Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
13-01-2017
Bah…wat een weer.
Vosselaar 13 01 2017
Bah…wat een weer.
Vrijdag de dertiende of niet, het was geen weer om je snuit buiten te steken vandaag. De weersvoorspellingen waren nog erger dan we kregen, dat weer wel, maar het was echt vies weer.
Temperatuur tegen het vriespunt, regen, hagel, smeltende sneeuw, en ook nog eens echte sneeuw. We hebben het allemaal gehad vandaag.
Op TV deden de weermannen en vrouwen op de verschillende zenders aan opbod om het meest rampzalige weer te voorspellen. “de ergste winterstorm in 50 jaar” , “sneeuw overlast vanuit het westen”, “springtij op de Schelde in Antwerpen”, “de blauwe steen ging overstroomd worden”. Het kon niet op gisteren met het opbod met rampscenario’s in de weersvoorspellingen.
En vandaag, een rustige dag, weliswaar met slecht vies, maar van storm, overstromingen, weg gerukte daken en auto’s die van de weg geblazen werden, of omgevallen bomen geen spoor. Maar wat we gekregen hebben vandaag heeft geen van de weerprofeten voorspeld.
Voor vannacht en morgen zijn ze wat rustiger en voorzichtiger in hun voorspellingen. Hoewel… een halve meter sneeuw op één nacht voorspellen in de hoge venen… zeg nu zelf, daar gaan we toch eerst naar moeten gaan kijken zegt ons hoofdbestuur.
De voorzorgen voor vannacht zijn getroffen, de Mitsubishi staat onder de carport en de Berlingo Drentmobiel… als het waar is wat ze voorspellen, gaan we die half ingesneeuwd morgenochtend moeten gaan uitgraven… De sneeuwschop staat klaar, daar moeten we niet achter gaan zoeken en ook het strooizout staat binnen handbereik.
En als we echt niet buiten geraken… dan gaan de baasjes voor hen, maar ook voor ons Drentjes, culinaire hoogstandjes tevoorschijn toveren hebben ze gezegd.
Donderdag zijn we vanuit La Magdeleine, enkele dagen vroeger dan voorzien, terug naar Vosselaar gekomen. Reden was de hardnekkige hoest en keelontsteking van ’t baasje.
Omdat de weersomstandigheden helemaal geen vooruitzichten boden zoals de afgelopen week het geval was en dat helemaal niet bevorderlijk waren voor ’t baasje zijn “mankementen” besloot het hoofdbestuur het reismateriaal (hoofdzakelijk honden spullen) bijeen te rapen en onze Mitsubishi met zijn snuit richting Noord te zetten.
De reis verliep voorspoedig onder een stralende winterzon maar in een ijskoude temperatuur. De wind beet haast alle niet bedekte lichaamsdelen haast af (wildplassen was daardoor een hachelijke onderneming).
In het zicht van Parijs begon madam TomTom weer andere dan normale richtingen aan te geven. Zo gaf ze aan van de westelijke kant van Parijs te nemen. Bleek dan ook nog eens dat ze ons na de N 118 ook nog eens richting van de tunnels van de A86 te sturen.
Dat zijn twee tunnels , in elk richting één, met telkens 3 rijstroken. De tunnels zijn iets langer dan 10 kilometer lang en gaan onder Versailles en nog tal van gemeentes door.
Je komt dan langs gemeentes als Nanterre en je ziet ook nog een schim van de Parijse wijk “la défense”. De aansluiting met de A1 richting gebeurt in Saint Denis, waar je achter het stade de France terug op de A1 komt. Wanneer je dan even verder langs de luchthaven Charles De Gaulle komt weet je dat je terug in de goede richting zit.
Voor de Frankrijk reizigers die ook wel eens op een andere wijze rond Parijs willen geef ik hier de links hoe je er langs geraakt. Let wel op ! De tunnels geven enkel toegang tot voertuigen lager dan 2 meter én het zijn péage tunnels.
Wij kregen uit Roosteren een mailtje van Jeanny Bustin, baasje van Lennaert en Nova, beide nakomelingen van Hera uit verschillende nestjes.
