Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
06-11-2014
Herdenking of verjaardag… Bas 17-11-1993 / 06-11-2008
Vosselaar 06 11 2014
Herdenking of verjaardag… Bas 17-11-1993 / 06-11-2008
Vandaag zes jaar geleden namen we op een wel zeer bruuske manier afscheid van een fantastische vriend die op een week na 15 jaar was geworden.
Het verhaal is hier al meermaals verteld hoe onze beste kameraad, tijdens zijn dagelijkse wandeling samen met de baasjes en Belle , plots zonder voorafgaande verwittiging van welke aard ook plots dood neerviel. Hartaderbreuk was de diagnose.
We kregen Bas half januari 1994 van Jan en Hilde Van der Gaag – Avonds in Poppel in de letterlijke schaduw van de grens België / Nederland. Een geschenk waar we Jan en Hilde tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar zijn.
De dag dat Bas bij ons kwam was al bijzonder. Baasje zou met zijn jeugdvriend Jos Heerman, die Bas zijn zus Vitesse had, ’s morgens naar Poppel rijden om “Jefke” (zijn nestnaam) te gaan ophalen. Maar omdat Jan en Hilde er ook veel belang aan hechtten waar hun pupje terecht zou komen liep het gesprek wat uit en diende het baasje zich te reppen om nog tijdig op school te komen. Daar diende hij te 10u30 aan nog twee uren les te beginnen.
Zo kwam het dat Bas recht uit het nest, mee richting Herentals ging. Maar voor een Drentenpup van acht weken oud is een garage leslokaal niet dadelijk het beste opvanglokaal. Toch zeker niet op een vorstdag half januari.
Dus nam Marcel, de onderhoudswerkman van de school, de opvang van Bas op zich . Marcel, de dierenliefhebber deed dat op zijn eigen wijze, en met de pup veilig opgeborgen in zijn stofjas tegen zijn borst ging hij al de leslokalen rond om het jonge hondje van Jan Faes te gaan laten bewonderen !
Dat maakt dat al de leerkrachten en leerlingen van de afdeling Deeltijds Onderwijs van het KTA Herentals al uitgebreid hadden kennis gemaakt met Bas voor hij thuis in Vosselaar was geweest !
Achteraf zijn we van de vrouw van Marcel te weten gekomen dat Marcel de ganse dag met een nat hemd had rondgelopen en dat het lieve kleine pupje daar de oorzaak van was geweest.
En geluk hadden beiden, geen van hen heeft er ooit enig nadeel van ondervonden…
Gisteren berichtten wij hier over de aankoop van een 3,5 inch diskette lezer. Deze aankoop kwam er omdat er geen mogelijkheid meer was om de diskettes met foto’s “uit Diezekes tijd” te kunnen bekijken.
Gisteren was dus foto-kijk-avond, en het baasje heeft al flink wat foto’s geselecteerd om op te slaan op de laptop. Maar wat hij ook probeerde was die goeie ouwe Sony Mavica terug aan de praat te krijgen.
En wat kan je verwachten van Sony ? Juist, na het een ganse nacht opladen van de batterij werkte de Mavica nog opnieuw zoals bij de aankoop 15 jaar geleden !
Dus moesten wij Drentjes er weer aan geloven, dat is telkens zo wanneer er weer een nieuw fotoapparaat zijn intrede doet hier ten huize, wij moesten weer poseren en “naar ’t vogelke kijken”. Dat was wat de baas van ons verwachtte en wat wij, solidair onder elkaar , vertikten.
Foert baas, wij blijven liggen, voor een nieuw Kodakske willen we nog wel eens opstaan, maar voor zo’n oldtimer is één oog openen al meer dan genoeg !
En zo gebeurde volgens de wil van de roedel…
Iets anders dan…
Het is zo stilaan zelfs al buitende landsgrenzen bekend dat wij en het hoofdbestuur dopjes van drankflessen verzamelen te voordele van de opleiding van blindengeleidehonden. En dat gaan we nog jaren volhouden, in elk geval zolang ze kunnen gerecycleerd worden en men de dopjes kan gebruiken.
Nu was het hoofdbestuur daarstraks in de Maxi Zoo te Turnhout en daar bood men een sticker aan voor de prijs van één euro (€ 1) en dit voor hetzelfde goede doel, namelijk de opleiding van blinden geleidehonden.
Dat is nu eens een goed alternatief voor mensen die wel willen steunen maar geen plasticdopjes hebben. Zo herinnert ons baasje die zorgvuldig samen gespaarde grote zak… kroonkurken…! Die waren samen gespaard in ons favoriete restaurant “ het Ganzennest” waar men spijtig genoeg enkel frisdrank schenkt uit flesjes met kroonkurken ! (Zo Nathalie, nu kan je toch nog steunen, zelfs al heb je geen plasticdopjes !)
Geniet van de recente foto’s van de Mavica anno 1999.
Ons baasje is al vele jaren digitaal aan het fotograferen. Al van voor de tijd dat het internet opkwam.
Toen had het baasje een fototoestel nodig waarbij hij veel foto’s kon nemen aan een deftige prijs en die onmiddellijk beschikbaar waren. Dat foto apparaat, een Sony Mavica werkte nog met 3,5 inch diskettes, en was het favoriete fototoestel bij auto experten die schade gevallen moesten gaan begroten in de garages. Ook bij de politiediensten diende het toestel om ongevallen in kaart te brengen en te verduidelijken.
