In de kleine finale werd het brons gewonnen door Ezio Cardi en moest Luigi Borghetti met een vierde plaats tevreden zijn.

In de eerste reeks van de finale reed Van Lancker aan de leiding, dreef bij het ingaan van de tweede ronde het tempo op en liet zich verrassen door Turrini bij het uitkomen van de voorlaatste bocht.

Turrini dook inderdaad onder Van Lancker door. Onze landgenoot stak onmiddellijk de hand in de hoogte ten teken van protest. Even later werd de Italiaan door de rechters gedeclasseerd omdat hij de baan had verlaten.

In de tweede reeks heeft onze landgenoot het bewijs willen leveren dat hij 's werelds snelste spurter is. De Italiaan vertrok ditmaal aan de leiding, zeer langzaam. Van Lancker wist maar duidelijk dat de Italiaan hem een surplace wilde opdringen. Daarom ook ging de titelverdediger, op het ogenblik dat zijn tegenstrever stilstond, bij het begin van de twede ronde (van de drie) plots uit volle macht wegspurten.

Twee ronden lang stoof Robert als een boliede over de Anoetabaan en voor de Italiaan betekende zulks de zwaarste nederlaag die hij ooit had moeten incasseren