Nova had zo één en ander te vertellen wat zo een beetje in vertrouwelijke sfeer te vinden was. Sommigen noemen dat ook weel roddelen, maar nu was het waarachtige en echte waarheid. We schrijven het hier dan ook maar neer. Het is geverifieerd en goed bevonden.
Belle & co
Zeg mam,
Ik moet je iets vertellen over mijn halfbroer Lennaert, jouw zoon. Hij heeft een vriendin op bezoek gehad, en toen…euhh…je weet wel, van dattum…van katoen !
Mij hadden ze in mijn bench gestopt, maar ik heb luid en krachtig geprotesteerd. Ik mocht toen ook even met deze mooie meid spelen.
Ze heet Stella maar officieel “Belle het Hoage Gors”. Ze draagt dus dezelfde mooie naam als oma Belle.
Eerst kregen we een bericht dat als Stella de auto zag waarmee ze naar Lennaert was gekomen ze er steeds wilde in springen. Ze had nog nooit in deze auto gezetenen deze was niet van haar baasje. Mijn broer heeft dus indruk gemaakt als felle minnaar.
Vorige week kregen we het bericht dat ze zwanger is. Op de echo waren vijf Drentjes te zien maar waarschijnlijk zijn het er meer.
Nu wordt mijn moeder, jij dus Hera, oma en Cartouche wordt opa. Oma Belle wordt overgrootmoeder en Freya, de moeder van Belle, die ook nog in behoorlijke conditie is gaat over-overgrootmoeder worden . Dat zijn dus vijf generaties op rij. Een super sterke tak dus.
Moesten er serieuze kandidaten zijn voor een pup dan kunnen die kontakt opnemenmet mijn vrouwtje. Zij zal dan de kandidaten in kontakt brengen met de fokker. Geef dus maar een signaaltje aan jeanny.bustin@gmail.com
Vele likjes van Nova en een ferme poot van Lennaert de aan een schoonheidsslaapje bezig is.
Wanneer een dozijn uit 13 of 14 bestaat… Dat leer je als je in de Charente aan het oesterkraampje aan de Boulangerie oesters koopt. Eergisteren met oudjaar stond de oesterverkoper uit Marennes op het pleintje tegenover de Mairie, met zijn rug tegen de bakkerswinkel zijn uitstekende waren aan de man te brengen. Normaal staat hij daar op zondagochtend, maar nu nieuwjaar op een zondag viel was hij daar een dag vroeger.
We vroegen twee dozijn oesters en kwamen thuis tot de bevinding dat twee dozijn oesters 28 stuks zijn. Nochtans twijfelen we niet aan de vaardigheid van de man om tot twaalf te kunnen tellen. Neen, we hebben bij hem al meer krakend verse oesters gekocht, steeds met grote tevredenheid en steeds meer dan we vroegen. Vanochtend hadden we aansluitend op het ontbijt een oesterbrunch met vriê lekkere sjampieter ..
Tja, het jaar is hier goed ingezet, nu is het een kwestie van vol te houden ! Ook de hondjes deelden uiteraard in het feestmaal. Die kregen de restjes van de gourmet van gisterenavond !
Ondertussen zijn we ook “ergens te velde” maretak gaan plukken. Baasje weet al enkele jaren een braakliggend terrein dat in geen 15 jaar iets verandert is. En daar staan enkele reuzegrote bomen met grote bossen maretak in. Hera moest natuurlijk haar hulp aanbieden en sleurde ook met een bos die echter wel wat bovenmaats was voor haar. Zij stapte voortdurend op de onderste takken wat het dragen niet echt makkelijk maakte.
Inmiddels zijn de gasten, Ruddy en Annemie en de kinderen van Ruddy terug naar hun vakantiewoning in de buurt van Saintes. Hopelijk hebben ze een minstens even plezierig de overgang van oud naar nieuw ervaren als wij van de Faesroedel.
