Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
05-10-2014
Een dag overgeslagen…
Vosselaar 05-10-2014
Een dag overgeslagen…
Inderdaad er was gisteren geen bericht op dit blog, en dat nog wel op werelddierendag ! Een schande ? het is maar hoe je het bekijkt.
Het was hier gisteren een hectische dag, wandelen, een feestje, nog een feestje en dan nog de zorgen voor ons. Het was afwegen en passen voor de baasjes, en dan is het plots midden in de nacht en is er geen bericht op het blog geplaatst, dedju dedju,
Maar er is dan toch wel nieuws opgemerkt. Vrijdag hadden we al een bericht over het Belgische hondenbier “Snuffle Dog Beer”. Dat was toen de aankondiging in de krant HLN . Maar vrijdag stond er dan een test van het bier, de testfiguren waren uiteraard honden. Het bier is dan ook voor hen bestemd. Het bier is getest door een Viszla, een Beagle en een dwergpinscher. Het testteam ging dus van groot naar klein in formaat. De Viszla bleek de grootste dronkaard in spe, die lustte wel drie “pintjes”. De Beagle lustte het wel maar enkele slokjes was voldoende voor de kleine jachthond. De Dwergpinscher lustte enkel de biervariant met kipsmaak.
Ook ons baasje wil het wel eens één keer proberen. Als hij het kan vinden in de Zoomarkt brengt hij een pintje meen en houden we jullie op de hoogte van de testresultaten in de Faesroedel. ’t Baasje zelf gaat niet deelnemen aan de hondenbiertest, die houdt het op een Jupiler, Maes of Duvel…
Nog ander goed nieuws komt uit de politiek ! ! !
Ja inderdaad, ’t baasje stond er ook van te kijken, maar als ’t goed is zegt hij het ook, en dus hier komt het nieuws.
Ben Weyts, N-VA minister in de Vlaamse regering, blijkt dan toch goed op weg te zijn, om werk te maken van de malafide hondenhandel. Dat was één van zijn beloften tijdens de laatste verkiezingscampagne. Ons baasje heeft daar toen met het nodige scepticisme “nota van genomen”. Deze belofte was immers al meerdere keren aangebracht door andere politici en daar is , ééns ze verkozen waren, nooit meer iets aan gedaan ! Nu blijkt Ben Weyts zijn belofte toch waar te gaan maken, en ons baasje kan dit alleen maar toejuichen, en hij is niet alleen in Belgenland…
Ons baasje is er wel van overtuigd dat waakzaamheid nodig blijft. En dit op twee vlakken, eerst is/zijn er de malafide dierenhandelaars die moeten in ’t oog moeten worden gehouden, en als tweede moeten we Ben Weyts van heel nabij blijven volgen en hem van tijd tot tijd wakker en allert houden op de problematiek. Want we zijn er nog lang niet, de stal van de dierenwinkels en malafide fokkers is nog lang niet uitgemest. Maar de deur van de stal staat toch al open, en we zeggen het tegen Ben met een populaire uitdrukking “kom aan Ben, vooruit nu met de geit” .
En…als Ben zijn belofte kan uitvoeren heeft hij er volgende maal zker en vast een kiezer meer aan zijn kant. Dat belooft ons baasje op zijn eerste communiezieltje !
Dagmar is geboren op 20 juni 2000 en vandaag 03-10-2014 overleden.
Deze ochtend heeft Roswitha de moedige beslissing genomen van haar Dagmar te laten inslapen. Slechts enkele dagen geleden deden zich de eerste tekenen voor dat het voor Dagmar tijd was om de stap over de regenboogbrug te maken. Ze had in het verleden al wel eens een verwittiging gekregen maar telkens kwam het weer goed. Tot gisterenavond Roos op Facebook meldde dat ze de nacht naast Dagmar zou doorbrengen.
Goed veertien jaar is Dagmar geworden en zoals Roos het op Facebook schrijft “haar wereldhond , once in a lifetime”
Verschillende nationale en internationale kampioenstitels hebben Roos en Dagmar samen behaald met als kroon op het werk tweemaal wereld veteranen kampioen in 2009 en 2010.
De pups uit ons eigen K-nestje met Kiki, Kibbels, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kona, Kato, Kiet, Kwispel en Kody verliezen vandaag hun overgrootmoeder. Dagmar was de moeder van Felis, die op haar beurt moeder is van Ferron van Drentepassie die de samen met onze Belle het ouderpaar van voornoemd nestje vormt.
Uit ervaring en kennis met de van Drentenpassie roedel weten we dat het voor Roos vandaag een intrieste dag is. Ze heeft immers haar eerste zelf gefokte teefje moeten laten gaan. Uit de laatste opgevangen berichten zijn ook Felis, Lisa en Lana, Roos haar drie resterende Drenten ontredderd door het wegvallen van Dagmar.
De Faesroedel leeft op dit moment met de Van Drentenpassie en haar baasje mee en wensen haar sterkte in de volgende dagen .
Gedicht "De Regenboogbrug"
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Groot (?) nieuws voor honden vandaag in de krant ! Er is sinds enige tijd echt honden bier op de markt. Zo kon ons baasje vandaag in zijn dagelijkse “Het Laatste Nieuws” krant lezen.
