De Wuppertaler Schwebebahn is een metrolijn in de Duitse stad Wuppertal.
De Schwebebahn (zweefbaan) is bedacht door ingenieur Eugen Langen en is na een bouwtijd van drie jaar geopend op 1 maart 1901.
Bij de opening maakte Keizer Wilhelm II de officiële openingsrit met de 'Kaiserwagen'.
De rijtuigen hebben wielen op het dak en hangen aan een 12 meter hoog hangspoor.
Er is één rail per rijrichting.
De grote wielen hebben aan beide kanten van de rail een wielflens.
Het is dus een hangende monorail.
De wagens kunnen ook enigszins heen en weer zwaaien (pendelen).
Omdat het systeem geen gelijkvloerse kruisingen kent met ander verkeer, mag het systeem een metro genoemd worden.
De eenrichtingwagens en de bijbehorende keerlussen aan de eindpunten van de lijn doen meer aan trams denken.
De keuze voor dit vervoermiddel kwam voort uit ruimtegebrek : de rivier de Wupper was in het dichtbebouwde gebied de enige plek die nog vrij was voor een spoorbaan.
De Schwebebahn loopt grotendeels boven de rivier en loopt van Wuppertal-Vohwinkel in het westen via Wuppertal Hauptbahnhof naar Wuppertal-Oberbarmen in het oosten.
In Vohwinkel is de lijn over enige afstand boven een straat gelegen.
De lijn telt 20 stations en is 13,3 kilometer lang.
Er zijn 470 steunpunten, de meeste in de oevers van de Wupper.
Tussen 1972 en 1974 werden door MAN 28 nieuwe rijtuigen gebouwd.
Sinds het ongeluk in 1999 zijn er nog 27 van in dienst.
De Schwebebahn vervoert dagelijks (op werkdagen) 72 000 reizigers en wordt geëxploiteerd door de Wuppertaler Stadtwerke AG.
Op de Schwebebahn zijn de tarieven van het Verkehrsverbund Rhein-Ruhr (VRR) geldig.
Er zijn geen verhoogde perrons zoals bij de gewone spoorwegen.
De vloer van een trein is immers niet veel hoger dan de onderkant van de trein.
Wel geldt echter dat het hele systeem, dus ook de perrons, zich hoog boven het maaiveld bevindt.
De perrons aan weerszijden van het spoor zijn met metaalgaas aan elkaar verbonden.
Dit gaas beschermt de onvoorzichtige passagier die naast het perron stapt en daardoor meters naar beneden zou vallen.
Aan de andere kant zullen de passagiers niet vrijwillig over het gaas lopen, zodat de weg vrij blijft voor de treinen.
De Schwebebahn is in de loop der jaren een relatief veilig vervoermiddel gebleken.
Het enige ernstige ongeluk hiermee vond plaats op 12 april 1999, toen een trein ontspoorde en in de Wupper viel.
Bij dit ongeval vielen vijf doden en 46 gewonden.
De oorzaak van dit ongeval was een stuk gereedschap dat door een spoorwerker op het spoor was achtergelaten.
Het ongeval heeft het vertrouwen in de Schwebebahn nauwelijks aangetast.
Direct na de heropening werd er volop gebruikgemaakt van het vervoermiddel.
artikel overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Guust (Frans: Gaston) is een stripreeks rond stripfiguur Guust Flater (Frans: Gaston Lagaffe) die werd bedacht en getekend door André Franquin.
De strip bestaat sinds 28 februari 1957.
De strip speelt zich af op de redactie van het stripblad Robbedoes (originele Franse naam: Spirou), en Guust werkt daar als postsorteerder.
Zijn werk neemt hij niet al te serieus: een groot deel van de dag slaapt hij en als hij toch wakker is, zet hij de boel op stelten met allerlei bizarre experimenten.
Vaak leiden die tot een complete chaos: de redactie loopt onder water of een van zijn volstrekt onbetrouwbare uitvindingen explodeert.
Guusts reactie hierop is doorgaans een laconiek: "Nou moe?" (originele uitroep in het Frans M'enfin)
Guusts baas (Kwabbernoot, later vervangen door Pruimpit) heeft heel wat met hem te stellen en probeert hem op alle mogelijke manieren aan het werk te krijgen.
Ongewild weet Guust de contractbesprekingen tussen zijn bazen en Meneer Demesmaeker altijd te verstoren.
Ook agent Vondelaar wordt vaak het slachtoffer van Guusts praktijken.
Enkele kenmerkende bezittingen van Guust zijn zijn krakkemikkige auto (een Fiat 509) die van ellende aan elkaar hangt en de Flaterfoon, een zelfgemaakt muziekinstrument dat verwoestende klanken voortbrengt.
Uiteraard weet Kwabbernoot daar alles van; keer op keer heeft hij zonder succes geprobeerd om van dat onding af te komen.
Hoofdfiguren
. . .
Kwabbernoot (Frans: Fantasio) - was de eerste chef van Guust totdat Franquin stopte met het tekenen van Robbedoes.Later keerde hij even terug uit Rommelgem.
