Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-07-2013
Nog eventjes verder doorbomen
Nog eventjes verder doorbomen
Gisteren
in ons laat bericht hadden we het over de Tour de France en de aankomst in het
departement de Vaucluse op de bekende/beruchte Mont Ventoux.
Nu heeft
ons baasje over de streek en Vaison la Romaine nog een ander verhaal dat zich
heeft afgespeeld in september 1992.
Op 24
september 1992 heeft zich door heel zware regenval in de regio Mont Ventoux
zich een overstromingsramp voorgedaan waar ook ons baasje onrechtstreeks bij
betrokken was.
Ons baasje
werkte toen ook nog bij VAB wegenwacht/Europech en is toen enkele weken na de
ramp met een colonne van zes depannage vrachtwagens met aanhanger de
teruggevonden autos, caravans en campers gaan repatriëren. Het is de tot nu
toe, nog steeds de grootste repatriëring in één keer die ooit bij VAB is
gebeurd. De colonne had zelfs een journalist van de Gazet van Antwerpen mee
onder de bijrijders.
De
regionale hulpdiensten hadden weken nodig gehad om na de eerste hulpverlening
aan de slachtoffers, de autos en caravans uit de bomen te plukken, van hogere
rotsen af te halen of uit te graven uit de mee gestroomde modderstroom.
Ons baasje
had toen een Audi 100, die tot aan de openstaande vensters vol gestroomd was
met modder en allicht vier ton woog, op de vrachtwagen en een caravan zonder
ramen en inhoud op de aanhanger. Alles totaal verlies, maar in de auto zaten
nog persoonlijke spullen van de slachtoffers.
Bij de
familie Plantevin, eigenaars van het appartement dat ons hoofdbestuur toen elk
jaar begin november in Crestet huurde, was de gehele tuin, die op een vrij
steile helling lag, in zijn geheel met planten, groenten, bloemen en zelfs
bomen van de helling afgeschoven (een vlakke rots als ondergrond hield de aarde
niet meer vast), is dan over de baan Vaison-Malaucene geschoven, en in de
tegenoverliggende wijngaard blijven liggen !
Er moeten
nog fotos bestaan van de repatriëring en de glijdende tuin van madame
Plantevin, maar die zijn genomen met het toenmalige fototoestel met
filmrolletjes en die fotos liggen 800 km noordelijker in Vosselaar
Het is
stilletjes op het www vandaag, waarschijnlijk heeft het te maken met het
terrassenweer in de lage landen en dat er veel lezers en correspondenten op
verlof vertrokken zijn .
Weinig
beweging op het www wil automatisch zeggen dat de horeca goed draait en dat het
op de snelwegen stikdruk is.
De kranten
meldden deze middag al verschillende urenlange files op de Franse en Zwitserse
snelwegen.
Op de
klassieke knelpunten in Europa was het weer koekenbak zegt het baasje. Daar
wil m mee zeggen dat het nog eens stilstaand verkeer was.
Je kan het
zo opnoemen, de toegang naar de Gotthardtunnel in der Schweiz en de
klassiekers in Frankrijk als daar zijn, de A7 tussen Beaune en Lyon, de snelweg
van Avignon naar Perpignan (met drie uur file wegens een ongeval met een poids
Lourd) en ook nog en file op de A10 richting Bordeaux.
Het baasje
zegt er niets mee in te zitten dat hij geen depannage meer doet, de lol is er
af volgens hem en als je in de file staat verdien je het zout niet op de
pattaten zegt hij.
Terwijl
duizenden vakantiegangers in de brandende zon zitten puffen ligt hij hier naar
bekende wegeltjes en dorpjes te kijken die de tv op het scherm brengen.
Zo ook
vandaag weer, plots zegt m dan daar zie daar in die Opel garage (Lyon, la
demi Lune, onder het snelweg viaduct) ben ik eens twee juffertjes met twee
hondjes gaan ophalen, waarvan er eentje steeds moest overgeven als we in de
file terecht kwamen Gelukkig had hij maar één korte file in Thionville, en had
hij genoeg keukenrol mee !
t Baasje
had gedacht dat de renners Lyon zouden binnenkomen via Limonest, dan zou hij
het Courte Paille restaurant nog eens terug zien waar ze hem en zijn oude baas
van de wegenwacht, de Manil, met de voornaam aanspraken bij het opnemen van de
bestelling.
Morgen
gaat het voor de renners naar de Vaucluse met aankomst op de Mont Ventoux. Daar
kent het hoofdbestuur niet alleen de grote wegen maar ook de paadjes tussen de
wijnvelden van de wijnstreek Mont Ventoux. Daar hebben de baasjes veel jaren,
wel 15
zegt het baasje hun verlof van Allerheiligen doorgebracht en heeft hij ook de
eerste maal geïnformeerd om een huis te kopen. Dat was in Crestet, halfweg
tussen Vaison la romaine en Malaucene.
Maar daar waren de huizenprijzen iets te
hoog gegrepen voor een leraar met een bij-job.
Maar
morgen zit m weer gereed vanaf Bollène, via Suze La Rousse met zijn favoriete
wijncave, naar Vaison, Malaucene, Bedoin, Chalet Reynard en de top van die
stomme, onherbergzame, en kale Mont Ventoux.
De coureurkes
mogen het hebben, voor ons een frisse Duvel triple hop en de zetel met de
voetjes omhoog, kijkend naar de herkenningspunten onderweg.
