Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-07-2008
Een hardleerse egel
Een hardleerse egel
Deze zal het waarschijnlijk nooit leren. Het is de derde maal in drie dagen dat Belle dezeegel (?) als cadeautje voor de baas aan de deur komt leggen. Belle verdient er telkens een hondenkoekje mee.
Nu is Frankrijk zo groot, waarom wil die egel dan toch telkens weer in onze tuin opduiken ? Of wil hij dan zo graag rond gedragen worden door Belle ?
Obelix zou zeggen rare beesten die egels.
Kent er nog iemand zon hond die egels in zijn/haar bek neemt en naar de baas brengt, of is Belle een unicum ?
De warmste dag tot nu toe Vierendertig graden Celsius op het warmste deel van de dag. Nog een geluk dat het huis eeuwenoud is en het met zijn dikke muren binnen nog heerlijk fris aanvoelt .
Onze activiteiten hebben zich dan ook beperkt tot ons verplaatsen van de ene koele plek naar de andere. Zelfs de zetels waren niet favoriet wegens te warm. Gerekt en gestrekt tegen de koele vloer dat was the place to be
Inmiddels is er tijdens onze late wandeling een windje opgestoken. Dat is waarschijnlijk de voorbode van de voorspelde regendag voor morgen. t Baasje zit met een dilemma, de tomaten, courgettes, broccoli en pompoenen water geven of niet. Dat is nu een zaak waar we hem niet kunnen adviseren, Bas kan helpen met zijn poot er eens tegen op te heffen maar we twijfelen of dat in goede aarde gaat vallen.
Morgen een regendag, laat maar komen enkel maar ééntje voor de afkoeling hé
Maak kennis met onze gelegenheids chef de cuisine. Cis komt op vakantie om uit te rusten en om onze keuken aan te slaan voor enkele dagen.
Voor ons beiden niet gelaten, wij lusten zijn keuken en gerechten wel, t baasje weet het wel en maakt altijd wel dat er voor ons iets te snoepen valt achteraf.
Op de foto Cis met zijn kookresultaat, de schotel lasagne is niet leeg geraakt. Niet dat het niet lekker was, integendeel. Van t vrouwtje kreeg Cis twee ovenschotels om zijn lasagne in te bereiden en Cis kook de grootste. Een maatje te groot bleek achteraf.
Van t baasje kregen we maar een klein beetje overschot, met die andere overschot hadden wij nochtans ook wel raad geweten
Héél warm is het hier in de Charente,t baasje heeft juist de min/max thermometer terug op af gezet. De thermometer gaf 32° Celsius aan in de schaduw.
Wij houden ons binnenskamers gedeisd, dat is nog steeds de koelste plek die wij kunnen vinden. De baasjes zeggen tegen de gasten hier, als je de friste plaats moet weten ga dan naast Bas & Belle zitten. Blijkt dat wij de experts bij uitstek zijn in het vinden van frisse plaatsen !
t Baasje gaat, met de nodige tegenkanting van t vrouwtje, het bad voor ons terug installeren en laten vollopen. Dan kunnen wij ook eens een verfrissende duik nemen want in het mensenzwembad kunnen we wel in, maar niet meer uit We passen wel op dat we er niet invallen/springen.
Het vrouwtje is contra hondenzwembad omdat we dan na ons bad, kletsnat de living komen binnengelopen. In t bos in Vosselaar nemen we ook regelmatig een duik maar dan zijn we al haast droog tegen dat we thuis zijn.
Als we naar de rivier de Charente rijden zijn we wel droog tegen dat we thuis zijn maar dan zit t baasje met een natte achterbank in de auto. Ook weer niet goed, laat het baasje ons hondenbadje maar in orde maken, daar zijn we beiden al best tevreden mee.
Die deze vakantie huize Faes in Ferret aandoen. Gisteren namiddag zijn zij hier aangekomen na een rustige rit van achthonderd kilometer.
