Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-03-2008
Van slag
Van slag
Onze ingebouwde Rolex is van slag, allee, hij loopt niet meer samen met die Seiko van de baas. Zo maar dat lappen ze ons zo n twee keer per jaar.
Gisterenavond hebben we de baas wel zien prullen aan horloges en klokken maar toen was er nog niks aan de hand.
Zou de baas er ook last van hebben? We denken zelfs nog meer dan wijzelf. Op TV vertellen ze dat ze in Lier ook problemen hebben met hun Zimmertoren en al zijn klokken. Maar dat kan toch geen echt probleem zijn, de baas zegt dat ze Walter Grootaers dan maar moeten roepen, das nogal ne snelle zegt de baas.
Ik ben al een paar keer aan de baas zijn hand gaan trekken, hij zegt dat we nog even moeten wachten en dat het te hard regent. Dat laatste is voor ons geen argument niet meer na zo n maand maart.
Dat heb ik onze Bas nog niet zien doen, een schoen gaan pikken in de slaapkamer (wij mogen daar niet komen van de baasjes) en dan voor de baas gaan staan. Duidelijk is het in elk geval.
De baas vertelt dat Bas dat vroeger veel deed maar ik heb m dat nog niet zien doen in de tijd dat ik bij de baasjes ben, en dat is toch al meer dan twee jaar.
Als de baas dan zijn stapschoenen gaat aantrekken in de slaapkamer staan wij in het deurgat en geven commentaar van gaat het niet sneller trulleman.
k Vind het toch goed gevonden en een heel duidelijk signaal van onze Bas, als je dat niet snapt moet je toch een echte lompe zijn, is dat niet zo ?
Terwijl t baasje bezig was met het verspreiden van de compost over de tuin, konden wij het niet laten van even aan kwaliteitscontrole te doen.
Experts zoals we zijn in het snuffelen aan alles wat vies is (zeggen de bazen) waren wij snel klaar met de controle. Goed materiaal maar niet vies genoeg !
De baas zegt, als je zulke compost gebruikt dan moet je binnen de 2 maanden verlichting hangen in de aardappelstruiken (?) dat snapten wij dan weer niet. Wél, zegt m, dan zijn die struiken zo hoog dat er verlichting moet komen voor de laagvliegende vliegtuigen.
Dan weten wij dadelijk dat 'm weer aan 't overdrijven is, Bob die Engelsman, die kan hij dat wijsmaken maar wij weten wel beter.
Wij dachten dat de knollen onder de grond het belangrijkste waren !
Is de baas moe of juist niet, voor ons geen verschil of medelijden. Na het avondmaal laten wij de baas niet met rust vooraleer m met ons gespeeld heeft in de tuin. Valt het avondmaal wat later dan normaal, dan gaan die spelletjes maar in de duisternis door.
Zo ook vanavond, ik leg de bal voor baasjes voeten en hij trap de bal dan zo ver mogelijk weg. Soms ziet hij de bal zelf niet meer vliegen door het donker, maar ik haal de bal wel terug.
Dat lappen ze me nu alle dagen zegt de baas, die zich juist makkelijk in de zetel had laten ploffen, laat m maar zeggen, wij weten dat m het toch graag doet.
Al veel te lang werkloos geweest die laarzen, tenzij om door de modder te ploeteren tijdens onze hondenwandeling.
Dadelijk heeft de baas ze nodig om aan het patatjes planten te beginnen. Eindelijk zul je nu wel denken, dan ben je maar zoals iedereen hier.
t Vrouwtje heeft al gezegd dat ze denkt dat we de patatjes kunnen planten tegen de tijd dat ze normaal zouden gerooid worden, maar wij denken dat ze nu toch wel overdrijft.
Stralend weer, met de zon in de ogen wakker geworden ! Eindelijk, mag je dan zeggen.
Mouwen oprollen was er nog niet bij, daar was deze morgen de wind nog te koud voor.
