Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
01-10-2013
Nachtwerk
Nachtwerk
Gisteren
vrij laat kreeg ons baasje nog een telefoontje van zijn kameraad Luc dat deze
een vracht everzwijnvlees voor ons had meegebracht uit Duitsland.
Ons baasje
weet dat wij daar verzot op zijn. Het is dan wel geen schweinbraten mit krautern
maar het vlees dat Luc van de botten en benen van de geschoten everzwijnen af
snijdt is voor ons super eten.
Vermits
het vlees ditmaal niet diepgevroren was diende het snel verwerkt te worden want
ook hier bij ons zit de diepvries voor de honden nokvol. Geen biefstukje kan er
nog bij.
Ons
hoofdbestuur heeft dus deze ochtend de handen nog vol met het vlees door de
molen te halen en dan nadien te steriliseren. Dat is onze methode van voorraad
op te slaan wanneer de diepvriezer vol zit.
Gisterenavond
heeft het baasje het vlees dan ook nog gekookt zodat het vanochtend gelijk kon
verder verwerkt worden. Tot één uur vannacht heeft er een reuze grote volle
Weckpot vlees staan pruttelen op het gasvuur.
Straks
zouden hier dan tussen de twaalf en vijftien Weckpottenvol met everzwijn vlees in de schapraai
moeten staan.
Wanneer we
rekenen dat we elke dag per hond een 100 gram puur vlees bij onze brokken krijgen
heeft het hoofdbestuur toch voor een kleine maand vlees vandaag voor ons
bereid.
Een jongeman klopt aan
bij het huis van zijn verloofde. Haar vader opent de deur.
Wat wenst u, jongeheer?
Wel, ik ben de verloofde van uw dochter en ik kom eens met u praten.
Goed, kom maar binnen in het salon, daar kunnen we rustig babbelen. Zeg het
eens.
De jongeling, vastberaden: Wel kijk, ik kom u vertellen, dat uw dochter en ik
willen trouwen.
Vader glimlachte.
Wel, ik vind het goed dat jullie willen trouwen, maar vertel eens, heb je al
een degelijke wedde om mijn dochter en de kinderen die komen, te onderhouden?
De jongeling, nog steeds vastberaden:
Kijk, ik ben ingenieur, maar nog zonder ondervinding, dus ik verdien nog niet
veel. Maar uw dochter heeft mij verteld wat u en uw echtgenote zoal verdienen.
Bijgevolg verwacht ik van jullie een kleine steun om de telefoon, het water, de
elektriciteit en de supermarkt te betalen.
Een beetje verbaasd over dit antwoord stelt vader een andere vraag:
Goed. En wat denken jullie over de aankoop van een appartement of een huis of
gaan jullie liever huren?
De jongeling, met een onschuldig gezicht:
Wel, we hebben het ook gehad over de grootte van dit huis en we hebben het
idee dat het wat groot is voor jullie beidjes. Hier kunnen gemakkelijk twee
gezinnen samenwonen. Zo is het niet nodig om een huis of een appartement te
huren of te kopen. We wensen dus om hier met jullie samen te leven.
Vader, wat ontgoocheld:
Zeg eens, heb je een wagen?
Kijk, ik heb gezien dat u drie wagens hebt. U zult er wel één kunnen
missen zeker? Op dit moment komt moeder binnen, groet en
vraagt vriendelijk: Waarover gaat dit gesprek?
Vader:
Liefste, ik ben blij dat ge er bent, ik wil je voorstellen aan Mijnheer de
Arbiter, die het voornemen heeft om ons dochter te huwen.
De jongeling, beledigd:
Zeg, waarom noemt u mij Mijnheer de Arbiter?
Waarop de vermoedelijke schoonvader:
Wel, wel, gij nietsnut, hoe moet ik je dan noemen? Tot nu is het enige dat
jij in dit huis wilt inbrengen, is je fluitje!!!!