Het zijn Joris en zijn Frie en Cis en Diane, oud collegas van t baasje op school in Hertals.Al verschillende jaren zijn zij met zijn vieren de seizoenopeners
Gisterenavond hebben de mannen samen de voetbalfinale gevolgd op TV, rustig was het voor ons zeker niet, er was zelfs geen plaats in onze zetels ! Voetbal volgen van op de vloer is ook niet echt favoriet bij ons. Het is dan ook een groot verschil, superhond volgen vanuit de zetel of voetbal vanaf de vloer, zeg nu zelf
Het is vandaag weer bloedheet, te warm om buiten te komen, deze morgen hebben we een wandeling gemaakt door de velden met t baasje en Joris en Frie. Belle was de slimste, zij is door de rijen zonnebloemen gelopen, lekker in de schaduw
Cis is aan zijn hobby bezig, in de kastrollen roeren ! Vooraf zijn ze in Sauzé Vaussais naar de Super U inkopen gaan doen. Vanavond lasagne op t menu, als t baasje het tijdig uitschept en wat laat afkoelen zetten wij ons bij aan tafel. (als t vrouwtje dit leest steigert ze gegarandeerd) t Baasje zal wel een beetje lasagne over houden voor ons en bij in onze etenbak doen in plaats van aan tafel, voor de lieve vrede denken wij.
Het baasje is zijn gazonneke aan het maaien alsof hij de wereldsterren van het tennis hier in het wereldberoemde gehucht Ferret, met twintig inwoners, wil ontvangen.
Echt, de tuin ziet er netjes uit na het slopende werk in de brandende zon, maar een Wimbledon tennisveld ? Daar is m volgens ons nog niet aan toe. t Vrouwtje zegt dat ze nu ook beter de sigarenproductie van ons ziet liggen. Dat is dan ook weer een verschil met Wimbledon, dat zul je daar niet dadelijk zien liggen maar wel om andere redenen dan hoog gras.
Het is toch plezieriger voor ons als we zo eens goed willen rollen in het gras, dat doen we liever dan verstoppertje spelen in de brousse.
Kies bij de taalkeuze op Dutch je hebt dan de keuze uit een Nederlandse dame of heer en als je op Ellen klikt krijg je een Belgische dame die de door jou ingetikte tekst zegt, zelfs in het dialect !
Je kan ook horen hoe iemand in een vreemde taal het nederlands ervaart en leest, hiervoor tik je een nederlandse tekst in en laat hem voorlezen in frans of engels.
Ons Belle reageerde op de stem alhoewel ze stond rond te kijken, de stem zal haar vreemd geweest zijn vermoed ik.
Met de voorbereiding van de komst, deze namiddag, van de eerste vrienden. De ex-collegas Joris en Cis, beiden zéér zwaar vermoeid van het afgelopen schooljaar zetten hun auto richting Charente. Voor ons betekent dat na het avondeten drie maal meer kliekjes bovenop de Pedigree Pal brokken en de Chappi. Wij zien de gasten telkens weer graag komen.
Joris en Cis met hun madammen Frie en Diane, zijn jaarlijks weerkerende gasten. Meestal heel vroeg in de vakantie, er moet ten langen leste iemand eerst langskomen hé.
Als zij na een week terug vertrekken zal het neef Hans met zijn Hanne zijn die beslag leggen op een deel van de tuin, die twee willen kamperen. Het is voor hen te hopen dat het niet gaat regenen en dat het wat minder warm gaat worden. Uitersten zijn nooit goed en momenteel is het hier wel heel erg warm. Zelfs Belle, onze zonneklopper pur sang legt zich onder het bureau aan t baasje zijn voeten.
In de tuin werken tussen één en vijf uur geeft risico op een zonneslag met een jaar garantie. Goed te verstaan dat ze hier vier uren naar het zuiden, in Spanje, zo aan hun siësta vast houden.
Morgen dus vroeg (vroeger) uit de veren en de baasjes moeten maar zorgen dat ze tijdig klaar zijn. Wij zullen vanuit de schaduw wel toezicht houden
Border Collie, 9 weken oud en onze nieuwe buurjongen sinds vandaag. Het is het nieuwe speelkameraadje van Grace, Tom en Harry. De kinderen van de Engelse(schuin) overburen.
