Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
26-02-2008
Voor Vitesse
Aan deze kant van de hemel is een plaats die regenboogbrug heet.
Wanneer een geliefd huisdier overlijdt gaat het naar de regenboogbrug.
Er zijn weiden en heuvels voor onze speciale vrienden, zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is een overvloed aan eten, drinken en zonneschijn en onze vrienden zijn er gelukkig.
Dieren die ziek en oud waren worden weer gezond en sterk,
dieren die gewond of verminkt waren worden heel gemaakt,
zoals wij ze ons herinneren in onze dromen van dagen die voorbij zijn.
De dieren zijn blij en tevreden; er is maar een ding wat ze missen;
die speciale persoon waar ze zo aan gehecht waren, die ze achter moesten laten.
Ze spelen en rennen samen, maar de dag komt dat er een plotseling stop en in de verte staart.
De heldere ogen oplettend, het lijf trilt van verwachting.
Ineens rent ze van de groep weg, vliegt over het gras haar benen dragen sneller en sneller.
Ze heeft jou gezien en wanneer jij en je speciale vriend eindelijk weer samen zijn,
omhelzen jullie elkaar in een vreugdevolle hereniging,
nu verlaten jullie elkaar nooit meer.
De blijde kussen regen over je gezicht, je handen strelen dat geliefde hoofd en eens te meer kijk je in de ogen van je lieveling,
die je zo lang hebt moeten missen, maar nooit bent vergeten.
Geen prettig nieuws vandaag op de Bas en Belle blog. t Baasje verneemt het heengaan naar de regenboogbrug van mijn zus Vitesse.
Vitesse was de Drent van Jos, een jeugdvriend van t baasje. Door Jos en Vitesse ben ik bij mijn baasjes terecht gekomen. Ik was destijds de laatste uit het nestje dat nog geen nieuwe baas gevonden had.
Vitesse was net als ik, de trots van haar baasje, die het er erg moeilijk mee heeft dat zijn beste maat er niet meer is. Jos en zijn Vitesse waren onafscheidelijk, dat is ook de reden dat Vitesse een superleven heeft gehad.
Na Loebas, begin 2007, Bowie in augustus ll. is Vitesse de de derde uit ons nest van 6 puppys die ons verlaten heeft. Van één van mijn broers zijn we het spoor kwijt, en ben ik samen met mijn broer Bal de enige nog overlevende.
Als ik dat zo verneem ga k volgende maal toch maar wat liever op controle bij Dr. Nelly, vorige week was t nog allemaal dik in orde met de gezondheid en we gaan proberen dit nog lang vol te houden.
Ik heb al enkele malen geschreven over onze ontmoetingen met andere viervoeters in ons bos.
Deze namiddag kwamen we Tashi nog eens tegen, Tashi is een boxer teefje van 8 jaar bij ons uit de buurt en haar vrouwtje maakt ook elke dag een fikse wandeling met haar.
Tashi heeft niet zulke vaste wandeluren als wij en daarom treffen we ons niet alle dagen.
Vandaag heb ik ze eens cross les gegeven in het struikgewas. Dan kan je toch wel merken dat ook bij honden de jaren tellen. k Heb dikwijls op haar moeten wachten als ik weer eens iets opmerkelijks gevonden had.
Bas heeft het niet zo staan op boxers, zeker niet meer sinds we eens samen een wandeling maakten met Gust, de boxer van baasjes broer. Die heeft zich daar eens van zijn dominante kant laten zien. Puur seksuele intimidatie noemen we dat en Bas was helemaal niet gediend met zijn avances.
Omdat het ook zulk mooi weer was had t baasje zijn Kodak meegenomen en heeft hij dus ook eens een ontmoeting kunnen vastleggen. Zo kunnen jullie ook eens kennismaken met Tashi.
Ja hoor, zoals beloofd is de link naar de Belgische Drentensite terug in orde, de webmaster heeft alles veel sneller gemaakt .
Kijken jullie ook eens op de Nederlandse Drentensite ? Er zijn bij de herplaatsingen op dit moment 5 (vijf) schatten van honden die door omstandigheden wachten op een nieuwe superbaas.
Bedenk wel dat hij / zij je haast verplicht van dagelijks zijn grote wandeling en beweging mee te maken. In ruil daarvoor krijg je een vriend voor het (honden)leven.
Een vriend die altijd goed gemutst is, steeds vrolijk naar je toekomt, ook al ben je maar vijf minuten weggeweest, en die steeds trouw aan zijn baas is.