Ons baasje gebruikte het om auto’s die hij tijdens de vakanties door heel Europa ging ophalen te fotograferen. Niet omdat de auto’s zo speciaal waren, maar omdat er nogal eens geprofiteerd werd en er schade die door de transporteur zou veroorzaakt zijn werd ingediend. Bij ons baasje pakte dat niet want die profiteurs wisten niet dat het baasje hun auto voor het laden en na het lossen aan alle kanten had gefotografeerd, en dan speciaal die plaatsen met recente krassen en deuken !
Die Sony Mavica heeft het baasje veel geld bespaard! Maar het toestel diende ook voor vakantie foto’s en foto’s van Bas en Belle in het begin van het millenium. Het spijtige van die digitale spullen is wel dat je daar een PC of laptop met diskette lezer voor nodig hebt! En die diskette lezer kan je in geen enkele laptop nog vinden…
Maar daarstraks heeft het baasje bij een impulsaankoop zo’n diskettelezer gekocht. De ganse avond heeft hij al oude foto’s aan het bekijken geweest. En daar gaan jullie mee van profiteren.
Veel depannage foto’s ga je niet meer kunnen terugzien want deze diskettes werden regelmatig gewist en terug gebruikt voor de volgende depannages.
Maar er zijn nog wel meerdere foto’s opgedoken van de medenaamgever van dit blog. Foto’s van onze Bas bvb die hier op het blog nog nooit gezien zijn…
Het was droog, heel droog de laatste weken in Belgenland maar daar is gisterenavond en vannacht duidelijk verandering in gekomen.
Als ons baasje spreekt van compensatie , dan bedoelt hij dat er regen is gevallen om de vorige vier weken ruimschoots goed te maken in hoeveelheid.
Met bakken is de regen uit de hemel gevallen. Zelfs in die mate dat ons baasje gisteren rond 22u30 zelfs niet aandrong om ons nog een plasje in de tuin te laten maken voor het slapen gaan.
Er was al water genoeg aan het vallen en er was bij hem weinig ambitie om laat op de avond nog vier Drenten te staan afdrogen. Maar ook bij ons was er weinig goesting om door die waterval heen te lopen om achteraan in de tuin kletsnat te worden geregend.
Het regende zo hard dat de TV ontvangst via de satelliet gestoord is geweest gedurende goed een uur. Computer en internet werkte nog wel maar dat werkt via de kabel als we in ’t Belgikske zijn.
Voor de landbouwers valt het dan weer mee. Ze hebben de laatste weken als gekken gewerkt om de maïs en de aardappelen van de velden te halen, en volgens ons, niet professionelen in de branche is hen dat goed gelukt. Voor hen die nog niet klaar zijn is het maar te hopen dat hun akkers nu niet onder water staan en dat machines nog steeds op de akkers kunnen komen zonder tot aan hun assen in de modder weg te zinken…
Als we straks gaan wandelen (als het tenminste een beetje droog blijft) dan hopen we dat het nieuwe “ecologische” ven op de route ligt. Daar zal het waterpeil ook wel van de overvloedige regen geweten hebben en kunnen we nog eens goed ravotten in het propere water van het ven !
Lucy heeft alvast nog een afspraak in het paardenzwembad van het Horse Care Center in Meerle deze namiddag. Die gaat haar 300 meter vrije slag nog eens afwerken.
Het baasje heeft aan de hand van een door hem opgenomen filmpje de snelheid berekend die Lucy zwemt. Lucy zwemt met zulke krachtige slagen dat ze haast 5 km/h haalt. Je moet als baas al flink doorstappen naast haar om haar voor te blijven !
Vandaag is Belle jarig ! Op 2 november 2005 is Belle geboren in Affligem bij de familie Bockstal.
Ze is inderdaad in het abdijdorp waar het bekende abdijbier gebrouwen wordt, en dan ook nog eens in de Kasteelstraat in de schaduw van de kerk geboren. Als dat geen goed gesternte was waar zij in geboren was.
Belle die eigenlijk de naam Elle op haar paspoort heeft is geboren in een nest van vier teefjes, Ella, Eska en Enji zijn haar zussen. Wij vonden Belle (mooi) beter klinken dan Elle (zij), en het roept ook “krachtiger”
Belle kwam bij ons toen ze al twaalf weken was. Het was op de woensdag nadat het baasje de zaterdag daarvoor gevierd was op school voor zijn pensionering. Het cadeau van de collega’s voor het baasje, was dan ook een deel van de aankoopprijs van Belle.
Wij zien nog regelmatig de zussen van Belle op samenkomsten van de Drenten Zo was moeder Freya en Eska nog op de familiedag eind augustus, ter gelegenheid van de nestkeuring van het L-nest van Hera.
Vandaag de dag is onze Belle de lieve Alfa teef van de roedel. De ondeugende streken die ze heeft meegebracht vanuit Affligem is ze nog steeds niet afgeleerd. En enige tekenen van ouderdom zijn aan haar niet besteed.
’s Morgens bij het eerste uitlaten springt en huppelt ze nog altijd zoals we steeds van haar gewend zijn geweest.
We hopen dat we onze lieve Belle, moeder van het H-nest en het K-nest met respectievelijk 6 en 9 pups, nog vele jaren bij ons mogen hebben.
Vandaag mag ze iets meer dan anders (? !) en gaan we haar eens goed extra verwennen voor haar 9° verjaardag …. Ze is trouwens én jarig én loops vandaag, dat verdient ook nog eens wat extra aandacht …
Het gaat een mooie dag/weekend worden, zeg maar tegen iedereen dat wij het verteld hebben, wat de verschillende weermannen en –vrouwen ook moge gezegd hebben.
