Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
22-11-2012
De puppenkrant 22-11-2012
De puppenkrant 22-11-2012
Lando en
Lucy zitten duidelijk op dezelfde hondenschool in dezelfde klas. Ook in Oud
Turnhout verlopen de wandelingen op dezelfde wijze. Het enige verschil, ginds
noemt het wandeling, in Vosselaar is het training. Dat beide op straat
gebeurt is zuiver toeval
Dat Aalter
een sprookjesstad is wisten we niet. Dat er een kasteel stond wisten we uit de
kranten omdat er in het kasteel enige maanden geleden de kasteelheer op
misdadige wijze om het leven is gekomen. Maar er staat volgens het internet nog
een ander, groter kasteel. Nu schrijft Eva in haar bericht van vandaag het
kasteel van Lana dus hebben wij dat even opgezocht op het www, en we vonden
dit http://www.aalter.be/product.aspx?id=155
Nu gaan we
volgende zondag Lanas stamboom afleveren en dan weten we of het kasteel een
sprookjeskasteel is, dan wel dat Lana een kasteelhond is op een kasteel met
Loire-allures. Wij gokken op het eerste, maar lees de feiten maandag op deze
plaats in de puppenkrant
Belle
& co
Hier de
Oud Turnhoutse wedervaren van Lando & co
Dag lieve Faes familie,
't baasje heeft Maaren zijn laptop
opgevorderd, de hare doet aan een winterslaap. Telkens ze hem opstart gaat hij
in de slaapstand. Dat honden op hun baasjes gaan lijken wist ik al, maar dat
PC's dat ook doen wist ik niet. Over mij valt niet veel te vertellen, ik heb
geen zware stunts meer uitgehaald. Ik mag wel heel de week de
"sneldienst-bus-oefening" al niet meer doen , maar moet de "stopdienst-bus-oefening"
doen: zit, volg, zit, volg, zit volg, ... Wie er dan het meeste moe is bij
aankomst durf ik niet met zekerheid zeggen, hihi. De wandelingen worden zo wel
heel lang in tijd maar heel kort in afstand. Vanavond heb ik leuk getraind met baasje
Nico en nog lekker balletjes geapporteerd. Wel jammer dat we nu 's avonds niet
meer in de Liereman kunnen gaan wandelen als het al zo vroeg donker is.
Gelukkig halen we dat in het weekend wel in.
Dikke poot,
Lando
Lees hier de Aalterse sprookjes van Lana
Er was eens...
Met de zin 'er was eens' zijn al heel wat sprookjes begonnen, vaak met een
griezelige inhoud maar altijd met een happy end.
Hier in het kasteel van Lana, heeft deze zin een andere betekenis. Er was eens
een mat. Er was eens een knuffelbeer. Er was eens een struik met prachtige
bloemen. Er was eens ... een lekker stuk voedsel. Zelfs toen ik aan de telefoon
was met Jan, was er eens een groot stuk kippenworst. Wanneer ze met haar poot
op de rand van een bord mept, heeft onze slimme meid al lang door dat het
voedsel dan letterlijk in je mond komt vliegen... Lana ,ondanks haar status van
prinses op de erwt, heeft zich bijgeschoold tot grond-en afbraakwerken. Haar
carrière van kok was van korte duur wegens te intens voorproeven. Zij deelt nu
ook zelf de Michelinsterren uit.
In haar stuk tuin worden struiken vakkundig gesnoeid. Hoogstwaarschijnlijk zal
ik volgend jaar geen bloeiende jasmijnstruiken meer hebben. Er was eens... De
wortels van de druivelaar liggen ook bloot, kwestie dat we niet meer moeten
zoeken waar we water moeten geven. Toen ook de ondergrondse waterleiding werd
blootgelegd, is het baasje begonnen met zijn nieuwe carrière: Putten dichten.
Ons Lana doet me ook denken aan een stukje uit het sprookje van roodkapje.
Telkens gaat de conversatie tussen de baasjes en ons prinses. Waarom heb jij zo
een grote ogen? Om alles goed te kunnen zien liggen en daarna stiekem weg te
nemen. Waarom heb jij zulke grote oren? Om goed te kunnen achterhalen waar jij
een zak met koekjes opendoet. Waarom heb jij zo een grote mond? Om alles in 1
keer binnen te schrokken in plaats van goed te kauwen. Waarom heb jij zo een
grote poten? Om alles wat er eetbaar uitziet naar mij toe te kunnen schuiven.
Waarom heb jij zo een grote tong en dikke vacht? Om jullie te kunnen aflebberen
en super te kunnen knuffelen. Dus zo zie je maar ... en ze
leefden nog lang en gelukkig!
Het was
geen zwaar, maar wel aangenaam werk. t Baasje en Hera zijn weer op ronde
geweest met de stambomen en DNA attesten
Dus Hera
moest maar meerijden en voor het baasje de honneurs waarnemen.
Zo waren
we vandaag in Stekene, dorp gans in het noorden van de provincie
Oost-Vlaanderen, vlak tegen de grens met de Nederlandse provincie Zeeuws
Vlaanderen.
Daar woont
onze Lesco, een reutje uit Heras nestje van einde maart 12.
Lesco moet
het geweten hebben of hij had het telefoontje afgeluisterd dat ons baasje met
Ilse had gevoerd. Ilse is het vrouwtje van Lesco.
Lesco
stond ons al aan de poort op te wachten en was behoorlijk waaks om ons aan te
kondigen bij zijn hoofdbestuur.
Dat
veranderde dadelijk toen Hera mee uit de auto mocht. Nu was dat meer dan zes
maanden geleden at die twee elkaar hadden gezien. Het was geleden van toen
Lesco in Vosselaar naar Stekene vertrok, maar toch herkenden hij zijn moeder en
ons baasje dadelijk.
Het
blaffen wisselde onmiddellijk voor een op hol geslagen draaiende staart van
Lesco. Hera moest aanvankelijk weer laten zien dat mevrouw met de nodige
egards behandelt wilde worden en was niet echt vriendelijk naar Lesco. Maar
zoals het telkens weer gaat, geen vijf minuten later waren ze met elkaar aan
het dollen in de grote tuin .
