Tegen de leugen, de multicul, de islamisering, de politiek-correcte dogma's en de volksverraders van Vlaanderen
04-03-2008
Plundering sociale zekerheid
Van de webstek van Filip De Man
Op één dag lopen niet minder dan drie berichten binnen die aantonen hoe onze sociale zekerheid geplunderd wordt.
1. In de Kamercommissie sociale zaken mocht mijn collega Guy DHaeseleer vernemen dat de vorige week ontdekte fraude inzake dopgeld inderdaad zon tienduizend personen (meestal allochtonen) betreft. Door valse C4-documenten konden de bedriegers de staat voor tientallen miljoenen euro oplichten (enkele miljarden oude franken). De (on)bevoegde minister, de blijkbaar onvermijdelijke Laurette Onkelinx van de PS, heeft een strenge aanpak beloofd. Woeha. 2. Uit het kersvers rapport "Irreguliere immigranten in België. Inbedding, uitsluiting en criminaliteit" van Masja van Meeteren, Marion van San en Godfried Engbersen blijkt dat ongeveer honderdduizend illegalen in België verblijven. Zoals bekend is de maatschappelijke kostprijs hoog, denk maar aan het zwartwerk en de criminaliteit die er het gevolg van zijn. Minister van Binnenlandse Zaken Dewael (Open VLD) weigert echter de politie systematisch illegalen te laten opsporen. 3. Over naar nog een PS-excellentie: Christian Dupont van Maatschappelijke Integratie. Die wist te melden dat de illegalen in dit land steeds meer gebruik maken van hun recht op dringende medische hulp. Blijkbaar wordt dat begrip door de (meestal door links bestuurde) OCMWs zodanig ruim geïnterpreteerd dat de kosten vreselijk de pan uitswingen. In 2003 telde men 11.399 dossiers voor een totaal bedrag van 17,6 miljoen euro, in 2006 ging het om 38 miljoen euro, vorig jaar kwam men wellicht het definitief cijfer is niet bekend - boven de 40 miljoen uit. Ofte 1,6 miljard fr. per jaar. Dupont krijgt van mij de vraag of daar geen paal en perk moet aan gesteld worden, maar veel hoop mag men niet koesteren. De PS zal zijn toekomstige kiezers verder verwennen. Met ons belastinggeld.
Het is er dan toch van gekomen, de 0000 heeft de uitzending op het internet geplaatst. Voor hen die De Keien Van De Wetsraat met Bruno Valkeniers hebben gemist.
Voor hen die niet naar Gent komen: column van Frank Vanhecke
De al maanden aanslepende communautaire doodstrijd van een land dat
nooit het vaderland van de Vlamingen wou zijn, zou ons haast doen
vergeten dat er nog andere problemen zijn die de toekomst van
Vlaanderen en van onze kinderen bedreigen: met name de falende
integratie van grote groepen vreemdelingen en de opmars van de radicale
islam. Maar enkele recente uitspraken drukken ons opnieuw met de neus
op de feiten
. Sharia
Rowan Williams, de Anglicaanse aartsbisschop van Canterbury, zorgde
onlangs voor stevige politieke deining in Groot-Brittannië. Williams
verklaarde dat de (gedeeltelijke) invoering van de sharia in de
toekomst onvermijdelijk was en zelfs wenselijk om de samenhang in de
samenleving te bevorderen. Britse politici haastten zich om zich te
distantiëren van de uitspraken en beklemtoonden dat in Engeland tot
nader order de Britse wetten gelden en niet de heilige wetten van de
koran
Klare taal, maar dat belet niet dat vandaag in Groot-Brittannië al
tientallen sharia-rechtbanken vonnis vellen in erfenis-, huwelijks- en
echtscheidingszaken. Met verstrekkende gevolgen. Vrouwen komen er in
dat bastion van baardige imams doorgaans bekaaid van af. Deze
rechtbanken leggen het probleem van het multiculturalisme bloot,
schreef Johann Hari in The Independent. Het is een soort van
feelgooddoctrine geworden, die het verschil koestert, zonder zich
daarbij af te vragen wat dat verschil precies inhoudt
Eigenlijk moeten we de Britse bisschop wel dankbaar zijn, want
misschien hebben zijn uitlatingen wat ogen geopend. Ze maken immers
duidelijk waar de multiculturele doctrine onherroepelijk toe leidt:
etnische en religieuze apartheid. Johann Hari: Als je echt gelooft dat
Groot-Brittannië (België, Europa ) bestaat uit een allegaartje van
culturen die we als doel op zich moeten beschermen, promoten en
respecteren, valt er maar weinig in te brengen tegen het voorstel van
de aartsbisschop. Elke cultuur heeft immers recht op haar eigen
rechtbanken, regels en scholen De Turkse premier Erdogan liet de
voorzet niet liggen en trapte de bal keihard in doel. Integratie ongewenst
Erdogan riep zijn Turkse landgenoten in Duitsland, Frankrijk, Nederland
en België onlangs op zich niet te veel te integreren. Want assimilatie
is een misdaad tegen de menselijkheid. Erdogan eiste in één adem ook
de oprichting van Turkse scholen en universiteiten. Pikant detail: de
massa-demonstratie in Keulen werd op reuzengrote reclamepanelen
aangekondigd met een foto van Erdogan op een rode vlag met halve maan
en de Turkse slogan: de Führer komt Een pijnlijke vergelijking.
Het optreden van Erdogan is een verbluffend staaltje van politieke
arrogantie en het voorspelt ook weinig goeds voor het Turkse
lidmaatschap van de Europese Unie. Het zal als grootste lidstaat een
permanent veto-recht opeisen en in Brussel dicteren wat Europa moet
doen, waarschuwt Derk Jan Eppink. Zo niet, dan is Europa
anti-islamitisch.