Waarom we dat zo vertellen… Wel omdat Belle & co het gisteren opvallend rustig hebben gehouden. Ondanks de loopsheid van Lucy en Belle heeft Heros zich opvallend rustig gehouden En ook Lucy heeft haar nonkel niet voor de voeten gelopen om zich in zijn belangstelling te werken.
Het is een fijne bezigheid als je zoals ons hoofdbestuur die honden in een voor hen toch bijzondere periode kan observeren. Je staat er van verstelt hoe die onderlinge “relaties” veranderen tussen teefjes onderling en tussen teef en reu anderzijds.
Zo is er op dit moment een serieuze “rangorde bevestiging” tussen moeder Hera (gedekt vorige week) en dochter Lucy die nu op haar loopsheid hoogtepunt is. Hera staat normaal boven haar dochter Lucy maar toch pakt Hera Lucy aan wanneer die weer eens naar Heros toe trekt. Ook Heros krijgt er nog al eens van langs van Hera. Het is alsof Hera wil zeggen “opletten jullie beide, IK ben het die hier voor pups ga zorgen en jullie beide houden je beter gedeisd !
Maar ondanks deze kleine schermutselingen die niet gewelddadig zijn, was het kalm in de roedel. Een ware verademing was het voor de baasjes die er vandaag geen boekhouding op moesten nahouden wie er een time-out kreeg en wie er het langst in zijn/haar bench had verbleven.
Moraal en vooruitzichten in dit verhaal… er is zeker geen regen of zware wind op komst. Geniet vandaag en morgen nog maar eens van een terrasje of een “buitendag”
Het was beter in de omgekeerde volgorde gebeurd maar het is zoals het gekomen is… Neen dit is geen raadsel het gaat over onze drie teefjes in de Drentenroedel.
Drie weken geleden is Hera loops geworden. Tegen de verwachtingen in zo ’n anderhalve maand te vroeg. Vorige week vrijdag is Hera gedekt door Bowie Spot van Carnisselande. Als Hera heeft opgenomen verwachten we na 63 dagen dracht, op Kerstdag , puppy’s…
Twee weken geleden gaf Hera ’s dochter Lucy ook aan dat zij haar moeder wilde volgen in de loopsheid. Lucy is momenteel op het toppunt van haar loopsheid. En dat hebben we geweten aan de gedragingen van nonkel Heros. Heros en Lucy is altijd al een onafscheidelijk koppel, maar nu lopen zijn avances de spuigaten uit. Heros zijn hormonen maken overuren, en dat is zacht uitgedrukt. Beter zou zijn dat ze in 24/24 uren dienst staan te werken!
En dan heeft als “den bloemekee” bij het vuurwerk, oma Belle aan Heros laten weten dat het ook bij haar “feest is onder haar staart”. Wanneer Heros zijn feest bij Lucy over is staat er nog enkele dagen hoogspanning aan te komen tussen Heros en zijn moeder. Ons baasje spreekt al lachend over Heros zijn “O-die-poes-complex”.
Vijf jaar geleden hebben dierenartsen een knip gemaakt of een knoop gelegd in de zaadleider bij Heros. Het hoofdbestuur koos toen voor sterilisatie omdat er dan geen fysieke en karakteriële veranderingen zouden optreden bij Heros. En daar hebben ze gelijk in gehad, Heros is nog altijd de reu die hij voordien was.
Maar dat wil ook zeggen dat zijn hormonen ook nog werken zoals toen, en dat is niet altijd even simpel want het is nogal “ne vurige”. Van één zaak is het hoofdbestuur wel zeker, wanneer de loopsheden in de roedel voorbij zijn begint er voor Heros een langdurige recuperatie periode…
Nu heeft het baasje, die graag alles op voorhand voorbereid, het idee al gehad dat het wel mogelijk is dat het hier kan gaan zoals in een roedel in de natuur. Daar wordt de alfa teef drachtig en de andere teven worden schijndrachtig.
Wanneer Hera opnieuw zo ’n groot nest krijgt als haar eerste nest (12 pups), dan zou een schijndracht van Belle een Godsgeschenk zijn, want dan hebben we twee voedsters voor het nest ! Daar komt nog bij dat Belle bij haar twee nestjes meer melk had dan Hera.
Ondanks dat het hier de vorige weken bij momenten hectisch is geweest in de roedel, gaan we weer fascinerende en leerzame weken tegemoet, en dat ga je hier op het Bas en Belle blog dagelijks kunnen volgen…
Yndhi is de boxer van baasjes’ broer “ozze Dré”. De “co”, dat zijn de kippen, twee geitjes en een vijver vol met vissen.
Hierover heeft het baasje sinds vorige zaterdag de zorg en de hoede. Tweemaal daags, éénmaal ’s morgens en eenmaal ’s avonds gaat het richting Beerse om de “veestapel” van “ozze Dré te gaan soigneren.
Dat soigneren bestaat erin van iedereen zijn honger en dorst te stillen. Dat dorst stillen moet dan wel niet voor de vissen, maar kippen, geiten, en Boxer Yndhi hebben graag drinken bij hun voer .
Volgens ons baasje is zijn broer met gans de familie op reis naar de Kanariepietjes eilanden. Kinderen en kleinkinderen zijn ginds neergestreken op uitnodiging van opa en oma . Die gaan ginds hun 60° verjaardag vieren en trakteren hun kroost en / of nakomelingen op een reis naar de zon !