Nadien
zijn Hera en t baasje nog langs de VAB (Vlaamse Automobilisten Bond) gereden
omdat het baasje zijn lidmaatschap van de pechverhelping en internationale
reisbijstand moest vernieuwen.
Vermits
het baasje daar nog dertig jaar heeft gewerkt, eerst bij de pechdienst en later
tijdens de schoolvakanties bij de buitenlandse repatriëring, kent hij daar nog
heel wat luitjes en duurt het ook wel iets langer dan wanneer een gewone leek
voor het zelfde gaat
De
avondspits en de file aan de Kennedytunnel was dan ook al flink bezig toen we
in Zwijndrecht vertrokken zodat het toch nog laat was geworden toen we in
Vosselaar de oprit opdraaiden, maar zowel Hera als t baasje hadden een
plezierige namiddag beleefd.
Vandaag in
de puppenkrant een vragenrubriek zoals in de meeste serieuze damesboekskes. Let
wel, het bericht was volgens de schrijfster, Ilse het vrouwtje van onze Louis
(de Drentenpup, niet Louis Michielsen) niet bestemd voor de puppenkrant.
Maar na
enig aandringen via de telefoon mochten we het bericht wel plaatsen
Wij vonden
het in die mate vrolijk en om te lachen dat we het hebben gevraagd aan Ilse.
Het zijn twee vragen die we nog nooit gehad hebben maar wel erg amusant zijn en
een eerlijk antwoord verlangen.
Dus het
baasje gaat zich nu opstellen als tante Kaat en onderaan het bericht van Ilse
antwoord geven.
Dag Jan,
Een vraagje: Steven
vroeg zich af of het voor Louis geen kwaad kan dat hij overdag buiten en s
avonds en s nachts binnen zit gezien het temperatuursverschil. Nu de winter
dichterbij komt, is er natuurlijk wel een groot verschil. Vooral als hij zich
dan nog eens zo goed als onder de stoof probeert te vleien s avonds!!!
Tweede vraagje: is
het normaal dat hij aan een brandende stoof likt? Kan hij zelf inschatten of
het te warm zal zijn of zal ik hem op een dag van de stoof moeten amputeren.
Een tijdje geleden hadden we al bijna een brandalarm toen hij met zijn staart
tegen de stoof stond. Toen begon het toch serieus te roken en te stinken. Ik
veronderstel nu wel dat het alleen zijn haar was en hij dat dus niet heeft
gevoeld.
Vrouwtje Ilse
Beste vriendin Ilse,
De vacht van Louis is van die aard
dat hij er mee gebaat is van veel buiten te zijn. Ook hier bij ons is zus Lucy
ook liever buiten dan binnen. We praten nu over koele temperaturen maar dagen
dat het ganse dag vriest heeft hij een onderkomen nodig waar hij droog en
tochtvrij kan liggen.
Destijds toen wij beiden nog
werkten bleef Sloeber en Bas tijdens de dag ook buiten. Op dagen dat het erg
vroor mochten zij binnen blijven en kwam één van ons twee s middags over huis
om hen buiten te laten voor hun plas.
Beiden hadden een oude zetel onder
de open veranda waar ze in een bolletje gerold zalig lagen te slapen.
Wat het aan de kachel likken
blijkt Louis enkel te doen wanneer de kachel juist is aangestoken. Ook bij ons
steekt Lucy haar neus tot vlak bij het venster wanneer ze de eerste vlammen
ziet. Even later ligt ze net als Louis haast onder de kachel te genieten.
De geur van verbrand hondenhaar
kennen wij ook al jaren. We kennen veel aangenamere geuren Maar ook hier
gebeurt het meerdere keren per jaar. Voor een verbrande staart hoef je je geen
zorgen te maken. Het haar schroeit, maar aan de staart zelf komt niets aan.
In zijn testament had hij 40.000 voorzien voor een chique begrafenis .
Toen de laatste gasten weg waren zegt zijn weduwe tegen Lucienne haar beste
vriendin : « Ik ben er zeker van dat Paul het een chique begrafenis zou
gevonden hebben ».
« En ik ben er zeker van dat jij gelijk hebt » zegt de vriendin , en dan vraagt
ze stilletjes aan de weduwe:
« En hoeveel heeft het nu echt gekost ?»
« Het hele bedrag, zegt de weduwe, 40.000 .»
« Dat kan toch niet ! » roept de vriendin « t Was prachtig maar toch geen
40.000 waard »
De weduwe legt uit « De dienst kostte 6.500 , ik heb een schenking gedaan aan
de kerk van 500 .
De koffie, drank en hapje kostten ook 500 .
En de rest is naar de gedenksteen gegaan »
De vriendin rekent vlug voor: «32.500 voor een gedenksteen ?
Geen
ingezonden berichten van pups vandaag, maar wel kregen we vandaag een bericht
in de mailbox van vier voeters.nl om mee te doen met een campagne tegen het
gebruik door de mode industrie van echt dierlijk bont.
Daar doen
wij natuurlijk ook voor de volle 100% aan mee, en dus delen we het bericht met
jullie.
Aanvankelijk
las het baasje dat er tegen het gebruik van bont zou gedemonstreerd worden en
dat die demonstratie naakt zou plaats hebben.
Nu is ons
hoofdbestuur echt niet zo preuts en zoals ons baasje het uitdrukt een mooi
velletje mag best gezien worden, demonstreren in zijn pure blote ziet hij toch
niet zitten. Zelfs niet voor die arme hondjes, konijntjes, wasbeertjes en wat
ze al niet voor het bont fokken. Veels te koud in dit seizoen is het meest
doorslaggevend argument dat hij kon verzinnen !
Maar zoals
je kon lezen las het baasje het verkeerd. Je kan inschrijven voor een virtuele
betoging waar je zelf je avatar of noem het virtuele vertegenwoordiger, voor
kan ontwerpen. Die vertegenwoordiger of Avatar gaat dan in jouw plaats meelopen
in de internet demonstratie.