Van het bier zegt men dat het in een echte brouwerij haar ontstaan vindt maar het heeft niks komma niks alcohol onder de kroonkurk. Bier voor honden en BOB’s die nog met de auto moeten rijden.
Nu vraagt ons baasje zich af of er dan wel mensen, hondenbaasjes of niet, wel zijn opgezet met “bier” waar rund of kiparomaten zijn aan toegevoegd… En ook of de hondjes die van een pintje willen snoepen opgezet zijn met de smaak van een koe of een valse nepkip ?
Wij van de Faesroedel in elk geval niet ! Sinds we de eerste maal in ons prille puppy leven bij onze baasjes buiten op het terras mochten, hebben we al kennis gemaakt met “the right stuff” ! Daar op het terras stonden toen een bak Maes Pils en een bak Duvel, en als puppy hebben wij al die flessen teutjes netjes proper gelikt.
Daar was toen geen alcohol meer mee gemoeid want de flesjes waren netjes leeg gedronken maar de geur en smaak hing nog altijd rond de flesjes !
Misschien brengt ons baasje wel eens een flesje mee om door ons te laten proeven. Hij heeft alvast beloofd dat hij het gaat vragen aan “den Tim” van de Zoomarkt. We houden jullie uiteraard op de hoogte als het zo ver geweest is !
Niet in de krant, maar in de bench vond ons baasje daarstraks twee Drentjes. Heros was gaan liggen slapen in de bench van Hera, dat gebeurt wel meer omdat het kussen in de bench van Hera zachter is dan bij hemzelf. Dat komt omdat Hera nooit iets vernielt en al jààààren op hetzelfde zachte kussen ligt.
Maar Hera wilde ook wel eens op haar zachte kussen een dutje doen, maar daar lag haar grote broer al lui te wezen… Ze heeft dan maar haar stoute schoenen aangetrokken door zich bij haar broer te voegen en half achter hem en half op hem bij in de bench te gaan liggen . Lang heeft Heros het niet meer vol gehouden in de bench want even later lag hij alweer achter het baasje zijn bureaustoel. Daar moest dan weer opgepast worden dat er geen venijnige wieltjes over gevoelige honden oren zouden walsen !
Lucy is vandaag terug gaan zwemmen bij het Horse Care Centre te Meerle, iets ten zuiden van Breda maar juist nog in België. http://horsecarecenter.be/
Het zwembad daar is speciaal ontworpen om paarden die aan revalidatie toe zijn te kunnen laten zwemmen. Het water is verwarmd tot een aangename temperatuur en wordt regelmatig op zuiverheid en gezondheid gecontroleerd.
Wat plezant voor ons is dat Lucy niet moet gepord worden om aan de 50 meter lange baan te beginnen. Daarstraks was ze al weg naar de overkant toe, vooraleer het baasje er erg in had. Ze heeft vandaag 200 meter of vier lengtes gezwommen, vrijdag gaan we terug en als het niet te vermoeiend is maken we vrijdag 300 meter vol.
En ze gaat snel, ze gaat heel snel in het zwembad en je ziet haar genieten van haar zwembeurt. Het water is zo helder dat je ook goed de beweging van de poten ziet. En de zwemslagen die Lucy maakt zijn mooie lange slagen. Zowel van haar voor als achterpoten.
Voor een hondenbaasje is het puur genieten als hij zijn hondje zo ziet zwemmen, pure klasse voor onze Lucy, en ’t baasje meer dan trots.
Wij gaan daar zwemmen om de spieren en ligamenten van de heupen van Lucy te versterken . Die konden wat stevigheid gebruiken omdat ze bij Lucy te soepel waren. Bij de Duitse Dog van onze dierenarts Aline Verschueren hebben de zwembeurten spectaculaire resultaten laten optekenen. En dat was de hoofdreden waarom wij aan de zwembeurten begonnen. Dat Lucy het zo graag doet is alleen maar een heel prettige bijkomstigheid.
Gisterennamiddag is Hera met de baasjes op controle geweest bij onze dierenarts. Het was dierenarts Sarah die Hera heeft onderzocht op mogelijke kwaaltjes.
Want het was niet zo dat de baasjes vermoedden dat er wat mis was met Hera, maar omdat we bij haar volgende loopsheid een dekking plannen met haar en een knappe Hollandse Drent wilden de baasjes zekerheid wat gezondheid betreft. Op een € kijken onze baasjes niet als het op gezondheid aankomt.
Het was wel zo dat Hera tekenen aangaf dat er verhoogde hormonen werking aan de hand was en daar wilde het hoofdbestuur wel het fijne van weten. Het kan immers altijd verschillende richtingen uit zoals schijndracht of de aanloop naar een loopsheid binnen korte tijd.
Maar Sarah kon ons vrij gerust stellen. Er is nog geen loopsheid op komst de eerst volgende weken en voor schijndracht zijn onze baasjes steeds op de hoede en ze kennen ook de tekenen en de te nemen voorzorgen .