Het Turkse voorbeeld kreeg prompt navolging. Zo liet ook Marokko weten
dat het de banden met de Marokkaanse gemeenschap in het buitenland wil
aanhalen. Mohammed Ameur, de minister voor Marokkanen in het
buitenland, eiste Erdogan achterna onderwijs in de Arabische taal
en de Marokkaanse cultuur. Volgens de minister moet de Marokkaanse
gemeenschap in het buitenland beschouwd worden als de zeventiende
regio van het land. Geef toe, dat laat aan duidelijkheid niets te
wensen over. Vergeet de integratie, Turkije en Marokko beschouwen hun
onderdanen in Europa als een (islamitische) enclave of provincie. Het
nieuwe kolonialisme onder de vlag van de immigratie en de
multiculturele gedachte.
Het is opmerkelijk maar niet verbazend dat de uitspraken van de
Britse aartsbisschop, van de Turkse premier Erdogan en van de
Marokkaanse minister in onze media, op enkele korte berichtjes tussen
de gebroken armen en benen na, nergens weerklank vonden, laat staan tot
een politiek of maatschappelijk debat hebben geleid. De reden laat zich
raden: de uitspraken markeren het failliet van het multiculturele
samenlevingsmodel. Het multiculturalisme is een dwaze linkse utopie,
een feelgooddoctrine die de ogen sluit voor vrouwonvriendelijke en
mensonterende praktijken (van verplichte hoofddoekdracht tot gedwongen
huwelijken, van genitale verminking tot eremoord), voor etnische en
religieuze gettovorming en voor schier onoplosbare maatschappelijke
spanningen. Het multiculturalisme is een doodlopend straatje. Het is
leuk om gelijk te krijgen, maar soms zouden wij liever geen gelijk
krijgen
Alleen als we het cultuurrelativisme, de multiculturele gedachte en de
diversiteitscultus begraven, alleen als we zonder complexen durven
strijden voor het behoud van onze Westerse normen, waarden en vrijheden
kunnen we de multiculturele Apocalyps en de opmars van de radicale
islam een halt toe roepen. Islamisering
De bloedstollende beelden van 11 september staan nog altijd op ons
netvlies gebrand. De schokkende wijze waarop een vreedzame manifestatie
tegen de islamisering in Brussel door de politie uit elkaar werd
geranseld is in ons geheugen gegrift. Terwijl het Belgische regime de
Vlaamse onafhankelijkheidspartij Vlaams Belang wil liquideren onder het
mom van een proces wegens vermeend racisme en islamofobie lijkt de
radicale islam zich als een kanker uit te zaaien in de schoot van onze
samenleving.
De bekende Nederlandse oorlogsjournalist Arthur van Amerongen dook
onder in het Brusselse milieu van moslimextremisten en publiceerde
zopas zijn verontrustende bevindingen in het boek Brussel: Eurabia.
De term Eurabia wordt in linkse en politiek-correcte hoek gemakshalve
geklasseerd als een hersenspinsel van rechtse of extreem-rechtse
rakkers. Maar dat is het dus niet. Van Amerongen vertelt in interviews
dat hij vroeger zeer positief stond tegenover allochtonen en een vurig
aanhanger was van de multiculturele ideologie. Maar in Brussel vielen
de schellen van mijn ogen.
Van Amerongen: De tijden zijn veranderd. Moderne moslims, als die al
bestaan, houden altijd zalvende praatjes over de mogelijkheid van een
Europese islam. Maar in Brussel zag ik enkel gettos vol moslims met
middeleeuwse opvattingen die op geen enkele manier in contact staan met
de Belgische samenleving. Sterker nog, ze verachten die samenleving.
De onderzoeksjournalist werd na enkele interviews gebrandmerkt als een
racist, zo gaat dat nu eenmaal in ons land. Blijkbaar is het voor
anti-racismebewegingen in België een probleem om überhaupt kritiek te
uiten op de (extreme) islam. Het islamdebat in dit land wordt beheerst
door angst en politieke correctheid. Als je het over criminele of
salafistische Marrokanen hebt, word je meteen als fascist weggezet.
Tja, vertel ons wat.
Athur van Amerongen is bijzonder pessimistisch gestemd: Ook in Brussel
verkondigen die moderne moslims tegen de buitenwereld dat de islam
het geloof van liefde is, het geloof van vrede. Maar binnenhuis
predikten diezelfden de haat en de jihad tegen hun gastland. Tot zover
de Nederlandse journalist die intussen veiliger oorden heeft opgezocht.
U merkt dat wij als enige partij - er dus niet ver af zitten met onze
waarschuwende boodschap. Het is leuk om gelijk te krijgen, maar soms
zouden we liever geen gelijk hebben Vlaamse onafhankelijkheid
Ook op een ander domein en daar zijn we dan wel weer heel blij om
hebben we de voorbije maanden gelijk gekregen en dat is met onze strijd
voor Vlaamse onafhankelijkheid. Voor één keer zullen we het wat dat
betreft iets korter houden, wij hebben de voorbije jaren en maanden
vaak en duidelijk genoeg op die nagel getimmerd, lees er onze site en
de columns maar even op na. En dus kan ik mij vandaag tot de essentie
beperken. Wij hebben de idee van Vlaamse onafhankelijkheid gezaaid, in
de politiek, in de Vlaamse huiskamers en in economische kringen in
Vlaanderen. Het beeld dat België klinisch dood is, is intussen ook in
het buitenland diep doorgedrongen. Meer en meer Vlamingen beseffen dat
de jaarlijkse miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië geen
solidariteit zijn maar een georganiseerde diefstal waar de Walen zelf
niet beter van worden en die de Vlaamse welvaart en toekomst
ondermijnt. Meer en meer Vlamingen beseffen dat Belgische
staatshervormingen tijdverlies zijn en Vlaanderen nooit zullen geven
wat het nodig heeft en waar het recht op heeft. Meer en meer Vlamingen
beseffen dat een eigen Vlaamse staat het enige alternatief is voor het
Belgische moeras. Wij waren het eerst, nadien volgde de Warandegroep
met het geruchtmakende manifest voor Vlaamse onafhankelijkheid en zopas
volgde de linkse Gravensteengroep. De Vlaamse
onafhankelijkheidsgedachte is al lang geen vage droom meer maar een
tastbare en grijpbare mogelijkheid. En dat is in grote mate onze
verdienste. Wij, het Vlaams Blok en later Vlaams Belang, zijn de
voortrekkers geweest. Die waarheid zal niemand ons kunnen afnemen. Geen afscheid
Het is leuk om gelijk te krijgen. Maar wie zijn nek uitsteekt moet er
rekening mee houden dat die vroeg of laat op het schavot kan belanden.
