Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-08-2014
De wind in haar kop…
Vosselaar 30-08-2014
De wind in haar kop…
Neen het was geen topdag vandaag voor Hera op de jachttraining in Beerse. Ze was duidelijk liever bij de rest van de roedel thuis op het grote kussen of in haar bench lekker zacht, droog en warm blijven liggen !
Nu regende het al bij vertrek thuis en we hebben nog tal van buien over ons gekregen. En dan heb ik nog gezwommen maar dat mottig groen ding dat bij het baasje de naam “dummy” draagt uit het water ophalen of van de andere oever gaan plukken was er iets over vandaag baas. Geen zin daarin.
Nu wilde ik heel graag naar je toe komen zwemmen maar dat groene ding waar je telkens mee afkwam… neen dat laat ik liever ophalen door mijn kinderen die daar wel het plezier van inzien. Want Libre, Lennaert , Lana en Lobke deden dat blijkbaar wel met veel plezier…
Morgen zie, dan ga ik in mijn element zijn ! Want dan komen er zeven van mijn twaalf koppige kroost zich nog eens laten zien ! En dat nog wel aan een keurmeester van Sint Hubertus. Nestkeuring zeg jij daar toch tegen, is het niet ? Wel ze gaan verschieten zij die ons nog niet kennen !
Ik heb opgevangen dat er nog zussen en halfbroers gaan komen kijken en dat er ook een parade van dekreuen gaat plaats hebben. Kwestie van zich te laten zien aan de schoon Drenten meiskes !
Ook mijn oma, de moeder van Belle gaat komen en die brengt Guido, Ghislaine en Robin mee. Die Robin wil ik ook wel eens ontmoeten want ze zeggen dat die een speciaal boontje had toen moe Belle nog bij hen woonde. Ook een zus van Belle, een tante van mij komt ook kijken wat Belle en ik er van gemaakt hebben om de familiestamboom uit te breiden. Die gaat verschieten zie, want we hebben er toch echt wel werk op gemaakt op ons nageslacht.
Zo, morgen meer nieuws over dit familietreffen en dan gaan er hopelijk heel recente foto’s te zien zijn die we een speciaal plaatsje gaan geven in ons familie album !
Inderdaad, zo mocht je het stellen toen onze baas deze ochtend de krant opensloeg. Eerst hebben we het over de miserie en de stomme klap van de commissaris van politie van Grobbendonk !
Zoals gisteren in ons door omstandigheden héél laat blogbericht al gemeld , het zat goed mis op de E313 in de volksmond “den Boudewijnsnelweg” genoemd. Daar was een Nederlandse trucker met zijn “groot gerief” achteraan op een werfwagen om wegenwerken te signaleren ingereden. Dat gaf een ravage van jewelste en het duurde zes uren om de volledig versperde snelweg terug open te krijgen !
Ons baasje die gisteren de E313 vanuit Geel richting Antwerpen wilde nemen had het geluk dat de autoradio het ongeval meldde zo rond 8u30. Hij en zijn schoonbroer hebben dan een alternatieve weg gezocht om naar Antwerpen te rijden. Toe ze in Ranst terug de snelweg opreden zagen ze dat de kijkfile in de richting Hasselt bijna tot in Wommelgem kwam ! En dat is toch dadelijk zo’n 10km van de plaats van het ongeval !
Nu heeft de politie boetes uitgeschreven aan hen die een foto van het ongeval maakte terwijl ze in de kijkfile stonden. De commissaris van politie van Grobbendonk (’t baasje zegt dat die waarschijnlijk ook het warm water heeft uitgevonden) verklaart dat die amateur fotografen de kijkfile veroorzaken en daarom vliegen die op de bon !
Volgens het baasje zijn het echter de massa blauwe en oranje zwaailichten op de plaats van het ongeval die de ongezonde belangstelling opwekken. Voor ons baasje is het een raadsel waarom die zwaailampen zes uur moeten blijven werken op een snelweg die volledig is afgesloten. De automobilisten in de tegengestelde richting worden zo attent gemaakt op de plaats van het onheil en gaan dan met beide voeten op de rem staan. Zo krijg je in geen tijd een kilometer lange file van stilstaand en langzaam aansluitend fileverkeer ! NIET DIE FOTOGRAFEN die al meer dan een uur aanschuiven veroorzaken de file mijnheer de commissaris ! Het zijn de hulpdiensten die de aandacht trekken en zo de ramptoeristen in de mogelijkheid stellen van foto’s te maken !
Het baasje heeft dan ook nog de bedenking bij het bekeuren van die “fotografen”… “zou de commissaris niet beter zijn manschappen op de omleiding plaatsen om daar het verkeer vlotter te laten verlopen en in letterlijk goede banen te leiden” Want nu was het op de omleiding “volg de letter G” meer lijden dan leiden !
En dan de humor in de gazet van vandaag… In de omgeving van Valkenswaard in Nederland zijn enkele pantserwagens van het Belgisch leger in een kettingbotsing terecht gekomen. Belangrijke bijzonderheid… het waren alle legerwagens die betrokken waren. Volgens de krant was er een Nederlandse landbouwer op zijn tractor die de bevelen van de marechaussee, die het legerkonvooi begeleidden , verkeer verstond de oorzaak van het ongeval. Door een onverwacht maneuver van de tractorbestuurder moest het eerste legervoertuig plots zwaar in de remmen met als gevolg dat het volgend pantservoertuig achteraan op zijn voorganger knalde, en de derde deed hetzelfde bij de tweede en zo waren er aan het einde van de rij vijf gedeukte pantservoertuigen van het Belgisch leger meer !