Meer moet
dat niet zijn op de Quatorze juillet, de Franse nationale feestdag.
Vanochtend
hebben we geslapen tot acht uur, toen is ons baasje ons komen wekken. Een
verschil van twee uren tegenover de weekdagen, als de monster machines van de
LGV lijn te 06u00 hun motoren starten. En in t weekend blijven de monsters op
stal dan overslapen we ons !
Stilte als
de jaren voorheen, een ongekende luxe tijdens het weekend, want tijdens de week
is het geluid te vergelijken met dat van Vosselaar waar 22 op de 24 uur het
geluid van de snelweg op de achtergrond te horen is. De twee uren dat het daar
stil is krijg je tussen 02u00 en 04u00.
Het baasje
heeft zoals het haast traditie is een foto genomen van de eerste zonnebloem
hier in de onmiddellijke omgeving van ons gehucht. Hij zag ze staan, niet ver van
de rand van het veld, zodat hij niet te ver tussen de bloemen moest gaan om er
een mooie foto van te maken. Nu is het er nog een enkele maar binnen een week
tot twee weken ondergaat de omgeving de zoveelste kleurverandering van het
jaar.
Eerst was
alles groen in de lente, soms een geel vlak er tussen van bloeiend raapzaad
(colsa) dan groen dat wisselde naar goud van het graan, en nu nog eens van
groen naar geel van de tournesols
Daarstraks
is de familie dan komen kersen en kriekjes plukken. Tante Rita, je weet wel,
wij noemen die de koekjestante, en familie wonen twee weken in het naburige
Saint Fraigne. Nu is die van hetzelfde slag als ons hoofdbestuur en wanneer die
de kans ziet om haar hobby, confituur maken en soortgelijke dingen te doen dan
schiet die in actie. Zo kwam het dat ons baasje, ome Luc en nichtje Carolin aan
de kersen- en kriekenoogst begonnen.
Het zijn
de laatste kersen en krieken van het seizoen, binnen enkele dagen is het er mee
gedaan wegens alles overrijp of zeg maar rot. Het enige waar de kersen dan
nog voor kunnen dien is voor het vat om later Kirsch van te laten
distilleren.
Nu gaan we
effe aan onze Charentaise siësta beginnen, ieder in een zetel, netjes rond de
baas gedrapeerd. Die kijkt dan zogezegd naar de koers maar in de praktijk neemt
m zelf, zonder dat hij het weet, deel aan de snurk wedstrijd van Belle &
co !
Te laat is
het geworden om vandaag (12-07) nog een bericht op het blog te kunnen
plaatsen. Na Middernacht is het een andere dag en dus zullen er op zaterdag 13-07
waarschijnlijk drie berichten verschijnen.
De familie
die gisteren in hun vakantiehuis in St Fraigne zijn aangekomen zouden vandaag
wat nog restte aan kersen aan de boom komen plukken, maar . Ze hebben hun kat
gestuurd.
Wel hebben
ze rond 18u00 getelefoneerd omdat ze dachten dat er iets aan de diepvriezer
mankeerde.
Het baasje
die gisteren voor hun aankomst de koelkasten was gaan opzetten bemerkte dat de
diepvriezer ingeschakeld was op vollen doemp vroor enerzijds de pannen van
het dak en anderzijds kwam er een draad warm Ja, dan heb je natuurlijk wel een
probleemke dat gewoon eenvoudig kon opgelost worden door de diepvriezer wat minder
doemp te laten geven. Het baasje heeft de koelkast/diepvriezer op een normale
stand geplaatst en alles zal wel in orde komen.
Dat was
buiten een spannende eindfaze van de rit in de Tour de France zowat het enige
dat spannend genoeg was om te vermelden. Bij die rit in de tour was het baasje
in slaap gevallen. De renners passeerden dan wel mooie kastelen en mooie
zichten, maar die kastelen heeft het hoofdbestuur haast stuk voor stuk bezocht
in de loop der jaren. En op die wegen waar de tour zich over slingerde heeft
ons baasje destijds ook een Masjebashi met depannage aanhanger mooi tussen de
lijntjes gestuurd. Haast elk dorp herkende hij, want daar had hij eens goed
quiche gegeten, op een ander was de confit de canard weer om van te snoepen. Op
een andere plaats had hij te veel (volgens hem) moeten betalen voor de VAB,
maar die maakten daar geen zaak van. En zo ging dat maar door, tot er effe niks
te vertellen was, en toen viel m naast Hera in slaap in de zetel
En toen
hij dan terug wakker werd waren de commentatoren op TV in alle staten want er
waren negen renners ontsnapt en de maillot jaune was er niet bij ! ! ! Ojeetjes
was dat een ramp, ze deden net alsof dat enkel kon opgelost worden door Obama
in samenwerking met Poetin en Swa Hollande !
En onze
baas was terug klaar wakker door de schuld van Michel Wuyts, den brabbelaar
van dienst tijdens de Tour !
Morgen
trekken de renners naar Lyon, daar heeft het baasje ook nog wel enkele adresjes
en kan m vertellen over de uren dat m daar voor la demi lune en de tunnels
in de file heeft gestaan, onderweg naar nog een andere sukkelaar die maar al te
graag in die file wilde staan, als zn auto het niet had opgegeven !
Het is
niet de eerste maal dat we dat horen, honderden keren moesten we blijven staan
met Heros om te aanhoren wat een mooie hond we hebben!