Stilaan hervat het gewone Charentaise leven zich. En wat heel belangrijk is… van al die chaotische berichten uit Nederland vooral maar ook uit België over de vuurwerk terreur hebben wij hier totaal niets gemerkt. Voor ons komt het eerste volgende vuurwerk pas binnen meer dan een half jaar. Op 14 juli is het de overheid die vuurwerk afsteekt ter gelegenheid van de Franse Nationale feestdag
Gisteren was het "on the road" dag. We zijn rond 19u30 in La Magdeleine aangekomen na een droge, zonnige rit van 800 kilometer. Twee keer heeft Belle de Vespa- en motorrijders willen wegjagen op de périférique rond Parijs. Voor de rest was het heel rustig in de auto. We hebben de périférique eens op een andere manier rond gereden.
Ditmaal zuiver op wat "madam TomTom" ons vertelde, en we moeten zeggen... ze kent Parijs en de omgeving. Ondanks de drukte waren we op 40' rond van luchthaven Charles de Gaulle tot Orly. de hondjes liggen in de bench en de baasjes gaan dat dadelijk ook doen !
Dat was het relaas van gisteren, vandaag ging het er zo aan toe…
Na de rustige rit van gisteren, vandaag genieten we van een rustig weertje met een blauwe lucht en nog enige restjes bevroren gras in de tuin. Ook staat er nog een eenzame roos mooi te zijn.
De kerstverlichting hangt al en het is heerlijk toeven in het zonnetje. Dat er totaal geen wind is maakt het plaatje af. De roedel heeft de tuin inmiddels met de neus gecontroleerd op de aanwezigheid van snoodaards die van de Drentjes hun afwezigheid hebben geprofiteerd om op dat van hen het mooie weer te komen maken.
Na de middag bleef het zulk mooi weer en hebben de baasjes er van geprofiteerd om wat aan kerstversiering boven te halen en wat meer Kerstgevoel in en rond de Faesburcht (?) aan te brengen.
Het zijn drukke dagen geweest ten huize Faesroedel.
Het begon twee weken geleden in Amsterdam. Daar hadden drie Drentenbaasjes uit onze kringen zich ingeschreven voor de Amsterdam “winner”. De meest prestigieuze hondenshow van Nederland. De show is ingericht door “de raad van beheer” zeg maar de Nederlandse KMSH of de Belze Sint Hubertus vereniging.
De drie baasjes waren Jeanny Bustin met Lennaert, Bjorn Dillen met Nazca en ons baasje had Lucy mee. Lennaart behaalde een uitstekende 2U , Nazca en Lucy behaalden beide een ZG. Drie tevreden baasjes keerden met een goed gevoel terug richting België en NL Limburg. De delegatie had de Faes Drenten de nodige publiciteit bijgebracht
Verder waren er nog en aantal belangrijke vergaderingen met Fokken zonder Gokken en ook de nieuwsbrief nr 4 ging de deur uit. Ons baasje schreef de teksten bij elkaar en Jeanny plaatste er de mooie foto’s netjes bij de berichten.
De tweede ronde bloedstalen collecte loopt op zijn einde, en de 3° ronde die meer gespecialiseerde opzoekingen vereisen gaan na de feestdagen van start. Bij deze collecte is het de bedoeling dat we uit nesten waarin epilepsie lijders in voorkomen zoveel mogelijk bloedstalen van familieleden verzamelen. Ook bloedstalen van Drenten met stamboom die ouder zijn dan zes jaar vallen in de doelgroep. Een uitdaging voor begin 2017.
En zo zijn we aan de Kerstdagen gekomen. De baasjes hadden nog wat verplichtingen binnen de familie. Wijzelf konden al wel vermoeden dat tante Carine weer wat lekkere dingen voor ons ging meegeven. Dit jaar was ons kerstdiner super deluxe ! Zo vele Drentjes zullen niet hebben kunnen aanschuiven voor een overschotje heerlijk klaargemaakte fazant . Daar hoorde dan ook nog eens overheerlijke miljonairssaus met truffel bij !
En vandaag werd het feest nog eens uitgebreid overgedaan samen met de neven en de nichtjes en werden de kerstcadeautjes uitgewisseld. En nogmaals vielen wij in de prijzen. Voor morgen bracht ons baasje twee stukken soepvlees voor ons mee. Tante Rita had nog eens een gulle gift voor de “arme” Drentjes meegegeven !