Revolutionairen en revolutionaire ideeën worden wel vaker het mikpunt
van hoon, verkettering of heksenjacht. Het is het lot van rebelse
geesten die durven ingaan tegen de machthebbers en de heersende
opvattingen Dat heeft ons nooit belet om de waarheid te zeggen, om te
zeggen wat u denkt, om te zeggen wat moest gezegd worden. En dat
zullen wij ook morgen blijven doen.
Deze column is meteen mijn laatste column als voorzitter van het Vlaams
Belang. Na twaalf jaar strijd geef ik trots de fakkel door aan mijn
opvolger Bruno Valkeniers. Trots om wat het Vlaams Blok en het Vlaams
Belang in 30 jaar tijd heeft gepresteerd. Trots omdat wij de bakens
hebben uitgezet. Omdat wij politieke taboes hebben gesloopt: over
criminaliteit, de manke integratie van vreemdelingen en de sluipende
opmars van de islam, over Vlaamse onafhankelijkheid. Trots dus, jawel.
Maar ook grote dankbaarheid. Dankbaarheid voor het enorme vertrouwen
dat ik al die jaren gekregen heb, van de honderden mandatarissen, van
de duizenden militanten en honderdduizenden kiezers. Dankbaarheid voor
uw trouw, uw tomeloze en onbaatzuchtige inzet. Het was een eer uw
voorzitter te zijn!
Mijn vertrek als voorzitter betekent uiteraard - niet het afscheid
van de partij. We hebben samen heel wat politieke veldslagen gewonnen,
maar de strijd is nog niet beslecht. Het einddoel is in zicht. Het is
tijd om de oogst binnen te halen. Laat ons dus, onder een nieuwe
voorzitter, met hernieuwde moed, geestdrift en eendracht, verder
vechten tot wij die grote droom van generaties Vlamingen hebben
waargemaakt: een onafhankelijke Vlaamse staat, waar wij baas zijn in
eigen land!
Wel Bert Anciaux, waarom niet onmiddellijk stoppen?
De pisvretende volksverrader, alias den blèter, is gaan uithuilen bij HLN die kopt "Zonder respect stop ik ermee"
Hoe zonder respect? Van wie voor wie, voor wat? Bertje vergeet dat respect niet afkoopbaar is maar iets is wat je moet verdienen. Bertje heeft nog geen respect voor zichzelf: bij de eerste de beste gelegenheid laat hij zich voor alles en nog wat opdraven om toch maar als leukste op de buis te kunnen komen. Koekjes met eigen urine vreten getuigt van veel zelfrespect. Om nog niet te spreken over zijn houding tegenover zijn eigen volk: weg met ons, leve de verrijkende (sic) verscheidenheid. (om Janssens te citeren: hoe meer criminalateit we aantrekken hoe gezelliger een stad is, of iets in die zin dan toch wat bewijst dat de SP.a toch uw standpunt deelt in deze)
Het "respect" waar Bertje op teert is het afkopen van schouderklopjes met véél belastingsgeld van culturele graaiers en profiteurs. Maar net zoals vriendschap niet te koop is Bertje, laten deze "vrienden" u vallen als een baksteen de dag dat u niet meer met uw (andermans) portefeuille kunt zwaaien, want dat is het enige waar u sterk in bent.
Het wordt pas heel gênant en lachwekkend tegelijkertijd als "het" zegt : "Ik wil een rol van betekenis spelen."
Gênant, omdat wie een rol van betekenis wil spelen, in dit geval in de politiek, er voor moet zorgen dat hij voldoende mensen achter zich kan scharen die kiezen voor zijn programma en standpunten. Maar "het" wil maar niet beseffen dat zijn clubje - spirit kan bezwaarlijk nog een partij genoemd worden - enkel teert op hogergenoemde graaiers en profiteurs. Ondanks door de kiezer "uitgespuwd" wil meneer de scepter zwaaien. Dat noemt zich dan democratisch.
Lachwekkend, omdat het mij doet denken aan dat mopje van die olifant en die muis die samen door de kurkdroge savanne lopen. Zegt de muis tegen de olifant: wij doen nogal wat stof opwaaien hé.
Wat vertelt deze kwal in Le Matin(27-02-08) over immigratie en intergratie:
Ik zie de problemen wel maar van op enige afstand gezien zeg ik: geen enkele migratiegolf uit de geschiedenis is ooit harmonieus verlopen. Er waren altijd spanningen, problemen, racisme of terroristische aanslagen. Hoe cru het klinkt, dat is dus normaal. Als er een grote groep mensen in één land aankomt, is er altijd een lange periode nodig om die op een min of meer aanvaardbare manier in te passen. De vuistregel is: drie generaties. Nog wat geduld, dus.
In welk een ivoren toren zit die huichelaar?
