Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-10-2015
Rustig aan duivenjagen…
Vosselaar 02 10 2015
Rustig aan duivenjagen…
Alles kalm, alles onder controle op de thuisbasis van de Faesroedel… het leven gaat terug zijn gangetje zoals voorheen.
Wat we niet zo goed kunnen verdragen is die duif die zich gevestigd heeft in onze hazelaar. Dat heeft ze zomaar gedaan zonder enige vorm van vergunning of toelating ! Wij zouden zeggen het is een turkse tortelduif en ze is ook nog eens illegaal in onze struik !
Heros is de hevigste en de minst tolerante van de vier. Het lijkt wel of hij is in de leer geweest bij de Hongaarse regering of leger en wil die illegale duif onmiddellijk de boom uit.
De vorige jaren was Heros en co toch heel wat toleranter toen een duif haar nest had gebouwd in de druivelaar bij het huis . Dat nest zat veilig verscholen achter de schotelantenne van TV Vlaanderen. Dat duifje was grotendeels beschut tegen wind en regen en de roedel liet haar en de jongen in het nest gerust.
Wat het verschil tussen deze duif en die van vorig jaar is , blijkt ook voor de baasjes een raadsel te zijn. Voor ons baasje is een duif een duif, veel verschil ziet hij niet in die soorten duif.Nu zullen de ornithologen wel in hun pen kruipen en ons baasje op de vele verschillen wijzen bij de duivensoorten. Dat zou hem wel eens goed doen, zo ’n spoedcursus duivologie.
Morgen gaan we verder met het duifhaten of duifwegjagen, we houden jullie op de hoogte van de resultaten…
“Ze” had het weer gisterenavond en deze voormiddag… Ons Belle had haar kuren weer. Gisteren voor we de thuisrit aanvatten wilde ze al niet eten. Daar maken we ons geen zorgen om, dat gebeurt nog en ons Belle kan wel een dagje zonder eten aan. Daar is haar rug getuige en teken van !
Maar gisterenavond kreeg ze weer kuren. Het is namelijk haast traditie dat de baasjes bij thuiskomst in Vosselaar een bezoek brengen aan het plaatselijke frietkot om daar het nodige warm eten te gaan afhalen. Omdat al het hondenspul, inclusief eten, zich nog op de aanhanger bevond kregen ze alle vier ook wat lekkers uit de frituur.
Drie vlogen af op hun brokken met overschot frietjes en die overgezonde curryworst, die het baasje superklein gesneden had. Behalve onze Belle… die bleef in haar bench liggen alsof ze nog niet uitgeslapen was van de 8 uren durende rit in de auto. Toen ze ook het halve varkensoor die ze als nagerechtje kreeg niet wilde, was er toch wel enige onrust bij het hoofdbestuur te merken.
Belle , onze supersnoeper en fijnproever 1° class die geen nagerecht wil ? Die moet dodelijk ziek zijn was het besluit van ons baasje, en ’t vouwtje sprak hem niet tegen.
Wat ze wel nog wilde was “het toerke rond de blok”. Dat is twee straten rondgaan met de honden en gebeurt nogal eens als het baasje nog een frisse neus voor het slapen gaan wil halen. Dat was dan weer positief.
Maar deze ochtend was ze wel wakker toen we opstonden, maar het super actief rondspringen was er niet bij… Rijst me sperziebonen ? Niet voor Belle, zij had dus tot vanavond haast 38 uren niet gegeten. Maar vanavond stond ze bij het baasje te zeuren voor eten.
Een stuk van een worst (terug echte Vlaamse kost, is steeds de 2° dag van de terugkeer populair) samen met brokken en een aardappel die teveel was ging er in alsof het kreeft was.
Ze heeft het ‘m toch maar weer gelapt onze oma, om de baasjes op ’t verkeerde been te zetten en dan ook nog eens te profiteren van de goedgelovige brave baasjes die er (nog maar eens) ingelopen zijn. En die zeggen “dat zal ons echt niet meer gebeuren” en ze hebben gelijk als ze er bij zeggen “tot de volgende keer in elk geval”
We zijn terug in Vosselaar, en je gaat het niet geloven, na zestien jaar haast elke keer dezelfde weg heen en terug te hebben genomen heeft een onbekende vrouw ons vandaag de beste en snelste weg naar huis getoond!
Op enkele kilometer na is de afstand tussen La Magdeleine Ferret en Vosselaar 800 kilometer en vandaag was het toch wel een dertig kilometer meer om toch sneller thuis te geraken .
Hoe komt dat zo vragen jullie je nu wel af waarschijnlijk ? Wel, we zeggen het niet graag, maar dat vrouwmens met haar stem die ergens van onder het dashbord ons baasje op zijn “systeem” werkt door alles driemaal te zeggen, weet het beter ! Echt als je haar aanwijzingen volgt ben je sneller thuis.
Het begon deze middag al toen we pas vertrokken waren in Sauzé-Vaussais. Waar we al zestien jaar naar rechts afdraaien richting N10, kwam madam TomTom ons zeggen dat we links moesten afdraaien ! Ons baasje met zijn 50 jaar ervaring op de baan verklaarde die “goe zot” en “als ge ’t niet beter weet , zwijgt dan”. Maar 7 km verder toen hij richting Poitiers wilde inslaan mocht dat niet wegens afrit afgesloten !
Wij moesten eerst 6 km richting Angoulême rijden, daar de afrit nemen en aan de andere kant terug de N10 oprijden richting Poitiers. Madam had gelijk gehad, de 1° keer vandaag.
In Parijs op de périférique, waar we als vanouds de Porte Bagnolet nemen om richting Lille te rijden vertelde madam TomTom dat we beter rechtdoor zouden rijden tot aan de Porte de la Chapelle. Nu weet ons baasje dat zoiets meer dan 10 km omweg is en weer geloofde hij haar niet.
