Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
13-09-2015
Reuendag vandaag…
Vosselaar 13 09 2015
Reuendag vandaag…
Hoewel het vandaag een maand geleden is dat mijn goeie vertrouwde laptop “een mot van den bliksem” kreeg hebben we het niet aan ons Drentenhartje laten komen. De laptop is gerepareerd en zo kunnen we vanavond verslag uitbrengen over een fijne dag “bij de Hollanders”.
Vanochtend na een stevig ontbijt vertrokken baasje en Lucy met de Masjebashi richting Noorden !
Dieren (what’s in a name) was de eindbestemming en we hadden een mooie fijne rit met de zon in de ogen.
In Dieren (we hadden al heel wat “dieren” van allerlei slag gezien onderweg) aangekomen belanden wij in een heel grote groep Drentsche Patrijshonden en die beken allemaal van dezelfde sexe te zijn. Allemaal venten (reuen zegt het baasje) en daar was één teefje… Lucy-Hera van de Faesroedel. En al die venten hadden maar één interesse ! Aan mijn poep ruiken, de vetlappen… Al een geluk dat we gisterenavond nog gebraden kip van Johan’s kippenkraam hadden gekregen. Want daar kunnen wij goei stinkende scheten van laten. En ze hebben het geroken hoor, die kontsnuffelaars.
Er was ook een mijnheer, Frans zegt ons baasje tegen hem, en die ging aan mijn heupen voelen en dat was wel plezierig. “Frans” zegde dat ik flink in orde ben en dat ik serieuze spieren in mijn billen heb. Dat is tenminste plezant en die “Frans” moest geeneens aan mijn achterste ruiken zoals al de “reuen”.
Wie er ook was dat was Lennaert mijn nestbroer. Die had waarschijnlijk iets uitgespookt want die moest van twee madammen, ééntje met een micro en ééntje met een schrijfplankske, rondjes gaan lopen aan de lijn waar zijn vrouwtje ook nog aan bengelde ! Wat die twee op hun kerfstok hadden weten wij ook niet maar ze deden alsof hun leven er van afhing. Na zo een ronde of vijf gelopen te hebben mochten ze even uitblazen. En toen vertelde die madam met haar micro dat Lennaert een heel knappe Drent is en dat hij daar een U voor kreeg. Maar zijn vrouwtje kreeg niks ! Geen U , geen ZG, zelfs geen M wat ze gewoonlijk toch geven als ze er niet buiten kunne van iets te geven. Niks kreeg die, en ze had nog zoveel moeite gedaan om Lennaert te kunnen volgen…
Dat Lennaert een heel knappe Drent is, daar moesten we zo ver niet voor rijden. Dat wisten wij drie en een half geleden al toen we hier nog met twaalf tezamen rondkrabbelden in de puppyren van de Faesroedel !
Wij hadden een fijne dag en de reuen met wie ik vandaag geravot heb zullen het nog lang heugen dat Lucy daar was !
Aldus het verslag van Lucy, neem het allemaal niet te strikt voor waarheid want het was de eerste maal dat ze naar zo een manifestatie mee mocht en als iets de eerste keer is durven die Drenten wel eens een andere waarheid zien dan de baasjes.
Morgen gaan we volgens het baasje nog verder weg dan vandaag. Dan trekken we terug naar La Magdeleine. Dan hebben we nog eens ander nieuws om versla over uit te brengen.
Sommige van de lezers hier hebben er al van gehoord en gelezen. Ons baasje zijn grote Drentendroom is bezig verwezenlijkt te worden. Samen met nog enkele andere Drentengekken zijn ze een groep begonnen die er voor gaat zorgen dat de Drentsche Patrijshond eindelijk gaat kunnen beschikken over zijn eigen specifieke DNA profiel.
En waarom droomt ons baasje van zo’n DNA profiel ? Omdat het gans het eerlijk fokken gaat vergemakkelijken omdat de beste combinaties teef x reu nu vooraf kunnen bepaald worden aan de hand van de genetische kenmerken van de honden. Belangrijk is dit vooral om vrije en dragers van erfelijke ziektes te kunnen gebruiken zonder in een nestje pups lijders van de ziektes te fokken.
Het spel zit zo in elkaar:
een dier (hond in dit geval) kan vrij zijn van een erfelijke ziekte
een dier kan drager zijn van de erfelijke ziekte
een dier kan lijder zijn van de erfelijke ziekte
Dat het dier vrij ,drager of lijder van de ziekte is kan men opmaken uit de genen van het dier
We mogen zoveel vrije dieren kruisen met elkaar, ze zullen geen dragers of lijders uit die combinaties komen.
Kruisen we een vrij dier met een drager dan zullen er in principe 50% vrije en 50 % dragers in dat nest zijn. Deze 50% “dragers” zijn niet ziek maar kunnen wel de ziekte aan hun nakomelingen doorgeven.
Kruisen we nu 2 dragers met elkaar (let op, deze dieren zijn niet ziek, en vertonen geen symptomen van de ziekte) dan krijgen we in principe 50 % dragers en 50% lijders. Deze laatste 50 % gaan wel ziek worden terwijl de ouders gezond zijn (op zicht)
Met lijders zou het gek zijn te gaan fokken, niemand wil zieke dieren op de wereld zetten maar het is goed mogelijk dat er met deze zieke dieren al meermaals gefokt is vooraleer de ziekte zich openbaart in het oudste nest !
Deze twee laatste categorieën, de dragers en lijders zoeken we nu door dat DNA profiel onderzoek. Met harde cijfers vermijden we dat we zieke dieren krijgen door vooraf in te grijpen.
