Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
26-07-2009
De tijd van ons leven!
De tijd van ons leven
Sinds Zeppos en Hercule hier aangekomen zijn gisterenmiddag hebben wij de tijd van ons leven. We gaan zon drie maal per dag het huis uit voor een flinke wandeling in de velden rondom Ferret. Het pretpark is dan wel afgevoerd maar zo met zn vijven is toch nog wat anders dan met ons gewoon groepje.
Zo blijken Hera en Hercule onafscheidelijk te zijn, ze liggen bij elkaar, ze rennen samen , ze vechten samen, kortom dat gaat problemen geven als die vertrekt.
Onze Heros hangt tussen vader Zeppos en mij tussenin, het ene moment is m met zijn vader op stap en dan komt hij mij weer gezelschap houden.
Daarstraks hebben wijde wacht gehouden bij Hilde en Bellefleurke. Het baasje en Peter en Florian waren zich aan het vermaken in het zwembad en wij hebben de taak van de mannen overgenomen. De vrouwen en kinderen beschermen!
Ondertussen is het baasje samen met Peter aan de slag geweest met zwemlessen van Florian, wat overigens aardig lukte.
Morgen, heb ik het baasje horen zeggen, gaan we naar de Charente. Dan gaan wijzelf mogen zwemmen, want in het zwembad mogen we niet omdat we er niet meer uit kunnen.
Afwachten wat het morgen geeft ,zwemles voor de pups in deCharente !
Uit onverwachte hoek hebben wij hier twee zééér bekenden op bezoek gekregen gisterenmiddag.
Onze pa en broer zijn op bezoek in La Magdeleine , inderdaad Zeppos en Hercule brengen ons een bezoek samen met Peter, Hilde en de kinderen.
Wij hebben hier al geravot dat de stukken er haast afvlogen, onze baasjes zijn dan ook al tweemaal met ons een wandeling gaan maken door de velden.
De fotos die ons baasje daar van maakte zijn niet mislukt, maar één van ons vijven heeft zijn natte snuit tegen de lens van het kodakske geduwd, t baasje heeft dat niet gezien en is maar door blijven fotograferen.
Het is net alsof de mist van deze morgen nog altijd in een streep over de foto hangt.
Een stomdronken man verlaat de bar en op de parking gekomen stopt hij bij de eerste wagen en betast het dak ...... : 'D'as de mijne niet .'
Bij de volgende wagen begint hij terug het dak te betasten en bralt 'Da is em oek nie '.
De parkingwachter bekijkt het schouwspel en vraagt tenslotte aan de man : 'Waarom betast je het dak van die wagens, denk je zo je wagen te herkennen ?"
Waarop de man antwoordt : "Da zal wel zijn, op de mijne staat een blauw zwaailicht
Er zijn zo op enkele dagen heel wat veranderingen gebeurt waar we toch voordien wel plezier in vonden.
Zo is ons pretpark opgeladen en verdwenen, we dachten nog och er staan nog hopen stro maar daar wil ons baasje niet van weten. Te gevaarlijk zegt m, die kunnen ook omvallen als we daar bezig zijn.
Het veld waar we over moesten om naar het pretpark te gaan is geëgd. Buurman Serge is daar met zijn tractor heen en weer overheen gereden zon apparaat met pinnen en ronde schijven achter zich aanslepend. Resultaat is nu dat alle stoppels van het graan plat gereden zijn maar dat er ook een deel aarde mee omgewoeld is. Dat in combinatie met de regenbuien van de afgelopen dagen geeft vervelende vuile poten. t Vrouwtje ziet ons niet graag komen als we van de wandeling terug komen !
Deze morgen konden we niet zo ver over de velden zien als anders, er hing een vrij dichte mist hier in de omgeving. Dat krijg je zegt ons baasje, als je regen op warme grond hebt en dan, tijdens een frisse nacht, verdampt die regen. Trekt wel over tegen een uur of tien stelt m ons gerust !
Dit bericht stond in de krant vanmorgen een ook Peter van het Hurktoilethttp://www.hurktoilet.nl/weblog/blog.php geeft er aandacht aan. Nu vraagt het baasje zich af of die nabestaanden zich moeten wenden tot de kas van beroepsongevallen of ziektes.
