Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
26-11-2008
Ik ben terug...
Ik ben terug
Na een paar dagen afwezigheid wegens bevallen en geen grote wandelingen in ons bos, ben ik er weer !
En ze zullen het geweten hebben, op full speed heb ik het bos geïnspecteerd en uitgekamd op vreemde voorwerpen en individus. Ordnung muss sein zeggen ze wel eens, en daar heb ik deze namiddag voor gezorgd zie.
Er waren wat takken afgebroken van bomen, zij versperden zelfs meermaals het pad dat we normaal volgen in het bos. Zo een pak sneeuw zorgt dus niet alleen voor ellende op de banen maar ook in t bos.
t Baasje is maar bang dat de groene jongens er niet dadelijk achter komen want anders is het weer de schuld van de opwarming van de aarde, of nog erger onze schuld, wegens die plas tegen de stam van die boom enkele weken geleden. Bas heeft dat toen nog gelapt. En t was dezelfde boom, zekers weten zegt het baasje
Ondertussen heeft het baasje een foto genomen achter mijn rug om, van de wijze hoe ik autoritair mijn bos sta te inspecteren. Zo moet Napoleon ook staan kijken hebben in Waterloo zegt het baasje. Maar Napoleon heeft daar dik op zijne frak gekregen en ik niet zeg ik dan tegen t baasje
Peter, de eigenaar van Zeppos, die dan weer de vader is van mijn puppies liet gisteren morgen in een telefoontje en even later met een mail aan onze baasjes weten dat ook daar gezinsuitbreiding een feit was. Hierbij het mailtje:
Sinds deze ochtend 7u30 is Belle-Fleur Beke ons gezinnetje komen te vervoegen.
Ze is een flinke dochter van 3kg 275 en meet 48,5 cm.
Papa Peter, Mama Hilde en FLorian zijn apetrots.
We keken er al een hele tijd naar uit en Hilde wilde er zelfs een wedstrijd van maken, wie zou het eerste bevallen, zij of ik ? Zoals je dus al weet heb ik het gewonnen.
Peter kon vorige week zijn mond bijna al niet houden over de naam van het kleintje. Dat het een dochtertje ging worden dat wisten we al enige maanden, maar die naam
Wat hij wel losliet was de werknaam zoals hij dat noemde, het zou een Eufrazieke worden.
Gisteren kon hij dus uiteindelijk het geheim vertellen Florian heeft er een zusje bij en de naam is . Belle-Fleur.
Mijn baasje al blij, mijn naam als eerste deel van de naam van zijn tweede kindje. Ook inSigogne, waar mijn baasje direct naartoe mailde, een blije Franca want ook haar dochtertje Fleur was een deel van de naam, en als kers op de taart Franca runt een B&B die de naam au Bellefleur heet.
Nu mogen we aan Peter en Hilde melden dat binnen de twee uren na de bevalling er al wensen waren vanuit de Charente van mensen die zij nog vanzeleven nog niet gezien hebben. Hierbij het bericht op het blog van Franca
Gelukkig na de rijbewijs ellende, lag er ook nog leuk nieuws in m'n mailbox. Blogvriend Jan, u kent hem misschien niet, maar Belle en haar pups vast wel, http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/ schreef mij dat er gezinsuitbreiding was bij vrienden van hun en 3x raden hoe het kersverse dochtertje heet?
Belle-Fleur
Belle-Fleur wensen wij hierbij een zorgeloze toekomst toe, aan haar naam zal het niet liggen.
Darren, Franca & Fleur van Au Bellefleur in Sigogne
Als dat geen mooi verhaaltje is om de dag van vandaag mee te beginnen
Als zo veel lezers wakker liggen van een pupje met een rood lintje gaan we even een tipje van de sluier oplichten. Verwacht nu geen Hercules Poirot of van In toestanden, het is zelfs niet de bedoeling geweest van enige vorm van mysterie te creëren.
Toen de pupjes pas geboren waren leken er drie zeer sterk op elkaar, de mantelhondjes. Wij gingen ons dus concentreren op de verschillen bij hen. Zij kregen dus als eerste spontaan een voorlopige naam. We hadden Kraagje met het streepje wit in de nek, Vlekje was die met zijn witte vlek op de heupen en Bruintje was op enkele haren in de hals na op zijn rug volledig bruin. Die waren dus benoemd.
