Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
09-12-2014
Eigenaardigheden…
Vosselaar 09 12 2014
Eigenaardigheden…
Het zijn eigenaardigheden die Hera normaal niet heeft als ze niet drachtig is. Zo zijn er de eetgewoonten. Ze staat te bedelen voor eten, en als er niet dadelijk aandacht aan word geschonken dan durft ze op rooftocht te gaan.
Geef je haar dadelijk eten, dan staat ze te springen om het in haar eet kom te krijgen. En als ze dan haar portie krijgt eet ze het maar half op.
Dat deed ons enkele dagen besluiten van haar geen twee maar vier maal daags eten te geven. Waarschijnlijk kan haar maag niet zo veel voedsel meer bevatten omdat de pups tegen de maag drukken ! Nu eet ze met veel smaak vier maal per dag een halve portie en is er geen probleem niet meer.
Op wie we wel hebben moeten letten waren Heros en Lucy, de twee onverzadigbaren op dit moment. Die twee zijn zich duidelijk een wintervetlaag aan het aankweken. Bij Heros valt het nogal mee, die is niet zichtbaar aangekomen, maar dat kan niet gezegd worden van die jongste van ons.
Bij Hera is er sinds vorige week een knuffel in haar leven gekomen. Regelmatig ging ze aan de haal met “koebeest” van Lucy. Dat heeft het hoofdbestuur opgelost van “aapbeest” te introduceren voor Hera. En ze zorgt er voor alsof het een pup is. Een goede stimulans dus voor het komende moederschap.
Voor donderdag avond hebben we een afspraak bij Aline en Sarah om een röntgenfoto van Hera te laten maken. Dat laat ons toe van het aantal puppy’s die Hera verwacht te kennen.
Dat is plezierig voor de kandidaat pupeigenaars, die kunnen dan al haast zeker van zijn dat er een pupje voor hen bij is. Eén zaak weten we dan nog niet, en dat is het aantal reutjes en het aantal teefjes. Dat zal een mysterie blijven tot de laatste pup geboren is.
Het weekend gaat druk zijn voor de roedel, zowel op zaterdag als op zondag komen er gegadigden voor een pupje kennismaken met het hoofdbestuur en de roedel. En dat is altijd fijn voor de roedel want dat betekent gewoonlijk extra snoep !
De baasjes blijven bezig met voorbereidingen treffen voor de komst van de puppy’s van Hera. Wanneer ze vorige week nog richting Nederland reden voor vetbedden “aan de rol” is het vrouwtje vandaag begonnen aan het haken van de halsbandjes die de pups aankrijgen enkele minuten nadat ze geboren zijn.
Dat maakt het eenvoudig voor de herkenning bij het wegen, voeden, foto’s en dergelijke. Het is een oplossing voor de mooie Trixie puppy halsbandjes die nog te groot zijn voor de puppynekjes juist na de geboorte.
De Trixie bandjes krijgen de pups om wanneer ze ongeveer drie weken oud zijn. Dan zijn ze al zo groot geworden dat ze hun definitieve bandjes om krijgen met welke ze ook naar de eigenaars toe gaan.
Vorige keren was het puur toevallig welke kleur van bandjes de pups om kregen. Bij dit nestje gaan de reutjes de primaire kleuren rood, groen, geel enz. rond hun nekjes krijgen terwijl er voor de teefjes de pastelkeurige bandjes voorzien zijn.
Ons vrouwtje heeft zo dicht mogelijk de Trixie kleurtjes willen benaderen. Dat maakt achteraf de herkenning van de pups ook eenvoudiger. Het voorbeeld hierbij is Loek uit het vorige nestje van Hera, hij kreeg bij de geboorte het grijze bandje om.
Ondertussen is er al één vetbed op maat gemaakt van de werpkist. Er viel een strook van goed een meter lang en 70 cm breed neven af en die heeft het baasje bij Heros in de bench gelegd. Die bench is momenteel “the place to be” in Faesroedelland. Ieder lid van de roedel heeft zich er al in te slapen gelegd zodat Heros nog maar amper van zijn nieuw bed heeft kunnen genieten…
Ook de werpkist is vandaag tevoorschijn gekomen uit de garage. Die gaat bij de eerste mooie droge dag aan een grondige schoonmaak- en ontsmettingsbeurt onderworpen worden. Dewerpkist was wel heel ney-tjes en proper van bij Peter vander Elst terug gekomen maar na zes maanden in de garage is ze wel toe aan een opfrissingsbeurt toe.
En zo is er elke dag wel iets dat er in functie van de pups gebeurt. De baasjes genieten er van , wanneer er weer een stap verder is gewerkt naar een aangenaam verblijf voor moedertje Hera en haar toekomstige kroost.
Anders kunnen we het niet omschrijven, gewoon voortreffelijk gaat de dracht van Hera. Zij gedraagt zich “comme il faut” of ook zoals het in de boekjes staat.
Op nog geen enkel moment heeft ze aanleiding gegeven om enige ongerustheid of zorg nodig te hebben.
