Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
16-11-2010
Wat is verjaren fijn!
Wat is verjaren fijn
Hoewel het voor Hera en Heros zondag al twee dagen geleden was dat ze verjaardag vierden, kregen ze toch zondag in Rockanje nog een cadeautje.
Meer zelfs, bij mij was het al tien dagen geleden dat ik de kroon met een vijf mocht opzetten en ook ik kreeg nog een verjaardagsgeschenk.
De lieve dame die dat voor ons allemaal bij had was Karin van Drentje Siebe. Veel lezers wel bekend van o.a. het Drentenforum.
Merci Karin, wij zijn al twee avonden zoet met jouw cadeaus. Het baasje knipt die rundspees met de snoeischaar in ongeveer drie gelijke delen. Het langste gelijke deel krijg ik gewoonlijk. Zo gaat dat al jaren, Belle krijgt het eerste eten en gewoonlijk het grootste deel. Daar is iedereen tevreden mee.
Ook het baasje gaat straks meefuiven en zijn Hollandse biertjes eens proberen. Eergisteren meldde hij hier nog dat het om een bier van 8 % alcohol ging, maar toen kreeg het baasje een melding uit Nederland dat het maar om 6 % ging. Er stond wel bij dat het voorzichtig moest geschonken worden wegens gist op de fles. En gezien hij morgen enkele kilometers heeft af te malen is hij maar heeel voorzichtig geweest !
Wij allen danken Siebe, Karin en Jan voor de fijne attentie. Wij gaan dat niet vergeten !
Komt een Marokkaan bij de garage met zijn kameel en vraagt aan de monteur: "Kunt u mijn kameel uitlijnen, hij loopt een beetje scheef?". "Jawel" zegt de monteur "zet hem maar op de brug". Even later slaat de monteur met een gruwelijke knal de kloten van de kameel tussen twee bakstenen te pletter. De kameel schrikt hier zo van dat hij van de brug springt en in een rechte streep de woestijn in sprint, binnen notime is de kameel uit het zicht verdwenen. "Zo die loopt recht" zegt de monteur. "Ja dat wel" zegt de Marokkaan "maar hoe krijg ik m'n kameel nu terug?" "dat is geen probleem" zegt de monteur, "ga maar even op de brug staan !"
Gisterenavond kwam hier nog een mail binnen met vier fotos toegevoegd, waarvan er twee zijn die we jullie nie willen onthouden.
De fotos zijn van Yukoo het Drentje van Rudi uit Diest. Rudy is buiten Drentenliefhebber ook nog valkenier.
Yukoo is een bruintje uit het laatste nestje van Luc van de Heyning uit Goirle, Nederland en is half juni geboren. Rudi is bij dat hondje uitgekomen nadat hij op de valkeniershappening in Kasterlee onze Harry en Jos en Dymphna was tegengekomen en aan de praat was gekomen over Drenten.
Zo is Yukoo in Diest terechtgekomen en nu was ons baasje toch wel echt verrast dat een hondje van nog geen zes maanden al zo kan omgaan met roofvogels. Dit gaan we op de voet volgen zegt ons baasje want daar zit volgens hem meer in, dan zomaar een dagelijks verhaaltje !
Rudi zal wel willen meewerken want die is fier genoeg op zijn Drentje en zijn vogels. Jullie volgen mee ?
Vandaag geen uitzonderlijke wandeling, geen strandwandeling, geen zoektocht naar Frick door bos veld en langs kanalen. Gewoon ons normale toerke.
Het baasje besloot maar tot de gewone grote wandeling omdat we ganse dag al den tamme hadden zoals hij een rustige dag in de zetel noemt.
Gisteren op het strand hebben wij goed ons best gedaan in lichaamsbeweging en spelen met al die andere Drenten. Dat eist zijn tol en als je dan toch niet zoals de grote mensen en bazen aan de slag moet, ja wat doe je dan ?
Ons baasje is dan wel zo sympa dat m ook de kachel nog aansteekt, hij zegt speciaal voor de hondjes. Of dat wel voor de 100 % eerlijk en waar is hebben we zo onze twijfels. Voor zijn eigen gezelligheid en die van t vrouwtje zal het ook wel zijn is ons gedacht.