Net nadat Ludo Daerden (of is t Michel Campenhout?) raaskalde dat de criminaliteit in Antwerpen is gedaald lezen we eveneens in Le Matin dat de criminaliteit (slechts) met ⅕ is gestegen. Mooi verpakt om niet te zeggen dat de misdaad is TOEGENOMEN met 20%. En vanwaar komt die toename? Van autochtonen of van import? Twee keer raden.
Vandaag lezen we, n.a.v. het nieuws over eremoorden in bilziek, in de Gazet van Janssens in een commentaar van John De Wit, gerechtsjournalist, waarbij hij schrijft: Opvallend is dat de jongere generatie daders veel vlugger overgaat tot geweld dan de oudere, die eerst nog probeert te onderhandelen. Logisch, dat weet u, ik, iedereen alleen onze pocos niet maar nu schrijft De Wit het zelf: De daders zijn meestal mannen. Het zijn vaak criminelen die al voor andere feiten voor de rechter stonden , maar zo licht werden aangepakt dat ze het gevoel hebben dat ze zich alles kunnen permitteren.
Terzijde volgend verhaaltje uit HLN van 27-02-08. Ene Morad, een 17-jarige met 50 misdrijven op zijn palmares, werd weer eens opgepakt door de Brusselse politie. Bij zijn ondervraging beloofde hij taartjes aan de agenten die hem hadden geklist. Vandaag nog word ik weer vrijgelaten en trakteer ik jullie op gebak. En jawel hoor: de jeugdrechter liet hem gaan. Eerlijk als Morad is hield hij zich aan zijn woord en liet taartjes afleveren op het politiekantoor met de boodschap: Ik hou altijd mijn belofte.
Voor alle duidelijkheid vertaal ik nu wat Coolsaet orakelde.Ten behoeve van simpele gewone mensen zoals ondergetekende en om duidelijk te maken waarom ik hem een kwal noem, gemene egoïstische smeerlap ware misschien beter, wat uiteindelijk voor de meeste socialisten telt. Ik hou het bij kwal, dat vind ik al lelijk genoeg. Op zijn eigenste webstek lees ik: We worden overspoeld onder eindeloze brokken nieuws. CNN en Internet brachten de wereld in onze huiskamer, maar daarmee ook de complexiteit van een onnoemelijk aantal lokale situaties. Maar de hoeveelheid beschikbare informatie verbergt dikwijls het onvermogen om al die feiten te ordenen in ons hoofd, om ze te interpreteren. DAT is nu net waar Coolsaet zich zelf aan laat vangen. hij ziet het bos door de bomen niet meer en dan moet ik misschien wel sukkelaar i.p.v. kwal schrijven. Maar goed, ik vertaal:
Ik zie de problemen wel maar gezien mijn omgeving - villawijk of burgerijwoning, loge, mijn socialistische vrienden, mijn topfuncties en ga zo maar door heb ik daar zelf, net als mijn poco-vrienden, niet de minste last van. Laat dat maar over aan het domme plebs. Wij prijzen ons gelukkig over een zeer sterke verrekijker te beschikken om toch nog enigszins iets op te vangen hoe het er bij het kiesvee aan toe gaat. Wij, het regime, de rijke industriëlen, baronnen en andere graaiende betweters genieten met volle teugen: hoe meer volk, hoe meer belastingen of winst we kunnen binnenrijven. Och god, is er daardoor meer criminaliteit, voor onze portemonnee moeten we dat er bij nemen. Niet het geluk van het plebs maar wel ons spaarboekje is belangrijk. Hoe cru het ook klinkt, dat is dus normaal. Niet dat we de mogelijkheid niet zouden hebben om immigratie tegen te houden, maar waarom, zie hoger, zouden we dit doen? Dit lost zichzelf op na drie, vier, vijf, zes, zeven - ga zo maar door- generaties. Geen probleem dus. Geduld is de moeder van stelende eksters en pedante politiekers. (nietwaar Bart?)
Rik Coolsaet behoort tot de sukkelaars die te weinig verdienen. Logisch als socialist vandaar dat hij niet alleen doceert aan de UG maar ook nog directeur is bij het koninklijk (sic) instituut voor internationale betrekkingen. Buiten zijn extraatjes bij de vier dikke vette nullen vermoed ik dat dit niet zijn enigste bron van inkomsten is, een ware sos waardig: proviteren waar ik kan, pakken waar ik moet.
Wie
belangstelling heeft voor Ierse muziek, kent The Chieftains: een groep
die niet alleen uitstekende muziek brengt, maar dit bovendien op de
meest traditionele wijze doet.Je kan gerust stellen dat The Chieftains op dat vlak puristen zijn.The Chieftains hebben bovendien gezorgd voor de muziek van een aantal films, die je als klassiekers kan beschouwen zoals bv.Barry Lynden van Stanley Kubrick en Rob Roy.
Met andere woorden: de trouw aan de muziek van eigen bodem heeft The Chieftains niet belet wereldberoemd te worden. Sterker,
zij hebben een aantal CDs uitgegeven waarin wereldvedetten van zowel
pop als opera samen met hen Ierse muziek ten gehore brengen. Een paar voorbeelden: Pavarotti, Van Morrison, Linda Ronstadt, Elvis Costello en zelfs de Rolling Stones. Sommige van deze sterren brengen ook nationalistische liederen.Sinéad
OConnor bijvoorbeeld, die op een ontroerende wijze The Foggy Dew
vertolkt, één van de meest gekende Ierse patriottische liederen. In Ierland kan dit allemaal.In
Vlaanderen hebben wij natuurlijk geen popzangers als Sinéad OConnor of
Van Morrison, maar stel je voor dat bv. Clouseau of Natalia plots een
CD zouden uitbrengen met Vlaams-nationale liederen.Ze
zouden onmiddellijk door weldenkend links afgemaakt worden met epitheta
zoals: in zichzelf gekeerd, van de wereld afgesloten, enz De
Morgen zou hysterisch worden, de Standaard pretentieus en hun kansen om
op de VRT te komen zouden bijna tot nul worden herleid. Dat is nu eenmaal het verschil van de differentie.Wanneer raken wij eindelijk van de dictatuur van de weldenkenden af?