Gisteren waren we terug met haar gaan “hondenshoppen” in de Maxi Zoo te Turnhout, en dan nemen we gelijk de gelegenheid te baat om haar nog eens te wegen op de dierenweegschaal die vlakbij de ingang staat.
Wanneer ze vorige week vrijdag nog 28,2 kg woog zette ze gisteren 29,3 kg neer op dezelfde weegschaal. Als je dan weet dat we op dinsdag 19 11 2014, wanneer we de eerste echo lieten nemen Hera nog 27,6 kilo woog , dan is ze al 1,7 kilo bijgekomen op goed drie weken. En vermits de pups hoofdzakelijk nu, bij zes weken dracht, beginnen te groeien vermoeden we dat het heel wat meer pups gaan zijn dan de zes die we drie weken terug op de echo zagen, of het moesten flink grote pups worden, dat behoort ook nog tot de mogelijkheden.
Als we de omvang van Hera bekijken dan is daar de laatste week ook duchtig verandering in gekomen. Inmiddels is ze al best fier op haar in omvang toenemend buikje. Wanneer we nu vragen “Hera, pupjes strelen” dan legt ze zich op haar rug met haar buik goed bereikbaar om gestreeld te worden.
Eind deze week maken we nog eens een afspraak met Aline en Sarah, onze dierenartsen in Hoogstraten om een röntgenfoto te laten nemen. Dan komen we te weten hoeveel kribbetjes we moeten klaarzetten tegen Kerstdag wanneer de Kerstpupjes gaan geboren worden. We kunnen dan ook de toekomstige pup eigenaren gerust stellen of er voor hen een puppy hun kant op gaat komen. Dan rest er nog één groot mysterie…. Hoeveel teefjes en hoeveel reutjes gaan onze roedel dan komen vergroten, want dat kan de dierenartsen apparatuur nog niet zien…
De Sint is hier bij de Faesroedel ook langs gekomen. ’t Was allemaal wel in functie van Hera ’s toekomstige pupjes, maar ’t is al gelijk van waar ’t komt, van ons hoofdbestuur of de heilige man uit Spanje, met of zonder Pieten, zwarte of witte “toeternietoe” zeggen we dan.
Wat ons hoofdbestuur dan wel heeft gedaan is de cadeautjes voor het nestje en de moeder, broer en dochter van Hera zijn ze zelf gaan ophalen want de Sint had het al zo druk voor de mensenkinderen.
Ons baasje was al eventjes op zoek naar een puppyren die lager was dan deze die nu al voor drie nestjes heeft gediend, en die wel aan de bestaande kon gekoppeld worden. Onze normale leverancier, de MaxiZoo kon het niet leveren wegens niet in assortiment en dan is het baasje maar gaan Googelen.
Bij de “benchkoning” vond hij wat hij zocht en dus werd er kontakt gezocht met de (bench)koning. Toen bleek dat deze zijn zaak had in Eindhoven werd dan maar besloten de auto te nemen en het gezochte al maar snel te gaan ophalen. De Sint moest immers geholpen worden om zijn toer over de daken naar tevredenheid van ons Drentjes af te maken !
En zo kwam het dat de baasjes afspraak hadden in Eindhoven bij de “Benchkoning” tussen 16u00 en 17u00. Maar dat was iets te simpel, want iedereen in eindhoven bleek wel vroeger naar huis terijden in verband met Sint Niklaasavond en onze baasjes kwamen in een gigantische file terecht op de binnenringweg van Eindhoven.
Dat maakte dat zij in plaats van om 5 minuten na 4 uur ter plaatse te zijn, het 1 minuut voor 5 uur was ton ze aan het bedrijf stopten.
Het vrouwtje die al een hele tijd sprak van vetbed “op rol” vond hier ook wat zij bedoelde en zo reed rond 17u30 een Mitsubishi terug richting België met een koffer bomvol vetbed en een puppyren op de achterbank.
Intussen heeft de roedel al kennis gemaakt met de vetbedden en die zijn ook onmiddellijk goedgekeurd door de roedelleden. En als ’t door die verwende Drenten van ons goed is dan zal ’t bij de puppy’s ook wel in goede aarde vallen denkt het baasje…
De vetbeden zijn in de uitvoering beige met bruine pootjes, en wit met roze pootjes. Mooi en fris voor in, en rond de werpkist .
Gisteren geen blog bericht bij het Bas en Belle blog. Dan moet er toch wat bijzonders aan de hand geweest zijn. En dat was het ook, voor het baasje althans.
’t Baasje is gisterenavond naar een van zijn favoriete rockgroepen gaan kijken. Dat was hier nu niet vlak om de hoek, maar in de Rodahal in Kerkrade Nederland trad de fameuze beatgroep Status Quo op.
Sinds de baasjes die enkele jaren geleden bezig zagen in Cognac tijdens het blues passion festival is ons baasje daar verwoede fan van de groep geworden. Voordien was hij ook al wel fan die de volume schakelaar van de radio in de auto een flinke zwaai gaf wanneer de eerste tonen van “what you’re proposing” uit de boxen schalden: https://www.youtube.com/watch?v=bwNlGt8tTp0 en dan luid mee “zong”.
