Chronologisch overzicht van ruimtevaarders, bemande ruimtevluchten en onbemande sondes.
26-01-2016
dit gebeurde op 26 januari
lancering in 1962 vanaf Cape Canaveral LC12, van de VS ruimtesonde Ranger 3.
De sonde behoort tot de 2de fase van het Ranger programma en moet foto’s nemen van de maan en wetenschappelijke informatie naar de aarde seinen.
Een capsule (Ranger capsule 12 – A00102) moet op de gepaste hoogte loskomen en d.m.v. retroraketten de maanlanding overleven. De capsule zou dan nog een tijdje gegevens doorsturen vanaf de maanbodem.
Een storing in de nabijheid van de maan belet het zenden van bruikbare TV beelden.
Ranger 3 vloog op 28 januari op 37000 km boven het maanoppervlak voorbij en kwam in een heliocentrische baan van 147/174 miljoen km – 0,40 graden.
(afbeelding: een model van de sonde)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1962-001A (alpha 1)
Norad ID: 221
Andere namen: Nasa P-34, RA-3
Lading: ranger Block 2
Lanceertuig: Atlas LV-3A Agena B121D
Massa: 327 kg.
geboorte in 1952 te Bronx - New York, van Mario Runco Jr.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van Nasa 12-1987 groep.
Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 44, STS 54 en STS 77.
Verbleef 22,96 dagen in de ruimte.
Maakte 1 ruimtewandeling van 4u28’.
Was astronaut tot juni 2002 en bleef aktief als ruimtevaartmedewerker.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1967: de VS weersatelliet ESSA 4;
in 1971: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu en de communicatiesatelliet Intelsat IV-F2;
in 1973: een SU navigatiesatelliet Tsiklon GVM;
in 1978: de CN militaire testsatelliet China 8/FSW O-3 en de ESA/NASA/UK astronomiesatelliet IUE 1/Explorer 57;
in 1983: de NASA/NL/UK astronomiesatelliet IRAS;
in 1984: een SU doelsatelliet Vektor en een fotoverkenner Zenit-6;
in 1988: een SU fotoverkenner Oblik;
in 1989: de SU communicatiesatellieten Gorizont 17 en een Strela-2;
lancering in 1994 vanaf Vandenberg AFB SLC4W, vande VS ruimtesonde Clementine 1.
Deze missie is een gezamenlijk project van de Ballistic Missile Defense Organization en NASA. Ze bestaat uit twee fasen:
- fotografie van de maan gedurende 2 maanden en na terugkeer langs de aarde
- bezoek aan de planetoïde 1620/Geographos.
Het is de eerste van een nieuwe klasse van sondes voor ruimtemissies van lange duur, met gebruikmaking van lichte en minder dure technologie.
Het doel is sensoren en onderdelen van ruimtevaartuigen te testen onder langdurige blootstelling aan de ruimte, alsmede wetenschappelijke observaties van de Maan en Geographos te maken.
De sonde maakte meer dan 1 miljoen beelden van de maan en ontdekte vermoedelijk waterijs in het Aitkinbassin op de zuidpool.
De Geographos waarnemingen lukten niet als gevolg van een storing op 7 mei 1994 in één van de stuurraketjes van het ruimtevaartuig en de missie eindigde in juni 1994.
(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde boven de maan en maanfoto)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1994-004A
Norad ID: 22973
Andere namen: Deep Space Program Science Experiment (DSPSE)
Lanceertuig: Titan II SLV 23G-11
Massa: 227 kg.
selectie in 1989 van de
IMBP-5 medici
Vladimir Karashtin,
Vasili Lukiyanyuk,
Boris Morukov;
GNKII-3 staatswetenschappers
Anatoli Polonsky,
Valeri Tokarev,
Aleksandr Yablontsev;
NPOE-9 Energia-ingenieurs
Nikolai Budarin,
Yelena Kondakova,
Aleksandr Poleshchuk,
Yury Usachyov;
TsPK-10 militairen:
Sergei Kirchevsky,
Yury Onufriyenko,
Gennady Padalka;
OKPKI-5 testcosmonaut
Yuri V.Pikhodko.
Hiervan zullen alleen Morukov, Tokarev, Budarin, Kondakova, Poleshchuk, Usachyov, Onufriyenko en Padalka een ruimtevlucht maken.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1964: de VS ballon-satelliet voor communicatie Echo 2;
in 1966: een SU doelsatelliet DS-P1-I;
in 1967: een SU ruimtebom OGCh;
in 1972: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;
in 1979: de SU weersatelliet Meteor 1-29;
in 1980: een SU navigatiesatelliet Parus;
in 1990: een SU militaire waarnemer Kobal’t;
in 1992: het MIR cargoschip Progress M11;
in 1994: een SU weersatelliet Meteor 3 en de DE testsatelliet TUBSat;
in 1996: de SU communicatiesatelliet Gorizont 31.
in de rand:
- De sonde Clementine 1 werd genoemd naar de oude ballade “My Darling Clementine” en zou deel uitgemaakt hebben van het Strategic Defense Initiative of “Star Wars”.
vertrek in 1985 van de ruimtependel Discovery STS 15/51C (Norad ID: 15496), voor een 3-daags verblijf in een baan om de aarde.
Deze missie is de eerste opdracht van het Ministerie van Landsverdediging van de VS.
De bemanning zette de geheime USA 8 in de ruimte; vermoedelijk een Magnum/Orion ELINT satelliet.
De inzittenden zijn
Thomas K.Mattingly II, bevelhebber,
Loren J.Shriver, piloot,
Ellison S.Onizuka, missiespecialist,
James F.Buchli, missiespecialist,
Gary E.Payton, ladingspecialist.
lancering in 1990 vanaf KASC M1 Uchinoura Space Center, van de Japanse ruimtesonde Hiten.
De sonde (oorspronkelijk Muses-A genaamd) die in een sterk elliptische baan om de aarde wordt gebracht, is een ISAS (Japanse Ruimtevaart Agentschap) project.
Ze is in de eerste plaats ontworpen voor het testen en verifiëren van technologieën voor toekomstige maan en planetaire missies.