Tot we 2 km na de afslag “Bagnolet” plots een file voor ons zagen opdoemen. Baasje kon nog net de vlakbije afrit nemen. Toen vertelde madam TomTom dat we de overkant van de snelweg dienden te nemen en terug naar Porte de Bagnolet dienden te rijden en naar de Porte de la Chapelle te rijden.
En weer had ze gelijk…. Niks geen file onderweg naar Lille niet meer !
Juist na Gent vertelde Madam TomTom dat we best de weg via de expresweg E34 naar Antwerpen zouden nemen. Het baasje heeft dat dan maar gedaan en is dan zo richting Antwerpen gereden via de Liefkenshoektunnel.
Met de vorige TomTom hadden we al die extra’s zoals file vermelding en omleiding aanduiding niet maar met dit TomTom 6000 model staat daar toch wel wat meer te beleven als de wegaanwijzing. En dan zeggen dat het baasje hem alleen maar gekocht heeft omdat dit model preciezer is met de flitscameramelding . Maar samen met madam TomTom is het toch een fijn middel om veilig en snel op je bestemming te komen. Nu wil ons baasje er nog achter komen of zij al dan niet blond is, want als zij blond is ken ons baasje nu toch echt wel een slim blondje !
Morgen gaat het terug richting Vosselaar. Twee weken en een half was het dat we hier waren en de plannen die we wilden realiseren zijn afgewerkt. Alleen de eerste week met de vele regen strooide de dakwerken plannen in het water, zowel letterlijk als figuurlijk. Maar geen erg de dakwerken waren preventief en kunnen perfect op een latere datum plaats hebben.
De ruimer van de “fosse septique” heeft dan toch niet zijn kat gestuurd maar kwam met een reuze grote tractor met een klein tonnetje daarachter de beerput ledigen en reinigen. Het baasje had dat eigenlijk liever zelf gedaan zoals hij vroeger de bompa bezig zag maar dat mag niet meer van de madam van het milieu. En er viel niks te regelen met de uitleg dat ons “goei materiaal” zou resulteren in tomaten van kilo’s zwaar, en kroppen sla waar je een kruiwagen voor nodig had om ze naar de keuken te brengen. De uitleg dat je met goede beer preien krijgt waar je uw fiets tegen kan parkeren hielp ook al niet. Madam vertelde dat “Europa” regels had opgelegd en zij kwam dat hier in Ferre tees arrageren zie. Wij Drentjes hoorden ons baasje zeggen in ’t Vloms, zodat zij het niet verstond “Europa mijn r**t”
Ook heeft het hoofdbestuur al heel duidelijk gemaakt dat het vertrek er staat aan te komen. Bagage, als valiezen, ons hondenmateriaal, zelfs de mortelmolen gaat mee naar Vosselaar. Wat het baasje met die laatste van zin is blijft een grootraadsel want die mortelmolen is niet bepaald zijn lievelings gerief.
Ook is het baasje nog de vijgen- en appelboom ingekropen om al dat lekkere rijpe fruit te oogsten. De appeloogst is ronduit fantastisch geweest en de preventieve sproeibeurt op het einde van de winter in februari heeft duidelijk zijn werk gedaan. De vruchten hebben geen sproeistof gezien en toch hebben we prachtig, niet aangetast fruit ! Baasjes zuszen gaan blij zijn met de twee bakken appelen om appelmoes te maken, en zelfs daar is het fruit te mooi voor .
Voor morgen zal het dus weer acht uurtjes rijden zijn, maar ook dat zijn we al zo gewend dat het ons niets meer doet. Gewoon effe mee auto rijden …
Op het eerste item van dit blog bericht hebben we niet moeten wachten. Dat was stipt op de afspraak “kot in de nacht”. We hebben het dan over de afspraak met de “bloedmaan”.
Sabientje van het TV-weer op één had het heel goed uitgelegd. Zo rond vier uur in de ochtend zou de maansverduistering op zijn best zijn en dat wilde de baasjes wel eens zien. Om 04u15 stonden de beide baasjes voor het huis in de koude, en in nachtkleding naar de verduisterde maan te kijken.
De lucht was zo helder als maar zijn kon en van bewolking was helemaal geen sprake. Maar was nu gans de zaak overroepen of was het “dit maar”.
Die hele grote maan was nog maar een fractie van de maan die ons baasje vier uren van te voren had genomen. En de mooie rode kleur was ook enkel waar bij kleurenblinde mensen. Oordeel zelf aan de hand van de foto’s…
Wat vandaag ook tegenviel was de afspraak met de ruimer van de “fosse septique”. Naar Franse gewoonte noemen ze dat, hebben de baasjes geen tractor met beerton zien verschijnen.
De afspraak was nochtans heel ruim “dans le matin” kan 08u00 zijn en net zo goed 11u45 ! Later spreken ze niet af want dan is het etenstijd en moeten ze thuis zijn. Dat veronderstellen we toch dat iemand die niet het properste beroep ter wereld heeft, zijn handjes wil gaan wassen vooraleer hij zijn boterhammekes wil gaan opeten.
Na het wachten tot 16u00 heeft het baasje dan nog maar eens getelefoneerd met de ruimer. Dat wil zeggen eerst tegen zo’n madam die je in ’t Frans vertelt dat je eerst maar eens tegen haar moet expliceren wat je precies wil. De grote baas, “die met zijn tractor” zal je dan wel terug bellen.