Zo stonden de verwachtingen flink hoog want bij vorig optreden begin dit jaar in Antwerpen waren het hoofdzakelijk de minder bekende nummers die de groep in de eerste originele bezetting bracht.
Maar voor de groep aan zijn optreden begon was er nog in het voorprogramma een optreden van de groep “Voodoo Vegas” waarvan we konden zeggen dat het vooral LUID was en dat er een gitariste bij de groep, die vooral in de kijker kwam met haar grote boezem, waar ze blijkbaar best fier op was.
Status Quo, of de groep waar Francis Rossi en Rick Parfitt de oudste leden zijn, maakten de verwachtingen voor het volle pond waar met oude, de zeer bekende nummers afgewisseld met recenter werk. Het baasje was zeer tevreden over het optreden en hij was net niet hees van het “meezingen” na het optreden .
Bij volgende nummers ging de Rodahal volledig uit het dak en dat merkte je ook aan de groep die er dan ook volledig op inspeelde met lange gitaarsolo’s en drumpartijen die de fan’s konden smaken.
Dit laatste nummer is een van oorsprong Chuck Berry nummer dat al door tal van artiesten en groepen is gecoverd geweest. Ook Status Quo brengt dit nummer bijna telkens aan het einde van hun optreden.
Het baasje kwam kot in de nacht moe maar voldaan terug thuis, waar hij door ons Drentjes ook nog eens goed verwelkomd werd.
Het voorbereiden van het materiaal voor Hera’s bevalling loopt goed, we kregen van Hilde, Nico en Lando al een bevestiging dat het puppenhuis voor op het terras al klaar staat voor verhuizing van Oud Turnhout naar Vosselaar. We hopen dat de temperaturen het mogelijk maken dat de pups ook buiten kunnen komen.
Dat is nog niet zo voor de hand liggend als je met, of rond Kerstmis geboren wordt. De eerste twee weken zie en hoor je al niks en dan moet je nog oefenen om die pootjes onder je kleine lijfje kan krijgen. En dan zouden die baasjes ons al buiten gaan laten spelen…
Maar er staat ook al een terras verwarming gereed, mét een nieuwe gasfles in. Die verwarming had bij het vorige nestje ook al flink wat aantrek op koudere dagen. Maar toen waren we drie maanden verder in het jaar, en dat scheelt een jas !
Ook heeft het baasje de puppytoiletjes uit de berging gehaald. Die moeten na drie weken gebruikt worden om de pups zindelijk te maken. Bij de twee laatste nestjes, het K-nest en het L-nest was dat prima gelukt en konden de pups op 8 weken zindelijk naar hun baasjes toe.
Ook de mooi gekleurde “Trixie” puppybandjes zijn al binnen. Die heeft het baasje bij Jachthonden winkel “Hunter” besteld en die heeft het hoofdbestuur gisteren opgehaald bij de terugkeer uit Heijen waar ze de kleine Anna van Gonda en Anton waren gaan bezoeken.
Ook de warmwaterkruiken zijn getest en een van de drie is naar de vuilbak verwezen wegens lekkend . Met twee kruiken redden we het wel en indien nodig (wat we niet hopen) wegens te veel pups kan er nog wel eentje aangekocht worden.
De puppypapflesjes zijn ook al gecontroleerd op volledigheid en dienen enkel nog te worden uitgewassen en uitgekookt zoals een babyflesje.
Het groet punt van onzekerheid is nu het aantal pups dat zijn opwachtingen gaat maken. Daar gaan we eind volgende week, week zeven is dat , nog een voor naar dierenartsen Aline en Sarah in Hoogstraten. Aan Hera’s buik te zien zouden er wel weer flink wat meer kunnen zijn dan de zes die we hebben gezien bij de echo…
Wait and see zullen we maar zeggen want ook voor ons is het gewoon afwachten…
Zo stilaan zijn de voorbereidingen voor de komst van de pups begonnen. Er komt nogal wat kijken aan zaken die in orde moeten gebracht worden tussen dit en enkele weken.
Hera zelf loopt hier rond als een vrolijke dame die de oude sok met knoop in van het baasje heeft ontdekt en die aan ieder, baas of hond , die sok presenteert om mee trekspelletjes te doen.
Het materiaal dat nodig is voor, tijdens en na de bevalling zijn al uit “de motteballen” gehaald. Ver moesten de baasjes daar niet achter zoeken want alles heeft in mei en juni dit jaar nog dienst gedaan bij onze vriend fokker Peter van der Elst.
De werpkist is opgefrist en dient enkel nog een paar dagen voor we ze in huis zetten nog eens goed ontsmet te worden. Net als de vloerbekleding in de werpkist.