Nog eens goed zweten bij de toch wel zware labeur, want die grond, das hier geen Kempense zandgrond zegt het baasje, daar heb je zelfs met een goede machine nog je handen aan vol.
Dan komt Bob, kameraad van de overbuur, en dus ook Engelsman. Die komt vertellen dat men de grond voor de moestuin in Engeland al voor Christmas gereed legt. Als de
baas dan zegt dat hij dat nu toch ook doet, kijkt hij de baas aan alsof hij het in Keulen hoort donderen ( of moet hij het in Londen horen donderen ?) De baas moet dan uitleggen dat er in t jaar maar één week na Kerstmis valt en al de rest er voor, en dan is het grappen maken begonnen.
Maar ondertussen doet de baas wel niet verder en moeten de rosabelles nog toegedekt worden. Daarvoor heeft de baas dan weer een lange koord en een stokje van 50 cm. Om de afstand te meten tussen de planten zegt m, wij hebben die profis hier in de buurt dat nog nooit zo zien doen, die hebben daar véééél groter materiaal voor.
Gisterenavond een helder klare sterrenhemel mét zichtbare melkweg. (nee niet die van Inza of Stabilac, de échte)
Vanmorgen grijs en even later plensbuien, weg planning om de patatjes te planten ! nu in de vooravond verdwijnen de wolken weer en schijnt de zon. Deze avond waarschijnlijk terug zoals gisterenavond ! Je zou er het hondensch t van krijgen.
Dan is de baas de schuur ingedoken en het tuinmateriaal een beurt gegeven. Wat die motoculteur nog nooit heeft gedaan, starten van de eerste keer, doet m nu dus wel. Is dat geluk of tegenslag? Als je er op rekent er een uur aan bezig te zijn is dat tegenslag. We zullen het dan maar op geluk houden.
Als t morgen van hetzelfde is dan gaat de baas twee koplampen monteren op de motoculteur, om s nachts te kunnen werken zegt m.
Zo dan blijft er weer wat tijd over om iets anders te doen. Het venster van de auto aan de chauffeurskant vertoont soms kuren. Na de péage sluit ze niet altijd direct, dat heb je zo met die elektronische brol zegt de baas. Vorige week heeft de baas al een vlammende telefoon gedaan met de garage, ik (Belle) was er niet goed van want ik denk altijd dat het tegen mij is als er g verdommes vallen,t was natuurlijk in een plensbui toen die raam weer niet wou sluiten !
Dus heeft de baas zijn gereedschapskar maar naast de auto gezet en is aan de slag gegaan. Bekleding van de deur, vijsjes veilig weggelegd, een beetje olie hier, wat vet daar, nog wat siliconenspray overal, op een zucht was dat raam hersteld. Daar is de baas dan al drie keer (onder de garantie) voor in de garage geweest.
Allemaal meeval, (behalve het weer dan) dus blijft er nog tijd over voor een wandeling tussen twee buien, t leven is nog zo slecht niet voor twee jachthonden in de Charente !
Pineau des Charentes, samen met Cognac zijn de twee alcoholische dranken die hier in de Charente hun oorsprong hebben.
Pineau maakt men in de twee Charentes, opmerkzame luitjes hebben al gemerkt dat Charentes in het meervoud geschreven is, met een s achteraan.
Er bestaat het departement Charente (16) met hoofdplaats (prefecture)Angoulème en het departement Charente Maritime (17)met hoofdplaats La Rochelle.
Buiten Frankrijk zijn de grootste verbruikers van Pineau des Charentes,Canada en België.
Over het ontstaan van Pineau gaat het verhaal (legende) dat een herder in een vaatje waar nog een deel gegist druivensap zat, een deel Cognac bijgoot en het mengsel lekker vond. Zo zou Pineau ontdekt zijn.
Er zijn tal van Pineau des Charentes producenten, wij kennen hier in de streek tal van mensen die hun eigen wijngaardje hebben voor hun Pineau, voor eigen gebruik en voor de familie. Soms groeit zo een familiehobby uit tot een kleine producent, zoals de fles op de foto.