En daar maakt gans Nederland zich vrolijk om… Ons baasje heeft er ook mee kunnen lachen, want hij is ook bij het leger geweest eind de jaren zestig en blijkbaar is er nog niks verandert. Ook bij hem is er ooit een collega milicien met zijn Bedford achteraan op die Bedford van ons baasje geknald…
Maar anderzijds merkt het baasje op dat bij beide ongevallen hierboven vernoemd, er telkens twee Nederlandse bestuurders de oorzaak van de miserie waren… en da’s niet meer om te lachen ….
Ons baasje is vandaag druk bezig geweest met duizend en één ding. Te veel om op te noemen maar hij heeft toch nog de tijd gevonden om met ons de dagelijkse wandeling te doen.
Veel meer hebben we niet gedaan samen.
Vanaf deze ochtend was hij al op stap met Paul, zijn schoonbroer. Samen gingen zij badkamer meubelen ophalen voor neef en nichtje die beide aan het bouwen of verbouwen zijn.
En toen begon het al. Op de E313 snelweg was er een vrachtwagen op een werfauto gereden en door de botsing stond de vrachtwagen zwaar gehavend dwars over de snelweg. Zo vertelde men bij de verkeersinfo. De ganse snelweg versperd en geen doorkomen aan !
Nu zijn die twee niet voor één gat te vangen, onze baas is een doorwinterde chauffeur die thuis is op alle wegen van Europa en Paul is directeur van een grote rijschool met ook truckerservaring . Na enig overleg, al rijdend hebben ze dan een oplossing gevonden en waren ze nog ruim op tijd op hun afspraak. Missie volbracht dus!
Maar toch zat er dan al wat vertraging op het schema, dan moest de bestelwagen terug naar Geel gebracht worden, het baasje moest ook daar zijn Masjebashi terug ophalen en dan moesten de normaal voorziene werkjes nog gedaan worden.
Op het einde van de dag kwamen we dus nog flink wat tijd tekort, maar het dagelijks bericht op het blog is er dan toch nog gekomen.
Morgen inhaalbeurt voor de vandaag niet gedane opdrachten !
In de commentaren onder de berichten hier op het blog kunnen we merken dat de spanning stijgt. Je kan daar lezen dat “ze sparen de zon voor zondag” een andere “wij brengen de zon mee” en nog zo eentje “nog 5 nachtjes slapen, wij tellen af”…
Ja dan moet er toch wel iets op stapel staan lijkt ons. Iets dat te maken heeft met ons of het blog, of misschien wel beide ?
Ons baasje is ook al even in de weer met allerlei zaken. Hij is veel met de auto weg, de telefoon maakt overuren en ook Skype laat zich van de drukste kant zien. Soms horen we onze baas zeggen , “wacht efkes, ik bel zo dadelijk terug, ‘k heb nog een lijn open”. Het lijkt wel of hij heeft een job als telefonist aangenomen, een call-center noemen ze dat dachten wij .
Nu blijkt dat alles te maken heeft met de nakomelingen van onze Hera. De pupjes van haar, die twee jaar en een half geleden hier in de hoek van de living geboren zijn mogen zich komen tonen aan een keurmeester. Die gaat dan elk “pupje van weleer”, nu volwassen hond inspecteren en nadien gaat hij verslag maken van het nest in zijn totaliteit.
Het is een sluitstuk van een periode waarin al de honden de kans kregen om zich optimaal te ontplooien tot mooie jachthonden.
Voor de baasjes is dat de bevestiging dat de keuze tussen reu en teefje, Cartouche en Hera, een goede keuze was.
Nu zondag 31-08-2014 houden wij voor de nakomelingen van Belle en Hera een familiedag met nestkeuring van het L-nestje. Zeven honden komen zich presenteren. Lennaert, Lando, Loek, Lana, Lobke, Libre en Lucy komen zich afvragen of de keurmeester hetzelfde oordeel heeft over de prestaties van vader Cartouche en moeder Hera als onze baasjes en de baasjes van al de pups.
We hebben al bevestigingen van een goede keuze gekregen in de zin dat Lennaert en Lando hun “papieren” al klaar hebben om op de Belgische en Nederlandse lijst te staan van goedgekeurde dekreuen. Ook Kiet uit het nestje van Belle en Ferron staat al op de Belgische lijst van dekreuen en valt vooral in de smaak bij de teefjes in Denemarken…
En dan is er ook nog Loek, die is ook bezig met het behalen van zijn kwalificaties van dekreu. Die is bezig aan een stevige opmars. Op de show in Genk behaalde hij in juni nog CAC en CACIB, werd dan ook nog eens clubkampioen bij de jachtopleiding met 158/160 punten. En ook vorige zondag op de show in Mechelen haalde Loek CAC, CACIB en BOB . Die moest dus op het einde van de show nog eens de erering in voor de verkiezing van “beste hond van de show”. Maar dat is voor een jachthond iets te hoog gegrepen.
