Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-11-2008
Zwaar leven...
Zwaar leven
Voor de baasjes, als je de loodzware opleiding bekijkt waar ze ons Hellake aan gaan onderwerpen om dat zwarte goud (?) te gaan zoeken. k Zal maar een oogje in t zeil houden bij die opleiding.
Ondertussen klaagt het baasje al steen en been met hetgeen m nu al moet doen. Mijn pups beschermen tegen al te veel belangstelling. Zeker tijdens de weekends is de vraag groot. Het baasje selecteert wel streng maar toch zijn er nog heel wat passanten aan de werpkist.
We hebben dan ook nog onze dagelijkse wandeling te doen, en dan achteraf moet m zijn schoonbroer nog gaan inwijden in het leven van een jong gepensioneerde. Stel je voor dat die morgen om acht uur terug naar de Warande schouwburg trekt en dan iemand anders in zijn bureel vindt. Dat is ons baasje vanavond gaan doen, de man van de koekjestante moet niet meer gaan werken, nooit niet meer, echt NOOIT niet meer. Maar of de Luc dat gaat kunnen waarmaken zal nog maar de vraag zijn.
t Baasje zal m wel helpen met voorbij het zwart gat te passeren, en dat weet ik zeker, daar is t baasje verdomd goed in
Af en toe moet dat gebeuren, kommissies doen zeggen de baasjes meestal maar dat blijkt in de praktijk hetzelfde te zijn als boodschappen doen.
Als ik mee op boodschappentoer mag is het meestal omdat we iets nodig hebben dat mijzelf aanbelangt. Als t baasje zijn rugzak meeneemt is het te poot, zonder rugzak ist met de auto.
De puppymelk in poedervorm, (vreselijk lekker spul) die ik bijkrijg sinds mijn bevalling was weeral bijna op. Dus met het weekend voor de deur moet er nieuw gehaald worden. Het vrouwtje maakt die puppymelk voor me klaar. Mijn gewoon eten, brokken en blikvoer, samen met de overschot lekkernijen van tafel dat wordt klaar gemaakt door t baasje.
Die puppymelk dus, dient om mij terug op sterkte te brengen en mijn normale melk, van aan de Milkbar te stimuleren. Voor mij en de puppys kan t niet goed genoeg zijn zegt de baas. Dat is ook nog zon woordspelletje van t baasje. In Frankrijk daar verkoopt men Chappi blikvoer onder een andere naam: Canigou daar zet het baasje dan goed genoeg zijn achter. Het zou een reclameslogan kunnen zijn Canigou genoeg zijn !
In de Zoomart leerde ik weer iets nieuw. De konijntjes die ik ken van in t bos, die leveren ze hier in glazen bakskes ! Flauw hé, niks geen sport meer met achter die beestjes aan te rennen. Hier te koop, kant en klaar in een glazen bakske, ongelooflijk gemakzuchtig die mensen hé.
t Is niet te verwonderen dat t baasje een andere broek nodig heeft omdat al die anderen te hard spanden Hij zegt dat het van t stoppen met roken is. Maar als je aan konijnen kunt geraken zonder sporten dan zal het wel van te weinig beweging zijn, mijn gedacht...
Dat ben ik op het moment volgens het baasje. Het is wel in t zwet maar erkend. Het zit zo, het baasje en Louis en Leo organiseren op 15 februari een Drentenwandeling in clubverband.
Hier in Vosselaar organiseren ze dan een Kaawpollekes/ Kaawpootjes wandeling. Voor de niet Kempenaars of buitenlanders even een vertaling Kaaw = Koud en pollekes = handjes. Het gaat een wandeling worden waarbij al die Belgische en misschien wel Nederlandse Drenten onder andere ons bos kunnen ontdekken. Het is nu al via het www wereldwijd bekend maar je moet er geweest zijn om het voor de volle honderd procent te kunnen appreciëren.
Na de wandeling hebben al die hondjes en wandelaars een gezonde honger, dat is ook voorzien en we gaan dus goeie ouwerwetse, winterse hutsepot eten in het wijkhuis hier in onze wijk.