Schitterend vind ik die nieuwe leuze bedacht door Victor. (zie zijn reactie op RECHT DOOR ZEE)
Frank was (is) een uitmuntende voorzitter en niemand beter dan Ray van Angeltjes heeft dit ooit zo mooi omschreven in gentleman and a president.
Persoonlijk ben ik heel gelukkig met de kandidatuur van Bruno Valkeniers. Een gedreven zakenman die meer dan wie ook de knepen van het vak kent. Maar evenzeer gedreven door diezelfde rechtlijnigheid als Frank.
Bruno heeft binnen de Vlaamse beweging een staat van dienst om U tegen te zeggen. Zie Wikipedia. Hij was een van de eerste leden van het Vlaams Blok voor hij, rechtlijnig als hij is, tijdelijk zijn lidmaatschap opzegde om voorzitter te worden van het ANZ.
Begrijpt u mij, als ik zeg dat ik blij ben dat Frank een stap achteruit zet? Laten we wel wezen: nooit op voorhand aan gedacht noch op gehoopt, zie hoger. Maar met een figuur als Bruno als voorzitter en, zoals we allen verwachten, de logististieke steun van Frank staat het Vlaams Belang sterker dan ooit. Wat, naar mijn bescheiden mening, meer dan ooit nodig is gezien de schandalige praktijken die zich zowel op poco- als gerechtelijk vlak voordoen.
Bij deze is dit een oproep aan Frank om niet te versagen en aan Bruno om rechtlijnig de strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen voort te zetten.
Met dank aan de vrienden van de frut van Koekestad die ons volgend bericht stuurden: t Heeft bloed zweet en tranen gekost, want ik had dit nog nooit gedaan. Maar t is voor Het Goede Doel : een eigenzinnige montage van de elucubraties van onze Vlaamse Michel Daerden, en wel op de Frut van Koekestad. Neem over, verspreid de goede mare, maar haast u vooraleer Ludo Dronckaert het filmpje van YouTube laat plukken... (ge hebt nog een uurke tijd, want hij slaapt zijn roes nog uit). De Immer Goedlachse Redactie van defrut.be
Het
kan snel gaan, soms zeer snel. Amper 20 maanden opnieuw bij de
partij, amper 8 maanden vertegenwoordiger van het volk en reeds
kandidaat partijvoorzitter. Heeft De Morgen dan toch gelijk: ben
ik een man met een razende ambitie? Jain zeggen ze
in het Duits. Neen voor wat betreft mijn persoon. Mocht persoonlijke
ambitie de drijfveer zijn, dan had ik andere beslissingen moeten
nemen. Ja voor wat betreft de ambitie om iets te realiseren voor
Vlaanderen en de Vlamingen. Ik heb mijn kandidatuur voor het partijvoorzitterschap
van het Vlaams Belang gesteld na lang beraad en op vraag van vele
vrienden. Op de klassieke en te verwachten uitzonderingen na werd
die kandidatuur in de pers goed tot afwachtend ontvangen. Linker
en Waalse zijde zoeken wel in mijn verleden en dat van de (groot)ouders
naar bewijzen om mij met hun waanbeeld te brandmerken als rechtse,
racistische en gewelddadige rakker en zo mijn meer zakelijke en
rationelere stijl onderuit te halen.
Ik besef ten
volle dat deze stap een ernstige impact op mijn leven en dat van
mijn gezin zal hebben. Vanaf nu wordt het zeilen in het
oog van de storm in plaats van in de luwte en de stille
zee. Elke beweging en woord wordt gevolgd en gehoord om nadien
door de analysemangel gedraaid te worden. Maar met uw aller hulp
moet het lukken.
Mijn oprechte
dank gaat uit naar het partijbestuur dat unaniem achter mijn kandidatuur
staat en aan de partijraad die vorige zaterdag met 90% beslist
heeft om mij aan het partijcongres voor te dragen als nieuwe voorzitter.
Mijn dank gaat ook uit naar Frank Vanhecke, die de partij gedurende
12 jaar als een rots in de Vlaamse branding heeft gepositioneerd
en geleid. Ik hoop op 2 maart ook van het partijcongres het vertrouwen
te krijgen zodat ik mijn Ronde van Vlaanderen doorheen
de partijafdelingen kan starten. Ik hoop ook u daar als partijgenoot,
mandataris, militant en sympathisant te mogen ontmoeten.
Sinds 10 juni
2007 maken we uitzonderlijke tijden mee. Elke dag opnieuw wordt
bewaarheid dat in dit artificiële begiëland niets meer
mogelijk is tenzij door het geduld en de toegeeflijkheid van Vlaanderen.
Ondanks dat of juist daardoor zijn de geesten in Vlaanderen rijper
dan ooit om ons lot in eigen handen te nemen. 30 jaar hameren
op deze onafhankelijkheid is de grootste verdienste van het Vlaams
Belang. Wij waren/zijn de baanbrekers, de uitgespuwden die ondanks
alles recht door zee voeren. Sinds de negentiger
jaren worden we in ons onafhankelijkheidsstreven vervoegd door
meer en meer verenigingen van de Vlaamse beweging en belangrijker
zelfs, sinds begin deze eeuw, ook meer en meer door de zakenwereld.