En omdat de ganse familie op reis is naar de zonnige eilanden is ons baasje van dienst om de veestapel te verzorgen.
Zo tegen vijf uur gaat het baasje nog eens terug een inspectietocht maken. Yndhi krijgt dan nog een extra portie eten en gaat dan samen met ons baasje een rondje om den blok maken. Het is vast en zeker geen domme die boxer want vanaf half vijf zit hij al aan de poort te wachten vertellen de buren.
Volgende week woensdag zijn de baasjes van Yndhi terug in Belgenland en daar zal Yndhi niet rouwig om zijn want het is toch wel een gezelschapsdier die zijn baasje mist, ondanks de goede zorgen van ons baasje.
Er zijn zo van die dagen dat je als baas toch eens goed uit je kram moet schieten. Vandaag was zo een dag. En de reden…? Heel makkelijk als je de vorige dagen het blog hebt gevolgd.
Hij kan er niets aan verhelpen want het is de natuur, maar Heros’ zijn hormonen spelen hem behoorlijk parten op dit moment.
Nadat zus Hera over haar hoogtepunt van loopsheid heen is, en met haar viel het nogal mee, is Nichtje Lucy aan de loopsheid sinds een week.
Lucy bereikt nu stilaan haar hoogtepunt en dat hebben wij van het hoofdbestuur geweten vandaag. Lawaai, hevig keffen, elkaar geen moment gerust laten van het moment de kans er was. We hebben het alle aan 200% meegemaakt vandaag.
En dan viel het volgens het vrouwtje nog mee zo lang het baasje thuis was. Toen het baasje daarstraks naar Antwerpen was om de Mitsubishi weg te brengen om het schuifdak te plaatsen moeten nonkel en nichtje alle duivels losgelaten hebben en hebben Heros en Lucy beide een lange time out gekregen. De benches bewijzen gouden diensten dezer dagen.
Nog enkele dagen en we zijn er weeral klaar mee. Tenzij… Belle het ook in haar Drentenkopke krijgt van ook nog loops te worden…
En het lukte hem maar niet… en daar was hij “pissig” door en toen ging het nog minder…
Waar gaat het nu weer over ? Heel simpel, het baasje wilde een blog aanmaken voor de belevenissen te verhalen van Hera en Bowie op bloggen.be. Wij hadden daar al eens ooit een schaduw blog voor het Bas & Belle blog op seniorennet omdat het blog op sennet een hele tijd heel traag opende .
Toen het Bas en Belle blog weer verlost was van die traagheid werd er terug afgestapt van bloggen.be.
Vandaag ging hij terug met registreren, vorm aanmaken, model kiezen, inloggen, aanmaken van een bericht, openen…en toen kwam er telkens een welgemeend gesprek met hogere machten…
Aanvankelijk nog simpel maar nadien steeds grimmiger. Na een onderbreking om met Lucy naar Meerle te rijden om haar te laten zwemmen, terug aan dat blog begonnen en terug dat gesakker !
Resultaat van de namiddag… Lucy heeft goed gezwommen en het blog staat nog even ver als om 14u00 deze namiddag. Morgen gaat het baasje toch de moderator eens even polsenwaar de fout kan zitten. Want daar is het baasje wel van overtuigd, het zit ‘m in een instelling die het mogelijk moet maken om een Word document probleemloos over te zetten naar het tekstvak van het blog.
Want dat is het eigenaardige aan dit blog…foto’s kunnen wel probleemloos geplaatst worden. Enkel bij het “toevoegen verschijnt telkens “u hebt geen tekst ingegeven”
En wanneer deze zin verschijnt verkleurt ook de kleur op den baas zijn aangezicht…
Zo is de stemming in de roedel. Hera is nog steeds lichtgeraakt naar Heros en Lucy. Als het haar niet aanstaat vliegt ze uit dat het niet mooi meer is.
Heros staat nog steeds “op wacht” om zijn kans te grijpen bij Hera, maar die houdt de boot af, en hij haalt de gekste capriolen uit om toch maar op een goed blaadje te komen bij zijn zus. Ook voor het hoofdbestuur is het dan nog steeds opletten. Voor het baasje zijn de 27 minuten die hij vrijdag op zijn knieën zat bij Hera en Bowie nog niet vergeten !
Lucy is terughoudend en vrij kalm… dat wil zeggen dat ze zich totaal op de vlakte houdt tot op het moment dat Hera nog eens Heros op zijn plaats zet. Dan staat ze, zeer verwonderlijk trouwens, aan de kant van haar moeder ! Normaal trekt ze altijd op met nonkel Heros … ’t Baasje krijgt er kop noch staart aan .
Lucy heeft op dit moment nog geen last van een opdringerige Heros. Dat staat er nu toch wel stilaan aan te komen want ze is al negendagen loops. De twee loopsheden van Hera en dochter Lucy sluiten dan perfect met elkaar aan.
En de oma ? De oma bekijkt het allemaal van op een afstand. Belle “zet vlaggen uit” zoals een reu als we gaan wandelen. Dat kan duiden dat zij ook al een spoor aan het aanleggen is om de reuen naar haar toe te lokken wanneer zij ook loops geraakt….
Als het zo in elkaar zit zijn we het volgende halve jaar vrij van loopse teefjes, en gaat Heros een kalm half jaar tegemoet en zal geen hormonen opstoot meer moeten ondergaan. ’t Moet niet altijd tegenzitten hé.
En ook nog dit… vergeet de volgende dagen geen regenkleding mee te nemen. Als de honden zo de beest uithangen kan je er donder op zeggen dat het serieus gaat regenen !