De sonde passeerde 10 keer de maan tijdens de missie, welke op 10 april 1993 eindigde, toen Hiten opzettelijk op de Maan crashte. Het ruimtevaartuig droeg een kleine satelliet genaamd Hagoromo die werd uitgezet in de nabijheid van de Maan.
Hiten werd genoemd naar een vliegende, muziek makende Boedhistische engel; Hagoromo naar de sluier gedragen door Hiten.
Deze missie was de allereerste maan flyby, maan orbiter en maan inslag van Japan.
(afbeelding: een model van deze sonde)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1990-007A
Norad ID: 20448
Lanceertuig: Mu-3S-II
Massa: 143 kg.
vertrek in 1993 van het ruimteschip Soyuz TM16 (Norad ID: 22319) voor een koppeling aan het Soviet ruimtestation MIR.
Het is de eerste vlucht met het APAS-89 koppelsysteem, als test ter voorbereiding van de geplande aanmering van VS pendels aan MIR.
Cosmonauten Manakov en Polishchuk worden lid van de 13de permanente bezetting en zullen er 179 dagen verblijven. ESA-astronaut Haigneré keert na 21 dagen van MIR terug.
De inzittenden bij de lancering zijn
Gennadi M.Manakov, gezagvoerder,
Alexander F.Polishchuk, vluchtingenieur;
bij de landing
Gennadi M.Manakov, gezagvoerder,
Alexander F.Polishchuk, vluchtingenieur,
Jean-Pierre Haigneré, wetenschapper – ESA.
geboorte in 1952 te Quonset Point - Rhode Island, van William Francis ‘Bill’ Readdy.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 12-1987 groep.
Maakte ruimtevlucht als
missiespecialist in STS 42,
piloot in STS 51, en
bevelhebber in STS 79.
Verbleef 28,03 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot oktober 2005.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1962: de VS militair wetenschapssatellieten GRAB 4, Injun 2, LOFTI 2, SECOR en Surcal;
in 1968: een VS fotospion KH 4;
in 1973: een SU doelsatelliet DS-PU-Yu;
in 1974: een SU navigatiesatelliet Tsiklon;
in 1978: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-09 en een fotoverkenner Zenit-4MKM;
in 1980: een SU militaire waarnemer Feniks;
in 1981: het Saljut-6 cargoschip Progress 12;
in 1985: een SU ELINT satelliet Tselina-D;
in 1990: de VS militaire satelliet USA 50;
in 1992: een SU militaire waarschuwer OKO;
in 1995: de CH/FI/DE/VS/CA astronomie micro-satelliet Astrid 1, de VS testsatelliet Faisat 1 en een SU navigatiesatelliet Tsikada.
vertrek in 1998 van de ruimtependel EndeavourSTS 89 (Norad ID: 25143), voor een 9-daagse verblijf in de ruimte met koppeling aan het Soviet ruimtestation MIR.
Thomas wordt lid van de 25de permanente bezetting en zal er 140 dagen verblijven, terwijl Wolf na 128 dagen in de ruimte, waarvan 119 dagen in MIR, op 31 januari terugkeert.
Een probleem met het Russische SOKOL ruimtepak van Wolf kon door hem zelf verholpen worden. Een onberispelijk ruimtepak was een absolute voorwaarde om een verblijf in MIR toe te laten, omdat dit nodig is bij een noodevacuatie via een aangekoppeld Soyuz ruimteschip.
geboorte in 1930 te Okemah – Oklahoma, van William Reid ‘Bill’ Pogue.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 5-1966 groep.
Maakte ruimtevlucht als piloot in Skylab 3.
Verbleef 84,05 dagen in de ruimte.
Maakte 2 ruimtewandelingen - samen 13u34’.
Verlaat USAF op 1 september 1975.
geboorte in 1949 te Mineapolis – Minnesota, van Robert ‘Bob’ Donald Cabana.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 11-1985 groep.
Maakte ruimtevlucht als
piloot in STS 41 en STS 53, en
bevelhebber in STS 65 en STS 88.
Verbleef 37,95 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot april 2004 en bleef aktief als ruimtevaartmedewerker.
geboorte in 1973 te Taipei – Taiwan, van Kjell Norwood Lindgren.
Amerikaanse wetenschapper/astronaut.
Lid van NASA 20-2009 “The Chumps”.
Maakte ruimtevlucht als vluchtingenieur in Soyuz TMA17M.
Verbleef al 141,67 dagen in de ruimte als lid van ISS Expeditie 44/45.
Maakte al 2 ruimtewandelingen - samen 15u04’.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1965: een VS fotospion KH 7;
in 1969: een SU fotoverkenner Zenit 4M;
in 1970: de VS weersatelliet ITOS 1 en de satelliet voor radioamateurs OSCAR 5;
in 1972: de communicatiesatelliet Intelsat IV-F4;
in 1975: een SU fotoverkenner Zenit 4MK;
in 1980: een SU satelliet voor oceaanstudie Okean-E;
in 1984: de NASDA communicatiesatelliet Yuri 2A/BS-2A;
in 1985: een SU militaire satelliet US-PM;
in 1986: een SU navigatiesatelliet Tsikada;
in 1990: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-37.
in de rand:
- STS 89 zou oorspronkelijk Wendy Lawrence, na een verblijf van vier maanden in MIR, terugbrengen. Zij bezocht het ruimtestation wel in STS 86 en STS 91, maar keerde steeds na een kort verblijf met dezelfde pendel terug naar de aarde. Andrew Thomas wordt de laatste VS astronaut die langdurig in MIR zal verblijven.
- William Pogue wordt ook als CM-piloot vermeld bij de in vraag gestelde Apollo 19 maanmissie.
lancering in 1968 vanaf Cape Canaveral LC-37B, van de VS ruimtecapsule Apollo 5.
De onbemande Saturn/Apollo 5 is de eerste testvlucht van de Lunar Module (LM-1) en maanlandingstrap ter voorbereiding van de latere bemande missies, met het testen van de herstart- en aandrijfsystemen als hoofddoel.