Krasser (Frans: Yves Lebrac) - Krasser is de tekenaar van redactie Robbedoes, een jonge man van dezelfde generatie als Guust. Over het algemeen kan Krasser het redelijk met Guust vinden. Toch weet Guust hem vaak tot woede te drijven wanneer zijn tekenwerk weer wordt verknoeid. Vooral de Oost-Indische inkt zorgt regelmatig voor ongelukken. Krasser is een heethoofd en kan erg gestrest raken. Hij is verliefd op een donkerharige secretaresse wier naam nooit wordt onthuld.
. . .
Juffrouw Jannie (Frans: M'oiselle Jeanne) - Juffrouw Jannie is het vriendinnetje van Guust. Ze is een lieve jongedame met rood haar, een paardenstaart en een bril. Jannie is naïef en stapeldol op "meneer Guust". Meestal ontsnapt ze heelhuids aan de bizarre ongelukken veroorzaakt door de onhandigheid van Guust.
. . .
Van Guust Flater zijn twee grote reeksen verschenen.
De eerste en populairste staat bekend als "de klassieke reeks", die 16 albums bevat met de meest diverse titels en covers.
De latere reeks, een definitieve reeks, bestaat uit 19 albums die alleen een volgnummer hebben, geen aparte titel.
In 2009 werden de eerste 17 albums herdrukt, deze keer wel weer met een titel.
Ondanks het groter aantal albums is de nieuwe reeks nauwelijks uitgebreider dan de klassieke.
In het begin besloegen de verhalen van Guust een halve pagina.
Er zijn daarvan vijf albums in oblongformaat verschenen.
Vanaf album 6 (1968) waren de verhalen een volledige pagina.
Nadat de eerste vijf albums uitverkocht waren geraakt zijn deze als R1 t/m R4 heruitgegeven in groot formaat, aangevuld met onuitgegeven gags en geïllustreerde tekstverhalen.
Dat er geen groot formaat Guust album 5 was werd vervolgens een running gag op de achterzijde van de albums.
Er bestaat een pirateneditie nummer 5 met zwart-wit fotoreproducties van een aantal op dat moment nog onuitgegeven gags in oblong, maar ook die uitgave vulde het hiaat niet op; er bestond wel een oblong nummer 5, maar geen vol formaat 5.
Pas later toen gewerkt werd aan de integrale uitgave van alle Flaterstrips is ook een R5-album samengesteld (1986).
Om de chaos compleet te maken, kreeg het verjaardagsalbum in 2007 het nummer 50.
Buffalo Bill (Scott County, 26 februari 1846 - Denver, 10 januari 1917), eigenlijk William Frederick Cody, was een van de kleurrijkste figuren uit het Wilde Westen.
Zijn bijnaam kreeg hij toen hij een baan aannam om de werkers aan de Kansas Pacific Spoorweg te voorzien van bizonvlees (de Engelse benaming voor de bizon is buffalo).
De bijnaam werd eerder al gegeven aan een zekere Bill Comstock.
Cody won de bijnaam toen hij in een wedstrijd "buffels schieten" won met 69 tegen 48.
Hij had veel baantjes, waaronder huidenjager (trapper) stierenvanger, goudzoeker (Fifty-niner) in Colorado, ruiter in de Pony Express in 1860, gids bij kolonisten-karavaans, menner van postkoetsen, soldaat in de Amerikaanse Burgeroorlog en hotelmanager.
Hij werd beroemd door zijn Wild West Show.
William Cody ontving in 1872 de eremedaille (Medal of Honor) voor "betoonde moed in actie" gedurende zijn dienst als burgerverkenner voor de Cavalerie.
Deze medaille werd op 5 februari 1917, 26 dagen na zijn dood, weer ingetrokken omdat hij burger was en er geen recht op had volgens nieuwe richtlijnen die het leger in 1917 uitgaf.
In 1989 werd de medaille nogmaals aan hem toegekend.
Na zijn belevenissen in het "westen" ging Buffalo Bill de showbusiness in.
Hij toerde door de Verenigde Staten met spektakels gebaseerd op zijn "Western"-avonturen.
In 1883 richtte hij de "Buffalo Bill Wild West Show" op, een circusachtige attractie die jarenlang rondtrok.
Zowel Annie Oakley (een vrouwelijke scherpschutter) als Sitting Bull maakten deel uit van deze show.
De show van Buffalo Bill inspireerde Irving Berlin tot het schrijven van de musical Annie Get Your Gun in 1946.
In 1887 trad hij met het hele circus op in Londen bij de viering van het jubileum van koningin Victoria en in 1889 maakte hij een tour door Europa, inclusief de Wereldtentoonstelling in Parijs.
Hij sloeg zijn tenten op in de nabijheid van de wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago, een slimme zet die zeer bijdroeg tot zijn populariteit.
Tijdens zijn veelbewogen leven zag hij het Amerikaanse westen dramatisch veranderen.
Tegen het eind van zijn leven maakte hij nog mee dat in zijn geliefde Wyoming de exploitatie van steenkool, aardolie en aardgas begon.
In 1904 werd in de Shoshonerivier een stuwdam gebouwd voor de opwekking van elektriciteit en voor irrigatie.
Deze kreeg de naam Buffalo Bill Dam.