En dat terugbellen ging vrij snel, maar dan de uitleg dat hij volgende week maandag wel zou langskomen heeft ons baasje dan maar snel zo uitgelegd dat monsieur le vidangeur snel tot een ander besluit kwam. Uitleg dat we woensdag terug naar België moesten voor een afspraak had weinig effect. Er was een panne aan de installatie en dat ging dus niet. Maar dat het baasje naar die madame van het milieu zou telefoneren om zich te verontschuldigen dat het nog een maand zou duren voor de door haar gevraagde paperassen zouden kunnen bezorgd worden, omdat de tractor en zuiginstallatie met panne stond verrichtte wonderen.
Dat systeem had het baasje destijds toen hij nog bij de wegenwacht werkte moeten kennen. Met eens goed te sakkeren een tractor plots repareren dat lijkt meer op een Lourdes wonder. Maar goed, morgen zal hij komen. Op de “vraag hoe laat ?” was het klassieke “eh bah oui, dans ‘l aprés midi” niet naar de zin van ’t baasje want dan zat hij weer een halve dag met zijn duimen te draaien ! Ook dit gesakker dat volgde had een wonderbaarlijk effect. Morgen tussen 14u00 en 14u30 heeft hij beloofd dat de tractor gaat hersteld zijn en dat ‘m op tijd hier gaat zijn.
We zullen zien zegt het baasje. Het telefoonnummer is immers al opgeslagen in het geheugen van de GSM ! Die ontsnapt niet meer aan zijn werk.!
Het is een datum en een plaats die door gans de Poitou-Charentes gekend is om maandelijkse markt. Elke maand, steeds op de 27° heeft de markt plaats. Seizoen of dag speelt geen rol, zoals vandaag zondag. Het is de 27° en dus gaat de markt door.
Ons baasje kan eigenlijk niet veel bedenken van wat er niet te koop is. Van alles heeft hij er al gezien, je zou het kunnen vergelijken met een Bric-à-brac, maar ditmaal met nieuw spul in de kramen .
Vermits de markt over gans het centrum van het kleine stadje verspreid is zijn er ook verschillende toegangswegen. Wij starten gewoonlijk aan de westkant, dat is de zijde waar het pluimvee verkocht wordt.
Al bij het naderen van de markt kon je zeggen dat je over de koppen kon lopen. Wat wil je, het is zondag, goed weer en de grootste markt van uren in de omtrek, dat trekt volk, heel veel volk.
De pluimvee markt biedt alles wat maar pluimen en lange oren aan, van kwartels tot struis neen geen struisvogels maar wel heel mooie ganzen. Misschien zijn er ooit al wel eens struisvogels verkocht maar dat hebben we nog niet opgemerkt. Maar er zijn wel struisvogel farms in de buurt, het zou dus wel kunnen !
Zoals we al zegden, de meest onwaarschijnlijke zaken kan je er vinden. Ooit gehoord van een orkaan paraplu ? Wel…die was hier te koop en onverwoestbaar volgens de opschriften en verkoper.
Het baasje wilde een pet kopen met een jachthond of een everzwijn op geborduurd. Vorig jaar waren die verkrijgbaar maar nu, petten genoeg maar geen met enig borduurwerk, laat staan van een hond of everzwijn.
Maar ons baasje heeft toch zo ’n broek waar geen broeksriem in kan wegens geen lussen, fabricaat Decathlon. Dat is een beetje vervelend maar het baasje heeft aan een kraam van zo ’n donker gekleurde medemens (vroeger was dat een zwarte neger, maar dat mag niet meer, net als een zwarte Piet) bretellen gekocht met jachttaferelen op. Ook met afbeeldingen van evers, herten, ganzen en ander wild !
Na twee uren over de markt te slenteren trokken we met pijnlijke voeten, knieën en kuiten richting auto. Intussen waren de geuren van het pluimvee verandert in geuren van kramen met Paëlla, Pizza, hamburgers, frieten en allerlei worsten want de middag was gepasseerd en dan stopt de wereld in Frankrijk en begeven de echte fransen zich aan de “culinaire geneugten” Al zijn het dan andouillettes die niemand anders lust dan de fransen zelf.
Gisteren was het de beurt aan Lucy om aan haar cultureel niveau te werken, en die mocht gisteren dus mee naar Barrobjectif in Barro.
Vandaag ging Hera met de baasjes mee naar Tusson. Daar waren festiviteiten en tentoonstellingen aangekondigd die midden deze week plots werden afgeblazen. Dat vernamen we toen uit de krant Charente Libre.
Ook vorige week zondag met de journees de patrimoine waren wij al langs Tusson gepasseerd om naar de oude koetsen en de monumenten van de club Marpen te gaan kijken. Maar toen kon je er over de koppen lopen. Een parkeerplaats vinden kon enkel op kilometers ver van het dorp. Dat hadden we er toen niet voor over.
Vandaag dan maar terug om nog eens op bezoek te gaan bij Bernard en Christianne Ferraro van het theehuisje l’echauguette. Het zijn fijne mensen en we hadden het over hen al verschillende malen hier op het blog. Vorige week stonden ze nog fier te glunderen in de krant met hun pas verworven gerestaureerde schilderij uit de 16 eeuw. Het schilderij stelde één van de eerste bewoners voor van het huis waar zij nu elf in wonen.
Het was weer een warm weerzien met de oud gitarist van “les Phantômes” en de sterdanseres uit de opera. Op de vraag of het schilderij al was opgehangen stond Bernard verbaasd dat wij daar al weet van hadden . Mais bien sûre Bernard, la Charente libre n’est ce pas… En fier troont Bernard ons mee naar binnen waar het schilderij een ereplaats boven de bar gekregen heeft. Het was nog mooi weer genoeg om buiten een terrasje te doen . We weten ook dat op één na alle bieren die op de kaart van l’echauguette staan van Belgische oorsprong zijn. De perfecte geserveerde Lindemans kriek (wel in een Leffe glas) smaakte alsof we hem dronken op een Brussels terras. En dat ene bier dat niet van Belze origine is eigenlijk niet echt bier. Je mag eens raden het welke het is .