Panda is nog een beetje bang van Belle, waarschijnlijk is hij geschrokken toen Belle als een wervelwind de tuin binnen gespurt kwam. Ook voor Belle is het een nieuwe buurjongen en nieuwsgierig als ze is, wou ze voor mij en de baasjes kennis gemaakt hebben met Panda.
Op zijn snuitje is duidelijk af te lezen waarom hij een berennaam gekregen heeft. De vlek rond zijn rechteroog is kenmerkend voor een Pandabeer.
Als hij nog een beetje groter is en ons een beetje beter kent zal m wel eens komen spelen denken de baasjes en ikzelf, k kijk er al naar uit, Border collies zijn ook nogal hevige gastjes. Daar kunnen wij onze energie ook wel mee kwijt .
Rose trémière zo heet de stokroos in t Frans, het is geen roos zoals we ze in België, het is zelfs geen echte roos. Ze hebben ook geen doornen.In België is ze niet zo dikwijls te vinden maar hier in de Charente bloeien ze in de meest uiteenlopende kleuren, van wit tot bijna zwart.
Ook bij ons in en rond de tuin staan ze nu in volle pracht te bloeien. De bijen moeten er niet achter zoeken om hun stuifmeel te komen ophalen. Ze vliegen er bijna pardoes tegenaan als ze hun korven verlaten.
In Tusson, hier een tiental kilometer vandaan staan ze op het circuit fleuri, dat zijn enkele straten waar je in het midden van de straat kan lopen en de voetpaden of baanranden zijn vervangen door kleurige en geurige planten. Het is een lust voor neus en oog.
Een andere keer schrijven we wel iets over de andere rozen, dan de rozen mét doornen.
Gisterenavond waren de baasjes uitgenodigd in St Fraigne bij Jenny en Fernand voor een BBQ en een keuvelavond. Rust in huis voor ons dus.
Een avond waar je nog eens met zn twaalven kan straffe verhalen vertellen en moppen tappen in t nederlands. Want al zit je dan op achthonderd kilometer van je geboorteplaats het gezelschap was van achter den hoek in Vosselaar.
Chris uit de Ericalaan en Danny uit de Heidestraat, we komen er dagelijks langs als we met de baasjes onze wandeling maken in Vosselaar. Veel praten de baasjes niet met hen want als we daar langskomen zijn die buren nog uit werken. Fernand en Jenny kent het baasje al van uit de tijd dat de jeugdclub op de Graatakker in Turnhout nog bestond en zij samen op dansles waren ( vorige eeuw). Guy en Tania ken het vrouwtje dan weer beter omdat hun dochters bij haar in de klas hebben gezeten. Laurent en Jeanine zijn inboorlingen uit La Faye, die kennen we ook al jaren.
Het was dus eens gans andere klap dan de dagelijkse, en de moppen kwamen eens niet uit de gewone omgang, dus waren er weer heel wat totaal nieuwe bij. t Moet goed geweest zij daar want t was al flink na middernacht als de auto terug het erf opreed.
Gans de dag is hij samen met het vrouwtje bezig geweest in de moestuin, en t was er warm aan, hééél warm. Toch hebben ze volgehouden met het dieven van de tomatenplanten, het proper zetten van de aardbeien en de courgettes.
Het resultaat mag dan ook gezien worden. De baasjes hebben meer dan een druppeltje zweet gelaten onder de Charentaise zon. Wij van onze kant hebben het gans het werk heel aandachtig gevolgd van onder de kersenboom, lekker in de schaduw
t ziet er terug mooi uit, halfweg toch al want de boontjes en de aardappelen wachten nog op hun beurt
Wanneer we eergisteren nog vertelden dat er onderweg toch nog weinig te beleven valt voor ons, moeten we zeggen dat er toch nog regelmatig nieuwe zaken te zien zijn.