Na zijn dood werd hij op eigen verzoek begraven in het Lookout Mountain Park in Colorado, even ten westen van de stad Denver aan de rand van de Rocky Mountains en uitkijkend over de grote vlakte (Great Plains).
Buffalo Bill mag dan een ruige buitenman zijn geweest, hij had zeker een liberale inslag met zijn uitgesproken mening over de rechten van zowel Indianen als vrouwen, en hoewel hij bekend werd als doder van de buffels sprak hij zich uit voor conservering van dit Amerikaanse symbool.
Hij was tegenstander van de huidenjacht en vóór instelling van een jachtseizoen.
Vanuit zijn ervaring als verkenner met respect voor de oorspronkelijke bevolking zei hij eens:
"Ieder gevecht met Indianen dat ik heb meegemaakt was het gevolg van het breken van beloftes en verdragen door de regering."
Ondanks de manier waarop Indianen werden tentoongesteld in zijn Wild-Westshows beijverde hij zich voor betere behandeling van deze bevolkingsgroep.
Naast Sitting Bull had hij nog veel andere Indianen in dienst, niet in de laatste plaats omdat hij het gevoel had dat ze daardoor een beter leven hadden.
Hij noemde hen "de vroegere vijand, huidige vriend, de Amerikaan."
In 1896 stichtte Cody, samen met enkele geldschieters, de stad Cody in Wyoming.
In deze stad bevindt zich tegenwoordig het "Buffalo Bill Historical Center".
Op slechts 80 kilometer van het Yellowstone National Park is het een echte toeristentrekker geworden waar vaak hooggeplaatsten komen jagen.
Muhammad Ali, geboren als Cassius Marcellus Clay (Louisville (Kentucky), 17 januari 1942), bijgenaamd The Greatest of Louisville Lip, is een voormalig Amerikaans bokser.
Ali werd door het sportblad Sports Illustrated uitgeroepen tot Sportman van de Eeuw.
Hij werd driemaal wereldkampioen in het zwaargewicht en won een gouden medaille in het lichtzwaargewicht op de Olympische Spelen van 1960 in Rome.
Ali wordt door velen als de beste zwaargewicht bokser ooit beschouwd.
. . .
Ondanks deze nipte en twijfelachtige overwinningen tegen Doug Jones en Henry Cooper, werd Clay de belangrijkste gegadigde voor een titelgevecht tegen regerend kampioen Sonny Liston.
Ondanks Clays indrukwekkend palmares, werd niet verwacht dat hij de kampioen zou verslaan.
Het gevecht zou op 25 februari 1964 in Miami, Florida plaatsvinden.
Tijdens de weging, de dag voorafgaand aan het gevecht, tartte de immer strijdbare Clay Liston in de aanloop naar het gevecht door hem onder andere "de grote lelijke beer" te noemen, te verkondigen dat hij zou "bewegen als een vlinder en steken als een bij" (float like a butterfly and sting like a bee) en, in een poging zijn strategie om Listons aanvallen uit de weg te gaan samen te vatten, zei: "Je handen kunnen niet raken wat je ogen niet kunnen zien".
. . .
Sonny Liston werd wereldkampioen in het zwaargewicht, nadat hij Floyd Patterson in 1962 via een knock-out in de eerste ronde onttroond had.
Met een van de zwaarste stoten aller tijden, stonden andere zwaargewichten niet te popelen de kampioen uit te dagen.
Liston stond te boek als een timide persoon, die weinig lachte en de pers niet graag te woord stond.
De spaceshuttle Discovery (NASA-aanduiding: OV-103) was de derde van de vijf operationele spaceshuttles die werden gebouwd.
Doordat de Challenger en de Columbia zijn verongelukt zijn er nu nog drie spaceshuttles over.
Laatste vlucht STS-133 van 24 februari 2011 - 9 maart 2011
De Discovery is genoemd naar een van de twee schepen van de Britse ontdekkingsreiziger James Cook die rond 1770 werden gebruikt voor reizen over de Grote Oceaan die hebben geleid tot de ontdekking van Hawaï.
Naar het zusterschip van Cooks Discovery is de spaceshuttle Endeavour vernoemd.
Omdat er veel ervaring was opgedaan met de bouw van de Enterprise, de Columbia en de Challenger was de Discovery een stuk lichter dan de Columbia.
De eerste vlucht van de Discovery vond plaats op 30 augustus 1984.
Sindsdien heeft de Discovery onder meer de ruimtetelescoop Hubble en de ruimtesonde Ulysses in de ruimte gebracht.
In 1997 en 1999 heeft de Discovery nog onderhoudsbezoeken gebracht aan de ruimtetelescoop Hubble.
In 2000 en 2001 zijn met deze shuttle 3 missies naar het Internationaal ruimtestation ISS uitgevoerd voor het leveren van compartimenten voor het station, het afwisselen van de bemanning en het leveren van voorraden.
. . .
Op 17 april 2012 maakte de Discovery zijn laatste vlucht.
Op een Shuttle Carrier Aircraft werd hij vervoerd naar het Steven F. Udvar-Hazy-centrum van het National Air and Space Museum in Chantilly (Virginia).
Jan van Os (Middelharnis, 23 februari 1744 Den Haag, 7 februari 1808) was een Nederlands kunstschilder.