En dan nog iets raar dat tegengesteld lijkt aan wat we beogen… soms is het aangeraden van een vrij dier te koppelen aan een drager van een bepaalde ziekte. Dat gebeurt wanneer een bepaald dier uitzonderlijke eigenschappen heeft die men wil behouden in het ras in de volgende generaties. (bvb een uitzonderlijke goede jachthond). Het is in de volgende generatie dus wel zaak dat men ook hier een vrij dier met een drager koppelt.
Inderdaad… als je fatsoenlijk en eerlijk wil fokken komt er meer bij kijken dan twee uiterlijk heel mooie honden te laten paren. Want zonder DNA wat nu beschikbaar is, zou het wel eens verkeerd kunnen uitdraaien en men doodzieke honden aan het fokken is die lijden aan epilepsie, blindheid , slechte heupen en gewrichten….en andere trieste ziektes die het euthanaseren van de hond noodzakelijk maakt.
Nog vragen over deze materie ? In de mate van het mogelijke doen we onze uiterste best om duidelijk te zijn en ieder te informeren waar we mee bezig zijn.
Zo was het ook op 13 augustus, in een e-mail kregen we het trieste bericht van Lilian en Theo dat zij hun Drentje Sien hadden moeten laten inslapen.
Ons baasje had daar op geantwoord zoals hij meestal doet bij zulke trieste meldingen en dan dadelijk de computer, met alles er rond hangt ontkoppeld omdat alle tekenen er op wezen dat we voor een serieus onweer stonden. Ook TV, frigo, wasmachiene en andere duurdere elektrische werden ook afgekoppeld.
Het onweer ging gepaard met stortbuien maar met minder wind dan we verwacht hadden. Na een half uur was het onweer voorbij en trok de lucht terug hemelsblauw open. Dus tijd om de e-mail naar Lilian en Theo af te werken en te verzenden. Dus werd de laptop terug aangesloten en toen kwam de flits en knal tegelijkertijd… en toen was het gebeurd…. Overspanning op het elektriciteitsnet en daar kan een Acer laptop niet tegen !
Nu had ons baasje enkele dagen er voor nog aan zijn vriend Peter, baasje van Zeppos zaliger en onze Hercule, gevraagd om alles wat op de laptop stond waar we mee werkten over te zetten op de reserve laptop. Maar de bazen hadden het te druk gehad en het overzetten was dus niet gebeurd !
En dan komt het… het overzetten was nog zo makkelijk niet want al de links en paswoorden stonden op de laptop die deels in de vernieling lag ! Honderden combinaties zijn er uitgeprobeerd maar vooral seniorennet en het Bas en Belle blog bleven stikmorsdood.
Ook de berichten die normaal via skynet bij ons binnenkwamen konden we niet openen of lezen. En daar zat de pestduivel. Het blog werkte via skynet en ook dat konden we geen nieuw leven in te blazen omdat de paswoorden niet konden opvragen in de defecte laptop.
Dat gaat ons dus NOOIT meer overkomen. Straks begint ons baasje met al de adressen en bijhorende paswoorden te kopiëren en naar zichzelf te sturen, dan af te printen en op te slaan in een speciale “papieren” map. “Nen ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen” zegt het spreekwoord toch ? En nu nog alles een tweede maal kopiëren om zowel in Vosselaar als in La Magdeleine een versie te hebben. Want als je met panne staat in La Magdeleine, en de kopies liggen 800 kilometer verder in Vosselaar , dan sta je nog nergens .
Maar genoeg gezeurd over alle mogelijke tegenslag, het is uiteindelijk maar een blog over Drentsche Patrijshonden. We kunnen terug aan de slag en dat is wat telt.
En het onweer… volgende keer wachten we tot na de laatste bliksem om terug aan des lag te gaan met dure electronica …
Eindelijk zeggen wij en waarschijnlijk ook vele van de trouwe Bas en Belle blog lezers.
Sinds de namiddag van 13 augustus ligt (lag) het Bas en Belle blog plat door een onweder. Toen trok een serieus onweder over de Charente, en hoewel we onze voorzorgen hadden genomen en de TV, wasmachine, frigo en computer de stekkers hadden uitgetrokken hadden we toch “prijs”.
Een goed kwartier nadat het onweer over was en we terug tegen een typisch blauwe Charente lucht aankeken staken we de laptop stekker terug in en volgde er nog geen minuut later een laatste bliksem en donderslag. En vermits alle leidingen van elektriciteit en telefoon daar in La Magdeleine nog hoog aan palen hangen sloeg de bliksem daarop in.
Gevolg… de laptop had overspanning gekregen en lag in de lappenmand… Op zich niet zo ’n drama ant er is altijd wel een reserve laptop binnen handbereik. Maar als we bij de wet van Murphy uitkomen is er altijd nog een dikke MAAR aan verbonden.
Die “MAAR” bestond er in dat alle paswoorden die we nodig hadden, en uiteraard niet uit het bolleke kenden, opgeslagen waren in… de lappenmand laptop.
We hebben dus geduld moeten oefenen tot gisterenavond, tot wanneer de gerepareerde laptop terug “thuis” was.
Maar nu kunnen we er terug vol tegenaan en dus krijgen jullie vanavond terug een belevenis te lezen die zich heeft afgespeeld in de periode van 13-08 tot 11-09-2015. En dat is nogal wat, zoals bvb de zeer geslaagde familie- en vriendendag op 30-08-2015…
Hoewel de verwachtingen hoog gespannen waren is het toch een dag om snel te vergeten geweest. Niet dat het zo slecht was maar een temperatuur van 36° C en onweer in de lucht met een warmwater regen… neen, dat is niet waar ons baasje op zit te wachten.