De volgende week staat in het teken van de Charente, maar dat is een volgend verhaal …
Gisteren waren baasje en Lucy samen met Bjorn en Nazca en Jeanny met Lennaert naar Amsterdam getrokken. Daar heeft drie dagen lang de meest prestigieuze honden show van Nederland plaats.
Vrijdag was het de “Holland Cup” en gisteren zaterdag kwam rasgroep 7 waaronder de Drenten vallen aan de beurt.
Ons baasje was met Lucy vertrokken met weinig ambitie. Lucy had immers nog maar ooit aan één show deelgenomen en dat was de clubmatch van de Belgische Drentenvereniging, drie jaar geleden in Oud Turnhout. Nu dik drie jaar later gelijk op de grootste show in Nederland en zonder een minuut ringtraining, je kan dan ook geen hoge verwachtingen hebben op een hoge ranking .
Jeanny kwam als eerste in de ring bij de open klasse en behaalde een tweede plaats met een zéér mooie U2. Bjorn en Nazca kwamen uit in de tussenklasse teven en werden door keurmeester Gertie Colaris met een mooie ZG uitslag gerangschikt. Wij waren met drie uit de Faesroedel afkomstige Drentjes op 33 ingeschreven Drenten , dan toch goed voor 10 % van gans het deelnemersveld.
Dan kwam Lucy en het baasje uit in de open klasse teefjes. De overige deelnemers in die klasse waren de doorwinterde showgangers zoals Jaap Hoeksema en de heer Kamperman, twee kopstukken van de DrentenClub.
Het baasje stond bij in de ring met de mentaliteit van “niet geschoten is nooit raak” en we zien wel wat het geeft. De keurmeester had blijkbaar een rustgevend effect op onze spring in ’t veld en Lucy liep heel mooi en netjes naast het baasje het parcours enkele keren.
Dat ze niet mooi rechtop bleef staan en zoals gewoonlijk zittend tegen het baasje zijn been bleef leunen had te maken door het gebrek aan ringtraining en mag dus aan het baasje worden toegeschreven. Een ZG en een vierde plaats in de groep was de beloning voor Lucy’s optreden.
Er kan ook maar één winnaar zijn en de concurrentie presenteerde zich merkelijk beter. Maar wat het baasje wel vrolijk maakte was het mooie verslag dat bij de uitslag hoorde. Eerlijk en waar, zo kon het baasje de uitslag beoordelen, als we nog eens deelnemen maken we meer werk van de voorbereiding en vooral ringtraining.
Het was over gans de lijn een fijne dag met weerzien van veel oude en ook nieuwe gezichten uit het Drentenwereldje. Het mag dan een verre verplaatsing zijn en een onmenselijk nachtelijk vertrekuur, dat vervaagt als je dan ziet dat je hondje meer in zich heeft dan wat het baasje er van voor ogen heeft.
Een dikke proficiat voor onze jongste, want zij heeft de dag voor ons baasje super fijn gemaakt.
Al voor het tweede jaar doen we met de roedel mee met het door Sonja Weijer-Kort van de Facebook pagina van de Drentsche Patrijshond liefhebbers georganiseerde lootjestrekken met Sinterklaas https://www.facebook.com/groups/166916173360381/.
Dat gaat zo… in de maand oktober krijg je een uitnodiging via Facebook om deel te nemen aan het lootjestrekken. Je komt dan op een lijst met deelnemers (dit jaar 54 deelnemers) . De bedoeling is dat je een sinterklaas surprise ter waarde van ongeveer 10 euro samenstelt voor “iemand” uit de lijst. De organisatie zorgt er dan voor wanneer de lijst volledig is dat elke deelnemer een andere deelnemer krijgt toegewezen aan wie hij / zij het cadeau moet toesturen.
Hij of zij weten niet van wie het pakket afkomstig is tenzij d afzender zich binnen in het pakket kenbaar maakt. In Nederland is het dan ook nog eens de gewoonte dat er een gedicht bij de cadeautjes wordt bijgevoegd.