We maakten nadien nog een rondje door het prachtige maar vandaag haast verlaten dorp. We hadden dus wel de mogelijkheid om onze tijd te nemen om een foto te maken zonder dat er plots iemand ongewild in beeld verscheen…
Vandaag waren we in Barro, een klein dorpje langs de rivier de Charente en ten zuiden van Ruffec gelegen. Het is een jaarlijkse uitstap die we naar Barro maken want elk jaar eind september heeft er in Barro een openlucht foto tentoonstelling, Barrobjectif plaats. http://barrobjectif.com/category/edition-en-cours/edition-2015/
Verschillende bekende en ook onbekende fotografen stellen er gewoon naast de straat en zelfs tot in de rivier hun werken tentoon . Twee jaar geleden was er zelfs een senator die zijn foto’s van zijn reizen tentoonstelde.
En vandaag waren wij ook daar, en we hadden Lucy mee. Aanvankelijk was ze niet erg happig om met de auto mee te gaan en zou ze veel liever in de velden gaan rakkeren zijn. Maar uiteindelijk maakte ze toch dat ze met een sierlijke sprong de koffer in sprong. Dat verwonderde het baasje wel want de koffer is gewoonlijk voorbehouden aan moeder Hera en nonkel Heros.
In Barro was het een sleuren aan de lijn dat het niet fraai meer was. Alles moest ze gezien en besnuffeld hebben, zelfs het kerkhof had haar belangstelling.
Of ze veel heeft opgestoken van de prachtige foto’s is nog maar de vraag, veel zal dat niet zijn volgens het baasje. Welke reu en waar die reu op drie poten gaan staan is daarentegen, heeft voor Lucy na vandaag geen geheimen meer.
Het was vandaag ook duidelijk de dag dat de omliggende scholen de tentoonstelling bezochten. En als je dan op de middag zo ’n tentoonstelling bezoekt is het voor Lucy, de eeuwig honger hebbende Lucy , het ideale ogenblik om aan het schooien te gaan. De schoolgaande jeugd was immers ook gecharmeerd door die knappe chien de chasse en zouden Lucy met veel plezier volgestopt hebben met sandwiches.
Maar daar heeft het baasje een stokje voor gestoken. Wat ze wel mocht was gaan zwemmen in de rivier. Tot ons baasje een hen met verschillende heel jonge kuikens opmerkte op de tegenovergestelde oever. Die liepen daar onbeschermd, zonder enige afsluiting. Om het geluk in de familie kip niet te verstoren heeft het baasje Lucy dan maar aangelijnd laten “zwemmen” .
Het was weer een tentoonstelling van topniveau en we zien de tentoonstelling ook jaar na jaar groter worden. Een ware topprestatie voor een dorpje van hooguit 300 inwoners .
Eergisteren werden Hera ’s puppy’s van het N-nest 9 maanden. Ze zijn geboren op 22-1-2014 en gaan zo stilaan bij de groten horen.
Van de eigenaars niks dan goed nieuws en de lovende woorden over hun slimme, lieve, vindingrijke, vrolijke en ook “criminele” eigenschappen doen ons goed.
Bij de familie Van den Eede in Kapelle heeft de jongste zoon Joppe een speeltuig voor Noxx in elkaar geknutseld. Het zijn PET flessen die om een stang kunnen draaien en waar snoepjes in zitten. Die flessen moet Noxx rond de stang laten draaien om aan de snoepjes te kunnen komen ! Knap gezien Joppe, in jou schuilt een hondenspeeltjes ontwerper.
Uit Temse kwamen enkele foto’s van Boris. Die hebben we met de familiedag niet kunnen zien omdat de ganse familie een weekend in de Ardennen hadden geboekt dat niet meer kon verplaatst worden. Baasje Magda kan ons melden dat “hun kleinste” op dit moment al 28 kg weegt en 62 centimeter meet ! Ook een grote jongen dus …
Van Nova kwamen er twee foto’s, eentje van Nova met een oversized bot in haar bek en nog eentje met de overige Drentenhuisgenoten Lennaert en Cartouche.
En dan was er nog een foto van Kibbels, tante Kibbels voor onze Lucy , halfzusje voor Hera en Heros en dochter van Belle uit haar nestje met Ferron van Drentenpassie. Die lag al vanuit haar luxueuze super zachte mand naar TV te kijken. Met kunnen zeggen onze baasjes. Als de pups ht maar goed hebben, dat is wat telt voor onze baasjes. En tot nu toe hebben ze daar helemaaaaaal geen klagen over. Integendeel zelfs, al onze pups hebben een superwarme mand gevonden en daar zijn we best fier op.
Het is een goed fruitjaar , het begon al in juni met een overvloed aan kersen. Een kersenboom die heel vroeg is en gewoonlijk nog last heeft van nachtvorst tijdens de bloesem heeft zelfs dit jaar kilo’s kersen gegeven. Ook de pruimen, appelen (massa’s) peren (overvloedig) zijn van een ongezien oogst dit jaar.
Nu op dit moment zijn er nog appelen en peren in de tuin maar die interesseren die Belle & co amper. Het zijn de noten en de notenboom die op dit moment favoriet zijn.
Je begrijpt niet hoe ze het voor elkaar krijgen, ze zoeken de noten, nemen ze mee naar het mdden van het gazon en gaan ze daar liggen kraken. En dan komt het wonderbaarlijke… ze krakende noten op zo ’n wijze dat ze enkel de vrucht opeten en de schalen blijven liggen op het gazon.
