Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
27-08-2009
Fabrieksarbeidster ?
Fabrieksarbeidster ?
Daar staat ze weer, moeder Belle, het slechte voorbeeld voor haar beide pups deze maal. Dat komt er van, om zonder nadenken achter een konijntje aangaan dat dan gezwind onder een fabrieksomheining doorgaat
En laat die fabriek nu juist een pillenfabriek mét belangrijk onderzoekcentrum zijn, bij Janssen Pharmaceutica hebben ze nog dieren waar proeven mee gedaan worden. Het maakt juist geen indruk op Belle wanneer je haar dat vertelt.
Dat ze op dat moment gescheiden is van haar roedel is voor haar het voornaamste en daar wil ze dan verandering inbrengen.
De vorige keren dat ze dat lapte waren de pups er nog niet en Bas bleef meer bij ons dus was ze alleen weg en stonden we daar minutenlang te roepen op Belle. Nu zagen we het aan de gedragingen van Hera en Heros dat er iets mis was. Ver het enige dat daar kan mis gaan is onder de draad doorgaan en op de parking terecht komen. Zo was het ook vandaag weer gebeurt.
Nu maar opletten dat ze het voorbeeld niet heeft doorgegeven aan Hera en Heros. Voor Heros hebben we geen schrik, die is op dit moment al te groot om er onder door te gaan maar slanke Hera is een ander paar mouwen !
Toevallig waren we deze namiddag in de Zoomart om jachtbelletjes te kopen voor de drie krapullekes maar daar hadden ze de belletjes niet. We zullen dus één van de dagen een specifieke winkel voor producten voor de jacht moten opzoeken.
Een man komt doodmoe na zijn dagtaak thuis. Hij ploft in zijn zetel en roept naar zijn vrouw, "Snel, een pintje voor het begint" Zijn vrouw brengt hem het gevraagde pintje. Hij drinkt het met volle genot leeg.
Na tien minuten vraagt hij weer "Snel, nog een pintje voor het begint." Zijn vrouw brengt hem het pintje terwijl ze hem wantrouwig bekijkt.
Na een kwartiertje, "Snel, nog een pintje, want het zal gaan beginnen" Zijn vrouw wordt kwaad en roept hem toe, "Ga jij hier nu de hele avond zitten zuipen en mij commanderen?" Waarop de man antwoordt, "Voila, het is begonnen!!!"
Telkens weer als we terug in België zijn vallen er zaken terug op die we in Frankrijk niet hadden.
Wat telkens terug opvalt is het allom tegenwoordige lawaai. Als je mensen uit je omgeving daarover aanspreekt bekijken die je met zo een blik van weer zon muggezifter die iets negatiefs zoekt. Maar je geraakt er zo snel aan gewoon dat je het niet meer merkt hoeveel lawaai er hier rond je heerst.
Het tweede dat opvalt, in de zomer minder dan in de winter, het stinkt hier overal. Uitlaatgassen, industrie, in de winter de schouwen waaruit de geur van verbrand hout (?) want niet iedereen stookt zuiver hout. We hebben dikwijls de indruk dat er veel van wat er bestemd is voor het DIFTAR systeem mee door de schouw verdwijnt.
En het derde dat opvalt is de ruimte. Het begint al bij het binnenrijden, in Frankrijk gaat de poort open en rij je binnen. Hier moeten we al behoorlijk met de aanhangwagen kunnen achteruit rijden om geen brokken te maken. Ook de buren wonen zo dichtbij, alles zit zo op een hoopje op elkaar. De ene ervaart dit als positief, voor een ander geeft dat een gevoel van ingesloten zijn.
We weten het , het zijn luxeproblemen. Uiteindelijk komen we terug om nog eens samen te zijn met familie en vrienden, om zaterdag met de Drentenvrienden de jaarlijkse Drentenhoogdag te beleven. We pikken ondertussen nog eens een BBQ en een verjaardag mee door. Doen onze inkopen van zaken die we ginds niet vinden, vooral voor de honden, assortimenten zoals hier in bvb de Zoomart daar moeten wij ginds al voor naar Angoulême rijden.
Straks gaan we naar het bos, daar zien we de andere vertrouwde rakkers hopelijk weer, kunnen we nog eens in het struikgewas verdwijnen en de baasjes tot wanhoop drijven.
Je merkt het, hier is het ook nog zo slecht niet, t is enkel weer een probleem van gewoontes
Na een voorbeeldige rit van zeven uur en een half, zijn we terug in Vosselaar aanbeland. Vandaag hadden we echt een zee van plaats achter in de auto, gans de koffer en de opgeklapte achterbank moesten we enkel delen met de tas voor de laptop, al de rest van de bagage zat op de aanhanger.