Hij schreef ook gedichten en toneelstukken.
Jan van Os was de 'stamvader' van een Nederlandse kunstenaarsfamilie.
Hiertoe behoorden zijn zoons, de kunstschilders Pieter Gerardus van Os (1776 1839) en Georgius Jacobus Johannes van Os (1782 1861), zijn dochter Maria Margaretha van Os (1780-1862) en zijn kleinzoon Pieter Frederik van Os (1808-1892).
Jan van Os trok op jeugdige leeftijd naar Den Haag, waar hij in de leer ging bij Aart Schouman.
In 1773 werd hij ingeschreven als lid van het kunstenaarsgenootschap Confrerie Pictura in Den Haag.
Zijn portret is geschilderd door Hendrik Pothoven.
Op 17 september 1775 trad hij in het huwelijk met de (naar verluidt) doofstomme portretschilderes Susanna de la Croix, een dochter van de eveneens doofstomme schilder Pieter Frederik de la Croix.
Zij kregen zeven kinderen van wie 3 zoons en 1 dochter de volwassen leeftijd bereikten.
Jan van Os schilderde aanvankelijk voornamelijk zeegezichten, maar vermaardheid verwierf hij met zijn stillevens met bloemen en fruit, waarmee hij een internationale reputatie opbouwde.
Zijn werk werd tentoongesteld in Engeland, Frankrijk en Duitsland.
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Robert Stephenson Smyth Baden-Powell (Londen, 22 februari 1857 Nyeri, 8 januari 1941) was een luitenant-generaal in het Britse leger, schrijver en de grondlegger van scouting.
. . .
In 1904 wordt Baden-Powell benoemd tot luitenant-generaal.
Zijn baan bevalt hem niet erg, want hij heeft er niet de opleiding voor en het betreft vooral kantoorwerk.
Als scouting onverwachts een nieuwe vereniging wordt, ziet hij hier een grote uitdaging.
Koning Edward VII vraagt Baden-Powell om zijn militaire loopbaan af te sluiten, omdat hij met scouting meer voor zijn land kan betekenen.
. . .
Tussen 1911 en 1913 maakt Robert Baden-Powell een wereldreis om de start van scouting te stimuleren op alle vijf de werelddelen.
Tijdens de reis, met het schip Arcadian, ontmoet hij begin 1912 Olave St. Clair Soames, met wie hij in oktober van dat jaar huwt.
"Hij was over de vijftig toen de verkennersbeweging goed en wel op gang was en de meeste mensen moeten gedacht hebben dat hij een verstokt vrijgezel zou blijven. Het was daarom een prettige verrassing, toen men hoorde dat hij ging trouwen met miss Olave St. Claire Soames, in 1912.
Van toen af genoot hij bovendien de vreugde van het gezinsleven" schrijft iemand in een levensbeschrijving van Baden Powel.
. . .
Baden-Powell was een uitstekend illustrator en een goed schrijver.
In het leger verkocht hij verhalen en illustraties aan kranten. Hij schreef een groot aantal boeken, zowel over het leger als over scouting.
Baden-Powell was zowel links- als rechtshandig, waardoor hij naar eigen zeggen twee keer zo snel werkte omdat hij met beide handen tegelijk tekende.
Van Baden-Powell zijn later in zijn leven ook boeken uitgekomen met aquarellen uit Afrika.
Alle tekeningen in Scouting for Boys zijn van zijn hand en het succes van het boek is voor een belangrijk deel te danken aan zijn directe schrijfstijl.
. . .
Baden-Powell had vooruitstrevende ideeën voor zijn tijd (deels ook voor tegenwoordig).
De onderwijsmethode die hij in scouting bouwde, is verwant aan onderwijsmethoden waar zelf- en groepsleren centraal staan zoals Freinetonderwijs, Daltononderwijs, Jenaplan, Montessorionderwijs en Iederwijs. Maria Montessori beschouwde scouting als de voortzetting van haar onderwijsmethode voor oudere kinderen. Jonge mensen kunnen kennis en vaardigheden opdoen door samenwerking in natuurlijke groepen van vrienden die verantwoordelijkheid voor elkaar nemen. Ze leren door te doen en worden zo zelfstandig. Het ging Baden-Powell om leren buiten het klaslokaal door avontuur en zonder vastgesteld leerplan; zo had hij zelf in zijn jeugd het meeste geleerd.
In zijn geschriften verdedigde hij de toen opkomende Labour Party (socialistische partij) al was hij het niet eens met hun radicale oplossingen. Staken vond hij geoorloofd. Zijn politieke opvattingen waren sociaal-christelijk maar hij heeft zich nooit aan een partij gebonden.
Baden-Powell was een voorstander van vrouwenemancipatie die na de Eerste Wereldoorlog opkwam - bij scouting werden meisjes gelijk behandeld als jongens, met een even stevig programma.
Baden-Powell verafschuwde de preutsheid van zijn tijd en was een groot voorstander van seksuele voorlichting, desnoods door scouting als ouders hun taak verzaakten. In zijn boeken gaf hij ook voorlichting zover als hij in zijn tijd kon gaan.