Rond twee uur heeft iedereen het buikje rond en houden we de jaarvergadering van de Drentenvereniging. Wie wel wil wandelen en eten, zonder vergadering kan dat perfect en kan nog een wandeling maken in de buurt of Turnhout gaan verkennen of nog wat anders. Die missen dan wel de drankjes die het bestuur aanbied aan de aanwezigen van de vergadering.
En aan dat alles mag ik meewerken, want alles moet ge-timed worden en dat is dan mijn job. We zijn nog maar in het beginstadium van organiseren want de Drentjes van Louis en Leo gaan uiteraard ook hun deel van het werk krijgen. Bij Leo kan ik dan eindelijk mijn grootvader eens ontmoeten want dat is een Drent van Leo
Elke maand brengt t baasje de Woef mee van de krantenwinkel, Het verhaal van de dierenarts Jagermeester boeit m dus ondermeer mateloos.
Deze maand kregen ook enkele lezers de kans van een week er op uit te trekken met de C-Crosser van Citroën. In de beoordeling waren die hondenliefhebbers laaiend enthousiast over de C-Crosser.
Laat die C-Crosser nu krak dezelfde auto zijn als t baasje zijn nieuw speeltje de Mitsubishi Outlander. Dan weet je natuurlijk ook dat ik, niet echt autofan, ook graag mee rij in dat schoon machien. En t baasje die zijn neus krolt nog maar eens want wie heeft dat nu niet graag dat je keuze door anderen bestempeld wordt als uitstekend.
Dan moet ge het tenminste niet zelf zeggen, is t baasjeskommentaar.
Deze voormiddag zijn we nog eens langs t Binnenhof gereden om langs de weegschaal te passeren. Juist voor ik de kleintjes moest krijgen wasdat 31 kilo, vorige week bleef de weegschaal hangen op 28 kiloen deze morgengaf het schermpje nog 26,90 kilo aan. t Baasje is nu wat pissig van jaloezie want bij hem komt er alsmaar meer op het schermpje staan. Resultaat van twee maanden niet meer roken zegt en weet m . Zoiets was wel voorzien maar toch, zo een wijzer die tegen de 90 kilo blijft plakken t zint m niet, dat is wel duidelijk.
Als we dat baasje nu eens zes puppys laten kopen zou dat niet helpen ?
Zo is het, twaalf schitterende zwarte kooltjes in de werpkist, de oogjes die nu nog dicht zijn behoren aan een slapende pup. Ook de pootjes willen allangs om aan beter mee.
Als je nu aan de rand van de kist komt staan, zijn er direct een paarpupjes die jou richting uit komen en op de doodliglat willen kruipen. Nieuwsgierig zijn ze allemaal en toch zijn er maar twee teefjes in het nest.
Ikzelf begin er goed mijn werk mee te krijgen. In het begin was het vrij eenvoudig onze leefkamer zuiver te houden, maar nu die pups allen een gewicht van over het kilogram bereikt hebben, is dat ook goed te merken aan de plassen die verschijnen en de sigarenproductie die al aardig op gang komt.
De baasjes houden het goed mee in het oog en dagelijks, soms tweemaal , verversen ze de aankleding van de werpkist. Onze Miel(e) zal wel wat harder moeten werken zeg het baasje dan. En kan onze Miel het niet meer volgen dan plaats het baasje wel een annonce voor een Poolse poetsvrouw. t Baasje zegt dat het in de mode is, zijn zus heeft wel een Thaise poetsvrouw ! Maar zo ver wil t baasje niet gaan zegt m
Dat doet het baasje denken aan die mop uit de tijd dat je zulke moppen nog mocht vertellen . Dat ging zo: Heb jij iets tegen negers ? Neen ik heb niks tegen negers, integendeel, ik vind dat iedereen er één moest hebben Zo gaat het nu met Poolse poetsvrouwen, er is enkel de huidskleur verandert en de kleur van t betalen.
Vroeger in t zwart en nu in t wit met van die hoe noemen ze weer bons
Ondertussen schittert het toch maar in de werpkist
Terwijl moeder Belle in het bos aan het rondhollen is, ondertussen de eekhoorns terug de bomen aan het injagen is, heerst er volstrekte rust in de werpkist.