De familie Lassoudière uit Villeret bij St.Fraigne, zijn landbouwers die zo hun eigen merk Pineau des Charentes en Cognac eerder kleinschalig op de markt brengen. Prima spul, van een kwaliteit en prijs die de grote huizen niet meer leveren. Je proeft het, dat hier nog met liefde en vlijt aan een goed product gewerkt wordt.
Morgen ziet het er beter uit, het zetgoed voor de patatjes is juist gekocht, nog en promotion daarbovenop. Doen de patatjes het dan niet goed door de komende droogte (?) dit jaar, dan hebben we toch 2 euro winst op de aankoop. Het zullen Rosabelles worden dit jaar. Van die lekkere rode aardappelen die ze in de Kempen varkenspatatten heten.
k Zal ik wel voor varken spelen !
Nu zijn die Rosabelles nog afkomstig uit België ook, kan ik me ook een beetje chauvinist voelen.
Zo hebben we ook nog aardappelplantgoed van Daisys overgehouden van vorig jaar,
kwestie van niet gans de winter dezelfde aardappelen te moeten eten.
Als je hier in Frankrijk een tuincenter binnenstapt in dit seizoen heb je keuze uit wel 50 verschillende aardappel variëteiten. Grote borden geven dan aan wat de opbrengst is, zijn ze goed voor friet, puree, koken, stomen, enz., de bewaartijd, plant moment, over alles wordt je uitvoerig ingelicht.
De keuze is wel moeilijk, en als het seizoen niet te droog is, valt de oogst goed mee.
Grote keuze van paraplus, was wel nodig vandaag op de markt in Rouillac.Niet de voorspelde hevige buien maar een druilerige regen waar je even nat van kan worden.
De massa bezoekers was uiteraard niet daar, schouder aan schouder doorschuiven ook niet zoals op mooie dagen. Nu was het opletten voor de baleinen van de paraplus.
Verkopers die diep in hun jas gedoken op natte bezoekers stonden te wachten was zowat de grootste attractie. Geen uitbundig aanprijzen van waren, weinig vrolijke gezichten, zeer matige verkoop. Dat was het zowat vandaag
Volgende 27° beter zullen we maar zeggen, o ja, 27 april valt op een zondag, als t dan mooi is in combinatie met een vrije dag , dan kan je weer over de koppen lopen.
En wat vliegt de tijd. Gisterenavond, toen ze zo gerekt en gestrekt gans de zetel inpalmde viel het meer op als ooit te voren.
Ons Belle is een grote hond geworden, het is steeds ons kleintje en ons prulleke gebleven ondanks haar vijfentwintig kg.. Waarschijnlijk is het zo gebleven omdat ze zo speels en ondeugend uit de hoek kan komen.
Het is een mooie Drent geworden en t zijn niet alleen de baasjes die het zeggen !
Rouillac is een stadje in de Charente waar alle dagen van de maand op elkaar lijken, uitgezonderd de 27° van elke maand.
Al eeuwenlang, de 27° is het marktdag in Rouillac, week-zon- of feestdag, maakt niet uit. Nu zal je zeggen zo zijn er honderden, ja duizenden in Frankrijk, maar dan heb je het mis. Op de 27° is gans het dorp, alle straten en pleinen ingenomen daar marktkramers, standwerkers, boeren, kunstenaars, muzikanten en je verzint maar verder.
Van bij het ochtendgloren kan je er terecht voor uw pluimvee, voeding, kleding, tuingerei, prullaria, een ezel, paard, of iets tussen de twee. Geen paard van doen, o.k. iets verder kan je in alle formaten tractors kopen, te groot ? iets verder weer staan mini tractors, zitmaaiers en zelfs Lada Nivas 4x4 te koop.
Krijg je honger van het geslenter door den straten dan kan je aan tal van standjes je bevoorraden met paëlla, barbecue, regionale worstjes, hot-dog, friet enz.