Voor de vloerbekleding hebben we ditmaal kunstgras dat heel makkelijk te reinigen is met een waterstraal of de hogedruk reiniger. We hebben zo vier matten op maat gemaakt die afwisselend kunnen in gebruik zijn, gereinigd zijn, of te drogen hangen en dan hebben we nog een reserve moesten we er eens twee op een dag nodig hebben !
De 5 liter bus Dettol staat ook al klaar om werpkist en al het materiaal dat in kontakt gaat komen met de pups te ontsmetten. Voor de bevalling zelf en de dagen nadien moeten r nog wel twee nieuwe warmwaterkruiken worden aangekocht. Die moeten gaan dienen om de pups bij te leggen als ze niet bij Hera liggen of wanneer ze opzij gelegd worden bij de weging tweemaal daags gedurende de eerste tien dagen na de geboorte.
Ook het vrouwtje is al ijverig bezig met haar dagboek over de aanloop naar de bevalling van de pups. Dit dagboek dat ’t vrouwtje nu voor de vierde maal maakt, is bij de vorige drie nestjes van Belle en Hera erg in de smaak gevallen bij de nieuwbakken pupeigenaars. Dus dat doen we telkens weer zo’n puppydagboek.
Wat wel anders is dan bij vorige nestjes, is de aanmelding van nieuwe kandidaat pup eigenaars. Dit gebeurt met dit nestje veel vroeger dan bij de vorige nestjes, raar gevoel geeft dat bij de baasjes…
Morgen meer voorbereidingen nieuws, en dan met foto’s…
Er is niets speciaals gebeurd vandaag, maar gans de houding van dat moedertje in spe straalt iets uit dat je zelden ziet. Ik kan het niet duidelijk omschrijven, het is een combinatie van trouw, bezorgdheid, en steun zoeken bij de baas.
Ik hoop maar dat ik haar zo ongeveer kan “lezen” en dat m’n “lezen” juist is. Want ze is echt aandoenlijk en komt tientallen keren per dag bij de baasjes voor een knuffel, een aai of een lief woord.
Ook naar Lucy, waar ze normaal een strenge maar eerlijke moeder naar is, gedraagt ze zich als een bezorgde moeder, en een super vriendin tegelijk. En daar heeft Lucy het op dit moment een beetje moeilijk mee. Voor haar is het de eerste maal dat er een geboorte gepland en op komst is. Onze jongste weet het niet goed te plaatsen.
Wij zouden voor geen geld deze evolutie in de roedel willen missen. Fokkers die hun teefjes buiten de leefkamer houden, niet in hun onmiddellijke omgeving, weten echt niet wat ze missen. Dit is echt fascinerend hoe je ziet hoe moeder Belle, broer Heros, en dochter Lucy nu met Hera omgang hebben.
Let op, ik probeer hier niets menselijks in het hondengedrag te leggen, geen vergelijking te maken met menselijke zwangerschap. Maar samen met de omvang en gewicht van Hera zien we ook de posities in de roedel veranderen. Hera evolueert zonder enige dwang of herrie naar een alfa teef met wie iedereen in de roedel rekening houdt.
Gisteren zaterdag hadden we onze laatste jachttraining met de groep “pups” van onze Hera. We trainen nu al van het begin van 2014 elke laatste zaterdag van de maand op de terreinen van de Antwerpse gebruiksjachthondenvereniging te Beerse.
Het zijn Libre, Lennaert, Lobke, Lana en moeder Hera die bij ons geboren zijn, die regelmatig van de partij zijn. Daar komen Joris, Gorky en Siebe nog bij aansluiten. Een mooie groep Drenten die in vriendschappelijke sfeer, zonder enige druk , één dag in de maand het beste van zichzelf geven. Er is geen lesgever, maar Louis geeft aanwijzingen en stuurt hoofdzakelijk de baasje bij in de “handling” van hun honden.
Rond 12u30 pauseert de groep ter plaatse en komt de Limburgse vlaai en de koffie op het campingtafeltje.
Gedurende de maanden december, januari en februari is het terrein gesloten en liggen de trainingen daar stil. Tijd voor de jachthonden om echt te gaan jagen en om de natuur daar ook rust te gunnen.
Vermits we dus voor een stille periode staan dienden we het trainingsjaar in stijl te beëindigen. Dat deden we gisteren dus bij ons thuis. Met z’n allen rond de tafel met een grote pot hutsepot op tafel.
Hutsepot alla Faes was voor de meeste een ongekend gerecht. Enkel Maurice en Rita de baasjes van Joris kenden het van de “Kaawpollekeswandelingen”.
Dat het gerecht in de smaak viel bleek wel toen allen drie maal hun diep bord vulden wat wij met plezier en genoegen zagen gebeuren. Ons werk haalde weer alle eer en iedereen genoot van het eten en de verhalen rond de tafel. Wij denken dat we volgend jaar maar een half voortel moeten doen om terug dezelfde mensen rond de tafel te krijgen.
Eergisteren kregen we een bericht in onze mailbox dat ons heel veel plezier deed. Het was afkomstig uit het Nederlandse Heijen en geschreven door Gonda, het baasje van onze Kyra-Belle.