De puppies hebben iets daarvoor hun buikjes gevuld aan de mobiele Milkbar en hebben hun plaatsje gevonden. Dat die plaatsjes even comfortabel liggen als het lijkt is nog maar de vraag. Tot nu toe hebben de baasjes en ikzelf nog geen reclamaties mogen ontvangen. t Zal dan nog niet zo slecht zijn daar in t hoekje...
De oogjes beginnen alsmaar meer open te gaan. Of ze al veel kunnen zien betwijfelen we sterk. Ook die pootjes die ze nu met veel moeite onder de volgezogen lijfjes proberen te krijgen, missen alleen nog wat coördinatie, sterkte hebben ze al maar ze zwabberen zo nog wat alle richtingen uit.
Elk pootje op zich functioneert, nu ze allemaal tesamen in dezelfde richting laten werken, kan een oplossing geven om sneller te vorderen
Voor de baasjes is het een aangename bezigheid, voor ons Frans bezoek (Hugo & Mieke zijn in t Belgenland) een openbaring in de zin van ocharme zie die pootjes en ocharme die kan de tepel niet vinden het baasje fronst dan eens het voorhoofd en zegt dan dat het snel genoeg zo zal zijn dat ze ook met een eend en een konijn zullen afkomen naar hun baasjes.Niks ocharme of t moest voor die eend of konijn zijn
Zonder enige aanwijzing trekt Belle naar de werpkist met de pups. Ze doet dat meermaals per dag zonder dat er één pup een signaal of geluid heeft gegeven. Dat moet zoiets zijn als een biologische klok die ingebouwd of aangeboren is bij ons supermoedertje.
Na enkele seconden is het een gewriemel van pups die zich spoedennaar de best gevulde tepel. Het lijkt wel een mierennest hoe die puppies te werk gaan. Langs alle kanten vallen ze tegelijk aan.
En Belle, die legt zich languit op haar zij in de werpkist en kijkt het baasje aan met ogen van zie je nu wat het recht van de sterkste is Want zo is het inderdaad, die drie zwaarste hondjes , de mantelhondjes kijken niet zo nauw als het op eten aankomt. Nu laten de drie andere zich niet doen en durven ook wel eens dwars liggen, meestal letterlijk !
Als Belle daar zo ligt en bezig is met het voeden van haar kroost ontlokt dat bij het baasje de zin van aanschuiven gasten, de Milkbar is open
Belle doet maar verder, voor haar zijn ze allemaal gelijk en niemand wordt op zijn plaats gezet of berispt. Het is voor velen een voorbeeld, dat kleine modelmoedertje hier met haar zes puppies, in onze werpkist.
Na een paar dagen afwezigheid wegens bevallen en geen grote wandelingen in ons bos, ben ik er weer !
En ze zullen het geweten hebben, op full speed heb ik het bos geïnspecteerd en uitgekamd op vreemde voorwerpen en individus. Ordnung muss sein zeggen ze wel eens, en daar heb ik deze namiddag voor gezorgd zie.
Er waren wat takken afgebroken van bomen, zij versperden zelfs meermaals het pad dat we normaal volgen in het bos. Zo een pak sneeuw zorgt dus niet alleen voor ellende op de banen maar ook in t bos.
t Baasje is maar bang dat de groene jongens er niet dadelijk achter komen want anders is het weer de schuld van de opwarming van de aarde, of nog erger onze schuld, wegens die plas tegen de stam van die boom enkele weken geleden. Bas heeft dat toen nog gelapt. En t was dezelfde boom, zekers weten zegt het baasje
Ondertussen heeft het baasje een foto genomen achter mijn rug om, van de wijze hoe ik autoritair mijn bos sta te inspecteren. Zo moet Napoleon ook staan kijken hebben in Waterloo zegt het baasje. Maar Napoleon heeft daar dik op zijne frak gekregen en ik niet zeg ik dan tegen t baasje
Peter, de eigenaar van Zeppos, die dan weer de vader is van mijn puppies liet gisteren morgen in een telefoontje en even later met een mail aan onze baasjes weten dat ook daar gezinsuitbreiding een feit was. Hierbij het mailtje:
Sinds deze ochtend 7u30 is Belle-Fleur Beke ons gezinnetje komen te vervoegen.