Zou hij
ziek zijn onze baas ? Hij doet in elk geval anders dan anders In plaats van s
avonds aan de PC te zitten om verhaaltjes voor het blog te verzinnen, zit hij
nu stilletjes in een zetel in de hoek onder een lamp
Hij zit
daar met een boek in de hand en leest zonder onderbreking een ganse avond aan
één stuk door. En zo kennen we onze baas niet.
Al vier
jaar schrijft hij meer dan dat hij leest. Dat schrijven doet hij dan aan het
blog of voor het Drentenblaadje en zo van die serieuze dingen. Als lezer kennen
we hem enkel van de dagelijkse krant.
Nu is hij
gisteren namiddag met een lijvig boek thuis gekomen. Zo n boek van meer dan
500 blz , helemaal vol met kleine lettertjes.
De titel
van het boek de leraarskamer metals
ondertitel Verhalen uit 75 jaar middelbaar onderwijs in Vlaanderen.
Nu gaat
hij verhalen lezen die hij zelf zou kunnen vertellen over zijn 30 jarige
carrière in het technisch onderwijs .
Regelmatig
reageert hij tijdens het lezen door te zuchten, of te lachen of om tegen het
vrouwtje te zeggen hier nog zo ene, weet je nog dat .
Dit boek
is m zowat op t lijf geschreven zegt hij, en een beter getuige van wat er op
middelbare scholen gebeurde in die periode kan je niet vinden ! Althans volgens
onze baas.
Blijkbaar,
maar dat weet onze baas maar uit dit boek, hoort er op canvas ook nog een
televisie reeks bij. Die heeft hoogstwaarschijnlijk vanaf deze week ook nog een
kijker bij.
Voor de
lezers van dit blog, die ook nog om een of andere reden met het onderwijs te maken
hebben of te maken hebben gehad, is dit boek een sterke aanrader.
Onze baas
gaat er in elk geval enkele avonden zoet mee zijn, de eerste 100 blzn zijn er
in elk geval al door
De rust is
wat teruggekeerd hier ten huize. De aanmaak van wintervoorraad voor ons, de
roedel, is wat stilgevallen (de diepvriezer zit propvol) en de gevolgen van de
terugkeer uit Frankrijk zijn na meer dan een week ook achter de rug.
Dat dit
laatste meer dan een week heeft geduurd komt ook door het bijkomende en niet
voorziene kookwerk voor ons.
Gisteren
vierde Lucy en haar broers en zussen een tussen verjaardag . Geen echte
verjaardag maar een halfjaarlijkse.
We hebben
dan maar een extra grote wandeling gekregen.
Tijdens
die wandeling heeft het baasje opgemerkt dat er iets verandert is bij Lucy. Ze
valt niet meer uit naar alle gemotoriseerde voertuigen zoals ze deed voor ze
begin deze week onder die auto terecht kwam. Meer zelfs ze loopt met de slappe
lijn vlak tegen het baasje zijn been wanneer er een auto, moto of vrachtwagen
nadert ! En het baasje heeft direct aan Johan Cruyff moeten denken toen die
vertelde ellek nadeel ep zn foordeel en heel groot gelijk had de vent !
Voor de
rest was er niet veel te vertellen, het leven gaat rustig verder. De ingang van
de tunnel naar China in onze tuin, die we de voorbije dagen beginnen graven
waren is door t baasje terug dicht geharkt, terug open gemaakt door ons, en
nog eens dicht gelegd door de baas. Zo blijven we aan de gang.
Omdat
Heros de grote gebruiker van het nieuwe grote kussen was, en hij wegens
herhaaldelijk vernielen van zijn kussen in de bench op wat stuk getrokken
dekentjes lag, heeft hij van het hoofdbestuur toch opnieuw een kussen gekregen.
Weliswaar een hersteld kussen (hij krijgt geen duur nieuw kussen meer) maar hij
geniet er terug met volle teugen van en na twee nachten is het nog steeds niet
aan stukken gescheurd.