Gonda is goed een maand geleden bevallen van haar eerste kindje Anna. Ons baasje was dan wel uitermate benieuwd hoe de bijna vierjarige Kyra het samenleven met de pasgeboren baby zou ervaren.
Je weet maar nooit, er doen zoveel verhalen de ronde over honden die jaloers zijn op de baby met alle gevolgen vandien. Ook bij Gonda zal die vraag wel zijn opgekomen maar zij is ook nog eens gediplomeerd hondentrainer, en daarom was het baasje super nieuwsgierig hoe het er in huize Grutters – Van den Heuvel zou gaan.
Nu het bericht met niets dan positieve zaken ons bereikte zijn we bijzonder in onze schik. Kyra heeft de baby duidelijk aanvaard.
Voor wie er nog moest twijfelen aan het kunnen samengaan van Drenten en pas geboren baby’s geven we hier de inhoud van de volledige mail, met toestemming van Gonda.
Belle & co
Hoi Jan, Simonne en de drentjes!
Hier is hij dan eindelijk, de beloofde mail!
Zoals ik al eens geschreven heb was Kyra tijdens de zwangerschap al erg beschermend en zorgde ze er voor dat er geen honden tegen mijn buik op konden springen. Zelfs vriendjes van haar mochten dat niet en dan had ze geen tijd voor ze en liet ze duidelijk merken (zelfs een keer met licht grommen) dat ze niet bij me mochten komen.
De bevalling begon nogal paniekerig, midden in de nacht van 2 op 3 oktober met gebroken vliezen terwijl Anna nog niet was ingedaald. Wij stressen dus, midden in de nacht bezoek van de verloskundige en daarna tas inpakken en richting ziekenhuis. Onderweg naar het ziekenhuis heb ik Jos en Annie wakker gebeld of ze voor Kyra wilden zorgen.
Een week later, op vrijdag, Kyra had al die tijd bij Jos en Annie gelogeerd, mochten we eindelijk naar huis en werd Kyra ook weer thuis gebracht. Dat was even onwennig! Het vrouwtje eindelijk weer zien, maar war ruikt ze raar naar ziekenhuis en waar is die dikke buik? En toen lag er ook nog zo’n klein meisje in het stoeltje… We hebben Kyra rustig even laten snuffelen, maar het was toch wel erg eng voor haar om in de buurt te komen.
Ondertussen begint het al te wennen en is Anna niet meer zo eng. Kyra vindt het heerlijk dat ik constant thuis ben en vindt een nieuw ritme waarbij ze nu weet dat er ook altijd tijd en aandacht aan haar besteed zal worden. Verder is ze ondertussen zorgzaam aan het worden en zoekt ze ook contact met Anna.
Als we gaan wandelen met de kinderwagen en mensen willen Anna bewonderen zorgt ze er voor dat ze pal in de buurt is, als Anna huilt gaat ze kijken en als ik alleen met Anna weg geweest ben controleert ze wel of ik haar ook weer mee terug heb gebracht! Ook kunnen ze ondertussen lekker samen op de bank liggen!
Vandaag zijn we even met Hera tot aan de Maxi Zoo gegaan. Niet dat we dringend moesten gaan shoppen voor de roedel, helemaal niet zelfs, want de voorraad die nog in Ferret lag is gisteren meegekomen. Het eten en hondensnoep is daar nu toch in drie maanden niet nodig.
We zijn naar de Maxi Zoo geweest omdat daar vlak na de ingang een zelfde weegschaal staat zoals bij onze dierenarts.
Vorige week woensdag toen we de echo lieten nemen zette Hera 27,6 kilo op de weegschaal. Vandaag in de Maxi Zoo was dat al opgelopen tot 28,2 kilo. We kunnen dus zeggen dat het Hera en haar pupjes in de maak voorbeeldig gaat. Nu kan er wel iets verschil in ijking van de weegschalen zitten, maar het is in elk geval een indicatie van de voortgang van de dracht.
We gaan dat nu elke week doen zodat de kandidaten voor een pup van op afstand de gezondheidstoestand van Hera kunnen volgen .
Vandaag was het een algemene rustdag in de roedel. Dat is gewoonlijk zo de eerste dagen nadat we uit Frankrijk terug zijn. Het zijn dan ook vermoeiende dagen geweest voor elk van de roedelleden. Het muizenvangen in de tuin was voor hen dan wel een topattractie, de muizen en het baasje waren daar niet zo enthousiast over de uitgebouwde “entrée’s” van de muizenholen .
De muizen kregen de schrik van hun leven, en ’t baasje mag volgende keer dat we daar zijn de gaten gaan opvullen !
Morgen is er de laatste dag van de jachttraining in Beerse. Hera die dit jaar telkens is mee gaan trainen met haar pups uit haar vorig nest ( de L-pups) nemen we niet mee. Die mag voor de kachel blijven liggen. Het baasje denkt er aan van Heros nog eens een dag training te gunnen. Twee weken geleden kon hij immers dat konijntje op het hondenschool trainingsveld knap te grazen nemen en apporteren aan ’t baasje. Dat gaan we hem morgen nog eens voorschotelen.
