Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-09-2009
Die leert het nooit!
Die leert het nooit
Je geraakt er de tel bij kwijt, het aantal kussens en of dekens in de bench van Heros loopt al in de tientallen. Alles wat je hem geeft om op te slapen moet in de vernieling, zo lijkt het toch.
Nu gisteren namiddag gaf het baasje hem een kussen uit een ligzetel waarvan een onderdeel gebroken is en dus is de zetel verhuisd naar de dechêterie (containerpark) en het kussen lag er dus toch maar ongebruikt.
Deze morgen kan het baasje terug naar de dechêterie, nu om het kussen weg te brengen. Heros heeft zich vannacht weer eens goed verveeld denken we, of wil m niet op een zacht warm kussen slapen ? Hij zal het eens moeten uitleggen.
Al enkele weken sliep hij op een stuk vasttapijt dat het baasje voor de bench op maat maakte en dat liet hij op enkele stukjes te na gesproken heel. Nu dat het toch kouder gaat worden dacht het baasje van hem te plezieren met dat kussen, maar mister Heros wil koud en hard liggen.
Hera van haar kant die ligt nu al een half jaar op hetzelfde kussen. Toen hebben ze beiden hetzelfde kussen gekregen, dat van Heros is al lang de verbrandingsoven van de vuilophaal dienst gepasseerd.
Ikzelf doe nu toch ook al meer dan een jaar met mijn kussen in de bench. Een familietrek is het dus niet die vernielzucht.
Even voor we naar Frankrijk kwamen kocht het baasje een stinkend duur kussen in de Zoomart voor hem. Een kussen in een soort dekzeilstof, zo ééntje dat weerstand kon bieden aan Drententanden en gebit. Daar wil nu geen van de drie op liggen, waarschijnlijk omdat het in plaats van een synthetische watten vulling een bolletjes vulling heeft. t Baasje is er al op gaan liggen om het voorbeeld te geven maar niks helpt
Ondertussen zal het baasje maar terug een stuk vasttapijt op maat snijden want het vorige is ook met de vuilkar gisteren opgehaald.
Spulletjes die normaal buiten staan worden binnen gezet, preien uit de tuin worden in ganse rijen gerooid, tafels en stoelen verdwijnen in de schuur en kroon op het werk, de aanhanger zijn ze weer aan het laden.
Er staan al een paar bakken gereed met afgevallen appelen, die zullen voor de Stan bestemd zijn. Stan is de ezel van ozze Dré, baasjes broer en ook eigenaar van Yndhy, de boxer. Ozze Dré heeft het baasje ook verteld dat Stan ook heel graag walnoten eet maar dat is dik gelogen want het is voor hemzelf. t Baasje zegt dan, het is juist, het is voor nen ezel maar wel voor een die met ne Scania rijdt.
t Baasje vertelt ons dat we moeten doen wat we nog van plan waren want donderdag gaat het weer richting noorden. De auto is ook al proper gemaakt, zowel van binnen als van buiten. Dat in combinatie met een geladen aanhanger..dan kan dedonderdag niet ver meer zijn !
WAAROM IK MIJN SECRETARESSE ONTSLOEG Ik werd 's morgens gedeprimeerd wakker, omdat het mijn verjaardag was en ik dacht: Alweer een jaartje ouder. Nadat ik me had gewassen en geschoren ging ik richting ontbijt met de gedachte dat mijn vrouw me met een dikke kus zou feliciteren. Aan tafel zat mijn vrouw zoals gewoonlijk de krant te lezen en zei geen woord. Ik schonk me zelf een kop koffie in en dacht bij mezelf: Ze is het vast vergeten maar zo meteen komen de kinderen en die zingen samen 'Happy Birthday' en komen met een leuk cadeautje. Genietend van de koffie wachtte ik op de kinderen. Uiteindelijk kwamen de kinderen: Ook niets! Op kantoor aangekomen begroette mijn secretaresse me met een glimlach,feliciteerde me met mijn verjaardag, gaf me een zoen en haalde een kop koffie. Ik begon me al een stuk beter te voelen. Later in de morgen kwam mijn secretaresse op mijn werkkamer en zei : Je bent jarig vandaag, zullen we samen gaan lunchen? Met de gedachte dat ik me dan nog beter zou gaan voelen zei ik: Dat is een goed idee, waarom gaan we niet naar een leuk tentje buiten de stad in plaats van de gebruikelijke McDonalds. Op weg terug naar kantoor zei mijn secretaresse dat het vandaag niet druk was op kantoor en ze stelde me voor om mee te gaan naar haar flatje om nog wat te drinken. Dat klonk goed, dacht ik en mijn humeur begon aardig op te klaren. Na een paar drankjes zei ze tegen mij: Neem me niet kwalijk, ik wil even wat makkelijks aantrekken, ik ben zo weer terug. Wauw, dacht ik, en niet alleen mijn humeur werd opgebeurd. Na een paar minuten ging haar slaapkamer open, ze kwam binnen met een grote verjaardagstaart en in haar kielzog volgden mijn vrouw en kinderen en een heleboel vrienden en familie . ................ en ik zat op de bank met alleen mijn sokken nog aan.