Neem nu die windmolens. Toen wij twee weken geleden richting België reden stonden er tussen Tours en Orléans enkele grote vrachtwagens in de velden, geladen met lange buizen. Gisteren stonden er immense windmolens in de velden, op enkele na waren ze op t eerste zicht reeds operationeel. Andere missen hun gondel en vleugels nog. Het zijn er tientallen die langs de A 10 snelweg staan en aan de horizon zijn er nog minstens evenveel te zien. t Baasje kon ze niet tellen zoveel waren er, hij moest trouwens nog op de baan letten ook. Een fotoke maken van aan het stuur kon nog net (hoewel het vrouwtje toch reklameerde)
Ook de, in België, beruchte Parijse périférique, ging vlot. Er was wel veel verkeer maar het ging vlot door. Zoals steeds maakte het baasje zich druk in de filewisselaars die vlak voor de auto, op gevaar van mensenlevens, van file wisselen. Te gek om los te lopen want uiteindelijk gaan al die files even snel. Het baasje noemt die gasten kamelendrijvers meestal heeft m gelijk en zijn het mensen van een ander zuidelijk werelddeel, die vroeger andere vervoersmiddelen hadden die ook niet voorzien zijn van stop- en richtingsaanwijzers. Je merkt duidelijk aan hun autos wat een rijstijl hun chauffeurs hanteren. Vroeger waren het de Parijse taxichauffeurs die zulke "rijstijl" hadden, sinds de invoering van het "permis" met punten zijn die al wel flink gekalmeerd. Voor Pater Deman: t baasje heeft niks tegen die mensen maar ze moeten beleefd en hoffelijk blijven in t verkeer en andere weggebruikers niet in gevaar brengen !
Voor de rest ging de rit zoals voorzien, niet te veel verkeer, vlot kunnen doorrijden en een zalig zonnetje, een plas- en drankstop. Wat heeft een Drentsche Patrijshond nog meer nodig onderweg naar Zuid-West Frankrijk ?
Zal wel nodig zijn merken we na een eerste inspectieronde door de tuin. De aardbeien zijn groot en zoet, alsof ze de suikerfabriek van Tienen al gepasseerd zijn. Van de courgettes zijn er al verschillende oogstrijp en de tomatenplanten zijn aan onderhoud toe wegens dieven die in de oksels van de takken groeien.
Overbuur Mick heeft de vorige week blijkbaar het gras af gereden maar het groeit zo snel dat je het bijna hoort en ziet groeien, dus dat moet ook nog een beurt krijgen.
Nog even de vrienden hier telefoneren dat ze hun spullen kunnen komen ophalen die het baasje vanuit België voor hen naar hier gezeuld hebben.
Dadelijk eens met de tuinslang rondlopen om de grootste dorstlijders in de tuin en op de koer te laven. Zou dat ook een werk van barmhartigheid zijn of telt dat alleen bij mensen. Als het alleen voor mensen telt dan moet het baasje nog even wachten om in de hemel te komen tot de vrienden hun bakken Duvel en Trappist komen afhalen.
Wij zijn prima aangekomen in La Magdeleine na acht uur en een kwartier. Goed gereden van t baasje vinden wij. We zijn echter maar éénmaal mogen uitstappen voor een plas en even drinken.
Brol in België op de ring rond Antwerpen door het gegaap bij een kijkfile, Parijs was druk, we waren er dan ook pas om vier uur deze namiddag. Komt ervan als je laat vertrekt maar t was zijn eigen schuld, hij was te veel vergeten te doen de laatste dagen en dat moest allemaal deze morgen nog gebeuren. Eigen schuld, dikken bult !
Na Parijs heeft het baasje een beetje de zweep er over gelegd, hijzelf zegt dat de auto zijn stal begint te ruiken. Dat zal ook wel weer zon fabeltje zijn. Dan gaat m binnenkort nog beweren dat zon Mitsubishi beter ruikt dan wijzelf. Bluf, dikken bluf is dat !
Ondertussen hebben wij onze etenbak weeral leeg en t buikje vol, t kan toch mooi zijn in Frankrijk...
Bas & Belle
Fotos komen morgen, platte batterij in t nief kodakske
Deze namiddag zijn ze in de hal verschenen, valiezen ! Dat wil zeggen dat het baasje, die nu de aanhanger aan het laden is, vanavond ook de auto nog moet laden. Arme baas, ganse dag zo in de weer geweest, tussendoor met ons nog een behoorlijke wandeling gemaakt, en dan nog al die zware spullen in de auto plaatsen.