Het is hier op Drentengebied heel rustig in huis. Buiten een overdreven honger gevoel en een voortdurende jacht op voedsel valt er weinig te gebeuren. Het lijkt er sterk op dat Belle & co de komst van de koudere periode perfect aanvoelen en zich een extra laagje vet aan het aanleggen zijn om de winter gerust aan te vatten !
Die jacht op voedsel (zij krijgen nochtans genoeg, bij meer eten moeten ze achteraf weer op dieet) heeft bij het hoofdbestuur tot gevolg dat ze iets meer moeten opletten bij het wegzetten van voedsel op het aanrecht of keukentafel. Je kan er donder op zeggen dat wanneer er voedsel binnen “bekbereik” staat, er van verdwenen is. Je kan dan als baas wel vermoeden wie de dader is, want Belle en Hera zijn kleiner dan Heros en Lucy , en die beide laatste kunnen veel verder reiken om iets “te scoren”, maar zekerheid krijg je nooit. Zo was vorige week de inhoud van het botervlootje plots gehalveerd en stond Heros de bek van Belle af te likken en niets andersom.
De twee kleinsten in gestalte zijn dan ook niet de minder verdachten zo blijkt dan achteraf !
We hebben zoals steeds het geval is, gisteren een rustige terugreis gehad . De eerste tweehonderd kilometer hebben Hera en Lucy het hoofdbestuur wel laten sakkeren…
Dat kwam zo, die twee hebben vanaf het vertrek in La Magdeleine tot aan de péage voorbij Tours, en dat is zo ’n dikke twee honderd kilometer, de lucht in de auto verpest door aan de lopende band scheten te laten !
Niet te harden zegde het baasje en hij heeft verschillende keren gezegd, “hadden we maar zoals in die vorige Mitsubishi een schuifdak”. Ja, “hadden we maar” dat konden Hera en Lucy ook al kunnen zeggen, want het was zo dat die twee een dringende grote boodschap hebben achter gelaten van zo snel ze de kans kregen.
Die kans kregen ze op de parking bij de péage toen Hera aan de zetel begon te krabben om aan te geven dat er iets mis was binnen in haar. Geen vijf tellen later in het hoge gras tegen de afsluiting lag daar plots een hoop diarree ! Fijn van ons meisje dat ze zo kon zeggen dat het baasje dringend hoefde te stoppen. Bij Lucy ging het net zo en net als bij haar moeder om dezelfde reden, diarree ! ! !
Toch wel raar dat Belle of Heros geen tekenen van enig ongemak lieten zien. Zij hebben immers zondag avond net hetzelfde met veel smaak opgegeten.
Toch gaan we dat vanavond een vertellen aan Aline de dierenarts bij wie we verleden donderdag al een afspraak hadden gemaakt voor een generale gezondheidsinspectie, in het kader van een dekking van Hera bij de volgende loopsheid.
Verder liep de reis zoals we ze al tientallen keren hebben gemaakt, rustig… met druk verkeer rond Parijs en vlot verkeer voor en na Parijs.
Eens terug in België nam het baasje plots veel te vroeg “naar onze doen”, de afrit van de snelweg. Het baasje ging in Oudenaarde onze “oude” laptop binnen brengen bij Peter en Hilde, de baasjes van Hercule de zoon van Belle en de broer van Hera en Heros. De laptop had enkele kleine herstellingen nodig waar Peter voor kon zorgen !
Door dat rondrijden in het zuiden van de provincies West- en Oost Vlaanderen en de omleidingen die daar plaats hebben door wegeniswerken was het nog laat geworden toen we thuis kwamen. En zoals de traditie het wil is onze baas nog frietjes gaan kopen in het frietkot in ’t dorp. Bij onze brokken kregen we dus het overschot van de frietjes en voor ieder nog een halve frikandellenworst. Voor ons nog een feestmaal bovenop de reis, waarin we ons weer voortreffelijk hebben gedragen !
We zijn terug in Vosselaar, morgen namiddag geven we meer uitleg en een bericht over vandaag. We zijn laat vertrokken in La Magdeleine en dus ook laat thuis in Vosselaar aangekomen, Iets te laat om nog een uitgebreid reisverslag te maken.
We zijn twaalf dagen hier geweest en we hebben twaalf dagen mooi weer gehad. De bedoeling was aanvankelijk van nog tot woensdag e.k. te blijven, maar de begrafenis van een goede kameraad en gewezen collega van ’t baasje nu volgende maandag heeft een vervroegde terugkeer tot gevolg.
Er is toch flink wat werk gepresteerd. De veranda is op de dakbedekking na klaar gekomen, maar dat dak is een werkje voor begin november, wanneer we terugkomen voor enkele weken.
Ook het afsluiten van het seizoen en de terugkeer van spulletjes die gewoonlijk de winter in België doorbrengen is ook afgewerkt en/of ingepakt en op de aanhanger geladen. Zo onder meer de bloembakken die nog altijd heel mooi staan en waar we nog makkelijk een maand plezier in Vosselaar van kunnen hebben.