Ze is een flinke dochter van 3kg 275 en meet 48,5 cm.
Papa Peter, Mama Hilde en FLorian zijn apetrots.
We keken er al een hele tijd naar uit en Hilde wilde er zelfs een wedstrijd van maken, wie zou het eerste bevallen, zij of ik ? Zoals je dus al weet heb ik het gewonnen.
Peter kon vorige week zijn mond bijna al niet houden over de naam van het kleintje. Dat het een dochtertje ging worden dat wisten we al enige maanden, maar die naam
Wat hij wel losliet was de werknaam zoals hij dat noemde, het zou een Eufrazieke worden.
Gisteren kon hij dus uiteindelijk het geheim vertellen Florian heeft er een zusje bij en de naam is . Belle-Fleur.
Mijn baasje al blij, mijn naam als eerste deel van de naam van zijn tweede kindje. Ook inSigogne, waar mijn baasje direct naartoe mailde, een blije Franca want ook haar dochtertje Fleur was een deel van de naam, en als kers op de taart Franca runt een B&B die de naam au Bellefleur heet.
Nu mogen we aan Peter en Hilde melden dat binnen de twee uren na de bevalling er al wensen waren vanuit de Charente van mensen die zij nog vanzeleven nog niet gezien hebben. Hierbij het bericht op het blog van Franca
Gelukkig na de rijbewijs ellende, lag er ook nog leuk nieuws in m'n mailbox. Blogvriend Jan, u kent hem misschien niet, maar Belle en haar pups vast wel, http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/ schreef mij dat er gezinsuitbreiding was bij vrienden van hun en 3x raden hoe het kersverse dochtertje heet?
Belle-Fleur
Belle-Fleur wensen wij hierbij een zorgeloze toekomst toe, aan haar naam zal het niet liggen.
Darren, Franca & Fleur van Au Bellefleur in Sigogne
Als dat geen mooi verhaaltje is om de dag van vandaag mee te beginnen
Als zo veel lezers wakker liggen van een pupje met een rood lintje gaan we even een tipje van de sluier oplichten. Verwacht nu geen Hercules Poirot of van In toestanden, het is zelfs niet de bedoeling geweest van enige vorm van mysterie te creëren.
Toen de pupjes pas geboren waren leken er drie zeer sterk op elkaar, de mantelhondjes. Wij gingen ons dus concentreren op de verschillen bij hen. Zij kregen dus als eerste spontaan een voorlopige naam. We hadden Kraagje met het streepje wit in de nek, Vlekje was die met zijn witte vlek op de heupen en Bruintje was op enkele haren in de hals na op zijn rug volledig bruin. Die waren dus benoemd.
Nu de gevlekte nog een naam geven. Er was maar één gevlekt reutje, dus dit reutje noemde simpelwegReutje. Maar dan die twee teefjes, hun tekening leek zo veel op elkaar dat we een kunstgreep moesten toepassen om geen vergissingen te krijgen bij het wegen. Zelfs de gewichten van deze twee lag maar twintig gram uit elkaar en een vergissing was dan ook snel gemaakt als zo twee beweeglijke schepseltjes moeten gewogen worden. Gekleurde draadjes wol rond het halsje zou dus de oplossing brengen.
Zo kreeg het zwaarste teefje een rood wollen draadje rond de hals, een angora wollen draadje nog wel. Omdat de draadjes nogal los, met veel overschot aan lengte, genomen werden, waren ze soms niet goed te zien in de pelsjes.
Want aanvankelijk hadden ze alle een lintje om. Onder die warmtelamp waren die kleuren niet goed te zien . Te meer omdat er ééntje was met een blauwachtig grijs lintje en een ander met een grijsachtig blauw lintje. Dan moet je echt een krak zijn om dat uit elkaar te houden.
Nu blijft er één teefje bij ons, en er zijn al vragen geweest of dat een teken was dat dit het teefje is dat bij ons blijft. Het antwoord is zowel ja als neen, wij hebben nog geen beslissing genomen. Het zal het teefje worden met de fijnste neus want het baasje heeft iets héél speciaal voor met haar. En dat is nu pas een mysterie waar in de nabije toekomst over kan gespeculeerd worden. (Fons Nicolay, gelieve niet mee te raden naar de bestemming want jij kent het geheim)
Als wij gisteren begonnen zijn met de socialisatie van mijn puppies dan ging het over wat de pupjes te zien zouden krijgen van het moment dat hun oogjes open zouden gaan.
