Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
07-03-2016
Kyra-Luna & Mirza online !
Vosselaar 07 03 2016
Kyra-Luna & Mirza online !
Gisterenavond heel laat viel hier nog een heel fijn berichtje in onze mailbox. Als het een bericht over Oostenrijk is zoals dit dan is het gewoonlijk afkomstig uit Temse of uit Minderhout (Lesswood zeggen ze hier in dit bericht)
Onze pas verjaarde Kyra-Luna en haar maatje “Golden” Mirza, zijn samen met de baasjes terug op wintersport getogen en daar brengt Luna verslag over uit aan haar “moe” Belle. Zo gaat dat al haast vijf jaar en telkens lezen we de belevenissen met veel plezier voor aan moeder Belle.
Hier het verhaal van Kyra-Luna, Luna voor de vrienden.
Dag moe en andere Faesroedelleden,
Hier nog eens een berichtje uit Lesswood van je kleine (oeps grote) meid.
Ondertussen ben ik al 5 jaar geworden - zoals de rest van mijn broers en zussen - en kan ik met enige trots melden dat ik volgend jaar de oudste hier in huis wordt.
Onze eerste reis uit 2016 zit er weer op en dit jaar zijn we zonder botbreuken of dokters- en dierenarts bezoekjes teruggekeerd uit Oostenrijk. Misschien dat de lentetemperaturen er voor iets tussen zitten maar dat kon ons niet deren.
Dat het dit jaar even anders ging zijn, was al duidelijk voor de vakantie. Onze vrienden, die we normaal elk jaar daar zien, konden door omstandigheden dit jaar niet naar hun favo-stekje en dit impliceerde dat Nederlands baasje alleen moest gaan shifahren en dat is nu 1-maal niet zo leuk. Ik zou wel willen meegaan maar ik weet niet of dat echt zulk goed idee is. Het voordeel is wel dat het skipas-gebeuren wat minder Euro's kost.
De heenreis verliep uitmuntend tot aan de Oostenrijkse grens. Geen controle op vluchtelingen richting Oostenrijk maar ongewone drukte (het is ttz drukte die baasjes niet gewoon zijn...). Toen we in Westendorf aankwamen, leek het aan onze kant van de berg net lente. Geen sneeuw en veel groen. Het leek er alvast op dat we ons niet zouden vervelen... want minder sneeuw opent natuurlijk andere wandelperspectieven en dat hebben we geweten.
Nu horen baasjes al jaren verhalen van Aunerhof en de weg werd hen ook al eens uitgelegd maar zolang ik meega, had ik Aunerhof nog niet gezien. Maar daar is dit jaar verandering ingekomen want door het minder skieen hebben baasjes eindelijk ook de andere kant van Westendorf ontdekt en ja ze haalden de gemiddelde leeftijd er zwaar omlaag. Want weg van de pistes kom je ander volk tegen (iets ouder). Terwijl baasjes versteld stonden van de prachtige natuur en het mooie landschap, gingen wij vooral achter onze neus aan in het bos. En wat hebben we gewandeld, elke dag minimum 6 km en als Nederlands baasje ging skieen, gingen wij met het andere baasje wandelen. Tijdens de voorlaatste dag deden we de langste wandeling van de vakantie (zo'n 14 km.) Baasjes moesten de purpere pijltjes volgen maar die hadden de Oostenrijkers na pijltje 2 zo goed verstopt dat baasjes op goed geluk ons een prachtige wandeling voorschotelden, die zowel van ons als van de baasjes fysiek best wat vergde.
O ja, ik hoor jullie al denken - geen geocachen, gaat dat dan niet in de sneeuw... O jawel, ware het niet dat baasje tijdens onze eerste geocache trip de wandelgps verloor uit de broekzak (daar zijn toen veel woorden gevallen, die in talkshows weggebliebt worden). Maar toen baasje de voorlaatste dag op het gemeentehuis nog eens gingen informeren, bleek nog maar eens dat de mensen nog niet zo slecht zijn... want de gps werd gevonden en netjes teruggebracht.
Onze jaarlijkse plekjes werden ook weer aangedaan en natuurlijk werden we overal herkend - zo kregen baasjes de stamgastentafel in het restaurant waar ze vaak komen daar en mocht ik op de berg zelfs mee op de bank kruipen om door het raam te kijken. En ja, onze baasjes zeulen elk jaar met onze kussens maar daar wordt niet echt op geslapen.
De terugreis verliep minder vlot want ... strenge controle 's aan de Oostenrijks-Duitse grens. En ja als alles van 2 naar 1 vak moet, wil dat zeggen dat je daar al een uur verliest.
Gelukkig namen baasjes de files sportief op maar de zin 'Wir schaffen das nicht' viel meerdere malen.
Het belooft om op vakantie te vertrekken naar Frankrijk met het EK, terreurdreiging en een vluchtelingencrisis... Geduld zal daar zeker een stille vorm van liefde worden.
Er zijn meerdere zaken verdwenen dit weekend in Vosselaar. Waar we het al over hadden vrijdag was de afbraak van het snelwegrestaurant over de E34 op het grondgebied Vosselaar / Gierle.
In de nacht van vrijdag op zaterdag heeft het een ganse nacht precies in de verte gedonderd. Dat had niets met een natuurfenomeen te maken. Het waren de heel grote “terminator” machines die glas, beton en staal veranderden in ordinair puin. De ganse nacht donderden betonstukken in het bed van aarde die het wegdek van de snelweg moest beschermen.
Daarstraks is het baasje nog eens foto’s gaan nemen en zo krijg je enkele voor-na foto’s. Daarstraks bij het nemen van de “na-foto’s” kreeg het baasje wel te maken met twee rijkswachters die hem er op attent maakten dat hij zich als voetganger “op de snelweg” begaf. Dit terwijl hij zich “kantje randje op de parking foto’s aan het nemen was van iets …dat er niet meer was !
