Met borgtochtgeldschieter wordt gerefereerd aan een bailbondsman uit het Amerikaanse strafrecht.
Borgtochtgeldschieters zorgen ervoor dat verdachte personen weer op vrije voeten kunnen komen door hun geld voor de borgtocht voor te schieten.
Er bestaat geen direct equivalent van het begrip bailbondsman in het Nederlands, maar borgtochtgeldschieter komt het meest in de buurt.

Wanneer borgtochtgeldschieters een verdachte helpen de benodigde borgtocht te betalen hoeft de verdachte maar een klein percentage van het totaal bedrag van de borgtocht op te brengen (vaak 10%, maar dit hangt af van de deelstaat) en vervolgens betaalt de geldschieter de rest.
Soms wordt er ook onderpand geëist in de vorm van een hypotheekoverdracht of familiejuwelen.

Er bestaan drie soorten borgtocht in de Verenigde Staten: personal recognizance, cash bail, en surety bail.
De eerste is een soort 'vrijlating onder zelfbewustzijn' waarmee geen geld is gemoeid, de tweede betekent dat de verdachte zelf de hele rekening mag betalen met eigen geld, en de derde stelt de verdachte in staat de diensten te gebruiken van een geldschieter.
Amerikaanse rechters zullen dan ook specifieke termen zoals "cash or surety" gebruiken in hun borgtocht-uitspraak.

Het Amerikaanse strafrecht houdt alleen rekening met de ernst van het vermeende misdrijf en de bijbehorende aanklachten bij het bepalen van de hoogte van de borgtocht.
Er wordt niet gekeken naar de persoonlijke omstandigheden of financiële toestanden van de verdachte.

Hierdoor zijn vooral de armen en mensen uit de middenklasse benadeeld die het bedrag niet kunnen opbrengen.
De diensten van de geldschieter stellen de verdachte in staat alsnog vrij te komen zonder last van geldgebrek.

De geldschieter verleent zijn diensten in ruil voor de belofte van de verdachte om op te komen dagen tijdens zijn proces.
Vaak gaat de dienstverlening gepaard met speciale voorwaarden die door de geldschieter zelf worden opgelegd.
Dit kan bijvoorbeeld toezicht zijn maar ook dat de verdachte regelmatig verschijnt in het kantoor van de geldschieter of telefonisch inbelt om te bewijzen dat hij van plan is zijn rechtsproces bij te wonen.

Een van de ideeën achter dit systeem van geldschieten is dat verdachte personen hun proces beter doorstaan als ze op vrije voeten blijven.
Niet alleen de jury, maar ook de rechter en de openbaar aanklager beoordelen een verdachte positiever als hij vrij weet te blijven voorafgaand aan zijn strafproces.
Vrijlating maakt het ook gemakkelijker het gedrag van de verdachte na het begaan van het ten laste gelegde strafbare feit te observeren.
Als deze zich in die periode niet bezig houdt met strafbare feiten zou de openbaar aanklager sneller geneigd zijn de strafeis te verlagen.

De betrokken beroepsbeoefenaren zullen echter nooit openlijk toegeven dat het al dan niet op vrije voeten zijn van de verdachte meespeelt bij de uiteindelijke rechtzaak.
Het officieel mee laten wegen hiervan zou in strijd zou zijn met de Amerikaanse principes omtrent een eerlijk proces.

Borduren is het maken van versieringen met naald en garen op textiel.
Het is een kunst die al bestaat sinds de mensheid stoffen gebruikt.
Over de hele wereld wordt naar schatting vanaf 3000 v.Chr. borduursels aangebracht op weefsels.

Borduursel wordt zowel als wandversiering, versiering van kleding, kussens en tafelkleden toegepast.

Over de hele wereld zijn verschillende borduurstijlen ontstaan.
Dit had vooral te maken met het soort materiaal dat er op die plaats beschikbaar was.
Zijdeborduurwerk is ontstaan in China, doordat daar als eerste de zijderups werd gekweekt.
In de Noord-Europese landen werd vlas gekweekt, wat een sterke vezel heeft en geschikt is voor ajourwerk.
Crewelborduren is ontstaan in Engeland door de bloeiende Britse wolhandel.
Katoen groeit in een warmer klimaat, dus dat werd vooral gebruikt in Egypte, India en de zuidelijke staten van Noord-Amerika.