Le vingt-sept is zo belangrijk voor het dorp dat ze het pas hernieuwde ontspanningscentrum, le vingt-sept hebben gedoopt. Iedereen hier in de buurt die hetnog maar over 27 heeft denkt aan Rouillac, of hij moest van Mars komen, alhoewel aan sommige Engelsen moet je het fenomeen toch nog uitleggen.
Morgen is er echter wreed slecht weer voorspeld zo slecht dat je er hoogstens een verdronken kip kan gaan kopen zegt de baas, we zullen zien morgenochtend !
Toch een voorsmaakje, de baas heeft van op vorige marktdagen nog enkele fotos die we jullie niet willen onthouden.
Gisteren in Chinon was t vrouwtje zon prullaria (zegt het baasje daar tegen)winkel binnen gestapt. Omdat wij met onze pluimstaarten daar meer schade kunnen veroorzaken dan t baasje kan betalen (zegt m zelf) moesten wij met t baasje buiten blijven wachten.
Al een geluk dat daar juist zon rustbank was geplaatst, daar zullen al wel meer baasjes met honden hebben zitten wachten voor die winkel.
t Duurde nogal wat en t baasje wou zijn klak al voor onze poten leggen, zoals wij dat al gezien hebben van andere mensen, gewoonlijk ook met hond.
Wij hebben dan maar goed uitgekeken waar t vrouwtje zolang bleef en t baasje heeft dan zijn kodak maar genomen en onze twee uiterst gespannen koppen in beeld genomen.
Vandaag zijn we nog eens op toeristische uitstap geweest. Dat was een tijdje geleden, vroeger toen ik nog de enige Drent ten huize was gingen we veel meer op stap. Vermits Belle haar maag nog altijd een hekel heeft aan ronde punten en stoplichten gaan we wat minder. t Baasje is er niet zo gek van, de auto aan de kant te moeten zetten om de achterbank weer eens proper te maken.
Deze morgen heeft ons Belle zon klein pilleke gekregen tegen reisongemakken en dan redt ze het wel. t Baasje wou zijn wijnvoorraad terug wat op peil brengen en vermits het vak Loire wijnen grote gaten vertoonde togen wij op weg naar Chinon.
Toch een 170 km rijden, zon twee uur over de nationals en departementals, maar het loonde de moeite. We mochten mee op stadswandeling en baasje heeft nog enkele mooie fotos geschoten in het oude stadsdeel.
t Baasje heeft daar een mooie foto van een heel oud huis genomen. Het stond nog te koop ook, beneden was er een taverne in gehuisvest maar na een blik op het de ramen van het eerste verdiep is m maar snel doorgelopen. Kijk zelf maar eens op de foto.
Bij de wijnboeren mochten we ook uit de auto maar daar stootten we op een een grote boosaardige Labrador, niet voor niets lag m aan de ketting. t Was wel een lange ketting, daar hadden we ons een beetje op verkeken. We waren juist op tijd buiten zijn bereik.
Harley is de huisgenoot van Fred en dus ook een overbuur, Harley is echter geen Engelsman maar een Franse vondeling die langs de kant van de weg gevonden is. Hij is liefdevol opgenomen door onze Engelse overburen.
Harley is twee weken ouder dan ons Belle, en zoals zijn stoere naam doet vernoemen een reu, t is te zeggen een ex reu.
Het ras van Harley is ergens onduidelijk, poedel, pyreneeër herder, beetje Briar, het doet er eigenlijk niet toe. Het is een hevig manneke dat niet liever doet dan vanuit een verdoken positie plots voor mij te springen.
Tegen ons Belle kan m niet op, Belle is te sterk en gans anders van bouw dan Harley.
Dat belet hem echter niet van echt te stoeien met haar en kan hij het niet halen, dan zoekt m steun bij Fred die nooit niet ver uit zijn buurt is.
De eerste maal dat Harley voor een paar dagen bij ons verbleef is m wel samen met Belle per ongeluk het zwembad ingedoken, in de maand maart notabene
Toen hebben, ze ieder in een bench, zich enkele uren moeten koest houden met hun rug tegen de radiator tot ze terug droog en warm waren.