Belle
vrijdag 24 juli 2009
Graf-dief sterft op Frans kerkhof
Een 54-jarige graf-dief is dood aangetroffen op een graf in Valeuil, in het Noorden van de Dordogne. Volgens -zender France 3 Aquitaine had de man uit Bordeaux al een aantal graven geplunderd op het plaatselijke kerkhof, toen hij getroffen werd door een hartaanval. Bij hem werden gereedschappen gevonden waarmee hij allerlei vaak religieuze objecten van graven had gerukt. Geplaatst door Peter om 20:07 u
Hoe dikwijls het baasje het per dag niet meer weet waar zijn gerief gebleven is, grenst aan het ongelooflijke. Hij is al bij de apotheker geweest om pillen tegen het vergeten maar toen hij daar was was m vergeten voor wat hij kwam .
Neen dat is te gek voor woorden, maar hij is de laatste maanden wel veel gereedschappen kwijt die hij dan dagen later terug vindt op de meest onmogelijke plaatsen. En dan is hij 500% zeker dat hij daar niet geweest is.
Zo ook deze namiddag, t baasje zag dat er twee tomatensteunen omgevallen waren met de hevige wind bij het onweer vannacht. Hij had de bouwvakkers hamer meegenomen om de staken dieper in de grond te slaan maar toen hij aan de tweede wilde beginnen was de hamer verdwenen.
Nu wist het baasje zeker dat m ergens in de buurt moest zijn want met de hand zo een staak in de grond slaan, daar moet je minstens Jerommeke voor heten. Even later zag het baasje dat Heros op de steel van de hamer lag te kauwen. In het midden van de tuin, op veilige afstand van het baasje en met genoeg ontsnappingsmogelijkheden in alle richtingen als het baasje zijn gereedschap terug kwam opeisen.
En zo gaat dat nu alle dagen, hun drinkemmer als m niet meer vol is, een bloempot met plant, een bloempot zonder plant (dezelfde als die van hiervoor), appelen, niet opgeraapt maar gepikt uit de emmer van t baasje, de hark en het kleine tuinschopje, als het onder de vijf kilo weegt en ze krijgen hun bek er rond, dan mag je zeker zijn dat het die krapullekes zijn die er mee weg zijn.
Buurman Serge is aan de slag geweest met zijn tractor met frontlift. Waarom zegt ons baasje dat ? Gewoon omdat het tegelijk het einde betekent van pretpark Ferret.
Op goed een uur is de karwei geklaard en ons pretpark opgeruimd. Voor de verandering eens niet met de grond gelijk gemaakt, zoals normaal als iets niet meer bestaat, maar juist terug opgebouwd en gestapeld.
We keken al raar toen ons baasje de oude weg terug insloeg en ons weghield van de werken. Veel te gevaarlijk met die machines voor zo een stel kiekens van Drenten zegt m. Ook als de machines weg zijn blijven we weg van die stapels, als ze nog eens omwaaien en we zitten er onder is het al snel 10 tot 15 ton stro dat we op ons krijgen. Dat moet dan een heel ander model van Drentsche Patrijshond geven achteraf
We hebben het pretpark dan maar vervangen door de jacht op de zwaluwen, niet alleen voor ons maar ook voor t baasje zijn kodakske waren ze te snel. t Baasje heeft wel geprobeerd ons te snappen als we achter die razendsnelle vogeltjes zaten maar na wel twintig keer proberen was zijn pil plat en geen enkel bruikbare foto puur frustrerend !
France meteo en het weerbericht in de Charente Libre geven voor het weekend terug zonnig weer. Deze week heeft het elke dag wel eens geregend. Dat ging van wat smos tot heuse wolkbreuken. Ondertussen is de grote ondergrondse tank voor regenwater terug proppekesvol en kan er terug gesproeid worden wanneer het terug heet wordt. Voorlopig hebben de plantjes in de groentetuin en bloemen wel genoeg drank gekregen en kan het baasje terug wat water sparen voor mindere (?) of warmere tijden.
Na de onweders van gisteren en eergisteren, en ook dat van deze middag niet te vergeten zijn er massas pruimen afgevallen. De baasjes zijn met emmers uitgerukt om alles te oogsten en zeker niet te laten liggen onder de bomen.
Niet dat ze zo hebzuchtig zijn maar als ze blijven liggen onder de bomen, dan is de tuin volgende week vergeven van de wespen en de frelons. Als ons baasje nu van iste benauwd is dan is dat Hera , die naar alles wat vliegt hapt, zou gestoken wordt door zo een steekbeest !