Achteraf, na de training komen bazen en hondjes hier ten huize de beentjes onder tafel steken, en zetten we een grote pot Hutsepot op tafel. Zo vieren wij dit jaar de afsluiting van een trainingsjaar dat vruchtbaar en leerrijk was voor baas en hond.
Het begon vanochtend al mooi, een mooie herfsttuin , een beetje mistig en sterke zonnestralen die door de mist begonnen priemen. Zo willen we elke ochtend wel ontwaken en de eerste stappen in de tuin zetten.
Heros had vanochtend duidelijk ‘het zot’ in zijn kop. Dat heeft hij wel meer maar vanochtend was het net een veulen dat na een lange winter de eerste maal uit de stal mag. Daar ga je ook beter niet voor staan ! En dat deed hij dan ook nog eens geheel op zijn eentje want terwijl de vrouwelijke leden van de roedel een discreet plaatsje zochten aan de zijkant van de tuin (minder opruimwerk voor de baasjes) dolde Heros door de tuin alsof hij de duivel op zijn hielen had. Belle, Hera en Lucy stonden er niet begrijpend naar te kijken .
Maar wij, de Drentjes zijn tijdens de dag niet binnen in huis geweest. Veel te mooi weer om binnen te zitten was ons gedacht. Alle hoeken van de tuin hebben we nog eens extra aandacht geschonken en dat bracht al dadelijk ‘oogst’ op. Waar Heros de egel op klaarlichte dag vandaan heeft gehaald mag Joost weten, maar klokslag twaalf uur lag er weer een egel achter het baasje zijn voeten. Eens te meer een cadeautje van onze grootste !
Het baasje heeft “pinneke de vlooienbak” dan maar in de vroegere schapenstal gezet. Met zijn egelsnuit vlak voor het egelhuisje. Als die het nu nog niet snapt dat het tijd is voor de winterslaap dan moet ‘m het maar koud hebben denkt ons baasje. Nog meer faciliteiten zijn er aan de egels niet meer besteed !
Vanavond hadden we dan een heel mooi rood gekleurde lucht. Als het gezegde “avondrood brengt water in de sloot” waar is, dan rijden we morgen met gietende regen richting Vosselaar.
Maar het hoofdbestuur dacht meer aan de kleur van lucht die ze vroeger zagen, toen ze nog wintersporters waren, meer aan Alpenglühen. En als er Alpenglühen te zien was kon je er donder op zeggen dat je de ochtend nadien over Neuschnee kon skieën. Maar dat was in de Alpen op de Reschenpass, ergens op de grens van Oostenrijk en Italië, vlakbij het drielandenpunt met Zwitserland, en hier is het de Franse Charente, en tussen die twee punten ligt toch wel zo’n dikke 1000 km !
Dat was de overwegende kleur vandaag. Vanochtend iets voor acht heeft ons baasje ons nog uitgelaten en toen was het nog zonnig. Waar de mist een half uur later vandaan kwam mag Joost weten. Maar plots was die daar, zomaar vanuit de velden !
Spijtig was het dat ons baasje nog enkele boodschappen moest doen met de auto en dat was wat hij noemt “rijden op den tast”. Naar de bakker en krantenboer in Villefagnan kon nog door de beugel. Maar de rit naar het verder gelegen Aigre om de “taxe d’habitation” of verblijfstaxe te betalen was echt omdat het moest, want je kon beter van de baan weg blijven. Gelukkig ervaarden de andere weggebruikers de toestand net zo en was het toch nog ietwat veilig.
Hera vandaag
Hera is zowat de enige die klaar staat om met het baasje mee te rijden om boodschappen, die staat aan de auto gereed wanneer ze de minste aanleiding ziet dat het baasje de auto neemt. Wat ook typisch is aan Hera op dit moment… ze eet dubbel zoveel als anders en dat doet het baasje vermoeden dat het nestje dat “onderweg” is, weer een groot nest gaat worden.
Hera & co op 28-03-2012
Ondertussen zijn de werken die voorzien waren achter de rug. Ook de chauffageman heeft zijn woord gehouden en is de namiddag de thermostaat van de chauffageketel komen plaatsen.
Het baasje is dan ook begonnen met de zaken te selecteren die hij de volgende maanden graag in Vosselaar zou hebben. Dat heeft dan ook weer hoofdzakelijk te maken met de komst van de pups. Zo zijn er enkele hondenmanden in verschillende maten die mee terug moeten. Bij vorig nestje hadden de pups daar veel plezier van wanneer ze buiten mochten en moe gespeeld waren.
En alles wat nog maar lijkt op hondendekentjes of –kussens is ook al ingepakt. Ze gaan welkom zijn die puppy’s en vanaf het prille begin een Heren/Damesleventje tegemoet gaan . En zo was een grijze dag met deze gedachte toch nog een beetje zonnig …
Overmorgen gaan we terug richting Vosselaar en kunnen de echte voorbereidingen beginnen, goed op tijd en met veel plezier. We zien het volledig zitten, die dracht van Hera !