Door de handel kwamen er meer materialen beschikbaar, zodat er meer variaties kwamen in de borduurstijlen van de verschillende landen.

Een bijzondere vorm van borduurwerk is de gobelin, die geheel in petit point wordt uitgevoerd.

De oudste geborduurde stoffen die men heeft ontdekt, dateren uit 850.
In de Middeleeuwen werd er in Europa kleding geborduurd voor gebruik in een kerkelijke omgeving (de zogenoemde paramenten).
Dit gebeurde meestal met een zijden draad op een zijden of linnen ondergrond.
Een groot aantal van deze paramenten is bewaard gebleven, zowel in musea als in een aantal kerken.
Daarnaast werd er in deze periode ook borduurwerk gemaakt dat gebruikt werd in een burgerlijke omgeving.
Een beperkt aantal van deze borduurwerken is bewaard gebleven (b.v. aalmoestasjes).
Het feit dat de zijdeproductie in de 15e eeuw in Italië opkwam, heeft de productie van luxe geborduurde goederen in het noordelijke deel van Europa aanzienlijk doen toenemen.
De motieven die op de verschillende voorwerpen werden aangebracht waren vaak gecompliceerd en voorzien van veel details.

Tijdens de Renaissance werd het borduren steeds meer gebruikt voor wereldse doeleinden.
Leden van het koninklijk huis en mensen van adel droegen rijkversierde kleding.
Ook werden stukken stof naar het oosten gestuurd om geborduurd te worden; China is nog steeds internationaal geroemd om het zeer fijne borduurwerk.

In de zeventiende eeuw werd het bekleden van meubilair met borduurwerk populair.
Door de handel met het Verre Oosten kwamen de oosterse motieven naar Europa, zoals exotische vogels en bloemen.

Rond 1850 werd de borduurmachine uitgevonden.
Dit betekende het einde van de glorietijd van de borduurkunst.
Kerken blijven een belangrijke opdrachtgever, zoals in Spanje, daar worden nog steeds mantels geborduurd voor processiebeelden uit de semana santa op de oude manier.
Ook kazuifels worden nog steeds met de hand geborduurd.

Veel oude stoffen werden in reliëf geborduurd om zo een duidelijk beeld te creëren; dit was zeer zwaar omdat onder het borduurwerk vulsels van karton, papier en wol zaten.
Vaak werden deze motieven dan ook geborduurd door mannen met veel kracht.

Tegenwoordig zijn er bedrijven gespecialiseerd in het borduren van logo's, namen etc.
Dit wordt gedaan met behulp van een computergestuurde borduurmachine.

Vrijwel alle stoffen kunnen gebruikt worden om op te borduren.
Welke stof er gebruikt wordt, hangt af van de techniek en de toepassing van het borduurwerk.

• Stramien is een grof weefsel dat geschikt is om op te borduren met wol. Stramien is vaak voorbedrukt.
• Linnen is een weefsel dat van vlas- of hennepgaren is gemaakt. De dikte van de draden kan verschillen. Kaaslinnen is losser geweven en heeft een dunnere draad. Linnen is geschikt voor het borduren van aftelbare patronen met splijtgaren.
• Aïda heeft een speciale weefbinding, waardoor er weefselbosjes ontstaan in plaats van weefseldraden. Het is een gemakkelijk aftelbare stof die geschikt is voor kruissteekborduurwerk met splijtgaren.
• Hardangerstof is fijner dan aïda en is dubbeldradig. Het is speciaal ontworpen voor de traditionele Noorse borduurtechniek Hardanger.

Alle borduurstoffen zijn in verschillende dichtheden te krijgen, hierbij is het aantal draden per centimeter verschillend.
Borduurstoffen zijn in allerlei kleuren verkrijgbaar, maar de kleuren wit, ivoor en crème zijn standaard.