Vanochtend was het wel aangenaam maar op de terugweg van de bakker zag de lucht er al uit van “dit gaat niks worden vandaag” . Links voor de auto zag je de bui naar beneden komen maar ook rechts was er een regenbui onderweg naar beneden. En daartussen een droge strook van enkele kilometer. En je raad het al, in die strook wonen wij !
Enkele uren later, toen het goed rommelde in het zuiden kregen we dan toch een bui over ons maar het was alsof het een warmwater regenbui was. Nat was het maar van opfrissing was geen sprake, integendeel zelfs. De regenbui maakte alles klef en onaangenaam. Als je met je ogen knipperde stond je al in het zweet.
Dan heeft het baasje de post van het weekend nog maar eens doorgenomen en dat maakte hem toch weer vrolijk. Het weekend was weer succesvol geweest voor twee van onze “pups”. Voor echte pup Nova, bijna 8 maanden nu was de gehoorzaamheidstraining succesvol met een brevet en Nova mag in september naar de volgende klas.
Ook in Limburg was het clubwedstrijd van de jachtopleiding en daar kwam Loek van Bert Laermans met de beker naar huis. De kampioenstrijd was best heftig geweest want ook Maran van Ali Dooren was op gelijke puntenhoogte geeindigd als Loek. Een bijkomende proef moest dus de uiteindelijk winnaar aanduiden. En dat is dan toch Loek geworden !
Wij wensen dan ook Nova en Loek het allerbeste en ook blijven volhouden, er staan jullie nog mooie resultaten te wachten. Maar we feliciteren ook Maran met zijn mooi resultaat want het scheelde maar een ietsepietsie tegen Loek…
Hopelijk komt er vannacht nog een frisse regenbui en liggen de temperaturen zo ‘n 10° C lager !
Deze namiddag was weeral het einde van het verlof van Peter, Hilde, Florian en Bellefleur en vooral Hercule niet vergeten. Het verlof in La Magdeleine is niet lang geweest voor hen maar een begrafenis in de familie deed hen besluiten van iets vroeger terug huiswaarts te keren.
Onze roedel gaat Belle ‘s oudste zoon, broer en nonkel Hercule missen. Drie dagen was het kermis voor de Drentjes om met z’n vijven alles samen doen, spelen , eten , slapen, en weer opnieuw van voor af aan. Problemen zijn er onderling niet en ook de baasjes zorgen er wel voor dat er geen aanleiding kan gegeven worden tot problemen.
Vorig jaar was Hercule zelfs een ganse week te gast bij Belle & co, terwijl zijn baasjes op zo ’n honderd kilometer verder vakantie hielden en ook toen was het voor Hercule feest onder familieleden.
Dat hij vanaf vanavond een en ander gaat missen is wel duidelijk zegt vrouwtje Hilde. Ten eerste het gezelschap van de groep, ten tweede bij het eten altijd “iets extra” bij zijn brokken, en vooral na het eten het “dessertje” dat Belle & co zo goed kennen dat het voor Hercule duidelijk was waar hij moest zijn wanneer de eetkommen leeg waren.
Maar misschien gaat hij dat thuis in Oudenaarde ook wel kunnen waar maken, zo ’n extraatje na het eten…
Hercule en zijn familie zijn in elk geval terug welkom bij een volgende keer, en dat moet zelfs niet tot volgend jaar duren…
De organisatie van “les Nuits Romanes” scheert hoge toppen dit jaar. De optredens georganiseerd door de regio Poitou Charentes vallen uitermate in de smaak bij inwoners en vakantiegangers van de vier departementen Vienne, Charente, Charente Maritime en deux Sévres, die deel uitmaken van de regio Poitou – Charentes.
Vier optredens hebben de baasjes momenteel meegemaakt en er van genoten, de twee laatste die zijn bezochten waren vrijdag 07-08 een optreden in Sauzé van het Ierse trio “Inisfree” die traditionele Ierse muziek brachten. De muzikanten en de muziek waren meer dan OK maar de organisatie in Sauzé liet één en ander te wensen over.
Het podium stond opgesteld aan het begin van een lange , vrij smalle straat waardoor meer dan de helft van de toehoorders te ver van het gebeuren verwijderd waren. Om van de muziek te genieten stonden wij nog het beste van allemaal…. achter het podium en de artiesten. Muziek 10/10, organisatie en plaats 3/10 was de score die wij er aan gaven.
Gisterenavond was er dan weer een optreden dat we hadden aangekruist in het programma boekje in Nanteuil en Vallée, op zo’n 25 km van La Magdeleine. We gingen ditmaal met zes naar het optreden. Peter en Hilde en de kinderen gingen met ons mee naar een optreden van “Malted Milk en Toni Green” http://www.malted-milk.com/ en ook https://www.facebook.com/maltedmilkandtonigreen De groep bestaat uit zeven muzikanten , twee blazers, drie gitaren, een orgelist en een drummer, aangevuld met Toni Green de zangeres van de groep.
In het unieke kader van de gerestaureerde abdij van Nanteuil bracht de groep soul en Rhythm & Bleus uit de USA. De toeschouwers waren weer in massa opgekomen wat ons de vraag deed stellen of de Nuits Romanes niet het slachtoffer gaan worden van hun eigen succes. Het optreden was weer een “snoepertje” wat de muziek betrof en een voorbeeld aan organisatie. Mooie omgeving, ondanks de vele bezoekers toch zitplaatsen genoeg, mooie sfeervolle belichting van de gebouwen, ennnn… een mooie prachtige avond wat het weer en temperatuur betrof.
