Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
05-12-2008
Vechtersbazen...
Vechtersbazen
En vermits wij niet meedoen aan geweld en oorlog Zonder woorden deze fotos
s Morgens dat kleine grut eten geven en s namiddags konijnen uitgraven, s avonds terug dat kleine grut eten geven, het zijn lange en zware dagen voor een Drentenmoedertje.
Die vader van de pupsgaat morgen mee jagen met zijn baasje en die zijn week zit er dan op. Eerlijk verdeelt noemt men dat. Nu is het wel zo dat ik er niet mee zit dat er wat taken op mijn rug geschoven worden. Het is nooit anders geweest en als ik mijn instinct zo blijf volgen ben ik een supermoedertje vertelt mijn baasje mij.
Dadelijk maakt het vrouwtje nog een beker puppymelk voor mij en dan mag dat jonge grut nog eens aanschuiven aan de milkbar
Drie weken en drie dagen zijn we verder dan die zenuwentoestand van woensdag twaalf november. Toen lagen er op enkele uren hier zes hulpeloze mormeltjes te zuigen aan mijn tepels. Tussen de 310 en 380 gram wogen die pupjes. Nu halen ze bijna de twee kilogram, dat is TWEE DUIZEND gram dat die uit mijn lijf gezogen hebben.
Nu heb ik mijn uiterste best gedaan om zo goed mogelijk spul te leveren in de milkbar chez Belle. Het vrouwtje heeft daar goed mee geholpen, zij heeft me vier maal per dag van dat krachtig spul gemaakt, puppymelk in poedervorm zoals voor babytjes.
Mijn pupjes zijn nu hun zwemperiode voorbij en kunnen hun pootjes onder hun dikke lijfjes krijgen. Ook het synchroniseren van de pootbewegingen begint te lopen, letterlijk en figuurlijk. Het beginnen nu plezante , ondeugende pups te worden die elkaar al in de poten bijten of aan elkaars staart gaan hangen.
Hun plasjes en sigaartjes opkuisen begint me wel zwaar te wegen, die plassen worden verdorie groot, het baasje heeft daarstraks nog gezegd dat er zo weinig sigaartjes te vinden zijn. Maar ik weet wel beter, die krijgen de kans niet om te liggen stinken. Voor het baasje ze opmerkt heb ik ze netjes opgeruimd. En dan vlak daarna geef ik hem een dikke natte lik, dwars over zijn gezicht. Hij moest eens weten wat ik vlak daarvoor naar binnen heb gespeeld.
De verwarmingslamp en het fleece dekentje blijven de favoriete ligplaatsen van dat kleine grut. Daarstraks heb ik het baasje zien dragen met een oude jas van hem, Een echte mouton retourné , daar kan m al twintig jaar niet meer in en waarschijnlijk heeft m dat versleten ding gehouden tot het moment dat ik met pupjes zou afkomen.
We houden jullie op de hoogte van Darwin en zijn evoluties
Wij (t baasje en ik) wilden vanmiddag wat boodschappen gaan doen, uierzalf gaan kopen en langs Galantine, de slagerij. Opgetut en opgetuigd gingen wij op pad na die sneeuwbui van deze middag. Viel dat tegen zeg, ik kon geeneens trekken aan de leiband en t baasje kon zich enkel met veel moeite rechthouden. In het midden van de rijbaan was het ietwat te doen maar gezien het verkeer dat hier langskomt was dat ook niet te doen
Het baasje heeft dan maar afgezien van het voornemen en heeft met mij een grote toer rond de blok gemaakt. Het bos zat er niet in wegens te drassig en te veel sneeuw die nog uit de bomen viel. In de verste verte waren er geen andere wandelaars met hondjes te zien. Toen we thuis kwamen, veel vroeger dan voorzien, kregen we haast nog naar onze voeten omdat we zo nat terug kwamen. Precies of dat onze eigen keuze was geweest.