En er komen nog meer Drenten… want ook Kiet en Kiki komen en zelfs de overgrootmoeder van het L-nest, Freya komt ons bezoeken en ze komt dan ook nog eens samen met Eska, een zus van Belle !
Bah, dat is het woord dat er hier ten huize haast elk uur wel over de lippen komt, bah, bah en nog eens bah ! We zullen er niet teveel woorden aan moeten vuil maken om uit teleggen waar die Bah ’s op slaan denken we. Kijk maar eens buiten …
Sinds vrijdag , ook al een dag waaraan we niet de beste herinnering hebben wat regen en slecht weer betreft is er hier in dit tranendal nog maar één behoorlijke dag geweest . Zaterdag heeft het niet de ganse dag geregend ! ! !
Gisteren avond is het hier beginnen gieten, en als het hoofdbestuur het niet de ganse nacht heeft horen regenen is het omdat ze goed en diep geslapen hebben, net zoals wij Drentjes .
Eén voordeel hebben we nu wel… de grote emmers die onder de afvoer van de veranda staan lopen nu al een tijdje over en zorgen ervoor dat we de eerst volgende dagen geen leidingwater moeten drinken ! En daar houden we dan weer van …regenwater.
Intussen spelen we maar met elkaar binnen want we hebben al genoeg naar onze poten gekregen omdat we van de keuken en de huiskamer een slijkbaan hebben gemaakt. Ja wat wil je, als er zestien dikke grote Drentenpoten recht uit de tuin achter elkaar komen binnen stormen.
Maar we hebben gekeken naar het TV nieuws van 13u00. Daarin vertelt Sabientje dat het morgen beter gaat worden. Ze zegt er dan wel heel stillekes achter dat het maar voor één dag gaat zijn. Alleen de woensdag zou het droger zijn. Dan zegt ons baasje veel harder dan Sabine haar weerbericht brengt, “als ’t nog erger gaat regenen verkopen we de Masjebashi en kopen we een boot. De voortuin hier aan de deur noemen we dan Vosselaar Plage en we kunnen de boot vastmaken aan de brievenbus wanneer we aanmeren !
Wij denken dan maar dat ‘m weer sarcastisch, humoristische, onnozele praat aan ’t verkopen is en dat we tegen dat het zover komt ons gaan laten verbouwen tot zeehond…
Met de gedachte aan mooier weer dat morgen komt maken we dat er morgen weer een optimistisch verhaaltje hier op het blog kan verschijnen….
We zijn twee dagen terug thuis in Vosselaar en we zijn alweer terug onderweg naar een vreemd ver land ! Althans, dat is wat onze baas er van maakt…
Vanochtend heeft die opgemerkt dat er in de tuin alweer begin is gemaakt van twee loodrechte schachten. Knalrecht naar beneden richting China !
Het was gisterenavond al flink donker voor we terug binnenkwamen, (je moet er van profiteren als ’t droog is buiten, zeggen ze hier) en toen zijn we maar beginnen graven .
We hebben ons twee maanden werkloos gevoeld als de NV. Drentsche graafwerken & co in Frankrijk maar dat kwam omdat voor die ondergrond zwaarder materiaal nodig is dan enkele Drentenpoten. Maar gisterenavond hebben we ons met vereende krachten (soms verspreekt ons baasje zich en dan zegt ‘m “verkrachte eenden”) kunnen herpakken en we hebben onze achterstand weg gewerkt.
Er zijn terug kuilen inde tuin ! We voelen ons helemaal terug thuis in onze vertrouwde omgeving. Nu leek het baasje niet echt happy toen hij de ravage zag. Gisteren heeft hij buurman Ludo nog bedankt om het mooi onderhouden van onze tuin en onze “pélousse” . Ludo had er nog zo zijn best op gedaan om het gras mooi te onderhouden en de oprit vrij te houden van onkruid.
Het baasje moet niet treurig zijn, we hebben ons ten langen leste toch al twee dagen koest gehouden met onze specialiteit….
Gisteren kregen we bezoek, geen bezoek voor de baasjes maar wel voor ons, de vier Drenten. Het was Melissa en haar vier maanden oude Drentje Nobelle. Melissa had ons vorige week al een mailtje hadden gestuurd om te vragen wanneer we terug in ’t land waren en ze ons samen eens mocht komen bezoeken.
Nobelle is een hondje van fokker Peter van der Elst uit Erpe Mere en een bevriend fokker van onze baasjes. Toen Melissa goed vijf maanden terug bij onze baasjes informeerde wanneer wij nog eens een nestje zou geboren worden bij ons, hebben onze baasjes haar doorverwezen naar Peter die op gelijkaardige wijze als onze baasje super Drentjes fokt. Bij Peter was er toen een nestje op komst en vermits Peter zijn ouderhonden ook zorgvuldig selecteert en laat onderzoeken was het voor ons baasje geen enkel probleem voor de doorverwijzing.