Het baasje is dus nu ook begonnen met wat ze zullen te horen krijgen op t moment dat ze hun oortjes kunnen gebruiken. De CD-speler staat dus gans de dag aan, maar wat er aan muziek gespeeld wordt, daar ben ik nog niet zo zeker van dat het de voorkeur van mijn pupjes gaat zijn.
t Baasje speelt uiteraard voornamelijk zijn favoriete muziek, piano van Tsjaikowski, ochtendstemmingen van Grieg, Moldaus en Boleros. maar ook moderner spul van Enya, en Mark Knopfler. Hij doet dat met een bijzondere reden, de pups kalmpjes aan wennen aan geluiden die niet in de natuur voorkomen. Later gaat hij ook de Beatles, the Rolling Stones, Bill Haley en den Elvis op hun loslaten. Voor nog moderner spul, house en zo, dat gaat het baasje maar zo laten zegt m, daar geraakt m zelf ook niet aan gewend.
Later, als we al naar buiten kunnen, komen er nog de geluiden van het verkeer bij. Autbussen en camions die over verkeersdrempels dreunen, vliegtuigen die laag overkomen omdat ze anders in Eindhoven de startbaan missen, hete lucht ballons waar Bas zo kwaad naar was, al die geluiden komen aan bod voor we het veilige nestje hier mogen verlaten.
Nu hebben we nog wel wat tijd vooraleer we zover zijn, nog zes weken, maar die gaan voorbij zijn voor we het weten
Prima doos die van Chateau Vilatte, dat is de tweede maal dat die vol geraakt met prima spul. De eerste maal was ze gevuld met wijn van Stefaan en Hilde Massart uit Puynormand. De wijn van hen is één van de favoriete wijnen van onze baasjes. Van oorsprong zijn Stefaan en Hilde Belgisch. Hun ouders hebben zon 35 tal jaren geleden de wijngaard gekocht, en sinds enkele jaren hebben broer en zus de wijngaard overgenomen. Meer weten over Chateau Vilatte en zijn bewoners kan hier: http://www.chateauvilatte.com/nl/home.htm
Ook Fons Nicolay van het keukenweetjes blog kan mee vertellen over Chateau Vilatte, hij is ook steeds liefhebber om zijn voorraad daar aan te vullen:
Nu is de doos elke avond in gebruik bij het wegen van onze puppies. Toen ze pas geboren waren moesten we hen gescheiden houden bij het wegen om geen vergissingen te begaan. Wanneer ze gewogen waren gingen ze eerst in de doos tot we met hen alle klaar waren en dan mochten ze terug in dewerpkist. Dit is in elk geval een doos waar wij plezier van gehad hebben. De eerste maal zal ik niet moeten verklaren denken we, de tweede maal kan je nu dagelijks lezen
Belle
Ps: Het is inderdaad dezelfde doos en het zijn zelfs dezelfde pup's, het enige verschil is tien dagen...
Maar meer van exotische oorsprong kan je vinden vandaag op het blog van onze Frans/Nederlands/Engelse blogvriendin Franca in Sigognein de buurt van Cognac Frankrijk.
Kijk maar eens even hier en ontmoet een fijne Nederlandse dame
Ze melde ons gisteren dat ze meer Belgische bloggers zou willen ontmoeten. Met haar kan je overweg in het Nederlands, met echtgenoot Darren in het Engels en met dochter Fleur in het Frans, Nederlands en Engels
De pupjes gewend maken aan de grote wereld, ze leren wat goed voor hen is, ook wat slecht en gevaarlijk is. Dat is wat onze baas vertelt aan mij nu hij er zichzelf meer mee gaat bezig houden, met de pupjes. De eerste weken heb ik dat perfekt gedaan zegt het baasje, nu mag ik eens wat meer rust nemen. Ik moet wel in de buurt blijven zegt 'm er toch ook bij, met nadruk zelfs !