Het
hoofdbestuur kan het niet begrijpen waarom zorgzame Heros, die anders nooit wat
vernield, toch steeds zijn eigen kussen in de bench naar de vernieling hielp.
Hopelijk is hij nu tot de jaren van verstand gekomen wat benchkussens betreft
Je hoeft geen HondenLiefhebber te zijn om onderstaand verhaal
leuk te vinden.
Ik
parkeerde mijn auto op een behoorlijk volle parking bij het winkelcentrum.
Daarna draaide ik de ramen een beetje open,
om er zeker van te zijn dat mijn Labrador-pup genoeg verse lucht zou krijgen.
Ze lag languit op de achterbank
en ik wilde haar laten weten, dat ik de baas ben en dat zij moest blijven waar
ze was.
Ik liep naar het trottoir,
draaide me om en begon met mijn wijsvinger in de richting van auto wijzend -
met veel overtuiging te roepen :
En nu, BLIJF.
Hoor je me ?
Blijf ! Blijf !
De bestuurster van een auto die er naast geparkeerd stond een mooie blonde
vrouw keek me vreemd aan en zei :
Het lijkt
of het gisteren was en hier ten huize kunnen we nog altijd niet wennen aan de
gedachte dat Lucy geen pup meer is maar een jonge weliswaar puberende Drent is
!
De
allereerste van Hera s 12 pups kwam een kwartier te vroeg. Die kwam in de
grote honden-/mensenwereld piepen, een kwartier voor het 27 maart zou worden.
Nummer
twee kwam om 1 minuut na middernacht en vier uur later zaten we hier in
opperste verbazing te kijken naar wat ons Hera op de wereld had gezet. En je
zag het geeneens aan haar. De makkelijkste en grootste bevalling hier ten huize
was voorbij. Hera en de baasjes hadden vanaf dan en voor acht weken de taak om
voor twaalf schitterende pups te zorgen.
In België
en Nederland bleven al enkele dagen verschillende PCs de klok rond aanstaan of
minstens op stand by.
En toch
waren er s morgens verbaasde tot mails
vol ongeloof die bij ons binnen liepen wanneer de mensen van de kandidaten
lijst de belevenissen van die afgelopen nacht konden lezen.
Want we
hadden de geboorte zo snel mogelijk en soms pup na pup die geboren werd, gemeld
in de speciale geboorte editie van het Bas & Belle blog en het Belle, Hera
& Heros blog.
Sommige
nieuwsgierigen waren terug uit bed gekomen toen ze merkten dat de bevalling
begonnen was. Er zijn die ochtend nadien verschillende mensen naar het werk
vertrokken met slaapogen en kringen van te weinig slaap onder de ogen
Voor ons
baasjes en roedelleden begonnen acht spannende weken met veel verzorging voor
de pups want er waren toch wel twee hele kleintjes bij de twaalf nieuwe
wereldburgers. Lili en Libre hadden maar een geboorte gewicht van
respectievelijk 180en 205
gram. Maar ze waren goed gezond en de baasjes zorgden er
voor dat ze zeker genoeg te eten kregen, het lekker warm hadden in het nest en
ook moeder Hera deed haar uiterste best . Ze had dan wel maar zeven tepels die
melk gaven maar de baasjes zorgden ervoor dat alle twaalf pupjes om de drie
uren hun maaltijd kregen. De sterksten en grootsten kregen dan al eens een
keertje meer melk uit de papfles terwijl de kleinsten de tepels van Hera kregen.
En ze
haalden het alle twaalf ! En dus krijgen ze vandaag een gelukwens kaartje in
hun mailbox om het feit dat ze vandaag met zn alle 18 maanden oud worden.
En we
hebben nog met alle eigenaars regelmatig contact met de fiere eigenaars. Zo
kregen we deze week nog twee fotos binnen van Lana en van Lili-Lou zoals ons
minitje vandaag de dag noemt.
De
volgende dagen geven we enkele beelden van de voorbije achttien maanden.
De
afgelopen week heeft het hoofdbestuurhet hier onwaarschijnlijk druk gehad.