Morgenavond staat het voorlopig laatste optreden aangekruist in het programma boekje. Een optreden in Luxé in de buurt van Aigre, waar dan de groep Keltiac hun optreden geeft . De muziek is weer Keltisch en wat het baasje er zo bij aantrekt, er is een harp bij de instrumenten. En laat dat nu een favoriet instrument van het baasje zijn. Overmorgen meer hierover.
Gisteren is de familie Beke bij ons gearriveerd, maar dat wist je al van het bericht van gisteren. Wat we nog niet verteld hebben, is dat de familie op vraag van Florian en Bellefleur, de kinderen willen kamperen in onze grote tuin.
Gisteren namiddag hebben ons baasje en Peter hun tent opgesteld tussen een kersen- en een kriekenboomdat. Het was dan wel de ganse dag bewolkt geweest maar niemand die kon vermoeden dat onze bede voor regen deze nacht zou worden verhoord… Zo rond 10u00 toen Bellefleur en Florian naar de tent waren getrokken voor een deugddoende nachtrust in alle stilte, vielen de eerste regendruppels op de tent. En….het heeft niet meer opgehouden met regenen tot deze ochtend ! ! !
We hebben vanaf begin juni gesmeekt om regen en op één behoorlijke bui tijdens een zomeronweer na geen drup regen gezien. En dan wanneer het echt niet gewenst is krijgen we honderden liters water over de tuin en tent van de familie.
Ondertussen zitten zowel onze baasjes te wachten om naar Villefagnan te trekken om er de fêtes du vent rondom de windmolen te bezoeken, maar regenbuien doen telkens besluiten van nog maar efkes te wachten. De zon hebben we al wel eventjes gezien, maar die heeft zich ondertussen ook al terug verstopt achter die regenwolken.
Deze namiddag zou de zon terug volop van de partij zijn volgens météo France maar daar beginnen hier ook inmiddels al vragen over te worden gesteld.
Ondertussen maken de baasjes zich nuttig of houden zich bezig met zaken “voor als het regent” de post op het internet wordt nagekeken, de Suske en Wiske boeken en die van Asterix worden weer eens gelezen, en Bellefleur heeft van haar moeder de Dyson animal pro overgenomen.
En onze baasjes coördineren de bezigheden en zorgen voor de technische ondersteuning. En wij Drentjes lopen af en toe door de regen, want nat zijn betekent afgedroogd worden en dat is nu eens iets wat we graag hebben…met z’n vijven nat binnen komen en halt moeten houden voor een stevige afdroogbeurt voor we verder de huiskamer in mogen !
Deze namiddag is mijn zoon zegt Belle, onze broer zeggen Hera en Heros en nonkeltje Hercule zegt Lucy bij ons in La Magdeleine aangekomen.
Peter en Hilde en de kinderen Florian en Bellefleur hebben al een week vakantie achter de rug in de Dordogne, op zo ‘n 100 kilometer van La M.
Het is haast traditie geworden dat de familie hier langskomt tijdens de vakantie. Peter een Hilde houden van de rust en de natuur van Zuid West Frankrijk, na een meestal hectisch werkjaar. En steeds vergezeld Hercule op reis.
Vorig jaar viel het haast verkeerd uit toen de familie een sta caravan had gehuurd aan de monding van de Gironde bij de stad Royan. Daar waren geen grote honden op de camping toegelaten, en Hercule kan je met de beste wil van de wereld niet bij de kleine hondjes indelen. Dat was toen even heftig maar Hercule is een week bij ons op vakantie gekomen. Hij gelukkig bij zijn oorspronkelijke familie en Peter en Hilde konden dan toch ook wel andere zaken doen dan wanneer Hercule overla mee heen ging.
En nu is hij terug, mét de familie en in het gezelschap van ons viertal voelt hij zich in zijn nopjes. Lucy heeft er dadelijk weer een speelkameraad in gevonden en Hercule is er ook “niet vies” van. Ons baasje heeft al de opmerking gemaakt dat die jongste in ’t oog moet gehouden worden want ze valt op oudere mannen… Want ook Heros, een half uur jonger dan Hercule (Hercule is onze allereerst geboren pup) is nog steeds het Lucy ’s beste vriend.
Dat die Lucy wel eens het onderwerp zou kunnen zijn van vijandschap tussen die twee volwassen reuen bleek een onterecht vermoeden te zijn. Toen het etenstijd was stond de ganse roedel van vijf heel gemoedelijk samen te eten .
We gaan weer plezante dagen tegemoet met de helft van het H-nest hier op de hof…
In het kader van de “Nuits Romanes” gingen de baasjes gisterenavond naar een optreden LaLaLa Napoli een tot nu toe voor ons totaal onbekende groep die Italiaanse en meer bepaald Napolitaanse muziek ten gehore brengt. http://www.la-curieuse.com/artiste/52-lalala-napoli
Onze baasjes genoten met volle teugen van een groep talentvolle muzikanten die ook nog eens heel plezierige muziek ten gehore brachten. En ze waren niet alleen daar in Embourie, op zo’n tiental kilometer van La Magdeleine. We kunnen er moeilijk naar schatten maar ze waren talrijk, zéér talrijk de mensen uit de omgeving en de vakantiegangers.
De optredens hebben altijd plaats rond een Romaanse kerk of gebouw en zijn dank zij de sponsoring van de “regio Poitou Charentes” zijn de optredens ook nog eens gratis. De optredens zijn heel verschillend, Vorige week waren de baasjes in Taizé-Aizie en de week daarvoor in onze eigenste Romaanse parochiekerk in La Magdeleine voor een avond Gregoriaanse zang. Dat laatste was wel vrij eentonig maar de man die de gezangen bracht had een geweldige stem en ook van de liederen die hij bracht waren er verschillende die ook ons baasje nog had gezongen op school toen hij daar in het koor van broeder Tertuul (Den tutter voor hen die ooit in St Victor Turnhout studeerden) “moest” meezingen.