Een blik op de voorraadketel enkele weken terugwas duidelijk, met nog 10 cm mazout in de ketel gingen we de winter niet doorkomen. En wachten tot het hoognodig is vindt ons baasje ook maar niks.
Dus heeft Ria, weet je nog, ons Belgisch gemeenteraadslid in La Magdeleine,even gebeld naar de Weldom om voor ons beiden Fioul te bestellen. Als je het met meer dan 1000 liter besteld is het goedkoper. Das zo in België en in Frankrijk doen ze ook mee !
Volgens Ria zouden ze dinsdag of woensdag langskomen met de vrachtwagen. Gisteren in de late namiddag waren ze er echter al. Die hebben toch niet gedacht dat wij hier zaten kou te lijden zeker, terwijl het buiten makkelijk 30° Celsius haalt ?
Laat ze dan snel zijn bij Weldom, er zijn firmas hier in Frankrijk, en niet de kleinste zoals France Telecom e.a. Oranges/Wanadoos die daar een puntje aan kunnen zuigen !
Vorige maal heeft het baasje ook bij Weldom mazout besteld en hij herinnert zich dat toen ook de hoorn nog maar juist op het telefoontoestel was gelegd toen de vrachtwagen al kwam voorgereden.
Zo zie je maar, niet altijd sakkeren op die Fransen Hier blijkt dat er ook andere zijn !
Het baasje heeft de belletjes gekocht om ons te kunnen lokaliseren wanneer we vrij mogen lopen in het bos wanneer we terug in Vosselaar zijn.
Er is teveel struikgewas in het bos en wanneer we op vijf meter van de paden zijn zien de baasjes ons niet meer. Ze weten dus ook niet waar we ons ergens bevinden en dat vinden ze niet prettig, daarom de belletjes enkel in het bos !
Belle gaat te veek achter de konijnen aan en dan zit ze regelmatig in de fabriek van Janssen Pharmaceutica en daar is ze niks verloren. Dan weet het baasje dat m nog eens een keer de afsluitdraad moet oplichten om haar terug aan de goede te krijgen !
Gisteravond werd ik op weg van het café naar huis aangehouden door de politie. 'Alcohol-controle; papieren!' snauwde de agent. Ik gaf hem de papieren. Heeft u gedronken?' vroeg hij. Ik zei: ' Ik heb geen druppel alcohol gedronken.'
Agent: 'Ok, een kleine test. Stel, u rijdt in het donker op straat en er komen u plotseling twee lichten tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een auto.' Agent: 'Tuurlijk, maar welk merk? Een Mercedes, een Audi of een BMW?' Ik: 'Weet ik veel!' Agent: 'Dus toch gedronken?' Ik: 'Ik garandeer u dat dat niet zo is!!'
Agent: 'Ok, nog een test: Stel u rijdt in het donker op straat en er komt u plotseling één licht tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een motor!' Agent: 'Tuurlijk, dat klopt, maar welk merk? Een Honda, een Kawasaki of een Harley?' Ik: 'Weet ik veel!!!' Agent: 'Dus toch gedronken?'
Ik werd langzamerhand kwaad, dus ik vroeg: 'Zo, meneer de agent. Ook een vraagje: er staat een vrouw langs de weg. Ze is schaars gekleed, draagt een mini-rokje, netkousen en hoge naaldhakken. Wat is dat?' Agent: 'Da's duidelijk, dat is een prostitué, oftewel plat gezegd een hoer!' Ik: 'Tuurlijk, klopt, maar welke? Uw dochter, uw vrouw of uw moeder?'
Sinds gisteren hebben we geen blauwe of rood halsbandje meer aan. t Baasje heeft de jachtbelletjes aan die halsbandjes vastgemaakt.
Nu is het niet de bedoeling van 24 op 24 met zon rammelend spul aan onze nek te lopen, wij en de baasjes zouden er stapelzot van worden. Daarom heeft het baasje ons de metalen traininghalsbanden terug aan gedaan. Het blauw en rood halsbandje gaat dan aan als t nodig is in het bos dus.