In 1804 bouwde Trevithick's werelds eerste functionerende stoomlocomotief.
Deze locomotief, die geen naam kreeg, werd gebruikt in de Pen-y-Darren ijzermijn bij Merthyr Tydfil in Wales.
Daar beschikte men over rails waar met paardenkracht wagens over werden vervoerd.
De stoomlocomotief kon tien wagens trekken met een snelheid van ongeveer 8 km/h.
De eerste rit vond plaats op 21 februari 1804.
Maar de locomotief was eigenlijk te zwaar voor de gietijzeren rails, die dan ook regelmatig braken.
Praktisch was hij ook niet wan men moest meelopen met de trein.
Trevithick had al eerder, in Coalbrookdale in Engeland, een experimentele locomotief gebouwd maar daar is verder weinig over bekend.
De Paricutín is een vulkaan in Mexico.
De Paricutín bevindt zich bij het gelijknamige dorp in de staat Michoacán en is 3170 meter hoog.
De topografische prominentie is 424 meter.
De vulkaan is pas in 1943 ontstaan en is daarmee de jongste van het westelijk halfrond.
Begin 1943 werden in het dorp Paricutín aardschokken gevoeld en gerommel gehoord.
Op 20 februari zag boer Dioniso Pulido de grond van zijn graanveld opensplijten.
De dorpsbewoners probeerden de spleet te vullen met stenen en aarde, totdat er lava en pyroclastisch materiaal begon uit te spuiten.
De bewoners van Paricutín en omringende dorpen sloegen op de vlucht.
Aan het eind van de dag was de vulkaan al 10 meter hoog.
De vulkaan bleef materiaal uitstoten.
De volgende dag was de vulkaan tot 50 meter hoogte gegroeid, en na een week was hij al 100 meter hoog.
In maart begon de vulkaan kilometers hoge aswolken uit te stoten.
Op 12 juni begon de lava te stromen.
De dorpen Paricutín en San Juan ondergingen hetzelfde lot als Pompeii en Herculaneum, maar de bevolking kon op tijd geëvacueerd worden.
Er zijn slechts 3 doden gevallen, allen als gevolg van bliksem die gepaard ging met de uitbarsting.
Na zes maanden begon de vulkaan te kalmeren; er was toen al 25 vierkante kilometer door lava verwoest.
Pas in 1952 kwam de Paricutín helemaal tot rust.
Hij was toen gegroeid tot 424 meter boven het graanveld waar hij was ontstaan.
De Paricutín is een zogenaamde monogenetische vulkaan, wat betekent dat hij na de eerste uitbarsting nooit meer actief zal worden.
De schilder Dr. Atl maakte het ontstaan van de Paricutín mee.
Hij schreef er het boek Cómo nace y crece un volcán, el Paricutín ("Hoe een vulkaan geboren wordt en ontstaat, de Paricutín") over.
Tijdens zijn waarnemingen liep hij een ziekte op, waardoor een van zijn benen geamputeerd moest worden.
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
De vlag van Nederland is de vlag van het land Nederland.
Zij staat daarnaast symbool voor de eenheid en de onafhankelijkheid van het gehele Koninkrijk der Nederlanden.
Het rood-wit-blauw is zowel te land als ter zee in gebruik als civiele vlag, dienstvlag en oorlogsvlag.
Op 19 februari 1937 tekende Koningin Wilhelmina op haar vakantieverblijf in Zell am See het kortste Koninklijk Besluit ooit, luidend:
"De kleuren van de vlag van het Koninkrijk der Nederlanden zijn rood, wit en blauw.
De Nederlandse vlag is een horizontale driekleur in rood, wit en blauw.
In de vlaginstructie van het Ministerie van Algemene Zaken worden de kleuren benoemd als helder vermiljoen, helder wit en kobaltblauw.
In normblad 3055 zijn deze kleuren vastgesteld in Éclairage-coördinaten.
Deze kleuren zijn niet direct in Pantone-codering om te zetten, zodat voor de laatste uiteenlopende waarden gebruikt worden.
Over de afmetingen van de vlag zijn geen voorschriften.
In de niet-bekrachtigde Vlaggenwet van 1937 werd de verhouding tussen hoogte en lengte vastgesteld als 2:3, en over het algemeen wordt die verhouding nog steeds nagevolgd.
De drie banen zijn even hoog.
. . .
De juiste wijze voor het vouwen van de vlag is als volgt:
Twee vlaggendragers pakken de vlag vast in de lengterichting met één hand op de scheiding van rood en wit, en met de andere hand aan het einde van het blauw;
de vlag wordt nu overlangs dichtgevouwen, zodanig dat wit opgesloten wordt tussen rood en blauw (er ontstaat dus een Z-vorm);
met rood boven, wordt de vlag vervolgens tweemaal dubbelgeslagen, zodanig dat het blauw boven komt te liggen (lus en touw aan de broekingszijde bovenop).
Pluto werd op 18 februari 1930 ontdekt door de astronoom Clyde Tombaugh tijdens het vergelijken van fotografische platen met behulp van een blinkcomparator op het Lowell Observatory in Arizona.
Tombaugh was op zoek naar een onbekende Planeet X in een baan buiten Neptunus, die was voorspeld door Percival Lowell.
