Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
29-12-2009
De blondine en de indiaan ...
De blondine en de indiaan ...
Een knappe blondine uit New York reed met haar auto door een verlatengebied in Texas toende brandstof opraakte.
Een Indiaan op een paard kwam langsrijden en vroeg of hij haar mee konnemen naar het eerst volgende dorp.
De blondine klom bij de Indiaan achter op het paard en ze reden weg.
De rit verliep voorspoedig afgezien van het feit dat de Indiaan iederevijf minuten een enorme kreet slaakte die weerkaatste in de omringende bergen.
Toen ze in het dorp aankwamen zette de Indiaan de vrouw af bij een tankstation. Hij slaakte nog een luide kreet en reed weg.
'Wat hebt u met die Indiaan gedaan dat hij zo opgewonden is', vroeg de pompbediende.
'Niets', zei de blonde vrouw, 'ik sprong achter hem op het paard, sloeg mijn armen om hem heen, en hield me vast aan de zadelknop.
'Mevrouw,' zei de pompbediende, 'Indianen rijden zonder zadel.'
Driewaarheden in de titel, hij is met zijn 33 kilo de grootste en de zwaarste van ons trio, het is een flodderaar en dan nog de grootste floderaar van de drie.
Gisteren toen we met Hera naar het de dierenarts geweest zijn in t Binnenhof, hebben we Heros ook meegenomen. Alleen maar om hem nog eens te wegen. Het kom tegenwoordig flink aan als hij weer eens tegen je opspringt wanneer de leibanden aangedaan worden om te gaan wandelen. 33,5 kilo bracht hij op de schaal, dat is weer een toename van 1,5 kg tegenover een goede maand terug. Nu is het discussiepunt dus opgelost, Heros groeit nog steeds !
Die flodderaar in hem heeft hij al van kort na zijn geboorte toen zijn oogjes opengingen. Als hij de kans heeft draait m rond zijn baasje. Dat is ook één van de redenen dat Heros bij ons is gebleven, de reïncarnatie van flodderaar Bas !
Zo ook gisteren na de wandeling toen het baasje de kachel had aangestoken. Dan komt m zich zo dicht tegen het baasje aanleunen dat ze beiden een steun moeten zoeken of ze vallen beiden om. Als het baasje dan even naast de kachel gaat zitten om te zien dat ze goed trekt dan komt Heros minstens tegen het baasje vleien maar meestal OP het baasje liggen.
En als m dan eens niet bij het baasje ligt, dan is moeder de knuffel van dienst, maar bij of tegen iemand aan moet m steeds liggen
Wie doet beter in de flodderkunst als Heros, bewijzen bijleveren aub. !
Mevrouw Jansen zit in de trein. Naast haar zit een keurig mannetje.
Groot is dan ook de verbazing van die mevrouw om te zien hoe de man,
nadat hij een luide "hatsjie!" geniesd had, z'n penis uit z'n broek haalt, die afveegt en terug wegstopt. Mevrouw Jansen denkt dat ze "hallucineert", zo'n keurig mannetje! Maar even later niest de man weer, haalt opnieuw z'n jongeheer uit de broek om die af te vegen. Mevrouw Jansen wrijft zich in de ogen. Wanneer de man een derde keer niest, en z'n penis weer heeft afgeveegd, kan ze haar verontwaardiging niet meer bedwingen. "Meneer!! Dat is nu drie keer dat u niest, uw penis uit je Broek haalt om hem af te vegen. Wat voor pervers persoon bent u eigenlijk?"
De man antwoordt: " Duizendmaal excuus daarvoor, mevrouw. Maar ziet u: ik heb een heel zeldzame ziekte, waardoor ik telkens als ik nies een orgasme heb. Mevrouw Jansen voelt zich een beetje beschaamd dat ze zo hard is uitgevallen tegen de man en zegt: Oh, dat spijt me echt hoor. En wat neemt u ervoor??" De man antwoordt: "Peper."