Nu de gevlekte nog een naam geven. Er was maar één gevlekt reutje, dus dit reutje noemde simpelwegReutje. Maar dan die twee teefjes, hun tekening leek zo veel op elkaar dat we een kunstgreep moesten toepassen om geen vergissingen te krijgen bij het wegen. Zelfs de gewichten van deze twee lag maar twintig gram uit elkaar en een vergissing was dan ook snel gemaakt als zo twee beweeglijke schepseltjes moeten gewogen worden. Gekleurde draadjes wol rond het halsje zou dus de oplossing brengen.
Zo kreeg het zwaarste teefje een rood wollen draadje rond de hals, een angora wollen draadje nog wel. Omdat de draadjes nogal los, met veel overschot aan lengte, genomen werden, waren ze soms niet goed te zien in de pelsjes.
Want aanvankelijk hadden ze alle een lintje om. Onder die warmtelamp waren die kleuren niet goed te zien . Te meer omdat er ééntje was met een blauwachtig grijs lintje en een ander met een grijsachtig blauw lintje. Dan moet je echt een krak zijn om dat uit elkaar te houden.
Nu blijft er één teefje bij ons, en er zijn al vragen geweest of dat een teken was dat dit het teefje is dat bij ons blijft. Het antwoord is zowel ja als neen, wij hebben nog geen beslissing genomen. Het zal het teefje worden met de fijnste neus want het baasje heeft iets héél speciaal voor met haar. En dat is nu pas een mysterie waar in de nabije toekomst over kan gespeculeerd worden. (Fons Nicolay, gelieve niet mee te raden naar de bestemming want jij kent het geheim)
Als wij gisteren begonnen zijn met de socialisatie van mijn puppies dan ging het over wat de pupjes te zien zouden krijgen van het moment dat hun oogjes open zouden gaan.
Het baasje is dus nu ook begonnen met wat ze zullen te horen krijgen op t moment dat ze hun oortjes kunnen gebruiken. De CD-speler staat dus gans de dag aan, maar wat er aan muziek gespeeld wordt, daar ben ik nog niet zo zeker van dat het de voorkeur van mijn pupjes gaat zijn.
t Baasje speelt uiteraard voornamelijk zijn favoriete muziek, piano van Tsjaikowski, ochtendstemmingen van Grieg, Moldaus en Boleros. maar ook moderner spul van Enya, en Mark Knopfler. Hij doet dat met een bijzondere reden, de pups kalmpjes aan wennen aan geluiden die niet in de natuur voorkomen. Later gaat hij ook de Beatles, the Rolling Stones, Bill Haley en den Elvis op hun loslaten. Voor nog moderner spul, house en zo, dat gaat het baasje maar zo laten zegt m, daar geraakt m zelf ook niet aan gewend.
Later, als we al naar buiten kunnen, komen er nog de geluiden van het verkeer bij. Autbussen en camions die over verkeersdrempels dreunen, vliegtuigen die laag overkomen omdat ze anders in Eindhoven de startbaan missen, hete lucht ballons waar Bas zo kwaad naar was, al die geluiden komen aan bod voor we het veilige nestje hier mogen verlaten.
Nu hebben we nog wel wat tijd vooraleer we zover zijn, nog zes weken, maar die gaan voorbij zijn voor we het weten
Prima doos die van Chateau Vilatte, dat is de tweede maal dat die vol geraakt met prima spul. De eerste maal was ze gevuld met wijn van Stefaan en Hilde Massart uit Puynormand. De wijn van hen is één van de favoriete wijnen van onze baasjes. Van oorsprong zijn Stefaan en Hilde Belgisch. Hun ouders hebben zon 35 tal jaren geleden de wijngaard gekocht, en sinds enkele jaren hebben broer en zus de wijngaard overgenomen. Meer weten over Chateau Vilatte en zijn bewoners kan hier: http://www.chateauvilatte.com/nl/home.htm
Ook Fons Nicolay van het keukenweetjes blog kan mee vertellen over Chateau Vilatte, hij is ook steeds liefhebber om zijn voorraad daar aan te vullen:
Nu is de doos elke avond in gebruik bij het wegen van onze puppies. Toen ze pas geboren waren moesten we hen gescheiden houden bij het wegen om geen vergissingen te begaan. Wanneer ze gewogen waren gingen ze eerst in de doos tot we met hen alle klaar waren en dan mochten ze terug in dewerpkist. Dit is in elk geval een doos waar wij plezier van gehad hebben. De eerste maal zal ik niet moeten verklaren denken we, de tweede maal kan je nu dagelijks lezen
Belle
Ps: Het is inderdaad dezelfde doos en het zijn zelfs dezelfde pup's, het enige verschil is tien dagen...