De naam Pluto is niet geheel willekeurig gekozen: hij begint met de initialen van voornoemde Percival Lowell, de astronoom die lange tijd heeft gezocht naar een negende planeet, maar dit hemellichaam nooit heeft kunnen ontdekken.
Een combinatie van de letters P en L werd gekozen als het symbool van Pluto.
Pluto is een in 1930 ontdekt hemellichaam in ons zonnestelsel dat tot 24 augustus 2006 werd geclassificeerd als planeet en sindsdien als dwergplaneet.
Op 13 september 2006 kreeg Pluto ook een nummer in de catalogus van planetoïden, namelijk 134340.
De dwergplaneet is vernoemd naar de gelijknamige Romeinse god van de onderwereld, Pluto.
Gemiddelde baansnelheid: 4,7 km/s
Helling van het baanvlak tegen over het baanvlak van de aarde: 17,14°
Soortelijke massa (dichtheid): 2,1g/cm²
Ontsnappingssnelheid: 1,2 km/s
De baan van Pluto is zo excentrisch dat dit hemellichaam gedurende 20 jaar van zijn 248 jaar durende omlooptijd dichter bij de zon staat dan de planeet Neptunus.
De laatste keer dat dit gebeurde was van 7 februari 1979 tot 11 februari 1999.
Behalve Pluto en Charon bewegen er andere Kuipergordel-objecten in een vergelijkbare baan, met een 2:3 baanresonantie met Neptunus: de Plutino's.
Enkele bekende objecten in deze klasse zijn (90482) Orcus en (28978) Ixion.
Madama Butterfly is een Italiaanse opera door Giacomo Puccini (1858-1924).
Deze tragedie in drie aktes is gebaseerd op Madame Butterfly, een kort verhaal van John Luther Long.
Het libretto is geschreven door Luigi Illica en Giuseppe Giacosa.
De opera werd voor het eerst opgevoerd in het Scala-theater in Milaan op 17 februari 1904.
Luitenant B.F. Pinkerton is een Amerikaanse marineofficier wiens schip de USS Abraham Lincoln in de haven van Nagasaki ligt.
Hij huwt de vijftien jaar oude Japanse geisha Cio-Cio-San ('tsotsosan'), die hij Butterfly noemt.
De huwelijksmakelaar Goro, die het huwelijk heeft gearrangeerd, heeft een huisje op de heuvel gehuurd voor de pasgehuwden.
De Amerikaanse consul Sharpless, een aardige man, smeekt Pinkerton om het huwelijksvoornemen op te geven, als hij erachter komt hoe de onschuldige Butterfly dit huwelijk serieus neemt, terwijl de Amerikaan het als een tijdverdrijf opvat.
(In die tijd kon in Japan aan het einde van een maand een huwelijk worden opgezegd, net als de huur van een huis.)
De luitenant lacht om de bezorgdheid van Sharpless.
De stoet verschijnt met de vrienden en de bruid, statig en glimlachend.
Sharpless komt erachter dat Butterfly afscheid van haar voorouders heeft genomen, om haar vertrouwen in Pinkerton te tonen.
Zodoende kan ze niet meer terugkeren naar haar familie (Butterfly: "Luister wat ik je wil vertellen").
Pinkerton komt er ook achter dat ze de dochter is van een in ongenade gevallen samurai die seppuku (zelfmoord) pleegde.
Daarom werd ze als klein meisje verkocht en opgeleid tot geisha.
De Mobile Army Surgical Hospital ( MASH ) verwijst naar een medische eenheid in het leger van de Verenigde Staten, een volledig functioneel ziekenhuis in een gevechtsgebied.
De eenheden werden voor het eerst opgericht in augustus 1945, en werden ingezet tijdens de Koreaanse Oorlog en latere conflicten.
Het Amerikaanse leger deactiveerde de laatste MASH-eenheid op 16 februari 2006.
De opvolger van de Mobile Army Surgical Hospital is de Combat Support Hospital.
Een Mobile Army Surgical Hospital (of MASH of MASH ) was een medisch centrum gebruikt tijdens de oorlogen, om de zorg van de soldaten die gewond raakten tijdens de gevechten op te lossen.
Ze waren een alternatief voor de veldhospitalen die gebruikt werden in de Tweede Wereldoorlog en echte ziekenhuizen.
Tijdens de Koreaanse Oorlog hadden soldaten 97% kans om te overleven van een blessure dankzij dit soort ziekenhuizen.
Ze werden ook gebruikt in de Vietnam-oorlog en de eerste Golfoorlog, maar werden geleidelijk vervangen door Combat Support ziekenhuizen of CSHs die momenteel worden gebruikt.
Veel mensen kennen deze eenheid dankzij een tv-film en de tv-serie M * A * S * H genaamd, gebaseerd op een roman van Robert Altman over een ziekenhuis als dit tijdens de Koreaanse Oorlog.
De MASH-eenheid werd bedacht door Michael E. DeBakey en andere chirurgische adviseurs als het "mobile army surgical hospital".