Nog verdwenen vandaag zijn de takken van de boom die vorige donderdag vakkundig is neergehaald door een dorpsgenoot die van bomen vellen zijn beroep gemaakt heeft.
Voor bitter weinig eurootjes heeft die man de grote, twintigjarige esdoorn in onze tuin vakkundig afgebroken. Helemaal zonder brokken te maken en in alle veiligheid. Proper werk zeggen wij voor zulk stielmannenwerk.
Omdat het werk gedaan is na een andere klus waarbij nog wat tijd overbleef had die man een akkoord gemaakt dat ons baasje zelf de takken zou wegbrengen of verwerken. Dat gaf een hééél grote hoop takken in onze tuin die wel 1,5 meter hoog was.
Het was spijtig dat het vrijdag zulk regenweer was waarin niet kon gewerkt worden. Dus is het baasje er gisteren (zaterdag) aan begonnen en had hij een volle aanhangwagen geladen die morgen(maandag) naar het containerpark moet gebracht worden. Vandaag heeft het baasje dan de rest “klein gemaakt” en netjes op een stapel klaargelegd om een tweede rit naar het containerpark zo snel mogelijk weg te brengen. Dat is dan de tweede “weg” operatie.
De derde “weg” operatie moet na het wegbrengen van de takken in actie komen. Dan gaan we de aanhanger laden zodat we dinsdag “weg” kunnen zijn richting La Magdeleine want daar heeft de natuur ook niet stil gestaan de afgelopen weken.
Driemaal weg in één bericht. WEG restaurant, WEG takken, en WEG wezen op dinsdag. Het gaat ons nog lukken ook !
Zo rond deze tijd dat we deze regels schrijven (21u00), moeten de sloopmonsters die het Carestel restaurant over de E34 te Vosselaar Gierle moeten afbreken , gestart worden.
Een ganse nacht en morgen de ganse dag zullen de betonscharen, staalbranders, kranen, bulldozers en zware vrachtwagens in de weer zijn om het bekende restaurant tot puin te herleiden en af te voeren.
Gisteren zijn we nog even langs gegaan met een tas vol fotoapparaten om nog de beelden van de laatste momenten te schieten. De voorbereidingen waren immers al zo goed als klaar, er werd enkel nog zand aangevoerd om vanavond onder het gebouw te storten ter bescherming van het wegdek van de snelweg.
Aan de werklui die nog bezig waren of de permanentie op de werf verzekerden, heb ik heel beleefd gevraagd of het nog toegelaten was om nog éénmaal tot boven in het gebouw te gaan om nog wat foto’s te schieten als verslaggever van de nabijgelegen (onze) woonwijk.
Dat mocht mits de nodige voorzichtigheid in acht te nemen want er was geen elektriciteit meer in het gebouw en enkele delen waren in totale duisternis gehuld. Daar lieten we dan enkele deuren openstaan zodat we toch ongeveer zagen waar we liepen. En tenslotte waren we er dikwijls genoeg geweest om er de weg te weten .
Vrolijk is anders, zo’n verlaten en half ontmanteld gebouw. Zeker wanneer je beseft dat daar ooit honderdduizenden mensen heel comfortabel hebben zitten eten en drinken. Niets van dat alles was nog aanwezig, op één affiche na, voor hamburgers op de overloop aan de brede toegangstrap.
Omdat het gisteren prachtig helder weer was hebben we nog mooie foto’s kunnen maken, en indien er vandaag geen krantenfotografen hetzelfde lef hebben gehad en ook over de zandbergen ter bescherming van het wegdek zijn gekropen, heb ik de laatste foto’s genomen vanuit het lege restaurant over de snelweg.
Vanaf nu worden de voertuigen op de snelweg langs de beide parkings omgeleid en dit tot de werken helemaal beëindigd zijn. De afbraakfirma heeft tijd gekregen tot maandag ochtend maar de mensen ter plaatse vertelden dat hun vooruitzichten op zaterdagnacht gesteld zijn.
Als het zondag iets behoorlijk weer is gaan we nog wel eens ter plaatse, we maken er dan gelijk een hondenwandeling van en nemen nog wat foto’s waarop dan….niks meer te zien is. Verwacht je dus maar aan lege foto’s…
Vanavond waren de baasjes nog eens toe aan puppysnuiven. Bij kameraad van ’t baasje Louis loopt sinds twee weken een pikzwart klein ding van 10 weken rond. En het luistert (nu ja luistert) naar de naam Oliv.
Het is een zoals gezegd een pikke de pikkezwart Labrador teefje waar je zo bovenop gaat staan in het donker .
Lief is ze met geweld en ze heeft zich in die mate tegen ons baasje zijn broekspijpen gewreven dat ons baasje het moeilijk had van een voet te bewegen bij thuiskomst. Want er lopen hier nog vier Drenten rond met een super fijne neus die van ver naar labrador ruikende broekspijpen ruiken !
Het baasje zijn oorlellen zijn eerst grondig gepoetst waarna ze hebben moeten bewijzen dat ze puppytandjes-proof zijn. En dat waren ze maar het heeft niet veel gescheeld of de “gaatjes” voor oorbellen waren in meervoud gemaakt !
Kleine Oliv stelt het ook prima bij de twee Drenten Gorky en Cato die nog altijd deel uitmaken bij de familie van Louis en Agnes. De schrik dat het niet goed zou gaan tussen reu Gorky , zijn moeder Cato en de kleine Oliv bleek ongegrond te zijn. Oliv huppelt vrolijk mee met die twee groten waar ze nog vlot onderdoor kan lopen.
We zijn eens benieuwd wanneer we Louis en Gorky en Oliv op jachttraining in Beerse gaan ontmoeten. Lang zal het niet duren zoals wa al aan baasje Louis konden merken die nu al bezig is met apporteren te oefenen met het kleine grut.
Uiteraard gaan we die drie nog dikwijls aan het werk zien n Gorky zal beslist kleine Oliv onder zijn vleugels nemen bij de jachtopleiding.