Ondertussen liggen we toch weeral gerekt en gestrekt voor de kachel en hij of zij die ons hier weg krijgt zal met een lekkere menu voor de pinnen dienen te komen.
Een dronken, fel naar alcohol geurende man zat in de metro naast een priester. Zijn das zat vol vlekken, zijn wangen zaten vol rode lippenstift en een halflege fles Bacardi stak deels uit de zak van zijn verkreukte vest.
De man opende zijn krant en begon erin te lezen. Na een vijftal minuten richtte hij zich tot de priester en vroeg: "Zeg, eerwaarde, wette gij d'oerzaak van artritis?"
"Ja, mijn zoon, dat komt door erg losbandig te leven, te veel alcohol te drinken, niet naar de mis te gaan, te slapen met prostituees, geen bad te nemen, enzovoort."
"Awel merci", mompelde de dronken man terwijl hij terug zijn krant indook.
De priester, nadenkend over wat hij gezegd had en een beetje nieuwsgierig:
"Neem me niet kwalijk maar hoe lang heb je al artritis?"
"Ikke? Ik heb genen artritis, eerwaarde, mor ik heb hier just inde krant geleze dat de paus dat heeft.
En of dat dit duidelijk is, echter het is geen vraag naar eten. Dit is al geruime tijd voor Heros een teken dat de maaltijd voorbij is en dat de eetbak netjes gereinigd is.
Maar dan komt de werkelijke reden. Net als bij de baasjes is er na het eten gewoonlijk nog iets lekkers achteraf, het dessert. Ook zij hebben de gewoonte van een dessertje of voor de noorderburen een toetje te krijgen.
En dat is wat m dan duidelijk wil maken. Baas t is op tijd voor ons extraatje. Ook dat extraatje is dan weer wat ze noemen op restaurant een compositie van en bestaat uit een klein hondenkoekje type training, een mergpijpje en een stuk gedroogde rundspens.
Ze kennen dat, en ook de volgorde is voor hen belangrijk. Zelfs wanneer je gans het zaakje in omgekeerde volgorde geeft is het voor hen niet hetzelfde en blijven netjes zitten wachten. Zelfs dat doen ze steeds in dezelfde positie. Belle links, Hera in het midden en Heros gans rechts.
Ze weten ook dat ze achter het net vissen als ze niet zitten. Vooruit komen om sneller iets te krijgen is noppes, niks krijgen. Een zaak gaat het baasje nog aanleren en dat is dat ze een poot geven als ze iets krijgen.
Het is zelfs zover gekomen dat wanneer er een logé of hondenbezoek is ook die van het eerste moment zich tussen ons trio plaatst, zonder dat er een grom te horen is.
Ze weten immers als ze zitten en niet springen dat ze allen iets krijgen. Als t om eten gaat is hier nog nooit eengrom te horen geweest .
Na Jos en Dymphnaenons baasje op de dag van onze verjaardag zelf, kregen we vandaag na de wandeling in Rockanje elk nog een verjaardagcadeautje.
Van Karin en haar man Jan (ja ook Jan), de baasjes van Siebe kregen we elk een gedroogde rundpees. Elk een ganse nog wel ! Dat knipt ons baasje gewoonlijk in zes delen zodat we daar drie dagen plezier van hebben.
Er was ook nog een verjaarskaartje met wensen bij en iets dat we nog nooit gekregen hebben vier flesjes bier hoge gisting, 8% alcohol. Daar weten we geen blijf mee en in gezamenlijk Drentenoverleg hebben we unaniem beslist van dat aan ons baasjes te schenken. Das toch een mooi edel gebaar hé, vinden jullie niet ?
Dank U wel Karin en Jan en Siebe voor dat onverwachte lekkere cadeautje .
Met noodtoestand in Oost Vlaanderen, in Vlaams Brabant en de digitale krant meld al twee mensen overleden door het noodweer.
Terwijl België dik in de smos zit heeft ons baasje zijn auto richting noorden gezet. Alsof we de laatste dagen nog geen water genoeg hadden gezien ging het richting Nederland. Al eeuwen bekend als een waterland was dat nog niet genoeg voor ons. Wij togen naar Rockanje, letterlijk in de rook van Rotterdam en dus ook aan zee !