Op die aanhanger was het dan ook een echt allegaartje. Cognac XO voor de Leo, Mirabellen voor tante Rita, de koekjestante, Appelen voor Stan, de ezel van ozze Dré (den Yndhy is niet de enige viervoeter daar ten huize er loopt daar nog wel meer rond). Bokalen gesteriliseerde kersen voor Bojako. Partytenten voor de clubmatch van zaterdag. Nog een emmer tomaten voor eigen gebruik en een doos perziken om uit te delen. Dan mogen we de potten gesteriliseerde tomaten en boontjes niet vergeten en de talloze potten confituur.
Voor het baasje is de eenmaking van Europa een zegen zegt m. Moest dat alles, zoals vroeger aan de grens aangegeven worden, het zou nogal een herrie geven daar in Rekkem!
Zoals altijd hebben we ons weer voorbeeldig gedragen, in Boulogne-Billancourt heeft het baasje ons eens laten blaffen door aan de verkeerslichten te zeggen dat er een mooi hondje naar ons stond te kijken. Toen we eens buiten keken zagen we zo een op de arm zittend verwaand kijkend stadskakkertje. Daar maakt onze baas ons voor wakker alsof wij voor zon mormeltje enige belangstelling hebben, tenzij om het als een dood konijn te apporteren ja
Ondertussen ligen we samen met het vrouwtje naar Baantjer te kijken met één oog, het andere slaapt al terug
Eergisteren was t baasje nog zo fier als een gieter omdat we zo goed hadden geluisterd. Dat was gisteren bij zijn thuiskomst weeral gans anders, gans de living lag vol met stuk gescheurd papier uit de papiermand van onder de bureau.
Het baasje was ons vrouwtje gaan wegbrengen naar de kapster (coiffeuse hier in Frankrijk) en omdat hij toch maar een kwartiertje zou wegblijven mochten we bij ons moe (Belle) in de living blijven !
Terwijl ons vrouwtje dus bij de kapster zat, er was werk en kosten aan" lachte ons baasje, heeft het baasje dan maar op zijn knieën de living rondgekropen om gans die papierrommel terug te verzamelen. Daarbij wilden wij nog heel bereidwillig helpen maar toen is m toch wel eens heel eventjes onvriendelijk geweest ! En das zacht uitgedrukt !
Nu is het baasje terug aan t werk met onze benches op te plooien. Dadelijk legt hij die dan in de aanhanger en dat betekent dat we deze avond terug op Belgische bodem slapen. We beginnen al aardig op echte kilometervreters te lijken, 3300 kilometer op twee weken tijd, welke Drent doet beter ?Dat wil ook zeggen dat er drie medailles binnen gehaald zijn voor ieder van ons eentje... goud, zilver en brons zijn de onze .
Omdat er dit jaar zo een overvloed aan fruit voorhanden is hebben we nog eens de creativiteit van onze baas aan de lijve kunnen aanschouwen.
Al dagen zit m in momenten dat m niks te doen heeft appelen in kleine blokjes te snijden. Die moeten zo klein mogelijk zijn want ze zijn bedoelt om te gisten in een grote ton. Want buiten uitvinder ambieert hij ook nog de job van alchemist en gaat m voor de eerste keer in zijn leven geen wijn drinken maar wijn maken ! ! !
Ieder die m bezig ziet heeft zo een andere gelaatsuitdrukking. Gaande van intens medeleven met ons vrouwtje tot bewonderende schouderklopjes en vragen om uitgenodigd te worden op de eerste proeverij !Die laatste mensen weten dus echt niet wat zij riskeren hé, zij zijn dus ook al verwittigd dat ze geen geld krijgen wanneer ze zich opgeven als proefkonijn, t zijn geen medicijnen die hier worden getest hé.
Nu komt het om die blokjes snijerij wat in in tijd in te korten heeft m een takkenverhakselaar omgebouwd naar appelenkleinsnijmachine.
De handelswijze is zeer beknopt:
-machine buiten zetten
-opvangbak plaatsen
-ellentrik aansluiten en machine aanzetten
-appelen insmijten
-opvangbak controleren op vol zijn
-kleingesneden appelen in de gistton bijvoegen
Simpel hé, en het gisten (fermenteren zeggen de echte) gaat ook al vanzelf, dit lokt bij het baasje de gedachte uit dat zon wijnboer toch niet veel te doen heeft als m goed materiaal heeft !