Sinds eind juni woont Nobelle dan ook bij Melissa in Poppel, grensdorp tussen Turnhout en Tilburg. En gisteren kwamen baasje en hondje dan kennismaken met onze roedel. Om Nobelle langzaam te laten wennen aan de andere roedel liet ons baasje ons dan maar één voor één kennismaken met de pup. Hera kwam als eerste aan de beurt om kennis te maken en na enig “aftasten” van de situatie kwamen ook de andere aan de beurt.
Het best speelde Nobelle met Belle en Heros. Met Heros, die in de ogen van Nobelle haast een pony moet zijn, was zij aanvankelijk toch nogal terughoudend maar snel kwamen beide nader tot elkaar en kwamen beide “goed los”, dit ten nadele van het gazonnetje dat zich toch wel ietwat hersteld heeft in de acht weken van honden afwezigheid…
Wij hadden een fijne voormiddag met dat kleine grut uit Poppel, en de baasjes genoten mee van het spel van jong met oud !
Het was druk gisteren op de A10 snelweg van Bordeaux richting Parijs. Zo druk zelfs dat het baasje besloot de 100 km langere weg naar huis via Le Mans, Alencon, Rouen te nemen, dat is langs de vrij recente A28 snelweg.
Op die snelweg kan je flink doorgaan want er is weinig tot zéér weinig verkeer en dan nog hoofdzakelijk Engelsen met mobilhomes of caravans. Wij konden alvast goed doorrijden. We waren met heel mooi zonnig weer vertrokken maar vanaf Poitiers begonnen zich dreigende donkere wolken zich te vormen in het westen. Tot halfweg Tours / Le Mans bleef het droog en toen kwam de eerste serieuze bui op ons neer.
In Rouen waar het baasje altijd de afrit Rouen “est” neemt , daar kan hij goedkoop tanken bij de Esso Express, was de “Mathilde” brug onderbroken wegens werken. Die brug is een sluitstuk van de ring rond Rouen en de noodzakelijke verbinding over de Seine om naar de richting van Amiens af te buigen. Door het afsluiten van die brug moest heel die sliert auto ‘s, meestal buitenlanders, voor een deel door het centrum van Rouen. Dat had een wachttijd /aanschuiven van bijna een uur tot gevolg. Dat is dan net de tijd dat het baasje normaal wilde vermijden door niet over Parijs te rijden ! ! !
Na Rouen ging het dan terug “comme il faut” , de buien die we ondertussen over ons kregen niet te na gesproken. Iets achter Gent stond aan de overkant van de snelweg een massa blauwe zwaailampen aan te duiden dat er een ernstig ongeval was gebeurd. De snelweg was daar over drie rijvakken onderbroken met een file tot in Waasmunster tot gevolg. Op de radio meldde men een uur en een kwart langere rijtijd !
Richting Antwerpen ging het echter prima en zelfs aan de Kennedytunnel konden we vlot de toegestane 100 k/u aanhouden.
Iets voor tien uur waren we terug in Vosselaar en het eerste wat ons opviel was “wat is het hier koud zeg” !
Een mooie zonovergoten dag kondigt zich aan. Spijtig dat ons hoofdbestuur besloten heeft van vandaag terug te keren naar België.
De verhalen die ons bereikten over het weer in de lage landen bij de zee waren niet van die aard dat we stonden te springen van vreugde om terug te keren naar Vosselaar. Maar er zijn nu eenmaal momenten dat de Belgen ons blijkbaar niet kunnen missen… en dan doen wij maar eens even een “over en ’t weerke”.
Ons baasje heeft al gezegd dat we rond 10 september alweer naar La Magdeleine terugkeren , maar eerst moeten we nog een portie goed “Charentaise weer” gaan afleveren aan al die daar in ’t noorden tot aan hun knieën in ’t water staan.
De aanhangwagen staat al zo goed als klaar gereed om de terugtocht aan te vatten. Enkel de zaken die bijzondere zorg vereisen zoals de koelbox met diepvries spullen en twee valiezen moeten nog geladen worden.
Het valt toch wel op dat het weer hoofdzakelijk honden spullen zijn of zaken die het hondenleven aangenamer maken die zich op de aanhanger bevinden. En dan zegt ons baasje dat hij al die spullen dubbel heeft, één versie voor Frankrijk en één versie voor Vosselaar.
Waar er ook behoorlijk wat van op de aanhanger bevindt zijn de oogst producten. Met veel ijver en goesting gemaakte pompoen- en courgettesoep, en heel veel confituren.
We gaan geen honger lijden in ’t Belgikske deze winter !
Een Engelse verzekeraar stelt dat een rijstrook, die alleen door vrouwelijke chauffeurs zou mogen gebruikt worden, het verkeer aanzienlijk veiliger zou maken ! Schiet nu niet op de pianist, het zijn de woorden van een Engelse (waarschijnlijk) dorpsfilosoof.
Nu hebben die gasten daar wel enigszins gelijk (zegt het baasje heel stillekes) want die slogan van enkele decennia terug “zeg niet te gauw ’t is weer een vrouw” is al lang weg gedeemsterd. Alleen al wanneer er minder verkeer is op de andere rijstroken is het daar al veiliger. Dat is poepsimpel gewoon waar!
Maar we gaan niet positief of negatief discrimineren en we gaan de Holebi’s ook een aparte rijstrook geven. Ditmaal eentje in de regenboogkleuren. Na de roze rijstrook voor de vrouwen moet dat kunnen vinden we.