Ook de zitmaaier gaat mee terug voor een grote nazichtbeurt. Die neemt dan ook het grootste deel van de lading van de aanhanger voor zich.,
Ook de tuin heeft nog een degelijke onderhoudsbeurt gehad. Het gras is gemillimeterd en in de herfst moet dat volstaan om bij de terugkeer geen “brousse” aan te treffen. Mooi is dat voor ons Drentjes, geen kleefkruid meer in onze oren of vacht. Ook geen natte poten meer van de dauw in het te lange gras… Spijtig dat we er niet langer van kunnen genieten.
Maar volgende week kunnen we ook weer kennismaken met de Vosselaarse hondjes uit de buurt en kunne we weer een frisse duik nemen in een of ander ven tijdens onze Vosselaars wandelingen !
Morgen is het terug de thuisreis die veruit het enige zal zijn waar iets over kan gezegd worden. Je hoort of leest het morgen wel weer….
Het werk is ten einde, de veranda staat ! Wat wil zeggen , datgene wat we op die veiling kochten, staat er, netjes en keurig opgebouwd. Het baasje wil er nog elektriciteit en verlichting onder brengen en er dienen zich ook nog schilderwerken aan.
Het hoofdbestuur wil nu ook nog dwarsbalkjes tussen de langsliggers plaatsen maar dat alles is voorzien voor midden november wanneer we de volgende maal terug tot hier komen. De lichtplaten hebben al op de veranda gelegen en passen als gegoten. Maar het baasje wil die pas definitief plaatsen als alles zijn kleurtje heeft gekregen.
Morgen dient er zich nog een drukke dag aan, de tuin moet nog “gefatsoeneerd” worden . Wat wil zeggen dat er nog honden sigaren moeten bijeen geraapt worden en het baasje moet nog een keertje het gazon goed kort afrijden. Daar is ‘m zowat specialist in geworden om te weten hoe kort het gras moet, in welk seizoen. Zeker nu wanneer het zes weken duurt voor we terug komen !
En dan moet ook “den Husq”, de zitmaaier nog netjes worden gemaakt. Die komt de eerste maal mee terug naar België voor zijn grote onderhoudsbeurt. Na drie seizoenen maaiwerk mag dat wel eens. Er is dit jaar ook veel meer gras afgereden dan andere jaren omdat we toch wel een groene zomer hebben gekregen dit jaar.
Zondag gaat het dan terug richting Belgikske om maandag mee afscheid te gaan nemen van een goed collega en vriend, waar ons baasje goed 15 jaar in allerbeste samenwerking collega mee is geweest. Vele uren hebben die twee samen gestaan met twee klassen in het zelfde werkhuis. En dat schept een band, een hele sterke band zelfs.
Dan zijn er ook de volgende weken nog de klassieke verjaardagsfeestjes en op 18 oktober de fokdag van de Nederlandse Drentsche Patrijshonden vereniging. Daar gaat Hera nog eens kennismaken met Bowie. Het baasje hoopt dat Hera samen met Bowie begin volgend jaar een mooi lentenestje pupjes gaan voortbrengen.
Maar dat is toekomstmuziek, we zien wel wat er komt maar voor ons hoofdbestuur hoeven twaalf pups zoals vorige keer, helemaal niet meer…
Den “travaux” lag stil vandaag en op enkele kleine zaakjes na was het hier rustdag .
Er moest nog wat aangeschaft worden vandaag en ook Hugo was vandaag “belet” zodat er weinig activiteit op den hof te merken viel.
Niet voor ons Drentjes, want bij ons zat de actie er ten vollen in. Het is niet dat het bij de baasjes rustdag is dat wij daarom ook niks doen.
Vanochtend heeft het baasje de vrucht van onze nachtelijke arbeid ontdekt. We hadden gisteren gemerkt dat er een muis in een gaatje tussen de stenen van het afsluitmuurtje tussen koer en tuin was weg gevlucht. Daar hebben we iets aan gedaan. We hebben als het ware een deel van de muur gesloopt !
Grote stenen die haast zoveel wegen als wijzelf, hebben we uit de muur gehaald. Natuurlijk hebben we dat gedaan zoals altijd, met vereende krachten, en dat heeft zon zijn vruchten (?) afgeworpen.
Wij hadden deze ochtend de indruk dat ons baasje ons liever een schop onder onze kont had willen verkopen in plaats van liefdevol eten te maken voor ons…
Het baasje heeft dan maar beslist dat het herstel van onze destructie arbeid in de maand november zal hersteld worden . Ditmaal met cement in plaats van met de leemgrond als bindmiddel tussen de stenen.
En de muis en haar nest… de ene is verorberd en het nest keurig opgedoekt, geen spoor meer te vinden van geen van beiden !
Met goeie moed is het baasje en Hugo deze ochtend terug begonnen aan het verder opbouwen van de veranda.
Het was vandaag vermoeiend werk, vooral omdat het heel warm was en geen middel aanwezig om even van schaduw te genieten. Het was alsof het terug mid-zomer was.
Het plan dat bijgevoegd was hebben de beide timmerlui wat aangepast zodat het geheel nu flink wat steviger staat. Daarvoor moest dan heel wat zaag en paswerk bij toegevoegd worden wat dan ook weer meer tijd vraagt. Het timmerwerk vorderde dus niet zoals gepland, maar het is wel beter en steviger.