Ons klein prulleke ons Hera heeft ervan zegt het baasje,waarvan vragen wij ons dan af.
Wel, het zit zo, zaterdag bij het spelen in huis met ons merkte het baasje een dikke knobbel op Heras achterpoot, het was een flinke knobbel maar pijn deed het blijkbaar niet, Hera liet in elk geval niets blijken van pijn.
Een telefoontje naar t Binnenhof stelde het baasje al grotendeels gerust en ze maakten een afspraak om deze morgen even langs te komen. Dr. Nelly was met verlof maar ook Dr. Flor kent ons al jaren en heeft deze maal de honneurs (?) waargenomen.
Met een injectiespuit heeft hij uit die knobbel vocht getrokken en na een onderzoek met de microscoop kwam hij tot het besluit dat het gewoon vocht was door een overbelasting van die poot. Geen infectie of gezwel, gewoon overbelasting. Om nu het boeltje te laten ontzwellen gaan we Hera een week lang Metacam toedienen en tegen die tijd moet de zwelling weg zijn.
Het baasje heeft het meermaals gedacht de afgelopen week, hoe is het mogelijk dat die drie zich niet kwetsen of verrekkingen oplopen met hun wild gespeel in de sneeuw Nu is het zover en is er toch al één die over haar limiet is gegaan.
Nu maar hopen dat ze er ook van geleerd heeft, maar t zal wel ijdele hoop zijn zegt t baasje.
Tien jaar is het geleden dat we opstonden na de meest verschrikkelijke nacht uit ons leven. De storm (la tempête) die vanuit de Golf Van Biskaye over zuidwest Frankrijk naar Duitsland trok vernielde een groot deel van de bossen die gepasseerd werden.
Windsnelheden tot 220 km/u werden er gemeten en wij zaten er middenin.
De schade die we konden vaststellen viel bij ons nogal mee omdat het huis beschut ligt achter een ander hoog huis. Daar was wel heel wat schade aan het daken in de tuin.
Wij hebben op dit moment nog altijd het meeste spijt van het monument in de tuin, een prachtige notenboom die omgewaaid was en over de baan lag.
Vermits veel wegen geblokkeerd waren door omgevallen bomen en puin en de hulpdiensten handen tekort kwamen (we hebben drie dagen geen elektriciteit gehad) hebben we dan maar zelf de handen uit de mouwen gestoken en met hulp van de overbuur en twee kettingzagen de boom in stukken gezaagd.
Vanaf de baan terug vrij was en ieder terug kon passeren hebben we met vereende krachten terug gaan pannen leggen of zeilen over te grote gaten getrokken. Het leek wel een internationale brigade die je toen overal op de daken bezig zag, Fransen, Engelsen, Belgen en plots was er geen enkel taalprobleem niet meer Het tweede millenium duurde nog drie dagen, tegen dat het derde millenium begon, waren er al hulpconvooien onderweg met stroomgroepen voor de meest afgelegen boerderijen te gaan voorzien van elctriciteit voor onder andere de melkmachines. Vooral de Dordogne had hier hoge nood aan. Op de terugweg naar België op 3 januari kwamen we zelfs Deense legereenheden tegen die met een vijtigtal vrachtwagens massaal stroomgroepen richting zuiden vervoerden.
Hieronder een kort relaas uit de Charente Libre van vandaag, het volledige artikel kan je hier lezen http://www.charentelibre.com/ Jan.
faits du jour en région
LA FORÊT CHARENTAISE DEBOUT
27 décembre 1999: une violente tempête ravage la France.. En Charente, 200.000 arbres sont détruits, mais 115.000 ont été plantés depuis.. A Bioussac et Cognac, deux sites symboles ont retrouvé leur splendeur.