De oogjes en oortjes gaan zich één dezer dagen openen, t baasje zegt dat Vlekje gisterenavond al een oogje gepinkt heeft naar hem. Iedereen hier in huis lacht m uit en zegt dat het voor de volle honderd procent wishfull thinking is. Dat heeft m vroeger nog gehad onze baas, toen beweerde hij dat m de klokken van Rome zag vliegen
Maar de baas is zich bewust van zijn zware pedagogische taak, hij gaat er zich met al zijn goede wil en kennis op smijten. Er staan hem nog lange dagen vol met stres en bekommernissen te wachten.
Zijn eerste besluit is dat het openen van de oogjes moet gepaard gaan met positieve invloeden (?) Alles wat lelijk is moet geweerd worden, al wat die kleine hondjes te zien krijgen als de oogjes open gaan moet mooi en positief zijn, zegt de baas. Ze zullen in hun latere leven nog genoeg moeten zien dat niet door de beugel kan ! Zo is zijn mening
Dat wil zeggen dat alle mensen die niet aan zijn schoonheids ideaal beantwoorden zullen geweerd worden de eerste dagen. Dat wil zeggen: géén broers en schoonbroers over de vloer wegens te lelijk Geen dames over de vloer die nooit schoonheidswedstrijden hebben gewonnen De regionale Missen An Van Elsen, Tanja Dexters, zijn uiteraard heel welkom, Dina Tersago, waar ons baasje een boontje voor heeft, mag ook nog langskomen. Maar met dezen is het lijstje ver op.
Er kan wel afwijking op de reglementen gegeven worden als de snoepdoos van mij (Belle) en de kleintjes goed gesponsord wordt ! ! !Tante Rita, ook de koekjestante genoemd, blijft altijd welkom, ook tante Carine en tante Marleen, Carine van t Bolkske, blijven welkom, ze hebben nochtans geen van allen een Miss-titel behaald maar t zijn gulle sponsors. Voor iets hoort iets is het baasje zijn motto
We gaan door met berichten over de socialisatie gedurende de week en afhankelijk van de situatie zoals ze zich aandient. Als je nog goede raad hebt voor t baasje mag je die altijd aandragen. Kom je de raad persoonlijk hier ten huize brengen, denk dan even aan het bovenstaande en bepaal voor jezelf of je aan het baasje zijn normen voldoet. Op dat vlak zegt het baasje niet altijd graag de naakte waarheid
Ze beginnen te ontdekken dat ze die pootjes ook kunnen gebruiken om op te staan, in plaats van mee rond te zwemmen in de werpkist.
Vier van de pups wegen al meer dan een kilogram, ééntje , Vlekje, gaat al boven de 1100 gram. Het gaat nu zo snel dat Belle, hoe goed dat ze ook probeert, de werpkist niet meer volledig proper kan houden. Af en toe is er plasje te merken in het witte laken. Geen probleem meisje, dan draait de wasmachine maar een keertje meer deze week.
Beter doen dan de afgelopen dagen kan gewoon niet ! Ons Belle is een supermoedertje voor haar pupjes. Bij de minste kik uit de richting van de werpkist spoed Belle zich naar de kist om eten te gaan geven. Hier ten huize is het gezegde dan, kijk deMilkbar is terug open. Met zn allen op een rij schuiven ze dan aan om de grootste tepel vast te krijgen.
We verdenken Vlekje er van de beste keuze te kunnen maken, dit gezien zijn gewicht, den dikzak is nu al zijn bijnaam
En terug bij ons en de pupjes onze baas. Gisteren namiddag is m zo eens snel en holderdebolder in de auto gesprongen en zijn zieke neef naar huis gaan brengen.
Dat doet iedereen al wel eens zal je zeggen, maar deze neef ,Den Bart, de oudste van de koekjestante kwam vervroegd terug van op reis wegens ziekte. Natuurlijk , Bart kennende is dat niet van één van de Costas maar komt m rechtstreeks uit Singapore.
Vliegtuigen uit Singapore landen niet in Antwerpen, of Eindhoven of zelfs Zaventem, daar moet je iets verder voor rijden. Dus ging het richting Engeland. Heathrow was the place to be.