De LM ging in een 167 x 222 km baan met een periode van 88,4 min en een inclinatie van 31,63 graden. Een geplande afdaling werd voortijdig gestopt door problemen met de daartoe voorziene aandrijving. Een alternatief testplan trad in werking en na 7 omwentelingen, in totaal 11 uur en 10 minuten, verbrandde de LM in de aardatmosfeer.
Het welslagen van de tests gaven vertrouwen voor de toekomst.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1968-007B
Norad ID: 3107
Andere namen: Apollo-Saturn 204
Lanceertuig: Saturn IB
Massa: 14360 kg.
vertrek in 1992 van de ruimtependel Discovery STS 42 (Norad ID: 21846), voor een 8-daags verblijf in een baan om de aarde.
Aan boord is het IML-1 (International Microgravity Laboratory), waarin de bemanning in twee ploegen de klok rond werkt. Onderzoek werd gedaan naar de invloed van gewichtloosheid op oa het menselijk zenuwstelsel en allerlei bio-specimen zoals zaden, eitjes en bacteries.
Wegens voldoende voorraad werd de duur van de missie, oorspronkelijk 7 dagen, met één dag verlengd.
De inzittenden zijn
Ronald J.Grabe, bevelhebber,
Stephen S.Oswald, piloot,
Norman E.Thagard, missiespecialist,
David C.Hilmers, missiespecialist,
William F.Readdy, missiespecialist,
Roberta L.Bondar, lading specialist - CSA,
Ulf D.Merbold, ladingspecialist - ESA.
geboorte in 1955 te Baltimore – Maryland, van Thomas David ‘Tom’ Jones.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van NASA 13-1990 groep.
Maakte ruimtevlucht als
missiespecialist in STS 59, STS 80 en STS 98; en
ladingsgezagvoerder in STS 68.
Verbleef 53,03 dagen in de ruimte.
Maakte 3 ruimtewandelingen - samen 19u49’.
Was astronaut tot september 2001.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1965: de VS weersatelliet TIROS 9;
in 1966: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1969: de VS militaire satelliet OPS 7585 en de wetenschapssatelliet OSO 5;
in 1975: de NASA aardobservatie satelliet LandSat 2/ERTS 2;
in 1976: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-32 en een ELINT satelliet Tselina-O;
in 1987: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-31 en een zwerm Romb doelsatellieten;
in 1990: de satellieten voor radio-amateurs OSCAR 14 t/m 19 en de CNES(FR) aardobservatiesatelliet SPOT 2.
testlancering in 1960 vanaf Wallops Eiland LA1, van de VS ruimtecapsule Mercury LJ-1B.
Little Joe 1B (LJ-1B) is de vierde succesvolle lancering in een reeks van hoogteschoten voor het testen van het Mercury concept.
Het specifieke doel bestaat in de verdere studie van oa: het ontsnappingssysteem bij de lancering, de optredende belastingen, het parachutesysteem en de bergingsoperatie.
Bij deze vlucht valt de eer van “bemanning” te beurt aan het vrouwelijk resusaapje Miss Sam. Deze gedraagt zich voorbeeldig en voert de geleerde opdrachten uit tijdens de 8 min 35 sec durende vlucht (waarvan 28 sec gewichtloos), tot 14,5 km hoog.
De capsule met de gezonde inzittende wordt zowat 30 min na de lancering door een marinehelicopter terug naar Wallops Eiland gebracht. Dit succes droeg bij tot het bewijs van betrouwbaarheid van het ontsnappings- en terugval concept.
(afbeeldingen: de “bemanning” wordt in de capsule geplaatst)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: -
Norad ID: -
Lading: Mercury model
Lanceertuig: Little Joe 1/2P
Massa: 1250 kg.
geboorte in 1950 te Danville – Illinois, van Joseph Richard ‘Joe’ Tanner.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van NASA 14-1992 groep.
Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 66, STS 82, STS 97 en STS 115.
Verbleef 43,55 dagen in de ruimte.
Maakte 7 ruimtewandelingen - samen 45u29’.
Was astronaut tot september 2008.
selektie in 1991 van de VVS cosmonaut
Toktar O.Aubakirov.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1964: de NASA communicatiesatelliet Relay 2;
in 1970: een SU fotoverkenner Zenit-2M;
in 1971: de VS fotospion SAMOS 81 en een SU fotoverkenner Zenit-2M;
in 1975: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;
in 1981: een SU doelsatelliet Lira;
in 1982: de VS fotospion KH8-52 GAMBIT;
in 1987: een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2;
in 1991: de satelliet voor radio-amateurs Amsat-Oscar 21;
in 1992: een SU militaire waarnemer Kobal’t.
in de rand:
- Naast resusaapjes werden begin 1960 zes chimpanzees opgenomen in een trainingsprogramma
voor latere Mercury-Redstone en Mercury-Atlas vluchten.
Een vroeger idee om ook varkens te gebruiken als “proefkonijn”, werd in mei 1959 verworpen
omdat bleek dat deze dieren niet geschikt zijn om gedurende een zekere tijd op de rug te liggen.
lancering in 1969 vanaf Baikonur LC81/23, van de Soviet ruimtecapsule Soyuz 7K-L1 N°13L/Zond 1969A.
Deze vlucht moest nog een test worden van de sonde, ontworpen om twee cosmonauten tot omheen de maan te brengen zonder landing erop.
Bij de lancering loopt het echter na 510 seconden fout bij de tweede trap van de draagraket.
Het SAS-systeem voor de redding van de capsule functioneert perfekt en er volgt een veilige landing op 3000m hoogte in de bergen ten zuid-westen van Irkutsk in Mongolië.
De capsule in deze L1 N°13 lancering was al gebruikt in de eerdere 7L lancering, waarbij het SAS-systeem ook gewerkt had, en kon voor de tweede maal ingezet worden.
(afbeelding: bouw van dit type sonde)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: -
Norad ID: -
Lanceertuig: Proton-K/D 237-01
Massa: 5390 kg.
geboorte in 1930 te Montclair – New York, van Edwin Eugene ‘Buzz’ Aldrin Jr.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 3-1963 groep.
Maakte ruimtevlucht als
co-piloot in Gemini 12 en
LM piloot in Apollo 11.