Die pillen die we gisteren van Dr. Nelly kregen, dat was pas smeerlapperij. Konden ze daar nu niet een beetje een aangename smaak aan geven ? Ook die pasta voor mijn puppies was te slecht om in je te steken. t Schijnt dat het goed is tegen wormen, maar daar hebben wij geen boodschap aan. Binnen de twee weken komt m nog eens terug af met die rotzooi zegt t baasje. Maken dat we weg zijn tegen dan.
t Baasje heeft nadien snel de auto genomen en is dan zelf en alleen gaan boodschappen doen.
gaat het worden Hera de gemalin van de Griekse oppergod Zeus. Als het daar in Griekenland er aan toe ging zoals hier dan was Hera ook de opperbaas in de roedel, oppassen met die Griet baasjes. Toch zeker als ze haar naam gaat waar maken.
Bij t baasje zijn broer Dré zal het wel herinneringen oproepen, hij heeft jarenlang het transport verzorgd voor het hekwerkenbedrijf Heras. Maar vermits dat m dat altijd met plezier gedaan heeft zal dat ook wel geen complexen veroorzaken.
Karine heeft deze naam aangebracht, en bij het overlopen van de aangebrachte namen, zeiden de baasjes gelijk, dat is t Hera, t is kort en roept goed, en we moeten niet bang zijn dat er dadelijk tien mensen gelijk op ons afkomen als we die naam in t bos roepen.
Dr. Nelly belt ons juist nog (22u50) dat het bloedonderzoek van mij prima is, enkel de baasjes moeten ons dringend ontwormen. Dat is iets dat het baasje verkeerd begrepen heeft uit de uitleg die destijds gegeven is. t Baasje heeft toen verstaan dat wat men aan mij geeft, via de melk ook aan de pups doorgegeven wordt. t Baasje heeft dus geoordeeld, die pupjes mogen die chemische brol niet doorgegeven krijgen, wat juist wél de bedoeling was. Morgenvroeg dus, eerste werk ontwormingspillen slikken.
Onze baas heeft toch nogal wat over voor mij en mijn pupjes. Moet je nu zien wat m weer gefikst heeft. Een afzonderlijke bench voor de pups en één voor mij privé.
Zoals bij t baasje vroeger thuis vertelt hij, een kamer voor de ouders en één voor de kindjes. Later kwam er nog een kamer bij om de meisjes en de jongens uit elkaar te houden. Zover gaat hij het hier niet laten komen denk ik.
Deze morgen zijn we Dr. Nelly nog eens gaan opzoeken. De reden: zoals mijn pupjes aan gewicht winnen, zoveel verlies ik gewicht. t Baasje met zijn stoppen met roken is razend jaloers, maar ook niet echt gerust, met 5 kg gewichtsverlies op drie weken tijd.
Dr Nelly heeft weer voor graaf Dracula gespeeld en bloed getrokken, morgen mogen we bellen om te vragen dat het lekker was, zegt t baasje. Ik was ook wel futloos maar daarstraks in t bos ben ik er weer tegenaan gegaan op een manier dat het baasje de ogen uit zijn kop gekeken heeft. Was dat datzelfde Belletje van deze morgen ?
Vandaag is Belle haar kroost drie weken oud geworden. Hoe noemt men dat, een verweekdag ipv een verjaardag ? In elk geval we hebben het geweten dat ze groeien als kool.
t Baasje had gisterenavond mijn bench terug in huis opgesteld. Ik zou dan rustig kunnen slapen zoals vroeger maar het deurtje was niet dichtgedaan, met opzet bleek vanmorgen.
Toen het baasje vanmorgen beneden kwam lag ik languit in de zetel, en zoon Bruintje lag in de bench. Nu blijkt Bruintje vannacht op stap te zijn geweest, waarschijnlijk het feit dat m drie weken oud zou worden vandaag was een reden tot stappen in de grote mensen/honden wereld. 't Baasje zegt in soldaten termen is dat: "Bruintje heeft de muur gedaan"
t Baasje is dan vandaag maar een puppy ren gaan kopen om de omgeving af te zetten.
Mijn zonen en dochters hun leefwereld is nu wel in één klap vertienvoudigd. Voorlopig liggen ze , volgedronken en dus lui op het fleece dekentje in mijn eigenste bench.
t Zonnetje schijnt op hun bolletje en schijnbaar beleven ze de tijd van hun leven.
Ikzelf heb nog altijd de bench die meegekomen is uit Frankrijk en hou dus mijn eigen privévertrekken. Een beetje privacy voor moeder mag toch wel zeker ?