We wensen het trio Louis , Gorky en Oliv nog vele jaren training en jacht plezier. Wees maar zeker dat die drie namen hier op dit blog nog dikwijls gaan opgemerkt worden.
Het was me gisteren het dagje wel. Na een aanloop van meer dan een maand was het dan eindelijk zo ver. Het baasje zou met de hulp van Belle het Drenten teefje Sproet gaan ophalen. Dat was voor ons wel een eindje rijden om Sproet in Zwalm te gaan ophalen.
Dat was tijdens de vorige “woelige” week zo afgesproken met de baasjes van Sproet. Enkele weken terug was er nog sprake dat Sproet een herplaats gezin zocht en daar werd in de achtergrond rustig aan gewerkt om het heel vinnige en zenuwachtige hondje een prima plaats te vinden.
Maar dan ging het even mis en Sproet belande één nacht in het asiel te Gent. Toen werden alle registers opengetrokken en met een team met Mirjam Van Hoef, die momenteel verantwoordelijk is voor de te herplaatsen Drenten in Nederland, Met Annemarie Westerhof-Van Asselt die al geruime tijd bezig is met opvang van probleem Drentjes en ons baasje die samen met Sproet’s baasjes aan een oplossing werkte.
Afgesproken werd van Sproet een maand te laten opvangen bij Annemarie, die Sproet in die tijd zou onder handen nemen en goed observeren wat het juiste probleem is. In die tussentijd beraden de baasjes zich over waar het fout gelopen is met Sproet en henzelf. Zij kunnen ten allen tijde beroep doen op het team van voornoemde mensen. De baasjes hebben wel een grenzeloos vertrouwen gekregen in het team en zijn er volledig van overtuigd dat Sproet een fijn hondje is dat waard is van er de moeite voor te doen.
In die maand gaan zij zich beraden over de aanpak die wij hen aanleveren en of zij een jonge Drent kunnen geven wat die Drent nodig heeft en dat is beweging en leiding.
Gisteren hebben we na bijna een volle dagtaak en 500 km Sproet bij Annemarie en haar Drent Fenne afgezet. Sproet was in geen tijd terug thuis in zijn geboorteland.
De berichten die ons vanochtend bereikten van bij Annemarie zijn in elk geval hoopvol dat het goed komt met Sproet. Zij is al aan de lange lijn achter de ganzen en zwanen aan gegaan. Dat is in elk geval nieuw voor Sproet en duidt in elk geval dat er aan de jachteigenschappen van Sproet ook nog wel werk zal zijn.
De dag na zijn zoon Kiet is vader Ferron van Drentenpassie ook jarig. Dat, en ook de verjaardag van Kiet gaat in Booischot (Busschot zeggen ze daar) en ook in het buurdorp Berlaar (balder zeggen ze daar) niet ongemerkt voorbij.
Groot feest is dat daar, en wel twee dagen achter elkaar. Gisteren brachten we op Facebook al uitgebreid verslag van de festiviteiten ten huize van de Kieterwieters in Berlaar . En hier op het blog plaatsten we een foto van Milou, Kiet zijn Deens lief en hun dochter .
Vandaag geven we de foto van Kiet die fier poseert met zijn verjaardags cadeau, maar ook plaatsen we de foto’s die Rudy, het baasje van Ferron en zijn Deense zoon Falcon, ons stuurde. Ook zoon Kiet en zijn zoon, kleinzoon van Ferron, Kenzo waren op het feestje van pa en opa .
Mooi kwartet hebben ze daar tussen Lier en Aarschot . Niet alleen zijn het hele mooie Drenten, het zijn ook nog eens drie heel goeie jagers en kenzo is nog in opleiding maar dat gaat niet lang meer duren of de velden in de buurt gaan kennismaken met de vier Drenten !
Mooi toch wanneer je als fokker zulke foto’s in je mailbox krijgt. Daar doen we het voor hebben we al zo dikwijls gezegd. En om eerlijk te zijn…onze nek is al dikwijls gezwollen, maar gelukkig is het telkens terug goed gekomen.
En ik weet zeker dat ook bij Rudy en Simonne en bij Luc en Katia hetzelfde al meermaals is gebeurd.
Fijne jagers, mooie honden en ook nog eens super familiehonden. Hier hebben we vier uitstekende vertegenwoordigers van het ras waar de vaasjes meer dan fier op mogen zijn. En de verjaardag cadeautjes hebben ze meer dan verdient.
Het was druk op het blog en op de facebook pagina’s. De verschillende pups hadden vannacht al een Jacqui Lawson wenskaart in hun mailbox gekregen.
Op het Bas en Belle blog was de aankondiging van de verjaardag gisterenavond al gebeurd maar ook Annemie, het baasje van Kibbels had op Facebook foto’s geplaatst van de jarige Kibbels. Zo ook Marian van Kiki en baasje Luc van Kiet hadden mooie foto’s op Facebook geplaats.
Kiet zijn Deens lief en dochter wensten Pa Kiet ook een gelukkige verjaardag
Daar heeft ons baasje dan maar snel die foto’s tijdelijk geleend om niet te zeggen “ gepikt” en er zelf een facebook bericht van gemaakt.
Tot vanavond kwamen er telkens nog nieuwe foto’s binnen gelopen en die willen we jullie hier ook tonen. Ze zijn de moeite meer dan waard en je ziet de Drentjes zichtbaar genieten van hun cadeautjes en hun extra wandeling.
Kiki met haar nieuwe verjaardagsknuffel
Vandaag wilden de baasjes ook nog een bezoekje brengen aan het nieuwe huisgenootje van Gorky en Cato. Maar de baasjes waren niet thuis. Die waren bij familie aan het verhuizen, dus het bezoek en het cadautjes brengen zal uitgesteld worden tot maandag.
Morgen heeft het baasje immers weer een vergadering “ergens” bij de noorderburen en je mag eens drie keer raden waar het nu weer gaat Wat zeg je ? Drentjes… ? just van den eerste keer zie.