De sfeer zat er goed in bij de groep en bij de toehoorders waarvan er sommige spontaan begonnen mee te dansen. Gezelligheid troef daar rond de Romaanse kerk van Embourie. Na het optreden, met een fantastische Funiculi Funicula als afsluiter https://www.youtube.com/watch?v=_i2lV4fGZac hier in de versie van Helmut Lotti was er nog een geweldig groot, tientallen meters lang gratis buffet met allerlei vriê lekkere hapjes en de gekende drankjes toe.
De baasjes hadden in elk geval een reuze avond met prachtige muziek en een toffe ambience. En wat meer is… vanavond is er een optreden van een Ierse groep in Sauzé. En van de Ieren zegt het baasje dat ze geweldig goed zingen als ze zat zijn en dat ze het Eurovisie songfestval winnen wanneer ze nuchter zijn !
Drie dagen is ons baasje in de huid van een archeoloog gekropen. Drie dagen van zwaar zwoegen om de deur van de grafkamer te vinden zal je denken ?
Mis poes… niks geen wilde fantasieën over schatkamers vol goud , sarcofagen , koffers vol edelstenen en kunst voorwerpen uit een ongekende oudheid.
Niks van dat alles, niks geen opwinding of grote verwachtingen. Aan de basis van ons baasje zijn opgravingswerken ligt een Europese wet die richtlijnen oplegt in verband met de “fosse septique”. In ’t schoon Vlaams noemt dat een beerput, niet meer of niet minder, nen beerput ! En daar is weinig heroiek of fantasie mee gemoeid. Maar ’t moet van “Europa”
Ze zijn er hier in de Charente al haast tien jaar mee bezig om een moderne versie van de beerputten te installeren. Met een bak met afscheiding binnenin, een overloop systeem met keien en uiteindelijk een bak met zand om het afvalwater te zuiveren en om puur “drinkbaar” water te lozen. Kosten hiervoor liggen tussen de 5.000 en de 10.000 euro voor zo een systeem. Maaaar… de oude sterfputten mogen ook nog, het is enkel in de huizen die nu worden verkocht dat zo een nieuw systeem verplicht is .
Dus wij vallen nog niet onder het nieuwe systeem en de baasjes weten nog altijd perfect waar alles naartoe stroomt.
Maar nu komt het… die sterf/beerput moet wel, weerom van “Europa” geruimd worden. En daar had het varkentje luizen. In de loop van de jaren waren er alsmaar meer stenen van een bouwvallige muur boven op die beerput gevallen, en die beerput ligt 1,5 meter onder het normale niveau van de vloer. Nu om aan het deksel van de put te komen moesten er dus meer dan 1m³ puin en zware stenen worden opgedolven en ook nog eens veilig worden weg gestapeld.
Dat dit een werk was dat ons baasje liever aan hem had zien voorbijgaan sprak dan ook voor zich. Maar ook hier in de Charente zijn de kabouterkes raar geworden en moest hij zelf aan de slag. Drie dagen is ‘m er “zoet” mee geweest en dikwijls heeft hij gedacht aan Howard Carter en Lord Carnarvon die met hetzelfde werk de mooiste schat van de Egyptenaren , het graf van “den Toet” hadden ontdekt en de schatten hebben blootgelegd.
En wat heeft ons baasje ontdekt… allereerst het doel van zijn opgravingen, het deksel van de beerput, maar ook een opmerkelijk kruis waar je niet naast kan kijken en dat gegrift/gekapt is in een grote steen in de wand boven het putdeksel. Wat de betekenis van dat kruis is weet ons baasje ook niet, maar hij vermoed dat dit een steen is die vroeger gebruikt is geweest om een graf af te dekken. En omdat het graf destijds is opgegraven geweest de steen geen nut meer had en hier in de wand gebruikt is als stevige basis in de fundamenten van het huis.
Dus toch nog een mysterie in huis ?
Het baasje zal links en rechts wel eens informeren wat het kruis op de steen in de wand wil zeggen en we laten jullie het zeker wten wat er dan uit de bus komt.
En waar alles om draaide…. Met de ruimer kan een afspraak gemaakt worden, voor hem is de weg vrij gemaakt.
In het nestje van onze Belle en Ferron van Drentenpassie waren vier jaar geleden negen pups , drie reutjes en zes teefjes, en onder die laatste twee Kyra’s….
Inderdaad twee Kyra ’s die respectievelijk met hun volle stamboomnaam door het leven gaan als Kyra-Belle en Kyra-Luna. Kyra-Belle is Nederlandse geworden en woont in Heijen en Kyra-Luna is Belgische gebleven maar bijna Nederlandse en woont in de grensgemeente Minderhout (Lesswood zeggen haar baasjes) tussen Hoogstraten en Breda.
Kyra-Belle kreeg er vorig jaar met Anna, dochtertje van Gonda en Anton een familielid bij . En Kyra-Luna kreeg er met “Golden” Mirza, een hondenmaatje bij .
En de baasje van beide zijn sinds ze bij ons hun Drentenpupje kochten fijne vrienden geworden die nog regelmatig contact met elkaar houden.
Zo ook vandaag, toen er mini familiereünie was in Heijen. En dat resulteerde voor ons in een mooie fotoreeks met mooie Drentjes, mooi familiefoto’s en gelukkige baasjes.
Meer moet dat toch niet zijn, of wel ?
Doe zoals wij en geniet van de foto’s, met dank aan Gonda…
Héél erg welgekomen zelfs. Wekenlang hebben we al uitgekeken naar een goede stevige regenbui en gisterenavond was het dan zo ver.