Net als vorig haar was het ginds ook nog eens beter weer dan in t Belgikske. Tijdens de heenrit hebben we nog een vijftig kilometer regen gehad en nadien enkel nog de sporen van buien. De wandeling hebben we gans de tijd droog kunnen lopen.
Er waren flink wat jonge honden die we nog niet kenden, maar daar hebben we snel een mouw aangepast. Even wederzijds snuffelen, vooral onder de staart en binnen de kortste tijd hadden we geen geheimen meer voor elkaar.
Ook de baasjes hebben kennis gemaakt met enkele wandelaars die ze enkel kenden van t blog en het Drentenforum. Dat heeft ons goed opgebracht want Karin, het vrouwtje van Siebe, had voor elk van ons nog een verjaardagskadootje meegebracht . Dat was nu echt niet nodig Karin maar wel in dank aanvaard. Volgende maal, wanneer we elkaar nog eens ontmoetten overladen we je met natte likken !
Door een oor dat nog iets geluid toeliet hoorden we dat het baasje met ons lachte tijdens de terugweg naar huis. Die dacht dat wij sliepen en lachteons uit met ons gesnurk .
Toen we even thuis waren heeft ons baasje de houtkachel aangestoken en wij hebben onze bezigheden verder gezet. Gerekt en gestrekt voor t kacheltje. Een fijne afsluiter voor een fantastische wandeldag.
Bedankt Nederlandse Drentenvereniging voor de ontvangst en organisatie.
We hebben vandaag inderdaad de keuze tussen nat en kletsnat worden. We hebben namelijk ingeschreven voor de strandwandeling in Rockanje, Nederland.
Daar is de strandwandeling georganiseerd door de Nederlandse Drentenvereniging. En vermits wij ook in Nederland lid zijn van de Drentenvereniging gaan wij vandaag op stap !
Erger nat dan gisteren met de zoektocht naar Frick kan het alleszins niet wordenzegt ons baasje, en ook Heros zal er na gisteren ook wel op gehard zijn.
Alleen t vrouwtje verklaart ons goe zot maar de met de uitleg dat het vorig jaar ook zwaar bewolkt (zonder regen) was tot aan de grens en eens Breda voorbij alles blauwe lucht was, daar kan ze vrede mee nemen.
Verder zeggen ook verschillende weersvoorspellingen dat het in de voormiddag nog droog kan/gaat worden. En zodoende trekken wij er op uit.
Straks op deze plaats verslag van het gebeuren, portretjes van deelnemers die we al geruime tijd kennen van dit blog en het Drentenforum en waar we vanaf straks ook een gezicht op kunnen plakken.
Maar Frick is ook vandaag niet gevonden. We hadden deze maal zelfs de medewerking met Rudy een natuurgids van het natuurpunt de Liereman. Hij bracht ons na de uitleg van Cobi heel bereidwillig tot het punt dat hij hierin herkende.
Vandaag waren we ondanks het extreme slecht rotweer met 8 speurders. Wij hebben ons dan in twee groepen verdeeld die elk een mogelijk sector hebben doorzocht.
Dat we nat geworden zijn hoeven we niet vertellen denken wij, kletsnat tot op ons vel waren we nat. Dat het ook voor het baasje en voor mij hetzelfde was is al meer uitzonderlijk. Toen het baasje zijn autosleutels wou nemen merkte hij dat er zon 2 centimeter water in zijn broekzakken stond ! ! ! Die broekzakken blijken wel waterdicht te zijn, als er tenminste langs boven geen water in loopt .
Aan de zijde van het kanaal hebben wij, drie Tollers, drie dames, ons baasje en ikzelf Heros, een terrein afgezocht waar we ook nog eens aan elk bewoond huis zijn navraag gaan doen naar Frick. Eeen boerin die ons baasje van haar werk haalde kenden Frick uit het aankondigingblaadje van de gemeente Oud Turnhout. De uitbater van Burcht Hertog Jan kende Frick van de flyers en van het bezoek dat Ingrid daar al een maand geleden had gebracht. Een boer met een grote tractor had er ook al van gehoord via de buren.
