In de Giro genieten de renners van een dagje “rust” en hebben tijd voor een babbeltje en veel miserie.

De Zweed Gösta Pettersson zegt dat hij voor de tweede plaats rijd en niemand van hem een aanval op de roze trui moet verwachten. Vooreerst is Merckx te sterk en bovendien ben ik de kopman van een papieren ploeg. Motta denkt alleen aan zichzelf, en de andere Italianen scharen zich rond hem of proberen een rit te winnen.

Motta die geeft toe dat hij de Giro niet meer kan winnen, en zegt een achterstand van 4’ kan ik nooit meer goedmaken.

Volgens Fuente heeft Eddy niet alleen Belgische, maar ook veel Italiaanse vrienden. Hoe is anders de passiviteit van Gimondi en Zilioli te verklaren volgens hem.

Roger De Vlaeminck zou nog graag een rit winnen en vind dat dan zijn eerste Giro is geslaagd. Volgens hem is het een bijzonder lastige Giro, met altijd maar bergen. In één bergrit kan ik mij verdedigen maar de dag daarop ben ik nergens volgens Roger.

Albert Van Vlierberghe tenslotte die in Messina de kas van zijn ploeg met 1 miljoen spijsde met de ritoverwinning, de premie van de firma, het ploegenklassement van de dag was goed voor een half miljoen, daarbij kwam dan nog de schaal geschonken door de stad van ongeveer 500.000 lire. En dit zegt Albert omdat ik bij de trui werd getrokken. Wat was er gebeurd, in de bocht voor de zeer lange rechte weg, die naar de aankomst voerde, trok Motta aan mijn trui om in een goede positie te komen. De spurt werd van zeer ver ingezet, met de sterke wind op kop, van te ver zelfs. Alle renners vooraan vielen stil en lag de weg voor mij open naar de ritzege.

Tenslotte is de rit in Messina de langste en tevens de meest vermoeiende dag uit de Giro geworden. Na de rit die iets meer dan drie uur duurde, moesten de renners naar hun hotel om hun om zich te kleden en gingen dan in de rij staan voor de overtocht naar Reggio di Calabria. Bij het toekomen van de Giro-helden aan de snelboot die op reusachtige waterskies passagiers vervoert, moest de aanlegsteiger door de politie van niet uit de weg wijkende tifosie worden ontruimt. Aan de overkant van de zee-engte wachten bussen die hen 20km verder naar de luchthaven brengt. In de luchthaven was er geen vliegtuig, door vertraging in Rome. Omstreeks 19h30 is het eerste van de gecharterde vliegtuig opgestegen. Met de DC 9 was het amper 20’ vliegen, maar Rome hield het nog 15’ in de lucht aangezien er geen landingsbaan vrij was. Het was tenslotte 20h30 toen de motoren werd stilgelegd. De ellende op het vliegveld kwam doordat een Jumbojet enkele uren voordien de luchthaven in alarm had gebracht. Na gans zijn voorraad kerosine boven Rome te hebben opgebruikt landde hij op een gesprongen voorband. De landingsbaan was vol schuim gespoten en veertig brandweer- en ambulancewagens waren aangerukt. De Jumbojet had 350 passagiers aan boord en maakte een veilige landing. Omstreek 21uur verlieten de renners de luchthaven om zich nog vijftig km verder naar hun hotel te begeven.