Hella is afgevoerd, althans de naam. Het zullen alleen verstralers, mist- en zwaailampen blijven. Voor altijd, tenzij iemand anders zijn hondje ook zo wil noemen.
Er was te veel tegenkanting van de dameszijde, en niemand die het een WAAW-naam vond. Daar gaan we dan weer op zoek door de lijsten met hondennamen, Met een H beginnen moet van de St. Hubertus vereniging, al de rest wat daarna komt mag van St.Hub. Maar dan geven de madammen hun mening en is de keuze weeral danig geslonken
Heika, was ook voorop gezet door t vrouwtje maar dat pupje van Ingrid dat naar baas Geert gegaan is, die heet Heike,Heike gaan we op elk Drententreffen tegenkomen. Is dat een bezwaar ? Niet echt dus ? Toch maar Heika ? Roept dat makkelijk in t bos ?
BELLE !!!, HEIKA !!!, BELLE !!!, HEIKA !!!moet wel kunnen hé.
Zullen we dan maar een Heika in huis nemen ? Vierentwintig uren beraad, een nachtje over slapen, of is wakker liggen beter in deze materie ?
Bij Jean-Pierre en Ute die het andere teefje nemen, zal het een Hadize worden is mij gemeld. t Baasje heeft al tegen J-P gezegd dat m dan wel het risico loopt dat m met een paar mooie jonge Turkse grietjes uit het bos terug thuis komt als m die naam wat veel roept in t bos.
Zelf staat m al drie jaar in t bos Belle te roepen en wat op zijn geroep is afgekomen ben ik, en misschien een andere gepensioneerde met ook een hond, maar een juffertje alla Perez, hebben wij tot nu toe nog niet gezien. Misschien eens in een ander bos gaan proberen ?
Belle heeft er iets van gehoord waarschijnlijk van al die heisa over het truffelzoeken. In het konijnen opgraven is ze alvast specialist.
t Baasje moet haar toch eens wijsmaken dat er op de wortels van dennenbomen geen truffels groeien. Daar moet je eiken, beuken of hazelaar voor hebben. Juist dat staat er niet in ons bos. Wat er wel tussen die wortels blijkt te groeien zijn konijnen, volgens Belle haar neus toch.
Dan is er toch nog hoop dat we niet aan één maar aan twee truffelhonden toe zijn. Ideaal is dat, één hond specialist konijnenpakken met assistente, de andere specialist in truffel zoeken met assistentie van de andere, de konijnenpakker.
De baasjes zijner gerust in, als de schapraai een keer leeg is gaan we het bos wel eens in. Hongersnood is aan ons nog niet direct besteed
Gisteren namiddag is het baasje nog eens op stap geweest. Deze maal is hij op bezoek geweest bij de familie Temmerman in Hombeek, deelgemeente van Mechelen.
9 pupjes heeft Felix de reu des huizes gefabriceerd bij Gipsy het teefje, ook des huizes. Er zijn 7 reutjes en 2 teefjes in het prachtnestje die in maximaal huiselijke sfeer opgroeien. Moeder Gipsy zorgt voor haar kroost als een supermoeder. Als mijn baasje binnenkomt maakt ze hem met veel lawaai duidelijk dat m geen plannen moet koesteren van aan haar kroost nog maar te wijzen. Goed zo Gipsy, zo hoort het, de bescherming tegen vreemden van het nestje.
Even later ligt ze echter met haar kop op t baasje zijn voeten, zoals ik dat ook doe.
De pupjes trekken zich in een hoek van de keuken terug en liggen dan met zijn negen op een klein matje. Geen nood, gans de woning heeft vloerverwarming, een pup die daar kou op lijdt bestaat niet .
Als t vrouwtje des huizes thuiskomt is het een bestorming van een ganse Drentenroedel, vader Felix, moeder Gipsy en de negen pupjes bedelven haar totaal en even is er niets anders te zien dan wit met bruine hondjes.
Als de zonen thuiskomen herhaalt gans het scenario zich. Als dat geen gelukkige hondjes en eigenaars zijn.