Borduurgarens

Wollen garens :

• Crewelwol is een sterk en fijn garen dat wordt gebruikt voor crewelborduren.
• Perzische wol is een garen van gemiddelde dikte. Het bestaat uit drie splijtbare draden. Het kan gebruikt worden voor gobelins en fijn borduurwerk.
• Tapisseriewol is een dik en mat garen dat bestaat uit vier splijtbare draden die stevig zijn getwijnd. Het wordt meestal als één draad gebruikt voor tapisserieën en gobelins.

Katoenen garens:

• Borduurkatoen heeft een stevige getwijnde draad met een mat uiterlijk. Het lijkt op wol en is geschikt voor zwaardere borduurstoffen.
• Perlé-garen (of koordzijde) is een glanzend, tweedraads garen dat een koordachtig uiterlijk heeft. Het kan niet gespleten worden en is in twee diktes verkrijgbaar. Perlé-garen wordt voornamelijk gebruikt voor Hardanger borduurwerk.
• Splijtgaren (of mouliné) is gemaakt van glanzend katoen. Een draad bestaat uit zes afzonderlijke draden die redelijk makkelijk van elkaar gescheiden (gespleten) kunnen worden. Borduren kan met één of meerdere draden, afhankelijk van de borduurstof.

Bij het borduren worden bepaalde steken gebruikt, zoals:

• halve kruissteek of petit point
• kettingsteek
• kruissteek
• steelsteek
• stiksteek

De borderterriër is een klein, ruigharig ras in de terriërfamilie.
Het ras is gefokt voor de vossenjacht op de grens tussen Engeland en Schotland.

Vroeger leefde het dier op de boerderij, en kreeg hierbij geen eten, maar moest zijn eigen eten vangen.
Zo ruimde hij de muizen en andere kleine beesten op.

De hond is niet al te groot en kan zo makkelijk een vossenhol in komen.
Dat is ook de reden waarom het dier zo'n dikke, stevige staart heeft, om hem weer uit het hol te kunnen trekken als het vast zit.

De borderterriër is een vrij rustige hond en vriendelijk tegenover mensen, maar tegenover andere honden kan hij zich heel dominant gedragen.

De borderterriër is een werkhond, geen showhond.
Daarom zal het dier bij hondenshows minder worden beoordeeld op hoe goed hij is in het showen, maar meer op hoe het dier als werkhond is.

Het werk van Engelands laatst overgebleven werkende terriërras bestond uit het jagen op vos, das, marter en kleiner wild.
Hoewel de jacht op vos en marter tegenwoordig verboden is, wordt de Border Terriër tot op heden nog steeds gebruikt bij de vossenjacht.
Dit geeft de Borderterrier een heel aparte plaats in de terriergroep.

Dit ras heeft een stevige omheining nodig en ook mogelijk een versteviging langs de onderrand van het hek, omdat deze hond een neiging tot graven heeft.
Hoewel de Border Terrier zijn hoofd in allerlei gaten steekt, weet hij er altijd weer uit te komen.

Wegens zijn persoonlijkheid, aanpassingsvermogen en vriendelijkheid wordt dit ras zeer gewaardeerd als gezelschapshond en tevens is hij nog steeds zeer geschikt als boerderijhond.

De Border Collie is een middelgroot hondenras uit de groep herdershonden.
Het is een populaire hond die ingezet wordt bij verschillende sporten waaronder nog steeds schapendrijven, de taak waarvoor hij oorspronkelijk werd gefokt.

De Border Collie is afkomstig uit het gebied dat men "the Border" noemt, tussen Engeland en Schotland, daar werden ze gebruikt voor het drijven en hoeden van schapen.
Hoe de naam Border Collie is ontstaan is erg onduidelijk, er bestaan namelijk vele verklaringen voor deze naam.
Het zou een verwijzing kunnen zijn naar hun witte kraag "collar".
Ook "coaly" een afleiding van "coal" wat steenkool betekent in het Engels.
Het kan ook verwijzen naar het type schaap waarmee er veel werd gewerkt "coalies".
Of een woord dat de Kelten gebruikten voor bruikbaar "colley".