Vooral die frelons zijn ronduit gevaarlijk, die kunnen een mens het ziekenhuis steken, laat staan een Drentenpup die zoiets in de bek krijgt. Het baasje loopt hier konstant met cross your fingers in de hoop dat er geen wespenplaag komt met die overvloed aan fruit.
Volgende week is het dan tomatentijd, met alles wat daar bij komt kijken. Oogsten, ontvellen, steriliseren, het is een hoop werk maar het weegt op tegen het genoegen als je tijdens de winter tomatensoep uit eigen tuin kan eten
We hebben wel niet zoveel courgettes staan als vorig jaar maar ook hiervan kunnen we al aan de buren uitdelen. Mick van tegenover heeft vanmorgen zo een courgette kunnen meenemen, even later kregen we dan twee komkommers in de plaats. Commerce met gesloten portemonnees noemt dat.
Het baasje zal tegen half augustus een voorraadkast extra moeten aanleggen met de wonderbaarlijke fruit en groenteoogst van dit jaar.
Of zoals bompa Faes het noemde ze zijn weer een camion kasseien aan het lossen daarboven maar ja, den bompa heeft gans zijn leven in en rond camions doorgebracht, die kende het geluid van vallende kasseien wel.
Franca,http://portersonthemove.blogspot.com/ schreef het gisteren ook al er komt nog van dat en vannacht was het voor de tweede nacht op rij, onweer !
Waarschijnlijk heeft het terug boven Franca en Sigogne gehangen want wij hebben hier enkel wat gerommel in de verte gehoord en een flinke regenbui over de tuin gekregen. Van geluk gesproken, de citerne geraakt al mooi terug gevuld en door die twee nachten regen moeten we ook de eerstvolgende dagen geen tuin sproeien. Das dan ook weeral meegenomen.
Lekker fris is het vanmorgen, 8 mm water in de pluviometer, samen met die 12 van gisteren is dat een mooie hoeveelheid. Geen stof in de lucht en alles geurt terug als herboren!
Straks de ronde van de tuin nog eens maken en het zwembad stofzuigen, dat is wel nodig met al het stof dat hier heeft rondgevlogen bij het oogsten van het graan en het balen maken van het stro achteraf.
Bart en Jo en de kindjes hebben getelefoneerd dat ze goed zijn aangekomen in de Landes, spijtig want zo enkele paar strelende kinderhandjes konden ons wel bekoren. Het baasje vertelt ons dat we niet lang zullen moeten treuren want eind van de week komen Peter en Hilde met Florian en Bellefleurke. Maar de komst van Zeppos en onze Hercule zal ons toch nog het meest verheugen. De vader van de pups en onze zoon/broer op bezoek, dat gaat vonken geven ! Met vijf Drenten naar pretpark Ferret, kan je iets mooier voorstellen ?
Belle Ps: ondertussen is het weeral aan het onwederen, met veel wind en regen
Met een dreigende lucht in het westen, en drie Drenten die duidelijk uitgeslapen waren na een dag slapen en niks doen, wegens te warm en drukkend ,zijn we gisteren laat nog een avondwandeling gaan maken.
In een veld wat verderop dan waar we normaal gaan wandelen was een stapel stro omgevallen. Zoiets is voor Drenten de Efteling , Bobbejaanland en Walibi samen om op te gaan ravotten.
Toen het baasje die richting insloeg waren we er als de kippen bij om al voorop te lopen. Ik stond het baasje dan ook al drie hoog op te wachten toen hij daar ook aankwam. Waar t baasje schrik voor had was de hoogte waar ik op stond, en waar ik in heel mijn zotternij wel eens zou durven afspringen. Maar dat weet ik uit mezelf, dat meer dan twee meter hoog iets te veel van het goede is voor een Drent van 27 kilogram.
Hera en Heros waren ondertussen de ruimtes tussen de balen aan het verkennen, er moest zo weer eens een haas vlak voor onze neus opduiken zoals eergisteren op de heel lange wandeling. Toen was het baasje ook al bang dat we het noorden gingen verliezen in dat zonnebloemenveld waar Zoef de Haas was ingevlucht.
Als we straks gaan wandelen is het eerste waar we heen trekken een omgevallen strostapel. Buurman Serge, daar zijn de balen van, gaat die niet laten liggen, en eerstdaags komen ze de ganse vracht, ook de niet omgevallen stapels toch met een grote vrachtwagen ophalen en dan is de pret toch voorbij, profiteren dus zolang het nog kan .
Het heeft inderdaad hard geknald in de Charente gisterenavond , zoals Franca in haar reactie aangeeft.