Gisteren
was het een dame die in opdracht van EDF (Électricité De France) de meterstand
van de elektriciteit kwam opnemen en die er maar niet van over kon wat een
mooie hond we hebben met Heros.
Het is
inderdaad zo, hij is mooi, zoveel is zeker. Alleen heeft hij de pech dat m
voor keurmeesters van het Drentenras een mantelhond is, en dus veel te bruin.
Honderden
keren hebben ze ons al gevraagd of we Heros niet wilden verkopen en iedereen
heeft heel vriendelijk maar kordaat een N E E N te horen gekregen. Nooit of te
nimmer doen we hem weg, net als voor die honderden die hem mooi vinden, is hij dat
voor ons ook. En het grootste pluspunt van Heros is dan nog zijn zachte
karakter. Dat kennen die mensen die achter hem informeren nog niet, anders
kwamen ze hem nog stelen ook waarschijnlijk.
Sinds de
komst van Lucy is hij zich wel veel meer beschermend gaan opstellen voor zijn
drie teefjes in de roedel naar andere reuen toe . Hij is al enkele malen goed
in de clinch gegaan met andere reuen, zelfs broer Harrhy heeft het al eens
moeten ondervinden dat shame and scandal in de familie niet voorkomt zolang
Heros het voor het zeggen heeft. Maar zo zijn er wel meer reuen en het baasje
weet dat er dient rekening mee moet worden gehouden.
Maar het
dametje van EDF had misschien wel spijt dat zij bergers of herdershonden
fokte, en dat zij voordien nog nooit had gehoord van het ras Epagneul à
Perdrix de Drenthe. Want ook van Belle, Hera en Lucy was ze zeer gecharmeerd.
Wat we wel
weten is dat ze ruim haar tijd nam om al dat moois te bekijken en betasten als
een profi, en dat EDF wat langer op onze centen zal moeten wachten wegens een
hondenliefhebster bij hen in dienst
En Heros ?
Pfff, die maakt dat allemaal niets meer uit, dien kent dat lofliedje al uit
zijn hoofd
Vanavond
zijn er hier drie Drentjes, zonder het zelf te weten aan een dieet begonnen dat
in eerste instantie en afhankelijk van het resultaat, zal duren tot minstens
eind augustus.
De
eetkommen zijn vanavond gevuld met een halve beker van de Hills dieet
Brokken + 100 gram hertvlees. Voor
Heros en Belle is dat niet vreemd want die waren tot half juni ook al bezig met
de Hills dieetbrokken, met goed resultaat overigens.
Ze krijgen
nu alle drie (Hera doet niet mee) een gelijke portie. Voor Lucy is dat
misschien wat weinig omdat die nog niet uitgegroeid is maar dat gaan we
aanpassen wanneer we merken dat ze echt niet genoeg te eten krijgt. Van de
hoeveelheden op de verpakking aangegeven trekken we ons niets aan, die zijn
niet noodzakelijk aangepast aan een actieve Drentenroedel. De baas zal het
zaakje wel aandachtig in t oog houden. Er heeft hier nog nooit iemand, geen
twee of viervoetige, geklaagd dat hij honger had !
En de
eetkommen werden vrolijk geledigd vanavond, geen getreuzel, geen heen en weer
geloop. Keurig eten deden ze vanavond en dat was een plezier voor het
hoofdbestuur.
Binnen
twee weken gaan we terug langs bij dierenarts Benoit Hans in Ruffec om te zien
dat we goed bezig zijn met Lucys dieet.
Graag
zouden we zien dat ze tegen de clubmatch eind augustus rond de 28 kilo op de weegschaal
zet. Hopelijk is dat niet te hoog gegrepen, maar t zou een mooi resultaat
zijn
Vanaf nu
maken we haar officieel onze dikke !Inderdaad we hebben het hier over onze jongste, ons Lucy.
t Baasje
had het de laatste dagen al gemerkt dat ze weer flink wat was aangekomen. En
het was niet alleen het baasje die het merkte , ook in de reacties op de fotos
van het bericht Lucy in Verteuil, waar ze heel beleefd robuust opgeplakt
kreeg merkten dat de lezers Lucy ook al onder de zwaargewichten of de een
maatje meer klasseerden !
Dus het
hoofdbestuur wilde weten wat ons prul op de weegschaal zou zetten bij de
dierenarts. Dertig kilo negenhonderd gram is duidelijk te veel voor een
Drententeefje van nog geen zestien maanden.
En dus
ging Lucy in gezelschap van een zak van 12 kilo dieetbrokken van Hills naar huis toe.
Nu is zij
niet de enige waar wat af moet. Ook Heros en in mindere mate Belle zitten
tegen de limiet. Bij Heros zullen de cijfertjes op het digitale schermpje ook
wel in de buurt van de 40
kilo blijven zweven (als het er al niet overheen zweeft)
en Belle met haar 28 kilo,
maar ook al zeven en een half jaar oud, mag ook wel eens op haar gewicht gaan
letten !
En dan
blijft er alleen nog Hera over die NIET gaat dieëten. Aan speedy Hera komt
geen gram te veel aan. Zij eet ook niet zo bovenmatig veel als haar dochter
Lucy en blijft na dat nestje dat ze vorig jaar kreeg mooi op hetzelfde gewicht.