Verbleef 12,08 dagen in de ruimte.
Maakte 2 stand-up, 1 ruimte- en 1 maanwandeling – samen 8u1’40”.
Eerste handgestuurd ruimte rendez-vous op 11 november 1966.
Tweede mens op de maan - apollo 11.
Was astronaut tot 1971.
geboorte in 1948 te Crown Point – Indiana, van Jerry Lynn Ross.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van Nasa 9-1980 groep.
Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 23/61B, STS 27, STS 37, STS 55, STS 74, STS 88 en STS 110.
Verbleef 58,04 dagen in de ruimte.
Maakte 9 ruimtewandelingen - samen 57u55’.
Was astronaut tot januari 2012 en bleef aktief als ruimtevaartmedewerker.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1970: een SU wetenschapssatelliet DS-U2-MG;
in 1971: de SU weersatelliet Meteor 1-07;
in 1972: de VS fotospion SAMOS 86;
in 1973: een SU ELINT satelliet Tselina-O;
in 1976: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1977: een SU navigatiesatelliet Tsiklon en een fotoverkenner Zenit-2M;
in 1978: het Saljut-6 cargoschip Progress 1;
in 1981: een SU militaire waarnemer Feniks;
in 1982: een SU fotoverkenner Zenit-6;
in 1983: een SU ELINT satelliet Tselina-D;
in 1988: het MIR cargoschip Progress 34;
in 1994: de SU telecomsatelliet GALS 1.
in de rand:
- Na de mislukking met de Soyuz 7K-L1 N°13L, hadden de ontwerpers Smirnov en Ustinov er genoeg van en wilden het L1-maanprogramma sluiten. In de ogen van Kamanin zou dit echter het imago schaden en de VS nog meer voorsprong geven.
De Amerikanen waren er toch niet gerust in en maakten in december 1968 een circumlunaire bemande vlucht met Apollo 8, nog vóór de eigenlijke uitrusting voor een maanlanding op punt stond.
- Edwin Aldrin liet na zijn loopbaan als astronaut nog meermaals van zich horen in de media. Hij was steeds bereid tot interviews en voordrachten, vooral om zich in te zetten voor de ruimtevaart.
Zo zou het initiatief van Radio Shack en Luna Corps om dmv een robotmissie ijs te zoeken op de maan, gepromoot worden door Aldrin.
Wat hij niet verdroeg was het in vraag stellen van de bemande maanlandingen. Op 11 september 2002 maakte hij nog ruzie met een man die hierover een dokumentaire maakte.
lancering in 1965 vanaf Cape Canaveral LC19, van de VS ruimtecapsule Gemini GT-2, voor een korte sub-orbitale testvlucht.
Dit is de tweede onbemande vlucht in het Gemini-programma, hoofdzakelijk bedoeld voor het beproeven van het hitteschild en de stevigheid van het geheel bij lancering en terugval vanaf 171 km hoogte. Ook de communicatie, koeling en brandstofcellen werden onderzocht.
De vlucht duurde 18min 16sec, waarna de capsule neerkwam in de Atlantische Oceaan, 3400 km van het vertrekpunt.
Alle testen gaven voldoening, met uitzondering van de brandstofcellen die al vanaf de start defekt waren.
(afbeelding: lancering en foto vanaf de capsule)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: -
Norad ID: -
Andere naam: Gemini Titan 2
Lanceertuig: Titan 2/GLV GT-2
Massa: 3122 kg.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1964: twee VS militaire weersatellieten P35;
in 1965: de VS militaire wetenschapssatelliet DAPP 10;
in 1966: een VS fotospion KH-7 en een Agena Pickaback test;
in 1967: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1968: een SU ELINT satelliet Tselina-O;
in 1983: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M;
in 1993: een SU militaire waarnemer Kobal’t.
in de rand:
- De brandstofcellen zullen nog problemen bezorgen aan toekomstige Gemini bemanningen. Zo werden Cooper en Conrad bijna tot een vroege terugkeer verplicht, toen deze cellen te weinig elektriciteit produceerden in Gemini GT-5.
geboorte in 1946 te Sacramento – California, van Michael Lloyd ‘Mike’ Coats.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 8-1978 groep.
Maakte ruimtevlucht als
piloot in STS 12/41D, en
bevelhebber in STS 29 en STS 39.
Verbleef 19,33 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot juli 1991 en bleef ruimtevaartmedewerker.
geboorte in 1948 te Riga – Letland, van Anatoliy Yakovlevich Solovyev.
Russische piloot/cosmonaut.
Lid van Luchtmacht 6-1976 / TsPK 6 groep.
Maakte ruimtevlucht als
gezagvoerder in Soyuz TM5(TM4), Soyuz TM9, Soyuz TM15 en Soyuz TM26, en
MIR expeditielid in STS 71(Soyuz TM21).
Verbleef 651,00 dagen in de ruimte.
Maakte 16 ruimtewandelingen - samen 78u17’.
Was cosmonaut tot februari 1999.
geboorte in 1952 te Savannah – Georgia, van Lloyd Blaine Hammond Jr.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 10-1984 groep.
Maakte ruimtevlucht als piloot in STS 39 en STS 64.
Verbleef 19,26 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot februari 1998.
geboorte in 1955 te Mount Clemens – Michigan, van Jerry Michael Linenger.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van NASA 14-1992 groep.
Maakte ruimtevlucht als
missiespecialist in STS 64 en
MIR expeditielid in STS 81(84).
Verbleef 143,12 dagen in de ruimte.
Maakte 1 ruimtewandeling van 4u59’.
Was astronaut tot februari 1998.
selektie in 1978 van de NASA-8 – TFNG (Thirty-Five New Guys)
piloten:
Daniel Brandenstein,
Michael Coats,
Richard Covey,
John Creighton,
Robert Gibson,
Frederick D. Gregory,
Frederick Hauck,
Jon McBride,
Francis "Dick" Scobee,
Brewster Shaw,
Loren Shriver,
David Walker,
Donald Williams;
missiespecialisten/piloten:
Guion Bluford,
James Buchli,
John Fabian,
Anna Fisher/Tingle,
Dale Gardner,
S. David Griggs,
Terry Hart,
Steven Hawley,
Jeffrey Hoffman,
Shannon Lucid,
Ronald McNair,
Richard Mullane,
Steven Nagel,
George Nelson,
Ellison Onizuka,
Judith Resnik,
Sally Ride,
Rhea Seddon,
Robert Stewart,
Kathryn D. Sullivan,
Norman Thagard,
James van Hoften.