Francis Hardy en larmes, les bras ballants, balayant des yeux «son» jardin dévasté. Tous les arbres sont à terre, y compris les plus vieux, les plus beaux, les plus hauts. C'était il y a dix ans. Le fier jardin public de Cognac, alors un des plus beaux de France répétait son maire, n'est plus qu'un amas de branches broyées, de massifs éventrés, de racines déracinées. Francis Hardy pleure, donc, ce 28 décembre, comme tant de Charentais qui découvrent l'étendue des dégâts. Leur département a perdu en une nuit la moitié de son parc forestier.
Met die drie woorden kunnen we de korte inhoud van de namiddag wandeling samenvatten.
De grond, de wegen en de bermen in het bos waren te vettig om op een ordentelijke betreden te worden. De bazen waren er op voorzien met botten maar wij moesten het stellen met vier blote poten ! Binnen de kortste tijd waren onze buiken dan ook vol met slijk en smeltwater.
Op de koop toe begon het nog eens te regenen toen we halfweg waren en was er voor ieder de lol af. Ook wij wilden terug naar ons dekentje voor de kachel.
De enige spelbreker was ons moe. Naar het baasje luisterde ze niet, als wij blaften bleef ze stoïcijns verder lopen en wilde ze terug de tuin in waar gisteren de poort was blijven openstaan. Wij kennen de reden waarom ze daar terug naartoe wilde. Het baasje heeft daar gisteren namiddag een half rot konijn afgenomen van Belle en laat ze nu precies die helft terug gaan oppikken.
Vermits ze echt niet wou komen is het baasje er achter gegaan en aan het bewuste poortje heeft m ze kunnen vastgrabbelen. t Was blijkbaar haar beste namiddag niet toen hij haar nekvel vasthad.
Als ze nu de laatste meters toch nog had geluisterd dan prijst het baasje haar nog (al kookt zijn bloed op dat moment) maar nu was dat niet het geval en zal ze hopelijk volgende maal wel haar oren gebruiken zegt het baasje. Zo niet is het gedaan met loslopen voor Belle !
Marc De Wever uit Brusselse regio ging naar bed, toen zijn vrouw zei dat er licht brandde in het tuinschuurtje, wat ze net kon zien uit het slaapkamerraam. Marc ging naar de achterdeur om het licht in het schuurtje uit te doen, maar hij zag dat er een paar kerels zijn spullen aan het jatten waren. Gauw belde hij de politie en zei: er lopen dieven in mijn achtertuin, en die stelen mijn spullen. De brigadier vroeg: zijn ze ook in huis? Marc zei : nee. Toen zei de brigadier: doe de deur goed op slot, dan komen we als we tijd hebben even langs, want alle politieautos zijn op dit moment ergens anders bezig. Marc zei: OK, hing op en telde tot honderd. Toen belde hij de politie opnieuw. Met Marc De Wever, ik belde zojuist ook al dat er dieven in de tuin liepen. Wel, ik heb ze zojuist allemaal neergeschoten. En hij hing de telefoon weer op. Binnen de vijf minuten kwamen er drie politiewagens aanscheuren,en een ambulance!! De politieagenten rekenden de inbrekers in op heterdaad. De brigadier kwam naar Marc en zei: ik dacht dat jij ze had neergeschoten? Marc zei: Ik dacht dat jij geen autos ter beschikking had ?
De fotos bij dit bericht zijn ook weeral verleden tijd, ze zijn van verleden woensdag en zijn genomen op wandeling in ons bos.
Je kon toen nog rollen in de verse sneeuw en toch nog redelijk droog blijven, dat deden we dan ook met veel overtuiging en meermaals tot plezier van de baasjes die niet genoeg konden krijgen van onze kwieten kuren.
Ook Tibo die we tegenkwamen in t bos was dezelfde mening toegedaan en wachtte met zijn kuren tot m ons bezig zag.
Als we vandaag zoiets uithalen in het bos dan gaan we gans andere commentaren horen, op de meeste plaatsen is de sneeuw al verdwenen en is er een slijkbaan overgebleven. Er is nog wel sneeuw op de schaduwplaatsen maar die is verijst en dus niet plezant meer om in te rollen.