Hier een foto van mijn zus Ella op de schoot bij baasje Ingrid. Ella heeft het in haar puppy leven niet zo erg goed getroffen. Zij is na twee vorige baasjes bij Ingrid gekomen.
Niet dat het aan Ella ligt, zij is best een zeer lieve Drent maar de vorige baasjes hadden het Drentenkarakter onderschat.
Nu is ze dus al meer dan een jaar bij Ingrid en Johan en zoals je op de foto kan zien heeft ze het daar bijzonder goed in haar sas.
Bij Ingrid en Johan heeft zij nog andere Drenten als speel- en jachtmaatjes, mijn baasje zegt van Ella dat zij uiteindelijk met haar gat in de boter gevallen is
Op de jaarvergadering van Drentenvereniging kwam dierenarts Dr. Lückerath een lezing verzorgen over EHBO voor honden en daar was Ella het bereidwilligenep slachtoffer voor de demonstratie.
Ik heb nog twee zussen maar die heb ik sinds ik bij mijn baasjes ben niet meer ontmoet, dat vind ik spijtig maar de baas zegt wat niet is, kan nog komen en daar kan ik me in vinden.
Hoe komen wij, twee Drentsche Patrijshonden er toe om onze belevenissen op papier of een blog te zetten.
Wel, onze baasjes die nogal eens graag een boek lezen, hebben op ne schone dag de boeken van ene Peter Mayle ontdekt. Een Engelse schrijver uit de publiciteitswereld die de Franse Provence ontdekt en met zijn hele hebben en houden verhuisd is naar de Luberon.
De baasjes hebben ook een stek gevonden in Frankrijk en waren dus sterk geïnteresseerd hoe die Frans onkundige Engelsman het er van zou afbrengen in een haast Engels onkundige streek als de Luberon. Van uw fouten leer je het meest en van de fouten die een ander maakt leer je ook, maar kosten je niets zei de baas.
Na enkele boeken over het leven in de Provence zoals Een jaar in de Provence en Toujours Provence, zet Peter Mayle zijn geadopteerde straathond aan het schrijven.
Opdracht: beschrijf het leven van een geadopteerde Franse straathond bij een Engels echtpaar in Frankrijk, gezien door de ogen van de hond. Het resultaat zijn een aantal verhalen, los van elkaar, gebundeld onder de titel Een hondenleven.
De baas zegt dat het een aanrader is voor allen die iets met honden of met Frankrijk te maken hebben !
De baasjes hebben met ontzaglijk veel plezier dat boek gelezen en herlezen, zodanig dat onze baas, wetende dat Drenten ook de nodige intelligence bezitten, ons ook aan het klavier heeft gezet. Deze week hebben we genoeg inspiratie opgedaan en aan de activiteiten te zien hier ten huize, zal het niet lang meer duren voor we ons verslag kunnen schrijven vanuit "La Douce".
Aan jullie om te zeggen dat we het er goed of slecht van af brengen.
Je zou eerst Rolex.. en Zo begint het moeten lezen om goed mee te kunnen.
Na de wandeling is meestal onze pijp uit.
Een uur en meer uw gangen mogen gaan in t bos laat zo zijn sporen na, zelfs voor een jonge hond.
Die jonge hond, -ik dus, Belle- heb gisteren behoorlijk naar mijn poten gekregen van de baas.
In mijn rush achter een konijn ben ik, -toen ik het konijn bijna te pakken had -, mee onder de afsluiting van de fabriek van Jansen Pharmaceutica geglipt.
Het konijn was natuurlijk foetsie, kleiner en vinniger dan ik, en waarschijnlijk al meer bedreven in het onder den draad glippen.
k Heb dan daar nog wel een lekker stinkend konijnkreng gevonden, wat ik wel niet meer terugvond was dat doorglipgat.
En daar zat ik dan, in t hol van de vijand, want de baas zegt dat ze daar nog proeven op dieren doen. Ik denk dat m dat maar zegt om mij bang te maken want ze maken daar alleen maar spullen waar wij toch telkens weer terug gezond van worden.
Allee soit, k zat daar met dat konijnenkreng in mijn bek ongelukkig te zijn, met aan de andere kant van het hekwerk ne kolleirige baas. Dat is wat ze noemen tussen twee vuren zitten.
De baas heeft dan het gat onder de afsluiting voor mij terug gevonden en de draad een beetje opgelicht zodat ik, - mét kreng terug aan de goede kant van de wereld zat.