Hera is moe, Heros is gespannen, Lucy is benieuwd en Belle… die is haar wintervoorraad aan pingouin vet aan het bijeen sparen.
Dat zou voor de regelmatige lezer van dit blog kunnen volstaan als bericht voor vandaag. Maar niet elke lezer komt dagelijks zijn portie Drentenbelevenissen aanvullen. Daarom zullen we maar wat toelichting geven.
Aanleiding van dit alles is onze loopse Hera. Die is gisteren een tweede maal mee geweest naar Barendrecht waar ene Bowie Spot van Carnisselande “resideert”. Het was gisteren “goed prijs” tussen loverboy Bowie en onze Hera . De baasjes hebben het geweten,…zij hebben 27 minuten de gekoppelde “lovers” op hun knieën en krukje begeleid in hun liefdesspel.
Ons baasje zegt dat hij Hera’s liefdesavontuur in ZIJN knieën voelt. ’t Kan er raar aan toe gaan in Drentenland denken we dan maar.
Dat Heros er niet lang over gedaan heeft om te constateren dat er iets was gebeurd met zijn loopse zus was dadelijk duidelijk. Alle kuren die hij bij de thuiskomst heeft uitgehaald hier uitleggen zou iets te lang duren en te uitgebreid worden. Dat ging wel van wat men in Nederland “tandenpoetsen” noemt, tot zich onderdanig neerleggen voor zuslief, tot bokken voor haar gaan staan om te zeggen “en ik dan ?”
Heros is er zo van onder de voeten dat hij (werkelijk onvoorstelbaar) zijn eten heeft laten staan ! ! ! Dat is dus ongezien voor onze ‘grote onverzadigbare’ wat eten betreft toch.
En dan verschijnt de bomma Belle ten tonele. Zij is heel zelden de grote eter of de vragende partij als de eetkommen worden gegeven. Gisteren en ook eergisteren echter heeft zij zich dan ook de resten die in de kom van Heros waren gebleven (bijna alles nog) tot de hare gemaakt. Belle sloeg daar maar eventjes dubbele portie eten achterover ! En Lucy die normaal die taak op zich neemt, stond er verbaasd bij te kijken .
Zo zijn we dan bij de belevenissen van Lucy aanbeland. Voor haar is de situatie helemaal nieuw. Zij heeft dan al wel loopsheden van zichzelf, van Hera en van Belle meegemaakt , maar nog niet dat haar moeder Hera met de geur van een haar onbekende reu naar huis komt. Dat is nieuw voor haar en het maakt haar onzeker, ze weet het allemaal niet zo goed te plaatsen op dit moment.
Lucy’s gedrag is zo wisselend, ongecontroleerd, dat ze er zelf ook niet goed wijs van wordt. Lucy is nu zelf een week loops en voor haar komt de belangstelling van nonkel Heros voor haar achterzijde ook snel dichterbij….
Neen het is niet altijd eenvoudig in een mini Drentenwereldje met drie teefjes en een gesteriliseerde reu. Maar die laatste profiteert nu wel schromelijk van de situatie. Heros mag al enkele dagen overal mee naartoe waar het baasje ook naartoe gaat. Dat geeft in elk geval wat meer rust voor hem en voor de drie teefjes van de Faesroedel !
of 63 dagen, dat is toevallig hetzelfde en het laat ons hoofdbestuur het voorhoofd fronsen.
Die 63 dagen, te tellen vanaf vrijdag 24-10, brengt ons de wijsheid en de vaststelling dat we Kerstdag en/of tweede Kerstdag tussen de pasgeboren puppy’s van Hera en Bowie gaan door brengen.
Tante Rita, die dit jaar het familie kerstfeest organiseert zal twee stoelen rond de kersttafel minder moeten zetten. Het is sinds mensenheugenis niet meer gebeurd, of het zou ergens begin 70er moeten zijn geweest dat de baasjes moesten verzaken aan het familie Kerstfeest.
Toen, in de 70er jaren werkte het baasje nog bij de VAB wegenwacht en daar was iedere technieker ofwel aan het werk met de Kerst, of met oud naar nieuw. En zelfs toen was het goed mogelijk dat je mee werd opgeroepen en dat je op je vrije Kerstdag nog eens snel 12 depannages verwerkte omdat ijs en sneeuw maakten dat de aan het werk zijnde ploegen de overvloed aan werk niet aankonden !
Maar dit jaar gaat het baasje niet moeten gaan depanneren maar samen met ’t vrouwtje Hera assisteren bij de bevalling, of er voor zorgen dat de puppy’s die dan al geboren zijn niets te kort gaan komen.
Vandaag was Hera terug in Barendrecht bij Bowie om onder hen tweetjes uit te maken of ze samen voor puppy’s gingen zorgen. En ze zijn beide het eens geraakt. De koppeling was perfect en Bowie heeft er zijn tijd voor genomen. 27 Minuten heeft Hera aan Bowie vastgehangen. Dat ontlokte bij ons baasje, die er al de tijd op z’n knieën bij zat, al de gedachte dat er een nieuwe versie van een Siameese tweeling was geboren.
Alle vooruitzichten zijn goed om een mooi nestje te verwelkomen in de Kerstperiode. Maar je moet het maar kunnen uitrekenen van zich te laten dekken juist 63 dagen voor Kerstmis. Frans, Engels en Nederlands verstond onze Hera al maar dat ze ook goed was in de wiskunde is nieuw voor ons…
Vier punt zeven, dat is de progesteron waarde die bij de bloedproef van deze ochtend bij onze Hera is gemeten. Dat ziet er uit dat de progressie, die we merken na de eerste en de tweede test dat de dekking morgen in de namiddag er staat aan te komen.