En dan
blijft er alleen nog het hoofdbestuur nog die ook meer horen praten over
obesitas dan over honger lijden Die zullen binnenkort ook nog eens de
VWM-methode moeten gaan toepassen
Het was
vanavond avondmarkt in Verteuil sur Charente. Niet de echte grote avondmarkt
maar de marché des producteurs. Waar de producenten van regionale producten
hun waren komen aan de man brengen.
Wijn,
Pineau des Charentes , Cognac, maar ook patés van gevogelte maar ook meer
precies van kalkoen, eend, gans, varken en noem maar op.
Ook gebak
, patisserie en regionaal bekende broden kan je er proeven en kopen. Waar het
ook altijd plezant proeven is, is bij de imker die verschillende soorten honing
aanbied, van de gewone gemengde hononing tot Colza-, zonnebloem-, accacia- en
lindehoning.
En daar
mocht Lucy mee naartoe in het kader van de verdere (Franse) socialisatie. Want
daar mankeert het een beetje bij onze kleinste, ze is niet zeker van zichzelf
in grote mensengroepen. Bij de ene groep loopt ze mee alsof het haar eigen
roedel is en dan een andere keer is ze weer schuchter en schrikt ze van het
minste.
En daar
heeft ze vandaag genoeg van gekregen. t Baasje moet wel opletten dat er geen
kinderen met ijsjes of een wafel in de buurt komen. Die zouden het wel eens op
een wenen kunnen zetten omdat ene Belgische Lucy met hun snoep aan de haal is
gegaan.
Gelukkig
kent ons baasje zijn pappenheimers en heeft Lucy niet de kans gekregen om schurkenstreken
uit te halen. Wel heeft ze van het baasje het laatste van zijn bierbekertje
(hij dacht toch dat het bier was) mogen uitlikken.
Ze is ook
nog in de op dit moment vrij snel stromende rivier mogen gaan waar ze zonder
dralen op haar buik ging in liggen. Om te zwemmen is de Charente daar te ondiep
en waar het diep genoeg was om te zwemmen stond te snelle, onveilige stroming.
Dus is Lucy daar dus aangelijnd gebleven.
Op een
bank in het park zitten twee mannen, een Belg en een Hollander. De Belg eet
heel profijtig iets uit een zakje en kauwt daar vrij lang op.
Na een
tijdje is die Hollander zo nieuwsgierig geworden dat hij aan de Belg vraagt
seg, wat eet jij daar uit dat sakje ?
Dat zijn
appelpitjes zegt de Belg, daar wordt je hééél slim van en ze zijn heel duur
Wil je
mij er niet wat van ferkopen vraagt die Hollander ?
Tuurlijk,
zegt die Belg maar ze kosten wel 5 per stuk
choet
zegt die Hollander cheef me er dan fier
De Belg
geeft die Hollander vier appelpitjes en de Hollander geeft de Belg 20 Euro.
De
Hollander eet die vier appelpitjes heel profijtig op. Nog profijtiger dandie Belg.
Als de
pitjes van de Hollander op zijn zegt die tegen de Belg ik denk dat jij mij te
chrazen ept genomen, want van 20 kon ik wel verschillende kilos appelen
kopen en dan had ik veel meer pitjes
Klopt
zegt de Belg, maar je bent niet bedrogen want het werkt duidelijk al
Heeft
Frankske van het één weer op TV al gezegd dat het gevaarlijk is van in de zon
zware arbeid te verrichten ? Onze baas zit nochtans te wachtenop zo n bericht.
Deze
ochtend is hij (met veel goede moed) begonnen aan het terugvinden van de
prinsessenboontjes. Het onkruid schiet hier na die natte dagen en nu de zon er
op, zo snel dat je het haast kan zien groeien. Na drie dagen niet wieden of
harken zit je in de problemen zegt de baas.
En zo nam
hij al het nodige tuingerief uit de stalen trok er op af. Heros liep voorop met de draagoor van de afvalemmer in
zijn bek. Dat siert onze roedel, onze baas is nooit alleen aan het werk, alleen
gaat Belle & co in de schaduw van de bomen liggen en het baasje zit in de
vlakke zon.
t Baasje heeft
er al aangedacht van het onkruid te laten doorgaan, dan kan hij na twee weken
in de schaduw van het onkruid zijn boontjes terug gaan zoeken. Maar die
gedachte is al afgewezen wegens te zot om los te lopen.
Na goed
een anderhalf uur heeft de baas het al opgegeven. Een groot deel van de
boontjes is al teruggevonden en Louis zijn preien staan in volle zon dik en
groot te worden zonder dat ze enige concurrentie hebben van onkruid in de
buurt.
Straks als
die andere zonnekloppers (?) in de Tour de France de aankomst hebben bereikt
gaat het werk hier in de tuin verder. Het baasje is van mening dat er nog dagen
komen, zonder dat hij met een zonneslag in bed steekt.
Van die
mening zijn wij honden trouwens ook. De keuken met zijn frisse vloer is
topfavoriet en ook in een kuil ( ! ! ! ) onder de rozenstruiken is het goed
toeven voor ons. Maar die kuil, waarin buiten wijzelf ook nog wortels van de
rozenstruiken alsmaar meer zichtbaar worden, valt niet in goede aarde bij ons
hoofdbestuur. We letten nu beter op bij het graven van kuilen, we proberen
minder stof op te werpen, dan valt dat kuilen graven alvast minder op.