Dat leek
ons baasje al heel wat schappelijker dan in zijn blote kont door de straten van
één of andere Belze of Hollandse stad te gaan paraderen
Dus als jullie
ook willen demonstreren in je virtuele blote kont kan je via onderstaande link
een avatar aanmaken en je akkoord verklaren met je onvrede om dierenbont nog te
gebruiken in de mode industrie.
We zijn
eens benieuwd of de grote modehuizen in Parijs, Londen, Milaan of New York er
zich veel van gaan aantrekken.
Toevallig
konden we begin vorige week ook via de internetkrant vernemen dat Canada nog
enkele duizenden werknemers/slachters zoekt om ginds baby zeehondjes te komen
doodknuppelen. Uiteraard ook voor hun sneeuwwitte vachtjes, de rest van de
diertjes laten ze liggen wegens niet economisch bruikbaar
Wij hadden
er al een tijdje een probleem mee dat de eetbeurten s avonds niet liep zoals
we zelf graag hadden.
Belle wou
niet meer in de lijn met vier eten zoals het altijd geweest was, Hera was
slecht aan het eten en er was geen controle op van wat ze binnen kreeg. Lucy en
Heros, onze twee dikke gingen de kommen langs tot alles leeg was. En dat zag je
ook aan die twee hun lijn !
Nu zegt
ons baasje wel dat een ronde of een bolle lijn, ook een lijn is maar dat is dan
meestal om zijn eigen bolle lijn te vergoelijken.
Sinds
zaterdag krijgt nu ieder van de rodel zijn of haar eten in hun bench. De
porties zijn zoals vroeger en wat niet gelijk wordt opgegeten gaat terug naar
de keuken. Punt andere lijn zegt het baasje en hij gaat er konsekwent op
toezien .
Er is maar
van één kant tegenwerking, en dat is Belle, die denkt waarschijnlijk dat zij
een streep voor heeft als roedeloudste of als alphateef. Belle probeert aan het
klassieke dessertje te geraken zonder haar kom te hebben leeg gegeten. Zij
probeert dan met een irritant hoog keffen het baasje zo gek te krijgen van de
rollen om te draaien en het lekkere dessertje binnen te halen om dan achteraf
haar eten te laten staan.
Commentaar
van t baasje t zijn just klein joeng en gelijk heeft m
Nu is het
laatste offensief dat het baasje heeft gelanceerd, de roedel laten geloven dat
het apart eten chique is, en hij haalt dan im chambres separée aan.
Voorlopig met weinig resultaat voor t baasje, zelfs een gelijknamig liedje er
bij heeft tot nu toe weinig indruk gemaakt in Drentenland http://www.youtube.com/watch?v=WBj5AMiXEi4
Twee berichten vandaag van de vaste correspondenten
uit binnen- en buitenland. Aan de Maas, en dan bedoelen we de Maas in Limburg,
meer bepaald in Roosteren is de schrijfster normaal normaal het vrouwtje van
Lennaert, maar nu was het voor een keertje het baasje. Het puppenkrant vol
schrijven is daar haast een familiebedrijf geworden, en dat zien en lezen we
graag.
Dat het baasje door het gedrag van Cartouche haast een
hartkwaal heeft opgedaan verbaasd ons helemaal niet. Ook wij hebben al
menigmaal een half uur en meer staan drentelen wanneer Belle en/of Lucy weer
eens voor de ruimte hadden gekozen.
Van het gericht uit Oud Turnhout is het verse bijna
af, of toch minstens voorbijgestreefd. Lando heeft inmiddels gisterenmorgen kennis
gemaakt met onze nieuwe occasie Drentmobiel. Verbaasd was hij wel toen uit
dat rode, voor hem onbekende autootje, plots zijn moeder en zus te voorschijn
kwamen.
Belle & co
Leermomenten van Lennaert en Cartouche
Normaal is het vrouwtje degene
die mijn belevenissen voor de puppenkrant beschrijft. Maar omdat zij er dit
maal geen getuige van was, heb ik het nu aan mijn baasje overgelaten. Normaal
laat hij ons afzonderlijk uit. Maar vandaag bedacht hij dat ik ondertussen
groot genoeg ben om samen met mijn vader los door het natuurgebied De Rug te
lopen. Hij ging ervan uit dat ik veel van mijn goed luisterende vader zou
leren
Mijn vader is altijd een
sleurhond geweest. Toen ik kwam besloot het baasje dat daar iets aan gedaan
moest worden. Omdat hij er geen zin in had later door twee trekkende honden
voort gesleurd te worden. Hij is speciaal met papa een intensieve privé
antitrektraining gaan volgen. En met succes. Zolang hij met mijn vader alléén
gaat wandelen Met mij erbij was al het geleerde snel vergeten en werd door
papa nog eens extra de turbo er opgezet. Lekker! Samen trekken naar het punt
waar we los mochten! In het natuurgebied langs de Maas.
Afzonderlijk luisteren we goed
tot zeer goed. Maar samen We hadden geen bananen in onze oren om met ome/nonkel
Faes te spreken, maar hele bananenbomen. Nu zijn er een paar dingen waar mijn
baasje heel kwaad om kan worden, weet ik inmiddels. Dat zijn autos die niet
willen starten en computers die niet doen wat ze moeten doen. Maar op de
allereerste plaats met stip staan honden die niet komen als ze geroepen worden.
Samen met mijn vader dwaalde ik steeds verder af. Lekker door wouden met
klittenplanten en door modderpoelen van heerlijk kleverige rivierklei. Want het
regende vanmorgen. En het baasje maar roepen en fluiten! Op enig moment kreeg
ik toch medelijden met hem en ben ik terug gerend. Maar papa niet! Die was in
geen velden of wegen meer te bekennen.
De bloeddruk van mijn baasje
was inmiddels tot grote hoogten gestegen. Ik begon me toch wel ernstig zorgen
te maken. Na ongeveer drie kwartier zagen we in de verte een wit stipje
opdoemen. Het kwam steeds dichter bij. En ja hoor, het was papa! Vrolijk
kwispelend kwam hij naar onze baas. Die deed alle moeite om niet onpedagogisch
dit goede terugkomgedrag af te straffen Wist papa dat? Weer wat geleerd! Thuis
gekomen is het baasje nog lang bezig geweest met het verwijderen van de klitten
van de grote klis of klitwortel, die volgens
internet ook goede eigenschappen heeft.