Kibbels tijdens de extra verjaardagswandeling
Voor de foto’s van een zwart labradorpupje van negen weken zal je dus nog even moeten wachten tot begin volgende week.
Morgen is er negenvoudig feest in de roedel. Als we de ouders er bij rekenen zelfs elf maal ! Spreken we in raadsels ? Een beetje wel, daar zijn we van overtuigd, maar insiders weten dadelijk wat we bedoelen.
Morgen, 27 februari 2016 is de vijfde verjaardag van het K-nestje van onze Belle en Ferron van Drentenpassie. Negen pups wierp onze Belle in een vrij makkelijke bevalling waarin we voor de tweede maal werden geassisteerd door onze dierenarts Nelly Mols.
Negen pups, een groot nest waarin zes teefjes en drie reutjes de trots van moeder Belle vormden. Het was een drukke dag waarin werd meegeleefd door tal van kandidaat pup eigenaars en hun “aanhang”. Ook een dag waarin het baasje een telefoongesprek abrupt afbrak, volledig tegen zijn gewoonte in. Gewoon omdat er toen zich weer een pup aandiende. Raar genoeg was het een mevrouw die informeerde of zij in aanmerking kon komen voor een pupje. Sybille die ons toen belde, werd acht weken later de trotse eigenares van het pupje Kato dat geboren werd toen Sybille ons baasje belde !
Uiteraard zijn er nog meerdere anekdotes van die dag toen de “lezerteller” van het blog ongekende pieken liet optekenen en de lezers informatie op de computer kregen als het ware of ze zaten zelf met ons rond de werpkist !
De wenskaarten van Jacqui Lawson zijn al klaar en besteld en gaan binnen enkele uren in de mailboxen vallen van de teefjes Kiki, Kato, Kona, Kyra-Belle, Kyra-Luna en Kibbels en bij de reutjes, Kiet, Kwispel en Kody.
Wij wensen het negental + vader Ferron van Drentenpassie alvast een heel fijne, zonnige verjaardag met baasjes die er een waar feest van maken !
Sinds wij begonnen zijn met het project “Fokken zonder gokken” en het ras specifieke onderzoek naar een test om epilepsie bij Drentsche Patrijshonden op te sporen, krijgen wij vele aanvragen (te veel) voor een pup uit een volgend nestje van Hera. http://www.fokkenzondergokken.com/
Doordat de dekking van Hera juist na nieuwjaar niet gelukt is, stapelen de aanvragen voor een pup zich in die mate op dat het onmogelijk is voor Hera om zoveel pups op de wereld te zetten. Nu heeft onze Hera al wel een reputatie van grote nesten te produceren maar wij moeten haar ook ontzien. Het is hier bij ons ook geen puppyfabriek maar we verkiezen verantwoord fokken van mooie gezonde Drentenpuppy’s.
Daarom dit “HELP” bericht. Zelf kunnen wij al deze mensen niet verder helpen, dus we moeten hen doorverwijzen naar andere fokkers en daar knelt nu juist het schoentje ! Wij willen deze mensen die ons hun vertrouwen schenken ook maar enkel doorverwijzen naar fokkers die de ouderdieren van de nestjes op dezelfde wijze laten testen net als wij dat zelf doen.
Daarom, als er fokkers van Drentsche Patrijshonden zijn die reu en teef van hun nestjes laten testen op heupdysplasie (HD), elleboogdysplasie (ED), schouderdysplasie (SD), PRA (Progressieve Retina Atrofie) een oogziekte die zelden voorkomt maar tot blindheid kan leiden, en von Willebrand disease (vWd) een bloedziekte die met bloedstolling te maken heeft, laten testen mogen zich melden bij ons. Zij krijgen van ons de adressen doorgespeeld van kandidaat eigenaars voor een pup of wij spelen hun adressen door naar de potentiële klanten.
Als die fokkers hun nestjes dan ook nog eens laten geboren worden en laten opgroeien in de huiskamer waar de pups ook nog eens goed gesocialiseerd worden, zitten deze fokkers op dezelfde lijn met onze fokmethode. Zo kunnen wij de kandidaat pupkopers met een gerust gemoed doorsturen naar bevriende fokkers die zich ook bewust zijn dat enkel testen van de ouderdieren de grootste kans bied op gezonde pups. Dat dit ook de grootst mogelijke garantie bied dat de pups zo veel als mogelijk is, vrij zijn van vererfbare ziektes.
Wij staan open voor de reacties van de fokkers maar vragen wel bewijzen dat de beide ouderdieren wel degelijk getest zijn. Het is niet nodig dat alle dieren waar mee gefokt word vrij zijn van vererfbare ziektes. Zo kan bvb een reu die “drager” is van von Willebrand disease, perfect gekoppeld worden aan een teefje die “vrij” is van vWd. Geen van de pups uit zo’n combinatie gaat de ziekte ontwikkelen en op die wijze kunnen we de genenpoel van het ras ten volle benutten, en op termijn de ziekte terugdringen. En daar dienen de testen dus voor. Een test op vWd (type 1, de meest voorkomende) kost bij de van Haeringen labo’s in Wageningen (NL) en Malle (B) 39,50 euro. Deze test dient maar éénmaal uitgevoerd te worden per dier. Zelfs pups van acht weken kunnen getest worden. Dit speciaal wanneer de intentie er is van met deze pup later te gaan fokken !
Wat HD, ED, SD betreft zijn de Belgische fokkers in het voordeel. Zij krijgen bij de KMSH een goedkopere prijs wanneer zij HD, SD en ED samen laten beoordelen ipv afzonderlijke testen. Voor PRA zijn de Nederlanders dan weer in het voordeel, zij kunnen hun ouderdieren laten testen tijdens de fokdagen van de vereniging.
Hopelijk heeft deze oproep succes, wij kijken er alvast naar uit !