Col Harry A. Ferguson, de bevelvoerend officier van het Tokyo Army Hospital, heeft ook geholpen bij de oprichting van het MASH programma.
artikel gedeeltelijk vertaald uit de Engelse Wikipedia
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Het bedrijf Heineken ontstond op 15 februari 1864 toen de 22-jarige Gerard Adriaan Heineken brouwerij 'De Hooiberg' in Amsterdam kocht.
In 1873 werd de naam van de brouwerij gewijzigd in Heinekens Bierbrouwerij Maatschappij N.V.
Het jaar daarna werd in Rotterdam een tweede brouwerij geopend.
In 1868 werd de Amsterdamse brouwerij vervangen door nieuwbouw op de hoek van de Stadhouderskade en de Ferdinand Bolstraat in De Pijp.
In 1886 ontwikkelde Dr. Elion, een leerling van Louis Pasteur, de Heineken A-gist.
Deze gist vormt nog steeds de basis voor het Heineken bier.
In 1887 schakelde Heineken over op de productie van ondergistend bier.
Heineken NV is een Nederlandse multinational in de bier- en drankensector en is actief in meer dan 178 landen.
Met een totaal biervolume van 164,6 miljoen hectoliter in 2011 behoort Heineken tot de grootste brouwerijen van de wereld, na het Belgische Anheuser-Busch InBev en het van oorsprong Zuid-Afrikaanse SABMiller.
Naast bier is Heineken de grootste cider-producent ter wereld. De productie vindt plaats in meer dan 140 brouwerijen in 71 landen.
Daarnaast opereert Heineken via exportactiviteiten en licentiepartners.
Ruim de helft van de afzet vindt plaats in Europa. Heineken heeft bijna 70.000 medewerkers in dienst.
. . .
Na de Eerste Wereldoorlog richtte de firma zich steeds meer op export.
Drie dagen na beëindiging van de drooglegging in de Verenigde Staten kwam daar de eerste boot met Heineken bier aan.
Sindsdien is Heineken het succesvolste geïmporteerde biermerk.
Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten.
Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari.
Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn.
In de Verenigde Staten is men, uit commercieel oogpunt, begonnen met het verleggen van de nadruk van anonieme liefde naar liefde.
Valentijnsdag is in België en Nederland in korte tijd, sinds midden jaren 90, een groot commercieel succes geworden: cadeauwinkels, boekwinkels en bloemenwinkels profiteren hiervan.
Ook de Nederlandse posterijen deden hieraan mee door een valentijnspostzegel uit te geven.
In 2007 deed 35 procent van de Nederlanders iets aan Sint-Valentijnsdag, in 2011 was dat gedaald tot 29 procent en in 2012 tot 24 procent.
Valentijnsdag valt samen met de feestdag van twee christelijke martelaren met de naam Valentinus.
De gewoonten die met de dag in verband staan hebben echter niets van doen met het leven van deze heiligen.
Er bestaan verschillende heilige martelaren met de naam Sint-Valentijn.
Eén was priester in Rome, een ander was bisschop van Terni.
Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht.
Mogelijk gaat het hier om dezelfde persoon.
Over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekend.
In de achttiende eeuw werd geopperd dat het Valentijnsfeest op 14 februari is gesteld om de oude Lupercalia, een Romeins (en wellicht nog ouder) vruchtbaarheidsfeest te vervangen.
Lupercalia werd op 15 februari gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van de vrouw en het huwelijk, en Pan, de god van de natuur.
Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest.
Volgens het verhaal werden de namen van ongehuwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid.
Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken.
Tijdens het feest waren de twee jonge mensen die aan elkaar gekoppeld werden elkaars partner.
Toen in Europa het Christendom opkwam, werd dit heidense feest door de kerk verboden.
In 496 veranderde paus Gelasius het Lupercalia-feest van 15 februari in St.-Valentijnsdag van 14 februari.
Legenden over Valentijn komen voor in de Legenda Aurea, maar het Valentijnsfeest van de romantische liefde, zoals dat tegenwoordig gevierd wordt, dankt zijn ontstaan aan Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380-1382) deze versregels schreef:
For this was on seynt Volantynys day
Whan euery bryd comyth there to chese his make
'Want dit was op Sint-Valentijnsdag
Als elke vogel daar zijn maatje komt kiezen'
Volgens de versie van de Legenda Aurea werd Sint-Valentijn om zijn geloof vervolgd en persoonlijk ondervraagd door de Romeinse keizer Claudius II.
Claudius was onder de indruk van Valentijn en probeerde hem onder doodsbedreigingen over te halen tot het heidense geloof van de Romeinen.
Valentijn weigerde en probeerde zelfs Claudius te converteren naar het Christendom, waardoor hij veroordeeld werd tot de dood.
Vlak voor zijn executie zou hij een wonder verricht hebben door de blinde dochter van zijn cipier te helen.
Aangezien de Legenda Aurea geen connectie met sentimentele liefde geeft, is er in moderne tijden een portret van Valentijn gefabriceerd, dat hem weergeeft als een priester die weigerde een tot op heden onbekende wet van Claudius II, die het jonge mannen verbood te trouwen, uit te voeren.
De keizer zou dit gedaan hebben om zijn leger te verbeteren, in de veronderstelling dat getrouwde mannen slechtere soldaten waren.
De priester Valentijn voerde echter in het geheim de trouwplechtigheden uit.