Maar de mannen kunnen we niet wegcijferen en die gaan we twee rijstroken geven omdat ze gewoon met meer op de baan zijn dan de twee vorige categorieën .
En dan zijn er nog de vrachtwagen bestuurders mannelijk / vrouwelijk. Die hun marchandies waar ze mee rijden is meer dan dubbel zo groot en dus krijgen zij ook twee rijstroken. Daar moeten ze maar mee content zijn. Ze zijn professioneel en moeten dat aankunnen, met z’n alle met hun trucks tegen 90 km/u naar hun bestemming. Niet meer gehinderd door “uilskuikens, paljassen, zondagsrijders, mierenneukers, hoeden en klakkendragers, absjaars, stuntelaars, grof krapuul, of kamelendrijvers ! Allemaal samen op de rijstroken voor Esten, Letten, Litauers, Polen, Russen, Tsjechen en Slovaken, Bulgaren, Roemenen, nen dikken Deuts, ne stoemmen Hollander, nen aan de verkeerde kaant rijende Engelsman en nog een koppel Belgen. Allemaal vredig achter elkaar, zonder ambras !
En we maken nog één rijstrook meer. Die van de wegpiraten die op die rijstrook méér dan 150 km/u MOETEN rijden. De rijstrook van de “dikke” Mercedessen, Audi’s en BMW’s dus. (hebben jullie trouwens al eens een “dunne” Mercedes of BMW gezien ? Wij in elk geval nog nooit !
Als we nu al die rijstroken eens samen tellen dan komen we aan zeven rijstroken ! Als het dan nog niet filevrij en veilig kan dan weten wij het ook niet meer…
Maar we kunnen er met de toekomstige nieuwe minister van verkeer eens over gaan klappen. Misschien heeft zijn / haar voorganger nog wel ergens een schuif vol bankbiljetten van 500 euro nagelaten voor het moment dat er eens een “goed idee” voor de verkeersveiligheid zou geopperd worden.
Iedere belangen groep / geslacht / beroepscategorie zijn / haar eigen rijstrook als dat geen goed idee is ? En dan komt het idee nog van over ’t water, van een aan de verkeerde kant van ’t straat rijdende verzekeringsagent.
Onze baas heeft in elk geval met dit bericht ijverig zijn best gedaan in de categorie “kan het nog zotter” en voor ne keer moet da kunnen volgens ons…
Ze doen weer druk de twee leden van het hoofdbestuur. Het is net alsof ze de terugkeer naar Vosselaar al aan het voorbereiden zijn.
Hera is daarstraks al mee langs Gaspar geweest en heeft met hem gespeeld terwijl het baasje zijn aankopen aan het doen was. Gaspar is de Berner Sennen reu van de Pineau en Cognacboer waar het baasje gewoonlijk zijn Pineau des Charentes afneemt en af een toe ook eens en fles Cognac XO. Dat spul is daar stukken beter dan die vergelijkbare van de gekende Cognachuizen maar bijlange niet zo duur.
De familie sponsort dan ook geen tennis of paardenconcours en is ook niet actief in de gekende golf circuits. En dat scheelt meer dan een slok op een borrel . Letterlijk te nemen hier !
Ook de grote witte 8 x 4 meter tent is al op de aanhanger geladen. Die gaat het baasje nodig hebben eind van de maand wanneer er weer een familiedag voor de Drentjes plaats heeft. Er moest zo de 31° augustus nog eens wat regen in de lucht hangen die er de afgelopen maand nog niet is uitgevallen in ’t Belgikske of l’Hollande of “les Pays Bas” zoals het officieel heet .
Ook deze ochtend zijn er boodschappen gedaan die alleen gedaan worden wanneer de Mitsubishi in de richting van België wordt gestuurd. We lazen ook al iets van ‘vrijdag thuis zijn en hopen dat tegen dat we thuiskomen het frietkot nog open is’ !
Zo weten we dat ook weeral, vrijdag naar “huis” en we eten die avond friet (patat voor de Hollanders) van Jan en Carine met curryworst voor de hondjes . Dat is zowat de klassieke thuiskomst hondenmenu.
We zijn dan de ganse dag rustig in de auto geweest en dat wordt dan onze beloning voor goed gedrag in de auto, Geen brokken vrijdag… joepie ! ! !
Morgen geven we verslag van de allerlaatste voorbereidingen voor het vertrek na haast acht weken verblijf in “la douce”.
Inderdaad rommel, niks dan rommel dat was er zondag te zien op de jaarlijkse bric à brac in Villefagnan, op zo ‘n 4 kilometer van Ferret.
De baasjes hadden weken geleden al besloten van de bric à brac van Villefagnan nog eens te bezoeken. Dat was ook alweer enkele jaren geleden. Maar ’t was nog altijd hetzelfde, dezelfde mensen als bezoekers en als standhouders, dezelfde kramen en zelfs dezelfde rommel.