Morgen heeft Hugo andere afspraken dus morgen doet het baasje alleen verder en maakt hij vooral voorbereidingen voor vrijdag. Het werk zal met verhoogde spoed verder afgewerkt gaan worden.
Het baasje heeft deze avond de melding gekregen dat een collega waar hij jaren meeheeft samengewerkt op school en die ons baasje heeft opgevolgd, vandaag overleden is.
Wij gaan dus twee dagen vroeger naar België terugkeren om op de begrafenis op maandag aanwezig te kunnen zijn. De stemming was door dit bericht er eentje in mineur vanavond in de Faes roedel…
Vandaag is ons baasje begonnen aan het optrekken van de nieuwe open veranda… Twee weken geleden heeft ons baasje het houtwerk voor de veranda gekocht via een online veilingsite. Samen met zijn neef Hans, die een zelfde veranda had gekocht zijn ze die samen gaan halen in Nederland.
En vanaf vandaag is hij bezig met de samenbouw van de veranda. Eerst moesten er drie gaten geboord worden in de grond. Nu is grond wel wat zwaar onderschat want het is hoofdzakelijk een dikke laag keien waar de metalen pennen voor de veranda ondersteuning moeten in komen, de grond moeten worden ingedreven.
Hij heeft dan wel een door een motor aangedreven grondboor ter beschikking, maar zonder de grond kletsnat te maken geraakt je hier geen 5 centimeter in de grond ! Uiteindelijk is alles in orde gekomen met veel zweet en moeite.
Dan zijn de steunpalen op lengte gemaakt en in de steunvoeten geplaatst. De dwarsbalken pasten gelijk op de steunpalen en lagen ook nog eens perfect waterpas !
Maar toen moest het oude “afdak” boven de voordeur nog afgebroken worden… Zeven stukken ijzer moesten doorgeslepen worden wat eigenlijk niet zonder gevaar was. Het “afdak” was namelijk nog gemaakt in “de goeien ouwe tijd” en dus loodzwaar. Met de nodige planning van de volgorde van doorslijpen en ondersteunen werd dit sloopwerk tot een goed einde gebracht.
Het afdak is op een veilige manier tegen de grond beland !
Morgen gaan we verder met de opbouw van de veranda. De sloopwerken zijn alle teneinde .
Dat was de uitspraak van Richard onze Engelse achterbuur deze middag toen de laatste tak uit zijn dode kersenboom was opgeruimd.
Richard had, zoals hij vorig najaar ook al deed, gevraagd om met de hoogtewerker te komen helpen om de boom en speciaal de takken te komen afdoen.
Hijzelf was al bezig geweest vanop de ladder maar de takken waren zo dood dat ze onberekenbaar waren geworden en dus gevaarlijk voor iemand met een (ketting)zaag in de hand op een ladder.
Net zoals we vorig jaar al hadden opgemerkt “goed gerief is het halve werk” was dat ook nu het geval.
In goed anderhalfuur waren de takken gesnoeid en opgeruimd. Het grootste gevaar bij het snoeien bestond er in dat de boom in een hoek in de buurt van twee draden stond. De elektriciteitsdraad voor twee woningen en de telefoon/internet draad naar de woning van Richard en Victoria. Die moesten dus ten allen prijze gevrijwaard worden van vallende takken !
Terwijl we vanop de hoogtewerker een touw rond de bepaalde tak legden, trokken Richard en zijn vader de tak weg van de draden, en zaagde ons baasje vanop de hoogtewerker de tak door met de kettingzaag.
Veiligheid eerst was het werkmotto en zo gebeurde het ook, geen schade aan materiaal of bedrading en Victoria die deze winter extra brandstof heeft voor haar houtkachel en ook verzekerd is van elektriciteit en telefoon en internet.
Aan Richard en onze baas zal het zeker niet liggen wanneer er deze winter nog eens een panne aan de nutsvoorzieningen plaats heeft…
Ook hier in de Charente, net als in gans Frankrijk en ook België kennen ze hier een open monumenten dag.
Midden vorige week maakten wij in de Lidl aan de kassa kennis met een Zwitsers / Frans echtpaar. Toen wij elk naar de respectievelijke auto’s trokken kregen we een papiertje van hen waarin aangekondigd werd dat de watermolen van Bayers opengesteld was in het kader van de jour de la patrimoine.
Nu is Bayers een miniskuul dorpje op een 15 kilometer van La Magdeleine, maar het heeft in tegenstelling van ons dorp heel wat meer aan “monumenten” te bieden. Zo is er de al genoemde watermolen op de rivier Charente, maar ook een heus kasteel.
Wij waren dus van mening dat daar wel iets aan cultuur kon gedaan worden, en zo togen we naar Bayers. Sinds vandaag geloven we alle Zwitsers /Franse echtparen als het over cultuur gaat. Want de schoonzus van onze “kennis” uit de Lidl gidste de ruim opgekomen nieuwsgierigen door de molen.