Lennaert
En Lando was benieuwd naar onze Drentmobiel
Dag lieve Faes-familie,
'k heb van mijn baasjes gehoord dat jullie een privéwagen met chauffeur hebben
rijden nu. Tsjonge jonge. Jullie worden nogal verwend zulle. 'k mis jullie al
wel hoor of jullie geurtjes nu jullie baasje terug zelf met jullie kan gaan
wandelen. Gelukkig zie ik morgen ons zus weer op de training. Een nieuwe
trainer, halfuurtjes langer, we gaan uit ons pijp moeten komen zus! Slaap maar
lekker dus.
Het was een druilerig weertje deze
middag tijdens de jachttraining van Lucy. Maar daar laten Drenten en hun
baasjes zich niet aan kennen.
Het vrouwtje trainde met Lucy en
vermits de training van Hera gisteren niet was door gegaan wegens ziekte van de
trainer heeft het baasje een fikse wandeltraining met Hera gemaakt.
Gisteren bij de wandeling langs
het kanaal in Arendonk was het baasje zijn fotoapparaat vergeten, maar een ezel
stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen en dus kwam er een hele fotosessie
aan te pas.
En iets wat zelden gebeurt, het
fotomodel was gewillig zelfs meewerkend !En dan resulteert dat in een reeks van een dertigtal fotos in een mooi
herfstbos met een mooi modelletje !
Op het einde van de training heeft
het baasje Lucy overgenomen van t vrouwtje, maar dat was dan ook het
plezierigste deel van de training, het zwempartijtje was weer het toppunt van
de training van Lucy.
We vergeten het haast te vermelden
maar Lucy is vandaag een reeks hoger begonnen met de training. Ook Lando is mee
op gegaan naar de hogere reeks en volgende week komt ook zus Libre over naar
onze groep.
Na de middag hebben Belle en Heros
hun grote wandeling ook nog gekregen. Het was wel heel mistig tussen de velden
geworden toen we de wandeling begonnen, maar eens in het bos gekomen konden we
genieten van de zon die door het alsmaar dunner wordende boomkruinen scheen.
Dus hebben onze bruintjes ook nog een heel fijne wandeling gehad
Weer goed
wat kopij binnengekomen vandaag en gisteren, dank je wel schrijvelaars. Hoelang
die schrijvelaars het gaan volhouden is nog maar de vraag, want het is haast
allemaal kommer en kwel bij de baasjes waarover het gaat in de berichten.
Gisteren
konden we lezen dat Karin Nederland van erg dichtbij tegen de grond had
geïnspecteerd, met de nodige gevolgen aan lijfelijk letsel
Vandaag
heeft Eva het over een rollijn die ze met de blote hand wou stoppen. Meestal
doe je zoiets maar ééns in je leven van de brandwonden aan hand en vingers doet
flink pijn. In elk geval om te blijven herinneren tot het einde van je dagen.
Tijdens de
terugkomdag van de pups (al onze pups, ook het H- het K- en het L-nestje) zou
onze dierenartse Nelly, na de wandeling, een cursus EHBO voor honden geven .
Ons baasje
heeft nu gelijk het idee geopperd van dezelfde dag ook dokter Luc Beaucourt de
bekende urgentiearts van het ziekenhuis te Herentals (voorheen Antwerpen) te
vragen voor een cursus EHBO voor Drentenbaasjes.
Tevens
denkt ons baasje er aan van een uitgebreid artikel hier op het blog te
publiceren maar de titel durft m niet goed in grote letters schrijven het zou
zoiets moeten worden Drentsche
Patrijshonden uitlaten voor dummies
Karin was
terug zo goed op de been dat ze wel naar de proclamatie is geweest waar Lobke
haar diplomas van de hondenschool kreeg. Dat het er plezant aan toeging laat
het taalgebruik wel vermoeden.
Lees zelf
maar
Belle
& co
Hier het
verbrande vinger verhaal van Eva en haar Lana
Hallo
allemaal,
Vandaag
doe ik het verhaal... Wanneer Jan denkt dat hij zijn puppiekrant zal moeten
sluiten wegens te weinig berichten dan komt dat omdat ze in Aalter veel werk
hebben met een overenthousiaste puber die haar baasjes weinig met rust laat.
Toen we zondag, het was een zalige zondag, het lumineuze idee hadden eens langs
de oude vaart te wandelen ... Liep het voor mijn vingertjes anders af... Ons
Lana die geen gentle leader droeg, maar een rollijn aanhad, vond het heel
plezant om alles te verkennen. Tot ze een konijn, of in dit geval een auto zag.
Als een pijl uit een boog schoot ze vooruit. Ikzelf, hangend aan de lijn schoot
mee vooruit en hield , ja ik weet het zeeeeer dom, met mijn linker hand de lijn
tegen ipv met de rechter ze op te rollen. Gevolg, de lijn snijdt zeer hard in
mijn vingers en mijn vingerafdrukken zullen nu toch even moeten gewijzigd
worden in het archief wegens schade. Als jullie denken dat dit het enige was
... Toen we dinsdagavond klaarstonden om naar een concert te vertrekken dacht
ons Lana, ik zal ze nog even tegenhouden. Heel enthousiast kwam ze aangelopen
en liet zich uitgebreid strelen. Toen ik mij bukte om haar buikje te wrijven
kwam Lana keihard recht om mijn gezicht af te likken. Resultaat: grote botsing.
Lana eventjes geschrokken en ik een grote rode plek op het gezicht. Mijn avond
moest nog beginnen ... Jan, kregen wij bij Lana ook een ongevallenverzekering
;)
Onze
verwoester heeft nu in haar bench een houten plank onder kussen 36 liggen, ze
had in een Aalsterse collere haar plastieken plank kapot gekregen...
Nu is ze
Steven aan het ambeteren met blaadjes oprapen, als daar maar geen ongelukken
van komen ;)
Dus ge
ziet maar, van alles te beleven ook hier in Aalter!
Het
gekwetste vrouwtje van Lana
Hier de zatte klap van
Lobke of is het van Karin, of van alle twee ?