Zo dat was
ons ochtendbericht uit een Charentaise oven
De vaste lezers van dit blog weten
het al verschillende jaren. Wij zijn verwoede verzamelaars van dopjes van
drankflessen en met dit warme weer merken we aan onszelf ook, dat er meer als
anders meer flessen geledigd worden. De lege flessen hebben allen een dopje en
die dopjes is ons doel om te verzamelen voor een ECHT nobel doel.
De dopjes worden verzameld door
een groep vrijwilligers en verkocht aan een bedrijf die de dopjes recycleert .
Met de opbrengst van de verkoop
word dan de opleiding van blindengeleide honden betaalt.
Ieder weet dat dit een dure
aangelegenheid is en dat elke eurocent telt en daarom staat er bij ons in de
keuken een grote Weckpot met een beschadigde sluitrand. Die kan dus niet meer
dienen om voedsel in te steriliseren maar in zijn tweede carrière doet hij goed
dienst als dopjesverzamelaar.
Doen jullie ook mee ? Willen
jullie ook de opleiding van een onontbeerlijke hulp voor een blinde of
slechtziende medemens mee sponsoren ?
Je dient de dopjes niet
noodzakelijk bij ons af te leveren, hoewel dat wel mag, maar op de websites
van de onderstaande links kan je alle info vinden van hoe en waar je de dopjes
kan inleveren.
Wij danken jullie nu al voor
jullie medewerking en zo kan je misschien de vraag stellen als je nog eens een
blindengeleidehond tegenkomt misschien heb ik wel geholpen aan die zijn
opleiding .
Toch een fijne gedachte niet ?
Belle & co
En niet vergeten je mag
dit bericht kopiëren en aan je eigen blog of website toevoegen.
Een vrouw met een hazenlip (die daardoor de letter 'L' niet kan
uitspreken)is25 jaar getrouwd en besluit een lekker etentje klaar te maken voor
haar man als hij thuiskomt.
Zegt ze, "Kijk eens man, omdat je zo nief bent, heb ik iets nekkers voor
je knaargemaakt!".
Inderdaad, ze hebben lekker gegeten en na het eten drinken ze nog een
glaasje cognac en gaan vervolgens lekker vroeg naar bed.
Eenmaal in bed, komt haar man met de verrassing tevoorschijn:
tickets om met z'n tweeën voor veertien dagen naar de Bahamas te
gaan!
De vrouw is in 'de zevende hemel' van dit cadeau en zegt dan
ook,"Hartstikke nief, echt heen erg nief van je, man!" en ze besluit
dan ook om haar man hiervoor eens extra te verwennen.
Ze gaat met haar hoofd onder de dekens, zakt naar beneden en verwent haar man
als nooit tevoren.
In the middle of the act vraagt zij, "Is het nekker,
man?"
Dit
puppenmagazine had normaal gisterenavond moeten verschijnen op dit blog maar
bezoek en een BBQ hebben roet in het eten gegooid (figuurlijk, de BBQ was OK)
Dus nu hier dan onze schrijfselen, en het verhaaltje van onze Limburgse
kleinzoon, zoon, broer en neefje Lennaert.
Onze
gasten gisterenavond wilden maar niet geloven dat wij netjes naast elkaar onze
eetkommen kunnen leegeten zonder boel te schoppen of te grollen. Om dat extra
goed in de verf te zetten heeft het baasje dan wat slagroom op ons normale eten
gespoten. Dan noemt dat geen slagroom meer maar geeft het baasje daar een
andere naam aan, dan is dat stimulans. Trouwens, dik zullen we er niet van
worden want nog voor die slagroom heeft het baasje de naam scheerschuim al
eens gebruikt. Maar we vinden het wel lekker.
Maar we
gaan Lennaert aan het woord laten die had ook nog flink wat te vertellen.
Hier
Lennaert aan het woord:
Bezoek!
Afgelopen weekend stond in het teken van bezoek (welk weekend niet!) Er
kwam bezoek, een afmeldertje en bezoek!
Dit keer zat er ook bezoek bij voor papa Cartouche. Een van zijn vele
vriendinnen kwam met zijn dochter speeddaten. We waren allebei dolenthousiast,
maar voor papa viel het dan toch tegen want ze kwamen niet voor te je weet het
welle.
We kregen allebei een cadeautje ingepakt in krantenpapier en mochten het
zelf uitpakken. Papa rook er één keer aan, nee geen eten en weg was zijn
interesse. Dat betekende dat ik 2 cadeautjes mocht uitpakken Twee platgereden
konijnenknuffels, één bruine, en één grijze, met een irritant piepgeluid
voor mij! WHooeeeahhhhh wat was ik blij. Ik vergat mijn mooie stiefmoeder en
beroemde halfzus en dook de tuin in met mijn nieuwste veroveringen. Nu is het
begrip knuffel voor de hond in huize Roosteren niet echt gangbaar. Papa
Cartouche heeft al heel lang geleden wel eens een knuffel gekregen maar die was
binnen 1 minuut verscheurd. Zoonlief Christian had ook een Knuffel waar papa
Cartouche van wist dat hij daar niet aan mocht komen, maar in één onbewaakt
moment heeft hij hem dan toch gestolen en de ogen, de neus en de voelsprieten
er vanaf gehaald en het hele aangezicht weggevreten. Het verdriet, de afschuw
en de woede van Christian kan ik nauwelijks beschrijven maar dat is wel één van
de redenen waarom hij nu nog altijd niet zo van de honden is. Hoewel vrouwtje
niet zo handig is met naald en draad heeft ze toch geprobeerd om van 3 niet
meer bruikbare knuffels een nieuwe knuffel te maken, en dat werd Pummie de 3e
(Alaaf), en die slingert hier nog altijd rond. De oogjes en het neusje lagen
uitgekauwd nog in de tuin en die werden er ook weer opgezet. Maar dat is papa,
zo ben ik dus niet!