Maar meer van exotische oorsprong kan je vinden vandaag op het blog van onze Frans/Nederlands/Engelse blogvriendin Franca in Sigognein de buurt van Cognac Frankrijk.
Kijk maar eens even hier en ontmoet een fijne Nederlandse dame
Ze melde ons gisteren dat ze meer Belgische bloggers zou willen ontmoeten. Met haar kan je overweg in het Nederlands, met echtgenoot Darren in het Engels en met dochter Fleur in het Frans, Nederlands en Engels
De pupjes gewend maken aan de grote wereld, ze leren wat goed voor hen is, ook wat slecht en gevaarlijk is. Dat is wat onze baas vertelt aan mij nu hij er zichzelf meer mee gaat bezig houden, met de pupjes. De eerste weken heb ik dat perfekt gedaan zegt het baasje, nu mag ik eens wat meer rust nemen. Ik moet wel in de buurt blijven zegt 'm er toch ook bij, met nadruk zelfs !
De oogjes en oortjes gaan zich één dezer dagen openen, t baasje zegt dat Vlekje gisterenavond al een oogje gepinkt heeft naar hem. Iedereen hier in huis lacht m uit en zegt dat het voor de volle honderd procent wishfull thinking is. Dat heeft m vroeger nog gehad onze baas, toen beweerde hij dat m de klokken van Rome zag vliegen
Maar de baas is zich bewust van zijn zware pedagogische taak, hij gaat er zich met al zijn goede wil en kennis op smijten. Er staan hem nog lange dagen vol met stres en bekommernissen te wachten.
Zijn eerste besluit is dat het openen van de oogjes moet gepaard gaan met positieve invloeden (?) Alles wat lelijk is moet geweerd worden, al wat die kleine hondjes te zien krijgen als de oogjes open gaan moet mooi en positief zijn, zegt de baas. Ze zullen in hun latere leven nog genoeg moeten zien dat niet door de beugel kan ! Zo is zijn mening
Dat wil zeggen dat alle mensen die niet aan zijn schoonheids ideaal beantwoorden zullen geweerd worden de eerste dagen. Dat wil zeggen: géén broers en schoonbroers over de vloer wegens te lelijk Geen dames over de vloer die nooit schoonheidswedstrijden hebben gewonnen De regionale Missen An Van Elsen, Tanja Dexters, zijn uiteraard heel welkom, Dina Tersago, waar ons baasje een boontje voor heeft, mag ook nog langskomen. Maar met dezen is het lijstje ver op.
Er kan wel afwijking op de reglementen gegeven worden als de snoepdoos van mij (Belle) en de kleintjes goed gesponsord wordt ! ! !Tante Rita, ook de koekjestante genoemd, blijft altijd welkom, ook tante Carine en tante Marleen, Carine van t Bolkske, blijven welkom, ze hebben nochtans geen van allen een Miss-titel behaald maar t zijn gulle sponsors. Voor iets hoort iets is het baasje zijn motto
We gaan door met berichten over de socialisatie gedurende de week en afhankelijk van de situatie zoals ze zich aandient. Als je nog goede raad hebt voor t baasje mag je die altijd aandragen. Kom je de raad persoonlijk hier ten huize brengen, denk dan even aan het bovenstaande en bepaal voor jezelf of je aan het baasje zijn normen voldoet. Op dat vlak zegt het baasje niet altijd graag de naakte waarheid
Ze beginnen te ontdekken dat ze die pootjes ook kunnen gebruiken om op te staan, in plaats van mee rond te zwemmen in de werpkist.
