Als herinnering aan het overlijden van Herman De Coninck op 22 mei 1997 in Lissabon. Onderweg naar een Poëziecongres zeeg hij neer op straat
MEISJE
Jezelf, het besef en meteen ook het lef dat je dat gewoon kunt hebben en er af en toe een mening van kunt laten zien of een borst: hoe vroeg begint dat,
en eindigt dat eigenlijk ooit? Vrouwen zijn gemaakt van meisjes, steken op hun veertigste nog altijd hun tong uit van vijftien, worden almaar even jong,
kunnen niet niet-verleiden. Zoals poezie: een poes die voorzichtig over een toets of tien van een piano is gelopen en omkijkt: heb je dat gehoord? Heb je me gezien?
O, de meisjesachtigheid van veertigjarige meisjes, hoe ze soms willen, soms niet, maar eigenlijk altijd, als je het maar ziet. Waar is de tijd? Hier is de tijd.
-Herman de Coninck-
RAPARIGA
Tu própria, que podes ter a noção e ao mesmo tempo o atrevimento de simplesmente expor de vez em quando uma opinião ou um seio: quando começa isso,
e no fundo quando acaba? As mulheres são feitas de raparigas, aos quarenta ainda deitam a língua de fora como aos quinze, ficam cada vez mais jovens,
não sabem não seduzir. Como a poesia: um gato que prudentemente caminha sobre as teclas de um piano e olha para trás: ouviste? viste-me?
Ah, o ar jovem das raparigas de quarenta, como umas vezes querem, e outras não, mas afinal sempre, se repararmos bem. Onde estão os bons velhos tempos? Estão aqui, esses tempos.
Bron: klik HIER! Voor een eerder bericht over Herman de Coninck: klik HIER!
Categorie:Poëzie, literatuur... Tags:Herman De Coninck
Op verzoek... van opnieuw een lieve blogbezoekster... deze vertaling van Fado Mãe (zie bericht hieronder)
Ai minha fonte, meu rio, Oh mijn bron, mijn rivier, ai de água tão pura e bela, met water zo zuiver en mooi, nos seus olhos um sol met in je ogen een zon que é a minha janela. dat is mijn raam. Quem me dera ser o mar Zij schonk mij de zee para a embalar om mij te wiegen e adormecé-la. en in te slapen.
Salir do Porto 2009
E não deixar seu corpo arrefecer, En zij laat haar lichaam niet afkoelen, agasalhar-lhe o peito em minha mão; koestert haar borst in mijn hand; e não deixar o vento, a chuva, a mágoa, en laat niet toe dat de wind, de regen, het verdriet, a solidão na sua água de eenzaamheid in haar water mergulhar meu coração. mijn hart zal binnendringen.
Quem me dera ser o mar Zij schonk mij de zee para a embalar e adormecé-la!... om mij te wiegen en in te slapen!
Ãvante Camarada! 1e de Maia de 1974... Dia do Trabalhador...
Door de crisis misschien niet écht een dag om te vieren, toch wens ik vandaag al mijn blogbezoeksters/-bezoekers een spetterende dag toe !
Àvante, camarada, àvante, Junta a tua à nossa voz, Àvante, camarada, àvante, camarada, O sol brilhard pra todos nós!