Jantine, het baasje van Bowie is al verwittigd en verwacht ons morgen in de namiddag voor een eerste dekking door Bowie.
Wij van onze kant zien het dus in deze combinatie een goed resultaat volledig zitten. Beide honden zijn uitvoerig medisch getest met prima resultaten.
Binnen een viertal weken, zo rond einde november laten we een eerste echo nemen en dan de week voor de bevalling, week acht laten we nog eens echoën om ongeveer een gedacht te krijgen om te weten hoeveel puppywiegjes w dienen klaar te zetten…
Dat was het verhaal dat zo gisteren ongeveer op dit blog moest komen… Maar bezoek en op bezoek gaan en ook nog gaan zwemmen met Lucy belette ons van alles te plaatsen.
Vandaag zijn we dus naar Barendrecht gereden met Hera maar Bowie was er gereed voor maar telkens wanneer Bowie zijn best deed kwam Hera een stap naar voor.
Op de terugweg zijn we nog even bij dierenarts Aline gereden om nogmaals bloed te laten prikken want het baasje denkt serieus dat Hera ,og een dagje extra kan gebruiken.
Morgenochtend hebben we de uitslag van de bloedprik en dan rijden we nogmaals richting Bowie…
Smosregen, druilregen, gewone regen, stortbuien, zijn er nog types van regenbuien buiten deze voornoemde ?
Je staat er van te kijken hoe snel je zulk weer stikbeu bent. Onze viervoeters hebben een zware dag achter de rug want regen en storm speelt in hun kop en maakt ze ongenietbaar.
Dat hebben meerdere nieuwe pupeigenaars die actief zijn op Facebook tot hun grote ergernis kunnen merken.
Terugbrengen naar de fokker, op Marktplaats plaatsen, achter het behang plakken, met plezier de nek omdraaien…allemaal termen die vandaag aan bod zijn gekomen.
Maar eens de wind gaat liggen gaan ook die pups liggen want door de verhoogde bandieten activiteiten zijn die natuurlijk stik kapot gespeeld. Dat was achteraf ook de vaststelling.
Wat ook een vaststelling is, er gaan de volgende dagen toch weer verschillende benches aangekocht worden. Want dat blijkt een afdoend middel te zijn tegen dolgedraaide pups. Als die eigenaars het een beetje slim en handig aanpakken gaan die kleintjes binnenkort uit zichzelf naar die veilige plaats die er alleen voor hen staat en waar ze gerust worden gelaten.
We weten het zeker, de goede raadgevingen die uit verschillende richtingen gegeven zijn gaan perfect opgevolgd worden. De raadgevingen die de fokker heeft meegegeven toen de pup werd opgehaald doen nu wel ogen opengaan.
Waar zo ’n stormweer en zware regen nog goed voor zijn bedenken wij dan !
Ons baasje heeft al gesakkerd vandaag, goed gesakkerd want alles zit tegen. Afspraken moeten afgezegd worden of indien het kan verschoven. En hij heeft er geen vat op, da’s het ergste zegt ‘m.
Hij heeft er geen vat op !
De hormonen en de eitjes die de visjes moeten opvangen laten op zich wachten. Is dat jagers- of visserslatijn ? Het wil zeggen in gewone taal, Hera is er nog niet klaar voor. Bowie staat “in de wacht”.
Hormonen en eisprongen, allemaal zaken waar het baasje in zijn professionele leven nooit te maken heeft gehad. In auto’s en vrachtwagens steekt dat allemaal niet in want anders had hij er wel raad mee geweten.
Nu kan Hera het ook niet helpen, de progesteronwaarde was nog maar 1.4 deze namiddag. Woensdag ochtend hebben we een nieuwe afspraak bij Aline en Sarah en dan gaat het daarna waarschijnlijk snel gaan. We hopen althans, maar hoe later Hera naar Bowie kan des te dichter komt de worp in de buurt van Kerstmis ! Want een dracht is gemiddeld 63 dagen, of 9 weken en een vlugge berekening geeft aan dat we dan in de kerstweek zitten!
Hera gaat Kerstepuppies kopen zullen we dan maar zeggen vanaf nu…
‘t Baasje was gisteren tegen alle verwachtingen plots alleen op stap naar de fokdag van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld.
Nadat Hera, om wie het eigenlijk helemaal draaide wegens opzoeken van haar toekomstige lover-boy, plots uit de boot viel als reisgenoot van het baasje, zou Lucy met het baasje meereizen.
Tot vrijdag ochtend was dat zo gepland, maar enkele druppels bloed voor haar bench lieten ook deze plannen in het water vallen. Lucy was net als haar moeder loops geworden en dan ben je niet echt welkom op een hondenvergadering waar de deelnemers voor 50 % bestaat uit viriele reuen !
Zo trok het baasje alleen op stap naar het anderhalf uur noordelijker gelegen Barneveld. Daar ontmoetten we eerst Jeanny die met Cartouche aanwezig was om het nestje van Cartouche & Isa voor te stellen.
Vermits ons baasje toch de handen vrij had omdat er niemand van ons mee was heeft hij zich maar ontfermd over Lennaert, de zoon van Cartouche en onze Hera.