Eerst
waren ze druk in de weer met steriliseerbokalen van allerlei grootte, nadien
met grote steriliseerketels vol met hertenvlees en aluminium bakjes en gisteren
was het baasje met grote messen kippen aan het uitbenen enplastic zakjes aan het vullen.
Het mag
winteren voor de hondjes zegt het baasje. Aan krachtig eten geen tekort voor
ons. Het is voor de bazen wel extra werk maar de voldoening van goed spul te
kunnen geven maakt dan weer veel goed.
Begin van
de week was het echt feest voor ons Drentjes. Het baasje had zoals al gezegd
hertenvlees gekookt en het kookvocht kregen wij als soep vooraf aan onze
brokken. We kregen dus als het ware een drie gangen menu want ook het dagelijks
dessertje was er ook nog .
Op het
menu stond dan:
-Hertensoep
lauw warm geserveerd
-Hondenbrokken
van Pedigree voor Belle en Hera
-Hondenbrokken
Hills R/D voor de op dieet staande Heros en Lucy
-Beide
aangevuld met 100 gram/hond mager hormonenvrij hertenvlees
- Als
dessert een half gedroogd varkensoor
En zo
kunnen wij het nog wel enige koude wintermaanden volhouden. Alleen is het voor
de baasjes opletten dat we niet te zwaar worden want Heros en Lucy hebben een
goed oog om wat extras mee te graaien van Hera en Belle als die even niet
opletten bij het eten.
Maar ook
hier zijn er de alziende ogen van het hoofdbestuur die alle onregelmatigheden
dadelijk opmerken en ingrijpen waar nodig. Het is dan ook voor hen plezierig
dat er in de roedel nog nooit een spoor van baknijd is geweest tussen de honden
onderling. Het enige waar verschil in zit is de snelheid van eten Lucy eet het
snelst van de vier en Belle eet heel rustig en neemt de tijd om ook nog eens
rond te kijken hoe ver de anderen gevorderd zijn met hun eetkommen. En dat is
dan het moment dat de bazen al eens orde op zaken moeten stellen .
Het is een
topper van jewelste, het nieuwe grote kussen dat hier sinds eergisteren voor de
houtkachel ligt. Geen ogenblik is het onbeslapen en er blijkt een beurtrol
onderling te zijn afgesproken.
Soms
liggen ze er met zn tweetjes op, een enkele keer zijn het er twee + een kop
van de een of andere die er niet helemaal meer bij op kan
Het is in
elk geval geen gadget geworden zoals zoveel cadeaus.
Gisterenavond
hebben we het goed uitgeprobeerd en toen kon ons baasje op het kussen met Hera
en Lucy tussen de baas zijn benen gerekt en gestrekt op het kussen .
Heros lag
naast het baasje voor de grote zetel (de bank voor de NLers) (Belgen hebben
geld op de bank) en met zn viertjes hebben ze samen naar de slimste mens ter
wereld gekeken op TV één.
Xe kunnen
ook zeggen dat er met Lucy niets mis meer is na haar misplaatste aanval op een
rijdende auto. Dat gebeurde eergisterenavond bij het vertrek van de
avondwandeling. Na een hééééél grondig onderzoek konden we een enkel roofje
vinden op haar linkerelleboog, het wondje is amper 1 mm² groot!
Dat is dan
het enige gevolg van de aanrijding met de auto. Nu maar hopen dat ze haar les
heeft geleerd en de rol van moedige of overmoedige aan anderen overlaat
En dan
kregen we deze ochtend nog een telefoontje van kameraad Johan. Die bezorgde ons
nog een flinke voorraad gebakken kippen die in de loop van de week niet
verkocht waren geraakt. De milde schenker denkt dan aan ons Drentjes en wij
wrijven o,ns dan eens flink in de pootjes. Zo n gelegenheid laten we niet aan
ons voorbijgaan. Merciekes Johan
Als het
juist is wat het baasje merkt aan ons, en wanneer zijn ondervinding hem niet
bedriegt dan gaat het nog vreselijk slecht weer worden. En toch geeft
buienradar geen regen aan voor de volgende dagen !