Of het zo gaat blijven betwijfelen we want het baasje heeft zich al vergist met mij en Heros, als m een blauw halsbandje zag wist m dadelijk dat het Heros was. We gelijken nu ook zo sterk op elkaar. Het zijn niet alleen vreemden die zich in ons vergissen, ook het hoofdbestuur hier heeft er soms last van.
Gisteren kreeg Belle naar haar voeten omdat zij aan de afsluiting stond te blaffen naar iets. Ik stond evenwel vlak achter het baasje en het was Heros die van zijn g*t stond te geven ! Eerlijk is anders, naar uw voeten krijgen omdat de baasjes zich vergissen en dat nog door hun eigen stomme schuld.
Wij willen onze halsbandjes terug en zonder belletjes ! (zou een nieuw te vormen actiegroep een oplossing zijn ?)
Ze zijn alle drie in hetzelfde bedje ziek, maar vandaag spant Heros de kroon, juist na de middag zijn we al een rondje gaan wandelen en lopen we toch knal op een nestje jonge katten zeker, chatons noemen ze dat hier.
Jonge poezen of chatons, voor ons hetzelfde ! daar moeten we achteraan is ons oordeel. Die vliegen alle kanten uit en vermits wij maar één kant tegelijk uit kunnen ontsnappen ze dus allemaal Weer niks dus, maar we hebben toch ons werk gehad met opzoeken waar ze gebleven waren.
Dat zoiets energie vraagt spreekt voor zich en toen we eindelijk terug thuis waren hingonze tong uit onze beken waren we pompaf. Blij waren we dat we in ons badje konden duiken om wat verfrissing op te doen. Tot zolang ging alles goed maar toen is Heros in het stof gaan rollen en dat was er nu net iets over voor het baasje. Die is snel naar binnen gelopen om de deur te sluiten zodat dat vetlapje niet in de zetel kon gaan liggen in die toestand !
Het is ons baasje gelukt en vermits we ons soms gedragen zoals de drie musketiers één voor allen, allen voor één zijn we met zn drieën een half uur buiten gebleven tot we terug droog waren. Het baasje heeft ons dan eens op de zij geklopt om zoals op een tapijt om het stof uit onze vacht te krijgen.
Uit het dagboek van een jonge, moedige vrouw , op cruise in de Antillen....... Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden Dag 2 : Héél de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt. Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner. Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd. Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen. Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne. Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd. Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen. Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar. De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken. Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen. Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs.......
Gisteren bij de aankoop van de jachtbelletjes heeft t baasje van de winkelier een catalogus meegekregen. Een dik boek waar volgens de inhoudsopgave 5360 verschillende artikelen zijn opgenomen op 448 paginas. Dat is zo ongeveer iets als de nieuwe Belgische witte telefoongids of de cataloog van Ikea.
Maar de laatst vernoemde boekdelen bevatten heel wat vreedzamer artikelen dan wat ons baasje gisteren kreeg. Als t niet is om dood te schieten (we wisten niet dat er zoveel verschillende geweren bestonden, en dan staat er nog geen Kalasjnikov in !) dan is het toch om dood te steken met messen allerlei. Een mes om de keel over te snijden, te villen, om op te plooien, gekartelde en vriej scherpe, korte en lange, ge noemt het en t staat er tussen.
En tussen al die moordtuigen staan daar onschuldige belletjes voor om aan hondenhalsbanden vast te maken. Maar dan staan er enkele blzn verder ook weer van die apparaten die elektrische schokken geven als we iets verkeerd doen.
Iets verder staan dan toch ook weer mooiere zaken als jassen, pulls, broeken, botten (laarzen voor de NL lezers) hoeden en klakken (NL petten) Om de catalogus af te sluiten hebben ze nog dozen vol met kogels, cartouches, scherp of losse flodders, in kleine doosjes en in familiepak. Cartouches met veel bolletjes, tot en met één bol, das voor de sangliers zegt het baasje, voor ons lijkt het meer voor olifanten. Alles samen is het een kleurrijk geheel al die cartouches zo bijeen want elke soort heeft dan weer zijn eigen kleur. Het kan natuurlijk niet dat een jager de verkeerde neemt en een eend schiet met zon zwaar geval. Dan heeft m gelijk kip kap eend of alleen nog wat losse pluimen .
Als alles normaal was geweest dan stond hier nu een bericht over Barrobjectief een jaarlijkse openlucht fototentoonstelling in het piepkleine dorpje Barro, juist achter Ruffec.