Lieve mams,
Trots laat ik j je even w w weten dat ik mn d diplom ma
binnen heb. hik S s super hik trots ben ik omdat n n n niet iedereen een di di
diploma kreeg. Er waren ook hondjes die een c c c certificaat kregen hik. Het
was gezellig. Eerst kregen de baasjes k k koffie met hik wat lekkers hik.
Daarna werden de diplomas en hik certificaten uitgedeeld. En t t toen kwam de
fles J J Jagerhikmeister op tafel. Nou, dat rook l l lekker hik zeg!! k Heb
Siebe ff lief aangekkkeken, en die schat heeft toen voor m m mij hik het
glaasje van de m m man van de juf voor hik me van tafel g g g geveegd. Dat heb
ik l l lekker opgel l ebberd hik. Daarna kreeg i i i ik nog het glaasje v van
mn baasje..hik..l l lekker hoorrr. Die grote broer h h eeft hik toch mmaar
veel v v voor me over hè!
k Ga s s slapen mam, heb een beetje h h hoofdp pijn..
Geen
jachttrainingvoor Hera deze namiddag.
Oscar, de trainer had de training geannuleerd omdat hij ziek was. Na de goede
resultaten van vorige week zaterdag viel dat alvast tegen voor t baasje.
Maar .
Omdat er een kandidaat voor de volgende lessenreeks naar de training zou komen
kijken, had ons baasje besloten van toch maar tot Arendonk te rijden. Hera en
heros mochten mee .
We waren
wel iets te laat aan het paradijs de trainingslocatie en we hebben dus de
kandidaat cursist gemist.
In vervanging
van de training hebben broer en zus dan maar samen met het baasje een lange
wandeling langs het kanaal Schoten-Dessel gemaakt.
En na de
teleurstelling van de training kwam eigenlijk nog een tweede spijtig. Het was
mooi herfstweer, mooie bomen , twee dartele mooie honden en daar een baas bij
die zijn kodakske thuis vergeten was.
En laat
dat nu nog het spijtigste van al geweest zijn
Het baasje
steekt het op dien tweede auto daar ligt nog niet permanent een foto apparaat
in zoals in de Mitsubishi. (maar dat euvel zal snel verholpen zijn zegt het
baasje
Helaba, we
kunnen terug op het oude stramien verder, gisterenavond kregen we van Karin en
Lobke een bericht voor de puppenkrant.
De inhoud
van het bericht kon beter, Karin heeft zich onzacht neergevleid op de
Nederlandse straatstenen maar we hebben terug stof om veder puppenkranten vol
te schrijven.
Waarom en
hoe Karin ten gronde is gegaan mag ze zelf uitleggen in haar bericht.
De rit met
vier honden in de Citroën Bellingo is gisteren niet doorgegaan wegens
onverwacht bezoek en achteraf nog een snelle boodschappenronde voor het
hoofdbestuur. Daar konden wij ook mee leven want de baasjes waren duidelijk
langs de Maxizoo gepasseerd. Dat konden we opmaken aan de spulletjes die in de
hondenkast verdwenen. Brokken, gedroogde varkensoren, kauwstaafjes wij
hebben zo een sterk vermoeden dat flink wat van die spullen al gereedstaan om
mee naar Frankrijk te verhuizen
Voor
morgen staan we nog volledig klaar om nog puppenkrant berichten te ontvangen.
Schrijvelaars ten lande, laat jullie nog maar eens goed gaan .
Belle
& co
Hier het
spannend en pijnlijk relaas van ene K. uit N. in NL
Lieve mams,
Ik schreef al op het blog dat er voorlopig niet veel nieuws
van mij zal komen. Tja, toen werd jouw hoofdbestuur natuurlijk nieuwsgierig hè,
dus ik zal even uitleggen wat er gebeurd is. Nee, ik heb geen kippen dood
gemaakt zoals mijn lieve broer. Daar geloof ik trouwens helemaal niets van,
mijn broer is geen moordenaar, ze zullen wel aan de stress bezweken zijn
Hier komt ie: Zoals iedere dag maakte ik met mijn vrouwtje
een wandeling aan de lijn. Ik mag 1x per dag naar het bos om lekker los te
rennen en spelen, en 1x moet ik aan de lijn om gelijk wat oefeningen te doen en
het volgen er goed in te krijgen. Gisteren kreeg ik tijdens het wandelen opeens
last van mn poeperd. Het was alsof ik gestoken werd, want opeens ging ik
zitten om even op die plek te bijten en likken. Vrouwtje wilde weer doorlopen,
maar het was nog niet over, dus ging ik wéér heel plotseling zitten, alleen nu
voor haar voeten terwijl zij nog doorliep. En toen ehhhh kwam zij opeens
gezellig naast mij liggen op de stenen, tenminste, ik dacht eerst dat zij dat
voor de gezelligheid deed .niet dus Nou ja, om een lang verhaal kort te
maken, mijn vrouwtje is dus door mijn toedoen met een harde klap tegen de
straatstenen gekwakt en kan haast niet meer lopen. Dikke en pijnlijke knie
waren het gevolg. Leuke dingen worden er dus even niet gedaan, totdat het weer
beter gaat met haar. Maarrrrr ..elk nadeel hep zn voordeel, zoals een vroegere
buurjongen van vrouwtje altijd zegt. Aan de lijn lopen kan ze even niet meer
met mij, maar ze hijst zichzelf nu toch wel 2x per dag met veel moeite in de
auto om mij even lekker te laten rennen in het bos, en dat vind ik natuurlijk
helemaal niet erg. Thuis is ze nu erg rustig, ze zit tegenwoordig veel te
haken. Vind ik ook erg leuk, want er is niets leuker dan haar bolletjes wol te
jatten, hihihi.
Wat wel jammer is, is dat ik zaterdag een
wandeling/speurtocht mis nu ze niet kan lopen. Die wordt georganiseerd door
onze trainsters, met aansluitend de diploma-uitreiking van de examens. Nu gaan
we maar alleen naar de diploma-uitreiking, ik moet dat papiertje natuurlijk wèl
hebben hè!! Ook de gezelligheid daar willen mn baasjes niet missen. Morgen dus
misschien een foto van mijn diploma om boven je bench te hangen, mam.