Het valt blijkbaar op dat het geen behoorlijk weer is om de ganse dag te ravotten in de tuin of in het bos. De foto’s die we hier in de roedel maken zijn ook meestal stille getuigen van weinig Drentenactiviteit. Er zijn foto’s waar je soms, bij grote uitzondering enige activiteit kan ontwaren. Het zijn dan meestal de oogleden die al eens durven knipperen of ook nog het uiterste puntje van de staart dat al eens heel bescheiden durft te kwispelen wanneer je de betreffende hond zijn / haar naam noemt.
Maar wanneer ze dan buiten gaan is het achteraf onze Miel(e) die het meeste werk heeft. Die moet telkens die natte slijk handdoeken terug netjes krijgen waarmee Belle & co zo ’n XX maal per dag afgedroogd worden.
Maar we hebben deze week weer enkele foto’s van Belle en Hera nakomelingen on onze mailbox ontvangen. Je mag eens drie maal raden wat het onderwerp is… Slapende en snurkende Drenten uiteraard. Hier een bloemlezing van wat we toegezonden kregen en wat we zelf fotografeerden…
Elk jaar komt het ook bij ons weer boven… De laffe moord op onze allereerste dierenarts / vleeskeurder Karel van Noppen. Als men ons vraagt “wat deed je op het moment dat men op TV, in het nieuws vermelde dat er een dierenarts in Wechelderzande vermist was”, ons baasje tegen ’t vrouwtje zegde “ze hebben Karel”.
Even later kwam dan de melding dat Karel achter het stuur van zijn auto, onderweg naar een spoedgeval laffelijk vermoord was.
Ook vandaag kan je onderstaand artikel in de krant lezen, 21 jaar na datuum !
LILLE - Veearts-keurder Karel Van Noppen uit Wechelderzande (Lille) is vandaag precies 21 jaar geleden om het leven gebracht. Wim Peeters van de voormalige Stichting Dokter Karel Van Noppen lanceert een oproep voor een minuut stilte om 19u.
De laffe moord op Karel Van Noppen in Wechelderzande zindert na 21 jaar nog altijd na. Wim Peeters, de woordvoerder van de voormalige Stichting Dokter Karel Van Noppen, doet een oproep om vandaag bij de moord stil te staan. Samen met de intussen overleden Flor Van Noppen, de broer van Karel, heeft hij zich jarenlang mee ingezet in de strijd voor gezonde voeding.
"Elk jaar komen de beelden van de moord terug naar boven", zegt Wim Peeters. "Mede dankzij de Stichting Dr. Karel Van Noppen en hun studiedagen werden heel parlementaire initiatieven genomen in het belang van de algemene voedselveiligheid. Flor was onze trekker, samen met enkele lokale mensen en enkele beroepsmatige experts van voeding. We vormden samen een gedreven groep die de droom van Karel verder wilde zetten. De jaarlijkse fakkeltochten, de inhoudelijk sterke studiedagen, de tweejaarlijkse prijsuitreikingen maakte van onze Stichting een gewaardeerde organisatie."
Na het proces tegen de opdrachtgevers en de uitvoerders van de moord, was de werking van de Stichting minder intens. Na het overlijden van Flor Van Noppen werd de Stichting opgedoekt.
"Zowel Karel als Flor hebben een erg bewogen leven gehad. Hun idealisme, hun koppigheid en gedrevenheid is zeker een voorbeeld voor velen", meent Wim Peeters. "Daarom zou ik graag oproepen om op 20 februari (vandaag, red.) om 19u, het tijdstip van de moord op Karel, een minuut stilte in acht te nemen. Laten we samen even stilstaan bij Karel en Flor, en vooral nadenken over veilig en gezond eten."
Dat gaat prima samen zullen hier wel een paar Drentenliefhebbers instemmend knikken. Als is het maar om die taart spoorloos van het aanrecht te laten verdwijnen.
Maar in dit geval hebben de twee niets met elkaar te maken. Alleen het baasje heeft met de twee een band !
Deze ochtend waren de baasjes plots een uur vroeger opgestaan dan wat gangbaar is hier ten huize. De zon was zelfs nog niet op ! Meestal is dit een teken dat we de rest van de dag in de auto gaan doorbrengen, maar dat klopte niet met de werken die de baasjes de vorige dagen waren aangevangen, namelijk de bomen snoeien.
Het zat zo… een dikke week terug had ons baasje op het smoelenboek gelezen dat er in de Meerloop in het begijnhof in Turnhout een les zou gegeven worden door een bakker op pensioen. Ons baasje kent die bakker vriê goed want het is de nonkel van eigenaars van bakkerij Willems in Turnhout. Anke, de bakkersvrouw is een nichtje van ons baasje. En de nonkel die nu de taart-bak-les zou geven is de stichter van die bakkerij die toen nog bakkerij Verstraelen noemde. Een beetje moeilijke uitleg om toch te besluiten dat de twee “maten” zijn.
Ook buurman Peter hier uit onze straat is daar regelmatig te gast in de Meerloop en zo kwam het dat er drie mannen en zeven vrouwen deze voormiddag les kregen over het bakken en samenstellen van “Tarte Maison” destijds bij Herman Verstraelen de topper in zijn gamma patisserie. En bij ons baasje al jaren eveneens la tarte préféree zoals zijn Franse kameraad het zou noemen.
Onder de vakkundige leiding van Herman en de sappig gekruide commentaren van de cursisten kon het niet anders dan dat er tegen de middag aan lekker werd gesnoept van de ovenverse tarte maison in de Meerloop. Smulpaap als ‘m is heeft het baasje al gevaagd wanneer de volgende culinaire afspraak plaats heeft…
En dan kregen we nog een prachtige Drentenfoto in onze mailbox. Afkomstig uit Heijen in Nederlands Limburg en nu eens geen Drentje met een kleuter. Gonda stuurde ons een prachtige geposeerde foto van haar Kyra-Belle. Aan de naam kan je de oorsprong van de Drent al wel opmaken dat wij aan de oorsprong van Kyra zitten en daardoor blijft bij ze ons te eeuwige dagen toch wel “plakken”.