Het baasje opperde zelfs dat hij zijn “kodakske” niet had moeten meenemen want die foto’s van vijf jaar geleden waren nog altijd actueel. Dat is zowat het grote voordeel, spullen van vijftig jaar geleden zien er binnen tien jaar nog altijd even oud uit… Dat heb je wel niet van oude kleding, daar staat een duidelijke tegenover, maar een strijkijzer van vijftig jaar geleden ziet er net zo uit als een van zeventig jaar oud. Een blok ijzer met een beugel opgelast.
Eergisteren was het een aangenaam weertje om door de straten van Villefagnan te slenteren. We komen er haast dagelijks om brood en een “Charente Libre” krant te halen. Meestal is Hera of Heros maar ook Hera én Heros komt nogal eens voor. Gisteren was ons hoofdbestuur echter alleen op stap.
Het baasje vond het toch wel raar dat de organisatie van de bric à brac een kraam van een “artisanale bakker” had neergepoot vlak tegenover de deur van onze dagelijkse bakker. Toen het baasje daar gisterenochtend naar vroeg of hij daar geen hinder van heeft gehad was zijn antwoord heel laconiek… “wij waren toch vroeger uitverkocht dan onze concurrent”
En neen, het hoofdbestuur heeft niets gekocht, maar het baasje heeft wel even stil gestaan bij en hakbijl die zo zou kunnen gefigureerd hebben in de recente serie over Hendrik de achtste en zijn bloeddorstige kliek.
Er zijn nogal wat foto’s genomen eergisteren bij de BBQ “internationale”. Die willen we jullie niet onthouden want er zijn er toch wel enkele opmerkelijke bij.
Zo was er ook Sara, buurvrouw “uit het grote witte huis” en wereldkampioene triatlon (! ! ! ). Je kan alles over haar en de trainingstages die zij hier organiseert te weten komen op haar site met blog : http://triathlontrainingholidays.com/ .
Sara kwam, nog in haar fietskleding, even zeggen dat ze de zojuist behaalde (toen een half uur geleden) gouden medaille en haar overwinningslint van kampioene van het departement Charente, naar huis ging brengen en na een douche ook wat meevieren.
Wie ook de ganse avond in de kijker liep was Alix, het twee en een half jaar oude dochtertje van de naaste buren. Zij heeft zich een hele tijd geamuseerd met het verzamelen van kleine huisjesslakjes die ze kon vinden op de bij ons talrijke stokrozen.
Ook haar twee maanden oude zusje Blanche ging bij de buren van arm naar arm en heeft weinig tijd doorgebracht in haar maxi-cosy (of hoe heet zo’n ding dat in onze jonge tijd een “voituurke” was). Overbuur David en achterbuurvrouw Victoria, beide Engelsen, konden het goed vinden met de kleine Franse dreumes in hun armen.
Victoria en Richard hebben ook nog wat "speciaals". Zo werkt Richard nog steeds in Wommelgem in België, bij een firma die vooroorlogse exclusieve auto 's restaureert. Dit terwijl Victoria samen met dochter Yasmine permanent in Ferret wonen. Dat Richard dan ook heel wat kilometers heen en weer pendelt tussen "Oemmelegoem" (Wommelgem oep z'n Aantwaarps) en La Magdeleine mag dan wel duidelijk zijn !
En dan hadden we ook nog de twee Spaanse dames te gast. Rita is de Spaanse nicht van de onze nieuwe overbuurvrouw Frances die zoals al gezegd hier in Ferret op bezoek is. Zij was samen met een vriendin vanuit Barcelona met de trein op familiebezoek gekomen.
Van de twee Franse gezinnen konden de mannen Xavier en Dominique het goed met elkaar vinden en hebben duidelijk al de problemen die zich op dit moment in Frankrijk stellen goed duidelijk besproken. Ook ons baasje heeft zich samen met hen een tijdje bezig gehouden in de nationale en regionale “Franse problemen”…
Ons vrouwtje heeft zich bij aan tafel gezet bij Frances, Steven en de twee Catalaanse dames en heeft ook met hen een aardige babbel (uiteraard ook in het Engels) gevoerd. Zoiets hadden ze blijkbaar in gans hun leven nog niet ervaren, uit de trein stappen, bij de familie arriveren en even later bij totaal vreemde mensen ( Nederlandstalige Belgen dan nog) de beentjes mee onder tafel mogen steken. Dat was voor hen waarschijnlijk de belevenis van het jaar !
We hebben het uit de eerste hand van de betrokkenen zelf horen zeggen, allen hadden ze een reuze gezellige avond gehad waarbij ze elkaar beter hebben leren kennen. Want Ferret is dan wel een kleine gemeenschap, de taalbarrière tussen Fransen en Engelsen blijkt dan soms toch groter te zijn dan je zou verwachten. Ons baasje is toch wel enkele keren moeten gaan “assisteren” wanneer geen van beide gesprekspartners een sleutelwoord in de andere taal niet kenden.
Voor het baasje was het wel moeilijk om zich telkens in de goede taal tot gepaste persoon te richten. Niet simpel zegt ‘m die vertaalknop telkens in de goede positie te zetten !
En wij… wij hebben achteraf ook nog lekker mogen snoepen van wat van het BBQ-vlees overbleef…
Onze baasjes hadden het vorig jaar al verteld, “wanneer we 15 jaar in Ferret wonen geven we een BBQ voor al de inwoners van ons gehucht". En gisterenavond was het dan zo ver.