Vanwege de lange tijd tussen de laatste Apollo missie en de eerste vlucht van de Ruimtependel in 1981, bleven enkele astronauten van de oudere groepen bij NASA.
Dus werd pas in 1978 een nieuwe groep van 35 astronauten geselekteerd, waaronder de eerste Amerikaanse vrouwelijke astronauten. Bob Stewart werd als eerste militair geselekteerd (bijna 19 jaar na de oorspronkelijke Mercury Zeven).
Twee verschillende astronautgroepen werden gevormd: piloten en missiespecialisten.
Daarnaast kwamen er ook ladingspecialisten voor één enkele missie, die geen deel uitmaakten van het astronautenkorps - onder hen waren wetenschappers, een paar politici en vele internationale astronauten.
Sally Ride zal de eerste Amerikaanse vrouw worden in de ruimte (STS-7). Kathryn Sullivan zal als eerste Amerikaanse vrouw een buitenaktiviteit (EVA) uitvoeren. Dr. Thagard zal de eerste Amerikaan zijn om gelanceerd te worden op een Russische raket (Sojoez TM-21) naar het ruimtestation Mir. Shannon Lucid zal iets meer dan 6 maanden in Mir verblijven en het vrouwelijke ruimteduurrekord houden, tot Sunita Williams het ruim 20 jaar later zal verbeteren.
Van deze groep zullen Scobee, Resnik, Onizuka en McNair omkomen in de Challenger Ramp.
Robert Gibson en Rhea Seddon werden het eerste koppel om als astronauten in aktieve dienst te trouwen.
selektie in 1998 van de US-Senaat ladingspecialist
John H.Glenn,
die al in 1962 als eerste Amerikaan in een baan om de aarde kwam.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1963: de VS ELINT satelliet Ferret 2(3);
in 1968: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1970: de SU technologiesatelliet DS-MO-3;
in 1979: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1981: een SU fotoverkenner Orion en een doelsatelliet Vektor;
in 1982: de communicatiesatelliet RCAsatcom (F)4;
in 1985: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-23 en een militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1986 en 1996: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
vertrek in 1969 van het ruimteschip Soyuz 5 (Norad ID: 3656), voor een koppelopdracht in de ruimte.
Het ruimteschip zal aan Soyuz 4 koppelen als voorbereiding op het bemande Soviet maanprogramma.
De cosmonauten Yeliseyev en Khrunov zullen langs buiten van capsule verwisselen.
Tijdens de landing op 18 januari dook de capsule verkeerd in de atmosfeer waardoor het ontsnappingsluik bijna doorbrandde. Daarna verstrengelden de parachutedraden en faalden de landingsraketjes. De harde landing die hierop volgde kostte Volynov een paar gebroken tanden.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Boris V.Volynov, gezagvoerder,
Aleksei S.Yeliseyev, vluchtingenieur,
Yevgeny V.Khrunov, wetenschapper;
bij de landing is het:
Boris V.Volynov, gezagvoerder.
geboorte in 1969 te Irkutsk, van Anatoli Alekseyevich Ivanishin.
Russische piloot/cosmonaut.
Lid van Luchtmacht TsPK 13-2003 selektie.
Maakte ruimtevlucht als vluchtingenieur in Soyuz TMA22.
Verbleef al 165,31 dagen in de ruimte.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1965: een VS fotospion KH-4A;
in 1970: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu en de communicatiesatelliet Intelsat III-F6;
in 1976: de NASA/DE astronomiesatelliet Helios 2;
in 1985: zes SU militaire communicatiesatellieten Strela-3;
in 1986: een SU militaire waarnemer Kobal’t;
in 1987: een SU fotoverkenner Oblik;
in 1988: zes SU militaire communicatiesatellieten Strela-3;
in 1991: de telecomsatellieten Eutelsat 2-F2 en Italsat 1 (IT).
vertrek in 1969 van het ruimteschip Soyuz 4 (Norad ID: 3654), voor een koppelopdracht in de ruimte.
Het ruimteschip zal aan Soyuz 5 koppelen als voorbereiding op het bemande Soviet maanprogramma. De cosmonauten Yeliseyev en Khrunov zullen langs buiten van capsule verwisselen.
Het is de eerste geslaagde koppeling van twee bemande ruimteschepen, omdat deze opdracht bij Soyuz 1, 2 en 3 mislukte.
Door verstrooidheid van Yeliseyev werd de camera die de overstap moest filmen niet aangezet en bestaat er enkel een wazige video-opname van deze prestatie. Soyuz 4 landt op 17 januari.
De inzittende bij de lancering is
Vladimir A.Shatalov, gezagvoerder;
bij de terugkeer zijn het
Vladimir A.Shatalov, gezagvoerder,
Aleksei S.Yeliseyev, vluchtingenieur,
Yevgeny V.Khrunov, wetenschapper.
geboorte in 1943 te Shanghai – China, van Dr Shannon Matilda Wells Lucid.
Amerikaanse missiespecialist/astronaute – Biochemist (A170).
Lid van Nasa 8-1978 groep.
Maakte ruimtevlucht als
missiespecialist in STS 18/51G, STS 34, STS 43 en STS 58, en
MIR expeditielid in STS 76(79).
Verbleef 223,12 dagen in de ruimte.
Eerste VS astronaute in MIR.
Was astronaute tot eind 1996 en bleef aktief als ruimtevaartmedewerkster.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1967: een VS fotospion KH-4A;
in 1970: een VS fotospion KH8;
in 1971: een SU doelsatelliet DS-P1-I;
in 1980 en 1982: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
vertrek in 1993 van de ruimtependel Endeavour STS 54 (Norad ID: 22313) voor een 6-daags verblijf in een baan om de aarde.