De voorstelling en keuring van de nesten gebeurde punctueel en met grote zorg door de keurmeesters. Ons baasje had dan ook de tijd om met verschillende andere Drentenliefhebbers en kenners een babbeltje te doen.
‘t Baasje ontmoette ook Jantine en Bowie. En die Bowie was eigenlijk de reden waarom ’t baasje zo graag Hera had meegenomen naar Barneveld. Bowie is namelijk door het baasje uitgekozen als nieuwe partner voor Hera’s volgend nestje. Vermits Hera nu tegen alle verwachting in een anderhalve maand te vroeg loops is geworden, zorgde ervoor dat de voorbereidende ontmoeting nu niet doorging.
Verschillende kenners van het ras die ook Hera al hebben ontmoet zien met veel vertrouwen de keuze van Bowie door ons baasje tegemoet. Zij zijn unaniem, de keuze is bijzonder geslaagd. Vooral op gezondheidsgebied is er veel werk gestoken in de voorbereiding !
Dat beide dekreuen Cartouche en Bowie met hun respectievelijke partners hoge ogen gooiden op de voorstelling en keuring konden we al dadelijk zien toen hun pups in de ring traden. Stuk voor stuk prachtige Drenten van nu om en bij de twee jaar oud. Ook de uitslag van de keuring met hoofdzakelijk U’s en enkele ZG’s sprak voor zich. De partners van Hera hebben hun kunnen in het verleden al meer dan bewezen. Nu mag Bowie het volgende week nog maar eens de verwachtingen waar maken…
Hoewel we dit bericht zo goed als kant en klaar hebben toegeleverd gekregen komt het toch nog vrij laat op het blog. De reden… ons baasje moest bij hoogdringendheid richting Barneveld voor de halfjaarlijkse fokkersdag van de Nederlandse Drentenvereniging en daar is hij de ganse dag voor weggeweest.
Hier dan deel twee van de Ardèche reis van Luna, Mirza en de baasjes Inge en Yvonne. Toch wel opmerkelijk dat een Drent en een Golden zomaar een sterrenrestaurant binnen mogen. Ditmaal was de eer voor Vlaanderens meest bekende TV kok Piet Huysentruyt, die Luna en Mirza onder zijn Michelinster mocht ontvangen.
Hier deel twee van de Ardèche avonturen, opgetekend door “onze” Luna..
Beste moe,
Dag 1 en 2 zijn meestal de rustige dagen, gevuld met slapen (wij dan) en boeken lezen (baasjes). Dag 3 begint het meestal te kriebelen en worden de wandelschoenen te voorschijn gehaald. En oooo wat is het er mooi en wat zijn er veel riviertjes. Ik heb nooit echt goed begrepen dat ik een jachthond ben maar ik denk dat ik gevonden heb, op welk wild ik graag jaag ... vissen. Al dat gefriemel in het water vind ik leuk om te zien en nog leuker om achter te gaan. En dat mocht ik dan ook elke dag een uurtje doen. Plezant maar je bent er stik kapot van. Mirza vindt daar niks aan, gelukkig lag er ook een diep stuk waar die andere 'jachthond' wat kon zwemmen.
De dagen vulden zich met dingetjes bezoeken, rondkuieren op marktjes, spelen in de beek, wandelen en hardlopen. Elke avond waren we stikkapot en blij dat we op onze kussen in de caravan in slaap konden vallen. Geocachen zat er niet in. Er lagen er niet zoveel en de ene wandeling die we aangevat waren was zo smerig en vuil dat de goesting rap over was.
En toen kwam baasje op een idee.... Zouden we ver van Le Vans zitten? Daar zit nl een Vlaming en die baadt daar een restautantje uit. Le Vans lag dichterbij dan gedacht (slechts 16 km) dus werd een mailtje gestuurd of baasjes mochten komen lunchen met 2 brave honden. En ja hoor het mocht. Een paar dagen later zochten baasjes hun beste kleren bij elkaar (dwz een proper jeansbroek en ne mooien t-shirt), werd er eerst met mij 7 km gelopen om dan te vertrekken naar de Piet.
Eten bij Piet Huysentruyt vonden baasjes wel een beleving, lekker eten en eigenlijk best oke in prijs. Wij weten daar weinig van want wij hebben 4 uur gemaft op de koele betonnen vloer van Likoke. Baasjes kregen na de lunch van Piet complimenten over ons gedrag: 'Ze zijn beter opgevoed dan de meeste kinderen die hier komen'. Altijd plezant om te horen. K moet wel zeggen dat wanneer we aankwamen voor de lunch het personeel wat groen keek. Volgens mij verwachtten ze 2 maltezers ofzo. Maar echt, we hebben ons super voorbeeldig gedragen.
De laatste dagen waren we de enig kampeerders op de camping en begon het toch best eenzaam te worden. Het is altijd leuk om een een klappeke te kunnen doen met andere mensen (voor de baasjes) en geaaid (voor ons) te worden. En toch is de tijd om te vertrekken weer veel te snel daar. In het naar huis rijden, werd overnacht in de buurt van Metz op een camping vlak aan de Moezel. Jammerlijk genoeg mochten we daar niet zwemmen. Te sterke stroming en te grote schepen.
En toen was het weer tijd om naar Minderhout te vertrekken. In Belgie aangekomen, wilden baasjes nog stoppen om ons uit te laten maar nadat 2 parkings afgekeurd werden - wegens te smerig - werd er wat gas op die lolly gegeven om wat sneller thuis te zijn.
De caravan staat ondertussen weer in de stalling en zal er pas in mei 2015 weer uitkomen voor een volgende reis of weekend.