De baasjes waren zoals we gisteren al schreven, vroeg in de weer met allerlei voorbereidingen eigen aan een zomerse BBQ.
Tafels werden aangesleurd, parasols geplaatst, stoelen gaan lenen, tafels dekken, kortom een ganse dag zijn ze bezig geweest.
Rond 18u00 kwamen dan de eerste buren in kleine groepjes afgezakt naar onze koer. Het gezelschap was in verscheiden opzichten gevarieerd. Zo ging de ouderdom bvb van 2 maanden (de kleine Blanche van de naaste buren) tot meer dan 65 jaar.
Maar we hadden ook vier nationaliteiten over de vloer. De Engelsen waren in de meerderheid, gevolgd door de Fransen, de Belgen en de twee Spaanse, (sorry… Catalaanse) dames die op bezoek warenbij de overburen.
Want zo zijn we dan weer. Bij Steven en Frances , de twee nieuwe (Engelse) overburen was in de namiddag haar Spaanse achternicht samen met een vriendin gearriveerd. Die zou vanuit Barcelona naar Ferret komen om een week op vakantie te komen. Dan kan je die mensen toch niet aan de overkant van de straat laten zitten… dus neem een stoel en schuif bij aan, zo gaat dat hier…
En genoten heeft het gezelschap. Ons hoofdbestuur vormde de link tussen de verschillende nationaliteiten en talen om van het gezelschap een mooie keuvelende groep te maken. De baasjes werden regelmatig om tussenkomst gevraagd om even wat woorden in een andere taal om te zetten.
Hierbij opperde het baasje dat het al een geluk was dat de Spaanse dames Engels spraken, want de kennis van het Spaans stopt bij het baasje na het tellen tot tien en “dos servezas por favor”.
Er is goed gebabbeld en gegeten rond de twee tafels, er kwamen voor de baasjes toch wel heel onverwachte vragen, zoals waar we die heerlijke tomaten hadden gekocht ?
Nu zijn die tomaten van het tomatenras “tomate Russe” die weinig zaadjes bevatten, heel groot worden (500gram is heel normaal) en zoeter smaken dan andere tomaten. En die tomaten planten wij elk jaar in onze moestuin…
Ook wij Drentjes zijn niet vergeten, de gasten waren zo sympatiek van nog wat overschot te laten voor ons. Laat op de avond hebben wij dan ook nog kunnen smullen van enkele satés, lapjes spek en enkele niet volledig opgegeten hamburgers. Dat was weer smullen voor ons achteraf.
We hadden een fijne avond in goed gezelschap, en weten zeker dat er nog lang zal nagepraat worden over “le BBQ chez les Belges”…
Gaat worden ? Het is al vanaf deze morgen druk bij het hoofdbestuur, dus die toekomende tijd mag wel weg, of we moesten er “nog drukker” van maken.
Er staat namelijk een BBQ op til vanavond. Een BBQ hier bij ons op de koer voor al de buren van de hameau (gehucht) en die zijn met 15 volwassenen en 4 kinderen.
De baasjes houden de BBQ omdat ze dit jaar hier in het gehucht iets te vieren hebben. Het is immers dit jaar 15 jaar geleden dat ze hier in het gehucht Ferret van de gemeente La Magdeleine hun tweede verblijf kochten. En dat is voor de baasjes een reden om te feesten met de buren !
En ze gaan allen present zijn op twee na. Mark, de echtgenoot van Sarah moet de beurs van Birmingham in Engeland mee draaiende houden en onze jongste aangekomen buur gaat liever met zijn vrienden naar een jongerenfestival in Dax in de Landes.
Het gaat hier dus een feestje worden met internationale allures waarbij de Engelsen in de meerderheid zijn, de Fransen op eigen terrein spelen en het de Belgen zijn die alles organiseren…
De météo ziet er goed uit voor vandaag en de volgende dagen zodat het al zeer sterk zou zijn moesten we op het onverwachte toch nog de beschutting van de hangar moeten opzoeken om te gaan gaan schuilen. Nee hoor, alles laat vermoeden dat het een openlucht BBQ gaat zijn “comme il faut”.
Wij Drentjes kijken er weeral naar uit, allicht zullen er wel weer enkele stukken vlees overblijven en zal ons diner vanavond weeral behoorlijk aangevuld zijn met BBQ vlees. Je hoort het van ons morgen op dit blog….
Dat heeft ons baasje begin deze week nog gedacht toen hij de klachten las die Bowie van Jantine op Facebook naar voor bracht.
Bowie was van de achterbank naar de achterbak, de koffer zeggen wij, verwezen . Daar bleek hij niet erg gelukkig mee te zijn en kwam dan heel zielig over de leuning van de achterbank kijken.
Dan is het hier bij ons toch wel gans anders… Hera bvb doet niet liever dan op haar vertrouwde plaats in de koffer van de auto liggen. We hebben met haar trouwens nog nooit een probleem van welke aard in de auto gehad.
Deze namiddag toen het baasje het interieur van de auto zo een beetje aan het fatsoeneren was lag Hera plots in de koffer van de auto te slapen. Daar moest het baasje dan toch maar eens snel een foto van maken.