Het Vlaams
Belang is de grootste Vlaamse nationalistische partij uit de geschiedenis
van dit land. Een onafhankelijkheids partij, een waardenpartij,
een gezinspartij die opkomt voor een onafhankelijk Vlaanderen
met Westerse en christelijk-humanistisch geïnspireerde waarden
en normen. Een onafhankelijk Vlaanderen waar de Vlaamse cultuur
de leidcultuur en het Nederlands de voertaal is. Vreemdelingen,
Franstalige of anderen, zullen zich deze waarden en normen eigen
moeten maken zonder uitholling van de Vlaamse identiteit. Nieuwkomers
passen zich aan hun nieuwe thuis, dat is een universeel principe.
Alleen zo vermijdt men een maatschappij vol ontheemden.
Het zou voor
mij een hele eer zijn om samen met u voor dit Vlaanderen te blijven
vechten en de grootste vrijheidspartij, het Vlaams Belang, voor
te mogen gaan recht door zee naar een nieuwe horizon.
Een grootse toekomst waar Vlaamse welvaart en welzijn in een onafhankelijk
Vlaanderen centraal staan.
Vertel het voort! Vertel het voort! Vertel het voort! Schreeuw het van de daken, stuur het door aan iedereen die nog enig verstand bezit! Het gaat hier niet over Vlamingen, Walen of belgen maar om het sluipend gif van een dictatoriale levensvisie die minder met godsdienst dan een CD&V-er met eerlijkheid te maken heeft. Dat wil dan toch wat zeggen.
U wordt daarom uitgenodigd op vrijdag 7 maart om, samen met Aanklacht (drie paardenkoppen en een man), uw stem te laten horen bij een protestactie tegen een walgelijk verderfelijk middeleeuws gedachtengoed dat in Vlaanderen noch Walloni¨of Europa recht van bestaan heeft.
Cru? Zeker tegenover vriend Ahmed, maar hij loopt maar mee omdat hij niet anders kan en omdat vriend Ahmed mij meer en meer ontwijkt. Een teken aan de wand. Nee, Ahmed weet al sinds onze eerste kennismaking dat ik voor het Vlaams Belang heb gekozen. Het gif wordt met de medewerking van de rode kameraden dankbaar verspreid door de moslimfundamentalisten.
Daarom: stuur deze boodschap door zodat we massaal ons protest kunnen laten weerklinken.
Stil, zeer stil is het. Dan bekruipt mij een sluimerend binnenpretje en een beetje angst voor wat er komen zal en kan gaan ontploffen. Met wat verbeelding zie je de b- politiekers dan allemaal over en weer huppelen, van een deksel naar het andere om de beerputten gesloten te houden. Ze hebben de tijdelijke postjes verdeeld en ieder vindt wat lijkjes die uit de kasten vallen. De stank die door alle speten en kieren ontsnapt wordt deskundig gedicht door de hoernalisten, want het plebs moet voelen dat het met verasstrooit nu alles beter gaat. Met Leterme hadden we de grootste politieke crisis meegemaakt ooit, maar nu is alles beter. Drie maanden mensen en dan zijn de Vlamingen alles vergeten. Muisstil, maar met wat tegenslag braakt een fontein van drek over de goedgelovigen die de stank nog jaren zullen meedragen. Het complot om Leterme te elimineren is geslaagd. Ik ga niet zover om te beweren dat hij, in echte sovjetstijl is vergiftigd, maar zonder dat is het duidelijk dat er van Leterme maar een peuk overbleef, die nu vakkundig opgeruimd is. Wat zijn Vlamingen toch naïef. Leterme heeft niet zomaar in zijn eentje de Vlaams-nationalistische kaart getrokken, daar zullen ze intern in de cdnv serieus over aan het palaveren geweest zijn. De één miljoen kiezers die politiek niet aan bod komen, wegens het cordon, binnen halen was het motto. Die kiezers zijn niet van het Belang gekomen, ze zijn zelf geschrokken van de overtuiging van velen buiten het Vlaams belang die een splitsing wensten. Daardoor aangemoedigd zijn ze doorgegaan. Hadden we massaal Leterme gesteund dan zouden de onderhandelingen niet lang geduurd hebben, we hadden de walen voor een voldongen feit hebben moeten plaatsen, te nemen of te laten. Nu hebben we de conservatieve krachten de tijd gegeven om te bekomen, zich te hergroeperen om hen zo de kans te gunnen een strategisch plan te bedenken. Leteme beschadigen was hun eerste prioriteit. Daar hebben De Vlamingen ze meer dan 180 dagen de tijd voor gegeven. Dit is oorlog, wij moet geen halfzachte gekookte eieren aan de leiding van Vlaanderen hebben maar een generaal.Een tijdelijke verlichte dictatuur zou wenselijk zijn!
Sinds dagen en weken is het uitroepen van de onafhankelijkheid van Kosovo niet meer uit de media weg te branden; practisch het hele "democratische" Westen staat hier achter en levert de noodzakelijke militaire bescherming om escalatie, zelfs een nieuwe burgeroorlog te vermijden.
Ook de Europese ministers van buitenlandse zaken gaan in de e.v. uren de CO2-uitstoot een steuntje geven door morgen in Brussel hun houding te bepalen (lees erkenning van de staat KosovA). Men kan voor of tegen zijn, doch laat ons hopen dat de Kosovaren in staat zijn en de gelegenheid krijgen om hun land in peis en vree uit te bouwen tot een welvarende staat.
Waar bij mij echter het schoentje wringt is dat dit een vlijtig, vredevol en genereus volk als de Vlamingen, waar bijna elke week aan de bel getrokken wordt om één of ander initiatief waar ook ter wereld financieel te steunen, niet gegund wordt. Integendeel, dezelfde minister van B.Z. (zoon van een boswachter, niet van een slager) zal morgen namens dit apenland de staat KosovA officieel erkennen en de verdere militaire en financiële steun toezeggen en bij de hier openende regeringsonderhandelingen de eerlijke en eerbare wensen en noden van Vlaanderen als nationalistisch, egoïstisch, fascistisch, kleinburgerlijke bekrompenheid, minachtend en kwetsend afwijzen.