Toen Claudius hier achterkwam, liet hij Valentijn arresteren.
Een andere moderne verfraaiing van de gouden legende wordt verzorgd door History.com, die vele malen herhaald is, echter zonder enige historische basis.
In de avond voor hij geëxecuteerd zou worden, schreef Valentijn zelf de eerste "valentijnskaart", geadresseerd aan de blinde dochter van de cipier Asterius, getekend "Van jouw Valentijn".
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Peanuts was een Amerikaanse strip, geschreven en getekend door de Amerikaanse striptekenaar Charles M. Schulz.
De strip verscheen van 2 oktober 1950 tot 13 februari 2000, een dag na de dood van Schulz.
Peanuts was een van de populairste en invloedrijkste strips.
Tijdens het hoogtepunt waren er 2600 kranten die de strip in hun katernen hadden, en waren er meer dan 355 miljoen mensen die de strip lazen.
De strip wordt nog steeds veel herdrukt in kranten en afleveringen ervan worden gebundeld in stripalbums.
In Amerika verschijnt sinds 2004 het verzameld werk dat uit 25 delen zal gaan bestaan en dat alle ooit verschenen strips zal bevatten.
In Nederland en België is in 2006 het eerste deel verschenen van een verzameld werk dat een ruime keuze bevat uit 50 jaar Peanuts.
Dit zal in tien delen verschijnen.
. . .
Peanuts sloeg al snel aan, en steeds meer kranten gingen de strip voeren.
Ongewoon was het aansnijden van actuele of gevoelige onderwerpen.
Zo parodieerde hij in 1958 de lancering van de eerste Spoetnik met aan boord de hond Laika door Snoopy de eerste mens te laten lanceren (hij gooit in de betreffende strip Linus in de lucht); en in 1963 voerde hij een jongetje op dat "5" heette, waarmee hij aan wilde duiden hoe mensen soms als een nummer worden behandeld.
Later kwam ook de vietnamoorlog aan bod.
De West Aleta was een Amerikaans vrachtschip van de United States Shipping Board gebouwd in 1919 door de Western Pipe and Steel Company in San Francisco.
Volgens het wrakkenmuseum is het schip gezonken op 12 februari 1920 nabij Terschelling.
De ondergang van de WEST ALETA is een van de bekendste scheepsrampen die bij Terschelling plaatsvond, niet in het minst door de enorme hoeveelheid Californische wijn die het schip vervoerde.
Door Zware storm raakte het schip, dat onderweg was van Amerika naar Hamburg en Bremen, in nood bij Terschelling.
Door middel van vuurpijlen werd een noodsein gegeven waarna de reddingboot BRANDARIS van Terschelling met zeer veel moeite de 42 opvarenden van boord haalde.
Kort daarop brak het schip voor de brug in tweeën.
De Nieuwe Bergings Maatschappij van Dirkzwager uit Maassluis sloot een bergingscontract af om de lading te bergen.
Vele Terschellinger vissers boden zich aan met hun blazers, kleine zeilscheepjes en de Bergings Mij.
Doeksen verhuurde al zijn sleepboten.
De berging duurde bijna een jaar en de laatste vaten wijn werden door helmduikers geborgen.
Vele vaten spoelden aan, vooral op Terschelling maar ook op Vlieland en Ameland.
Op het strand speelden zich fraaie taferelen af.
De jutters boorden gaatjes in de wijnvaten om de smaak te proeven.
Zoete wijn was favoriet. De zure liet men in het zand leeglopen.
Er werd gedronken uit de klomp, de hoed of zelfs de pet en vele vaten kwamen niet in handen van de strandvonder maar verdwenen spoorloos in de duinen.
Heel Terschelling rook naar drank!
De geiten liepen dronken door de duinen.
De motor van de Bugatti type 15 is identiek aan de type 13.
De wielbasis is vergroot tot 2400mm.
Bugatti Type 15 (1910), eerste eigenaar Madame Bugatti, In 1920 overgebracht naar Engeland en omgebouwd tot een tweezitter sports tourer
auteur : Brian Snelson CC 2.0
De type 15 heeft semi-elliptische bladveren achteraan.
I Lombardi alla prima crociata (De Lombarden op de eerste kruistocht) is een opera (dramma lirico) in vier bedrijven van Giuseppe Verdi op een Italiaans libretto van Temistocle Solera, gebaseerd op een episch gedicht van Tommaso Grossi.
De première vond plaats in het Teatro alla Scala in Milaan op 11 februari 1843.
Nadat de opera was herzien werd ze als Jérusalem in 1847 in Parijs uitgevoerd.
Verdi droeg de partituur op aan Marie Louise van Oostenrijk, die een paar weken na de première stierf.
Deze opera zou een politieke opera zijn, waarin Verdi diverse politieke plots uit zijn tijd zou hebben geparafraseerd.
Net als Verdi's Verdi een nieuw cabaletta in het tweede bedrijf voor Antonio Poggi (als Oronte).
Een herziene Franse versie van de opera werd opgevoerd onder de titel Jérusalem in Parijs in 1847.
. . .
Voor de rolverdeling, de beschrijving van de bedrijven en scènes ...
(0) 