De baas heeft me nog eens goed bij mijn nekvel genomen en een goeie uitbrander gegeven. Waar het konijn én het konijnenkreng gebleven is mij tot nu toe een raadsel
Op de foto zie je hoe het uiteindelijk geëindigd is
Ik zou nogal kletsen krijgen en niet veel thuis zijn in Iran
'k zou niet veel thuis zijn en veel kletsen krijgen
Celstraf en zweepslagen voor Iraniër die hond uitliet
Een Iraniër heeft vier maanden cel en dertig zweepslagen gekregen omdat hij zijn hond uitliet. Dat meldt De Telegraaf.
In veel islamitische landen wordt een hond als een 'onrein dier' gezien. De politie betrapte de 70-jarige man in één van de dorpen rond Teheran.
Openbare orde verstoord In Iran is het uitlaten van honden uitdrukkelijk verboden. De man werd door de islamitische rechtbank veroordeeld wegens "verstoring van de opanbare orde".
Ahmadinejad kocht vier honden Ondanks de fel bij de haren getrokken straf gaan steeds meer inwoners toch met hun huisdier de straat op. President Ahmadinejad kocht onlangs zelf openlijk vier honden. Normaal krijgen overtreders een boete of wordt hun dier in een asiel gestopt. (eb)
Als je onze schrijfsels van gisteren hebt gelezen Rolex en Breitling begrijp je dat het, eens de tijd van wandelen aangebroken, we enkele technieken moeten aanwenden om de baas op zijn uurwerk te laten kijken.
Zo begint het dan Wat m ook aan het doen is interesseert ons geen lap, tijd is tijd !
Is m aan het lezen, de Playboy, den Humo, Pascal of de Woef, t zal ons worst wezen.
Een poot op zijn schouder volstaat meestal wel, echt lomp is hij niet hé, na 14 jaar Drenten in huis heeft m de basis van onze taal al wel onder de knie.
Als de baas echt aan t werk is, zo in de tuin, aan de computer of aan de auto, dan durven we wel eens aan zijn hemdsmouwen trekken of zijn hand in onze bek nemen.
Als m het dan nog niet begrijpt, of niet wil begrijpen, dan zetten we de geluidsknop van het blaffen een halve toer hoger -Bas is daar super in met zijn zware basstem- En dan moet m wel stoppen met zijn bezigheden, uit schrik voor geluidsoverlast in de buurt.
Zwitserse precisie dat is alom geweten die dure spullen van Rolex en Breitling. Als je nu weet dat onze baas tegen Jan en Alleman vertelt dat wij zon apparatuur ingebouwd hebben gekregen van moeder natuur, dan ga je toch wel eens even de wenkbrauwen fronsen veronderstellen we.
Toch kan de baas zijn (goedkopere) Seiko juist zetten op het uur wanneer wij uit wandelen willen.
Het is zelfs zo dat zomer- en wintertijd automatisch geprogrammeerd zijn bij ons.
Tijdens de donkere wintermaanden loopt de wekker af te 14 uur. Tijd baas, jas aan en wegwezen.
Dat verloopt dan zo geleidelijk naar 17 uur tijdens de zomermaanden. Baas, je niet te warm kleden want we willen er eens goed tegenaan gaan.
Slimme gasten die Drentsche Patrijshonden, zij zijn dan wel naar school (de hondenschool) geweest, maar een uurwerk lezen staat niet in de leerstof. Of het moest zijn dat we een dag gebrost hebben op dat moment.
Gewoonlijk begint het met een kef van Belle, zij begint dan aan mouwen en handen te trekken om de baas attent te maken op het uur.
Ikzelf, Bas, trek dan mijn grote klep met zware blaf open, wat wil zeggen dat ik 100 % akkoord ben met ons Belle.
Intussen is het al 14 uur geweest en hebben we de baas er op attent gemaakt dat m zijn computer best afsluit en zijn bericht asap moet doorsturen. t Is onze tijd we hebben rendez-vous in t bos met die andere viervoeters
Op de foto is zij vier jaar en ikzelf één jaar. Ik heb nog 3 zussen waarvan ik Ella nog regelmatig ontmoet op treffen van de Drentenclub. Ook Freya is meestal daar.
Eerlijk gezegd, ik vind dat ik een knappe moeder heb.
De fotos zijn genomen toen Freya bij ons in Frankrijk op bezoek is geweest met haar familie.
Vandaag was het dan zover, de geruchten bleken maar al te waar. Afspraak in het binnenhof dwz. de dierenkliniek in Beerse.
Iedereen vertelt me dat ik een rustige lieve Drent ben, maar dan kennen ze me niet als een bezoek aan de dierenarts gepland is.