Opnieuw zal Europa zeer vlug KosovA, aanzienlijk kleiner in aantal dan Vlaanderen en doodarm, als zoveelste lid in de EU opnemen en overladen met geld, gunsten en postjes en dit ten koste van ons. Wanneer zal "Hier ons bloed, wanneer ons recht!" werkelijkheid worden ?
In de titel heb ik "VRT" genoemd in plaats van 0000, vier dikke vette nullen of regimezender omdat, zo heb ik mij ooit laten wijsmaken, de "titel" nogal belangrijk is voor de "kijkcijfers".
Gezien enerzijds mijn blogje wat meer bezoek méér dan genegen zou zijn en anderzijds ik hoop dat er met deze titel heel wat nullen op "visite" komen heb ik "VRT" in het uitstalraam gezet. Of het zal helpen om hun paardenbril af te zetten heb ik niet de minste hoop op.
Zoals zo vaak in mijn leven kom ik meestal een tram te laat. Nu ook met mijn onderwerp maar ik ben er van overtuigd dat terug blikken geen kwaad kan.
Om maar eens de praktijken van de regimezender op een rijtje te zetten.
Al of niet in volgorde "hadden we" een probleem met seksprentjes van Boon, een strippende bejaarde Nederlandse actrice en de herpublicatie van de mohammedcartoons in Denemarken.
Zowel in hun nieuwsuitzending als in hun "onduidelijkheidsprogramma" Naast de Kwestie vonden ze het bij de regimezender noodzakelijk om respectievelijk de prentjes van Boon met o.a. een pijpende slet met in elke hand een "lolly" of de omstreden campagne van de Nederlandse sossen - de strippende 80tig-jarige of oudere actrice zo "beeldend" als, zoniet volledig, uit te zenden.
In beide gevallen vond ik het - ik zal wel een conservatieve ouwe pilaarbijter zijn - niet alleen ongepast of overbodig maar zelfs schockerend. Niet zozeer de beelden op zich maar de relevantie van het nieuws.
De rode nullen vinden dit echter noodzakelijk om "hun" nieuws te brengen. Zonder die expliciete beelden kunnen ze de kijker niet informeren. (kots, kots, kots)
Goed, dat zal dan wel zo zijn in "de tegenwoordige tijd", Goed, het zal dan wel zo zijn dat ik oud aan het worden ben. Goed, ik leg er mij bij neer maar doe wel geen poging meer om "het" te begrijpen. Daarvoor ben ik te oud geworden.
De regimezender bracht ook het nieuws dat de Deense kranten de mohammedcartoon met de bom in de tulband terug zouden publiceren n.a.v. het moordcomplot tegen de tekenaar ervan.Tot mijn verbazing, heu onthutsing, wordt dit nieuws vermeld ZONDER het tonen van de cartoon.
Een simpele duidelijke cartoon waarvan men zegt: een beeld zegt meer dan duizend woorden.
Plot van mijn verhaaltje? De schijtlaarzen, gatlikkers en regimegetrouwen van de vier dikke vette nullen hebben het niet gedurfd of gewild om deze "beledigende" cartoon te tonen.
Seks, porno en andere zelfverminkende "culturele" hoogstandjes worden bij de regimezender als hoogste cultuurr of prioriteit behandeld en in de vitrine breed uitgestald.
Deze "de waarheid kwetst"-cartoon mocht echter niet worden getoond op de regimezender.
Ieder van ons heeft zijn portie moraal, waarden, omgangsvormen, ethiek en verantwoordelijkheidzin in zijn jeugd meegekregen, was het niet door onze ouders of leraars, dan was het wel onrechtstreeks door de omgeving, lees sociale controle, of de media.
We zijn gekneed, gevormd, geboetseerd, bijgeschaafd en als het moest is het erin gestampt om later in de grotemensenmaatschappij mee te draaien. Dat alles aangevuld met een flinke portie postklerikale wijsheden, en we konden de wijde wereld in.
Nu betrap ik mij erop te spreken als een verouderd monument, aangetast door de zure regen, van het soort dat de kans heeft bewust de (r)evolutie van ons samenzijn sinds mei 68 te kunnen volgen. Dat uitstervende soort is eigenlijk wel de stoorzender voor de allesgaatgoedpolitiek en andere goedweershows, gedirigeerd door konsoorten a la Slangen (whats in a name).
Wij, de stoorzenders dus, zijn nu in het stadium gekomen dat we ons bedrogen voelen. Terwijl we ons nog steeds gedragen zoals we zijn opgeleid, zien en ondervinden we een veranderde maatschappij die andere zeden heeft. Terwijl we noest onze dagtaak volbrengen worden onze huizen beroofd. De gerechtelijke macht is een instrument geworden dat de middeleeuwse tollenaars de loef afsteekt, die ons beroven zonder onze huizen te moeten binnendringen en die ons vogelvrij verklaren wat bescherming betreft.