Voorwaarts, kameraad, voorwaarts, Voeg jouw stem bij de onze, Voorwaarts, kameraad, voorwaarts, kameraad, De zon zal schijnen voor ons allemaal.(*)
« de eerste mei 1974 wordt een indrukwekkende en ontroerende manifestatie van opluchting; de rode anjers, het nieuwe symbool, zijn overal aanwezig, zelfs in de loop van de mitrailleurs; het is het moment waarop broederschap mogelijk lijkt » (*)
(*) Uittreksel uit het boek Portugal, de bloem en de sikkel p. 143-144 (zie ook bericht van 25 april 2009)
« Omstreeks één uur in de ochtend van 25 april (1974) zendt het katholieke station Rádio Renescença het lied Grândola, vila Morena uit, het sein voor het begin van de coup. Om 3 uur zetten de militairen zich in beweging. Sommige regimenten begeven zich naar de grensposten en de vliegvelden, terwijl anderen de gevangenissen omsingelen waar zich politieke gevangenen bevinden en de officieren die gearresteerd waren bij de opstand in Caldas da Rainha. »
Uittreksel (p. 142) uit het boek: Portugal, de bloem en de sikkel, Synopsis, J. Rentes de Carvalho, Nederlandse vertaling door August Willemsen, 1975, BV Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam, ISBN 90 295 3450 8
Grândola, vila morena Tekst en muziek: Zeca Afonso (1)
Gebracht door Amália Rodrigues...
Grândola vila morena
Grândola, kleine bruine stad Terra da fraternidade
Grond van broederschap O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen Dentro de ti ó cidade
Binnen jouw muren, o stad Dentro de ti ó cidade
Binnen jouw muren, o stad O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen Terra da fraternidade Grond van broederschap Grândola vila morena Grândola, kleine bruine stad
Em cada esquina um amigo
Op elke hoek een vriend Em cada rosto igualdade Op elk gelaat gelijkheid
Grândola, vila morena Grândola, kleine bruine stad
Terra da fraternidade Grond van broederschap
Terra da fraternidade Grond van broederschap
Grândola, vila morena Grândola, kleine bruine stad
Em cada rosto igualdade Op elk gelaat gelijkheid
O povo é quem mais ordena
Het volk heeft het voor het zeggen
À sombra duma azinheira
In de schaduw van een kurkeik Que já não sabia a idade Die niet meer wist hoe oud hij was
Jurei ter por companheira Zwoer ik mij te laten leiden
Grândola, a tua vontade Grândola, door jouw wil
Grândola, a tua vontade Grândola, door jouw wil
Jurei ter por companheira Zwoer ik mij te laten leiden
À sombra duma azinheira
In de schaduw van een kurkeik Que já não sabia a idade Die niet meer wist hoe oud hij was
Oude filmbeelden uit Nazaré Rancho én Amália met Canção Do Mar/Solidão...
Solidão Eenzaamheid
Amália Rodrigues
Composição: Indisponível
Solidão de quem tremeu
Eenzaamheid van degene die beeft
A tentação do céu
De verleiding van de hemel
E dos encantos, o que o céu me deu
En de verrukking die de hemel mij gaf
Serei bem eu
Zal ik het zijn
Sob este véu de pranto
Onder deze sluier van tranen
Sem saber se choro algum pecado
Zonder te beseffen dat huilen zonde is
A tremer, imploro o céu fechado
Het beven, smeekt ze de gesloten hemel
Triste amor, o amor de alguém
Droevige liefde, liefde van een ander
Quando outro amor se tem
Wanneer er een andere liefde is
Abandonado, e não me abandonei
Wordt ik verlaten, en verlaten ben ik niet
Por mim, ninguém
Door mij, kan niemand
Já se detém na estrada
Hem nu nog tegenhouden op de weg
Het lukt mij niet zo goed om één van de laatste zinnen (abandonado, e não me abondei ), naar mijn gevoel, correct vertaald te krijgen Indien er iemand een beter voorstel heeft, laat het mij alsjeblief weten Alvast bedankt !
Volgende link laat je een andere uitvoering, gebracht door Dulce Pontes, horen: klikHIER!
Omdat het niet altijd mogelijk is om fados te vinden die ik op dit blog wil zetten, heb ik me voor de eerste keer gewaagd aan een eigen upload naar Youtube Hierbij dan het resultaat.