Vandaag geen hondenverhaaltje of chauffageketels verhalen ( de man die de thermostaat zou komen plaatsen heeft trouwens afgezegd voor vandaag. Hij komt morgen, zegt ‘m). Vandaag krijgen we een verhaaltje over Engels voor beginners en het is vanuit België via Marokko tot bij ons gekomen.
En als ’t bij ons uit Marokko komt, dan komt het voor 99,5 % van ons baasje zijn kameraad en studiegenoot uit het midden van vorige eeuw,… de Fonne !
Fonne stuurt ons onderstaand verhaaltje van iemand die een uiteenzetting geeft in beginners Engels. Indien er zich problemen moesten voordoen van enigerlei aard gelieve ons te contacteren !
Hier gaan we :
Ann sits in the hook of the chamber.
She is striking Burts brook. The radio stands on.
Suddenly she hears a lawight in the gang.The door goes open.
There stud Burt. Ann:”Haha,there are you. It is becans tide.
From where come you flierefloyter.”
Burt:”That goes you not on!”
Ann is up her toot getrapped.
She thinks she will fall fromherself,so she goes lying longout on the sofa and begins to snick.
Burt:” Stop,hold up off i shall give you a vige on your smool.
” That is too much for Ann.
She flies right from the sofa and balls her fist.
Ann: ”I can no longer stand you out! I will take another man.”
Burt: ”Pfoe,thet shall me not spite. I have raids another leaf.”
White like a like Ann falls fourover on the tapite. Burt wrives in his hands from joy.
He does the door open and smites her after him too.
She seat her very bad out and she thinks lout up:”Ann,i will make myselffrom side.”
She goes in the kitchen,takes a mess from the shoyf,but when she thinks of the blood and the pain,she has twayfels.
Ann:” I make my not from cant for a type like Burt! I will leaver stay an old vrayster the rest of my life and will never merry again.”
The public can see Ann go and sit on the stool and take her strikework in her hands. The lights go out and the gordines go too...”
Ps : Als je dit hebt kunnen lezen…en begrijpen ,spreek je al een aardig mondje Engels!
Ons baasje is de ganse namiddag in de weer geweest om een elektrische draad van de keuken naar de living te trekken.
Vorig jaar op 2 december 2013 is er namelijk een nieuwe verwarmingsbrander geplaatst door onze vaste chauffageman. Die is wat men noemt “mee gekocht” met het huis want het is de kleinzoon van de vroegere eigenaars.
Nu is dat best een goede technieker en een aangenaam man in de omgang maar van “ne rappe” heeft hij nog nooit gehoord. Deze zomer heeft het baasje hem verschillende malen aangesproken om nu eindelijk eens werk te maken van het plaatsen van de beloofde thermostaat in de living.
De temperatuur kan je wel instellen op de ketel zelf maar dat is zo onnauwkeurig in te stellen dat we vorig jaar 30 % meer “fioul” hebben verbruikt in een zachte winter dan het jaar voordien met de oude verwarmingsketel !
Nu is ons baasje daar gisteren langs zijn woning rond gereden en heeft ‘m vlakaf gezegd dat hij deze week voor donderdag de thermostaat moet komen plaatsen of het baasje gaat er voor “op een ander”. En dat deed wel een wenkbrauw fronsen bij onze brave chauffagist want er is nog 500 euro te betalen en die zou dan naar “op een ander” gaan….
Zo zie je maar, volgende week is het terug 2 december, en zullen de werken die normaal 2 werkdagen duren dan toch binnen het jaar voltooid zijn. Zoiets is volgens ons baasje toch maar enkel in Frankrijk mogelijk. Of hebben die zelfstandigen hier te lande die 500 euro, zijnde 10% van de totale som niet nodig ?
Morgen avond komt hij langs, want aanvankelijk zou het niet lukken wegens te veel werk, maar toen het baasje presenteerde van de bedrading al op voorhand aan te leggen zou het hem wel lukken…
Een eenvoudige thermostaat leveren en twee zijden van de draad aansluiten daar moet je dan 51 weken op wachten. Maar ’t is een beste brave man en een goed technieker, we hopen dus dat hij morgen van zijn woord is !
Het baasje heeft zich schromelijk vergist. Hij dacht dat de egels al aan hun winterslaap begonnen waren. Mis baas… Heros bracht er daarstraks nog eentje aan huis als geschenk voor het hoofdbestuur. Het was geen grote, dus waarschijnlijk een mannetje
Zo fier als een gieter paradeerde hij er in zijn bek mee over de koer. Lucy volgde hem luid keffend op de voet . Zij wilde blijkbaar ook een deel van de eer voor zich opeisen en maakte dat Heros en de helft van het gehucht duidelijk. Tot het baasje zijn lederen las handschoenen had aangetrokken en Heros de egel in baasjes handen legde.