Allen beloofden ons te verwittigen vanhet moment daar terug opdook. We hebben dus nog een sprankeltje hoop dat Frick nog gaat terug gevonden worden.Op een moment bij het begin rees die hoop ten berge toen een boer vertelde dat er een hondje met dezelfde kleur als Frick een tweetal weken was gevonden bij een familie daar een honderd meter van verwijderd. Maar dat hondje was naar het asiel gebracht. Navraag bij het asiel drukte onze hoop de kop in toen het om een keeshondje bleek te gaan waarvan de eigenaar het hondje al had opgehaald !
We wisten echt niet dat er zoveel water in de wolken kon zitten. Daar moeten ze toch enkele goochel trukken hebben uitgehaald om zoveel water tot hier te kunnen brengen.
Met bakken hebben ze de regen hier over ons uitgestort sinds gisterenavond, en haast zonder ophouden.
We kunnen nu wel verstaan dat er in verschillende laaggelegen gebieden overstroming gevaar bestaat. We lezen in de digitale krant dat het er ook langs de kanten van Oudenaarde gaat spannen en dat er geen zandzakjes meer verkrijgbaar zijn. Wat onze baas laat besluiten als die nu nog moeten gevuld worden zullen het wel slijkzakjes worden Straks toch maar eens naar Peter van de Zeppos en Hercule bellen om te vragen naar de stand van zaken in Melden bij Oudenaarde.
Hier in Vosselaar heeft de riolering tot nu toe alles kunnen slikken. Straks bij de zoveelste zoektocht naar Frick zou het wel eens héééél smerig kunnen worden in de velden en akkers ten noorden van Oud Turnhout. Het baasje twijfelt aan wat m aan zijn voeten gaat doen, hoge laarzen of zwemvliezen ? Thats the question !
Straks meer over dit deel van de activiteiten van vandaag, Heros gaat met het baasje mee zoeken, zegt het baasje. Of Heros daar zelf zo happy mee gaat zijn met al dat ploeteren is nog maar de vraag
Bedankt allemaal lieve mensen en hondjes, al die mensen en dieren die ons nog fijne jaren, gelukkige verjaardagen, nog vele jaren capriolen uithalen, en wat nog allemaal wensen, wij zeggen jullie ongdertduzendkerrenbedankt
Het was een fijne dag en t baasje heeft ons elke keer over ons bolleke gestreeld als er weer een felicitatie binnenkwam. We mogen blij zijn dat we nog haar op onze jachtknobbel hebben zoveel gelukwensen waren er.
Op ons blog, op het Drenten- en Tollerforum, via mail, drie telefoontjes en vijf felictaties op straat bij de wandeling ! ! ! Straffe toebak is t, dat wisten we echt niet dat zoveel mensen ons kenden en nog graag zagen ook.
We gaan nu het komende jaar nog meer kuren moeten uithalen om jullie niet teleur te stellen. Ons baasje heeft in elk geval beloofd : wij de kuren, hij het schrijf en tikwerk. Dat lijkt ons een goede overeenkomst die haalbaar is voor beide partijen ! Schoon gezeid hé.
Dat lijkt wel vakbondsklap na afgeronde onderhandelingen.
Vanaf deze morgen al merkten dat we een speciale dag tegemoet zouden gaan. Het baasje meldde keer op keer dat er weer een mailtje of een reactie op t blog was binnengekomen.
Felicitaties alom, op ons blog vooral,maar ook op het Drentenforum en op het Tollerforum. Op dat Tollerforum is ons baasje in feite niets verloren maar sinds de zoektochten naar Frick hebben wij daar ook enige bekendheid verworven. We danken in elk geval de vele mensen die ons een heel lang leven wensen en die hopen dat ze nog vele jaren van onze capriolen op t blog mogen genieten.
Zo ook overbuur Jan die ons baasje daarstraks aansprak terwijl hij het gras een laatste maal maaide dit jaar . Overbuur Jan prees het baasje met zn schrijfstijl. Hij hield er speciaal van dat het toch telkens leek dat de honden echt aan het woord waren.
Het baasje heeft aan Jan dan het boek van zijn grote voorbeeld, de Engelse schrijver Peter Mayle , hondenverhalenmeegegeven om dat eens te lezen. Het is uit dat boek dat t baasje de stijl van schrijven ontdekt heeft.