Tijdens de missie wordt een militaire satelliet TDRS-F (Tracking and Data Relais Satellite) in de ruimte gezet. Bij de lading is oa de DXS spectrometer voor de studie van X-stralen afkomstig van bronnen uit de verste delen van het heelal.
De astronauten Runco en Harbaugh begeven zich buiten de pendel (EVA) om ervaring op te doen in het werken in de ruimte.
De inzittenden zijn
John H.Casper, bevelhebber,
Donald R.McMonagle, piloot,
Mario Runco, Jr, missiespecialist,
Gregory J.Harbaugh, missiespecialist,
Susan J.Helms, missiespecialist.
geboorte in 1949, te Patiala, van Rakesh “Rikki” Sharma.
Indiase piloot/cosmonaut.
Lid van Internationale 1982 groep.
Maakte ruimtevlucht als wetenschapper in Soyuz T11.
Verbleef 7,90 dagen in de ruimte.
Eerste Indier in de ruimte - 3 april 1984.
Was cosmonaut tot april 1984.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1962: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 37;
in 1978: een SU fotoverkenner Zenit-2M;
in 1979: een SU fotoverkenner Zenit-4MKM;
in 1984: een SU militaire waarnemer Kobal’t;
in 1993: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-85.
vertrek in 1986 van de ruimtependel Columbia STS 24/61C (Norad ID: 16481), voor een 6-daags verblijf in een baan om de aarde.
De communicatiesatelliet SatCom K1, voor rekening van RCA wordt in de ruimte geplaatst. Ook is er een speciale camera aan boord voor opnames van de komeet Halley. Deze opdracht mislukt echter door problemen met de batterij.
De missie zou oorspronkelijk 7 dagen duren, maar werd ingekort tot 4 dagen om toekomstige lanceringen niet in de weg te komen. Wegens het slechte weer op de landingsplaats werden het tenslotte 6 dagen.
Bij de bemanning is Charles Bolden die later bestuurder werd van NASA.
De inzittenden zijn:
Robert L.Gibson, bevelhebber,
Charles F.Bolden, Jr, piloot,
Franklin R.Chang-Diaz, missiespecialist,
Steven A.Hawley, missiespecialist,
George D.Nelson, missiespecialist,
Robert J.Cenker, ladingspecialist,
William C.Nelson, ladingspecialist.
vertrek in 1997 van de ruimtependel AtlantisSTS 81 (Norad ID: 24711), voor een 10-daagse missie met koppeling aan het Soviet ruimtestation MIR.
Linenger wordt lid van de 23de permanente bezetting en zal er 132 dagen werken; terwijl Blaha, na een verblijf van 128 dagen in MIR, terugkeert naar de aarde.
Bij de lading bevindt zich SPACEHAB met experimenten van allerlei aard, waarvan de resultaten inzichten zullen verschaffen nuttig in de planning en ontwikkeling van het ISS.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Michael A.Baker, bevelhebber,
Brent W.Jett, Jr, piloot,
John M.Grunsfeld, missiespecialist,
Marsha S.Ivins, missiespecialist,
Peter J.K.Wisoff, missiespecialist,
Jerry M.Linenger, MIR EO-23;
bij de landing:
de hoofdbemanning en
John E.Blaha terug van MIR.
geboorte in 1966 te Moskow, van Sergey Nikolayevich Revin.
Russische ingenieur/cosmonaut.
Lid van Energia RKKE 12-1996 ingenieurs.
Maakte ruimtevlucht als vluchtingenieur in Soyuz TMA04M.
Verbleef al 125 dagen in de ruimte.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1969: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1971 en 1972: een SU fotoverkenner Zenit-4M;
in 1982: een SU fotoverkenner Orion;
in 1983: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1989: een SU aardobservatie satelliet Resurs-F2;
in 1993: een SU navigatiesatelliet Tsikada;
in 1996: de communicatiesatellieten Measat 1 en PanAmSat 3R.
vertrek in 1975 van het ruimteschip Soyuz 17 (Norad ID: 7604), naar het Soviet ruimtestation Salyut 4.
Dit is de eerste van twee missies van lange duur naar dit station. De twee cosmonauten brachten bij de landing op 9 februari het ruimte duurrekord op 30 dagen. Het vorige rekord stond op 23 dagen, gevestigd in Salyut 1 door de bemanning van Soyuz 11, die echter omkwam bij de landing.
De inzittenden zijn:
Aleksei A.Gubarev, gezagvoerder,
Georgi M.Grechko, vluchtingenieur.
vertrek in 1996 van de ruimtependel Endeavour STS 72 (Norad ID: 23762), voor 9-daags verblijf in een baan om de aarde.
Op dag 3 wordt de japanse SFU (Space Flyer Unit) satelliet gerecupereerd, die 10 maanden in de ruimte verbleef en automatisch micro-gravitatie onderzoek deed.
De sub-satelliet OAST-Flyer met technologie experimenten wordt in de ruimte geplaatst en na 50 uren vrije vlucht teruggenomen.
Er worden twee buitenaktiviteiten (EVA) uitgevoerd waarbij gereedschappen getest worden, ter voorbereiding van de latere ISS konstruktie.
De inzittenden zijn:
Brian J.Duffy, bevelhebber,
Brent W.Jett, Jr, piloot,
Leroy Chiao, missiespecialist,
Daniel T.Barry, missiespecialist,
Winston E.Scott, missiespecialist,
Koichi Wakata, missiespecialist - Japan.
geboorte in 1926 te Moskow, van Lev Stepanovich Dyomin.
Russische Ingenieur/Cosmonaut.
Lid van Luchtmacht 2-1963 groep.
Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz 15.
Verbleef 2,01 dagen in de ruimte.
Was cosmonaut tot 1982.
