Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-12-2008
Koud hé...
Koud hé
Is het nu zo koud geweest deze namiddag of hebben we iets onder onze schouders ? Zowel ikzelf als t baasje hebben het gemerkt op de namiddagwandeling. Terwijl ik me nog kon verwarmen aan het uitbouwen van de inkomhall van die konijnenpijpen, moest het baasje wat dieper in zijn jas duiken en zijn pet wat dieper zetten.
Het kan ook komen door al die bezoekers die naar de pupjes komen kijken . Het baasje heeft dan ook de slechte gewoonte van die mensen uit te waaien en in zijn hemd buiten te blijven staan. Een snotvalling is wel het minste dat je er mee kan oplopen.
t Baasje heeft dus besloten dat de volgende bezoekers maar van de oprit moeten geraken zonder het baasjes hulp en dat ze zelf maar moeten opletten dat ze niet tegen die dikke esdoorn rijden. Pas op, iedereen is welkom hé, zelfs van harte maar t is geen griep of zelfs maar een valling waard zegt het baasje.
Ik zelf kan het alleen maar beamen, een ziek baasje is een paar dagen huis en tuin arrest, en daar kijk ik echt niet naar uit
Maar elk spelletje van die pupjes (29 dagen oud vandaag) draait uit op een machtspelletje. Verbazend genoeg zijn het de teefjes die de bovenhand voeren.
Hadise , de zwaarste van de kliek van zes, voert de boventoon. Zij werpt zich met al haar gewicht met een aanloop op de hoop spelende pups om er dan één van die reutjes bij zijn oren of staart uit het gewriemel te sleuren.
De toekomstige eigenaars, Jean Pierre en Ute hebben het gisteren met eigen ogen kunnen aanschouwen hoe die Hadise van hen een reutje tussen haar voorpoten nam en er een nummertje op zijn hondjes op gaf.Notabene 29 dagen zijn die oud ! Wat dominant gedrag betreft die Hadise kent er wat van
Onze dametjes zijn degene die de wereld willen verkennen, de hedendaagse Stanleys en Livingstones. Het is nog wel niet zo ver gekomen dat we de historische woorden moeten gebruiken van Hera I presume ? of Hadise I presume? als we ze weer eens tegen komen ergens in de living, buiten de puppyren.
t Baasje heeft de instap langs het deurtje al verhoogd. Zijn eerste idee was met een elastiek die hij spande aan de onderzijde. Binnen de kortste tijd waren ze daar aan het trekken om de elastiek dan te laten schieten zoals bij een katapult.
Ondertussen zijn ze al onderweg naar de twee kilogram gewicht en dat op de dag dat ze juist vier weken oud zijn geworden. Ze worden groot, mijn klein mannen, is hier wel van toepassing. Hoe groter ze worden, hoe sneller en krachtiger ze zijn om het hazenpad te kiezen.
Spelen en eten kunnen ze nu ook tegelijk de dames en heertjes pup. Terwijl ik voor vier pups heel braaf mijn buik aanbied om te eten hangen er twee aan mijn oren en neus. Ze krijgen nu ook tandjes en dat zijn van die hele fijne naaldjes.t Valt niet mee al die perforaties in mijn oren.
t Baasje zegt nu dat ik dat nu ook maar eens moet voelen.Drie jaar terug heb ik hetzelfde gedaan bij Bas. Die heeft daar nooit één grom voor gegeven, meer zelfs, het baasje heeft toen nog tegen Bas gezegd dat m maar eens komaf moest maken met dat klein krapulleke. (dat was ik toen) t Baasje klapt dan Frans tegen mij en zegt l histoire se repète. En dan heeft m weer eens gelijk
Ook de ontsnappingspogingen hebben steeds meer kans op slagen. Het baasje heeft dan al wel een hogere drempel gemaakt, het zijn gewoonlijk de twee teefjes die buiten de ren te vinden zijn, Hera en Hadise zijn waarschijnlijk nu al aan het oefenen om een stapke in de wereld te zetten of nog beter te gaan shoppen onder hun beidjes, t zal wel in die richting moeten gezocht worden met die grieten
Onze pup's hebben vandaag voor de eerste maal vast voedsel gekregen én gegeten, zelfs met smaak, te zien aan de lege schotel achteraf.