Het is zelfs zo dat we met de overgebleven notenschalen er terug een intacte schaal zouden kunnen samenstellen. Handig (met hun bek dan) zijn ze wel die vier Drentjes van de Faesroedel !
Komt er nog bij dat wanneer het baasje met een emmer naar achter in de tuin loopt er dadelijk een kandidaat emmerdrager zijn bek rond het oor van de emmer legt. Heros wil die emmer dragen, en of die nu leeg of vol is, dat maakt Heros niet uit. Het is ongelooflijk hoe sterk die zijn nekspieren zijn !
Maar er loopt hier nog zo ’n jong ding rond, ons “spook” noemt het baasje Lucy soms. En dat is niet toevallig want als een duiveltje uit een doosje komt ze dan op Heros af en neemt die emmer gewoon over van hem !
En de reactie van die goeie lobbes Heros…? Van hem mag Lucy altijd alles en wees maar zeker dat “spook” het altijd weet bij wie ze dat doet. Bij moeder Hera zal ze het niet lappen, daar wordt zij terstond terecht gewezen !
22 September, en gisteren is de zomer geeindigd, en we hebben het geweten in La Magdeleine.
De ochtend was nog mooi maar de dagelijkse rit naar Villefagnan voor brood en nieuws (de krant) gebeurde al in een alles nat makende druilregen.
Even later trok het van horizon naar horizon totaal open en het baasje dacht al weer aan een schilder dag. Ook die ambitie kon hij snel opbergen, net als vorige vrijdag toen het ook van dat soort weer was dat er geen verbinding te maken was tussen internet antenne en de satelliet ! Vandaag was het niet anders…
Wij Drentjes hebben weer eens uitgeblonken in het nat maken van badhanddoeken. Niet dat wij dat zo graag doen, maar het hoofdbestuur verdenkt ons er van ban het met opzet doen van ons te laten natregenen omdat we dan een stevige afdroogbeurt krijgen. En laat dat nu een van de favoriete knuffelmomenten zijn: een stevige badhanddoek behandeling !
We hebben het baasje overigens zeer goed geholpen bij het noten rapen. Althans dat was onze mening. De mening van ons baasje was iets afwijkend van onze mening, dat bleek toen wij onze voorraad noten uit zijn emmer gingen stelen. Wat wij “voorraad” noemen, noemt hij buit ! What’s in a name zeggen wij dan !
En zo kabbelde de dag om, en vanavond bleek dan toch dat we echt moe waren. We zijn dan ook de klok volledig rond actief geweest, want die hazenslaapjes tijdens de buien moet je niet echt rekenen.
Mar morgen is er weer een dag en na een deugdoende nachtrust kunnen we er terug tegenaan, en het belooft een mooie dag te worden morgen. Maar daar vertellen we morgen over !
Het was een druk maar boeiend weekend, voor ons Drentjes was het een verademing van eens niet telkens als we buiten waren geweest terug moesten afgedroogd worden.
Nu is nat worden voor ons geen probleem, net als bij een strodak wordt enkel de bovenste laag van onze vacht nat, alles wat zich daaronder bevindt blijft lekker droog. Maar vanaf zaterdag was het mooi weer en konden we naar believen in de tuin ravotten. Toen de baasjes dan vertrokken naar de rally van de remparts waren we moe genoeg om in alle rust een dutje in onze bench te doen.
Ook zondag was het mooi weer en het baasje heeft enkele mooie foto’s gemaakt van een goed bedauwde tuin met een mistige achtergrond. Toen zijn we wel terug nat binnen gekomen, maar toen hadden we liggen rollen in het kletsnatte gras.
Vandaag is het ook weer de ganse dag zonnig geweest. In de namiddag was het gazon zelfs zo opgedroogd dat het baasje de gelegenheid benut heeft om het gras af te rijden. We hebben nu eer een “wimbledongazonnetje”. Het ziet in elk geval even mooi groen als in de Londense tennistempel !
Vanavond is er dan weer grijze en donkergrijze bewolking opgekomen. Reden waarom ons baasje al maar wat vroeger dan gewoonlijk aan het blog begonnen is, het moest zo maar weer eens gaan onweren en met donder en bliksem hebben we het niet meer zo. Al te veel brol gehad de laatste tijd met die natuurfenomenen.
Ons baasje speelt al even met de gedachte van het blog een opfrisbeurt te gaan geven. Na zeven jaar en half steeds dezelfde “look” is het tijd om eens iets anders te gaan proberen.
Dus trouwe lezers… als er in de nabije toekomst plots iets anders op uw scherm verschijnt bij het openen van het blog dan het vertrouwde uitzicht… dan niet in paniek geraken. Het baasje is er dan uitgeraakt en weet dan hoe het blog er de volgende jaren gaat uitzien.
Vandaag op kasteelbezoek geweest. In het kader van de “journees de patrimoine” bezochten we het kasteel van Verteuil sur Charente.
Verteuil is een klein dorp gelegen aan de rivier Charente en heeft een mooi kasteel dat hoog boven het dorp uitrijst en een bijhorende, nog werkende watermolen.
De watermolen kennen we al jaren omdat die op regelmatige tijdstippen nog maalt maar het kasteel bleef het mysterie op de berg ! Tot vandaag de graaf van het kasteel de poorten openzetten. (Tot daarstraks dachten we dat het een markies was, maar dat was de vorige bewoner…)
De graaf en de gravin gaven zelf de rondleiding door wat ons baasje “een aardig optrekje” noemt. Maar enkel de tuin, de vroegere keuken en de kapel waren te bezichtigen. De graaf en gravin laten de bezoekers nog steeds niet in hun leef- of slaapkamer rondneuzen !