Vier van de pups wegen al meer dan een kilogram, ééntje , Vlekje, gaat al boven de 1100 gram. Het gaat nu zo snel dat Belle, hoe goed dat ze ook probeert, de werpkist niet meer volledig proper kan houden. Af en toe is er plasje te merken in het witte laken. Geen probleem meisje, dan draait de wasmachine maar een keertje meer deze week.
Beter doen dan de afgelopen dagen kan gewoon niet ! Ons Belle is een supermoedertje voor haar pupjes. Bij de minste kik uit de richting van de werpkist spoed Belle zich naar de kist om eten te gaan geven. Hier ten huize is het gezegde dan, kijk deMilkbar is terug open. Met zn allen op een rij schuiven ze dan aan om de grootste tepel vast te krijgen.
We verdenken Vlekje er van de beste keuze te kunnen maken, dit gezien zijn gewicht, den dikzak is nu al zijn bijnaam
En terug bij ons en de pupjes onze baas. Gisteren namiddag is m zo eens snel en holderdebolder in de auto gesprongen en zijn zieke neef naar huis gaan brengen.
Dat doet iedereen al wel eens zal je zeggen, maar deze neef ,Den Bart, de oudste van de koekjestante kwam vervroegd terug van op reis wegens ziekte. Natuurlijk , Bart kennende is dat niet van één van de Costas maar komt m rechtstreeks uit Singapore.
Vliegtuigen uit Singapore landen niet in Antwerpen, of Eindhoven of zelfs Zaventem, daar moet je iets verder voor rijden. Dus ging het richting Engeland. Heathrow was the place to be.
Voor t baasje was dat weer een kolfje naar zijn hand, soortgelijk werk heeft m tijdens de schoolvakanties toch zon 25 jaar gedaan voor de VAB. Samen met schoonbroer Luc, de vader van Bart zijn ze dus s middags vertrokken richting Calais om daar via de tunnel sous la manche naar Londen te rijden.
Als plezierreisje kan je zoiets alleen beschouwen als je hééél graag met de auto rijdt. Voor t baasje was het de gelegenheid om zijn nieuw machien eens op langere afstand te proberen. De baas is er tevreden over meldt hij zojuist
Door sneeuw en hagel onderweg, alleen in België, niet in Frankrijk of Engeland, was m wel laat thuis vannacht. Het was al na drieën vannacht als we de auto de oprit hoorden opdraaien.
Maar hij heeft nog eens aan de verkeerde kant van t straat kunnen rijden gisteren en dan is m weer kontent voor een tijdje. t Blijft ne rare onze baas, isnt that ?
Is het dagelijks ritueel zo rond een uur of negen s avonds. Dan is het een gekrijs van jewelste. De pupjes moeten dan van onder de infra rood lamp weg om op tafel gewogen te worden. Het digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers (geleend van tante Rita, de koekjestante) is daar perfect geschikt voor. Enkel moeten we opletten dat het bakje waar we de hondjes inzetten niet wegschuift van het weegschaaltje, want het schaaltje is wel niet voorzien voor wemelende puppies.
Ook de doos waar we de hondjes eventjes inzetten als ze gewogen zijn, om ze uit elkaar te kunnen houden en geen vergissingen te maken, begint aan de krappe kant te worden.
Begin vorige week konden er nog wel een stuk of acht hondjes bij in de doos, nu is het zorgvuldig naast elkaar plaatsen want het zaakje raakt vol.
Vandaag brengen ze allen tegen de duizend gram of één kilo op de weegschaal de zwaarste, Vlekje weegt 1060 gram en het teefje Roosje geeft toch ook 820 gram op het schermpje. Vanavond brengen ze dus alle het drievoud van hun geboortegewicht op de schaal.
Mijn pupjes zijn vandaag tien dagen oud, stellen het goed, komen goed bij en winnen in grootte dat het een lieve lust is.
Voor up to date nieuws zullenwe jullie moeten verwijzen naar de andere blogvrienden, t baasje moet nog eventjes weg en hij zal niet vroeg terug zijn vertelt m ons.
Hij heeft zelfs zijn boterhammekes mee, dus verder nieuws zal je vandaag op een ander moeten zoeken.