t Baasje was van plan daar morgen, als de pups 4 weken zijn, mee te beginnen maar de ontsteking van een melkklier bij mij heeft het geven van vast voedsel vervroegd. Ze krijgen nu brokjes van Hills , bestemt voor heel kleine pupjes. t Vrouwtje mengt die brokjes met puppymelk om de brokjes wat te weken en zachter te maken.
Het is een mooi zicht als die kleintjes in stervorm rond de grote gemeenschappelijke schotel zitten. Soms gaat er wel een pupje in de schotel zitten maar dan moet ik in aktie komen om de zaak te fatsoeneren. Geen probleem voor mij, ik lust dat puppymelk gedoe nog altijd en het is dan geen karwei voor mij, die pupjes in t bad zetten.
Deze namiddag voelde ik me terug zo goed dat ik spontaan , uit mezelf, de pupjes terug gezoogd heb. Dit tot grote verbazing van de baasjes. Ook de pupjes wisten blijkbaar niet goed wat hen overkwam toen ik plots in de ren ging liggen en de pupjes hun gang liet gaan
Zondagmorgen gaf de thermometer in t zonnetje 13° aan. Het moment voor een eerste stap buiten op het terras dacht het baasje. Proefkonijn van dienst was Hera, die kon echter de koude grond onder haar pootjes maar matig appreciëren. Plat op haar buik bewoog ze zich verder zoals de voorbije zwemweken toen ze nog niet wisten dat pootjes ook anders konden gebruikt worden.
t Baasje heeft dan maar afgezien van verdere pogingen met de andere pupjes. We willen nu ook niet dat er gaan rondlopen met een snotvalling. Toch zeker niet als ze maar vier weken oud zijn.
Met Belle zijn we gisterenavond nog snel naar de dierenkliniek moeten gaan. Na de wandeling zat er helemaal geen fut in Belle. Ook haar eten bleef staan en haar lievelingsnoepjes, de gedroogde pensstaafjes konden haar ook al niet bekoren. Normaal begaat ze daar een moord voor, nu keek ze er nog niet naar.
Dr. Nelly constateerde een ontstoken melkklier, een pijnlijke affaire naar het schijnt. Belle is wel heel stilletjes geweest, ze had dan ook meer dan veertig graden koorts. Een pikuur met antibiotica heeft wel soelaas gebracht want vanmorgen ging het al heel wat beter.
Toch hebben we nog een bezoek gebracht aan de dierenkliniek voor een opvolging van het probleem.
Ook hebben we eenafspraak gemaakt om de pups te chippen. Vrijdag 26 december krijgen ze hun eerste vaccinatie, hun chip en tegelijk hun Europees paspoort.
Het gaat allemaal heel snel, vier weken geleden hadden we hier zes natte muizen die juist de wereld aanschouwden, nu zes mormeltjes die elkaar niet kunnen gerust laten en niets anders doen dan t kot overhoop zetten
Deze namiddag mocht ik mee met t baasje op grote wandeling. Ik hoorde het deze morgen al toen het baasje aan het telefoneren was met Louis en Leo. Louis en Leo zijn ook twee Drenten baasjes hier uit de buurt. Het baasje organiseert toch samen met hen in februari een winter wandeling en dit was de eerste samenkomst omeen parcours uit te werken.
De hondjes van Leo waren ook van de partij en via ons bos vertrokken we richting Lilse Bergen. Van de gans de weg hebben we toch wel 4/5° mogen loslopen. In de bossen achter de camping van de Lilse Bergen hebben we nog eens knap het wildbestand gecontroleerd. Daarna over een heidepartij waar het ook hevig snuffelen was kwamen we aan het keerpunt van de wandeling. Halfweg vertelde het baasje, tijd om bij te tanken.