Voor t baasje was dat weer een kolfje naar zijn hand, soortgelijk werk heeft m tijdens de schoolvakanties toch zon 25 jaar gedaan voor de VAB. Samen met schoonbroer Luc, de vader van Bart zijn ze dus s middags vertrokken richting Calais om daar via de tunnel sous la manche naar Londen te rijden.
Als plezierreisje kan je zoiets alleen beschouwen als je hééél graag met de auto rijdt. Voor t baasje was het de gelegenheid om zijn nieuw machien eens op langere afstand te proberen. De baas is er tevreden over meldt hij zojuist
Door sneeuw en hagel onderweg, alleen in België, niet in Frankrijk of Engeland, was m wel laat thuis vannacht. Het was al na drieën vannacht als we de auto de oprit hoorden opdraaien.
Maar hij heeft nog eens aan de verkeerde kant van t straat kunnen rijden gisteren en dan is m weer kontent voor een tijdje. t Blijft ne rare onze baas, isnt that ?
Is het dagelijks ritueel zo rond een uur of negen s avonds. Dan is het een gekrijs van jewelste. De pupjes moeten dan van onder de infra rood lamp weg om op tafel gewogen te worden. Het digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers (geleend van tante Rita, de koekjestante) is daar perfect geschikt voor. Enkel moeten we opletten dat het bakje waar we de hondjes inzetten niet wegschuift van het weegschaaltje, want het schaaltje is wel niet voorzien voor wemelende puppies.
Ook de doos waar we de hondjes eventjes inzetten als ze gewogen zijn, om ze uit elkaar te kunnen houden en geen vergissingen te maken, begint aan de krappe kant te worden.
Begin vorige week konden er nog wel een stuk of acht hondjes bij in de doos, nu is het zorgvuldig naast elkaar plaatsen want het zaakje raakt vol.
Vandaag brengen ze allen tegen de duizend gram of één kilo op de weegschaal de zwaarste, Vlekje weegt 1060 gram en het teefje Roosje geeft toch ook 820 gram op het schermpje. Vanavond brengen ze dus alle het drievoud van hun geboortegewicht op de schaal.
Mijn pupjes zijn vandaag tien dagen oud, stellen het goed, komen goed bij en winnen in grootte dat het een lieve lust is.
Voor up to date nieuws zullenwe jullie moeten verwijzen naar de andere blogvrienden, t baasje moet nog eventjes weg en hij zal niet vroeg terug zijn vertelt m ons.
Hij heeft zelfs zijn boterhammekes mee, dus verder nieuws zal je vandaag op een ander moeten zoeken.
Kijk eens bij mijn favorieten deze namiddag, bij Franca Porter, Walking2gether, wandelen en fietsen, en al die andere Gertjes , Aanstacias.
In haar reactie hoopt Mary dat mijn puppys op hunne knappe pa gaan lijken. Natuurlijk Mary, dat zie je zo. Als twee druppels water gaan die klein mannen op Zeppos trekken.
Peter de eigenaar van Zeppos gaat die twee reuen die m in huis krijgt hun paske moeten vragen om ze uit elkaar te kennen. Nog enkele dagen geduld en dan gaan de oogjes en oortjes open en dan zijn ze helemaal thuis in de grote hondenwereld.
Iedereen hier hoopt dat de reutjes kopies van Zeppos zouden zijn. Grote , mooie, sterke Zeppos, een alom gerespecteerd jager , wie wil daar nu geen zoon van. Eergisteren toen t baasje bij hen thuis was heeft m nog eens heimwee gehad.
Zo nog eens met je handen door die nekharen woelen. Spelen als met een echte (zo noemt het baasje dat) zodat haren van hond en baas door t huis vliegen, tot plezier van beiden. Dat kan toch veel beter met een reu dan met een teefje is het baasje zijn mening. De gedachten aan het vechten met Bas waren weer niet ver weg.
Ook op dit moment, nu ze negen dagen oud zijn, zie je al dat ze niet zoveel meer om hun moeder janken. Het gebeurt nu al eens dat er een halfuur geen gejank of gekef te horen is en ik wat rust krijg. Als de kroost nu gegeten heeft, slapenze al wat langer aan één stuk door en daar ben ik echt niet rouwig om
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