Elke morgen staat ze aan de auto of aan de haak waar de leibanden hangen klaar om mee naar Villefagnan te rijden om brood en de krant te gaan kopen. Het duo Baas / Hera is al goed bekend in het dorp. Af en toe,wanneer de deur van het dameskapsalon open staat steekt ze even haar kop binnen om te kijken dat ons vrouwtje daar niet in een of andere kappersstoel zit. Ze is éénmaal het vrouwtje mee mogen gaan ophalen toen deze naar deze kapster was geweest !
Hera en Belle zijn bij ons de snelweg Drenten, maar ook met Heros en Lucy hebben we nooit auto problemen gehad. Hier hebben de Drenten duidelijk de aard van het baasje. Alleen kunnen ze met het baasje weinig uitrichten als hij ook in de kofferbak moet !
Het baasje zit zich danig druk te maken. We hadden namelijk een afspraak met een technieker van France Telecom die onze telefoonlijn zou komen herstellen.
We hebben namelijk nog maar eens, en dit voor de x° maal de keer, geen vaste telefoonverbinding en internet verbinding niet meer. Voor het internet hebben we de zaken zelf aangepakt, dat gaat sinds het begin van juli rechtstreeks via de satelliet, maar voor de vaste telefoon zijn we nog op die kl*tefirma, die France Telecom heet, aangewezen.
De afspraak was dat de technieker zich hier vandaag 14-08-2014 tussen 08u00 en 13u00 zou aanbieden . Er diende in die tijd iemand thuis te zijn opdat die technieker de lijn zou kunnen testen en herstellen.
Het moment dat we dit schrijven staat het uurwerk op 14u45 en als er iemand onder de lezers een technieker van France Telecom heeft gezien, dan wij ook ! Nougabollen, niks, niente dus…
Het baasje heeft ondertussen dan maar eens in de archieven van het blog aan het lezen geweest en wat kon hij lezen op 18-08-2013 ?... Val niet achterover want dit stond op die datum op dit blog…
Beloven ja…
Het baasje heeft het stilaan gehad met France Telecom, Orange/Wanadoo, en alles wat er rondhangt.
Er was toch beloofd dat er gisteren in de voormiddag een technieker zou langskomen om bij de andere helft van de bewoners van het gehucht het internet en telefoon zou komen herstellen . Nu ja… als één van de lezers iemand van voornoemde k…..firma heeft gezien, dan wij ook .
Vier gezinnen hebben zitten wachten van 09u00tot 13u00 op de technieker die niet kwam. Het lijkt wel “wachten op Goudot” zoals in het toneelstuk, waar twee mannen wachten op “Goudot”, die eigenlijk niet bestaat .
Het besluit is hier ten huize genomen, de schotelantenne voor satelliet verbinding komt terug op het dak. Die heeft daar al ooit gestaan maar toen verbeterde de internet verbinding plots en heeft het baasje het contract met Wanadoo toen toch maar verlengd . Het was toen toch heel wat financieel voordeliger van met Wanadoo door te gaan dan de flink duurdere satelliet verbinding. Vandaag de dag baalt ons baasje zo van de arrogante houding van France Telecom dat hij de meerprijs van de satelliet er graag bij neemt.
Inderdaad, dat was er op een paar dagen na een jaar geleden op dit blog te lezen ! Als je dan nog niet mag balen van zo ’n firma dan weten wij het ook niet meer.
In het Frans heet dat “l’ histoire se repete” maar of ze dat al begrepen hebben bij France Telecom is ook voor ons een groot raadsel.
Het baasje is verkouden ! Kommer en kwel is zijn deel en de berg zakdoeken slinkt zienderogen !
’t Vrouwtje klaagt van rugpijn en steekt het op het natte en steeds verschillend weer.
En wij Drenten hebben niks om over te klagen. We worden wel nat bij een regenbui maar wanneer we terug binnen komen worden we zorgvuldig afgedroogd en dat hebben we dan ook nog eens graag.
Het weer is totaal onvoorspelbaar op dit moment. Wanneer je in de overtuiging bent van “het blijft nog wel enkele uren droog” , dan kan je twintig minuten later met heel je hebben en houden op de vlucht voor een fikse bui .
Zo is het baasje vannacht rond vier uur opgestaan omdat de gordijnen in de slaapkamer haast horizontaal in de slaapkamer binnen waaiden ! Zo sterk was de wind die recht door het open slaapkamerraam binnenwaaide.
Ook in een tonnetje dat origineel hondenkoekjes bevatte en op de buitentafel stond , kon je deze ochtend 7 centimeter regen meten !
Het is ook de eerste maal in al die 15 jaar dat we nu hier in de Charente de zomer doorbrengen dat we geen moestuin hebben moeten besproeien. De grote waterput doet dit jaar niets anders dan bij elke bui die valt, overlopen …
En nu, sinds een uur of tien deze voormiddag hebben we weer “plein soleil” ! Je zou makkelijk kunnen besluiten “ik ga in de tuin werken” maar stellen het toch maar uit tot volgende week.
Want vanaf volgende week zijn de weersvoorspellingen terug goed . Geen regen en volop zon volgende week zeggen de meteoberichten.
En wij zeggen “we zullen wel zien wat komt…of valt “…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