De reuen kunnen een schofthoogte bereiken van 53 cm.
De teefjes blijven meestal iets kleiner.
Algemeen geldt dat Border Collies harmonieus gebouwd moeten zijn.
Het silhouet moet sierlijk zijn, echter zonder fijnheid.
De collie moet tonen dat hij gemakkelijk in staat is om lang achter elkaar actief te zijn.
De Border Collie dient uithoudingsvermogen te hebben en snel en schrander te zijn.
Het lichaam moet matig lang zijn met goed gebogen ribben, een diepe en tamelijk brede borstkas.
Brede en sterke rug en goed gespierde en licht gebogen lendenen.
De achterhand breed en gespierd, waarbij het kruis vloeiend verloopt richting staartwortel.
Een krachtige sprong, en tamelijk laag geplaatst.
Krachtige hals, iets breder wordend naar de schouders toe.

Volgens de rasstandaard hoort de oogkleur bij alle vachtkleuren bruin te zijn.
Behalve bij de merle kleuren zijn blauwe ogen toegestaan.

• bruin: dit komt bij de meeste kleuren voor, de kleur kan echter donker-bruin tot okerkleurig variëren.
• blauw: blauwe ogen komen meestal voor bij merles.
• odd eye: de hond heeft een blauw en bruin oog

• staand: wordt ook wel pricked ears genoemd, bij deze oordracht staan de oren volledig recht.
• half staand: De oren staan een stukje recht en plooien om naar beneden.
• tippend: of tipped ears, deze staan helemaal recht, behalve de top, die is iets omgeplooid.

Border Collies zijn van nature heel goede veehoeders (die worden opgeleid tot veedrijvers) en dus werkhonden. Men ziet ze meestal bij schaapkuddes lopen.
Als ze met kuddes werken, kunnen ze wel 100 km per dag lopen.
Ze zijn dan onvermoeibaar. De afstand die ze lopen tijdens het drijven is heel wat anders dan het lopen naast een fiets.
Ten eerste is het schapendrijven "werken" voor hen, zowel mentaal als fysiek.
Ze moeten immers constant de schapen in het oog houden zodat er geen afdwalen en tergelijkertijd op aangeleerde commando's reageren van de herder.
Er worden wel regelmatig rustpauzes ingelast zodat zowel herder, honden als schapen wat kunnen rusten.
Border Collies zijn erg wendbaar en kunnen al rennend bijna in één keer 180 graden draaien en terugrennen.
Ze hebben veel beweging en werk nodig, maar met veel aandacht buitenshuis is het een fantastische hond.
Degene die zo'n hond aanschaft, moet hem de ruimte geven en veel tijd aan hem besteden om hem te trainen en te laten werken, dan is hij in zijn element.

De Border Collie is heel waaks en verdedigt zijn baas en diens eigendommen met volle overgave, maar is niet agressief !

De Border Collie behoort tot de meest intelligente hondenrassen. Hij is snel van begrip.
Bij gebrek aan werk of leiding zoekt hij voor zichzelf werk door andere dieren, zoals een troep ganzen, of zelfs een groepje wandelende mensen bij elkaar te drijven.

De Border Collie heeft een grote will-to-please, dat maakt hem zeer gewild als competitiehond.
Door hun grote intelligentie en die sterke wil zijn ze dus ideaal om verschillende sporten te beoefenen.
Gehoorzaamheid, agilty, flyball, frisbee, e.d..
In de hogere wedstrijdklasses komen een groot aantal Border Collies voor.

Een Border Collie die dagelijks kan werken kan men probleemloos overal houden.
Ook binnenshuis als gezelschapshond.

