (volgt nog)
Kinderen in het gezin;
a. Leopold ° ?
b. Magdalena ° BMLeerne 21/09/1904 + Gent 17/07/1984
c. Juliana ° BMLeerne 20/01/1906
d. Maurice ° ?
e. René ° South Bend 19/12/1912
f. Juliana °1915
g. Julius ° 1919
G. Hortentia ° Bachte Maria Leerne 20/05/1882
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Alphonse, Prudence, Camillus en August.
Hortentia, geboren te Bachte Maria Leerne op zaterdag 20 mei 1882.
Eerst geboren kind na verhuis van Lotenhulle naar Bachte Maria Leerne.
Zij overleed te Bachte Maria Leerne op maandag 03 oktober 1898.
H. Alphonse Ludovicus ° Bachte Maria Leerne 17/01/1884
zoon van Carolus Ludovicus en Elodia Van De Veire
broer van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Prudence, Camillus en August.
(volgt nog)
I. Prudence Marie ° Bachte Maria Leerne 25/12/1885
dochter van Carolus en Elodia Van De Veire
zuster van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse, Camillus en August.
Na een zoon, Alphonse, terug een dochter.
Prudence Marie, geboren te Bachte Maria Leerne op vrijdag 25 december 1885 en overleden te Lemberge op zaterdag 17 augustus 1968.
Prudence is gehuwd te Melle op19 oktober 1910 met Joseph Verspeeten, ° Gontrode op 26 juni 1872, en overleden te Gontrode op 21 oktober 1951
Joseph Verspeeten was de zoon van August en Rosalie Nimegeers
Kinderen in het gezin van Joseph Verspeeten en Prudence Van de Reviere:
1. Joanna ° Gontrode 13/01/1910
kloosterlinge, ingetreden 25 maart 1929 bij de Zusters H.Vincentius a Paulo van Deftinge.
Zij is overleden in Deftinge op 11 december 1987.
2. Ghisleen Alfred ° Melle 20/12/1911 en overleden te Gent 03/01/1977
3. Rosa Marie ° Melle 1914
4. Marie Leontine ° Melle 28/12/1916 en overleden te Merelbeke op 13/11/1997
5. Louis ° Gontrode 1920
6. Clara Maria ° Gontrode 1925
J. Camillus ° Bachte Maria Leerne 04/01/1888
zoon van Carolus en Elodia Van De Veire
broer van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse en August.
Camillus, tweede zoon in het gezin, is geboren in het ouderlijk huis, in de kasteeldreef,
in die tijd Maaigemhoek genoemd, op woensdag 04 januari 1888 om 7 uur voormiddag.
Geboorteakte nummer 1, Bachte Maria Leerne.
Hij was het tiende kind in de rij.
Hij overleed op zaterdag 01 september 1894 en was zes jaar.
Bij dit overlijden was Carolus 48 jaar en moeder Elodia 46 jaar.
K. August ° Bachte Maria Leerne 03/08/1889
zoon van Carolus en Elodia Van De Veire
broer van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Hortentia, Alphonse en Camillus.
August, derde zoon in het gezin en het laatste kind, geboren in Bachte Maria Leerne op 3 augustus 1889 en hetzelfde jaar nog overleden op 2 december 1889
"Niets nieuw onder de zon" was de verhandeling bij het ingangsexamen voor Politie te Gent in 1968. Ik zie rondom mij dat dit nog steeds van toepassing is. Ik wil, maar eerder kan niet meer deze verhandeling naar voor brengen. 2005 Orkanen hebben steeds gewoed over onze planeet met het verschil dat het tegenwoordig dezelfde dag of avond nog indrukwekkend in beeld gebracht wordt. Op deze manier kunnen we met ons eigen ogen zien hoe de aanpak ook rampzalig verloopt met schrijnende beelden. Gelukkig zien we beelden, en zijn fotografen dagelijks in de weer om ons deze voor te schotelen zodat wij zouden steunen en of ingrijpen waar kan. Natuurlijk is het niet voor alle mensen mogelijk zonder gebroken hart deze beelden te bekijken. Hetzelfde met de aardbevingen, India, Pakistan enz.