Overlijdt aan kanker op 18 december 1998 te Zvyozdny Gorodok.
selektie in 1989 van de IML-1 ladingspecialist
Roger K.Crouch.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1964: de VS militaire satellieten EGRS 1, Ferret, GGSE 1, Grab en Solrad 7A;
in 1965: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1967: de communicatiesatelliet Intelsat II-F2;
in 1968: de VS wetenschapssatelliet GEOS 2;
in 1973: een SU fotoverkenner Zenit-4M;
in 1979: een SU fotoverkenner Zenit-2M;
in 1980: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-46;
in 1984: een SU militaire navigatiesatelliet Parus en een fotoverkenner Zenit-6.
lancering in 1969 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde 4V-1 N°331/Venera 6.
Venus 6 moet een capsule laten neerdalen in de dichte venusatmosfeer; een landing is niet voorzien.
De vlucht verloopt naar wens en op 17 mei wordt de capsule op 25000 km hoogte van de drager
gescheiden. Nadat de parachute geopend is,worden gedurende 51 minuten, tot op 10 km hoogte, atmosfeergegevens naar de aarde geseind.
Over deze meetresultaten is weinig gekend.
(afbeeldingen: een model van de sonde en de capsule)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1969-002A
Norad ID: 3648
Lanceertuig: Molniya 8K78M
Massa: 1130 kg.
vertrek in 1978 van het ruimteschip Soyuz 27 (Norad ID: 10560), naar het Soviet ruimtestation Salyut 6.
Het is de derde vlucht naar Salyut 6 en de tweede geslaagde koppeling. Dzhanibekov en Makarov zullen er 6 dagen verblijven als bezoekers, en keren met Soyuz 26 terug naar de aarde.
Hun voornaamste taak is het vrijmaken van een koppelpunt voor het aanmeren van het aankomend Progress cargoschip.
Soyuz 27 zal op 16 maart landen met Romanenko en Grechko, die dan 96 dagen in de ruimte waren en vertrokken in Soyuz 26.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Vladimir A.Dzhanibekov, gezagvoerder,
Oleg G.Makarov, vluchtingenieur;
bij de terugkeer:
Yuri V.Romanenko, gezagvoerder,
Georgi M.Grechko, vluchtingenieur.
overlijden in 1970 van Pavel Ivanovich Belyayev.
Soviet piloot/cosmonaut.
Geboren op 26 juni 1925, te Chelishchevo.
Rang: Kommandant, Soviet Marine.
Selectie: Luchtmacht Groep 1-1960.
Missies: Voskhod 2.
Verbleef 1d 2h 2m (1,085d) in de ruimte.
Overleed door verwikkelingen na maag- en pancreasoperatie, te Moscow.
Kreeg meerdere onderscheidingen, waaronder de Orde van de Rode Ster, hier afgebeeld.
selektie in 1963 van de TsPK(VVS)-2 cosmonauten
Yuri Artyukhin,
Eduard Buinovski,
Georgy Dobrovolsky,
Lev Dyomin,
Anatoly Filipchenko,
Aleksei Gubarev,
Vladislav Gulyayev,
Pyotr Kolodin,
Eduard Kugno,
Anatoli Kuklin,
Aleksandr Matinchenko,
Vladimir Shatalov,
Lev Vorobiyov,
Anatoly Voronov,
Vitaly Zholobov.
Hiervan zal maar ongeveer de helft in aanmerking komen voor een ruimtevlucht.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1978: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M en een ELINT satelliet Tselina-D;
in 1989: de SU wetenschapssatelliet Etallon PKA-1L en twee Glonass navigatiesatellieten Uragan;
in 1995: de communicatiesatelliet Intelsat 704-2;
in 1998: de UK militaire communicatiesatelliet Skynet 4D.
in de rand
- Tijdens wat in 1961 een routinelancering van een Polaris-raket moest zijn, verscheen plots een
voorwerp op de radarschermen van de lanceerbasis op Cape Canaveral. Het signaal was zo sterk en
het object kwam zo dicht bij de raket, dat de automatische radar het voorwerp 40 minuten lang bleef
volgen in plaats van de raket. Na een tijdje verloor de “bezoeker” alle interesse en verdween.
Deze episode staat opgetekend in de logboeken van de NASA. Er is geen officiële verklaring voor
vertrek in 1990 van de ruimtependel Columbia STS 32 (Norad ID: 20409), voor een 11-daags verblijf in een baan om de aarde.
Deze missie, die tot dan langste, heeft twee hoofdopdrachten, nl. het in de ruimte plaatsen van de militaire satelliet Syncom IV F5 (ook Leasat 5 genoemd) en het uit de ruimte plukken van het LDEF labo met 57 wetenschappelijke en technologische experimenten.
Deze laatste was in april 1984 door STS 41C in de ruimte geplaatst en werd, als gevolg van de Challenger ramp in 1986, vier en een half jaar later dan voorzien teruggevangen. De robotarm werd bediend door astronaute Dunbar en op film vastgelegd. Deze opname werd later gebruikt in de films “Destiny Space” en “Blue Planet”.
De inzittenden zijn:
Daniel C.Brandenstein, bevelhebber,
James D.Wetherbee, piloot,
Bonnie J.Dunbar/Sega, missiespecialist,
David G.Low, missiespecialist,
Marsha S.Ivins, missiespecialist.
selektie in 1984 van de Spacelab-4 ladingspecialisten
Andrew F.Gaffney,
Millie E.Hughes-Fulford,
Robert W.Phillips,
Bill A.Williams.
Alleen Gaffney en Hughes-Fulford zullen in de ruimte vertoeven.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1970: een SU fotoverkenner Zenit-2M;
in 1980: een SU fotoverkenner Zenit-6;
in 1981: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-25;
in 1985: een SU militaire waarnemer Kobal’t;
in 1986: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M;
lancering in 1973 vanaf Baikonur LC81/23, van de Soviet ruimtesonde E-8 N°204/Luna 21 met het maanwagentje Lunokhod 2.
Op 15 januari landt de drager in de krater LeMonnier op 26°N – 30°O. De volgende dag begint
Lunokhod 2 op de bodem te rijden en zal in totaal 37 km afleggen.
Naast bekomen foto’s, TV-beelden en wetenschappelijke gegevens, worden ook laser-experimenten gedaan. De missie wordt op 4 juni als beëindigd beschouwd.
Met de laser reflector werden nog lange tijd vanaf de aarde testen uitgevoerd.