Baasjes zeggen, je leeft maar 1 keer en dan kan je er beter nu van genieten ...
Wij rijden mee, rusten uit en houden steeds alles in het oog ... en we zagen dat het goed was
Gisteren kregen we weer eens een reisverhaal vanuit Minderhout (“Lesswood” zeggen ze daar ook soms). Inge en Yvonne, de baasjes van “onze” Luna hebben een heel mooi verhaal in gestuurd over hun reis naar de Ardeche. We gaan er niet te veel over zeggen want niemand kan dat beter dan zij zelf. Hier het verhaal van Inge,(Bels baasje) en Yvonne (NL baasje) en Drent Luna en “golden” Mirza.
Beste Moe, Nonkel Heros, Tante Hera en 'Kleine Lucy',
We zijn al enkele weken terug thuis maar ik wilde jullie niet onthouden van onze avonturen in den Ardeche in september.
Baasjes snakten eind augustus weer echt naar vakantie en sinds ze dat vakantiehuis op wielen gekocht hebben, gaan we meer op reis dan vroeger maar ook al eens wat verder....
Op zaterdag 30.08 gingen we vertrekken maar waar naartoe was op 29.08 nog een groot vraagteken. Baasjes zijn snel tevreden zolang het maar goed weer is, het een rustige camping is om te vertoeven en er dichtbij water is waar wij kunnen in rondspetsen. De 3 grote voorwaarden...
Buienradar werd tot op de laatste moment hier ten huize ferm in de gaten gehouden. Ons Nederlands baasje had vrijdag nog de nacht maar dat kwam goed uit want dan was het gewoon van de ene in de andere broek en vertrekken. Ons Bels baasje had vrijdag al verlof en zou alles inladen. Toen alles ingeladen was, restte er nog maar 1 vraag:'Waar naartoe'? Volgens t baasje is dat nu net de luxe van kamperen. Wij (Goldie locks en ik) vonden het eerder een ramp... Om de 5 botten werd buienradar gecheckt, ontelbare campings passeerden nog de reveu, enfin, om compleet gestoord van te worden. Om een uurtje of 11 's avonds waren ze er dan toch blijkbaar uit. Het werd Den Ardèche met een tussenstop (overnachting in Beaune). Het is de kant van Frankrijk waar baasjes nog maar 1 keer in een grijs verleden waren gaan kamperen (toen was er absoluut nog geen sprake van ons) en dus totaal onbekend.
Op dat vlak zijn mizze-meid en ik dan weer heel gemakkelijk zolang we mee mogen en er water is, vinden wij het allemaal best.
Zaterdagmorgen werd de Garmin ingesteld op Beaune en wijlle weg. Baasjes haalden deze keer het vertrekuur ... ongeveer ... Den Opa had al gewaarschuwd dat er ferme beklimmingen lagen via Nancy en dat hebben we geweten. Op de col du bonne homme werden we voor het eerst voorbijgestoken door van die grote auto's met grote wielen - camions dus. Maar ach, harder dan 100 gaan we toch ni als dat ding achter den auto hangt.
Op een zeer schappelijke tijd - na de nodige tussenstops op propere parkings (veel properder en aangenamer dan richting Bordeaux) kwamen we aan in Beaune. Onze pech die avond werd ons geluk want de doortrekcamping die baasjes gezocht hadden was al 'complet' dus werd gedraaid aan een rondpunt en werd een andere camping gezocht. Gelukkig maar want aan die camping was wel een riviertje. Snel werd de caravan afgekoppeld en toen kwam pech 2 al om de hoek kijken... Het voorwiel brak af, caravan met smak op de grond, 2 godvers en toen weer een gulle lach. Ik ben al te weten gekomen dat kampeerders zich niet zo gauw druk maken en alles wel oplossen. Zo gezegd zo gedaan, Er werden 3 balkjes gespot en die werden dan maar onder de dissel gestoken.
De volgende dag dienden we nog maar 250 km te rijden naar Uzer. Dat noemen ze dan free wheelen op dag 2. Rond de middag kwamen we op camping La Turelure. Complete rust want er waren maar 3 plaatsen bezet... maar vooral 2 riviertjes aan de camping. Onze pret kon niet meer op.
De balkjes bewezen weer hun dienst en toen het plaatsje uitgekozen was, werd een klein 'rekki' (verkenning) uitgevoerd. De 2 riviertjes werden vlug gespot en nadat wij ons pootjes wat verkoeld hadden, vonden we het wel tijd om aan ons plaatsje rustig wat in de schaduw te gaan liggen. Al liggend kunnen we baasjes in t oog houden als ze de voortent aan het opzetten zijn. Mirza en ik doen dan altijd een wedje over hoelang ze nodig hebben om alles op te stellen... en het gaat steeds sneller.
Morgen deel twee van de belevenissen van Luna, Mirza en de baasjes
Er is dan toch nog een foto opgedoken die genomen is door de 400.000° “viewer op dit Blog.
Jeanny heeft het ‘m weer gelapt hoorden we het baasje zeggen.
We wisten wel dat ze op vinkenslag lag te wachten om dubbele eeuwige roem te vergaren maar we waren al een beetje bevreesd dat ze zich had laten verrassen net zoals het ons was gebeurd.
Jeanny vraagt om Cartouche, haar reu die vader is van ons L-nest de eeuwige roem te gunnen. Een verzoek waar wij graag op ingaan.
Belle & co
Ps: straks komt hier nog een bericht… dit was een extraatje.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