Het zal wachten worden op de volgende sneeuwdagen voor we terug de pret kunnen beleven van de afgelopen week.
Zoals een paar dagen geleden nog gezegd hier op deze plaats, ook de laatste twee weken van juni stonden nog in het teken van de kersen. Met massas hebben we ze geplukt dit jaar. Kersen ingemaakt in Weckpotten, konfituur van kersen, kersensaus voor op ijsjes je noemt maar op en ja kan het in onze schapraai vinden.
We waren ook op bezoek bij de vakantiegangers Jean-Pierre, Ute, de Oma en uiteraard ons Hadise en de Sammy. Die waren op vakantie op Ile de Ré en wij bezochten hen daar. Het was de eerste maal dat Hera en Heros de zee zagen. Vorig jaar waren ze al aan de Noordzee samen met Belle maar toen moesten ze nog een week wachten om geboren te worden. Nu zagen ze gelijk de Oceaan, de Atlantische Oceaan, waarvan het baasje zegt dat je aan de overkant Rio de Janeiro en New York ziet liggen. (Als je goei ogen hebt zegt m dan erbij)
Op t eind van de maand zijn ze dan in t gehucht begonnenmet het oogsten van de verschillende graansoorten met van die immens grote machines. Gedaan was het met het graanjumpen. Maar nu waren het stoppelvelden geworden waar van die heel grote balen stro waren blijven liggen, en als je daar opsprong . Dan kon je ook heel ver kijken, wel niet tot New York maar toch al tot het volgende gehucht La Vallee
Ze hebben het weer overleefd de baasjes, de feestdagen zijn van de plezantste van het jaar maar zijn een beetje belastend, vooral voor t baasje die altijd goede voornemens heeft (zelfs nu al) maar er zelden toe komt van ze uitgevoerd te krijgen.
Eergisteren was hij nog eens over de weegschaal gelopen iets wat zelden aanleiding geeft tot een goed humeur. Zeker sinds hij vorig jaar in oktober zijn laatste sigaartje rookte, sindsdien is die naald van de bascule steeds verder naar rechts geraakt en nu is ze zelfs aan de rechterkant al terug naar beneden aan het gaan. (alleen de naald hé).
Ook een digitale weegschaal kan hem niet opvrolijken. Die grote rode cijfers spreken hem totaal niet aan. Meer zelfs, hierbij moet m zich zelfs niet meer bukken om het gewicht af te lezen, weeral een fysieke inspanning minder.
De twee zussen van t baasje, waar het hoofdbestuur zijn benen onder de tafel heeft geschoven met kerstnacht en kerstdag koken de pannen van t dak ! Lekker, lekker, lekker!
Alleen ze denken steeds dat hun genodigden uitgehongerd tot bij hen komen en koken dan in onwaarschijnlijke hoeveelheden. Voordeel voor ons is dan wel dat men destijds tupperware potjes heeft uitgevonden en dat de tantes Rita en Carine die in grote hoeveelheden bezitten. Het baasje kreeg zo onder andere een grote doos kookvlees uit de soep mee voor ons (ne boulie zegt het baasje) en nog een deel restanten, te veel om op te noemen.
Het baasje, bekend voor het bereiden van super hondenmaaltijden, mengt die lekkernijen dan gedurende enkele dagen onder onze brokken zodat de bodem van onze kom het zwaar te verduren krijgt omdat we de bodem zo aflikken.
Op een keer werd ik uitgenodigd door de maten om eens mee een avondje te gaan stappen. Ik vertelde mijn vrouw dat ik voor middernacht zou thuis zijn.
De uren gingen voorbij en de pinten gingen binnen, op een te gemakkelijke manier. Rond 3 uur 's morgens kwam ik thuis.