Kijk eens bij mijn favorieten deze namiddag, bij Franca Porter, Walking2gether, wandelen en fietsen, en al die andere Gertjes , Aanstacias.
In haar reactie hoopt Mary dat mijn puppys op hunne knappe pa gaan lijken. Natuurlijk Mary, dat zie je zo. Als twee druppels water gaan die klein mannen op Zeppos trekken.
Peter de eigenaar van Zeppos gaat die twee reuen die m in huis krijgt hun paske moeten vragen om ze uit elkaar te kennen. Nog enkele dagen geduld en dan gaan de oogjes en oortjes open en dan zijn ze helemaal thuis in de grote hondenwereld.
Iedereen hier hoopt dat de reutjes kopies van Zeppos zouden zijn. Grote , mooie, sterke Zeppos, een alom gerespecteerd jager , wie wil daar nu geen zoon van. Eergisteren toen t baasje bij hen thuis was heeft m nog eens heimwee gehad.
Zo nog eens met je handen door die nekharen woelen. Spelen als met een echte (zo noemt het baasje dat) zodat haren van hond en baas door t huis vliegen, tot plezier van beiden. Dat kan toch veel beter met een reu dan met een teefje is het baasje zijn mening. De gedachten aan het vechten met Bas waren weer niet ver weg.
Ook op dit moment, nu ze negen dagen oud zijn, zie je al dat ze niet zoveel meer om hun moeder janken. Het gebeurt nu al eens dat er een halfuur geen gejank of gekef te horen is en ik wat rust krijg. Als de kroost nu gegeten heeft, slapenze al wat langer aan één stuk door en daar ben ik echt niet rouwig om
Deze morgen bracht de postbode een brief uit Sigogne. Afzender de Porters uit Sigogne.
Fleur, zes jaar en eerste studiejaar, had een tekening gemaakt van Bas en Belle en de puppys. Ze heeft Bas en Belle tweemaal ontmoet. De eerste maal bij hen thuis toen ze nog wat onwennig was met onstuimige Belle. Bas, de rustige, lag haar toen beter en toen is Fleur nog met Bas aangelijnd gaan wandelen.
De tweede maal was de schrik verdwenen toen ze bij ons in Ferret kwamen BBQen ter gelegenheid van t baasje zijn zestigste verjaardag.
Moeder Franca is een zéééér trouwe lezer van t blog en dus wist Fleur ook van de komst van de zes pupjes. Vanmorgen arriveerde hier in Vosselaar Fleurs kunstwerk. De baasjes hebben het dadelijk boven de werpkist opgehangen.
De getekende Drentjes kijken dus de ganse dag over het nestje en de jonge hondjes.
Héééél erg bedankt voor de tekening Mademoiselle Fleur Porter...
Gisteren avond brachten we nog maar eens een bezoek aan de dierenkliniek t Binnenhof, waar we, ik weet niet wat gingen doen. Ik voelde me goed, super zelfs, en toch moest ik mee. Het baasje was wat paniekerig geweest, hij dacht dat er mij iets mankeerde. Dr. Nelly heeft mij nog eens grondig onderzocht en alleen een honderd procent gezond Drententeefje gezien.
Nadien is t baasje nog met de auto vertrokken en hij ging iets met computers doen. De laptop ging alleszins mee. Kot in de nacht was m pas terug thuis. De geur die m bij zich had kende ik nog van goed twee maanden geleden. Dat rook verdacht veel naar mijn goeie maat Zeppos, de vader van mijn boelekes.
Op t nief kodakske stonden ook verschillende fotos van Zeppos, ik had mij dus niet vergist met de geur. Het baasje was naar Oudenaarde geweest om het papierwerk in orde te maken voor de stamboomaanvraag voor mijn bloedjes van kindjes. Voor alles in orde te krijgen had ons baasje ook nog handtekeningen nodig van Peter en Hilde, de eigenaars van Zeppos.
Peter heeft dan ook aan t baasje nog eens goed uitgelegd hoe hij die fotos op de Drentensite kan plaatsen zodat berichten nu wat sneller én met foto op de site kunnen komen. Peter is druk bezig in zijn business en het site beheer van de Drentenvereniging zal voor een deel door t baasje overgenomen worden. Daarom moest ook die laptop mee naar Oudenaarde zegt t baasje later tegen mij.