TIA MACHETA Tante Macheta
Autores: João Linhares Barbosa/Manuel Soares
O amante não aparecera, De minnaar was niet verschenen, Triste Severa, Droevige Severa, Sempre fiel, Altijd trouw, Chamou a tia Macheta, Trekt naar tante Macheta, Velha alcoveta, Oude koppelaarster, Pra saber dele. Om meer te weten over hem.
A velha pegou nas cartas De oude vrouw trok de kaarten Sebentas fartas Verschrikkelijk vuil De mãos tão sujas Met handen zo vies E antes de as embaralhar En voordat zij ze schudde Pôs-se a grasnar Begon ze te krassen Como as corujas. Zoals een oude heks.
Ele não vem, minha filha, Hij komt niet, mijn meisje, Di-lo a espadilha, Zegt de schoppenaas, Há maus agoiros. Er zijn slechte voortekenen. Há também uma viagem, Er is ook een reis, Um personagem Iemand A dama doiros. De gouden dame.
Este conde é o meu fraco, Deze graaf is mijn zwak, Tome um pataco Het is een nietsnut Tia Macheta. Tia Macheta. A velha guardou as cartas Het oudje borg de kaarten, De sebo fartas Van vet verzadigd, op Sob a roupeta. Onder haar bovenkleed.
Caíram três badaladas Er weerklonken drie klokslagen Fortes, pesadas, Luid, zwaar, Três irmãs gémeas; Drie tweelingbroers; Cá fora nos portais frios Hier buiten in koude portalen Cantam vadios Zingen vagebonden Feias blasfemas. Afschuwelijk godlasterlijk.
O fidalgo não voltou, De edelman kwam niet terug, Severa o esperou Severa bleef wachten Até ser dia. Tot de dageraad. E desde essa noite, é que existe En sinds die nacht, ontstond er O fado triste da Mouraria.
De droevige fado van Mouraria.
(eigen vertaling)
De fadista is Berta Cardoso (1911-1979) en zij is zeker een referentie uit het gouden tijdperk van de fado. Een leeuwerik die kwam, zong en won. Toen zij 16 was zong zij voor de eerste keer in t openbaar met Armandinho. Berta Cardoso had een onberispelijke dictie en haar stem stond bekend als A voz de oiro do fado (de gouden stem van de fado).
A fábrica de cerâmica Bordalo Pinheiro nas Caldas da Rainha...
foto van de Fábrica Bordalo Pinheiro uit 1897...
Ook in Portugal leeft de crisis onder de mensen.
Bij de ochtendenbabbel, tijdens het wachten op de padeira met de verse broodjes, hoorde ik de verontwaardigde verhalen over een dreigende sluiting van de keramiekfabriek, opgericht door de kunstenaar Rafael Bordalo Pinheiro, uit het nabijgelegen Caldas da Rainha.
Zelf ontwierp hij, behalve ornamenten, de beeltenis van Zé Povinho'. Deze Zé Povinho staat symbool voor de Portugese man uit het volk. Wil je iets meer weten over Zé Povinho en zijn schepper, klik dan HIER!
170 mensen dreigden hun job te verliezen, daar hun salarissen niet konden uitbetaald worden... Door de financiële hulp van de regering kan dit voorkomen worden Hieronder een opname uit het journaal van 30 maart: stukken, vervaardigd met de orignele mallen, worden verkocht in een grootwarenhuis...
De groep Visabeira van Viseu wordt de hoofdaandeelhouder, van dit stukje kunstpatrimonium uit Portugal.