Geef je oma, oom Heros en Lucy een dikke lebber van mij? En
vooruit, ook een lekkere lebber voor je hoofdbestuur!
Twee vrouwen zijn aan het golfen en eentje geeft een ferme
dreun op het balletje.
Het vliegt recht naar de volgende hole waar 2 mannen staan te spelen en eentje
wordt geraakt.
Hij valt meteen op de grond en vloekt van de pijn.
De vrouw snelt er
naartoe, intussen ligt hij ineengekrompen met zijn handen tussen zijn kruis.
Zij : kan ik helpen?
Hij : neen, laat maar straks gaat het wel beter.
Zij : ik ben therapeute en kan u misschien helpen
Hij : neen, echt niet. Zijn handen nog steeds krampachtig in zijn kruis
gevouwen.
Zij : Toe, ik wil absoluut zien of ik echt niet kan helpen.
Hij : Ok, doe maar.
Zij trekt zijn handen van tussen zijn benen en legt ze naast hem. Ze doet
voorzichtig zijn broek los steekt er haar hand in en begint zachtjes met een
massage om de pijn weg te nemen.
Na enkele minuten zij : En, voelt dat niet beter?
Hij : Jawel, maar ik denk dat mijnen duim nog altijd gebroken is.
De
puppenkrantjes worden dun, het failliet lonkt ook vandaag geen ingezonden
berichten.
Vrij
logisch, de temperaturen zijn niet van die aard om de baasjes naar buiten te
lokken.
Je ziet
het zelfs aan ons viertal, ze liggen liever in de zetel of in hun bench dan
zich moe te maken. Tot het geluid van een leiband die van de haak genomen wordt
hen bereikt. Dan staan er gelijk vier kandidaten klaar om de leiband om hun nek
te schuiven.
Gisteren
was het één voor één die mee gingen met de auto, om te zien wat resultaat het
gaf om de honden in een bench te vervoeren in de auto. Geen van de vier is dat
gewend omdat ze in de Mitsubishi de koffer en de achterbank voor hen zelf
hadden.
Vandaag
staat er een rit met gans de roedel tegelijk op het programma, we gaan dan
gelijk nog wat fotos voor het blog maken. We gaan dat combineren met een
wandeling/training zodat voor hen de rit in een bench eindigt in iets
plezierig, dat motiveert in elk geval om hen uit zichzelf in de auto te laten
springen. Het spaart dan in elk geval de ruggen van het hoofdbestuur want het
gewicht van bvb een Heros met zn 37 kilo is niet ieder gegeven om in de auto te
tillen. Het baasje maakt het niet uit om hem in de auto te tillen, maar ziet
hem er toch ook liever uit zichzelf inspringen
Als er
wereldschokkende zaken gebeurd zijn vandaag, dan was het zeker niet bij ons of
in de buurt van Vosselaar.
Het is er
niet de tijd of de plaats voor maar het lijkt volgens ons baasje wel dat er een
zwerm tse-tse muggen is overgekomen die onze hondjes besmet heeft met de
slaapziekte.
Om ons
goed terug wakker te krijgen hebben we daarstraks wel een extra lange wandeling
gemaakt. Dat helpt dan voor eventjes en even later hebben we terug van
automatisch sluitende oogleden. Automatisch zetten we dan ook een snurkend
geluid aan om duidelijk te maken dat het ons menens is.
Deze
namiddag was het de beurt aan Hera om kennis te maken met de benches in de
Citroën. Voor Hera geen probleem, die springt van ver de auto en de bench in en
zit dan als een prinses rond te kijken in de aangepaste bench. Daar heeft het
baasje met behulp van een schroevendraaier en een griptang van een links
opendraaiend deurtje een rechtsdraaiende deur gemaakt. Even nadenken, het
gepaste gereedschap er bij nemen, en dan nog een portie brute kracht, en de
deur draaide andersom open.
Hera mocht
mee naar het bedrijf waar ze industriële en medische gassen verkopen. Maar het
is ook zowat het enige bedrijf in Turnhout waar ze nog gewone flessen butaangas
verkopen. Daar heeft miss Hera vandaag de show gestolen. Meestal mag Lucy daar
mee naar toe maar die had deze morgen haar meerijbeurt al gehad.
De mensen
houden daar ook erg van honden hoewel zeer zelf geen hebben, maar als wij er komen
met de Drentjes zijn ze daar erg welkom. En dat weten Belle & co maar al te
goed
Morgen
nemen we voor het blog fotos van de roedel in de auto. Een fotoshoot dus met
Drenten in de hoofdrol ! t Zal mooi zijn maar als je van fotoshootsà la Victorias secret houd moet je toch op
een ander blog zijn
De eerste
passagier is vandaag mee gaan shoppen voor de noodzakelijke levensonderhoud.
Lucy stond
wat rond het baasje zijn benen te draaien toenhij de autosleutels nam. Toen t
baasje de leiband over haar nek schoof liep ze netjes mee tot aan de Citroën
Drentmobiel. De Mitsubishi zag ze niet staan of ze had er geen interesse
voor, het moest de andere zijn van miss nieuwsgierig.
Uit
zichzelf in de bench achteraan wippen was er nog niet bij. Zoooo nieuwsgierig
was ze nu ook weer niet. Maar ze heeft zich netjes gedragen in de nieuwe bench.
Zelfs het in de bench zitten in de auto is nieuw voor de roedel. Heel in het
begin wanneer Lucy meereed in de auto reed ze mee in een stoffen reisbench,
maar dat is gans iets anders dan zon draadkooi.
Plezant
voor de honden aan de combinatie auto/bench is dat de benches hoog genoeg zijn
om nog iets naar buiten te kunnen zien door de ruiten. Nadeel is dan weer dat
ze kunnen blaffen naar motorrijders en andere honden die we passeren.