Liefhebbers voor een pupje kunnen de familie Temmerman bereiken via:
Fons heeft gisteren in zijn truffel bericht de doorslag gegeven, het pupje dat bij ons blijft zal een Hella worden.
t Vrouwtje is er wel niet gek van en zou liever iets Andes horen maar een duidelijk alternatief komt er maar niet, dus Hella, en dit tot nader order.
Ook in de reacties wordt er al gesproken over Hella zowel het hondje als de mistlampen en vérstralers. Stel je voor dat ze dat te weten komen in Duitsland in de lichtjesfabriek Zij zal misschien nog wel gevraagd worden als mascotte en fotomodel. Dat laatstedan waarschijnlijk als vervangster van die schaars geklede schoon madammen die gewoonlijk in de schijnwerpers stonden bij hen.
Inmiddels heeft het baasje al wel twee van die stickers teruggevonden waar men in de jaren 70 zoveel promotie mee maakte. Zouden ze toen al geweten hebben dat t baasje ooit een hondje de naam Hella ging geven ?
Eerste hulp bij ongevallen, inderdaad.. dat was het thema vanavond, van de voordracht in de dierenkliniek t Binnenhof.
Al enkele weken waren we ingeschreven voor deze thema avond. De vorige konden we niet meemaken wegens verblijf in Frankrijk. Nu hadden we in de verschillende boeken al heel wat opgestoken en waren we niet echt leek in de materie maar hier hebben we toch enkele malen het voorhoofd en de wenkbrauwen gefronst van hé dat wisten we niet, hé das nieuw maar wel logisch. Vooral bij de oogbeschadiging hebben we flink wat nieuwe informatieopgedaan.
Ook de documentatie die bij de voordracht hoort was van het betere niveau, het beste niveau zelfs. Professioneel gemaakt en heel bruikbaar praktisch materiaal.
Hartelijke dank voor de voordrachtgevers Nelly en Barten hun assistente Chris van het onthaal. Het drankje en de hapjes waren in dank aanvaard en maakten het geheel AF.
Spijtig dat we niet wat langer konden blijven plakken maar onze kleintjes en Belle hadden ook onze aandacht nodig
Da's nu eens sympathiek zie, als de blog vrienden al van te voren uw artikels/berichtjes schrijven. Het overkomt je elke dag dat je van links en rechts idees aangereikt krijgt om een berichtje te plaatsen.( zelfs bij onze baas is de fantasie niet alle dagen even groot) Maar dat ze kant en klare berichten van te voren schrijven...dat is nieuw voor ons.
Waar gaat het juist om ? Er is een sympathieke tip die ook een blog heeft, twee zelfs, die het vandaag over ons heeft. Ja zegt onze baas, als de anderen het doen, kan ik even uitblazen. En zo gebeurde
Op het blog keukenverhalen http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/ geeft Fons Nicolay in zijn eigen onnavolgbare stijl zijn visie wat betreft truffelhonden en hoe hij ons inpast in dat verhaal.
Doe dicht dit blog en haast je naar het blog van Fons, kom straks nog maar eens terug naar hier, dan kom je hier maar verslag en commentaar uitbrengen over onze toekomst!
Voor de baasjes, als je de loodzware opleiding bekijkt waar ze ons Hellake aan gaan onderwerpen om dat zwarte goud (?) te gaan zoeken. k Zal maar een oogje in t zeil houden bij die opleiding.
Ondertussen klaagt het baasje al steen en been met hetgeen m nu al moet doen. Mijn pups beschermen tegen al te veel belangstelling. Zeker tijdens de weekends is de vraag groot. Het baasje selecteert wel streng maar toch zijn er nog heel wat passanten aan de werpkist.
We hebben dan ook nog onze dagelijkse wandeling te doen, en dan achteraf moet m zijn schoonbroer nog gaan inwijden in het leven van een jong gepensioneerde. Stel je voor dat die morgen om acht uur terug naar de Warande schouwburg trekt en dan iemand anders in zijn bureel vindt. Dat is ons baasje vanavond gaan doen, de man van de koekjestante moet niet meer gaan werken, nooit niet meer, echt NOOIT niet meer. Maar of de Luc dat gaat kunnen waarmaken zal nog maar de vraag zijn.
t Baasje zal m wel helpen met voorbij het zwart gat te passeren, en dat weet ik zeker, daar is t baasje verdomd goed in
Af en toe moet dat gebeuren, kommissies doen zeggen de baasjes meestal maar dat blijkt in de praktijk hetzelfde te zijn als boodschappen doen.