Het baasje heeft de egel dan maar terug in de tuin gaan zetten waar hij zich waarschijnlijk de vorige dagen in verscholen had gehouden . Toevallig had het baasje deze namiddag de twee egel overwinteringshuisjes nog gecontroleerd op bewoners maar daar had niemand van de ons bekende egelpopulatie zijn intrek genomen.
Vanavond na het eten kwam dan de ontnuchtering bij het hoofdbestuur. Op het hoofd van Heros liep heel vrolijk een vlooi de omgeving te verkennen. Die werd al snel van Heros afgeplukt en vakkundig naar de vlooienhemel geholpen.
En toen ging het allemaal snel. De steeds heen en weer meereizende honden apotheek kwam boven en binnen de kortste tijd hadden Heros, Belle en Lucy een pipet Frontline ComboLine in hun nek gewreven. Hera krijgt op dit moment, nu ze drachtig is, geen Frontline toegediend.
Hera controleren we op dit moment dubbel goed en bij de eerste vlooi die we opmerken of wanneer ze zich meer krabt als anders, is het grote vlooiencontrole . Wanneer we vermoeden dat het niet betert kan ze nog altijd een nieuwe anti-vlooienband omkrijgen.
Zo kregen we op het einde van een rustige, overwegend bewolkte dag, toch nog een spannend einde aan de dag. Al een geluk dat het hoofdbestuur voorzien is op zulke omstandigheden en steeds wel een voorraadje hulp- en geneesmiddelen bij de hand heeft. Want het is niet de eerste maal dat zulke situaties zich voordoen. Met “dank” aan de egels van La Magdeleine…
En dan vooral het weer… Vannacht was het flink koud. De baasjes zeggen dat het tegen het vriezen af was. Het was dan ook een volledig open hemel met de bekende “koepel” van sterren. Luchtverontreiniging kennen ze hier wel maar de lucht is zo helder dat je op een wolkeloze nacht de Melkweg nog kan zien. En neen we bedoelen niet de vrachtwagens van Campina of den Inza. Neen de ECHTE Melkweg aan het uitspansel, en dat met het blote oog te zien !
Het was dus best koud en deze ochtend kraakte het gras als we door de tuin liepen. Nadien is het heel mooi weer geworden en we hebben in de afgevallen blaren van de lindenboom kunnen snuffelen. Ons baasje zegt dat het deze middag 18°C was en we hebben met de voordeur open gezeten !
Belle heeft niet in de blaren zitten snuffelen, die is in de tuin naar muizennesten gaan graven. Ze is heel lang weggeweest daar gans achteraan in de moestuin. Ons baasje zal voor het lente wordt, de aardbeiplantjes terug een beetje in rijtjes herplanten.
Belle is ook al twee maal terug in huis gekomen met haar beide oren vol met kleefkruid. Normaal hebben we dat niet omdat er onkruid gewied wordt en het gazon kort gehouden wordt. Nu zijn we meer dan zes weken in België geweest en door het mooie weer heeft dat onkruid ook z’n kans gezien om op te schieten… Resultaat vier Drentjes met kleefkruid in hun vacht en voornamelijk in de oren. Belle is natuurlijk als haantje de voorste het grootste onkruidslachtoffer. Maar voor een anti-onkruid behandeling is ze niet de eerste die zich komt aanmelden, wel integendeel…
De volgende dagen is er nog van dat mooie weer voorspeld. We kijken er al naar uit en houden jullie op de hoogte van het reilen en zeilen van onze Franse belevenissen…
Kort berichtje vanavond na een rit van 800 kilometer waar niet veel in gebeurd is. Wij Drentjes hebben ons tweemaal laten horen en dan nog wel in dezelfde straat.
Ons baasje was in Parijs niet langs de Porte Bagnolet gereden omdat daar file was aangekondigd maar via de périférique West en langs de Porte St Cloud. Daar rijden we dan nog een drietal kilometer door een grote Avenue richting Boulogne – Billancourt waar we dan de Seine oversteken richting van de autostrade A10 richting Orléans.
Boulevard Périférique Paris
Op die Avenue General Leclerc (zo heet die straat) rijdener van die gekken met moto’s en scooters tussen de files en auto’s door. Mensen met helmen moeen wij niet en daarom hebben we die met eens goed blaffen weggejaagd. En BANG dat ze waren, ze hebben zich met een rotvaart uit ons zich gehaast ! Succes voor de verenigde Faes Drentjes !
Ons baasje heeft het rustig gedaan, zelden over de 120 km/u gereden en toch een gemiddelde van boven de 100. We waren dan ook op acht uren ter plaatse maar we kunnen nog niet veel vertellen want het was donker toen we aankwamen.
Morgen meer nieuws als die madam komt om de septische put te controleren…
Oh ja, er is ook nog een nieuwtje over Hera en haar toestand. Ons vrouwtje heeft deze ochtend haar buikomtrek gemeten en dat was 64 centimeter ! dat is ook een gegevne samen met haar gewicht dat we gaan bijhouden .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