In café de Boskant, weid en zijd bekend hier in de buurt hebben we dan gezorgd dat de snel opkomende uitdrogingsverschijnselen gestopt werden. t Baasje kwam dan nog een oud studiegenoot tegen die hij in geen tien jaar meer zag. Daar moest dan ook nog even mee geklapt worden.
Toen was het uiteindelijk nog haasten om voor donker thuis te zijn, maar we hebben een reuze namiddag beleefd. Dat moesten de baasjes meer doen zo gaan wandelen samen met andere Drentjes.
Dat jonge Drentengeweld is mij gewoonweg naar de vernieling aan het zuigen. Ik ben er al niet zo gek meer van om mij daar telkens neer te leggen om die zes pups met alle geweld op mijn tepels los te laten.
Het baasje heeft de nageltjes, naalden is een beter woord, al geknipt omdat ze mijn buik openhaalden bij het zogen. Dan wrijft het baasje mijn buik in met uierzalf om de pijn wat te verzachten en dat doet werkelijk deugd.
Ondertussen is het baasje ook begonnen met de pups zelfstandig te laten eten. Het vrouwtje maakt dan puppymelk van speciale melkpoeder gemengd met water. De pups lusten het wel maar als ze de keus hebben verkiezen ze toch het eten van moeder Belle Zo jong nog, en al zon kenners van goed eten, dat belooft voor de toekomst.
Het zal er afdruipen uit welk nestje ze gekomen zijn
Inderdaad een straf verhaal, niet dat het gisteren aan tafel op Luc zijn feestje is opgerakeld , bijlange niet. Het staat zwart op wit te lezen op t seniorennet en (toevallig naar t schijnt) zijn de figuren fictief maar begot heel herkenbaar.
Voor een heel herkenbaar en aangenaam toekomstbeeld moet je nu niet meer op de Sinksenfoor zijn bij madame Soleil of programmas op TV volgen over zesde zintuigen. Bijlange niet gewoon het blog lezen waar we het vorige week ook al over hadden. Het blog van Fons Nicolay keukenverhalen . Het verhaalt ook deze week over truffels en truffelhonden. En je mag eens raden wie de hoofdrollen spelen in dat verhaal.
Allemaal toevallig en fictief, we kunnen het niet genoeg herhalen, toevallig én fictief, nog eens opnieuw. Het zijn NIET WIJ die hier ten tonele gevoerd worden. Lees maar eens wat Monsieur Alphonse (Soleil) Nicolay verzonnen heeft. http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/
Heel binnenkort gaat ons baasje hier een annonce plaatsen om een deel body guards aan te werven. We weten het, het is niet gepast om met body guards rond te lopen als gepensioneerde (tenzij je Bush heet) maar het gaat zo stillekes aan wel, uit noodzaak, die richting uit.
Om het kort te maken, lees met veel plezier het verhaal van Fons, en ALS m gelijk gaat krijgen dan gaan we OOIT nog eens een goei truffelfeest geven voor al de mensen die dagelijks hier op ons blog, en dat van Fons, komen lezen en veel fijne, plezierige reacties geven.
Die met de meeste reacties mogen uiteraard naast mij en ons Hera aan tafel komen zitten
Deze namiddag zullen we nog eens enkele uren huiswacht hebben, de baasjes moeten nog eens aan een kameraad gaan uitleggen hoe m zijn dagen zinnig kan door brengen nu hij gepensioneerd is. Hoe hij dat zwarte gat kan vermijden en er niet invallen.
Het baasje is daar zowat in gespecialiseerd in die uitleg geven. Het is daarom misschien ook wel dat hij zo dikwijls op dat soort feestje welkom is. En zonder eten en drank loopt onze baas zijn uitleg wat stroef, niet vloeiend genoeg Daarom is dat smeerselgewoonlijk genoeg aanwezig.