Dat de molen op het Unesco werelderfgoed staat was ons na afloop heel duidelijk. En hoewel de molen niet meer productief is , is hij heel mooi onderhouden en deels gerestaureerd. De uitleg van de dame was heel duidelijk een begrijpelijk. Haar echtgenoot was een van de laatste molenaars die nog effectief met de molen werkte. Nu zijn de twee broers bezig met het onderhouden en verfraaien van het kleine museum over molenaars attributen dat in de molen gehuisvest is.
We waren dan toch in Bayers en dus gingen we ook nog even langs in het kasteel van Bayers dat op een boogscheut van de watermolen ligt.
Was het nu omdat het bezoek aan de watermolen zo indrukwekkend was, of omdat de mensen van het kasteel niet zo beslagen aan de start kwamen ? We denken dat het wel eens het laatste zou kunnen zijn. Het professionalisme kwam van bij de molenaars !
In het kasteel waren maar enkele kamers te bezichtigen en de tuin, van waaruit je wel een prachtig zicht kreeg, bleek maar een gewoon grasveld te zijn van waaruit je een mooi zicht kreeg op de Oostkant van het kasteel. En nu kan er een blad met uitleg over het kasteel niet wedijveren met een zeer degelijke uitleg van een dame die haar métier heel goed beheerste !
Dit weekend is het departement Charente en dan specifiek de steden Angoulême en Chalais helemaal in de ban van Oldtimers. Al wat zich “edel blik” noemt was aanwezig, of toch bijna… Want ons baasje heeft speciaal uitgekeken naar een Facel Vega of Facel Facelia maar die reed toevallig niet mee in de Rally. En ons baasje had er nog zo speciaal op gelet, want Min uit Deurne Antwerpen, al jaaaaren vaste en trouwe lezeres van dit blog had hem speciaal gevraagd om van dit type zeldzame auto een foto te maken… Sorry Min, wat er niet is kan je spijtig genoeg niet fotograferen.
Nog een foto op aanvraag kwam van Ronny, het baasje van onze Harko uit Oostkamp. Die vroeg achter een foto van “een” Morgan. Zo’n exclusieve, nog met de hand vervaardigde, Spartaanse Engelse sportwagen met een houten onderbouw ! Ja, Ronny kunnen we wel gelukkig maken ! Tienvoudig en meer zelfs, die foto’s gaan we niet allemaal hier plaatsen, Ronny krijgt die via een privé mailtje !
Deze morgen toog ons baasje en “den Hugo” al om halftien richting zuiden van de Charente om ergens tussen Chalais en Barbezieux een fatsoenlijk plaatsje uit te zoeken waar ze de oldtimers netjes zagen naderen met een mooie horizon als achtergrond . Die plek vonden ze op een tiental km achter Chalais in een onooglijk dorpje Ste Souline. Daar tegenover de school, tevens gemeentehuis was een lommerrijk pleje waar de auto kon staan en waar we over een afstand van enkele honderden meters de auto’s zagen komen. Ook het beeld van de achtergrond kon beide heren wel bekoren.
Dat ze de ideale plek gevonden hadden waar ze zich ook nog eens een ander gezichtspunt konden innemen was aardig meegenomen en bracht wat variëteit van achtergrond in beeld
Het baasje is thuisgekomen met meer dan 280 foto’s op zijn “Kodakske”. En daar zit zo wat van alles tussen, lange slierten auto’s met een trage op kop, heel oud spul, glitterbakken, snelle sportwagens, een originele Renault Estafette Flikkenbus, met échte flikken in, en ook enkele gendarmes op oldtimer BMW “motsikletten”.
De ganse tijd van de rally was er een fijn zonnetje van de partij want de regen was weer eens op tijd dwz ’s nachts gevallen !
Ook op de verzamelplaats in Chalais, waar de oldtimer baasjes de inwendige mens terug op peil brachten was het bloedheet. Maar daar kon ons baasje mooie close ups maken van emblemen en koetswerk accessoires.
Morgen staat er in Angoulême de races op de remparts op het programma. Het baasje heeft ook wel zin om daar naartoe te trekken. Maar toen ze daarstraks in de binnenstad van Angoulême even stopten om een poster van het gebeuren te kopen bleek de ganse stad op stelten te staan door het oldtimer gebeuren. Met het mooie weer dat er staat aan te komen zou het er morgen wel eens héééél erg druk kunnen zijn. Om dan op de zevende rij toeschouwers, enkel wat helmen van racers te zien langs snorren… neen, daar verplaatst hij zich niet voor…
Trouwens, het is dit weekend ook “jours de patrimoine”, zeg maar de Franse versie van onze “open monumenten dag” en daar hebben we eergisteren ook nog een best interessant adres van in de hand gestopt gekregen van een vriendelijk Zwitser/Frans echtpaar.
Sinds deze ochtend staat de teller die het aantal “views” registreert boven de 397000 views. Dat wil dus zeggen dat we binnenkort de 400.000 bezoeker (view) mogen verwachten.
Met een gemiddelde van 200 views per dag, de ene dag wat meer dan de andere dag, kunnen we stellen dat we hier rond half oktober weer iemand met de eeuwige roem mogen overladen.