We zijn uiteraard een beetje bevooroordeeld maar toch gaan jullie ons gelijk geven. Op zo’n hondje kan de eigenaar en de fokker toch alleen maar fier zijn.
Ons Belle is er toch ook telkens fier op en vrolijk met haar kroost.
Zo was er gisteren voor ons de mogelijkheid van nog eens wat foto’s in eigen tuin te maken van broer en zus Lucy die haar broer Lennaert op bezoek had. Moeder Hera en Lucy hebben zich toch weer flink moe kunnen maken door te ravotten met zoon en broer…
En zie je wel taart en Drentjes gaat prima samen om er een blog bericht over te maken !
Vanuit Hongarije van Herman in ’t Veen kwam er deze voormiddag een vraag of iemand raad kon geven omtrent het bouwen en de goede maten van een hok voor een Drent
Herman woont in Hongarije en zijn Drent Ollie heeft deze zomer een schuilhok nodig wanneer hij eens alleen thuis moet blijven. Het hok moet duidelijk multifunctioneel zijn. Dat wil zeggen dienen tegen de regen én tegen de zon.
Nu heeft ons baasje enkele jaren geleden een hok getimmerd waar wel twee Drentjes, en met wat goede wil, zelfs drie Drenten in passen.
Tussen de twee entrées, is er aan de binnenkant een wegneembare scheiding voorzien. Die heeft nog nooit gediend maar… als ’t nodig is kan het zaakje gescheiden gehouden worden.
Gans het hok is op een europallet gebouwd in pure eiken planken die afkomstig zijn van het parket dat we in de woonkamer in onze Franse tweede woning hebben liggen. Daar onder de hangar in La Magdeleine staat ook dat hondenhok. Maar bij ons moet het dienen wanneer er bezoek komt van Drentenbaasjes die ook hun hond(en) bij hebben en die niet altijd zo goed overeenkomen met gewoonlijk Heros die zijn teefjes wil beschermen tegen andere reuen.
Meestal is het niet nodig want het hok is nog maar amper in gebruik geweest. Maar als het moet zijn is het beschikbaar, en dat is wat telt.
Zo… nog effe laten weten aan Herman dat hij hier op het Bas en Belle blog het hok vanaf de bouw tot een afgewerkte honden woning kan aanschouwen en eventueel namaken. Hij en alle anderen die zich geroepen voelen om aan het timmeren te gaan mogen gerust zijn er rust geen monopolie of registered trade mark op . Dus aan de slag handige dames en dappere heren … alles voor je Drent is hier het motto.
Vandaag acht jaar geleden verscheen op deze plaats het allereerste bericht van het Bas en Belle blog. Acht jaar dag in dag uit berichten over Drentsche Patrijshonden, baasjes, de vrienden van de baasjes en de hondjes, het reilen en zeilen van de roedel in Vosselaar en La Magdeleine. Kortom acht jaren lief en leed van in den beginne twee tot op dit moment vier Drentjes.
Op 14-02-2008 schreven we op het fonkelnieuwe blog ons eerste bericht:
Even voorstellen
Kijk eens even hier, wij zijn Bas en Belle, de trots van onze baasjes Jan en Simonne. De baas heeft zojuist onze eigen blog aangemaakt en zo kunnen wij ook eens vertellen wat wij zoal meemaken.
De oudste ben ik, Bas een reu van het ras Drentsche Patrijshond. Ik sta rechts op de foto. Ik ben geboren te Poppel (B) op 17.11.1993 en dus nu al 14 jaar en een klad.
Links van mij staat ons Belle een teefje van hetzelfde ras. Zij is geboren te Affligem op 02.11.2005.
Ik ben ons Belle samen met de baasjes mogen gaan kopen op 25.01.2006.
De baasjes en ook ikzelf vonden Belle een knappe jonge griet zodat er geen discussie was over de keuze van mijn jong speelmaatje.
Ondertussen zijn wij al meer dan twee jaren de beste maatjes
Bas
Er waren in al die jaren momenten van vreugde en van verdriet. Zo hadden we op 6 november 2008 het overlijden te melden van onze goeie ouwe Bas. Op een week na is hij 15 jaar geworden. Maar de week nadien was er terug plots veel nieuw leven in huis bij ons. Belle beviel op 12-11-2008 van zes mooie pupjes 4 reutjes en twee teefjes. Van die zes bleven Hera zoals voorzien bij ons, maar door het wegvallen van Bas konden we ook Heros bij ons houden. Heros konden we wat karakter betreft een reïncarnatie van Bas beschouwen !
Op 27 februari 2011 beviel Belle van haar tweede nestje. Het K-nestje was er eentje van 3 reutjes en zes teefjes. Plots waren we met twaalf Drenten in huis ! En net als bij het eerste nestje vonden we schitterende baasjes voor onze pupjes.
Op 27 maart 2012 was het de beurt aan Hera om haar eerste nestje te krijgen. Bij een heel vlotte bevalling kreeg Hera 12 pups ! En het nestje was samengesteld uit 6 reutjes en 6 teefjes, allemaal heel gezonde licht gekleurde pups. Het was dat jaar een recordnestje wat aantal levende pups betrof. Dat was voor Hera en de baasjes de eerste twee weken een werk voor dag en nacht want melk voor twaalf had Hera niet. Er moest dus om de twee uren met de fles bijgevoerd worden…
Hera kreeg nog een tweede nestje dat uitgerekend was voor 25 december (Kerstdag) 2014. Gelukkig kwamen de pups al op 22-12 zodat dierenarts Sarah kerstdag met haar familie kon vieren. Hera kreeg 5 reutjes en 2 teefjes. Met zeven pups liep het allemaal netjes en wat speciaal was bij dit nestje was dat Belle, die op dat moment schijndrachtig was, na een goede week samen met Belle de werpkist deelden en samen de pups zoogden ! In de natuur is dat in een wilde roedel vrij normaal, maar bij de geciviliseerde honden gebeurt het heel zelden !