Wij kregen de gravin als gids en het baasje had moeite met de dame te verstaan omdat ze naar zijn mening te stilletjes sprak en de groep ruim groot was. Maar de rondleiding sprak voor zichzelf en op meerdere plaatsen stond op bordjes wat daar gebeurd was in een ver verleden. Zo leerde een bordje in de tuin dat er in bijzijn van Karel V (Keizer Karel) er een taxusboom werd geplant in 1539. Een opmerkelijk feit blijkbaar, maar dat fenomeen kennen we nog van onze rit langs de “route Napoléon” waar ook bordjes stonden om aan te geven onder welke boom de keizer zijn boterhammetjes (gesmeerd door Joséphine ?) had opgegeten.
Na de tuin gidste de gravin ons naar de keuken. Daar bemerkte ons baasje dat we met de hedendaagse keukens van Donald Muyle toch veel praktischer spul kunne in huis halen. Het pannenrek tot tegen de zoldering zou je nu toch net meer verkocht krijgen. De ladder om tot bij dat hoogste sauspannetje te geraken misschien nog wel !
Na de keuken beladen we aan de andere zijde van het kasteel n een andere tuin waar zich nog een aardig Italiaans “paviljoen” en de familiale kapel bevond. Die kapel was wel een veelvoud in grootte van de dorpskerk van La Magdeleine bvb.
Tegen de muren vonden we verschillende onderdelen van de stamboom van de familie La Rochefoucauld. Opmerkelijk was dat zo ‘n 85 % van de mannelijke familieleden François heetten met hun eerste naam. Wat het baasje dan weer deed opmerken dathet ook zo ’n familie was waar ze konden zeggen bij ons heten ze allemaal François, behalve onze Louis, daar zeggen ze Pierre tegen …
We hadden een fijn uurtje kasteelbezoek, maar zijn niet jaloers op de graaf Sixte de La Rochefoucauld en zijn gravin met dezelfde familienaam. Mooi maar veeeeel te groot dat kasteel tenzij het echtpaar zo’n twintig nazaten zou hebben, maar daar zagen geen van beiden naar uit …
Vandaag dan de hoogdag van de oldtimer liefhebbers in het departement. De stoet van enkel honderden old(en dure young)timers trok in een grote cirkel door de Charente.
Voornamelijk departementale wegen werden aangedaan en zo trok het heel divers gezelschap door heel pittoreske dorpen. Overal werd er getoeterd en gezwaaid door toeschouwers en deelnemers !
Dank zij het plannetje uit de krant konden we plannen waar en wanneer de “stoet” zou langskomen.
Wij opteerden voor het meest noordelijke punt en dat was het stadje Aigre op een 20tal kilometer van bij ons. We waren wat te vroeg op de plaats waar we de auto’s zouden tegenkomen en reden dan de karavaan maar tegemoet.
Een dorp verder ontmoetten we de eerste oldtimers en vonden dadelijk een heel geschikt plaatsje in het dorp Gourville. Halfweg gelegen tussen Aigre en Rouillac.
Het was net alsof de gemeente speciaal voor de gelegenheid, en voor ons, op die plaats een rustbank had neergepoot.
Vanop de rustbank zagen we een ganse vloot passeren van vertegenwoordigers van wat de gezamenlijke auto industrie de laatste tachtig jaar heeft voortgebracht. Ware prachtige museumstukken tuften, sommige sputterden voorbij en dan weer andere lieten hun Pk’s duchtig brullen. En … hoe meer toeschouwers hoe meer lawaai er werd geproduceerd door het glimmend blik !
We hadden een fijne namiddag daar op het voetpad in Gourville en…. Het heeft niet éénmaal geregend vandaag.
Moraal van het verhaal… “hierboven houden ze van oldtimers en hun fanatiekelingen “!
Een zon overgoten dag bleek het vanochtend te worden. ’t Baasje had plannen om de garagepoort die buiten de omheining van de koer ligt te gaan schilderen. Gelukkig was hij niet gehaast geweest om te beginnen (haast is hier haast een vies woord geworden) want het uitspansel trok eens te meer dicht met donkergrijze wolken.
In de verte klonk af en toe wat gerommel en gelijk gaan de stekkers van PC, TV en wasmachine uit de stopcontacten. En gelijk was ook de goesting voorbij om de schilderwerken, die ook al tijdens de zomer vertraging opliepen door de hittegolf, te beginnen.
De wolken voldeden volstrekt aan wat ze leken en in geen tijd was het weer een hoosbui van jewelste. Gelukkig was er ditmaal geen hagel mee gemoeid. Ook de windhoos die twee dagen geleden tussen Saintes en St Fraigne verantwoordelijk was voor een spoor van vernieling en weggewaaide daken en vernielde schuren liet gelukkig niet meer van zich weten.
Maar we konden wel een groot deel van de namiddag en avond onze gangen gaan in de tuin waar de bazen ook hun bezigheid hadden.
Morgen gaat het baasje naar de rally van de “remparts” kijken en wat fotootjes schieten. Het dichtst bij dat de stoet oldtimers langskomt is in Aigre. Dat is goed 20 kilometer van hier.
En zondag gaan we naar het kasteel van de Markies in Verteuil sur Charente. Daar kijken we nu al verschillende malen per jaar tegenaan en dat gedurende zestien jaar. Nu stelt de markies met de rare voornaam (hij heet “Sixte”) zijn kasteel voor een deel open , en daar willen we bij zijn. Achteraf een omweggetje nemen langs het théhuisje van Bernard en Christianne en de dag is dan alweer goed besteed vinden de bazen.
En dat tijdens een week zonder één dag zonder regen !