Het
hoogtepunt van hun gedrag speelde wel bij Lucy deze avond, bij het vertrek van
de wandeling !
Omdat het
baasje de voordeur nog achter zich moest dichttrekken ging het voor onze
jongste niet snel genoeg. Daarom trok ze haar kop maar uit de halsband en ging
erniet aangelijnd vandoor.
Druk als
ze al voordien in huis was, liep ze natuurlijk recht de baan op en ging daar
vlak voor een aankomende auto staan. Als wou ze zeggen kom maar op manneke, ik
pak je hier wel eens even
Nu remde
die man in de auto wel uit volle macht maar toch verdween miss moedig
roemloos onder de bumper van de auto ! Ze moest wel wat spartelen om onder de
spoiler van de auto onderuit te komen en was duidelijk van plan om nog zo n
auto te pakken. Maar toen was het baasje iets sneller dan miss OVERmoedig
en had ze bij haar nekvel. Daar moest ze dan harder van piepen dan van onder de
auto terecht te komen maar dat was ons baasje zijn zorg niet ! Ze heeft daar
een bolwassing gekregen als nooit tevoren, en toch maakte het bitter weinig
indruk op wat ons baasje kwaad dat mormel noemde !
Dan had ze
deze ochtend nog mogen meegaan naar de Maxizoo om het grootste en zachtste
kussen uit de winkel te gaan kopen. Dat was eigenlijk wel bedoeld als
verjaardag cadeau voor t baasje, om samen TV te kijken, en om een stimulans te
zijn omdat de roedel niet in het nieuwe salon zou gaan liggen.
Tot nu toe
lukte dat, maar nu met het nieuwe kussen, ligt het zachter op het kussen op de
grond dan in de zetel. En wees maar zeker dat we slim genoeg zijn om de beste
plaatsjes te ontdekken !
Een prof neemt het middagmaal in
de kantine van de unief.
Een student zet zich
tegenover hem aan dezelfde tafel .
De prof
ergert zich hieraan en zegt:
« een varken en een vogel lunchen niet samen Zegt de
student : Oké, ik vlieg
wel naar een andere tafel
De prof is razend om dit antwoord en besluit om de student
bij zijn volgend examen te buizen .
Op het volgende examen kan de student echter perfect op
alle vragen antwoorden en de prof besluit om een meerkeuze vraag te stellen
Hij vraagt : Op straat tref je twee zakken aan, in de ene steekt een
stapel bankbiljetten en in de andere steekt verstand, welke kies je ?
De zak met het geld zegt de student waarop de prof zegt «
in Uw plaats zou ik die met verstand genomen hebben, .. waarop de student
zegt: De mensen nemen meestal datgene wat ze niet hebben .
De prof is razend om dit antwoord, neemt het examenblad
van de student en schrijft er onnozelaar op.
De student
gaat weg, doch keert terug op zijn stappen Hij geeft het blad terug aan de prof, en zegt, Meneer,
..U hebt mijn examen nu wel ondertekend, maar vergat er de punten op te
vermelden !!!!!!!
Onderstaand
stukje wetenswaardigheden kregen we deze ochtend in onze mailbox vanuit
Roosteren. En wie Roosteren zegt denkt in de eerste plaats aan Lennaert en
Cartouche en in de tweede plaats aan een vorm van BBQn, maar dan schrijvenwe roosteren, met een gewone r, geen
hoofdletter dan.
Het
handelt om een manier om te krijgen wat ze wil van Belle. In de winter wanneer
de kleding aangepast is merk je het haast niet, maar in T-shirt- en shortentijd
is het vreselijk vervelend. Zij legt dan (met de nodige kracht) haar poot op je
arm of dij en laat dan met een krachtige haal weten dat zij meedelen een heel
plezierig iets vind !