Aan de hand van flits en tijd tussen de knal konden we ongeveer de plaats bepalen waar het onweer voorbij kwam.
Soms was het wat moeilijk omdat de flitsen en knallen zo snel achter elkaar kwamen dat ook de knallen elkaar inhaalden.
En inderdaad, vanavond geven ze hetzelfde weer aan. Nog één zon onweer en de ondergrondse regenwatertank (36 m³) is terug proppesvol.
Ondertussen hebben we onze ronde door de tuin gedaan met een emmer om het afgevallen fruit op te rapen. Toen we klaar waren met de appelen moesten we terug om een tweede emmer te halen voor de pruimen, wegens de eerste te vol.
Gisterenavond heeft het hier rond onze oren geflitst en geknald dat het een lieve lust was. Rond tien uur diende het onweer zich in de verte aan en nog wel aan drie zijden tegelijk. We zaten nog buiten, na te genieten van de BBQ die t baasje gebakken had toen de eerste lichtflitsen in het westen zichtbaar werden met heel in de verte gerommel.
Het baasje kon er al direct namen op plakken, dat was bij Ségolène (Royal, burgemeester in Melle) , Die knaller is voor Franca (in Sigogne) of Das er ene voor den Hugo en Mieke (in Champagne-Mouton).
Rond elf uur, toen de klank en lichtshow flink hevig begon te worden, vielen de eerste regendruppels. Vijf frankstukken zegden we vroeger tegen die grote dikke druppels, t zullen nu 2 stukken zijn, om te vergelijken. Met haastige spoed alles naar binnen gezet en vanuit t gat van de deur verder naar de bliksem gekeken.
Hera en Heros hebben geen kik gegeven, en blijken niet bang te zijn van onweer, zelfs geen hevig als dat van gisterenavond. Dat zullen ze van mij hebben, mij doet het ook niks, den baas is er toch bij en dan kan er niks gebeuren. Die regelt het allemaal wel !
Deze morgen zijn we ons overslapen want om twee uur hebben ze ons nog eens wakker gemaakt. Toen knalde het er voor de tweede keer op los. Weer met zon felle regenbui.
t Baasje zal zijn pas geplante broccoliplantjes de eerste dagen niet hoeven gieten. 13 millimeter geeft de pluviometer aan deze morgen. Goed voor de tuin én voor de watervoorraad in de regenput, want die was door de warmte en het veelvuldig sproeien al aardig geslonken.
Fier, dat is ons baasje op ons. Wij gedragen ons voorbeeldig zegt m. Vooral met Janne en Sien de dochtertjes van Jo die wel zelf een hond hebben, maar wij zijn die klein gasten niet echt gewoon.
Maaaar, alles gaat comme il faut, we zijn lief tegen de meisjes, we komen ons tegen hen aanleggen, af en toe brengen we ze aan het schrikken.
Dat schrikken gebeurt telkens als we weer iets nieuw ontdekken, zoals zwembandjes rond de armen, dat hebben wij bij onze baasjes nog niet gezien. Of zo een klein kinderfietsje waar een bel op staat niet ons ding, het eerste moment !
Waar ons baasje het meeste schrik voor had, het opspringen tegen mensen dat we maar niet afgeleerd krijgen wel dat hebben wij nog helemaal niet gedaan bij onze gasten, toch niet bij de klein mannen.
En voor al die gedragingen tezamen is ons baasje fier op ons, daar gaan we een extra snoepje voor krijgen, zo kennen we onze baas .
Vervolg van het bericht van gisteren waar onze Harko het relaas doet van zijn Normandische vakantie , samen met de baasjes Karine en Ronny.
Ikvertrek opvakantie en ik neem mee ..(2)
Hoewel ik een waterrat ben heeftt vrouwtje mij niet kunnen verleiden om in zee te zwemmen.Die baren vertrouwdeik niet meer wanneer ik geen grond meer onder mijn pootjes voelde .