Toen ik de sleutel eindelijk in de deur kreeg, ging de koekoeksklok en 'koekoekte' 3 keer. Snel realiserend dat mijn vrouw waarschijnlijk kon ontwaken, koekoekte ik zelf nog negen keer. Ik was werkelijk trots op mezelf voor dit lumineuze idee, ge moet er maar opkomen, om hierdoor aan een mogelijk conflict met haar te ontsnappen. De volgende ochtend vroeg mijn vrouw me wanneer ik thuis gekomen was en ik vertelde haar om 12:00 uur. Ze scheen helemaal niet verwonderd te zijn. Toen zei ze, 'We hebben een nieuwe koekoeksklok nodig'.
Toen ik haar vroeg waarom, zei ze: 'Wel, vorige nacht heeft onze klok drie keer gekoekoekt, dan 'Oh FUCK gezegd, daarna nog 4 keer gekoekoekt, gehoest, nog 3 keer gekoekoekt, dan begon ie te giechelen, koekoekte nog tweemaal, struikelde over de kat en liet dan een enorme scheet...
Zij komen met zn drieën goed overeen, laat daar geen misverstand over bestaan, maar Belle en Heros is een zaak apart.
Van Belle mag Heros steeds dat ietsje meer dan Hera, is dat een zaak van vrouwen onder elkaar, wie zal het zeggen ? Als er onenigheid is in de roedel is het gewoonlijk Belle en Heros die Hera aanpakken. Niet dat die zich daar veel van aantrekt, ze is mans genoeg om haar plan te trekken.
Maar zoals gisteren namiddag, als ze met zn drieën languit in de zetel liggen slapen is het Heros die met zijn kop op ons moe ligt. Die laat dat uren aan een stuk toe hoewel die dikkop toch ook al een behoorlijk deel vormt van de 33 kilo van Heros. Hij mag dat !
Eén zaak doet m niet, als er gegeten wordt en Belle is nog niet klaar met eten dan zal Heros wel gaan kijken wat er overblijft maar iets meegrabbelen uit Belles kom is tot heden nog niet gebeurt.
Ons moe is baas en blijft baas, ook al is ze kleiner dan haar kroost.
Zo iets sturen goei vrienden naar ons baasje, wat moeten we daar nu van denken?
Ons baasje is wel niet chantage gevoelig maar overdenkt toch van toe te geven aan chanteur Louis. En chanteur is niet in de betekenis van Franse zanger deze keer !
Een Deense dog die al 1m10 groot is als hij gewoon op zijn poten staat, zou wel eens 's werelds grootste hond kunnen worden. De baasjes van George stuurden alvast zijn kandidatuur naar Guinness World Records.
'Giant George' is een indrukwekkend dier dat ruim 110 kilo weegt. De hond is vier jaar oud en leeft in de Amerikaanse staat Arizona. Zijn baasjes, David en Christine Nasser, denken dat hun troeteldier misschien wel de grootste hond ter wereld kan zijn. De vorige recordhouder, Gibson, was iets kleiner dan 1m10 en overleed vorige zomer aan kanker.
Twee meter Als George op zijn achterpoten zit, is het dier meer dan twee meter groot. Niet eenvoudig om zo'n reus als huisdier te houden. George heeft een gigantisch eigen bed. Dat moet wel want van neus tot staart meet George ruim 2m20. Iedere maand eet George ongeveer 50 kilo aan voedsel. En zoals het een ster betaamt, heeft George zijn eigen pagina op Facebook en Twitter.
Wij drieën kunnen alvast niet met hem meedingen, maar we hebben ook wel ons blog en da's nog wat anders dan al dat "getwitter " en "gesmoelenbook"
Begin juni waren we nog in Frankrijk want het was kersentijd in onze tuin. De eerste van vier (verschillende rassen) kersenbomen was plukrijp en daar moesten we gebruik van maken want het was een massa aan kersen die te plukken was.
We zijn dan nadien nog een kleine twee weken naar België gekomen, de kiesplicht (?) riep ons terug (nu is de baas toch ECHT aan t liegen zie) en we haddan ook nog acte de presence te geven op de roofvogelhappening van de Kastelse Valkeniers.