Hera was mee, dat gaan we telkens doen wanneer we ergens naartoe gaan want zo goed ze gesocialiseerd waren toen ze 2 maanden waren, zo slecht is het nu. Alle dagen wandelingen in de velden met als enig gevaar éénmaal in de week moeten oppassen voor een auto en tweemaal in het jaar voor een landbouwmachine dat lukt dus van geen kanten als we eens t stad ingaan.
Bedoeling was enkele portretjes te nemen van de portretjes maar dat was buiten de batterij van t kodakske gerekend. Plat als een vijg . Geen portretjes van portretjes dus.
Op de terugweg zijn we dan maar langs Ruffec gereden om daar in de winkel voor jacht en visvangst eindelijk drie jachtbelletjes te gaan kopen. Niet dat we nu dadelijk gaan jagen, want dan had het baasje beter een schietijzer gekocht, of een jachtvergunning gaan halen.
Jachtbelletjes, om te horen waar we zitten in het bos als we terug in België zijn, of we nog in t bos zijn of onder de afsluiting van de fabriek geslibberd zijn. Of we voor of achter de baasjes zijn. Dat de baasjes kunnen horen waar we zijn.
De man in de winkel toonde het baasje ook zon elektronisch marteltuig dat stroomstoten geeft als we te ver weg zijn . Het baasje heeft gezegd dat zoiets nog niet in vraag komt en dat zoiets eigenlijk moest verboden worden. De man was daar mee akkoord maar er was vraag naar en dus moest hij het in stock hebben Niet voor ons dus !
Van zo vlug we terug zijn gaan de belletjes aan de halsbanden en gaan ze in Vosselaar klagen over die rammelende honden van de Jan
Geschrokken verstopt de vrouw een vibrator achter haar rug, als haar man plotseling binnenkomt.
'Schat,' vraagt zij, 'waarom ben je vandaag zo vroeg ?' 'Ik heb ontslag gekregen... ze hebben me vervangen door een machine ! Zoiets kun je je toch niet voorstellen !
In het gastenboek van dit blog las ik gisteren een heel fijne reactie, voor mij toch. Daniël De Bruyne reageerde op het blog in t algemeen.
Nu ken ik Daniël nog maar van de clubmatch van dit jaar en zoals hij in zijn reactie aangeeft , we zaten naast elkaar en ik heb aan hem, of zijn vrouw Noëlla nog tombolalootjes verkocht.
Waarom ik me Daniël nog herinner alsof het geen 5 minuten geleden is Daniëls hondje, Djona Femke van de Meerpoel, zo heet het Drentje volledig, geboren op 8 mei 2009, toen nog geen 4 maanden oud, heeft Daniël met stoel en al omgetrokken ! k Stond erbij en ik keek ernaar, met open mond van verbazing !
Een Drententeefje van net geen 4 maand oud trekt een struise man met stoel en al om, man met benen in de lucht en een hondje dat omkijkt met een blik van heb ik dat hier alleen aangericht ? Het zal mij nog lang bijblijven
Daniël schrijft in zijn reactie dat hij hoopt te kunnen deelnemen aan de strandwandeling in Blankenberge. Wel, hij mag er zeker van zijn, wij hopen het met hen want het was prettig met hen in Heurne op de clubmatch.
We hopen enkel maar dat Djona mag vrij lopen op het strand, anders zal Daniël snel heen en weer zijn op de wandeling met zijn geweldenaar !
Vorige week in Mornac sur Seudre nam t baasje deze foto, niks aan de hand zal je zeggen, van die bordjes staat Frankrijk vol.
Inderdaad, maar of dat onderste bordje wel in de goede richting staat, daar gaat het om.
Ons baasje vertelde tegen schoonbroer Luc dat volgens hem de andere kant naar de andere kant moest wijzen L autre côté is volgens ons baasje l autre côté dan die naar waar het bordje wijst
t Vrouwtje en tante Rita waren op dat moment in zon prullaria winkeltje, waar de toeristische dorpjes ook van volgebouwd zijn, en t heeft wat voeten in daarde gehad vooraleer ze klaar waren met de aankopen voor de kleinkindjes van tante Rita. Maar ze waren wel eerder klaar dan ons baasje want die zit er nog altijd mee of dat bordje wel dan niet goed staat .
Eén geluk hadden we, het was nonkel Luc die er bij was want met de Freddy, de filosoof, stonden we nog altijd op dat plein in Mornac sur Seudre .
Jef en Frans staan met elkaar te praten over de diefstal van huisbrandolie uit hun mazouttank.
Jef: Dat is nu de 2de maal in 4 jaar!!!