Als ik mee op boodschappentoer mag is het meestal omdat we iets nodig hebben dat mijzelf aanbelangt. Als t baasje zijn rugzak meeneemt is het te poot, zonder rugzak ist met de auto.
De puppymelk in poedervorm, (vreselijk lekker spul) die ik bijkrijg sinds mijn bevalling was weeral bijna op. Dus met het weekend voor de deur moet er nieuw gehaald worden. Het vrouwtje maakt die puppymelk voor me klaar. Mijn gewoon eten, brokken en blikvoer, samen met de overschot lekkernijen van tafel dat wordt klaar gemaakt door t baasje.
Die puppymelk dus, dient om mij terug op sterkte te brengen en mijn normale melk, van aan de Milkbar te stimuleren. Voor mij en de puppys kan t niet goed genoeg zijn zegt de baas. Dat is ook nog zon woordspelletje van t baasje. In Frankrijk daar verkoopt men Chappi blikvoer onder een andere naam: Canigou daar zet het baasje dan goed genoeg zijn achter. Het zou een reclameslogan kunnen zijn Canigou genoeg zijn !
In de Zoomart leerde ik weer iets nieuw. De konijntjes die ik ken van in t bos, die leveren ze hier in glazen bakskes ! Flauw hé, niks geen sport meer met achter die beestjes aan te rennen. Hier te koop, kant en klaar in een glazen bakske, ongelooflijk gemakzuchtig die mensen hé.
t Is niet te verwonderen dat t baasje een andere broek nodig heeft omdat al die anderen te hard spanden Hij zegt dat het van t stoppen met roken is. Maar als je aan konijnen kunt geraken zonder sporten dan zal het wel van te weinig beweging zijn, mijn gedacht...
Dat ben ik op het moment volgens het baasje. Het is wel in t zwet maar erkend. Het zit zo, het baasje en Louis en Leo organiseren op 15 februari een Drentenwandeling in clubverband.
Hier in Vosselaar organiseren ze dan een Kaawpollekes/ Kaawpootjes wandeling. Voor de niet Kempenaars of buitenlanders even een vertaling Kaaw = Koud en pollekes = handjes. Het gaat een wandeling worden waarbij al die Belgische en misschien wel Nederlandse Drenten onder andere ons bos kunnen ontdekken. Het is nu al via het www wereldwijd bekend maar je moet er geweest zijn om het voor de volle honderd procent te kunnen appreciëren.
Na de wandeling hebben al die hondjes en wandelaars een gezonde honger, dat is ook voorzien en we gaan dus goeie ouwerwetse, winterse hutsepot eten in het wijkhuis hier in onze wijk.
Rond twee uur heeft iedereen het buikje rond en houden we de jaarvergadering van de Drentenvereniging. Wie wel wil wandelen en eten, zonder vergadering kan dat perfect en kan nog een wandeling maken in de buurt of Turnhout gaan verkennen of nog wat anders. Die missen dan wel de drankjes die het bestuur aanbied aan de aanwezigen van de vergadering.
En aan dat alles mag ik meewerken, want alles moet ge-timed worden en dat is dan mijn job. We zijn nog maar in het beginstadium van organiseren want de Drentjes van Louis en Leo gaan uiteraard ook hun deel van het werk krijgen. Bij Leo kan ik dan eindelijk mijn grootvader eens ontmoeten want dat is een Drent van Leo
Elke maand brengt t baasje de Woef mee van de krantenwinkel, Het verhaal van de dierenarts Jagermeester boeit m dus ondermeer mateloos.
Deze maand kregen ook enkele lezers de kans van een week er op uit te trekken met de C-Crosser van Citroën. In de beoordeling waren die hondenliefhebbers laaiend enthousiast over de C-Crosser.
Laat die C-Crosser nu krak dezelfde auto zijn als t baasje zijn nieuw speeltje de Mitsubishi Outlander. Dan weet je natuurlijk ook dat ik, niet echt autofan, ook graag mee rij in dat schoon machien. En t baasje die zijn neus krolt nog maar eens want wie heeft dat nu niet graag dat je keuze door anderen bestempeld wordt als uitstekend.