Morgen zijn we dus weer on the road, dat wil ook zeggen rust op de achterbank en rust op het www. Als de baas morgenavond zijn computer nog aansluit op mr. Wanadoo dan kan het zijn dat we de belevenissen van onze kalme dag nog op de blog plaatsen.
Veel nieuws zal het wel niet zijn, we hebben de weg al zo dikwijls afgelegd dat we hem bijna blindelings uit onze Drentenhoofden kennen. De moeite niet meer om uit de vensters te kijken. Vroeger, toen Bas nog goed hoorde, was het altijd kabaal rond de beide luchthavens van Parijs. Blaffen tegen de vliegtuigen, zelfs een minuscuul stipje aan de horizon kon hem opwinden. Helemaal erg was het wanneer er dan ook nog enkele luchtballons in de lucht hingen. Die gaan niet zo snel als een vliegtuig en het geblaf duurde dan ook kilometers lang .Maar Bas hoort niet goed meer en dus is het heel wat rustiger achteraan in de auto.
Wij zien en horen elkaar morgen terug in LaMagdeleine.
Het zal nog druk worden vandaag voor de baasjes, het vertrek naar Frankrijk komt weer dichter. Auto laden, de laatst aangekomen paperassen in orde maken/betalen, nog een aankoop ophalen die vergeten was, telefoons links en rechts plegen, en hopelijk is alles in orde tegen morgenvroeg.
We zullen maar niet te veel voor de voeten lopen vandaag. Een wandeling zal er nog wel inzitten, dat staat nogal hoog op de baas zijn prioriteitenlijst, maar voor de rest zal het weer hollen en rennen worden.
De Franse (Engelse)overburen hebben al gemaild om te horen wanneer we komen, Fred en Harley missen ons vertellen ze ons. Er wordt aan gewerkt jongens, we komen er aan
Vorig week heeft het baasje een ferme dreun gekregen van Bas. Dat zat zo, t baasje was de flaporen van Bas aan het kammen. Daar is hij verzot op (Bas hé) dan trilt m van kop tot staart (ook Bas).
Als er dan een oor gekamd is schud m zijn dikke kop om alles nog eens goed overhoop te halen, dan begint het spelleke opnieuw, kammen, trillen, schudden, tot het baasje het moe is
Zo ging het ook vorige week, maar toen wou het baasje ook Bas zijn rug beginnen kammen en heeft m Bas nog niet laten schudden met zijne dikke kop. Resultaat een flinke dreun tegen baasjes kaak.
Eindresultaat van de kambeurt van Bas is wel dat het baasje daarstraks naar t plafond lag te staren bij Hans de tandarts. Er moesten fotokes genomen worden (en niet met t nief kodakske) en een losse tand, komt nooit meer goed Jan, was diagnose van Hans.
Lang leve de Drenten, je moet er wat voor over hebben baas
Gisteren hebben we gemerkt dat een bos er op twee dagen gans anders kan uitzien. Zaterdag hadden we met de baasjes nog eens een andere wandeling gemaakt en zondag waren Belle en t baasje de ganse dag naar Brussel.
Gisteren op onze normale wandeling door ons bos konden wij onze hondenogen niet geloven. De zijkanten van de wandelwegen hadden ze getrimd, niet met de schaar maar met een bosmaaier. Weg netels, weg overhangende braamtakken. De wandelwegen waren terug eens zo breed tegenover vrijdag.
Ook het onkruidveld in het midden van het bos, daar waar in de hoek de kuil is met het stinkwater was gemaaid. Belle zat weer achter de konijnen aan in t bos maar ik, Bas, ben het dan maar als eerste gaan verkennen. Toch wel prettig als je gewoon het veld kan overzien zonder je door een oerwoud te moeten banen.
Toen Belle het veld ook opmerkte en zag dat ik ook al op verkenning gegaan was kwam ze als een hazewind achter mij aan. Voor één keer was zij eens niet eerst met nieuwe zaken te ontdekken.
Als zij het ooit nodig heeft om een job te gaan zoeken, hier is ze goed in, zichzelf en de Drenten propageren aan show bezoekers. Pootjes geven, kopke schuin houden, een lik uitdelen, een natuurtalent
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