Nu alles in gang gezet is toch nog maar eens een paar hoofdstukken verder lezen in de wijnmaakboeken kwestie van niet verrast te zijn door een te snelle gang van zaken.
Al een paar dagen hebben wij een baas die wat meer aandacht geeft aan de bevelen die wij zouden moeten opvolgen tot voor kort was het inderdaad zouden moeten.
Nu, met de clubmatch in zicht moeten wij terug een beetje meer onze oren gebruiken oordeelt het hoofdbestuur unaniem. Nu moeten we eerlijk zijn, de laatste weken hebben we mogen doen wat we wilden als het binnen de bazennormen viel. En met die normen valt het nogal mee vinden wij zelf.
Aan de lijn lopen was wel iets uit een ver verleden (?) maar dat was snel teug opgenomen. Gisteren hebben wij het baasje wel verrast door verder te gaan jagen dan ooit tevoren. Op de eerste foto zie je in de verte een bos, tot daar hebben we gisteren een spoor gevolgd. Vermits de wind tegenstond hebben we toen niet gehoord dat ons baasje ons terug riep.
Vandaag was het luisteren een fluitje van een cent, toen ik aanzette om terug naar de berg mest te rennen ben ik op het eerste bevel van t baasje terug gedraaid. Daar was dan een flinke beloning voor voorzien, een trainingsnoepje en een flinke aai over mijn bol, ook Hera en Heros volgeden mijn voorbeeld en deelden in de beloning.
Dan heeft het baasje ons mooi op de weg kunnen houden door een bevel te roepen wanneer we een tuin of veld wilden in lopen. Ook dat hebben we naar beider tevredenheid gedaan, flink van ons hé en dat alles zonder leiband !
Op een bepaald moment neemt de man een bak Duvel en plaatst die in het winkelkarretje.
Wat denk je dat je doet ? ", vraagt zijn vrouw. " 't Is een koopje, vrouw, 22 euro, want den Duvel staat in reclame ", antwoordt hij. " Zet die bak maar snel terug, we kunnen ons dat echt niet veroorloven, " zegt de vrouw.
Dus hij doet dat en ze vervolgen hun weg tussen de rekken.
Een paar gangpaden verder neemt de vrouw een pot gezichtscrème van 50 euro en zet die in het winkelwagentje.
" Wat denkt ge dat ge doet ? ", vraagt de man. " Dat is voor de verzorging van mijn gelaat, schat, die crème gaat ervoor zorgen dat ge me beeldschoon zult vinden." Waarop haar man reageert: "Awel, dat doet nen bak Duvel ook en voor den helft van de prijs ! "
Deze morgen om vijf n zeven zijn we gewekt door het geluid van vallende regendruppels. Het was een moment van joepie , en hoera eindelijk een bui ! We schrijven speciaal vijf na zeven want om tien na zeven scheen de zon alweer tegen de wolken.
Blij maken met een dooi mus dat zegden wij tegen zulke trukken. Niks vang je er mee aan en zelfs het stof iets milderen doet het niet. De pick nick tafel onder de lindeboom heeft zelfs geen druppel gevangen.
De donkere regenwolken in het oosten zijn alweer gepasseerd en de wolken in het westen,die welke mooi beschenen worden door de opkomende zon geven niet de indruk dat ze veel regen in zich hebben.
We zien wel wat de dag brengt, één zaak is een feit de meubelen in de living gaan niet buiten gezet worden zoals het baasje van plan was. Die wilde het parket in de living opschuren deze week t zal nog maar eens uitgesteld worden hé baas, voor de zoveelste keer
Dat is buiten de dagelijkse wandeling onze hoofdbezigheid. s Morgens is het nog te doen en gaan we er goed tegenaan in de tuin. Dan vliegt het stof op alsof we in de Sahara achter elkaar hangen.
Terwijl onze baas een plons in het grote mensen zwembad maakt profiteren wij van het frisse water dat t baasje in onze bak heeft laten lopen. Dat is regenwater uit de grote ondergrondse citerne waar het baasje ook het sproeiwater voor de tuin uit pompt. Dat water is op dit moment zelfs frisser dan het leidingwater.
Morgen beloven ze een buitje, we zullen wel zien wat het geeft maar t zal nog sterk moeten veranderen want uit een volle sterrenhemel hebben we nog niet veel regen zien vallen, dit jaar niet en de vorige jaren ook niet !