Daar waren wij met zn drieën, Zeppos en Hercule en dan na de middag is ook onze Harry en Louis met de Gorky langs gekomen. Wij moesten ons daar showen en al een geluk dat Yessie en Guido ook elk één van ons op de weide wilden brengen anders hadden wij ons baasje op zijn buik over de weide kunnen sleuren l Union fait la force ofte eendracht maakt macht hé.
Na de roofvogelhappening zijn we nog een dag in België gebleven en dan zijn we terug naar Frankrijk gebold voor jawel kersen te plukken !
Jung Wang en zijn vriendin Lee Wang zitten samen hand in hand bij de waterkant. De zon gaat onder in Vietnam, het is 20 graden en er staat een zacht briesje, kortom het belooft een romantische avond te worden.......
Jung Wang vraagt aan Lee Wang om "WIEWIECHU" te doen, maar Lee Wang zegt dat ze hoofdpijn heeft en er geen zin in heeft.
Zij heeft er genoeg aan om gewoon samen aan de waterkant te zitten en vindt "WIEWIECHU" nu niet nodig, bovendien heeft ze angst dat men hun zou kunnen horen.
Jung Wang blijft echter aandringen : "Please schatje, het is al een jaar geleden, we zullen het zachtjes doen en niemand zal ons horen. Ik heb er echt zin in !!
Laat ons éénmaal WIEWIECHU doen!!"
Lee Wang geeft toe: "OK!...eventjes dan....en ze beginnen eraan......
Ze tellen samen af 3...2...1...
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS WIEWIECHU A MELLY KLISMAS WIEWIECHU A MELLY KLISMAS AND E HEPPY NU JIEL
Met dank aan M@rian van het NL Drentenforum: http://drentschepatrijs.messageboard.nl/viewtopic.php?t=5434
Eerlijk, ik dacht het wel, als ik de onnozele Pipo uithang en ik zet die belevenis zo een beetje proper op papier (?) (scherm is nog altijd niet ingeburgerd) Dan gaan de lezers en fans van t blog nog eens goed lachen en stijgt dat bezoekersaantal terug boven de 200.
Eerst me moe maken om de lezers mooie Kerst-Drenten en -wensen te pogen presenteren en dan nog uitgelachen worden als toemaat.
De rommel van stuk gescheurde kleding/vermomming uit de tuin verzamelen en dan drie schijnheilige honden opmerken,die je met de meest onschuldige ogen aankijken.
Als het niet zo lachwekkend waszou je ze een schop onder hun nageslacht geven. Vier winkels heeft m daar voor rondgehost voor m die mutsen en sjaals vond. En dan op enkele seconden is alles om zeep.
Meer dan twee voorpoten,een behoorlijk bek tanden en een sterke nek hebben ze niet nodig om Terminator te spelen.Zelfs les hebben ze er niet bij nodig gehad.
Maar wat ik wel weet, is dat een honden spycholoog (zo schreven ze dat toch hé Jef ?) veel langer moet studeren dan een gewone mensen spycholoog vooraleer m zijn Pappenheimers behoorlijk kent.
De tweede helft van de maand mei kenmerkte zich door een berichten reeks, omdat Myriam zich afvroeg hoe wij onze tweede stek in de Charente gevonden hadden waagde ons baasje zich niet aan een berichtje, maar een heuse reeks berichten.
Ook begon ons baasje aan een nieuwe abri,volgens de Franse dikke van Dale een schuilhut, een onderkomen. Hij maakte er zelfs een duplo abri van voor ieder van de pups, een séparé hondenkot. Belle kreeg vanaf nu het hok van Bas voor zich alleen.
Op een goed stevig pallet bouwde hij, in volle eik, afkomstig van parketplankjes met een fout aan, een luxe hondenkot dat nu vlak bij de voordeur is opgesteld.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