Jeanny
en Chris en ook zoon hebben het aan den lijve ondervonden en ook bij haar
eigen bazen durft ze zo uit de hoek komen. Maar daar vangt ze gewoonlijk bot en
daarom zijn meestal gasten het slachtoffer
Maar de
rest laten we Lennaert en co verder uitleggen.
Belle
& co
Belle
s voorbeeld
Oma
Belle
In de
grote zomervakantie was ik een weekje logeren bij oma Belle. Nu is zij een
waardige aardige dame die eens flink aan je snuffelt, en als je tanden niet
goed gepoetst zijn de rol van de mondhygiëniste overneemt.
Ik hing
een beetje in de tuin met Lucy en op afstand volgde ik wat er gebeurde rondom
de gezellige eettafel van de Tante Simonne en Ome Faes.
Als oma
Belle aandacht wilde legde ze stevig en dwingend haar voorpoot op de dij van
diegene waar ze aandacht van wilde. Dit deed ze dan zo overtuigend en met
zoveel kracht dat ze inderdaad die aandacht kreeg. Op afstand zag ik het
resultaat en er viel ergens een kwartje. Toen we terug in Roosteren waren ging
ik dit trucje ook toepassen. Het viel schijnbaar wel erg op dat ik dit had
afgekeken want daarvoor had ik dat nooit op die manier gedaan. Maar ja, het had
niet veel resultaat want ik verdween daarna in de bench. En
toen ..Cartouche die ouwe reus, die al alles heeft meegemaakt, heeft het
schijnbaar van mij weer afgekeken want die doet het na 7 jaar nu ook. Eerst
dachten de baasjes dat het toeval en normaal bedelgedrag was wat de ene hond
wel doet en de ander niet, maar dit kan geen toeval meer zijn!
In de
krant stond laatst een artikel over ons de honden, en dat die steeds slimmer
worden, ja zelfs slimmer dan chimpansees, maar dat honden echt gedrag van elkaar
afkijken, dat wisten mijn baasjes nog niet!
Deze ochtend geen eigen verhaal, maar eentje uit de krant
Deze
ochtend geen eigen verhaal, maar eentje uit de krant
Er was
toch niet veel eigen nieuws omdat Belle & co gisteren een rustdag hielden
na de veldwerk training van vrijdag in de buurt van Numansdorp onder de rook
van Rotterdam.
Buiten
wat snurken en zich omkeren in de open bench heeft er zich niet veel afgespeeld
in Vosselaars Drentenland. Daarom dit verhaal uit de internet versie van de
krant Het Laatste nieuws.
Belle
& co
Blindegeleidehond
rukt zich los om baby te redden
Een
blindegeleidehond mag de persoon die hij begeleidt nooit in de steek laten, dat
wordt ze geleerd. Toch is dat exact wat Jet, een zwarte labrador, deed. Maar
wel met recht en reden: Jet rukte zich los om een kinderwagen uit de weg van
een auto te duwen. Hij redde zo het leven van de 1-jarige Jacob.
Jet hoort Mrs Crowley te begeleiden,
die officieel blind is verklaard. Dat doet ze al vijf jaar. Bij een
wandelingetje van de vrouw met haar baby gaf Jet de loyaliteit aan 'haar'
blinde op, ten voordele van diens baby.
"Ze
reageerde bliksemsnel"
"We waren net van de stoep afgegaan om de ingang van een parking over te
steken en ik hoorde de piepende banden van een auto. Hij raakte me aan de zij
en ik lag er. Net voor het gebeurde voelde ik dat Jet zich losrukte, en had ze
de kinderwagen uit de weg geduwd."
De kinderwagen kantelde. Toch is de 28-jarige blinde moeder blij met de
handeling van Jet. "Ze is er niet voor opgeleid, maar ze is altijd heel
beschermend geweest naar Jacob toe. Zelfs toen ik nog op de grond lag wist ik
dat hij in veiligheid was. Ik mag er niet aan denken wat er gebeurd was als ze
niet had gedaan wat ze had gedaan. Ze reageerde bliksemsnel, echt
geweldig."