Een geluk dat het baasje er toen snel achter gekomen was dat die twee niet te zien waren in de tuin, ze hebben toch wel een tiental minuten moeten zwemmen want Belle geraakte niet meer op het dekzeil ! Chance gehad toen, heten ze dat.
Gisteren bezochten de baasjes een tentoonstelling van veertien Engelse kunstenaars die naar de Charente uitgeweken zijn. Engelsen zijn de laatste tien jaren en masse naar hier uitgeweken dus is het ook logisch dat er enkele kunstenaars tussen zaten.
Die kunstenaars, exposeren op dit moment in het gerestaureerde pand uit de 16° eeuw van Marguerite dAngoulème. Deze dame was de zuster van koning Frans I (François premier) van Frankrijk.
De tentoonstellingsruimte op zich is al een bezoek waard, mooi gerestaureerd door de club Marpen. De tentoongestelde kunstwerken waren gevarieerd, glaswerk, aquarellen, olieverfschilderijen, keramiek, kunst uit recuperatiemateriaal enz
In sommige kamers waren ook nog lokale antiquiteiten te bewonderen, wel gebruiksvoorwerpen van de beter gesitueerde burgerij, veel koperwerk en die opmerkelijke broodbeschermer tegen muizen (onderste foto) die tegen de zoldering hangt.
De baasjes zijn dan achteraf nog iets gaan drinken in het theehuis met de onuitspreekbare naam lechaugette maar de baasjes zeggen steeds bij Bernard.
Over Bernard, ooit een BF (bekende Fransman), hebben we het nog eens op een andere keer.
Fred is de oudste hond van de overburen, het is een Groenendaal, dus heeft hij net als wij iets Belgisch. Fred is echter full-English, hij is met de overburen uit Engeland meegekomen toen zij naar La Magdeleine verhuisden.
Fred is inmiddels +10 jaar en dus meer de rustige maat van onze Bas, hoewel, Fred is dus vier jaar jonger en dat is duidelijk merkbaar als t op snelheid aankomt.
Fred is ook al verschillende malen bij ons op vakantie geweest, hij is liever in La Magdeleine dan mee op reis. De overburen reizen nogal wat af met hun kamper en in de zomer is het voor zwarte Fred geen lolletje vanwege de warmte, dan hebben wij er een speelmaatje bij.
Fred is ook een regelaar, als het jong geweld wat hevig bezig is kan Fred met één blaf de rust laten terugkeren zonder dominant over te komen, t is een fijne hond.
Als m samen met ons gaat wandelen is Fred de keien apporteur, hij heeft niets liever dan dat het baasje een kei het veld inwerpt, gegarandeerd komt m met dezelfde kei terug.
Wij, twee Drentsche Patrijshonden, jachthonden pur sang, wij mochten vandaag niet mee met de baasjes. Zij gingen naar Tusson waar er een expo was van Engelse kunstenaars die naar de Charente zijn uitgeweken.
Nu zegt zon tentoonstelling ons bitter weinig, maaaar er was in de tuinen van het voormalig klooster ook een chasse aux oeufs voor de jongsten van de gemeente.
We hadden chasse gehoord en dan zijn wij altijd paraat. Maar de baasjes waren vastbesloten, er kwam niks van.
Bij de terugkeer liet het baasje de fotos zien van de jachtprooien, beschilderde eieren en chocolade eieren.Neen geef ons dan maar de konijnen en hazen, desnoods de katten van de buren. Dat is pas chasse
dat Frank Deboosere er dik naast zit met zijn voorspelling voor Paaszondag. Het zag er op zijn voorspellingen inderdaad naar uit dat het één van de naargeestigste weekends zou worden tot nu toe in 2008.
Dik mis Frank Stralend weer deze morgen, opstaan met de zon in de ogen. En dan gisterenavond gaan slapen met de gedachte, morgenvroeg maar blijven liggen, t zal toch gene vette zijn.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