Motorrijders
met helmen op (de meeste dus) zijn niet populair bij ons viertal. Dat heeft
ooit lang geleden een rijkswachter van de mobiele brigade (een zwaantje dus)
ondervonden. Die stak zijn gehelmd hoofd te dicht bij het opengedraaide venster
waarbij Bas toen al blaffend tegen het vizier van de helm aanvloog. Al een
geluk dat het vizier nog gesloten was, zo niet had er hier in de buurt een
neusloze zwaan rondgereden op een BMW moto
Van Lando
kregen we ook nog een kort bericht
Dag lieve
Faes-familie,
En hoe is het daar
in culinair Vosselaar? Hier gaat alles zijn gangetje? Ik gedraag me de laatste
dagen goed thuis, al blijft de keuken wel verboden terrein als ik alleen thuis
ben, hihi. En, hebben jullie al mee mogen rijden in de Drentmobiel? Na jullie
Franse vakantie komen jullie er maar eens mee tot hier hé dan kunnen we met z'n
vijven de Liereman nog eens onveilig gaan maken.
Kwispelstaartjes van
Lando!
Een uitnodiging tot een wandeling
nemen we altijd serieus zegt ons viertal. Zo hebben we er nog eentje te doen in
Limburg samen met Lili-Lou, Nog eentje op de nieuwe maasvlakte bij Rotterdam en
nu nog een in de Liereman in Oud Turnhout Er gaat nog goed aan de conditie van
de Drentjes gewerkt worden. Ook een week Frankrijk in de grote tuin en de
velden rondom doet goed aan lijf en leden zegt het baasje
Nu onze
Drentmobiel na wat strubbelingen met (uiteraard) de automobielinspectie en
hun aanverwanten klaar is om mee te gaan rijden, hebben we gelijk de
bagageruimte maar in orde gemaakt zoals het baasje het graag zag gebeuren.
Er zijn
twee grote benches in geplaatst met een grondoppervlak van 107 x 70 centimeter Met een
nuttige laadvloer van 142 x 120 centimeter kan je zeggen dat de twee
benches en de auto voor elkaar gemaakt zijn. Twee centimeter houden we in de
lengterichting (voor/achter) over om de achterdeuren netjes te kunnen sluiten .
Aan de
zijdeur zal het baasje zijn creativiteit nog eens moeten botvieren op het
deurtje van de bench. Dat deurtje kan namelijk niet open omdat het tegen de
zijkant van de auto komt, en dus maar een goede 10 centimeter open
kan. Dat is natuurlijk veel te weinig om een volwassen Drent te kunnen laten
instappen.
Het baasje
gaat nu proberen het deurtje langs de andere zijde te laten opendraaien, dan is
er plaats genoeg om twee Drenten tegelijkertijd naar binnen te kunnen laten,
letterlijk met twee door een deur.
In de
bench zijn dan ook nog eens twee nieuwe kussen in gekocht die waterproof
zijn. Kwestie van niet steeds met natte binnenbekleding van de benches te
zitten.
De benches
zijn groot genoeg om twee volwassen Drenten comfortabel te kunnen huisvesten.
En de benches kunnen niet verschuiven bij een noodstop omdat ze sluitend gans
de ruimte vullen.
Morgen
gaan we op stap met de Drentmobiel , resultaat kan je waarschijnlijk morgen
hier lezen, het hangt helemaal af van wat Frankske of Sabientje voor ons morgen
in petto hebben
Geen
puppennieuws vandaag, toch niet vanuit de puppen ten lande.
Net als
daar is hier ook weinig nieuws te melden, of het moest gisterenavond al verteld
geweest zijn bij de gewone berichten.
Uit eerste
hand vernemen we dat er weer Frankrijkplannen worden gemaakt door het
hoofdbestuur. Het zal iets worden voor midden volgende week want er staan nog
een paar afspraken op het programma. De Masjebashi heeft nog een beurt tegoed
in de garage voor we vertrekken, en ook Hans de tandarts gaat de eetkamer van
het hoofdbestuur nog eens goed controleren op gaatjes en ander verval.
Als we dan
volgende week weer weg kunnen dan staan er weer lange wandelingen op het
programma waar we tenminste los mogen lopen door de immens grote akkers. Niet
dat we hier in Vosselaar niet gaan wandelen, maar het loslopen is hier erg
beperkt en de boetes zijn hoog zegt het baasje. We kijken er alvast naar uit.
Hier ten
huize heeft ook vandaag de ganse dag in het teken van de honden gestaan. Het
hertenvlees dat de baasjes gisteren gekookt hebben is vandaag in potten gedaan
en gesteriliseerd.
Een groot
werk omdat de hoeveelheid ook zo groot was. Veertien Weck potten van ¾ liter,
drie potten van één liter en dan nog twee potten van anderhalve liter staan nu
in de keuken af te koelen. Negentien potten in totaal is haast een ganse dag
werk omdat het vlees ook nog eens moet klein gesneden worden voor het in de
potten kan.
Er waren
ook twee harten van hert bij in het pakket. Heel mooi vetvrij vlees waar de
roedel al flink van gesmuld heeft.
Door al
dat gezwoeg aan het eten is de aankoop van de twee benches voor de
Drentmobiel een dag uitgesteld.
Wat de Citroën
Drentmobiel Berlingo betreft, het baasje is daar vandaag mee op stap geweest en
volgens hem is het een puike aankoop geworden voor relatief weinig geld.
Volgens het baasje gaan we nog veel plezier aan het autootje hebben. Ook het
vrouwtje is nu meer mobiel, zij houdt niet zo van grote 4 x 4 autos en dus
heeft ze nog maar enkele malen met de Mitsubishi gereden in de jaren dat hij
hier al op de oprit staat.
Maar nu
gaat ze terug de Vosselaarse straten onveilig maken (zeggen kwatongen die erg
op t baasje gelijken)
We hadden
best een fijne verjaardag gisteren. Er stonden dan wel geen grote
feestelijkheden op het getouw maar al wat de baasjes deden gisteren stond in
het teken van de Drentjes.
Het eerste
bericht dat we binnenkregen kwam van onze Louis uit Oostrozebeke die
eergisteren al op het verjaardagsfeestje was geweest van Bo, de kleinste van
het hoofdbestuur.
Louis
blijkt uit geen vreemd nest te komen. Zijn belevenissen kunnen zo hier in de
roedel gebeurt zijn.