Ons baasje had aan de Drentsche Patrijsliefhebbers laten weten dat ze niet ongerust moesten zijn over zijn deelname want hij zou het pakket pas de laatste week verzenden. Net als vorig jaar had hij immers Belgische chocolade er bij ingestopt voor de baasjes. Vorig jaar waren dat Leonidas pralines en dit jaar koos hij voor chocolade truffels. Dat was de reden waarom hij het pakket geen weken op voorhand wilde doen. Dat had dan weer een plagerig effect want ieder die vorige week nog geen sinterklaas cadeau had ontvangen was in de mening dat hij / zij in verwachting waren van een Faesroedel pakket ! Op een bepaald moment waren er zo 21 gegadigden die nog geen pakje hadden bekomen …
Ons viertal heeft gisteren zondagmorgen hun pakje mogen openmaken op hun eigen Drentenmanier. Dat wil zeggen met vier bekken en acht voorpoten zijn ze er aan begonnen . Alles verliep netjes in alle pais en vrêe en de snoeppakjes werden netjes afgegeven aan het baasje die alles eerlijk verdeelde over de vier smuldieren. Zo behielden ze voor vandaag en morgen ook nog wat sinterklazensnoep.
In feite is wat we in het artikel (klik op de link) lezen niet meer als wat we meemaken in de broodfok of bij hobbyfokkers die het niet zo nauw nemen waar hun pups terecht komen.
Het enige verschil zit hem hier in wat de hond nog moet kosten. Hier is de hoofdzaak “als we er maar vanaf zijn” !
We gaan geen veronderstellingen maken in dit geval, we kennen amper de situatie, maar het is wel duidelijk dat deze mensen zich verkeken hebben in wat het houden van een hond met zich meebrengt..
Daarom, blijf a.u.b. weg van de dierenwinkels waar ze je een schattige pup in je handen duwen ( er zijn geen andere pups dan schattige). Met die pup hebben ze in die winkels geen voeling of band, die komen toch uit duistere stallen ergens in het voormalige Oostblok of zijn overschotten van nesten die te veel zijn gefokt en ook van geen socialisatie of de nodige gezondheidszorgen hebben genoten.
Maar wees ook goed voorbereid wanneer je hebt besloten van over te gaan tot het in je gezin opnemen van zo’n schattige pup. En zoek dan ook een fokker die zijn ouderdieren met hart en ziel verzorgt en de beste combinaties teefje /reu uitzoekt.
Als je denkt een correct handelende fokker hebt gevonden vraag dan ook of je eens mag komen kennismaken. Ook als die fokker op dat moment geen pups beschikbaar heeft. Ga eens kennismaken met de fokker en de honden waarmee gefokt wordt. Ben je er niet welkom… blijf er dan maar weg !
Een correcte fokker vraagt je honderd uit over hoe jij je leven met en tegenover een pup van hem ziet gebeuren en zal indien je niet de gepaste persoon bent voor het ras dat hij fokt je dit op een ernstige wijze laten weten.
Marcel Langbroek van Drentje “Hidde”, plaatste dit bericht op de Facebook pagina van Drentsche Patrijs Liefhebbers.
Omdat een asiel geen plaats is voor een Drent, heb ik dit bericht overgenomen in de hoop dat er ergens in België en Neerland nog zo ’n plaats te vinden is zoals die waar Kiki terecht kon enkele dagen na het overlijden van Marian.
Wie heeft er nog een plaatsje voor een warme man met “Victor” er in ?
En hier Marcel zijn verhaal:
Kom ik onder het uitlaten ineens een Drent tegen die hier in het asiel zit. Victor is pas vanuit een ander asiel overgebracht naar dierentehuis Midden Holland, omdat hij last van kennelsyndroom had gekregen. Hij wordt hier regelmatig goed uitgelaten en zo kwam hij dus op mijn pad. Net heb ik contact met Dierentehuis MH gehad en heb de volgende informatie gekregen: Victor is 8 jaar en 10 maanden, Hij is daar vrij onrustig, maar wel heel sociaal. Hij heeft last van artrose en zit daarom op metacam en speciaal voer. Victor is een niet gecastreerde reu, waarvan onbekend is of hij met katten en kinderen om kan gaan. Met andere honden gaat goed. Van de medewerker begreep ik dat er via het andere asiel wel al contact is geweest met de rasvereniging. De reden waarom hij in het asiel is terecht gekomen is, dat de vorige eigenaar niet meer voor hem kon zorgen en met pijn in het hart afstand moest doen. Victor keek wel erg zielig en als iemand hier deze volgens mij lieve Drent een warm mandje kan geven, schroom dan niet om contact op te nemen met dierentehuis Midden Holland in Gouda.