De Border Collie wordt gemiddeld 14 jaar oud, bij uitzondering enkele jaren ouder.
De snelheid bij het werken met schapen neemt af met het ouder worden.
Een oudere hond kan vanaf zijn tiende levensjaar gehoor- en of oogproblemen krijgen.
Reutjes kunnen last van hun prostaat krijgen.
Ook het gebit en het beendergestel kunnen langzaam slijten, en de spiertonus neemt af.
Maar dat is op zich normaal voor een ouder wordende hond.
Omdat de bereidheid om te werken echter tot op hoge leeftijd aanwezig blijft, moet de eigenaar er rekening mee houden dat hij een oudere hond ondanks diens enthousiasme niet te zwaar belast.

De BBC zendt eenmaal per jaar, rond Kerst, het televisieprogramma "One man and his dog" uit.
Dit programma geeft een beeld van de echte wedstrijden schapendrijven met deze honden.
De Border Collies zijn getraind in het reageren op specifieke fluitsignalen.

De richtprijs voor een Border Collie bedraagd 600 - 650euro+125 euro max. registratiekost voor Border Collies met een witte stamboom.

De bordeauxdog is een hondenras behorend tot de groep van de molossers.

De bordeauxdog werd vroeger voor de jacht ingezet, maar ook in het gevecht met wolven en beren gebruikt.
Zij zijn zeer moedig en worden ook vandaag nog als waak- en beschermhond gebruikt.
De bordeauxdog is een moedige kameraad, zeer gehecht aan zijn baas en erg aanhankelijk.
Rustig, evenwichtig, met een hoge prikkeldrempel.
Hij kan dus ook goed overweg met kleine kinderen, mits vroeg geleerd.

De bordeauxdog is geen hond voor op een appartement te houden.
Hij heeft ruimte en beweging nodig.
De vacht vraagt geen speciale verzorging.

De Romeinse molossers zijn de voorouders van de huidige bordeauxdog.
Een van deze honden werd reeds in zesde eeuw v.Chr. op de situla van Bologna (een bronzen kunstwerk) getoond en vertoont grote gelijkenis met de huidige bordeauxdog.
De molosser kwam met de Romeinen naar Frankrijk.
Uit deze honden ontwikkelde zich de middeleeuwse alano.
Binnen de groep molossers hebben alle rassen een brede schedel met zwaar bot en overeenkomstige karaktertrekken.
Tot deze groep behoren verder onder andere de bullmastiff, de mastiff, de mastino napoletano maar ook de boxer en de Duitse dog.
De bordeauxdog vindt zijn oorsprong in een lang en onstuimig verleden.
Uit de historie van de groep molossers blijkt dat ze van oudsher een belangrijke plaats in dienst bij de mens hebben ingenomen.
Hij werd gebruikt voor de jacht op groot wild en de bewaking van het huis en hof.
Door zijn bouw en moedig karakter werd hij ook ten tijde van Karel de Stoute ingezet als legerhond.
Met de komst van moderne wapens werden de bordeauxdoggen als legerhond overbodig.
Het tijdperk van de door de adel georganiseerde dierengevechten brak aan.
De bordeauxdog werd ingezet om te vechten tegen beren, tijgers, en later stieren.
Tijdens de eerste hondententoonstelling in Parijs in 1863 waren er 3 typen bordeauxdoggen ingeschreven; het Toulouse type, het Parijs type, en het Bordeaux type.
De huidige bordeauxdog komt voort uit het Bordeaux type.
Het ras heeft veel te lijden gehad onder de twee wereldoorlogen.
Na de Tweede Wereldoorlog dreigde het ras zelfs uit te sterven, maar bloeide na de zestiger jaren weer op.

De bordeauxdog is een compacte, gespierde hond.
Hij heeft een korte vacht in de kleuren vaal rood, apricot.
Het masker is zwart of rood. De ogen staan ver uiteen en zijn licht- tot donkerbruin (bij de geboorte blauw).
De oren zijn hangend, driehoekig en kort. De neus is stomp, de kop hoekig.
De hals is nauwelijks zichtbaar, de huid gerimpeld en los.
Afhankelijk van het geslacht bereikt dit ras een schofthoogte van 58 - 69 cm en een gewicht van 50 - 80 kg.
Hij oogt zeer imposant mede door de brede voorhand en brede kop.