Deze namiddag kwamen Jos en Dympna, de baasjes van onze Harry ook nog even over onze bollekes strelen. Zij hadden, zoals meestal als ze binnenwippen, weeral lekkers voor ons bij. De varkensoren waren voornamelijk vers, en zo hebben wij ze graag. Ook ons baasje had verschillende snoepstrips uit de Lidl in de boodschappentas voor ons bij. Ook op die strips in de smaken tripe, turkey, pens, en zo verder zijn we smoorzot. Dat is voorraad voor de volgende week want eigenlijk verjaren wij elke dag van t jaar
Ze zijn beide jarig vandaag ons Hera en Heros, en ook die vier andere pups uit ons nest, vieren vandaag hun tweede verjaardag.
Twee jaar is het al geleden, die zenuwenlijersdag voor het hoofdbestuur en een Belle die ook op haar manier bezig was aan de voorbereidingen voor de geboorte.
De visie op het gebeuren bij de twee partijen bleek wel iets te verschillen. Belle had in een oud brandvat dat achter in de tuin lag alles klaargemaakt om de pupjes op de wereld te zetten.
De baasjes echter hadden binnen in de living een propere, ontsmette werpkist staan met opneemdoeken, handdoeken, kranten, klaar om te gebruiken en de pupjes in een beschaafde omgeving te laten geboren worden.
En dan mochten we beide zo goed onze best gedaan hebben, het scheelde geen haar of onze eerst geborene was in de zetel geboren. Belle moest zo nodig nog eens goed van zich laten horen tegen de gazettekesman met zijn reclamekrantjes. Door de opwinding was Hercule al half geboren en was al half op de wereld toen de baasjes Belle konden oppakken en in de werpkist dragen.
Zo makkelijk gingen de geboortes bij Belle. Van het eerste moment wist Belle wat ze met haar spruiten aan moest. De beestjes werden gelikt, en het vlies en navelstreng werden dadelijk door haar opgegeten. Na elk pupje was de werpkist terug netjes en kon de volgende zijn entrée maken.
Onvoorstelbaar dat het al twee jaar geleden is. Gisteren hebben we op het Drentenforum ook haast life een geboorte van een nestje van vijf kunnen meemaken. We hopen dat het baasje daar, Henk, even veel plezier gaat beleven aan zijn acht weken puppyplezier .
En dat heeft Heros goed begrepen. Geen vijf minuten heeft het geduurd nadat het baasje de houtkachel had aangestoken, of mijnheer Heros lag gerekt en gestrekt op het dekentje voor de kachel.
Het baasje wou toch nog een toerke wandelen maar kreeg niks dan verwonderde hondensnuiten te zien. Als ons trio een wijsvingers hadden dan hadden ze ermee tegen hun voorhoofd getikt. Zo van bij jou is er een hoek af zeker? met zulk weer gaan wandelen, daar moet dan toch wel iets mankeren.
Het baasje is dan maar wat extra voorraad brandhout gaan halen achteraan in het houthok in de tuin. Eén gekke hond is meegelopen, maar Hera is al halfweg de tuin teruggedraaid. Terug naar de kachel, een beter idee was er vandaag niet te bedenken.
We hopen wel dat de wind, in Holland spreke ze van storm, gaat liggen tegen zondag. Anders gaan we toch nog de duinen inwaaien als we in Rockanje gaan strandwandelen. Het vrouwtje, onze minister van binnenlandse zaken en financiën is er wat bezorgd over. Het baasje, zelf benoemd minister van buitenlandse zaken en landsverdediging, ziet het als zijn plicht van te gaan zegt m. Hij heeft namelijk tijdens de vorige week een grote bek gehad en tegen de Hollanders op het Drentenforum gezegd dat de Belgen de dapperste onder de Galliërs waren. Althans volgens Jules Cesaar zon tweeduzend jaar geleden toch.
We zullen wel zien denken wij, het is nog drie dagen naar zondag toe
Zeg dat het niet waar is horen wij ons baasje zeggen, den die ook al komt er dan achterna. Maar zijn ogen bedriegen hem niet. Ute stuurde ons deze verwittiging. We sparen dit jaar weeral drie wortelen , evenveel suikerklontjes, en drie chokotofkaramellen.