Voor ene keer ga ik eens niet te laat naar huis en neem afscheid van mijn makkers in het café.
Toen ik thuis kwam staat daar mijn vrouw
-gekleed in zéér sexy lingerie- en ze hield twee fluwelen koordjes vast.
Ze zegt tegen mij: "Bind me vast en nadien mag je alles doen wat je maar wil". Ik heb haar dus vastgebonden en ben met mijn maten nog een pint gaan drinken.
Zo tellen we af naar zaterdag, t baasje maakt ons nog steeds tientallen keren per dag attent op zaken die we wel en niet mogen doen op de clubmatch. Ook voor de dagen daarvoor hebben we instructies gekregen.
Geen mest eten, ZEKER er niet in rollen. Ons proper houden als we drinken in t bos, dan mogen we wel drinken maar niet in de plassen gaan liggen bij het drinken. Geen kuilen graven waar we weer smerig van worden en zo gaat dat de ganse dag door.
Wat wel goed gedaan was luisteren van de eerste keer, goed van Heros, minder van Belle, niet tegen de mensen opspringen, het favoriete spelleke van Hera. Dat doen we al goed, of toch alleszins beter.
Gisteren belde het vrouwtje van ons grotemoe nog naar onze baasjes. Freya, ons grotemoe, is dit jaar niet loops en dus komt zij met de familie mee naar Heurne. Zij doet wel niet mee met de keuringen maar voor ons doet dat er niet toe. Het is nog maar de tweede maal dat Hera en Heros hun grootmoeder zien. Freya is de moeder van Belle.
Vandaag gaan we nog wat oefenen op het volgen aan de losse lijn zegt het baasje. Dat gaat gewoonlijk nogal goed als we op de vreemde zijn en er zijn geen konijnen in de buurt. Heros zegt dat het met die konijnen nogal meevalt in Heurne. Heros is er vorige week toch al samen met het baasje naartoe geweest toen t baasje naar de vergadering ging weet je nog
Er is nog werk te doen voor de mensen die vertaal programma's schrijven. Daarjuist heb ik het vertaal programma van Google eens uitgeprobeerd. Je kan het programma vinden onder 'meer' in de balk juist boven het Google embleem. Ik geef de raad eerst het artikel in het Nederlands te lezen,(komt na dit bericht)dan is dit makkelijker te verstaan.
La soupe d'os ...
Qu'est-ce qu'un Vossemeren Laarse mâchoire soupe peut apporter à environ 800 kilomètres dans la Charente. Aujourd'hui, ils alternent tam moment, puis ils ne sont pas à prendre ses trois.
Tant qu'ils n'auront pas obtenu la soupe d'os patron ce matin avec le Jefzaag »a été divisé en trois morceaux. Par exemple, si vous avez d'autre autour de trois Drente vous' Ambras in 't kot "
Beaucoup n'avaient pas gepaaid à eux, une fois de plus au dîner pour les amener à le pot de mes mains ont augmenté si rapidement qu'ils ont senti le pot acheté aujourd'hui.
Maintenant, qu'est-ce qui Hera dents sur l'os plutôt que d'une pierre dans le jardin, et c'est aussi nutritifs.
Beaucoup d'autres ont mannekes pas nécessaire aujourd'hui, et les propriétaires qui se nourrissent de ce soir ... un bon tomatensoepke de tomates de notre jardin avec une solide bouillonneke jarret de buf.
Dire maintenant, cela ne devrait pas chic, pas Drent patron ou pas, de façon agréable d'avoir!
Wat een Vosselaarse soepknook kan teweeg brengen 800 kilometer verder in de Charente. Vandaag hadden ze afwisselend een tam moment en dan waren ze weer niet te houden met zn drieën.
Tot ze het soepbeen kregen dat het baasje deze morgen met de Jefzaag in drie stukken had verdeeld.Zo moet het als je drie Drenten hebt rondlopen anders krijg je ambras in t kot
Veel moest er niet gepaaid worden om ze deze maal aan t eten te krijgen, ze zouden de pot uit mijn handen gesprongen hebben van zo snel ze geroken hadden wat de pot schaftte vandaag.
Nu heeft Hera wat anders om haar tanden op bot te maken dan zon steen uit de tuin, en dit is nog voedzaam ook.
Veel meer hebben die mannekes vandaag niet nodig, en de baasjes die eten vanavond een lekker tomatensoepke van tomaten uit eigen tuin met een stevig bouillonneke van rundsknook.
Zeg nu nog, chique moet dat niet zijn, niet voor baas of niet voor Drent, om lekker te zijn !