Er bereiken ons berichten dat er op sommige plaatsen eventueel nachtrust gaat opgeofferd worden om toch maar opgenomen te worden in de linkse kolom bij de overige beroemdheden van dit blog.
Wij van onze kant, schrijvelaars en verzinners van onze dagelijkse berichten, zijn uiteraard ook erg benieuwd van wie we de foto mogen toevoegen. Tot nu toe is het een privilegie geweest van dames lezers, maar er zijn ook tal van mannelijke fans die dagelijks onze belevenissen willen opvolgen. Dat maken we op aan de hand van de reacties onder de berichten en aan de mails die we in onze mailbox vinden. Misschien is de volgende beroemdheid van het blog wel een man.
We mogen terecht fier zijn op ons blog want sinds de start op 14-02-2008 zijn we vandaag 2409 dagen bezig met deze honden belevenissen op te schrijven en mee te delen aan de wereldgemeenschap via het World Wide Web.
Tot nu toe zijn er weinige dagen dat er geen bericht verschenen is op deze pagina’s. Het gebeurde wel eens dat er nog gauw tegen het einde van de dag een bericht klaar stond maar dat door omstandigheden niet geplaatst was.
Zo gisterenavond nog… het baasje had opgemerkt dat er een foute foto was geplaatst in het bericht van de oldtimer meeting in Angoulême. Bij nader toezien had het baasje gemerkt dat de Jaguar type D eigenlijk een Lotus was… En toen hij het berichtje wilde plaatsen schoof een onweer tussen onze schotelantenne en de satelliet en was er geen www verbinding. Later toen het onweer voorbij was en de verbinding terug hersteld vergat hij het bericht te plaatsen. Maar dat heeft hij van morgen al goed gemaakt.
Hierbij nog enkele knappe eigen archief foto’s uit de vorige rally’s…
Bij vorig bericht over het oldtimer weekend in Angoulême staat een foute foto…
Het groen racemonster is daar geen Jaguar type D maar een Lotus. Er stonden twee groene Le Mans racers op het bureaublad een Lotus en een Jaguar, en ik nam de foute foto voor het bericht.
Al een geluk dat de lezers hier van het blog meer over honden weten dan over Engelse racewagens !
Tot nu toe heeft niemand gereageerd op de foute foto…
Volgend weekend, vanaf morgen vrijdag tot en met zondagavond staat Angoulême, de hoofdplaats van het departement Charente in het teken van oldtimer auto’s.
Voor de liefhebbers van oud blik of rijdend sentiment zijn het jaarlijks drie dagen om te onthouden. Het begint allemaal op vrijdag avond met het concours d’elegance op de binnenplaats van het “Hôtel de ville” of het stadhuis van Angoulême. Hier verkiest een vakkundige jury de mooiste, meest in originele toestand zijnde oldtimer . De winnaar krijgt eeuwige roem, een foto in de gazet en een prijs de winnaar waardig !
Op zaterdag heeft de jaarlijkse toeristische rally plaats doorheen de rustige Charente. Ons baasje heeft eens geïnformeerd bij de organisatie om deel te nemen met onze Triumph Spitfire maar dat vel niet zo in goei aarde bij de heer président van het hele gebeuren wegens niet oud en origineel genoeg. Ze zien daar liever een Rolls Royce met gouden deurklinken die ooit nog eens eigendom was van een of andere Indische Maharadja, dan een gewone Triumph Spitfire… En de prijs voor deelname was ook financieel geen spek naar onze baas zijn bek ! Een beetje elitaire bedoening zeg maar.
Toch gaat ons baasje zaterdag ergens postvatten op het circuit, liefst ergens in de buurt van een Bar/tabac waar dan ook nog wel eens een Stella Artois of een Kronenbourg kan gesnoept worden . De meeste deelnemers komen van “over ’t water’ en zitten aan de verkeerde kant van hun auto, maar ze hebben wel ‘mooi gerief’ bij zegt het baasje. Af en toe zie je er wel eens een Belg of Hollander tussen. Maar zeventig procent spreekt de taal van Shakespeare, acht en twintig procent spreekt de taal van Molière en de overige twee procent spreekt beide talen !
Zondag gaan dan de oldtimer races op de remparts (hellingen naar het oude stadscentrum) door. Heel spectaculair zijn sommige van deze races. Van de oudste “auto’s” zijn er tussen die nog rijden op volle banden, door kettingen aangedreven wielen en zonder differentieel. Drie elementen die gegarandeerd de reuk van verbrand rubber in de omgeving van het circuit veroorzaken.
Dat sommige piloten deelnemen met een lederen vliegeniersmuts op hun hoofd, en tegelijk een dikke sigaar roken tijdens de race geeft wel een speciaal cachet aan de races !
Als het baasje naar de races gaat dit jaar zal het zeker zijn om een affiche editie 2014 te kopen. Die zijn meestal “magnifique” en een gegeerd collectors item.