Bron:
(Klik op het logo voor de link - Clica na logo por a ligação)
Waar is de grens tussen een tekst voor muziek en een gedicht ? Deze dichteres brengt fado Luister en huiver met mij mee
HÁ UM VÉU NO MEU OLHAR Mijn blik is versluierd QUE A BRILHAR DÁ QUE PENSAR Dat verheldert het denken NOS MISTÉRIOS DA BELEZA Over de geheimen van de schoonheid ESPELHO MEU QUE ACONTECEU Weerspiegelt mij wat er is gebeurd DO QUE É TEU E DO QUE É MEU Wat er van mij is en wat van jou JÁ NÃO TEMOS A CERTEZA Hebben wij nu niet de zekerheid
A MOLDURA DESTE ESPELHO De kader van deze spiegel ESPELHO FEITO DE OURO VELHO Een spiegel gemaakt van oud goud TEM OS TRAÇOS DUMA FLOR Heeft de trekken van een bloem MUITAS VEZES FOI PARTIDO Hij werd vele malen gebroken PROMETIDO E PROIBIDO Beloofd en verboden AOS ENCANTOS DO AMOR Charmes van de liefde
ESPELHO MEU DIZ A VERDADE De spiegel vertelt de waarheid DA IDADE DA SAUDADE Over de leeftijd van de saudade À MULHER ENVELHECIDA Van de oudere vrouw SEGUE EM FRENTE NA MEMÓRIA Dat herinnert men zich eerst MATA A GLÓRIA DESSA HISTÓRIA Het doodt de luister van dit verhaal DA PRINCESA PROMETIDA Over de beloofde prinses
Letra: Aldina Duarte Uit Mulheres ao Espelho/ disco
Vrouwen vieren feest in Portugal op 8 maart, de Internationale Vrouwendag.
Maar niet allemaal zoals wij denken. Voor de meeste vrouwen in dit land is deze dag een dag waarop ze niks hoeven te doen. Ze worden in de bloemetjes gezet en er worden feesten (soms met strippers) en etentjes voor hen georganiseerd. Eén dag in het jaar mogen en kunnen ze genieten, en dat doen ze dan ook volop. Maar sommigen van hen vergeten, dat zij de overige 364 dagen nog steeds in een machowereld leven.
Ondanks het feit dat er ook in Portugal steeds meer meisjes hogere studies aanvatten en daarin ook aangemoedigd worden door de overheid, blijft er in het dagelijkse leven nog veel te doen voor de vrouwenemancipatie. Portugal is nog steeds een mannenmaatschappij.
Hieronder een tekst (met vertaling) gevonden op een Portugese website.
Ook deze prachtige video heb ik daar gevonden.
A igualdade entre mulheres e homens não se realiza pela simples criação de leis ou convenções anti-discriminatórias. Não é fácil reduzir a diferença entre o Direito e a vida, entre law in books e law in action. Isso mesmo resulta da Convenção para a Eliminação de todas as formas de Discriminação contra as Mulheres, que obriga Portugal e os demais Estados vinculados a adoptar todas as medidas necessárias "para modificar os modelos de conduta sociais e culturais dos homens e das mulheres, tendo em vista alcançar a eliminação de preconceitos e de práticas habituais ou quaisquer outras que se baseiem na ideia da inferioridade ou superioridade de qualquer dos sexos ou em papéis estereotipados para os homens e para as mulheres" (artigo 5º, alínea a).
De gelijkheid tussen mannen en vrouwen wordt niet bekomen door simpelweg anti-discriminatiewetten en -overeenkomsten te maken. Het is niet gemakkelijk om het verschil weg te werken tussen het recht en het leven , tussen law in books en law in action.
Hieruit volgt dat het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, Portugal (België, Nederland, ) en andere staten verplicht om passende maatregelen te nemen om: « het sociale en culturele gedragspatroon van de man en de vrouw te veranderen ten einde te komen tot de uitbanning van vooroordelen, van gewoonten en van alle andere gebruiken, die zijn gebaseerd op de gedachte van de minderwaardigheid of meerderwaardigheid van één van beide geslachten of op de stereotiepe rollen van mannen en vrouwen. » (5de artikel, alinea a).
De volledige Nederlandse tekst van het Vrouwenverdrag van de Verenigde Naties vind je via volgende link: klik HIER!
Voor het bericht van vorig jaar over de Vrouwendag, met meer over de ontstaansgeschiedenis, klik HIER!
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