Omdat ik zo trots en blij met mijn platgewalste flappies rondliep wilde
papa ook alsnog er eentje hebben. Ik gromde verschrikkelijk naar hem en hij
liet zowaar los. Ik schrok van mezelf en was even verbaasd en hup mijn staart
ging weer 1,73 cm
hoger de lucht in.
Te snel kwam er weer een einde aan het drentengedreutel en gingen mooie
Isa en Puck terug naar Zevenaar. Ik dook met mijn knuffels de bench in waar
Ratte ook al op me lag te wachten, en moest voor het eten zelfs wakker
gewaakt worden. En papa? die droomde een nooit meer te vervullen droom!
Viagra is nu ook verkrijgbaar
in poedervorm voor de koffie of de theé. Dit verhoogt uw seksueel prestatievermogen niet,
maar verhindert dat uw koekskes slap worden bij het soppen.
Gentleman
start your engines, zo herinnert ons baasje zich de startprocedure van de 24
uren van Le Mans tot in het jaar 1970. http://nl.wikipedia.org/wiki/Le_Mansstart
Daar dacht
hij ook aan deze ochtend rond zes uur, toen het geluid/lawaai van de Caterpillars,
zon drie kilometer verderop, tot bij ons kwam aanwaaien.
De rustige
dorpjes, La Chevrerie, Villiers le Roux en ons gehucht Ferret beleven op dit
moment de lawaaierigste zomer ooit. Tot dit jaar kon je hier zeggen je wordt
hier wakker van het geluid van je eigen ademhaling, of van de bijen in de
boom. Maar dit jaar is het geluid afkomstig van scrapers & dumpers die
er voor moeten zorgen dat de TGV reizigers binnen twee jaar met een vaartje
van rond de 350 km/u van Parijs naar Bordeaux kunnen sporen !
Het baasje
kwam op dat gedacht van die Le Mans start toen hij de zware voertuigen op
Google Earth netjes in een rij zag opgesteld staan naast de nu onteigende
B&B van Vernon & Sheila in Londigny. De engins stonden netjes aan de
rand van de weg zij aan zij opgesteld, net als in Le Mans destijds. Daar
stonden de renners opgesteld aan de overzijde van de weg te wachten op de
geijkte term Gentleman .
Hier
zullen de Fransen, Portugezen, Roemenen, Algerijnen, & co die de machines
besturen wel niet aan de overzijde van de straat staan wachten in de houding
van een sprinter op de sportbaan, maar de aanblik van de voertuigen overtrof de
racers/chauffeurs
Volgende
zomer zullen de grondwerken wel voorbij zijn en we weten niet of de machines
die de sporen leggen een zelfde lawaai maken, maar daar kunnen we dan volgende
zomer nog eens een berichtje aan wijden
De vraag
is al dikwijls gesteld aan het hoofdbestuur, vervelen jullie je niet gedurende
die twee maanden of nog wat doen jullie daar toch die ganse tijd.
Voor een
groot deel zijn die vragen al beantwoord gedurende de voorbije dagen. Dat was
duidelijk te merken op de plaats, kersen plukken, kersen ontpitten, kersen
inmaken en af en toe al eens een sausje maken voor bij het ijs.Kersen eten doen we wel in de boom (de baas)
of onder de boom (wij, de Drentjes). Maar die vier kersen bomen blijven niet
oneindig kersen leveren, maar dat zal de baas niet in onledigheid stortten. Er
wachten nog twee kriekenboompjes, met verdraaid kleine, maar ook verdraaid
lekkere vruchtjes om confituur van te maken.
Als we dan
zo eens rondkijken in de tuin zien we ook dat de pruimen al een behoorlijk
kaliber beginnen krijgen. De takken van de pruimenboom beginnen al behoorlijk
door te buigen onder het gewicht van de vruchten. Dat gaan dan ook de
eerstvolgende vruchten zijn voor de rumtopf.
Wie nog
eens durft vragen wat doen jullie zo allemaal in die twee maanden krijgt dit
bericht onder de neus. Dit bericht of eentje van het eind van deze maand want
ook de patatjes dienen nog gerooid te worden, en de boontjes gewied van
onkruid
Het is
zelfs hééél warm en de thermometer op de koer staat op 34° C. Dat is voor Heros
te warm en die gaat zelfs niet met zijn drie teefjes en de baas mee naar de
tuin om daar in de schaduw van de boom te liggen . Heros komt niet uit zijn bench
in de keuken.
Het
hoofdbestuur heeft zelfs gedacht dat hij ziek was, maar voor een gedroogd
worstje staat hij mee aan te schuiven. Dan heeft het baasje hem aangelijnd mee
genomen voor een rondje rond het gehucht en daar liep hijtoch vrolijk mee rond. Toen hij dan halfweg
toch los mocht draaide zijn staart weer overuren. Hij liep heel vrolijk mee
rond en heeft zijn vlag een tiental keren uitgezet !