Dat waren toch de ingrediënten die vroeger in onze baas zijn bottinen lagen om de Sint, dat peerd en die negerkes die daar rondliepen te paaien om schoon cadeaus te krijgen !
Hier de kaart die we kregen toegestuurd om ons te melden dat de Sint zijn collega Van Gheledinges uit Bruhhe is achterna gegaan .
Elf november, in België en Frankrijk een Nationale feestdag en dus vrije dag. In Frankrijk is er in elk dorp dat zich respecteert een herdenking aan het plaatselijke monument ter ere van hen die gesneuveld zijn voor Frankrijk mort pour la patrie heet dat dan.
Wij zijn ook al meermaals naar de herdenking van 11 november geweest in ons Frans dorpje La Magdeleine. Door de veelvuldige Engelse inwijkelingen in het dorp krijgt deze herdenking toch wel een speciale uitstraling. Fransen , Engelsen en Belgen, toch drie hoofdrolspelers in die groote oorlog, la grande geurre, zoals de Fransen de eerste wereldoorlog noemen, samen rond het monument terwijl de burgemeester een brief voorleest van le président de la république.
Ook het Hurktoilet een blog over Frankrijk voor Nederlanders en Belgen schenkt uiteraard aandacht aan deze feestdag. Het onderwerp vandaag is een dorpje in Normandië dat voor de 1° wereldoorlog Allemagne heette en dat zich na de oorlog Fleurie sur Orne heeft genoemd.
Wat mij vooral trof waren de linken die in het artikel verwerkt zijn en waar in België en Nederland weinig over geweten is. Zoals de niet heropgebouwde dorpen in de buurt van Verdun in het departement Meuse (55) .
Van Oradour sur Glane dat na de tweede wereldoorlog museum geworden is weten we veel af omdat we er verschillende malen geweest zijn. Het ligt een 100 km van La Magdeleine vandaan. Maar deze negen niet heropgbouwde dorpen waren mij onbekend.
Kijk maar eens op het blog het hurktoilet voor het ganse verhaal of rechtstreeks op de Franstalige site van de verwoeste dorpen.
Dat is wat ons baasje zich afvraagt als m weer eens in de grote zetel kijkt en daar drie Drenten in allerlei posities ziet liggen.
Dan zijn die deze namiddag, profiterend van dat kortstondige zonnetje mee geweest met het baasje naar het bos. Belle was eerst aan de beurt en nu heeft zij pech gehad. Met haar heeft het baasje de gewone ronde gemaakt ze heeft wel ganse tijd los mogen lopen.
Hera en Heros die samen mee waren hebben dubbel geluk gehad. Op het einde van de ronde kwamen we buur Jef met zijn hondje tegen. Nu was dat lang geleden en het was nog zulk mooi weer dat het baasje besloot nog maar een stuk bij aan de wandeling te breien. Dubbele toer voor het jonge tweetal dus.
Wat ons baasje wel niet verwachtte was dat ze dadelijk na de thuiskomst terug de zetel zijn ingedoken. Daar is de enige beweging die ze nog uitoefenen het oplichten van een ooglid is
Overmorgen worden die twee, Hera en Heros twee jaar oud. Als je ze zo ziet liggen zou je er makkelijk een 1 voor zetten !
Deze week liep ik bij het gemeentehuis in Breda waar de Nederlandse drie-kleur vrolijk wapperde. Toen zag ik dat een Amerikaanse toerist in alle ernst naar die vlag stond te staren. Tot hij mij vroeg wat nu eigenlijk de betekenis was van de kleuren rood, wit en blauw.
Ik antwoordde, "Dat heeft alles te maken met de belastingen in Nederland" "Als we de belastingaangifte in de bus krijgen, worden wij rood van woede". "Als we vervolgens het te betalen bedrag lezen, trekken we wit weg". "Om ons dan ook nog een keer blauw te betalen" De Amerikaan knikte begripvol en antwoordde, "Bij ons is dat precies hetzelfde, alleen zien wij er nog sterretjes bij".
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