Dan moet ge het tenminste niet zelf zeggen, is t baasjeskommentaar.
Deze voormiddag zijn we nog eens langs t Binnenhof gereden om langs de weegschaal te passeren. Juist voor ik de kleintjes moest krijgen wasdat 31 kilo, vorige week bleef de weegschaal hangen op 28 kiloen deze morgengaf het schermpje nog 26,90 kilo aan. t Baasje is nu wat pissig van jaloezie want bij hem komt er alsmaar meer op het schermpje staan. Resultaat van twee maanden niet meer roken zegt en weet m . Zoiets was wel voorzien maar toch, zo een wijzer die tegen de 90 kilo blijft plakken t zint m niet, dat is wel duidelijk.
Als we dat baasje nu eens zes puppys laten kopen zou dat niet helpen ?
Zo is het, twaalf schitterende zwarte kooltjes in de werpkist, de oogjes die nu nog dicht zijn behoren aan een slapende pup. Ook de pootjes willen allangs om aan beter mee.
Als je nu aan de rand van de kist komt staan, zijn er direct een paarpupjes die jou richting uit komen en op de doodliglat willen kruipen. Nieuwsgierig zijn ze allemaal en toch zijn er maar twee teefjes in het nest.
Ikzelf begin er goed mijn werk mee te krijgen. In het begin was het vrij eenvoudig onze leefkamer zuiver te houden, maar nu die pups allen een gewicht van over het kilogram bereikt hebben, is dat ook goed te merken aan de plassen die verschijnen en de sigarenproductie die al aardig op gang komt.
De baasjes houden het goed mee in het oog en dagelijks, soms tweemaal , verversen ze de aankleding van de werpkist. Onze Miel(e) zal wel wat harder moeten werken zeg het baasje dan. En kan onze Miel het niet meer volgen dan plaats het baasje wel een annonce voor een Poolse poetsvrouw. t Baasje zegt dat het in de mode is, zijn zus heeft wel een Thaise poetsvrouw ! Maar zo ver wil t baasje niet gaan zegt m
Dat doet het baasje denken aan die mop uit de tijd dat je zulke moppen nog mocht vertellen . Dat ging zo: Heb jij iets tegen negers ? Neen ik heb niks tegen negers, integendeel, ik vind dat iedereen er één moest hebben Zo gaat het nu met Poolse poetsvrouwen, er is enkel de huidskleur verandert en de kleur van t betalen.
Vroeger in t zwart en nu in t wit met van die hoe noemen ze weer bons
Ondertussen schittert het toch maar in de werpkist
Terwijl moeder Belle in het bos aan het rondhollen is, ondertussen de eekhoorns terug de bomen aan het injagen is, heerst er volstrekte rust in de werpkist.
De puppies hebben iets daarvoor hun buikjes gevuld aan de mobiele Milkbar en hebben hun plaatsje gevonden. Dat die plaatsjes even comfortabel liggen als het lijkt is nog maar de vraag. Tot nu toe hebben de baasjes en ikzelf nog geen reclamaties mogen ontvangen. t Zal dan nog niet zo slecht zijn daar in t hoekje...
De oogjes beginnen alsmaar meer open te gaan. Of ze al veel kunnen zien betwijfelen we sterk. Ook die pootjes die ze nu met veel moeite onder de volgezogen lijfjes proberen te krijgen, missen alleen nog wat coördinatie, sterkte hebben ze al maar ze zwabberen zo nog wat alle richtingen uit.
Elk pootje op zich functioneert, nu ze allemaal tesamen in dezelfde richting laten werken, kan een oplossing geven om sneller te vorderen
Voor de baasjes is het een aangename bezigheid, voor ons Frans bezoek (Hugo & Mieke zijn in t Belgenland) een openbaring in de zin van ocharme zie die pootjes en ocharme die kan de tepel niet vinden het baasje fronst dan eens het voorhoofd en zegt dan dat het snel genoeg zo zal zijn dat ze ook met een eend en een konijn zullen afkomen naar hun baasjes.Niks ocharme of t moest voor die eend of konijn zijn
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