Het baasje
was deze ochtend weer in hogere sferen.Dat wil zeggen,vijf meter hoog
op de ladder in de kersen boom. Het baasje wil zoveel mogelijk kersen plukken
om ze niet te laten rotten aan de boom. Want rotte kersen trekken opruimers
aan en dat zijn hier voornamelijk wespen en frelons. Die laatste zijn wespen
die zon 3 tot 5 x zo groot zijn als normale wespen zijn endie een volwassen mens zonder veel moeite het
ziekenhuis in kunnen
prikken.
En daar loopt dan een Lucy rond die er een sport van maakt van alles wat vliegt
tegen de grond te meppen en achteraf op te eten ! ! !
We kregen
deze ochtend ook nog een dagboek bericht van Lana. Die had ook één en ander op
haar lever. t Baasje heeft al gezegddie gaat best in therapie ! En dan kan ze best eens hier in therapie
komen bij oma, moeder,zus en nonkeltje.
Dan kunnen we eens testen of ze na een week nog dezelfde kuren heeft ?
Hier het
dagboek van Lana
30 juni, hallo allemaal na het avontuur
met de spetterpoep sta ik nog op dieet. Geen lekkere botjes of vleesjes
... Ik ben uitgehongerd! Nu het baasje nieuwe grasmatten heeft gelegd mag ik
ook niet meer buiten zonder bewaker. Reden: alle plasjes tijdig wegsproeien en
ik krijg de gelegenheid niet om de nieuwe matten terug op te rollen. Ik loop
heel vies rond, want ik ken geen greintje privacy meer. Ik ben dus al de hele
week ferm ambetant. Ik geef letterlijk aan dat ik het beu ben en bijt kleine
neepjes in hun enkels en kuiten. Resultaat: benchdienst. Het leven is echt niet
eerlijk :( Lana. 1 juli, vandaag de
1ste dag van de vakantie. Het was toch wel moeilijk voor mij. De routine werd
doorbroken. 'S morgens niet meer alleen en de hele dag bij het vrouwtje ;) we
gaan op zondag niet meer naar de jachttraining. Ik zwem niet mooi en het apport
op land is niet altijd mooi teruggebracht. Ik word afgeleid door de kleinste
scheet in mijn buurt. Jammer want ik was zo veelbelovend gestart. Vandaag heb
ik er gebruik van gemaakt om het vrouwtje te ambeteren. Wat dacht ze nu ...
Haar 1ste vakantiedag rustig door te maken? Pech, dan moest je maar geen Drent
nemen!
Wat ik deed voor
extra aandacht: even enkele suggesties voor mijn broers en zussen: het snoeisel
rond verspreiden, de waterpotten omvertrekken, in volle vaart op het vrouwtje
springen terwijl ze op de ligzetel ligt, met mijn poten op de gsm slaan terwijl
ze smst, bovenop de nieuwe picknicktafel staan en de kaarsen ervan slaan, de
hoekjes van de nieuwe grasmatten lostrekken ... En dit was nog maar 1 dag, nog
61 te gaan! Hahahahahaha Lana 2 juli: ik ben
doodmoe. Het vrouwtje is begonnen aan het verwijderen van onkruid. Ze is
gefrustreerd omdat ik geen onkruid trek maar alle nieuwe bloemen opeet en
uittrek. Wel leuk natuurlijk, een vrouwtje op haar kont! Die kan ik aanvallen
zonder dat ze me ziet afkomen! Weglopen met kruid en vlak voor haar neerleggen
en dan doodleuk haar gezicht aflikken. Man man man... Zelfs ik werd er moe van! 5 juli: 's avonds
wilde ik niets eten. Mijn baasjes dachten dat ik weer teveel geschrokt had
overdag ...ik ging vrijwillig in mijn bench liggen en jankte niet toen het
vrouwtje weg ging. De baasjes sliepen slecht, hopend van mij te horen als er
iets was. 'S morgens zagen ze het resultaat. Ik lag in een klein bolletje in
een hoekje en de rest was gevuld met kots. Het vrouwtje ging tussen het mengsel
op zoek naar de boosdoener. Het baasje maakte zich intussen kokhalzend klaar om
te gaan werken. En ja hoor, een groot vel van een kauwbeentje kwam netjes
tevoorschijn tussen gras en onverteerde brokjes. Cool hè! Het was toen 6u! Het
vrouwtje smste onmiddellijk naar de dierenarts want ik zag er maar slap uit.
Eerst de kots uit mijn witte vacht wassen en dan naar de dokter. Een spuit in
mijn nek en 2dagen niet eten. Weeral! Ja hoor ik ben Lana: ADHD en gulzig zijn,
zijn mijn eigenschappen. Het vrouwtje had pas een anti-schrokbak gekocht. Nu
lig ik op een nieuwe mat en ik ben nog nooit zo braaf en stil geweest. Het
vrouwtje heeft onlangs mijn eigen Lana-dagboek gekocht. Er valt zoveel te
vertellen dat nu ook het baasje weet wat ik allemaal uitsteek overdag ;)
slaapwel!
6 juli: wat een
sadistische baasjes heb ik! Terwijl ik al 2 dagen op 0 van eten sta, eten zij
BBq voor mijn neus! En nog boos zijn ook dat ik iets wil stelen van de tafel!