We denken dat we als enige een verkeerd programma aangesmeerd gekregen hebben in onze opvoeding want alles loopt anders; maar wat merken we als we de krant lezen: de plegers van allerhande cultuurvreemde misdaden worden soms bij naam genoemd. Said, mohamed, jafar, die kunnen onmogelijk onze denkwijze die we met de paplepel meegekregen hebben tot de hunne gemaakt hebben. We worden bestookt met vreemde woorden die, mochten we ze niet begrijpen, praktisch dagelijks in allerhande uitzendingen aan bod komen en verklaard worden, en altijd maar over de islamcultuur. Moet deze dan onze toekomstige cultuur worden? Uitzendingen die de immigranten helpen onze taal beter te beheersen en onze cultuur bij te brengen zijn er niet. Dan denk ik, zijn die uitzendingen dan spoedcursussen emigreren, zijn er zoveel mensen die weg willen, wat was er mis met onze manier van samenleven ? Als we op basis van onze gemeenschapszin klagen over de overlast, klacht indienen of openlijk onze mening zeggen over die ongevraagde indoctrinaties, krijgen we de stempel racist. Is het onze fout dat die plegers van een ander ras zijn, of moet je van een ander ras zijn om te mogen intimideren, roven, verkrachten, vermoorden enz.? Onze ziekenhuizen zien zwart van het andere volk. Op onze vertrouwde werkplek krijgen we collegas die moeilijk onze taal spreken, die komen als ze er zin in hebben, die iedere werkdiscipline als racistisch bestempelen en met de grootste arrogantie eisen dat hun eetgewoonten en verlofdagen aangepast worden aan hun godsdienst en ook maar niet begrijpen waarom ze ontslagen worden.
In mijn jeugdjaren keek iedereen om als een neger door de straat liep, nu 40 jaar later paraderen hele hordes ingepakte vrouwen door ons straatbeeld die de propaganda helpen benadrukken. Heb ik een invasie gemist? Moeten wij weg? Of moeten we gedeprogrammeerd worden met later een flinke update. Al deze vernederingen hebben een gemeenschappelijke noemer die dagelijks de revue passeert en die beetje bij beetje onze tolerantie op de proef stelt. Islam, moslim, arabieren zijn connotaties geworden die gelinkt worden aan alle verboden uit ons strafwetboek. Deze inprenting in onze geesten kan niet meer gewist worden, dit is het enige waar het multikulexperiment wel in gelukt is, mede dankzij het centrum voor blank racisme.
Wij als stoorzenders stellen ons vragen over de verborgen agenda die de nutteloze import van immigranten rechtvaardigt en roepen luidop waarom. We roepen om politieke realiteitszin en richten ons daarom naar één (de) partij die deze catastrofe aan de kaak stelt. Daarom worden we verguisd, beschimpt, gestigmatiseerd en gebrandmerkt. WAAROM? Wij hebben de onze opgelegde multiculturele verrijking zien barsten met de jaren. Wij hebben de soap gevolgd van bepampering en de verplichte solidariteit met een achterlijke Arabische bevolkingsgroep die als resultaat enkel misdaad en onveiligheid gebracht heeft. Wij worden, ten koste van onze toekomst, aangesproken om de enorme kost te dragen voor geïmporteerd uitschot van heel de wereld, zonder dat het bijdraagt aan onze samenleving, laat staan een verrijking zou zijn.
Wij zien een samenlevingsmodel ontstaan waar enkel haat en misprijzen de gevolgenzijn van een doctrine die voorgesteld wordt als een godsdienst en waarvoor we respect en tolerantie zouden moeten opbrengen zonder er maar iets voor in de plaats te krijgen. Tenslotte zien we ook dat zij geen moeite doen om te integreren. Is bijna een halve eeuw niet genoeg om te integreren?
Verder niks om over te panikeren, de slang laat je bijten in heerlijke zoete appelen, geloof maar in de verhaaltjes en alles komt goed. Wij dus, werden belogen, worden bedrogen en zijn verguisd.
HEBBEN WE EEN REGERING NODIG?
Waarom geloven de meeste mensen dat een samenleving instort zonder een veelbelovend en tiranniek clubje aan het hoofd?
Op De bemoeienissen van de keuning, (Angeltjes) had ik gisteren ondermeer als volgt gereageerd.
Benieuwd hoe de rode regimezender over dit alles zal berichten. Hun vriendjes van Le Matin weten er weinig of niets over te schrijven zodat ik vermoed dat dit geen nieuws zal zijn voor de parasieten.
Zonder veel verwachting iets te laat afgestemd op Naast de Kwestie, ter zake een regimeprogramma. Echter zowat geen woord over de kuiperijen van Birre. Geen onderzoeksjournalistiek of grondwetscpecialisten in de studio om eens dieper in te gaan hoeveel keer deze egoïst zijn boekje te buiten is gegaan.
Er is met Guynnokio III niet meer of minder een staatsgreep gepleegd door de koninklijke poppenkast, haar entourage en de medewerking vanuit de duistere cenakels van de loge.
Na wat Le Standard maandag publiceerde over de bemoeienissen van Birre & co zou een mens al eens een spetterende uitzending verwachten maar wie mocht braafjes zijn geloofsbelijdenis in "zijn" kartel en bijgevolg bilziek belijden? Bart Depezewever.
In plaats dat het koninklijk gedrag op de rooster werd gelegd mocht Weverke zich nog eerst verantwoorden omdat hij de meubels die de Taaie gepikt had terugvroeg. Daarna nog eerst eventjes op de vingers getikt omdat er gebabbeld werd over wat er bij Zijne Geiligheid werd geroddeld.
Hebt u de uitzending niet gezien dan kan u die hier nog beoordelen.
Deze blog is van en voor Vlaamsnationalisten.
Links crapuul, belgicisten, lapzwansen en andere onnozelaars krijgen hier een stamp onder hun derrière en worden simpelweg de deur gewezen.
Hebt u inspiratie, enigszins talent of gewoon goesting? Stuur uw tekst door ik plaats hem dan met uw naam of schuilnaam op de blog. Graag uw naam, adresgegevens en telefoon vermelden. Deze gegevens, tenzij u het anders wenst, blijven strikt vertrouwelijk en worden aan niemand doorgegeven. Laat u maar eens goed gaan.