Waardevol
De baby kwam er vanaf met een snee in de lip. De vrouw zelf liep geen
noemenswaardige verwondingen op. "Onmiddellijk na het gebeuren, was Jet
ook weer bezorgd om mij. Ze kwam mijn gezicht likken en controleerde of ik bij
bewustzijn was, en dan was ze weer gerustgesteld."
Dierenarts Caroline Purnell, die het zzag gebeuren: "Dit demonstreert hoe
waardevol deze honden zijn. Ze dacht niet aan haar eigen veiligheid, maar
beschermde het kind van haar baasje, nog voor ze het baasje hielp."
Was het
stil op het blog heel vroeg van huis weg en heel laat terug thuis waren daar
de oorzaak van.
We hebben
dan ook een drukke vermoeiende dag achter de rug. We zijn namelijk op
jachttraining geweest naar Numansdorp, thuishaven van onze eigenste Lobke.
Karin, en
Jan de baasjes van Lobke en Siebe hadden namelijk een trainings dag
georganiseerd met de bekende Johan Kraay.
We gingen
al voor zeven uur de deur uit, best wel vroeg voor ons en de baasjes. Maar het
loonde echt de moeite om zo een dag veldwerk eens mee te maken. t Baasje
volgde de training met Lucy en dat is natuurlijk wel spijtig dat Belle, Hera en
Heros dan moeten toekijken maar het gaat spijtig genoeg niet anders.
Wij
begonnen de training met de honden te laten tonen wat voor jachtervaring ze al
hadden en wat de natuurlijke aanleg van de honden was.
Van onze
familie waren Lennaert, Libre , Lobke en Lucy aan het werk.
Johan was
best tevreden wat Lucy en familieleden lieten zien op het stoppelveld en op het
veld met groenbemesting.
Nadien
kwam het zware werk en ging het richting bietenveld. Dit was een kolfje naar
de poot van Lucy neus omhoog en met lange slagen door het veld met de hoge
bieten op zoek naar fazanten en al wat vliegt. Spijtig voor haar waren er al
enkele honden haar voor geweest en diende zij zich tevreden te stellen met de
laag overvliegende zwaluwen
Ze kon
zich echter goed uitleven in het bietenveld en na haar beurt viel er toch wel
enige vermoeidheid op te merken. Niet getreurd echter, na tien minuten was ze
al terug gerecupereerd om er terug vol tegenaan te gaan.
Na de
middagpauze gingen we dan naar een andere locatie waar er werd geoefend om
lucht te krijgen van een duif die in een kooitje verstopt zat en waar de honden
dan de geur van in de neus moesten krijgen. Ook dat onderwerp van de training
deed Lucy alsof het dagelijkse kost was voor haar.
Na de
training trok het ganse gezelschap richting Huize Lobke en Siebe waar Karin
een vriê lekkere BBQ had georganiseerd .
En we
hadden ook nog eens heel veel geluk met het weer, want ondanks de soms
dreigende wolken hielden we het de ganse dag droog. Er was wel flink wat wind,
wat dan weer goed was voor de honden en het opsporen van het wild. We hadden
een fijne dag en s avonds was de fut er uit voor bazen en hondjes
Na dat
voordeel van gisteren met het graven kwam er vandaag weer een voordeel
aanwaaien. Nu ja aanwaaien is wat veel gezegd. Het werd gebracht met een Audi
met Duitse nummerplaten. Dat was hier klein Europa op de oprit deze middag .
Een Duitse Audi, een Franse Mitsubishi en een Belze Citroën Berlingo.
En dan
kwam ozze Dré hier ook nog langs met zijn nieuwste aanwinst, een oeroude
Honda Camino bromfiets uit de 80er jaren van vorige eeuw
En nu het
voordeel Uit de koffer van de Audi kwam een grote grijze plastic stapelbak met
drie plastic zakken in En ondanks dat die zakken goed dichtgeknoopt waren
roken die verdacht veel naar de moeder van Bambi !