Echt waar… deze namiddag heeft de zon zich terug laten zien boven de Charente. Terwijl we deze ochtend nog bangelijke berichten lazen in de krant. Een windhoos in de buurt van Cognac op zo ‘n 55 kilometer van La Magdeleine.
Maar ook in St Fraigne blijkt de wind lelijk huis te hebben gehouden. Daar sprak men van gelijkenis met de tempête van 28-29 december 1999. En dat kunnen we zeggen, wij waren er toen bij en willen zulk een storm nooit meer meemaken.
Maar deze namiddag was het mooi weer. Het baasje heeft al onze noten onder de notenboom opgeraapt en te drogen gelegd op een zeef. Uiteraard heeft hij ze buiten ons bereik gelegd en dat vinden wij niet fijn. Vorig jaar had hij de noten in een emmer tegen de grond laten staan. Dat was wel héél makkelijk voor ons, we moesten toen zelfs niet tot achter in de tuin gaan lopen zoeken !
Maar wat hij wel goed gedaan heeft is het gras onder de boom gemaaid. Nu zijn de afgevallen noten makkelijker te vinden, want in hoog gras is het echt niet handig.
Vanaf morgen gaat het dan toch echt beter weer worden. De barometer stijgt en dat is fijn want het weekend gaat druk worden. Van Franca van de B&B “au bellefleur” http://www.aubellefleur.fr/ in Sigogne , vlak bij de stad Cognac, heeft het baasje vernomen dat de oldtimer rally van het circuit des remparts van Angoulême door Sigogne komt. Reden om Franca en Darren nog eens op te zoeken en mooie foto’s van opmerkelijke oldtimers te nemen.
Zondag is het dan weer “journees de patrimoine” of in ’t Vloms “open monumentendag”. Uit de krant vernemen we dat de sympathieke uitbaters van het theehuisje “l’ Echauguette”, Bernard en Christianne Ferraro een schilderij uit de jaren 1600 op de kop hebben weten tikken op een veiling. Het is niet zo maar een schilderij, maar het stelt één van de vroegere bewoners voor van hun woning en het theehuisje dat ze nu uitbaten. Daar zouden we graag eens gaan kijken en nog eens een rondje door Tusson maken. Daar is elk jaar wel enige verandering op te merken in de restauratie van het schitterende dorpje op zo ‘n 10 kilometer van La Magdeleine.
Uiteraard gaan we over beide dagen uitgebreid verslag uitbrengen wat je dan ook hier kan lezen.
Ja dat hopen we zo stilaan, want het begint zo “teen en tander” uit te hangen dat weer in de Charente.
Vanaf het moment dat de aanhanger maandagavond leeg was zijn we haast geen enkele keer tot het einde van de tuin kunnen gaan (zo ‘n 100 meter) zonder droog terug te kunnen terugkomen.
Deze namiddag was het weer goed prijs, donker donkere lucht, (er bestaat ook gewoon donker) eentje die weinig goeds liet voorspellen. En wat we te verwerken kregen was al van het zwaarste dat we hier ooit in de maand september kregen. Regen, hagel en een mix van de twee zorgde er voor dat we geen stap van onder de luifel konden komen zonder als en verzopen kiek terug binnen te komen.
Skype viel als eerste uit en ook enkele berichten die dienden verzonden te worden, moesten wachten tot er zich betere momenten aandienden. En dat duurde echt lang.
Zaterdag zou het volgens de krant beter weer moeten worden. Dat zou mooi zijn want het is dit weekend in Frankrijk “jours du patrimoine” of wat wij in Vlaanderen open monumentendag noemen. En dat is altijd veel plezanter met mooi weer.
Maar ook heeft dit weekend het jaarlijkse oldtimer gebeuren plaats. Zondag zijn er oldtimer races op de remparts van Angoulême. Een niet te missen evenement voor de echte fanaat van oldtimers Nu zaterdag is dan weer het moment dat de oldtimer toeristische Rally door de Charente trekt. Ons baasje bestudeert dan haast met een vergrootglas het gevolgde circuit om een mooi plaatsje uit te zoeken om foto’s te nemen. Er zitten pracht exemplaren tussen maar ook zeldzame voertuigen.
Vorig jaar liet de plaatselijke gendarmerie zich opmerken door een groep voertuigen “d’ antan” uit vroegere dagen dus. De gendarmes waren daar met moto’s, R4tjes en ook enkele Estafette bestelwagentjes. Het was dan ook een raar gevoel dat de toeschouwers applaudisseerden voor de gendarmes. Dat zie je ook niet alle dagen.
Morgen hopen we op een drogere dag. (Kan moeilijk anders want natter dan vandaag kan haast niet)
Inderdaad, toch maar snel een berichtje plaatsen voor het internet weer uitvalt hier op de Franse boerenbuiten.
Gisterenavond hadden we ook al geen contact met de satelliet tussen 21u00 en 00u30. Reden waren de slechte weersomstandigheden. Veel regen in zware vlagen zijn niet bevorderlijk om onze berichten naar de satelliet, die ergens boven de evenaar hangt, over te brengen en dan krijg je wel meldingen dat je geen contact hebt met het internet, maar voor de rest blijf je monddood !
Deze ochtend, wanneer we terugkwamen van de bakker, hingen er weeral van die donkergrijze regenwolken over de streek. We hebben dan de Masjebashi even aan de kant gezet om er een fotootje van te nemen. We waren noch maar amper thuis en binnen of datgene, wat we juist gefotografeerd hadden, kwam al in grote hoeveelheden naar beneden.