Een gans
ander soort verslag kwam van het vrouwtje van Lobke. Die was met enkele
bekenden naar de Nimrod getrokken. De zwaarste en beroemdste jachtwedstrijd
van Nederland. Ze nam daar exclusief voor de puppenkrant fotos van het
gebeuren.
En wie
valt er duidelijk op bij het bekijken van de fotos ? Onze eigen Kiki met
Marian was daar ook. Nog niet als deelnemer, maar als toeschouwer samen met nog
andere leden van het Drentenforum.
Uit de
uitslag van de wedstrijd blijkt dat ons baasje zijn favoriet, Coen van Gerven
met Hunter de twaalfde plaats heeft bereikt op 18 deelnemers. Een mooi
resultaat als je weet hoe moeilijk het al is van al te mogen deelnemen aan de
Nimrod Proficiat Coen en Hunter !
Belle
& co
Hier
Louis belevenissen op het verjaardagsfeestje
Proficiat liefste
mams en nonkel Heros,
Ik zou zeggen laat
jullie maar eens goed verwennen maar dat is bij jullie alle dagen zo hé.
Hier zitten we
morgen met een jarige. Bo wordt 8 jaar.
Gezien de drukke
agendas was het hier zaterdagavond feest. Afscheid van de 7 in plaats van welkom aan de
8 dus.
Het vrouwtje zegt
dat ik me supergoed gedragen heb. Alleen de bomma(de oma van het vrouwtje) is
niet zo aan honden(ondanks mijn supercharmes). Als ik dan ook durf te naderen
naar haar, begint ze te wapperen met haar handen(wegweg) wat ik natuurlijk leuk
vind. Nu, het vrouwtje had me met haar arendsogen goed in de mot en corrigeerde
mijn richting van voor ik besefte dat ik op weg was naar de bomma. Volgens het
vrouwtje is het dan ook meer dan nodig dat ze me goed in de gaten houdt want ze
ziet al wat ik van plan ben van zodra het in mijn Drentenkoppie opkomt(meestal
toch, hihi)
Zeg maar bedankt
hoor tegen Jan. Nadat hij liet weten om Lucy weer wat strenger aan te pakken,
is het vrouwtje hier ook begonnen om mij bij het wandelen iets minder vrijheid
te geven. Nu mag ik regelmatig horen dat ze dacht dat Drenten slimmer waren
want ik blijf trekken, zelfs al heb ik daarbij bijna geen adem meer.
Uiteindelijk geeft het vrouwtje wel toe dat het op het einde van de wandeling
toch een ietsiepietsie beter was.
Stan staat hier
sedert deze week ook op zijn strepen en vindt het niet eerlijk dat ik beter
luister naar het vrouwtje dan naar hem. Woensdagnamiddag was hij alleen thuis
en heeft hij dan ook met me getraind op de weide. Jammer genoeg MET leiband
zodat de schapen buiten mijn bereik bleven.
Vele groetjes
Louis
En hier het verslag over de
Nimrod van de hand van Karin
Lieve mama van Lobke,
Deze keer geen belevenissen van Lobke, maar van haar
vrouwtje. Zoals gezegd ben ik vandaag bij de Nimrod geweest, en je baasje heeft
gevraagd daar een verslagje van te schrijven.
Vanochtend liep de wekker al vroeg af, 6 uur. En als je weet
dat ik geen ochtendmens ben, begrijp je dat het wel iets heel erg leuks moest
zijn om mij op dat tijdstip mn bed uit te krijgen. Door overvolle wegen en
files kwamen we wat te laat aan op de plaats van bestemming, de proeven waren
al begonnen. Daardoor hebben we helaas de opening met de jachthoornblazers
gemist, maar gelukkig waren die de hele dag door ook nog regelmatig te horen,
wat erg sfeervol was.
De honden moesten drie proeven doorlopen, waarbij in elke
proef drie apporten moesten worden binnengebracht. Eén van de proeven hebben we
niet kunnen zien omdat het te ver weg was. De andere proeven waren goed te
volgen, hoewel ook daar de afstand groot was.
Ik beperk me tot de proef waarvan ik ook, helaas onscherpe,
fotos heb meegestuurd, en waarop je Hunter met zijn voorjager aan het werk
kunt zien.
Voorjager en hond stonden klaar bij de keurmeesters toen
eerst uit dekking wat jagers met een hond het veld opkwamen,waarbij geschoten
werd. Daarbij was het geluid van een eend te horen, die in een vennetje achter
wat bossages was gevallen. Daar werd de hond op ingezet. Terwijl de eend werd
geapporteerd klonk er weer een schot. Ditmaal een haas die in een veld verderop
terechtkwam. Eerst moest natuurlijk de eend worden binnengebracht, en daarna
werd de hond gelijk op de haas ingezet. Bij de meeste honden ging dit gelijk
goed. Na de haas moest een kraai worden geapporteerd, en dat was even wat
moeilijker, want die lag achter een klein maisveld. Daar kwam dirigeerwerk aan
te pas, en dat lukte niet bij alle honden. Het was erg moeilijk om ze om het
maisveld heen te krijgen. Bij de laatste drie honden werd dat nog eens extra
moeilijk doordat een fazant uit de bosjes opvloog. Ze liepen steeds maar naar
die plek, wat niet de bedoeling was. Heel sneu vond ik een hond die door zijn
voorjager met heel veel moeite om het maisveld was gedirigeerd, en de kraai
heel trots kwam brengen, maar te laat was, zijn tijd was om. Die voorjager en
hond hebben een heel groot applaus van de toeschouwers gekregen.
De uitslag van de wedstrijd hebben wij niet afgewacht, het
werd al laat en we waren versteend van de kou. Maar dat het een leuke en
leerzame dag was is een ding dat zeker is. Ik kan iedereen aanraden om volgend
jaar te gaan kijken als daar gelegenheid toe is. Ook het mensen kijken is
erg leuk, iedereen is uitgedost in jachtkleding van allerlei soorten.
We kwamen ook nog wat bekenden tegen, wat dat betreft is het
hondenwereldje klein.
Lieve Hera, groetjes aan iedereen daar in Vosselaar.
Karin.
Klik op onderstaande link voor fotos van de Nimrod door Karin
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