Luc, die
dat vlees voor ons meebracht vanuit Trier in Duitsland was gaan jagen en hij
brengt dan voor ons het vlees mee dat niet verwerkt kan worden. Hart, afsnijsel
van beenderen, kleine stukjes spiervlees en zo, legt hij voor ons op zij. Het
baasje kookt dat vlees en verwerkt het naar een soort gehakt dat hij dan in de
diepvries bewaart of steriliseert wanneer de diepvries weer eens proppekes vol
zit.
Meestal
bewaart hij dat vlees in bakjes die een gewicht hebben van 400 gram wat juist 100 gram vlees per hond en
per dag is. Dat komt bovenop bij de brokken die we elke dag krijgen.
En haast
elke dag is er variatie in vlees. Zo krijgen we onder andere kip, maar ook
everzwijn en ree en/of hert. En wij wij lusten dat allemaal.
Vandaag
heeft het baasje een ganse namiddag gewerkt om het vlees te koken maar ook
heeft hij urenlang staan reepjes vlees te snijden die in de schotels van, het
droogapparaat terecht zijn gekomen. Lekkere snacks, puur hertenvlees zonder
toevoeging van eender wat. Vannacht, ergens rond drie uur moet het
droogapparaat stilgevallen zijn. Dan heeft het vlees acht uur gedroogd op 70°C en omdat het vlees nog
licht bevroren was toen het baasje het sneed heeft hij er heel dunne plakjes
van kunnen snijden. Vanaf straks mogen we er al van snoepen is ons beloofd.
Als dat geen
extra voordeel is , bedankt hé Luc voor de lekkere hapjes.
Het is wel
een voordeel voor ijverige Drentjes zoals wij van terug in de Kempen te zijn
ipv van de Franse Charente
Zo hebben
wij gisterenavond, toen het hoofdbestuur ijverig bezig was om nog iets eetbaars
op tafel en in onze kommen te krijgen, alvast de eerste steen gegraven van wat
terug een nieuwe tunnel richting China moet gaan worden.
Er zijn
tal van voordelen aan s avonds in het donker te werken, zoals:
-het
is frisser, dus het werkt ontspannender
-De
baasjes merken het zo snel niet op, we kunnen dus goed doorwerken, zonder
directiegezaag
-En
in die zandgrond met een fijn gazonneke overheen is toch makkelijker dan dat
stenig Frans gedoe !
Vanochtend
heeft het baasje het al opgemerkt vanuit het slaapkamervenster. Dat was de
eerste blik op de tuin na drie weken Frankrijk. Het baasje had gehoopt dat het
gazon, dat hij voor de Xte keer had ingezaaid, terug wat aan het opkomen was .
En
inderdaad tot gisterenavond, plus/mius negen uur was dat ook zo ! WAS want
toen is de verwoesting van dat prille gras terug ingezet door de Verenigde
Internationale Graafwerken aent Grotenhoutbosch, divisie Vosselaar
Veel
langer dan een kwartier kunnen ze er niet aan bezig zijn geweest, want toen was
het eten voor baas en werkvolk klaar.
Als dat zo
verder gaat dient onze baas toch eventjes naar de Chinese ambassade te gaan om
die brave Chineeskes te verwittigen. Ze dienen die Belgische Drenten ,
weliswaar van Hollandse origine, onmiddellijk terug te sturen langs de zelfde
weg als langs waar ze gekomen zijn. Het baasje wil niet verantwoordelijk zijn
wanneer ze onder muren beginnen graven (Chinese of andere muren) of Chinese
pleinen en paleizen beginnen ondergraven.
De
Chinezen moeten maar zeggen dat ze keuze hebben, terug naar België of de
kastrol in en eindigen in Loempia au chien nummelke 64 op de menukaalt, met
of zondel Cullysaus. De keuze zal snel gemaakt zijn ons gedacht
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