De bordeauxdog is van origine een waak- en verdedigingshond, een taak die hij moedig uitvoert, zonder daarbij agressief te zijn.
Hij blijft alert en houdt ook vanaf zijn slaapplaats de boel in de gaten.
De bordeauxdog is een zeer trouwe en aanhankelijke hond, en zal voor zijn baas en gezin door het vuur gaan.
De bordeauxdog houdt van kinderen, vooral van de kinderen die tot het gezin behoren.
Het typerende is zijn kalme aard en de onverstoorbare rust die hij uitstraalt.
Ondanks hun zware bouw kunnen ze een goede rensnelheid ontwikkelen en gezonde exemplaren hebben een goed uithoudingsvermogen.
Deze uitgesproken eerlijke honden verdienen een goede baas die hen met respect behandelt.

De bordeauxdog heeft een koppig en arrogant karakter maar is in de regel met veel geduld goed te trainen.
Zodra de bordeauxdog een commando aangeleerd heeft vergeet hij dit nooit meer.
Echter de snelheid in het opvolgen van een commando is niet te vergelijken met bijvoorbeeld een herdershond; de bordeauxdog heeft nooit haast.
Geduld, doorzettingsvermogen en enthousiasme zijn de toverwoorden voor een goede opvoeding, aangevuld met een beloning.
Zodra een commando opgevolgd wordt, positief zijn en op het juiste moment belonen zijn de sleutels tot succes.

Het formaat varieert tussen de 50 en de 70 kilo en wordt gevormd door voornamelijk spiermassa.
Dat betekent dat zijn baas sterk in de schoenen moet staan om de bordeauxdog mee uit te nemen op zijn dagelijkse wandelingen.
Heb niet de illusie dat een slecht luisterende bordeauxdog netjes aan de riem loopt, zodra zijn interesse voor andere dingen groter wordt dan voor zijn baas volgt het probleem dat omschreven kan worden als "hond laat baasje uit".
De bordeauxdog is weliswaar groot en sterk, maar ook erg aanhankelijk.
Hij ligt graag bij zijn baas en eenmaal volwassen klimt hij zonder probleem op de bank om gezellig bij zijn baas te liggen, waardoor meteen de gehele bank in beslag wordt genomen.
Een bordeauxdog wil het zijn baasje gelukkig graag naar de zin maken en doet alles voor zijn gezin, dus vroegtijdig aanleren waar hij zijn grote lijf wel en niet mag neerleggen voorkomt veel duw- en trekwerk.
Een ander belangrijk punt is dat de bordeauxdog een snel groeiend ras is, met een zeer snel groeiend beendergestel dat kwetsbaar is voor gewrichtsproblemen.
De bordeauxdog groeit het eerste levensjaar omhoog en het tweede levensjaar in de breedte.
Het is vooral tijdens het eerste levensjaar belangrijk om de mate van beweging te beperken en goed te letten op de voeding.
Op die manier kunnen veel gewrichtsproblemen voorkomen worden.
De bordeauxdog wordt niet erg oud, de gemiddelde levensverwachting is 8 tot 10 jaar, maar uitzonderingen van 12 jaar oud zijn ook bekend.

In de film Turner & Hooch van 1989 speelt een bordeauxdog een hoofdrol aan de zijde van Tom Hanks.

Het mineraal borax is een boraat met de chemische formule Na₂B₄O₅(OH)₄.8(H₂O).

De naam voor het mineraal is afgeleid van het Arabische buraq, dat "wit" betekent.

Borax is een kleurloos tot blauwig wit mineraal met een witte streep.
Het kristalstelsel van borax is monoklien (Monokliene kristallen kunnen de vorm hebben van pinakoïden of prisma's.) en splijting is perfect volgens de kristalvlakken [100] en [010].
De gemiddelde dichtheid is 1,71 en de hardheid is 2 tot 2,5.