Supermaan te 16240 La Magdeleine Charente Frankrijk. Terwijl men overal op TV meldt dat het een bewolkte avond gaat worden hebben wij in de Charente toch maar mooi eenlicht bewolkte hemel waar geregeld gaten in de wolken vallen.
Het Kodakske heeft hier dus wel foto's kunnen registreren van wat men in de media een Supermaan noemt. Van 1948, het geboortejaar van ons baasje is het al geleden dat de maan zo groot zichtbaar was. We hebben dus niet op de volgende keer gewacht . (dan is het misschien wel bewolkt of de baasjes zijn tegen dan ook al wel "zaliger" denken wij.
Elk jaar op 11 november worden in België en Frankrijk het einde van de eerste wereldoorlog herdacht. Sinds 1999, van wanneer we hier onze tweede woning in Frankrijk hebben trachten we deel te nemen aan de viering aan het monument in onze gemeente 16240 La Magdeleine.
Ook dit jaar waren we weer van de partij. Onder een blauw uitspansel in een stralende zon deelden we de gedenkenis aan de dorpsgenoten die hun leven lieten in beide wereldoorlogen.
Het is ook het jaarlijkse moment dat de “ancien combattants” hun medailles ontvangen voor wat ze voor “la patrie” hebben betekent . Dit jaar was het een oud-strijder uit de Algerijnse oorlog, een oorlog die bij ons in de lage landen haast niet bekend is:http://www.isgeschiedenis.nl/…/franse-terreurorganisatie-o…/
Na de viering trokken de deelnemers naar de gemeentelijke feestzaal waar het gemeentebestuur een korte receptie aanbood aan de aanwezigen
Zes november 2008, dat is de datum dat onze Bas over de regenboogbrug ging. Vandaag dag op dag acht jaar geleden.
Aan het eind van de dagelijkse wandeling in wat we toen “zijn bos” noemden viel ons oudje plots op zijn zijde. We zetten hem terug op zijn poten maar de twee volgende meters waren gelijk zijn laatste.
De doodsoorzaak was een hartfalen, doffe ogen en een zo goed als wit tandvlees wezen op de doodsoorzaak… hartfalen. Dezelfde dag nog hebben we Bas naar het crematorium in Viersel gebracht waar we hem twee dagen later terug mochten ophalen.
En zo komt het dat we Bas nog steeds bij ons hebben, we wilden hem half in Vosselaar en half in La Magdeleine uitstrooien, maar intussen staat hij nog steeds naast zijn schilderij op de kast .
Gisteren was Belle dus jarig en het is vrij normaal dat er dan een eitje méér onder gelegd wordt. Dat valt dan wel op bij de drie andere hondse roedelleden die zich dan ook niet onbetuigd lieten.
Zo was Lucy best benaderbaar voor een stevige stoeipartij op de rand van het tapijt. Belle met haar elf jaar gedraagt zich dan alsof ze maar elf maanden oud is.
Je zag zo in je erbeelding terug van hoe ze destijds speelde met haar eerste maatje onze Bas. De wijze van spelen is nog steeds dezelfde alleen haar speelmaatje is nu zes jaar jonger dan zijzelf.
Dan kregen we nog enkele foto's van familieleden in onze mailbox. Zo stuurden Magda en Bob een foto van een voorstaande Kiki bij de verjaardagswensen voor haar moeder Belle.
Uit Oostkamp stuurde Ronny Rivière een foto van Belle haar zoon Harko die zijn Zombie-aap had opgegraven. Harko zat dus nog volledig met zijn gedachten bij Halloween.
En zo is onze Belle haar twaalfde levensjaar ingegaan. Als je haar zo bezig ziet vanaf 's morgens bij het ontwaken wanneer ze staat rond te springen als een balletdansres die haar pirouettes aab het oefenen is. En ook de capriolen die ze uithaalt met haar dochter Hera en zoon Heros, afgewisseld met kleindochter Lucy. Belle is goed op weg om Bas te evenaren met zijn 15 jaar als je haar zo bezig ziet.