Tijdens de dag was de min/max thermometer op de max-stand blijven staan op 38,5° C. Te warm in Ferret voor mens en dier. Zelfs ons vrouwtje die van veel zon houdt vond het van het goede te veel.
Dat het op onweer zou uitdraaien, daar hadden we het weerbericht van de krant of météo-France niet voor nodig, dat voelden we zelf ook wel aankomen.
Rond 21u00 begonnen de eerste donkere wolken zich aan te bieden in het westen. Maar naarmate ze dichterbij kwamen leek het erop dat we weer niet zouden delen in het regenweer.
Rond 22u00 flitste de bliksem ten zuiden van ons als een flitscamera van de rijkswacht op de snelweg bij wegenwerken. Om het simpel te zeggen, de ene bliksemschicht volgde de andere op.
Maar regen was er weer niet bij voor ons, zo dachten we in elk geval op dat moment. En we hadden regen zo broodnodig voor de tomaten en de preien in de tuin en om het stof voor te blijven op de koer.
Rond 23u30 hoorden we de eerste regendruppels op de overkapping vallen en hadden we de TV en de computer al afgezet en de stekkers uitgetrokken. We hebben twee jaar geleden al eens in de nabijheid een blikseminslag gehad met schade aan de laptop, en dan leer je snel bij en neem je minder risico bij het hemelgeweld.
Vanaf toen werd de regen alsmaar meer en we spraken dan ook op bepaalde momenten van een regelrechte hoosbui.
Wij Drentjes zijn al wat gewend geraakt van knallen en flitsen van de natuurelementen en Belle moest bij de eerste flitsen en knallen wel weer eens goed blaffen. Zij heeft immers haar taak van alfa teef te vervullen en moest dan ook het onweer schrik aanjagen en wegjagen. Maar dat duurde maar even, het baasje is er immers ook nog en die maakt ook geen lawaai naar onweer….
Nog tot na 05u00 heeft het zwaar geregend en al wat er voorzien is om regenwater op te vangen is weer vol gelopen en ook de grond heeft heel dankbaar elke druppel opgevangen en vastgehouden.
Dat het deze ochtend “maar” 20°C was en de lucht volledig vrij van stof was kon ons alleen maar plezieren. Ons baasje heeft er nog blij op staan kijken hoe we als jonge veulens, die de eerste keer terug buiten mogen na de winter, door de tuin crossten…
En nu maar hopen dat die rosse en verdroogde gazon zich snel terug herpakt. En diep in ons Drentenhart hopen we dat er deze nacht nog eens zulke buien uitvallen, tot heil van ons en de tuin !
Deze ochtend vonden we een bericht uit Roosteren van Hera’s dochter Nova. Ja Roosteern ligt dan maar juist over de Maas in Limburg maar het is ook voor ons “buitenland”.
Vrouwtje Jeanny heeft de pen (nou ja) ter hand genomen om nog een en ander over de laatste weken van juli te vertellen. Toch nog even vertellen dat Nova, samen met broer Nox , halbroer Lennaert, halfzus Lana en stiefvader Cartouche op enkele kilometer van La Magdeleine op vakantie zijn geweest.
Zouden die Fransoozen nu nog niet weten wat een Drentsche Patrijshond of een épagneul à Perdrix de Drenthe is ? Er waren er negen op enkele kilometer afstand hier in de Charente !
En nu…. laten we Nova aan het woord.
Hoi mam,
Hier een vakantieberichtje uit Roosteren. Ik ben nu al een handige dame en ik pluk de dag. We zijn al op vakantie geweest en daar weet je alles van. Ik vond het leuk om te zien waar jij zoal de hele zomer verblijft! Samen met broer Nox heb ik een leuke tijd gehad en we hebben takjes, slakken, blaadjes en zachte mergelachtige stenen gegeten. Ja we hebben ons de Franse keuken goed laten smaken. De reis met mijn 2 dikke vrienden Cartouche en Lennaert verliep goed. Met z’n drieën zaten we achter in de kattenbak en we hebben alleen maar geslapen. Geen piepje, geen gedraai, alleen maar slapen. In Parijs maakte Lennaert me even wakker “dit moet je zien!”. En ik zag veel lichtjes en veel auto’s, maar geen vogels en honden, en ben ik weer snel ingedommeld!
Met je zoon Lennaert gaat het ook goed, hij is een beetje druk met trainen. Soms mag ik mee kijken maar dan wordt ik me toch een potje ongeduldig. Voor mij gooien ze dan een “baby-apporteer-blok” Nou mooi niet……ik heb echt wel onthouden dat de grote zware dummy is opgeborgen in de tas…..en die ga ik dan ook ophalen. Gelukkig kunnen de baasjes hier wel mee lachen. Waar ze niet zo mee kunnen lachen is mijn interesse voor architectonische hoogstandjes in de tuin. Ik ben niet alleen een gedreven jager, maar ook een gedreven graver…….vliegensvlug kan ik een gat graven…en dan niet één…nee wel vijf op een rij! Het fruit begint te rijpen en dat laat ik me goed smaken. Ik pluk zelf pruimen uit de boom, even op mijn achterpoten en bingo…makkelijk zat….Ook de sneeuw-appels zijn gevallen en elke dag inspecteer ik de vijgen of die al rijp zijn.
Ik heb gehoord dat we eind deze maand de hele grote familie gaan terug zien…..spannend!!……Vrouwtje merkte op dat er 3 redenen zijn om naar Oud Turnhout te gaan, papa Cartouche als vader van het L-nestje, Lennaert zoon van Hera……en IKKE! Dat wordt dus een driedubbele BBQ portie………..