Bij verhitting ontbindt het kristal, en het water erin gaat borrelen en verdampt; bij verdere verhitting smelt het borax en wordt helder.
Borax is noch magnetisch, noch radioactief.

Het mineraal borax is de voornaamste grondstof voor de bereiding van het natriumzout borax.

Een aantal oude mijnsteden zijn nu zogenaamde ghosttowns.
Enkele zijn er gebleven met een museum of zelfs een pretpark zoals in Calico aan de rand van de Mojave woestijn, nabij Barstow (Californië).

Het mineraal boraciet is een chloor-houdend magnesium-boraat met de chemische formule Mg₃B₇O₁₃Cl.

De naam van het mineraal boraciet is afgeleid van de chemische samenstelling; het bevat het element boor.

Het subdoorzichtig tot doorschijnend kleurloze, witte, grijze, geelwitte of blauwgroene boraciet heeft een glas- tot diamantglans, een witte streepkleur en het mineraal kent geen splijting.
Het kristalstelsel is orthorhombisch (Bij een orthorhombisch kristalstelsel staan de assen (lijnen die de tegenoverliggende kristalvlakken met elkaar verbinden) loodrecht op elkaar, maar verschillen ze wel in lengte, net zoals de zijden van de kristallen.).

Boraciet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,9, de hardheid is 7 en het mineraal is niet radioactief.
De dubbelbreking van boraciet is 0,0100 - 0,0108.

Boraciet is een mineraal dat gevormd wordt in mariene evaporieten.
De typelocatie van boraciet is Lüneburg (Duitsland).
Het mineraal wordt verder gevonden bij Stassfurt in Saksen, bij Loftus, Cleveland, Verenigd Koninkrijk en in Iberville Parish in Louisiana (Verenigde Staten).

De bootstaarttroepiaal (Quiscalus major) is een zangvogel uit de familie troepialen (Icteridae).

De vogel komt voor langs een groot deel van de oostkust van de Verenigde Staten.
Komt voor in de zoutwatermoerassen en de binnenwateren van Florida.

In tegenstelling tot de gewone troepiaal heeft het vrouwtje (pop) een bruin verenpak, het mannetje is glanzend blauwzwart.
In een groot deel van zijn verspreidingsgebied heeft het mannetje gele ogen.

Ze foerageren op de grond, in ondiep water of in struiken.
Ze stelen ook voedsel van andere vogels.

Deze vogels zijn omnivoor, ze eten insecten, kikkers, kleine zoet- of zoutwatervissen, eieren, bessen, zaden, granen en zelfs kleine vogels.
Men vindt ze dan ook terug aan vuilnisbakken, afvalcontainers en op parkeerplaatsen.

Een mannelijke bootstaarttroepiaal wordt 42cm groot een vrouwtje 37cm, het vrouwtje heeft ook een kortere staart.

Het nest zit goed verborgen in bomen of struiken in de buurt van water, ze leggen drie tot vijf eieren.

Boorzuur is een verbinding van boor, zuurstof en waterstof, met als brutoformule H₃BO₃.
Het komt in de natuur voor als het mineraal sassoliet.
Boorzuur is een wit kristallijn poeder dat matig oplosbaar is in water en goed oplosbaar is een aantal veelgebruikte organische oplosmiddelen.

Boorzuur kan bereid worden door boortrioxide op te lossen in water:
B₂O₃ + 3H₂O + 2H₃BO₃

De eigenschappen van boorzuur zijn vergelijkbaar met die van borax.
Boorzuur lost op in ethanol.
Het lost slechts matig op in water, maar de oplosbaarheid kan verhoogd worden door het toevoegen van zoutzuur, citroenzuur of wijnsteenzuur.

Boorzuur is, zoals borax, toxisch voor het zenuwstelsel, de nieren en de lever van de mens.
Het kan worden opgenomen via beschadigde huid.
Ook bij gewoon huidcontact kunnen reeds overgevoeligheidsreacties optreden.
Doses van 1,5 gram per kilogram lichaamsgewicht bij zuigelingen en tot 2,4 g per kg lichaamsgewicht bij volwassenen die worden opgenomen via de huid kunnen dodelijk zijn.
De verschijnselen van boorzuurintoxicatie zijn: braken, bloederige stoelgang, afstoting van de huid, huidontsteking, hoofdpijn, meningismus, nierfalen en tenslotte hyperthermie en shock.
Verder kan boorzuur de mannelijke vruchtbaarheid verminderen,wellicht door een oestrogeenachtig effect.