Vandaag is het Luc die de school in Antwerpen vaarwel heeft gezegd, het is de laatste van de vier spitsbroeders die ook voor VAB-Europech gereden heeft samen met t baasje, endie nu op pensioen is gegaan. Er zullen weer straffe verhalen verteld worden deze namiddag
Ook vandaag is er nog een verjaardag te vieren. Zon 54 jaar geleden heeft de Sint voor t baasje en zijn zussen een broerke door de schouw naar beneden gesmeten. Ze hebben dat klein manneke Andréke genoemd en na enkele jaren groeien in verschillende richtingen is dat Ozzen Dréj geworden.
Dat heuglijke feit (?) gaan we dan morgen vieren, er zijn tegenwoordig grenzen aan t baasje zijn incasseringsvermogen. Spreiden die zaken, zegt het baasje, toch zeker als m weer eens langs den bascule gepasseerd is
En af en toe nog eens spelen met elkaar, dat is zowat de dagindeling van een Drentenpupje, dat is gans wat anders dan wat ik voor hen moet presteren.
Sinds donderdag gaat het mij wat moeilijker om die pupjes eten te geven, ze sloeberen mij tot in den treure leeg, hun nageltjes priemen als naalden rond mijn tepels, het is net alsof ik de mazelen rond mijn tepels heb.
Als het baasje mij roept dan kom ik wel bij hem liggen en t vrouwtje brengt dan de ganse roedel pups tot bij mij voor hun maaltijd. De populaire milkbar is tijdelijk gesloten wegens overbelasting zullen we maar denken.
Het baasje heeft uierzalf meegebracht en daar wrijft m drie maal daags mijn buik en tepels mee in. Het is nog geparfumeerde ook die zalf, en na de behandeling ruik ik als een verkoopster van Paris XL die van haar werk komt. Dat kan voor mensen aangenaam zijn, maar wij Drenten hebben toch liever één van die bosgeuren. Maar dat zal wel niet in het geurpallet horen, en bij de onverkoopbare geuren geklasseerd worden.
s Morgens dat kleine grut eten geven en s namiddags konijnen uitgraven, s avonds terug dat kleine grut eten geven, het zijn lange en zware dagen voor een Drentenmoedertje.
Die vader van de pupsgaat morgen mee jagen met zijn baasje en die zijn week zit er dan op. Eerlijk verdeelt noemt men dat. Nu is het wel zo dat ik er niet mee zit dat er wat taken op mijn rug geschoven worden. Het is nooit anders geweest en als ik mijn instinct zo blijf volgen ben ik een supermoedertje vertelt mijn baasje mij.
Dadelijk maakt het vrouwtje nog een beker puppymelk voor mij en dan mag dat jonge grut nog eens aanschuiven aan de milkbar
Drie weken en drie dagen zijn we verder dan die zenuwentoestand van woensdag twaalf november. Toen lagen er op enkele uren hier zes hulpeloze mormeltjes te zuigen aan mijn tepels. Tussen de 310 en 380 gram wogen die pupjes. Nu halen ze bijna de twee kilogram, dat is TWEE DUIZEND gram dat die uit mijn lijf gezogen hebben.
Nu heb ik mijn uiterste best gedaan om zo goed mogelijk spul te leveren in de milkbar chez Belle. Het vrouwtje heeft daar goed mee geholpen, zij heeft me vier maal per dag van dat krachtig spul gemaakt, puppymelk in poedervorm zoals voor babytjes.
Mijn pupjes zijn nu hun zwemperiode voorbij en kunnen hun pootjes onder hun dikke lijfjes krijgen. Ook het synchroniseren van de pootbewegingen begint te lopen, letterlijk en figuurlijk. Het beginnen nu plezante , ondeugende pups te worden die elkaar al in de poten bijten of aan elkaars staart gaan hangen.
Hun plasjes en sigaartjes opkuisen begint me wel zwaar te wegen, die plassen worden verdorie groot, het baasje heeft daarstraks nog gezegd dat er zo weinig sigaartjes te vinden zijn. Maar ik weet wel beter, die krijgen de kans niet om te liggen stinken. Voor het baasje ze opmerkt heb ik ze netjes opgeruimd. En dan vlak daarna geef ik hem een dikke natte lik, dwars over zijn gezicht. Hij moest eens weten wat ik vlak daarvoor naar binnen heb gespeeld.