Gisteren kregen we twee foto’s in onze mailbox van Joppe, die terug uit vakantie, thuis in de tuin speelt met sinds een half jaar zijn beste kameraad,… Noxx.
Noxx is een reutje uit het N-nestje van Hera en Bowie en bij ons geboren op 22-12-2014. Vanaf het eerste moment dat de deuren terug opengingen in de Faesroedel, de pups waren toen + 2 weken oud , kwam Joppe zeer regelmatig samen met de familie naar de pups kijken en er mee spelen.
Je zag het met je ogen dicht, deze jongeman gaat de tijd van zijn leven meemaken met hun pupje. Uit gesprekken met de ouders Elke en Tim verstonden we dat de familie best sportief was en dat beide zonen goed waren in hun respectievelijke sporten, de oudste is een getalenteerd BMX ‘er en Joppe is een veldloper in de atletiek. En wat ons vooral plezierde… hij zou graag gaan cani-crossen met Noxx !
Nu geloven we nooit dat dit zo maar een bevlieging is van een kind want Joppe weet goed wat hij wil. Daar gaat hij zeker in gesteund worden door zijn ouders en ook wij willen Joppe zeker aanmoedigen in zijn streven.
Ook andere mensen in onze kennissenkring die behoren tot de cani-crossers kijken met belangstelling uit wat het duo Joppe – Noxx gaat presteren in een sportdiscipline die toch niet dadelijk op grote belangstelling van de jeugd kan rekenen.
Maar…. Het is nog te vroeg om aan de slag te gaan in het cani-crossen. Niet voor Joppe maar wel voor Noxx. Die zijn botten zijn nog niet genoeg ontwikkeld om nu al het zware veldwerk aan te vatten. Joppe beseft dit maar al te best en blijft inmiddels “gewone” spelletjes doen met zijn beste vriend. En laat dat nu “toevallig” ook sport zijn, rugby is momenteel favoriet in de tuin in Kapellen.
Uiteraard volgen we het sportieve duo op de voet/poot en jullie gaan hier op dit blog beslist nog meer vernemen over de sportieve exploten van Joppe en Noxx.
Dat de Charente in zo ’n vijftien jaar overspoeld is door Engelsen hebben we hier al meermaals aangegeven. En dat heeft toch wel invloed op het gemeenschapsleven. Dat heb je zo in het leven, wanneer er ergens veel van is klit het gewoonlijk samen en dan krijg je entiteiten binnen de normale leefwereld.
Zo ook met de Engelsen, in Aigre , stadje zo’n vijftien kilometer van Ferret palmen ze de voormiddag van de eerste zaterdag van de maand het plein voor het gemeentehuis van Aigre in.
Je zou het een marché des producteurs kunnen noemen . Een markt zoals we er de vorige weken al twee bezochten. Maar die was van de Franse “producteurs. Op deze markt vind je geen Fransen, de stands zijn voorbehouden voor de lokale Engelse “producents”
Er zijn handelaars bij die we al kennen van zolang de markt er is, of zo lang dat wij hier al zijn. Zo s er de kraam met Engelse kazen, “ca c’est cheese” noemt het handeltje en dezelfde man staat al jaren achter dezelfde kraam op dezelfde markt. Verder nog een stand met speciale Engelse worsten, een kraam die altijd trekt bij de inwoners van over het kanaal.
Verder nog verschillende kraampjes met wenskaarten en nepjuwelen, en ook staat er af en toe een bloemist met planten waarvan we de roots (letterlijk en figuurlijk) zeker “continentaal” durven noemen.
We ontmoeten er ook een man (Engels natuurlijk) met een hond die verbazend veel op ons Drentjes leek. He hondje was wat kleiner dan wat wij van een jachthond gewend zijn en op vraag van ons baasje of het een jonge Springer Spaniël was kreeg het baasje een bevestigend antwoord.
Deze namiddag heeft het baasje de schilderwerken aan de gevel van het huis van de kleuren beige (Franse steen) en van de witte onderboord en vensterranden beeindigd.
Inmiddels heeft hij zich de blauwe verf voor de deuren, vensters en vensterluiken ook al aangeschaft en kan hij dus wanneer het weer er geschikt voor is dadelijk aan de slag.
Hebben jullie vanavond ook die mooie volle maan gezien ? Het baasje zou ze ook niet gezien hebben moesten Belle, Heros en Lucy onze Hera niet luid hebben aangezet om mee te delen met dat muisje dat Hera op de koer gevangen had.
En vermits dat er hier altijd wel een foto apparaat in “stand by” rondslingert was het een makkie om de maan op de gevoelige plaat (of bits) vast te leggen…
Gisterenavond, we schreven toen over de Nuits Romanes, kregen we nog een reeks foto’s in onze mailbox. Nu uit Oud Turnhout maar met de vakantie in Solda als onderwerp.
De “Wouterkes” laten ons meegenieten van fijne vakantie dagen tussen de 3000ers dicht bij het drielandenpunt Italië, Zwitserland en Oostenrijk.
Volgens ons zijn ze niet veel in het dal geweest, daar zijn tenminste geen foto’s van en er is geen tekst of foto’s gevonden van strapatsen in dorpen of steden…
We laten jullie genieten van Lando & co de Bergkletterer…
Het is al traditie geworden dat de region Poitou Charentes aan de toeristen en inwoners van de vier departementen een reeks GRATIS optredens aanbied die steeds plaatsvinden in en rond de Romaanse Kerken van de regio.
Vanavond was er zo een optreden in Taizé – Aizie zo’n 25 kilometer van La Magdeleine op de weg tussen Ruffec en Civray.
Het betrof een optreden van de groep “Les fonkfarons”.Voor ons onbekend maar wat een veel mensen kwamen daar op af. Ons baasje kan vrij goed schatten en hij dacht ergens tussen de 1000 en 1500 toeschouwers.
