Verbeeck en Van Linden konden geen animo brengen in de wedstrijd omdat ze door bandbreuk werden uitgeschakeld. Merckx deed het des te meer. Al in de 2e ronde lanceerde hij een korte ontsnapping met Van Linden, Van Looy, De Buysschere, Van Sweevelt en Peelman. Toen was het de beurt aan Ward Janssens (gesteund door de Molteni's) die Vrijders meekreeg en tot 1'20" konden uitlopen.

Tot halfweg de voorlaatste ronde bleef die toestand ongewijzigd. Op dat ogenblik echter wijzigde Merckx zijn houding totaal. Met een formidable sprong wipte hij weg uit het peloton. Toen hij 100 meter voorlag, moest hij even van de fiets door pech aan zijn wiel. Hij startte opnieuw met slechts 30 meter voorsprong op de groep en nog altijd 40" achterstand op het duo aan de leiding. Vier kilometer verder zat hij al mee vooraan en reed het peloton bijna 1' achter hem. Het was een ontsnapping zoals alleen Merckx er een kan leveren en de vreugde van de toeschouwers werd er zo mogelijk nog groter op toen Eddy in de eindspurt van ver op kop ging en de aanklampende Herman Vrijders niet meer liet terugkomen. Plaats 3 was voor Ward Janssens. De groepsspurt op 1'20" werd gewonnen door Noël Vantyghem voor Roger Rosiers, Frans Verhaegen, José De Cauwer, Emile Bodart, Daan Holst (Ned), Jean Vanderstappen, Roger Jochmans, René Dillen, de Australiër Dave Watson, Gilbert Wuytack, Jos Spruyt e.a.