Lap, ketting aan en spil in de grond. Daar zat ik dan ... Zelfs de meest
zielige snoet en gejank hielpen niet!
Het begon
al daarstraks bij het kersenplukken van het baasje. Om ons te plagen smeet t
baasje van hoog op de ladder af en toe een kers op onze kop, allee dat was
toch de bedoeling van hem !
Wij zagen
dat zo niet en we hebben die kersen dan maar lekker opgepeuzeld, Dat was dan
weer niet de bedoeling van de baas want die merkte ook wel dat wij de kersen
met pit en al opaten !
Was hij nu
bang dat wij bij een eventuele spetterpoep een achterste zouden hebben als een
mitrailleur met kersenpitten als munitie. Soms is m niet te schatten onze
baas, zoveel fantasie
Maar
vanavond heeft m voor ons lekker honden eten gereed gemaakt. t Was eigenlijk
wel geen honden eten maar het heeft ons in elk geval vriê goed gesmaakt.
Zoals we
daarstraks al vertelden zouden de baasje vanavond lekkere Franse mosseltjes
eten. Sinds vorig jaar heeft hij een recept met cocosmelk van Peter, het baasje
van Hercule, gekregen. En iedereen die dat al gegeten heeft is daar laaiend
enthousiast over, ook wij Drentjes !
We kregen
dan wel geen mosseltjes maar de overgebleven mosselsoep hebben we gekregen en
onze eetbakken kunnen zo terug naar de Maxizoo om terug in het verkooprek te
zetten. Spiksplinternieuw zagen onze eetbakken er achteraf terug uit.
Nadien
kregen we nog de overschot van de frietjes onder onze brokken. Maar ook een
blik vlees van het merk van de Maxizoo dat we zo lekker vinden was onder ons
eten gemengd. Zo heeft ons hoofdbestuur altijd wel wat blikken bij, voor
wanneer we eens niet op onze eet zijn. Dan krijgen we zon één blik, eerlijk
verdeeld over de vier eetkommen.
Dat was
dan omdat we daarstraks zo goed en braaf de wacht hebben gehouden onder de
ladders toen het baasje nog kersen aan het plukken was !
We hopen
maar dat Eva dit verhaaltje niet voorleest aan haar en onze Lana. Die staat
weeral twee dagen schraal omdat ze met haar geschrok een gans vel uit een
kauwbeen in één keer naar binnen heeft gewerkt. En dan is haar maag overhoop en
moet ze twee dagen op dieet
Gelukkig
zijn wij rustige eters. Stel je voor dat we door ons geschrok zo n diner als
vandaag zouden moeten missen !... Sterkte Lana, hier was het Keitofmegalekker
vanavond
Het blijft
maar duren die kersen oogst. Willen we onze baas zien dan moeten we maar omhoog
kijken. Hij leeft zo gemiddeld op 5 meter boven de grond ! En dan nog kan hij
niet overal bij de kersen komen.
Het
steriliseren is voorbij, Met zon 30 potten in de maten ½, ¾ en 1 liter is het wel
voldoende voor een jaar voorraad aan kersen. Je kan toch niet elke week
kersentaart of kersensaus voor bij ijs eten. Dat is niet de visie die ons
baasjeheeft om nog ergens een kilootje
van zijn gewicht af te nijpen !
Neen, de
kersen die nu nog geplukt worden zijn voor t vat ! t Vat is een afsluitbare
ton van 60 liter
waar alle kersen ingaan wanneer ze ontdaan zijn van de steeltjes. Daar kiepert
het baasje goed wat suiker en water bovenop en laat het dan gisten.
Je raad
het al, hij krijgt daar een fijne alcohol van, de Duitsers, Luxemburgers en
Oostenrijkers noemen dat Kirsch. Een ideaal spul om bij te voegen in de
rumtopf waar het baasje begin van de week aan begonnen is.
Vermits we
in de buurt van Cognac (60 km)
wonen zijn er nog mensen die een distillatie licentie hebben en van de
fruitprut een fijne alcohol van 60° stoken.
Daar
brengen we dan het vat met de gegiste kersen naartoe en krijgen een flinke fles
van ongeveer 3 liter
alcohol voor in de plaats. Zo krijgen we op het einde van het jaar een echte
rumtopf fait maison of fabrication artisanale
Vanochtend
bij het winkelen heeft het baasje nog aan die arme Belgen in het thuisland
gedacht. Die worden al enkele weken de kop zot gemaakt door de mosselboeren van
Yerseke. Die stellen de aanvoer van de Zeeuwse mosselen telkens weer uit. En
die weten dat de Belgen er weer massaal gaan opvliegen wanneer de eerste
vrachtwagens de grens oversteken.
Waarom
dacht ons baasje nu aan Belgen en mosselboeren ? Wel in de koeltoog van de
Super U lagen weer de lekkere kleine Bouchot mosseltjes.
In een
bakje van 2 kilo,
netjes zuiver gemaakt, en haast klaar om de pot in te gaan.
Ja dan weet je het
wel, vanavond komen er mosselen op tafel in La Magdeleine, en de hondjes weten
dat niet al het mosselvocht gaat opgeraken en krijgen vanavond een
voorgerechtje dat het hoofdbestuur mosselsoep noemt, gemaakt van gisteren
geoogste en verpakte mosselen zodat verser echt niet kan.
Dat gaat
weer smullen worden voor baasjes en hondjes
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