Voor de elfde maal is onze Belle vandaag jarig en je ziet het amper aan onze oma dat ze al zulk een respectabele leeftijd heeft bereikt.
Op 02-11-2005 is ze geboren in het rustige Affligem, letterlijk naast de kerktoren bij het gezin Bockstal. Vier pupjes had moeder Freya gekregen in het jaar dat de rashondennamen in België volgens de KMSH (Sint Hubertus) moesten beginnen met een E.
Zo waren er een Ella, een Eska, een Enji en onze Elle. Onze Elle kreeg al snel een B voor haar naam en eens ze van Affligem naar Vosselaar verhuisde was ze, voor ze bij huize Faes aankwam al omgedoopt naar Belle. En haar naam deed ze alle eer aan want ze was werkelijk “Belle”.
Dus vandaag mag overgrootmoeder Freya haar vier enige nazaten een gelukkige verjaardag wensen.
De Faesroedel wenst dan ook het viertal Ella, Eska, Enji en Belle een heel gelukkige 11° verjaardag.
En dan hebben we het over het veruit minst besproken mechanische lid van de Faesroedel.
Onze Citroën Berlingo, in een vorig leven vervoermiddel van een postbode bij de Belgische post, en bij ons in dienst als “Drentmobiel”, is weer eens de jaarlijkse automobielinspectie gepasseerd. Ook nu van de eerste keer, zonder terugkombeurt en met onderscheiding geslaagd.
Wij Drentjes kunnen terug een jaar lang op een waardig vervoermiddel rekenen wanneer we drijfnat of als modderkluiten uit bos en veld terugkomen. Als we op zulke wijze met de Mitsubishi zouden moeten vervoerd worden op lederen zetels dan zou het hoofdbestuur toch wel even steigeren.
Maar in de Drentmobiel mag alles, die is van ons, en zo één van ons vier een rijbewijs mocht bezitten kregen we de sleutel ook nog van het baasje om in het weekend mee op de lappen te gaan .
Hier nog eens een nieuwtje van één van de pups uit het laatste (N-nestje) van Hera . Nova vertelt de belevenissen van vorige week zondag toen we op een mistige voormiddag een wandeling in Duitsland /Nederland gingen lopen. Nova vertelt….
Novaatje….
Hallo mams! Ik heb weer iets meegemaakt. Vrouwtje zag een oproep “Zijn er mensen die willen wandelen met hun Drent in Zuid-Limburg?” Ze reageerde met “ja natuurlijk, ikke” en voordat we het wisten zaten we samen in het organisatie-comité.
Zondag 23-10 was het zover. We verzamelden in de “Zehntscheune” van Millen, een onzichtbaar dorpje net over de grens in Duistland. Alles ademde rust uit….en die werd wreed verstoord door ons, een invasie Drentsche Patrijshonden.
Kiki begroet Lucy
Het was schitterend al die honden bij elkaar en ook de hartelijke en blijde reacties van de mensen onderling. Voor iedereen stond er een kop koffie en vlaai klaar. De vlaai was gesponsord door het “lief en leef” potje van de facebook groep “De Drentsche patrijs liefhebbers” met bijna 900 leden. En dat schept verplichtingen als 1800 priemende oogjes meekijken hoe die wandeling Zuid zou verlopen! Ik was best wel een beetje zenuwachtig want ik moest helemaal voorop lopen en de andere honden de weg wijzen. Broer Lennaert was gaan proefwandelen en die had me ingefluisterd waar de lekkerste modderpoelen lagen.