De verwarmingslamp en het fleece dekentje blijven de favoriete ligplaatsen van dat kleine grut. Daarstraks heb ik het baasje zien dragen met een oude jas van hem, Een echte mouton retourné , daar kan m al twintig jaar niet meer in en waarschijnlijk heeft m dat versleten ding gehouden tot het moment dat ik met pupjes zou afkomen.
We houden jullie op de hoogte van Darwin en zijn evoluties
Wij (t baasje en ik) wilden vanmiddag wat boodschappen gaan doen, uierzalf gaan kopen en langs Galantine, de slagerij. Opgetut en opgetuigd gingen wij op pad na die sneeuwbui van deze middag. Viel dat tegen zeg, ik kon geeneens trekken aan de leiband en t baasje kon zich enkel met veel moeite rechthouden. In het midden van de rijbaan was het ietwat te doen maar gezien het verkeer dat hier langskomt was dat ook niet te doen
Het baasje heeft dan maar afgezien van het voornemen en heeft met mij een grote toer rond de blok gemaakt. Het bos zat er niet in wegens te drassig en te veel sneeuw die nog uit de bomen viel. In de verste verte waren er geen andere wandelaars met hondjes te zien. Toen we thuis kwamen, veel vroeger dan voorzien, kregen we haast nog naar onze voeten omdat we zo nat terug kwamen. Precies of dat onze eigen keuze was geweest.
Die pillen die we gisteren van Dr. Nelly kregen, dat was pas smeerlapperij. Konden ze daar nu niet een beetje een aangename smaak aan geven ? Ook die pasta voor mijn puppies was te slecht om in je te steken. t Schijnt dat het goed is tegen wormen, maar daar hebben wij geen boodschap aan. Binnen de twee weken komt m nog eens terug af met die rotzooi zegt t baasje. Maken dat we weg zijn tegen dan.
t Baasje heeft nadien snel de auto genomen en is dan zelf en alleen gaan boodschappen doen.
gaat het worden Hera de gemalin van de Griekse oppergod Zeus. Als het daar in Griekenland er aan toe ging zoals hier dan was Hera ook de opperbaas in de roedel, oppassen met die Griet baasjes. Toch zeker als ze haar naam gaat waar maken.
Bij t baasje zijn broer Dré zal het wel herinneringen oproepen, hij heeft jarenlang het transport verzorgd voor het hekwerkenbedrijf Heras. Maar vermits dat m dat altijd met plezier gedaan heeft zal dat ook wel geen complexen veroorzaken.
Karine heeft deze naam aangebracht, en bij het overlopen van de aangebrachte namen, zeiden de baasjes gelijk, dat is t Hera, t is kort en roept goed, en we moeten niet bang zijn dat er dadelijk tien mensen gelijk op ons afkomen als we die naam in t bos roepen.
Dr. Nelly belt ons juist nog (22u50) dat het bloedonderzoek van mij prima is, enkel de baasjes moeten ons dringend ontwormen. Dat is iets dat het baasje verkeerd begrepen heeft uit de uitleg die destijds gegeven is. t Baasje heeft toen verstaan dat wat men aan mij geeft, via de melk ook aan de pups doorgegeven wordt. t Baasje heeft dus geoordeeld, die pupjes mogen die chemische brol niet doorgegeven krijgen, wat juist wél de bedoeling was. Morgenvroeg dus, eerste werk ontwormingspillen slikken.
Onze baas heeft toch nogal wat over voor mij en mijn pupjes. Moet je nu zien wat m weer gefikst heeft. Een afzonderlijke bench voor de pups en één voor mij privé.
Zoals bij t baasje vroeger thuis vertelt hij, een kamer voor de ouders en één voor de kindjes. Later kwam er nog een kamer bij om de meisjes en de jongens uit elkaar te houden. Zover gaat hij het hier niet laten komen denk ik.