Kijk maar eens wat een knappe vrijer het baasje voor mij toen heeft uitgezocht. Dat is nu de vader van mijn pupjes zie. Hij is nog best of show geweest op de clubmatch in 2005, wat zoveel wil zeggen als mooiste Drent van België dat jaar.
En dat is mijne vrijer zie daar kan je toch eens mee stoeffen hé
Er is heel wat belangstelling voor de puppys van Belle . Van de zes pupjes zijn er nu nog drie reutjes te plaatsen op een goed adres bij fijne eigenaars, die een Drentsche Patrijshond kennen en geven wat hem toekomt.
De puppys groeien zo voorbeeldig dat ze op een week verdubbeld zijn in gewicht. Belle kwijt zich voortreffelijk van haar taak en bij de minste kik spoed ze zich naar de werpkist. Zij ligt nu niet meer permanent bij haar pups waar de baasjes wel blij om zijn. De pups hebben rond de 27°C nodig en daar hangt de infra-rood lamp boven de kist. De pups drinken genoeg bij Belle maar het gevaar dreigde dat Belle last zou kunnen krijgen van uitdrogingsverschijnselen.
Nu wachten we met spanning op het openen van oogjes en oortjes, normaal is dat rond de twaalfde dag na de geboorte. Dat zou dan rond maan- of dinsdag kunnen zijn. t Baasje, die anders in alle situaties het hoofd koel kan houden, is een ramp op dit moment, veel te zenuwachtig over het verloop en de zorg voor pups en mijzelf
Gisterenavond was er iets niet pluis met Belle. Plots geen belangstelling meer voor de pups, zij liep in een boog rond de werpkist en keek maar eens van ver wat er gaande was op de plaats waar zij de afgelopen dagen niet van week.
t Baasje telefoneerde met Monique , de voorzitter van de Drentenvereniging en ten allen tijde raadgeefster aan ieder Drentenliefhebber. Ook zij wist niet dadelijk raad met de symptomen die het baasje haar vertelde.
Belle wilde ook maar amper eten en drinken deed ze alleen de puppymelk die het vrouwtje voor haar bereidde. Ook dierenarts Bart, van dienst in het Binnenhof, kon niet zo dadelijk een oplossing geven.
Het baasje en t vrouwtje spreken af om, om beurten een uiltje te gaan vangen en Belle te observeren in haar gedragingen want zo hebben we ons jonge moedertje nog niet ervaren.
Om drie uur is het de beurt aan het baasje om over te nemen van t vrouwtje. Die vertelt dat Belle bij haar pups gaan liggen is als t baasje nog maar enkele minuten naar boven was gegaan !
Ondertussen hebben de pups hun maaltijd meer als verorberd en is het volledige rust in de werpkist. Heeft iemand ooit zo een ervaring gehad die toch wel zorgwekkend overkwam bij de baasjes. Het baasje vermoed dat het iets te maken heeft met de melkproductie van Belle, dat ze niet helemaal kan voldoen aan die slokkoppen. Straks hopen we er meer van te weten te komen als we de dierenkliniek nog eens bezocht hebben. Het baasje was er echt niet gerust in vanavond
Het minste dat met mijn nestje niet voor de volle honderd procent loopt zoals hij het voorzien heeft begint m te flippen.
Vandaag gaat alles terug zoals de dagen voordien en dan is er geen vuiltje aan de lucht, hij heef zojuist onderstaande foto genomen. Zien jullie daar iets verkeerds in ?
Wat is er mis aan een zalig liggend moedertje dat haar zuigende pupjes te eten geeft ?
Als ik dan eens even een minuutje voor mezelf wil dan maakt die baas hier boel van jewelste. Dan denkt m al dat er iets mis gaat en ik mijn pups ga verstoten.
Het is wel zo dat ik veel bezoek nu niet echt kan appreciëren. Ik zeg wel nu, want er komt al minder bezoek over de vloer dan vroeger op verzoek van de baasjes, dit in verband met ziektes en bacteriën die kunnen binnen gebracht worden.