Toen we het dorpje verlaten hadden richting Nederland mochten wij los…..en als wij Drenten los gaan…pfff… We vormden een wit bruine wervelstorm. Hoewel het pad goed begaanbaar was wisten we dankzij mij toch alle modderpoeltje te vinden, de nattigheid te absorberen in onze vacht en dan weer snel terugrennen de mensenkluwen in. Na drie van deze runs had mijn vouwtje haar zwarte broek een hippe modderprint. De route was dusdanig gekozen dat wij, de honden, eigenlijk permanent los konden lopen. We liepen afwisselend door akkerbouw, bos, park, grote weide, bos en weer een stukje akkerbouw. En ook een waterpartij ontbrak niet.
een behoorlijk roedeltje
Er was ook een groepje met wat mensen die om verschillende redenen de grote wandeling niet aangingen en ook een gepensioneerde hulphond, de huisgenote van mijn zusje Nazca die ook meewandelde. Dit groepje heeft een korte wandeling gemaakt en een ommetje door het piepkleine historische dorpje.
Bob, Magda en Kiki
Kiki doet het nog steeds graag...graven !
Ook tante Lucy was aanwezig, heeft u haar niet gemist die dag? En tot grote verrassing voor de meeste mensen, tante Kiki!! Met haar nieuwebaasjes was ze helemaal uit Ranst gekomen . Het was fijn te zien dat het heel goed gaat met Kiki.
De laatste paar dagen zijn hier weer talrijke familiefoto's in de mailbox gevallen. Ze zijn allemaal netjes gelukt , boordevol kleur en haarscherp.
Dus baas, zet onze familieleden nog maar eens een keertje "in the picture".Veel tekst hoef er niet bij want één foto segt meer dan 1000 woorden...dus komt onze baas er weer makkelijk van onder.
En hij was al zo moe van zijn bloed verzamelen deze ochtend in Hoogstraten...
Wij hebben een baasje die zelden van tafel weg gaat wanneer hij aan het eten is. Toch zijn er heel af en toe uitzonderingen.
Zo was het gisteren het wielerkampioenschap voor profs op TV. Tja…en als Tom Boone dan vooraf aankondigt dat hij de nieuwe wereldkampioen in spe is…. Dan gaat het baasje met bord en al voor TV zitten.
Dat pistoleetje zint ons ook wel en daarom vormen wij een gesloten kring rond het baasje. Ontsnappen kan hij niet… er rest hem enkel van het broodje ter plaatse op te eten, want eens hij opstaat en het broodje even onbeheerd achterlaten is het broodje …oeps…verdwenen !
Maar we kunnen de lezers gerust stellen, onze baas is geen onmens… we hebben elk een ienemiene klein stukje gekregen…
Meer hebben vier Drenten niet nodig om zich uren te vermaken. Zo was het ook weer deze namiddag en de dagen er voor.
Het minste dat ze horen staat Belle & co in de tuin om toch maar niets te missen van wat er staat te gebeuren . Een deur die dichtklapt bij de buren, een politie auto met sirene op de snelweg, de getuigen van Jehova aan de voordeur. Voor alles van die zaken maken ze het nodige kabaal.
Maar niet wanneer ze door de grote ramen in de tuin drie merels en twee duiven zien zitten. Dan gaan ze muisstil door de nog steeds openstaande keukendeur tot op het terras. Daar staan ze dan met vier op een rij, net zoals het in militaire drill nodig is.
Ze staan dan netjes voor in de passende houding, staart pal achteruit. Kop vooruit en met de rechtervoorpoot opgeheven . Zoals je het ziet in de jachtboekjes. En dit alles onbeweeglijk, stokstijf, en klaar om dat vogelgebroed op te stoten.
Dat ze dan telkens te laat komen ligt niet aan hun snelheid maar omdat die vogels maar twee slagen moeten doen met hun vleugels om in de kruin van de hazelaar te gaan schuilen.
Dan begint onder de boom een ballet van Drenten dat mooi is om te zien. Moest Tsjaikovski vier Drenten hebben gehad dan was er nooit een balletvoorstelling met als titel Zwanenmeer geweest maar meer een Drentenballet met als titel “de vogelvangst”. In het Russisch zou dat dan zo iets geweest zijn : птица отлов.
De baasjes hebben zich in elk geval kostelijk geamuseerd met dit ballet enkel de muziek van de Pjotr mankeerde.
En zo lang dat het zulk mooi weer blijft kan de keukendeur open blijven en kan dit scenario zich nog dagen achter elkaar afspelen.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
deze ochtend in Hoogstraten...