Deze morgen zijn we Dr. Nelly nog eens gaan opzoeken. De reden: zoals mijn pupjes aan gewicht winnen, zoveel verlies ik gewicht. t Baasje met zijn stoppen met roken is razend jaloers, maar ook niet echt gerust, met 5 kg gewichtsverlies op drie weken tijd.
Dr Nelly heeft weer voor graaf Dracula gespeeld en bloed getrokken, morgen mogen we bellen om te vragen dat het lekker was, zegt t baasje. Ik was ook wel futloos maar daarstraks in t bos ben ik er weer tegenaan gegaan op een manier dat het baasje de ogen uit zijn kop gekeken heeft. Was dat datzelfde Belletje van deze morgen ?
Vandaag is Belle haar kroost drie weken oud geworden. Hoe noemt men dat, een verweekdag ipv een verjaardag ? In elk geval we hebben het geweten dat ze groeien als kool.
t Baasje had gisterenavond mijn bench terug in huis opgesteld. Ik zou dan rustig kunnen slapen zoals vroeger maar het deurtje was niet dichtgedaan, met opzet bleek vanmorgen.
Toen het baasje vanmorgen beneden kwam lag ik languit in de zetel, en zoon Bruintje lag in de bench. Nu blijkt Bruintje vannacht op stap te zijn geweest, waarschijnlijk het feit dat m drie weken oud zou worden vandaag was een reden tot stappen in de grote mensen/honden wereld. 't Baasje zegt in soldaten termen is dat: "Bruintje heeft de muur gedaan"
t Baasje is dan vandaag maar een puppy ren gaan kopen om de omgeving af te zetten.
Mijn zonen en dochters hun leefwereld is nu wel in één klap vertienvoudigd. Voorlopig liggen ze , volgedronken en dus lui op het fleece dekentje in mijn eigenste bench.
t Zonnetje schijnt op hun bolletje en schijnbaar beleven ze de tijd van hun leven.
Ikzelf heb nog altijd de bench die meegekomen is uit Frankrijk en hou dus mijn eigen privévertrekken. Een beetje privacy voor moeder mag toch wel zeker ?
Hella is afgevoerd, althans de naam. Het zullen alleen verstralers, mist- en zwaailampen blijven. Voor altijd, tenzij iemand anders zijn hondje ook zo wil noemen.
Er was te veel tegenkanting van de dameszijde, en niemand die het een WAAW-naam vond. Daar gaan we dan weer op zoek door de lijsten met hondennamen, Met een H beginnen moet van de St. Hubertus vereniging, al de rest wat daarna komt mag van St.Hub. Maar dan geven de madammen hun mening en is de keuze weeral danig geslonken
Heika, was ook voorop gezet door t vrouwtje maar dat pupje van Ingrid dat naar baas Geert gegaan is, die heet Heike,Heike gaan we op elk Drententreffen tegenkomen. Is dat een bezwaar ? Niet echt dus ? Toch maar Heika ? Roept dat makkelijk in t bos ?
BELLE !!!, HEIKA !!!, BELLE !!!, HEIKA !!!moet wel kunnen hé.
Zullen we dan maar een Heika in huis nemen ? Vierentwintig uren beraad, een nachtje over slapen, of is wakker liggen beter in deze materie ?
Bij Jean-Pierre en Ute die het andere teefje nemen, zal het een Hadize worden is mij gemeld. t Baasje heeft al tegen J-P gezegd dat m dan wel het risico loopt dat m met een paar mooie jonge Turkse grietjes uit het bos terug thuis komt als m die naam wat veel roept in t bos.
Zelf staat m al drie jaar in t bos Belle te roepen en wat op zijn geroep is afgekomen ben ik, en misschien een andere gepensioneerde met ook een hond, maar een juffertje alla Perez, hebben wij tot nu toe nog niet gezien. Misschien eens in een ander bos gaan proberen ?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