Gisteren toen we richting La Magdeleine reden werden we tussen Poitiers en Vivonne op de N10 voorbijgestoken door een Jaguar type D. Zo’n wagen uit de zestiger jaren die je alleen zag op race circuits zoals Le Mans. Ons baasje heeft nooit zo’n wagen op de openbare weg gezien…
De Jaguar had een Aston Martin van het pré James Bond tijdperk in zijn zog en beide bolides hielden er een tempo op na dat ons baasje niet kon volgen met zijn Mitsubishi Outlander met aanhanger. Ook waren die beide een loopje aan het nemen met de maximum snelheid van 110 km/u op de N10.
Het motorgeluid van beide auto’s was wel meer het geluid van het racecircuit dan van wat we op de N10 gewend zijn.
Belle & co
Meer eigen archief foto’s uit de foto albums op het seniorennet…
Zoals we gisteren al zegden, vandaag een reisverslag van de rit Vosselaar – La Magdeleine.
We vertrokken om half twaalf, niet zo vroeg dus om niet in de ochtendfiles en het drukke verkeer in Lille en Parijs terecht te komen.
Ons baasje kent zo stilaan de eigenschappen van de baan tussen de Kempen en de Charente. We hadden dan ook geen enkele file onderweg. Het was mooi en droog weer, de baan lag er uitstekend bij en er was enkel tussen thuis in Vosselaar en Gent wat drukker vrachtverkeer. Voor de rest was het echt rustig rijden. Na Parijs ging het terug aan hetzelfde ritme als voordien. Wel wat rustiger dan de andere keren met de eigen aanhanger want deze die we nu bij hadden stak een eindje boven de Mitsubishi uit en pakte dus ook wat extra wind en dus weerstand.
Toen we op een vijftien kilometer voor Orléans kwamen zagen we verderop een serieuze rookpluim van iets dat in brand stond. Op zich niets verontrustend want er zijn hier in Frankrijk nog altijd landbouwers die hun velden na de oogst afbranden. Meestal doen ze dat op dagen zoals vandaag wanneer het windstil is. Maar ons baasje merkte op dat er haast geen verkeer meer uit de tegengestelde richting kwam…
Toen we ter hoogte van het centre routier in Orléans kwamen merkten we de oorzaak van de rookpluim. Een zwaar verkeersongeval met enkele vrachtwagens en ook een personenwagen zorgden voor een waar inferno op de snelweg.
Het verkeer ging stapvoets in onze richting en in de richting Parijs was de ganse snelweg afgeloten door de brandende vrachtwagens. De volledige snelweg lag bezaaid met grote rollen papier, type krantenpapier, die deel had uitgemaakt van de vracht van een van de vrachtwagens.
Aan de bandensporen op het wegdek aan onze kant van de snelweg was duidelijk te zien dat één van de vrachtwagens door de middenberm is gegaan en frontaal op het tegen komend verkeer is geknald. Waarschijnlijk zijn hier, aan de ravage te zien, wel dodelijke slachtoffers in het ongeval te betreuren !
Dat zo’n ongeval toch wel indruk maakt op de weggebruikers was te merken aan het verkeer dat getuige was geweest van dit vreselijk ongeval. Er werd beduidend kalmer gereden ! ! !
Klokslag 20u00 waren we thuis in Ferret. Terwijl het vrouwtje voor iets eetbaars zorgde loste het baasje de aanhanger . Dit was nodig want onze Franse brokken waren op en de meegbrachte uit België waren als eerste op de aanhanger gegaan en zaten dus het verst weg… Dus moest eerst al de rest zoals het hout en de lichtplaten van de veranda gelost worden vooraleer wij aan ons diner konden beginnen !
Het was weer lekker deze avond bij het avondeten. Jullie lezers weten het zo stilaan wel. Ons hoofdbestuur heeft een broertje dood aan eten wegwerpen.
Zo was er deze avond nog een beetje soep over. Te weinig om te bewaren voor morgen en te veel om deze avond nog op te eten. Dan gaat het er zo aan toe… het baasje doet dan een beetje water bij de soep. Deels om ze wat af te koelen en ook omdat we dan wat meer hebben. Want soep is soep bij ons, ze mag dan al eens wat dunner zijn !
De verse preisoep van ’t vrouwtje smaakte weer buitengewoon. Alleen moest ons baasje er blijven bij staan want onze Lucy is een Formule één als het op eten aan komt. Het zou niet de eerste maal zijn dat ze haar kop bij Belle of bij Heros in de kom steekt en daar met enkele forse happen met de grote buit gaat lopen. Alleen bij haar moeder Hera doet ze dat niet. Daar krijgt ze een stille maar o zo overduidelijke grom te horen en dan weet ze gelijk waar ze zich aan te houden heeft.
Iets gans anders dan soep… De spuit die het baasje gisteren kreeg en hem nog meer pijn bezorgde als de feitelijke aandoening, doet haar werk momenteel goed. Dat wil zeggen dat het baasje terug OK is en dat we dus morgen vertrekken naar La Magdeleine. Het baasje heeft vandaag nog afgehandeld wat hij gisteren niet kon doen, en dus gaan we morgen in de voormiddag de start wagen.
Het comfort in de Masjebashi en de cruise control maken het wel makkelijk voor een baasje met een slechte knie. En wij zelf zijn altijd heel rustig in de auto. Met één sanitaire stop zijn we best tevreden.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