De groep bestaat uit acht muzikanten, overwegend blazers die de combinatie tussen straatmuzikanten en fanfare muziek brengen in eigen interpretaties. Best aangenaam en ook bij de vele toeschouwers viel het in goede aarde.
Net als alle andere keren was ook de Romaanse kerk van Taizé-Aizies prachtig verlicht met een van kleur wisselend licht. Echt feëriek, en als je dan weet dat alles ook nog een plaats vond onder een volle maan was het plaatje helemaal af.
Het hoofdbestuur heeft genoten van het optreden en door het missen van een afslag op de terugweg hebben ze nog een heel eind tussen velden en akkesr doorgereden waar ze anders nooit zouden gekomen zijn. Onderweg hebben ze nog enkele reeën en een vos “gespot”.
Kortom, het was een fijne avond en wij hadden thuiswacht vanavond !
Soms is ze niet te schatten die Belle, heeft ze zulke rare reacties dat je er kop nog staart aan krijgt. Nu is het wel zo dat ze al meer dan negen jaar bij ons is en we haar door en door kennen, maar toch verrast ze ons soms nog steeds, inderdaad.
Daarstraks was het weer zo ver. Lucy kreeg serieus op haar donder omdat ze met veel lawaai stond te blaffen naar langskomende fietsers. Dat doen ze alle vier wel maar nu was er een kindje bij op een klein kinderfietsje en die had wat meer tijd nodig om langs te komen. Daar kwam ook nog eens bij dat het kind halt hield om naar de honden te kijken.
Belle, Hera en Heros luisterden toen het baasje hen bij zich riep , maar Lucy bleef maar te keer gaan. En laat dat nu in verkeerde aarde vallen bij ons baasje…
Baasje heeft haar weer eens letterlijk bij het nekvel gegrepen en haar laten voelen wie er bevelen geeft en wie er dient te luisteren. Dat gebeurt echt geen vijf maal op een jaar en daarom had Lucy het dadelijk begrepen dat ze in de fout was gegaan.
En wat heeft dat nu te maken met Belle hoor ik jullie al vragen ? Wel… onze alfa teef is op haar teen getrapt omdat ze gepasseerd is in haar taak als roedelleidster. Het baasje heeft haar taak overgenomen en daarom is de edele dame in haar eer gekrenkt.
Ze kruipt dan weg, achter de tafel, of in haar bench of in de keuken in een hoek en dat kan ze drie dagen volhouden ! Ze weigert van te komen eten ( en ‘t was extra lekker want het was vlees dat tante Rita hier had achtergelaten) en zelfs het dagelijkse erg geapprecieerde “nagerechtje” liet ze aan haar voorbijgaan.
En dàt is nu echt het teken voor het hoofdbestuur “Belle heeft het weer” Het enige dat dan echt helpt is haar even echt wat extra aandacht te geven. Het baasje weet het al… een extra wandelingetje, met haar alleen, het baasje enkel met haar de velden in, en haar dan laten hollen en muizen achternazitten zoveel ze zelf wil, zonder dat ze op de andere drie moet letten. Dat helpt altijd bij dat rare, maar super beest.
Het baasje heeft het al dikwijls gezegd “ons Belle is er eentje met een complexe gebruiksaanwijzing” en inmiddels heeft hij die zo dikwijls moeten raadplegen dat hij ze stilaan van buiten kent.
En toch is en blijft ze de super oma en alfa teef die bokt en kopt als ze merkt dat haar onderdanen door een ander dan haarzelf worden berispt.
Het was de ganse dag bewolkt en de zon is slechts een enkele keer door de wolken heen komen loeren om te zien wat we allemaal aan het uitspoken waren.
Wat ons Drentjes en de activiteiten betrof was dat niet veel meer dan een paar argeloze voorbijgangers den daver op het lijf te bezorgen door plots op te springen en dan met z’n vieren luid te beginnen blaffen. Maar zoveel voorbijgangers komen er hier niet in het gehucht en voor de rest bleef de activiteit beperkt tot het ons omdraaien van onze linkerflank naar onze rechterflank. Af en toe moesten we van het hoofdbestuur binnen komen omdat het weer eens even poging deed tot regenen.
Maar het baasje is de ganse dag in de weer geweest met borstel en verfrol. Het was immers maar vooraan in de twintig graden en laat dat nu een ideaal temperatuurke zijn om te schilderen. Met de beige gevelverf is hij moeten stoppen wegens op de bodem van de pot te zijn gekomen. Er moet nog een klein stuk gedaan worden op de muur rond de garagepoort, maar dat is buiten de omheining en dat valt zo niet op. Ook boven de overkapping aan de voordeur moet nog geschilderd worden.
Maar geen nood, redding is onderweg en begin augustus gaan Peter en Hilde een nieuwe pot meebrengen vanuit HUBO Oudenaerde. Die hebben een vakantie huis gehuurd in de Dordogne, en komen traditie getrouw achteraf nog even uitbollen bij ons. En zo kan het baasje nog deze vakantie de schilderklus afwerken.
Vandaag is hij ook begonnen aan de ruimtes voor de vensters waar je kan zien hoe dik de muren van het huis zijn. En ook de witte band onder de vensters over de ganse breedte van het huis is voor de helft klaar. Maar zoals bij alle schilderwerk is het de voorbereide werken die het schilderwerk ophouden.
Nog twee dagen zulk weer en het baasje is klaar voor zover het mogelijk is op dit moment, en dan wacht nog het houtwerk van ramen en deuren die nog een blauw laagje moeten krijgen. Maar we houden jullie up to date op de hoogte !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