Eerste strategisch plan: vier poten recht vooruit als vier geblokkeerde schijfremmen om niet mee binnen te moeten.
Plan twee: Eens binnen, zoveel lawaai maken dat zelfs de buren moeten wachten met telefoneren.
Plan drie: en het enige dat lukt, me zo verzetten dat ik niet op de onderzoekstafel moet.
Uiteindelijk gebeurt het onderzoek op de vloer en krijg ik toch een paar pikuren in mijn vel geprikt. Voor t buitenland en tegen de kwaadaardige vossen zegt de baas. Ondertussen zijn mijn ogen gecontroleerd, geen parasieten gevonden, er zit wat vet rond de piemel, en de prostaat is ook in orde. Geen bloedonderzoek deze maal, Dr. Dracula zal honger lijden vanavond.
Ik heb de laatste twee maanden een Yarvitan vermageringskuur achter de rug met als resultaat vijf en een halve kg gewichtsverlies. Met felicitaties van Dr Nelly voor de prestatie. De baas belooft op zijn kinderzieltje (?) dat m nu beter gaat opletten dan na de vorige kuur.
Dat wil zeggen, geen kotteletterandjes, geen entrecotevet, en niet meer bedelen bij de koffietafel. Dàt noem ik nu een honds leven.
De algemene gezondheid is dus in orde voor een 14+ jarige. De baas krijgt dan gewoonlijk een brede smile op zijn face en ik krijg dan een goede knuffel maar ik krijg liever terug die kotteletterandjes.
Als die onderzoeken achter de rug zijn komt ons Belle aan de beurt, ik mag dan ondertussen in de auto wachten omdat ik toch het kot maar op stelten zet met mijn lawaai.
Belle krijgt enkel haar spuiten en moet geen onderzoek hebben, zij is nog maar twee jaar en heeft een blakende gezondheid, een blinde kan dat zien zeggen de bazen.
Na de namiddag wandeling, we hebben kennis gemaakt met een chocolat Labrador die we nog nooit gezien hadden, was de miserie van de voormiddag weeral vergeten en konden we aan onze namiddagdut beginnen.
Vandaag stond er een andere wandelweg op de agenda, hier waren we al enkele dagen niet geweest.
Na een weekend met prachtig, koud weer, op een pad waar gisteren nog tientallen andere viervoeters geweest zijn die allen voor hetzelfde kwamen als wij, een plas en een sigaar, was het weer snuffelen dat het een lieve lust was.
Belle moest zich weer eens duchtig rollen in een van die geuren. Al bij al viel het nog goed mee, allee deze keer toch, t is al ooit anders geweest !
Zelf heb ik ontdekt dat er vreemde snuiters in de buurt geweest waren. Zeker weer ene uit t stad die hier eens één keer per jaar mag komen. Ik heb dan ook dadelijk ons Belle er bij geblaft. Zij kende de geur ook niet en is dan als een wervelwind het bos ingedoken.
Tevergeefs natuurlijk, die ligt al lang weer in zijn mand op t vierde verdiep ongelukkig te zijn. Lang leve de buitenhonden !
Zo is het werk dan ook eerlijk verdeeld, ik het fijne werk, het opzoeken, en zij moet dan voor de terreur zorgen. De ouderen het intellectuele werk en de jeugd het zware werk. Bas
Iets te koud het water vandaag, een laagje ijs bedekte de amfibiepoel.
Te dun om ons te kunnen dragen, ons instinct zegt dan, afblijven jongens
Dus geen extra zwembeurt zoals gisteren.
We mochten ook niet los wegens enkele eenden langs de vijver en de nabijheid van deE34 snelweg.
Te gevaarlijk die combinatie was de mening van de baas. Wij zagen de schrik al in zijn ogen, wij beiden achter de eenden aan en dan plat gereden worden door een Poolse of Letse truck.
Want als we eenden hebben gezien dan telt een ander instinct
Elk jaar weer een feest die clubmatch van de Drentenvereniging, op de onderstaande foto sta ik tussen mijn moeder Freya met baasje Ghislaine, dan sta ik met t baasje in het midden en rechts staat Johan met mijn zus Ella.
Als we er met de baasjes op uit trekken is het altijd feest maar op de clubmatch treffen we zoveel rasgenoten dat het toch wel héél speciaal is.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Een Iraniër heeft vier maanden cel en dertig zweepslagen gekregen omdat hij zijn hond uitliet. Dat meldt De Telegraaf.