Het is hier altijd al de zoeten inval geweest. Maar nu eventjes niet, de puppys houden me zo al veel langer wakker en bezig dan ik normaal gewend ben. Rust , zalige rust , daar heb ik op dit moment behoefte aan .
Toch niet voor een wandeling van meer dan een half uur. Onder de lamp met mijn kroost, daar is het fijn liggen. Laat de baas zelf maar naar het bos gaan vandaag, mij niet gezien.
Dadelijk mag ik nog even mee met de auto, gaan we nog eens wegen naar t binnenhof zegt het baasje. Hij moet toch nog enkele boodschappen doen en we moeten er toch langskomen zegt m. Dus terug op de weegschaal om t jonge moedertje haar gewicht in t oog te houden.
t Baasje is al de ganse dag bezig met paperassen voor de stamboom aanvraag van mijn pupjes. Die van Sint Hubertus moeten nogal wat weten zeg, binnenkort vragen ze ook nog de maat van zijne col en zijn schoenmaat. En dan maar zeggen dat wij curieuze dieren zijn
Vijf dagen zijn ze nu oud, Belle haar kroost. Vijf dagen van intensieve zorgen van Belle voor haar pupjes.
Als je dan ziet wat die intensieve zorgen als resultaten hebben sta je toch wel versteld als amateur fokker. Geboren worden met een gewicht van 310 gram tot 380 gram en na zes dagen je gewicht verdubbelt hebben, je moet het maar kunnen. Echter, zonder die goede moederzorgen red je het niet .
Een behaaglijke omgeving onder de infra-rood lamp, een zachte ondergrond waar we nog vlot op kunnen rondkruipen. Een moederhond die daar is, 24 op 24 uur, 7 dagen op 7. Eén piep of één krijs en ze is daar met eten of warmte om tegenaan te kruipen.
De mindere momenten zijn die wanneer die grote mensenhanden in de werpkist graaien om ons even weg te nemen op wat wij beschouwen als onze kist.
Tweemaal daags gebeurt dat graaien, éénmaal als ze de werpkist opfrissen en reinigen, en een tweede maal s avonds, als ze ons wegen. Met dat wegen gebeuren de meest onnozele dingen.
Bijvoorbeeld dat schaaltje waar we dan in moeten plaats nemen.
Een bakje waar normaal bloem, eieren en gist in afgewogen worden staat dan op een digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers, die horen niet bij elkaar en als wij dan niet mooi stilzitten schuiven we met schaaltje en al over de tafel. Het is wachten op het moment dat we ook nog van de tafel schuiven met schaaltje en al, net een roetsjbaan Bobbejaanland here we come kunnen we dan krijsen.
Wegens dat niet stilzitten krijgen we ook geen honderd procent juiste weeg gegevens, de digitale cijfers flikkeren na afloop nog in t baasje zijn ogen. t Baasje moet dan de gemiddelde waarde nemen van de hoogste en laagste waarde die m voor zijn ogen heeft zien dansen. Tot nu hebben we geen klagen, hij doet dat goed onze baas, vanavond nieuwe reultaten
Vanmiddag zijn we voor het eerst sinds het sterven van Bas terug gaan wandelen naar ons vertrouwde bos. Voor het eerst in vijf dagen zijn we ook langer dan een kwartuur weg geweest. t Baasje was van mening dat we nu die pupjes wel eens war langer alleen konden laten. Juist voordien hadden ze weer voor belasting ontvanger gespeeld, dwz. Mij totaal leeggezogen en het baasje had de warmtelamp terug aangestoken. Mijn kroost lag dus voldaan onder de kunstzon te soezelen.
Onze oude bekenden waren weer present in het bos, terwijl ik me amuseerde met de ridgeback heeft het baasje een babbel gedaan met ridgebackvrouwtje . Ook Gipsy van de bloemiste stond ons terug op te wachten.
Alles samen zijn we toch een drie kwartier weg geweest van mijn kroost. t Moet van t baasje want die is van mening, dat ik mijn kilos wel kwijt ben maar bij hem komen ze er nog altijd bij. Dat stoppen met roken heeft zo zijn gevolgen met de omvang van baasjes .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