Nog een week te gaan nog zegt ons baasje. Dan is het weer opstaan als het nog donker is en met de auto naar Heurne bij Oudenaarde voor de jaarlijkse clubmatch van de Belgische Drentenvereniging.
Inderdaad het zal snel zaterdag zijn en tegen die tijd is er nog wel wat werk aan de winkel zegt het baasje. We moeten tegen dan klaar zijn om er eens flink tegenaan te gaan om alle prijzen weg te kapen waar we voor in aanmerking komen.
Want we gaan er voor ambitieus zoals we als pups zijn aan we die andere Drenten eens een poepje laten snuiven Wij gaan winnen, We are the champions
Ons baasje maakt ons nog gekker dan we al zijn, en dat is al iets ! Vandaag begint m terug met ons nog eens de ringtraining in herinnering te brengen. Zolang we hier in Frankrijk zijn, en dat is haast acht weken op een onderbreking van een week, hebben we geen leiband aangehad. Daar gaat m aan werken vandaag zegt m ons.
Wij van onze kant denken wel eens, jij wil eraan werken, dan gaan wij eens even lekker tegenwerken !
Van Belle, ons moe, hebben we al een en ander gehoord hoe het daar aan toe gaat. Belle doet al voor de vierde maal mee. Maar Belle doet mee met de Olympische gedachte in haar hoofd deelnemen is belangrijker dan winnen De keurmeesters vinden dat Belles voorste tanden wat teveel naar voor staan. Waarschijnlijk een gevolg van te veel te spelen met dat trektouw toen ze tanden wisselde als pup. Geen uitmuntend diploma voor Belle dus.
Morgen geven we relaas van de training van vandaag, t zal ons benieuwen wat de baas er van bakt
Nu de temperaturen terug wat normaler geworden zijn is het voor de baasjes terug werken geblazen. Ze zijn er met frisse moed, of was het slappe tegenzin, tegenaan gegaan vandaag.
Deze morgen is het baasje met een emmer de tuin ingetogen, uiteraard met ons in zijn vaarwater, om de tomatenplanten van hun meest rode exemplaren te ontdoen.
Een bomvolle emmer was de oogst, na ontvelt te zijn heeft het baasje de tienpotten die t vrouwtje had klaargezet kunnen vullen en steriliseren.
Ondertussen was het vrouwtje ook al met een emmer de tuin in gegaan en had daar eens goed met de mirabellen boom geschud. Dan hebben we het vrouwtje enkel nog zien zitten onder de lindeboom met aan elke zijde een emmer, een volle die langzaam leeg geraakte en aan de andere zijde een lege die langzaam vol geraakte, op tafel een kom voor de pitten die tussen de twee emmers uit de mirabellen gedaan werden.
13 Potten van de beste, zuiverste , lekkerste mirabellen confituur is het eindresultaat. Samen met die tien potten gesteriliseerde tomaten is dat een dag geweest waar het hoofdbestuur hier ten huizegoed hun werk hebben gehad
Dat laatste is geen vertaling maar een bazenkreet. Er kwam nog een woord van drie letters voor waarvan de eerste een G was de tweede een O en de derde mag je raden
Wat was de oorzaak van die goddeloze praat ? Een boer uit de buurt heeft ergens een hoop mest op de kop kunnen tikken en heeft die hoop aan de rand van zijn veld neer gekieperd. Als wij onze dagelijkse wandeling maken is de hoop van zon 3 meter hoog onttrokken aan het zicht door wat struikgewas.
Het was pas als we voorbij het struikgewas gepasseerd waren dat we de oorzaak opmerkten waarom Belle zo was weg gespurt . Een hoop van 3 meter hoog, pure mest, runderstront van 1° kwaliteit.Ons, Hera en Heros, konden de baasjes nog tijdig terug roepen maar het Drentengezinshoofd was de pijp uit !
Nu heeft het baasje altijd verteld dat Belle zon goed moedertje is voor haar pups. Spijtig genoeg deze maal was het ook nu niet anders. Voor alle drie had ze voorraad bij, een bek vol stront, het stro kon zelfs niet meer in haar bek en stak aan beide zijden rijkelijk buiten.
Dat hebben wij Hera en Heros natuurlijk direct in t snuitje en met zn drietjes hebben we de baasjes eens lekker doen rillen van afschuw. Die zijn al wel wat gewoon na vijftien jaar Drenten in huis maar vanavond was er niemand die een lik van ons wou hoe zou dat nu komen ?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