Onze vakantieplek was een heus openlucht kuurcentrum waar ik dan ook gretig gebruik van heb gemaakt.De uitgestrekte haast mensenloze brede stranden waren ideaal om op tijd en stond een croske te doenen zo mijn longen te vullen met de verkwikkende zeelucht , dit allemaal ter voorkoming van allerhande aandoeningen.Verder deed ik mij tegoed aan de heilzame werking van modder, algen en water , is goed tegen de reuma naar t schijnt, alleen deed ik het altijd in omgekeerde volgorde waardoor ik bij thuiskomst telkens twee emmers zuiver water overmij heen kreeg . Maar ook dat vond ik fijn wantging er zelfs voor op mijn rugliggen met mijn poten open.Ik mag op mijn twee oren slapen, de eerstvolgende jaren zal ik geen cellulitis krijgen, ik heb mij voldoende gewenteld in zowel nat als gedroogd als stinkend zeewier .ook de verschillende soorten modder heb ik uitgeprobeerd .Omdat het toch zo lekker smaakte heb ik liters zeewater gedronken,ideaal om mezelf een purge te zetten, na twee dagen kakte ikvlaaien ipv drollen .
Echte bossen zoals thuis hadden ze daar niet maar toch was ik blij met een wandeling à la campagne, kon daar lekker achter de krekels hoppen en dat was weer eens iets nieuws die mijn volle aandacht kreeg.Er vlogen daar ook een soortlibellen met vleugels zoalsvlinders,wondermooi om je tanden in te zetten !
We deden ook een mini bergwandelingen leerde daar om niet aan de lijn te trekken bij een afdaling.Ik had al een training gekregen bij het afdalen van de trap in het vakantiehuis, want ik mocht nooit alleen op of af de trap en moest altijd netjes naast mijn baasjes lopen.Dat leerden ze mij door hun hand zachtjes op mijn nek te leggen en zo wist ik dat ik mijn tred moest inhouden .
De locale streekgerechten werden door mijn baasjes op tijd en stondmet volle goesting gesmaakt . Zo nu en dan viel er van dat spul in mijn eetpot.Opeens viel daar een half stokbrood in , wauw !!Rauwe oesters doorslikken zag ikdan weer niet zozitten,ermee spelen inmn monduitspuwen en terug oplikken wel maar doorslikken NOW WAY!Geef mij maar de rilette, le vrai !!!
Ja ja wij drieën vormden een goed team op vakantie en s avonds zorgde ik met mijn gekke kurenvoor de animatie op het grasveld terwijlmijn baasjes op hun terraske van hun slaapmutske lurkten.
En ik, ik genoot van hun aandacht en het samenzijn, zàààààlig.De volgende keer mag ik weer mee want ik heb al mijn punten verdient zeggen mn baasjes.
21 Juli vandaag, de Belgen hebben hun vrije nationale feestdag. Die hadden wij hier in Frankrijk juist een week geleden al. Nu mogen wij gerust verder doen zonder dat de Fransen ons aankijken als komende van Mars. Werken op le quatorze juillet, op Kerst en Nieuwjaarsdag tot daar toe maar op le quatorze dat doe je niet.
Nu denk ik niet dat er in België, buiten bij een paarvaderlandslievende verenigingen veel heisa gemaakt wordt van de feestdag. Een dagje naar zee of een pretpark of gewoon in de luie zetel naar de koers kijken.
Gisterenavond is neef Bart en Jo met de kindjes hier aangekomen. Op de vlucht voor de regen in den tip van Bretagne nabij Brest. Zij trekken binnen een paar dagen verder richting van de Landes. Jo en Bart zijn hier vorig jaar al geweest, en zullen het toen een veilig onderkomen in donkere dagen gevonden hebben. Ze zijn in elk geval Bienvenue.
Verder doen we maar verder met het installeren van d schotelantenne voor het internet, dan kunnen we Mr. Wanadoo de bons geven. We wilden al schrijven een sjot onder zijn klokkenspel geven maar we zullen het maar proper houden denken wij zo
Van Karine en Ronny, de baasjes van onze Harko, kregen we een fijn verslag over hun vakantie met hun drietjes aan de kust in Normandië. Wij vonden het zo fijn geschreven dat we aan Karine gevraagd hebben of we het mochten plaatsen op t blog. Het antwoord was kort en krachtig, doemaar
Vermits Karine haar oogappel Harko door en door kent (?) hebben we het bericht in twee gekapt. Dan hebben jullie twee dagen fijn leesplezier en dan is het artikel niet te lang.
Veel leesplezier met de fratsen van Harko en co
Belle
Ikvertrek opvakantie en ik neem mee ..(1)
In tegenstelling tot mijn vrouwke die altijd twijfelt wat ze nu wel of niet zou meenemen,was mijn koffer rap gepakt.Hondenbrokken, hondenpaté, haarborstel, drink en eetpot, drinkgamel voor tijdens de wandelingen, hondensnoepgoed, het volledig assortiment leibanden, actionball, tennisbal, mijn knuffelslunse die ooit een heuse Lion-King is geweest en mijn superzacht dekbed gekregen van Oma waarop het héérlijk slapen is.