Tom wint, Kim wint, de Oude Belgen de dappersten onder alle Galliërs wonnen ook. We winnen allen wel eens in ons leven zoals ze in de oudheid ook wonnen. Techniek staat evenmin stil en blijkbaar ook Pascal Vyncke met zijn ploeg niet. Techniek is vroeger op primitievere wijze verwezenlijkt maar er was techniek! Zonneenergie, windenergie. Witte steenkool! Voor mij is het enige nieuw onder de zon, dat ik via dit Seniorennet, met mijn gebrekkige computerkennis toch kan naar buiten komen. Buiten de huidige techniekers, daar reken ik ook de politiekers bij, waren er in het verleden, zijn er in het heden en zullen er in de toekomst bijzondere mensen zijn. Dus is het gevaarlijk er nu te noemen.Het zou mij trouwens te ver brengen ze te noemen. Wat is ook niet nieuw, maar grijpt mij toch zo naar de keel. Dat er (verschiet niet) 250 miljoen kinderen onder de 14 jaar gedwongen worden zich uit te sloven. Zes dagen op zeven, 52 weken op een jaar kinderarbeid aan een hongerloon. Mensen toch, maar wat nog erger is. We weten nog niet hoeveel kinderen buiten die 250 miljoen die op een andere manier uitgebuit worden, op allerlei vlakken. De rechten van kinderen, spelen, leren, opvoeding, eten, drinken en noem maar op. En nog te zwijgen over sexueel misbruik. Hoeveel kinderen worden niet (uitgebuit) Niets nieuw onder de vluchtelingen allerhande die op schrijnende manieren zonder doel,naar hier en naar daar willen vluchten.Vervolgens worden zoals in Kallo, deze sukkelaars in de boeien geslagen. Oorlogen, zijn ook niet alleen van deze tijd, dat weet u. Wie is terug meestal het slachtoffer, ja hoor het kind. Van oorlog gesproken, deze is gedaan sinds een jaar en een half ongeveer in Irak.Het zal maar je kind zijn, je broer of zus die er sneuvelt voor de goede zaak! Later kunnen de vader- en moederloze kinderen terug de president aanspreken om toch geen oorlog te voeren. Kan ik nog iets zeggen over allerhande dierenleed, over verschrompelde paarden en andere die in de winter in de modder staan te trappelen. Huisdieren die nog even op straat gezet worden voor we op vakantie vertrekken. Misschien kan ik nog iets positiefs zeggen over de natuur en ons milieu in het algemeen of is dit te hoog gegrepen. Het positieve is wel dat we zoals steeds goede voornemens hebben! We gaan ons conditie verbeteren, meer tijd voor onszelf, gezonder eten en drinken, diëten, meer tijd voor familie en vrienden, stoppen met roken, minder geld uitgeven. We hebben allemaal onze "nieuwjaarsbrief" in ons hoofd. Echter, ik weet nog dat ik ook met volle ernst en overgave mijn nieuwjaarsbrief voorlas aan peter, meter of ouders. Januari was zeker nog niet verlopen terwijl van deze voornemens niets meer overbleef. Dit was het kind natuurlijk, maar is het nu anders? We willen altijd beter doen en daar slagen we wonderwel goed in.
We kunnen allemaal schone mensen zijn en dat zijn we reeds voor een groot stuk. Vriendschap onder elkaar, begrip voor de onvolkomendheden, een toegeving doen, zorgen als een goede huisvader. De eer toebedelen aan de moeder die haar toekomt, voor het geven van ons leven.
De mooiste wensen zijn deze die je binnen in je zelf, met de ogen toe bedenkt want deze zullen oprecht en diep zijn, maar bovenal, uitgevoerd worden!
Beste lezers van mijn blog. Ik wens jullie het allerbeste voor 2006 en moge dit jaar vruchtbaar zijn op alle gebied. Zorg goed voor uzelf en uw geliefden hun gezondheid.
Verder hoop ik in de toekomst u nog te mogen ontvangen op mijn blog want er is nog veel te melden en te vertellen.