(afbeeldingen: de sonde op de maan en een model van de lunokhod)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1973-001A
Norad ID: 6331?3
Lading: Lunokhod-2
Lanceertuig: Proton-K/D(UR-500) 259-01
Massa: 4850 kg.
vertrek in 1994 van het ruimteschip Soyuz TM18 (Norad ID: 22957) naar het Soviet ruimtestation MIR.
Afanasyev en Usachyov zullen er 182 dagen verblijven als 15de permanente bezetting, terwijl Polyakov na 437 dagen op 22 maart 1995 zal landen in Soyuz TM20.
Er wordt onderzoek gedaan ivm ruimtevaartmedicatie, voornamelijk door Polyakov. Verder worden meerdere niet-gespecifieerde experimenten uitgevoerd.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Viktor M.Afanasyev, gezagvoerder,
Yuri V.Usachyov, vluchtingenieur,
Valeri V.Polyakov, wetenschapper;
bij de landing:
Viktor M.Afanasyev, gezagvoerder,
Yuri V.Usachyov, vluchtingenieur.
geboorte in 1942 te Bor, van Vyacheslav Dmitriyevich Zudov.
Russische piloot/cosmonaut.
Lid van Luchtmacht 3-1965 groep.
Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz 23.
Verbleef 2,00 dagen in de ruimte.
Was cosmonaut tot 14 mei 1987.
selektie in 1988 van de TsPK-9 cosmonauten
Viktor Afanasiyev,
Anatoli Artsebarsky,
Gennadi Manakov.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1966: de VS militaire wetenschapssatelliet DAPP 14;
in 1986: een SU fotoverkenner Oblik;
in 1991: de militaire communicatiesatelliet NATO 4-1(A).
lancering in 1968 vanaf Cape Canaveral LC36A, van de VS ruimtesonde Surveyor 7.
Het doel van het Surveyor-programma is gegevens verzamelen over de maanbodem, in het vooruitzicht van de latere Apollo-missies.
Op 10 januari landt Surveyor 7 in de nabijheid van krater Tycho op 41°Z – 12°W.
Het mini-lab onderzoekt gedurende 36 uur bodemstalen en seint eigenschappen van het oppervlak naar de aarde. Ook worden laser-experimenten gedaan vanaf de aarde.
De missie van deze sonde eindigt op 21 februari.
(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde en foto van de maanbodem)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1968-001A
Norad ID: 3091
Andere namen: Surveyor SC-7
Lanceertuig: Atlas SLV-3C Centaur AC-15
Massa: 306 kg.
lancering in 1985 vanaf KASC M1, van de Japanse ruimtesonde Sakigake.
Sakigake – japans voor Pionier – moet nabij de komeet Halley gegevens verzamelen van oa plasma, zonnewind en magnetisme.
De sonde komt op 11 maart 1986 tot op 7 miljoen km van de komeet en slaagt in haar opdracht.
Daarna kwam Sakigake in haar omloopbaan omheen de zon op 8 januari 1992 voor het eerst terug op 89000 km van de aarde; later volgden nog aardpassages.
De radioverbinding valt op 15 november 1995 weg.
(afbeelding: een model van de sonde)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1985-001A
Norad ID: 15464
Andere namen: MS-T5
Lanceertuig: Mu-3S-II M-3S2-1
Massa: 138 kg.
lancering in 1998 vanaf SPFL SLC46, van de VS ruimtesonde Lunar Prospector.
De Lunar Prospector is ontworpen voor maanonderzoek in een lage polaire baan, met inbegrip van het in kaart brengen van het oppervlak en mogelijke afzettingen van poolijs, metingen van magnetisme en zwaartekracht, en de studie van de maan outgassing evenementen.
De gegevens van de 19 maand durende missie zal de bouw van een gedetailleerde kaart van de oppervlakte samenstelling van de maan mogelijk te maken, en zal ons begrip van de maan verbeteren.
De missie eindigde op 31 juli 1999, wanneer Lunar Prospector opzettelijk neerviel in een permanent in de schaduw liggende krater nabij de zuidpool. Gehoopt werd dat de inslag waterdamp zou vrijgeven van de vermoede ijsafzettingen in de krater, er werd echter geen damp waargenomen.
(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde en foto van de maan)
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1998-001A
Norad ID: 25131
Andere namen: Lunar Prospector Orbiter
Lanceertuig: Athena-2 LM-004
Massa: 158 kg.
geboorte in 1935 te Vyazniki – Vladimir, van Valeri Nikolayevich Kubasov.
Russische ingenieur/cosmonaut.
Lid van Energia Ingenieur 1 groep.
Maakte ruimtevlucht als
gezagvoerder in Soyuz 6 en Soyuz 36(35) en
vluchtingenieur in Soyuz 19.
Verbleef 18,75 dagen in de ruimte.
Was bij eerste koppelling van VS & Sovjet ruimtetuig op 17 juli 1975.
Was cosmonaut tot 1993.
geboorte in 1941 te Washington D.C., van Frederick Drew ‘Fred’ Gregory.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 8-1978 groep.
Maakte ruimtevlucht als
piloot in STS 17/51B en
bevelhebber in STS 33 en STS 44.
Verbleef 18,96 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot april 1992 en bleef NASA medewerker.
geboorte in 1951 te Kargaly – Dzhmpul, van Talgat Amangeldyevich Musabayev.
Kazachstaanse piloot/cosmonaut (A312).
Lid van Luchtmacht 11(MGA Kazakhstan)-1991 groep.
Maakte ruimtevlucht als
vluchtingenieur inSoyuz TM19 en
gezagvoeerder in Soyuz TM27 en Soyuz TM32(TM31).
Verbleef 341,41 dagen in de ruimte.
Maakte 7 ruimtewandelingen - samen 41u19’.
Was cosmonaut tot 27 november 2003 en bleef aktief in de ruimtevaart.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1963: een VS fotospion KH-4 en de SU fotoverkenner Zenit-2-36;
in 1976: een SU fotoverkenner Zenit-4MK;
in 1978: de communicatiesatelliet Intelsat IVA-F3;
in 1982: een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2.