Toen de andere mensen er nog maar aan dachten om op te staan waren wij al vertrokken richting Normandië.Zoals steeds legde ik mij neer op de achterbank,onpasselijk worden is er niet meer bij de laatste weken, gelukkig maar.Het verwonderde mij wel dat het rijden bleef duren dus kwam ik af en toe eens door het venster turen. Ik zag bergen en dalen en dat boeide mij.
De eerste sanitaire stop deden we aan de superdeluxeaire de la baie deSomme.Héérlijk om al de reukvlaggetjes van diegenen die voor mij kwamente besnuffelen.Mijn baasjes gingenbinnen een fokkietje drinken en een croissantje nuttigen.Voor mij was het daar ook feest met al die kruimels onder die tafels !
Nà de derde sanitaire stop , kwamen we ter bestemming in een vreemd huis.Inspectie vóór alles,de eerste uren had ik veel werk om alles in en om het huis te inventariseren.Ik vertrouwde dat spellekkeniet helemaal, stel dat ze mij hier zouden achterlaten !!????!!!!Ik bleef dus voor alle zekerheid steeds dicht in de buurt van mn baasjes ook hield ik ze steeds vanuit mijn ooghoeken in de gaten.
In de vooravond gingen we al op pad naar zee, jeetje wat een pret heb ik daar beleefd in die diepe muientussen de oesterbanken gevuld met warm zeewater . Ik veranderde als het ware in een zeehond en probeerde alles uitwat eze omgeving mij te bieden had.
Nà mijndeugddoend bad ben ik mij gaan afdrogen aan mijn bazinneke haar nieuwe short,zodoende zorgde ik voor wat spektakel op het strand. Ik voelde mij opgelaten en door het dolle heen.
Die nacht had ik minder noten om mijnen zang,beneden alleen slapen in dat nieuwe vreemde huis durfde ik toch niet zo goe Ik sloeg een zucht van verluchting toen ik van mijn baasjes boven mocht slapen in de badkamer met de deur open zodat ik nu en dan eens kon komen voelen met mn neus of ze nogin hun bed lagen . Zo groeide mijn vertrouwen in onze nieuwe vakantiestek en kon ik mij ook ontspannen.
Volgende activiteiten passeerden tijdens mijn de vakantie de revue:snorkelen,jagen op de vissen dietot aan de vloedlijn kwamen,zeewier trekken, de meeuwen opjagen en de zandvlooien ophitsen.(hi hi hi) .Tijdens onze wandelingen was strandjutten mijn geliefde bezigheid, ongelooflijk tof spulwas daar te vinden om ermee in je bek te lopenpronkenof naargelang het item een tijdlang mee aan te slag te gaan tot er weer iets nieuws te rapen viel.Geen enkel speelgoedje die hieraan kan tippen !!!!Rekkers, rubberen buizen,dode spinkrabben, oesterschelpen, ..Waar ik ook veel interesse voor had waren de mensen die , wanneer het laag water was,in het zand zaten te krabben met een harkje.Pêche à pied noemen ze dat hier en haalden soorten schaaldieren vanonder het zand .Dus dacht ik om mijn naam eens alle eer aan te doen en ook te gaan graven .maar telkens vulden die puttekes zich terug met water ..komiek was dat joh . Ik kreeg er kop nog staart aan . hoe ik ook groef , het ging altijd terug dicht heu?????
Na twee uren achter elkaar te hebben gehangen, te hebben gevochten voor een stuk dakpan of een steen uit de tuin zijn ze hier in slaap gevallen voor de deur.
Dat zal je gedacht hebben in slaap.Het lijkt allen maar zo want als je wat dichter komt dan draaien die twee hondenlijven als het ware synchroon op hun rug.
Het baasje zegt van die twee pups soms, dat het lijkt dat ze vallende ziekte hebben. Geen epilepsie maar ze vallen gewoon om, ze vallen op hun rug zodat je ze makkelijker aan hun buik kan kriebelen. Daar hoef je geen bevel voor te geven zoals zit of lig, gewoon je even lichtjes bukken en één hand uitsteken naar hen en plof daar liggen ze !
Dat ze dan juist er voor in de waterbak hebben gezeten en zich dan in het stof rollen moet je er maar bij nemen, het zijn tenslotte toch Drenten hé
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