Er kwamen natuurlijk ook andere spannende verhalen op het blog dan verhalen over pups. De verhalen over de familiedagen die wij jaarlijks inrichtten en waar alle baasjes en pups telkens werden uitgenodigd waren telkens veel gelezen.
Ook de wandelingen onder onze leiding trokken telkens veel baasjes en honden. Er kwam af en toe al eens een ander ras dan een Drent mee wandelen. Kyra-Luna bracht haar huisgenootje Mirza, een Golden mee. We hadden Oud Duitse herder Alice van Theo en Liliane die zich perfect thuis voelde tussen de Drenten. Zo ook de épagneul bleu de Picardie van Geertrui, was een opvallende verschijning in de roedel Drenten ! En nadien schoven de baasjes de benen onder tafel om in “café in Holland” in Castelré / Wortel om te genieten van spek met eieren à volonté, terwijl de hondjes onder tafel uit rustten van de wandeling !
Dat waren zowat de hoogtepunten “uit de losse pols” want we zouden nog uren kunnen vertellen over de afgelopen acht blog jaren. Maar dat doen we nog wel eens op een andere keer.
Het zijn niet de dagen van de grote belevenissen in Vosselaar, daar is het weer niet goed genoeg voor en het baasje heeft grote plannen voor in de tuin.
Gisteren is hier een man geweest en we hoorden het baasje met hem praten over een boom die bij ons en de buren de dakgoten verstopte met zijn “helikopterzaadjes”. Daar is al meerdere malen over gesproken maar nu blijkt het ernst te zijn. Het baasje heeft de hul van die man ingeroepen omdat hijzelf het nog niet aandurft met de pols die hij begin december gebroken heeft.
Dus gaat die man een van de dagen, misschien binnen twee weken met groot materiaal onze esdoorn in de tuin omleggen.
Het zal ons, en de duiven die er steeds buiten ons bereik komen inzitten een stuk varen dat ze terug tevreden moeten zijn met de rand van de dakgoot of de nok van het dak.
Maar de boom gaat niet helemaal tegen de vlakte. Het baasje heeft gevraagd om hem tot op een hoogte van 1 meter tot 1,5 hoogte te laten staan want hij vindt dat een ideale plaats om het vogelvoederhuisje op te monteren. Dan komen er weer kleinere vogels zich tegoed doen aan de zaadjes die ’t vrouwtje in het voederhuisje strooit.
We laten het jullie zeker weten wanneer de boomkapman in aktie treedt en uiteraard komen er dan weer foto’s van de veranderingen in de tuin…
Rachid Ben Sjoufellare komt bij de baas van een enorm shoppingcenter achter werk zien als verkoper. Vraagt die baas aan hem "heb je ervaring ?"
"ha" zegt Rachid "maaine broer tie eef ne winkel in tapaait in Cassablanca.
Iek ep daar iene week chewerkt en noe maaine broer eef nen appartement in de Monaaco." Dien baas vind da wel grappig en besluit om hem een kans te geven.
"OK" zegt hij, ik kom vanavond wel eens controleren wat je allemaal verkocht hebt, als het goed is mag je blijven.
's avonds komt de baas terug bij Rachid en vraagt hoeveel klanten hij gehad heeft.
"Iene kalant" zegt Rachid.
"Oei" zegt de baas, "Da's gene vette, en hoeveel heb je verdiend ?"
"100.000 Euro" zegt Rachid.
"WABLIEFT ?!" roept de baas " 100.000 Euro ??!" "Hoe heb je dat gedaan ??"
En de Rachid doet zijn verhaal, hij zegt:
"Wel er kwamme ier e ne menier en tie wou ne vishaakske koepen. Iek ep em tan oek nog tie kleine lancée verkoch met tie molen terop en tie vliegen erbaai. Ikke seg em oek, ij kan nie fissen zonder choeie ekiepement en iek ep em tan nog tie grote fislijn en tie fisbak verkoch.
En dan ep iek em ook nog tie fiskledij verkoch en tie chrote botten, anders chaan tie ander fissers me em lachen. Ne kalant van Rachid mag er nie lomp uitzien é baas, ij mag dwaaze zijn maar nie lomp é.
En dan iek fraag em waar ij gaan fissen. IJ seg aan de kust. Iek seg waarom chij nie oep de see chaan fissen en iek ferkoop em die chrote boot die in de winkelcentrum staat.
Iek fraag em dan oe ij tie boot gaat ferfoere en ij zeg ij nie weet. Iek em dan tie nieuwe Mercedes met de remorke aan ferkoch en ij friet blij sijn. IJ isse tan naar de bank gewees en ij eef betaald. Et was 101.258 euro maar iek seg, 100.000 is goe want chij goeie kalant.
De baas luistert met open mond naar dat verhaal en zegt " en dat allemaal verkocht aan iemand die een vishaakje kwam halen ??"
"Maar nee !!" zegt Rachid, "ij kwam oem e ne pakske Tampax en iek seg tegen em
Oe weekend is nu toch naar de kloot, waaroem gaadde chij es nie fisse ??"
Wanneer we vorige week hier op het blog vertelden dat de baasjes zondag (eergisteren) terug naar Vosselaar wilden komen, verklaarden ze ons voor niet goed snik. Het zou in het Belgikske nog veel erger zijn dan wat Frankrijk ooit kon voorbrengen…
Maar zowel in het Zuid Westen van Frankrijk waar we de Poitou Charente kunnen vinden was het al even slecht als hier in Vlaanderen.
En op beide plaatsen zijn de opklaringen of de droge momenten uiterst zeldzaam. We zitten er middenin en met vier Drentjes naar de wintersporten in Oostenrijk gaan zit er ook niet in zegt het baasje. We blijven dus voor het grote venster zitten en kijken een doorregende tuin in.