In de krant Charente Libre kunnen we lezen dat er ook nog eens flink wat wind op komst is. “Rafales” of windstoten van 100 km/u zijn te verwachten aan de kust en in het noorden van de Poitou-Charentes. Dat is wel een eindje van ons weg, maar ook in het departement Charente kunnen we windstoten van 85 Km/u verwachten. Dan denkt ons baasje “lap, den TGV gaat weer stilvallen wegens bomen op het spoor” want dat is tegenwoordig ook meer gewoonte dan uitzondering ! Gebrek aan onderhoud (besparingen) aan de gewassen en de hoog opgeschoten boompjes langs de kant van de sporen is de oorzaak dat die boompjes nogal eens durven omvallen. En die vallen A-L-T-IJ-D in de richting van de sporen ! Een trein die + 300 km/u haalt kan daar niet al te best tegen, zoveel is duidelijk !
Ondertussen, terwijl we dit schrijven is het internet al twee maal onderbroken geweest, zo komt de regen weer in bakken naar beneden. Ook de TV die langs de satelliet gaat (TV Vlaanderen) heeft er de brui aan gegeven ! We zien wel wanneer de kust (of de lucht) weer vrij is en dit bericht kan verzonden worden…
En om in dat rotweer te zitten hebben we eergisteren 800 kilometer gereden !
Het is de eerste dag van ons verblijf in La Magdeleine en er valt niet veel te vertellen dan dat we de kachel hebben aangemaakt. Niet omdat het te koud is maar wel omdat we de handdoeken waar we onze roedel telkens mee afdrogen nadat ze buiten zijn geweest anders niet meer droog krijgen.
Op een paar uren na heeft het haast permanent geregend deze namiddag. En die vier willen buiten, wat logisch is in die grote tuin waar ze drie weken niet geweest zijn. En daar zijn egels, poezen en wat nog meer gepasseerd en die hebben allemaal hun geur achter gelaten!
Vanochtend moesten we eventjes in onze bench blijven, de baasjes moesten langs de “trésor publique” passeren, zeg maar het belastingkantoor in Ruffec . Als je belasting zegt dan wil dat zeggen dat ze in je portemonee gaan zitten. Nu zegt het vrouwtje dat het baasjes eigen schuld is. Hij heeft weer eens “iets” te snel gereden aan zo ’n stomme flitspaal. Geflitst bij 111 km/u waar maar 110 mocht ! Voor één, zegge en schrijve één km/u moet hij 68 € afdokken omdat de boete in België aankwam en we dus te laat waren om de eerste boete van 45 € te betalen !
Er is bij ons weten nog steeds geen begrotingstekort bij de regering van de Fransoozen ! En zeggen dat het baasje daar mee voor gezorgd heeft. Maar van de Swa Hollande hebben we nog steeds geen spoor van appreciatie of dank mogen ontvangen .
Morgen en de volgende dagen blijft het weer onveranderd… Hopelijk worden de opklaringen wel wat langer. Van werken aan het dak van de schuur zal er dus de eerste dagen weinig in huis komen.
Maar we zien wel we krijgen onze tijd wel op een zinnige wijze om…
Yep, we zijn goed aangekomen op onze Franse stek. De startprocedure was wat moeizaam voor we konden gaan rijden, maar om 12u30 reden we van de Vosselaarse oprit van het huis weg richting Zuid West Frankrijk. Het was nat, droog, terug nat , terug droog en moest ik elke wisselbeurt hier aangeven dan kreeg je een volledig blad vol met bovenstaande proza droog, nat, enz…
Waarom het klein Kodakske, dat altijd in de auto ligt en ook nu weer in stand by stond, bleek nu eindelijk nog eens dienst te bewijzen. Bij het naderen van de luchthaven Charles de Gaulle ligt het Kodakske (is trouwens geen Kodak maar een Panasonic) altijd klaar om nog maar eens op foto vast te leggen dat we weer vreselijk overreden of overvlogen zijn door een vliegtuig dat aan het taxiën is of zijn aanloop neemt om op te stijgen. Zo ’n grote A380 Airbus hebben we in de verte zien opstijgen, die kon dus spijtig genoeg niet dienen voor de foto, maar op de baan daarnaast kwam er en kleiner model juist over ons gereden. En die hebben we op foto !
Om langs Parijs te komen hadden we vandaag 35 minuten nodig tussen Ch. De Gaulle- en Orly luchthaven. Zeg maar tussen noord en zuid Parijs . dat was dus snel en ook na Parijs, toen de zware buien achterwege bleven konden we netjes opschieten. Het eerste benzinestation op de A10 is haast traditioneel de eerste halte plaats voor Belle & co om de pootjes te strekken en iets achter te laten.
Daarna kon het verder en na Orléans kregen we de eerste file. De oorzaak was een ongeval met een autotransport vrachtwagen die in het decor beland was en waar de aanhangwagen en de daarop geplaatste auto’s in de fik was gegaan. Daar was dus voor de berging zwaar materiaal voor nodig en enkel de linkse rijstrook was beschikbaar om langs het ongeval te komen.
Nadien ging het terug vlot en het baasje heeft extra opgepast bij het naderen van Tours en de nieuwe flitspaal. Die heeft ons bij vorige passage geflitst met 111 km/u waar 110 km/u is toegelaten. En of we zo vriendelijk willen zijn om 45€ of 68 € als we er te lang over moeten denken of 168 € als we er heel lang over moeten denken. Met het laattijdig vinden van de boete bij thuiskomst in Vosselaar eind augustus, en het niet kunnen beschikken over internet betalen wegens panne laptop, zal het 68 € worden ditmaal… Zonde van het geld maar Swa Hollande moet ook zijn pree van iemand krijgen hé…
Vanaf morgen dus terug Drenten en baasjes verhalen vanaf het Charentaise platteland…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