Boorzuur kent verscheidene praktische toepassingen:

• Solderen van goud: wordt een gouden voorwerp in een oplossing van boorzuur en alcohol gedoopt en de alcohol door hitte verdampt, dan blijft een poederlaagje borax achter dat als vloeimiddel en afdekmiddel dient bij het solderen.
• Glazuren: bij het glazuren verlaagt boorzuur het smeltpunt en bevordert het de glasvorming. In kleine hoeveelheden voorkomt het haarscheuren in het glazuur, bij een teveel veroorzaakt het een witte sluier.
• Bestrijdingsmiddel: bestrijdingsmiddelen tegen houtworm op basis van boorzuur en borax worden alleen toegepast door professionele bestrijders in verband met de giftigheid.
• Farmaceutische hulpstof: boorzuur wordt, in een dosering van maximaal 20 mg/ml als buffer gebruikt in oogdruppelbases. Het zwakke antiseptische effect is niet klinisch relevant.
• Vroeger werd boorzuur gebruikt als desinfectans, bijvoorbeeld als boorwater of boorzalf (voor luieruitslag). Vanwege de giftigheid, geringe effectiviteit en beschikbaarheid van alternatieven worden deze niet meer gebruikt.
• Zweetvoeten: boorzuur-poeder kan worden gebruikt tegen zweetvoeten, door elke avond een paar theelepeltjes boorzuur-poeder in beide sokken te strooien en deze vervolgens gedurende de nacht te dragen. Hierdoor wordt het zweten na een tijdje minder.
• Conserveermiddel: boorzuur en borax kunnen ook als conserveermiddel gebruikt worden. Dit mag enkel voor steureieren tot 4 g/kg. De E-nummers zijn respectievelijk E284 en E285.
• Nucleaire technologie: omdat boor neutronen absorbeert, wordt het in bepaalde typen kernreactoren aan het koelwater toegevoegd en gebruikt als middel om de nucleaire kettingreactie te regelen. Om dezelfde reden wordt het ook bij incidenten wel toegevoegd aan het koelwater van een kerncentrale, of zijn er voorzieningen om dit in geval van nood te kunnen doen (bijvoorbeeld als het niet - of niet geheel - lukt de regelstaven in de reactorkern in te brengen).

Boorvliegen (Tephritidae) zijn een familie van insecten uit de orde vliegen en muggen of tweevleugeligen (Diptera).

Over de hele wereld komen 4500 soorten boorvliegen voor, in Europa 240, in Nederland 83.
De meeste vliegen tussen mei en oktober, maar zijn ook 's winters (in de sneeuw!) te zien.

Deze boorvliegen zijn tussen 2 en 7mm groot.

Ze worden ook wel fruitvliegen genoemd, maar de bekende soorten fruitvliegen uit het geslacht Drosophila behoren tot een andere familie.
Boorvliegen onderscheiden zich van deze soorten en van andere insecten door de mooie tekeningen op de vleugels, waardoor ze op het eerste zicht op een springspin kunnen lijken.
Zij danken hun naam aan het feit dat de vrouwtjes de eitjes in een plant leggen met behulp van hun boor.

Enkele soorten soorten staan bekend als plaagsoorten van fruitbomen zoals de appelvlieg (Rhagoletis pomonella in Noord-Amerika), kersenvliegen Rhagoletis cerasi, die ook in België voorkomt en Ceratitis capitata, een soort uit Zuid-Europa, die via transport in onze contreien terechtgekomen is.
Ze tasten zoals hun naam doet vermoeden voornamelijk kerselaar aan, maar ook andere Rosaceae, en larven worden soms in rozebottel gevonden.