Daar zijn een aantal duiven smoorverliefd op elkaar en ze maken elkaar het hof in de hazelnotenboom en zijn zo smoorverliefd dat ze niet eens de gietende regen opmerken !
De merel die hier onder de open veranda in de druivelaar een droog plekje kwam opzoeken was opgemerkt door Lucy. Die maakte die merel met luid geblaf duidelijk dat ‘m beter kon opkrassen van onder HAAR veranda…
Ondertussen doet de droogkast hoofdzakelijk dienst om de handdoeken te drogen, die nat geworden zijn door ons telkens af te drogen als we terug binnenkomen. Je kan vier Drenten toch geen ganse dag binnen houden, zelfs niet bij ‘ouwe wijven’ regen! En uit het bos blijven we nog even weg tot de wind helemaal gaan liggen is. Zelfs na de storm vallen er nog dode takken uit de bomen !
Morgen hopen we weer vrolijkere berichten de wereld in te sturen. We hebben het zo stilaan wel gehad met die nattigheid…
Het was een mooie rit vandaag, het weer zat goed mee en een wind in de rug, weinig verkeer op de baan en een auto die er blijkbaar zin in had (zo dat al kan).
Zoals gewoonlijk moet ons baasje toch af en toe eens omkijken en appél houden naar de hondjes want hij hoort ons heel zelden. Enkel wanneer er een reeks motorrijders ons inhalen zijn wij daar meestal niet mee akkoord en dat laten we dan wel horen. Belle is dan gewoonlijk diegene die het starschot van het blaffen dan geeft. Maar in dit seizen zijn er amper mannen op nen “motsiklet”. Daar is het nu toch ondanks de zachte winter te koud voor blijkbaar.
Dat die wind in de rug wel degelijk invloed op het verbruik heeft was vandaag meer dan duidelijk. De Outlander verbruikte vandaag mét aanhanger amper 7,3 liter/100 km Het baasje vindt dat verwonderlijk weinig omdat er ook nog eens een gemiddelde snelheid van 102 km/u is gehaald. We hebben nergens te hard gereden, wel tegen de limiet aan maar nergens er over (denken we toch. Als er volgende weken geen PV’s in de bus vallen tenminste)…
Het baasje is over gans de lijn heel tevreden over deze Mitsubishi Outlander, en ook ons heeft nog niemand er over horen klagen. Plaats genoeg voor twee baasjes en vier Drenten !
Morgen mag hij naar de carwash, twee weken boerenbuiten in de Charente heeft zo zijn sporen achter gelaten op het koetswerk. De landwegen en de regen hebben er genoeg smurrie op achtergelaten dat we vrezen dat “het afvoerputteke” bij de carwash wel eens verstopt zou geraken. Dus Conny… wil je hem nog eens (laten) wassen ?
We hadden een prachtige laatste dag in Ferret gehucht van La Magdeleine. Morgen gaat het terug, met win in de rug richting Vosselaar.
Deze morgen, tot de middag, was er een jachtpartij aan de gang aan de overzijde van de grote akker die aan onze tuin grenst. Daar hadden enkele voorjagers hun auto geparkeerd terwijl hun honden het bos uitkamden. Veel schoten hebben we niet gehoord en er waren ook maar een tweetal honden actief.
Belle & co stonden te popelen om mee te kunnen gaan helpen en lieten dat heel duidelijk en vooral luid horen. Maar het baasje had er geen oren naar en buiten Belle is er vandaag geen van de vier buiten de tuin geweest.
Belle is mee geweest tot bij Richard die bij ons in het gehucht hier woont maar in België als oldtimer specialist werkt. Hij had onze Belgische telefoonnummer nog gevraagd omdat hij met het baasje nog wat heeft af te spreken één van volgende weken. En als ’t over oldtimers gaat is het baasje steeds geïnteresseerd . Zeker als het over vooroorlogse Lagonda’s en Bentley’s gaat.
Morgen gaat de dag dan grotendeels besteed worden aan de terugreis. Hopelijk gaan we niet de ganse rit regen hebben want dat hebben wij niet zo graag. Niet dat we er zelf veel last van hebben maar het baasje laat ons niet graag uit als het regent want kletsnatte honden is niet aangenaam in de auto. Duuusss, laat de zon maar schijnen morgen. Hoe het was kan je hier op deze plaats lezen …
Het was vandaag 5 februari en het baasje heeft vandaag het gazon in de tuin gekortwiekt . Dat weten we uit overlevering, dat dit in zeventien jaar, zolang dat we al hier komen, nog nooit gebeurd is.
Het was mooi weer vandaag en laat in de namiddag was het gazon droog genoeg opdat onze “Husq” het werk makkelijk aankon. En zo gebeurde dat het baasje de zitmaaier buiten reed en van het gras de toppen afreed.
Dat wilden hij begin vorige week al doen want door de zachte temperaturen was het gras, zij het in trager tempo toch blijven doorgroeien. Vanaf morgen vroeg kunnen we dus de tuin in zonder met een kletsnatte buik en poten terug binnen te komen voor ons ontbijt.
Voor morgen is de voorspelling van France météo weer heel netjes en gaan we hopelijk nog een mooie dag tegemoet. Maar dan zal het baasje de tijd nodig hebben om de auto een beetje reisklaar te maken en de aanhanger te laden met de spulletjes die mee terug naar he Belgikske moeten.
Zondag gaat het terug Noordwaarts en het baasje vernam van Frankske de boze dat het flink gaat waaien en dat we de flinke wind, Frankske sprak van wel 100 km/u, in de rug gaan hebben. Dat hoort ons baasje altijd graag, “wind van achter” want net als op de fiets voel je dat ook met de auto. Niet in je benen maar in de portemonee zegt ‘m
Hopelijk vertellen we morgen hier dat we weer een fijne zonnige Charentaise dag hadden en hopen voor jullie juist hetzelfde !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