Frans: Ik voel met u mee, op korte tijd ben ik drie maal bestolen geweest. Maar ik heb er iets op gevonden en sindsdien is er bij mij geen mazout meer gestolen. Ik heb namelijk een groot bord geplaatst met in koeien van letters ' MAZOUT ' erop.
jef: Zijt gij helemaal zot geworden! Nu moeten ze zelfs niet meer zoeken...
Frans: Dat klopt, maar ik heb dat bord wel niet boven mijn mazouttank gezet, maar boven mijn septische put. Dit jaar hebben ze mijne beerput al twee keer leeggezogen...........
Via verschillende kanalen bereiken ons de nieuwtjes dat het op zondag 4 oktober Werelddierendag is. Volgens ons baasje moeten de dierenbaasjes die dag extra aandacht geven aan hun dieren.
De berichten komen meestal uit de hoek van de commercie, petshops, dierenbescherming en dierenverenigingen, en men komt dan aanzeulen met ideetjes voor cadeautjes om dierendag te vieren.
Ons baasje geeft ons nog wel eens wat speeltjes maar als m ziet wat hier al in de vernieling is gebeten of getrokken dan is zijn zin voor het dure speelgoed toch wel over.
Dit jaar heeft hij voor ons toch wel een héééél fijn cadeau in petto. We moeten er van profiteren op het moment zelf want eens voorbij komt het niet meer terug zegt m !
Wat is me dat voor iets, denken wij dan . Hij heeft het ons uitgelegd. Op 4 oktober, een zondag is het en Werelddierendag en Strandwandeling van de Nederlandse Drentenvereniging en ons baasje heeft ons ingeschreven. Meer nog , ook Cato en Gorky van Louis en Agnes uit Turnhout gaan mee.
We hebben nu al op rare plaatsen gaan wandelen met de baasjes, maar bij dOllanders zijn we nog niet geweest, Hera en Heros toch zeker niet. We gaan daar dus al zeker met 5 Belze Drentjes zijn, waarschijnlijk zijn er ook nog wel leden van het NL Drentenforum die ons baasje daarvan kent.
In elk geval velen zullen ons al wel kennen van dit blog, het baasje ervaart dat regelmatig, dat er mensen zaken aanhalen die het baasje al lang weeral vergeten is, maar die hier uit de doeken zijn gedaan
Is dat nu geen fijn cadeau van onze baasjes voor dierendag ?
De herfst is nu toch wel in aantocht, de getuigen staan onder de perzikboom , de herfstkrokus. Plots zijn ze daar, misschien omdat er onder de boom weinig gras gemaaid wordt en je de krokussen pas opmerkt als ze openstaan.
Ook de kastanjebomen zijn al de meeste bladeren kwijt, in zulke mate dat we vorige week dachten dat een gans rij bomen, kastanjebomen uiteraard, gans kaal stonden bij het binnenrijden van Aigre. Even later bleek dat ook andere kastanjebomen in de omgeving kaal waren.
Ook de droogte zal er wel mee te maken hebben, enkele jaren terug met de hittegolf reden we ook al in augustus door een herftslandschap.
Ondertussen blijft het flink warm in die mate dat onze drie Drenten steeds blij zijn zich in hun badje te kunnen verfrissen na het crossen in de velden tijdens de dagelijkse wandelingen.
Een vlieg vliegt 6 centimeter boven het water. In het water zwemt een vis, die denkt: 'Als die vlieg nou 3 centimeter zakt, kan ik die vlieg vangen'. Op de wal staat een beer, hij denkt; 'als die vlieg nou 3 centimeter zakt, kan die vis die vlieg vangen, heeft hij een galgenmaal gehad, dan kan ik die vis eten'.
Achter die beer staat een jager, die op een stukje kaas zit te knabbelen, en denkt: 'als die vlieg nou 3 centimeter zakt, kan die vis die vlieg vangen, heeft hij een galgenmaal gehad, dan kan die beer die vis eten en dan kan ik die beer schieten.'
Achter die jager staat een muis, die denkt: 'Als die vlieg nou 3 cm zakt, dan kan die vis die vlieg vangen, die beer de vis vangen, de jager schieten, en dan pik ik dat stukje kaas in.'
Achter die muis staat een kat, die denkt; 'als die vlieg nou 3 cm zakt kan die vis die vlieg vangen, de beer de vis eten, de jager de beer schieten, de muis de kaas pakken, heeft hij een galgenmaal gehad en dan kan ik die muis eten.'
Die vlieg denkt: 'pff, ik word nu een beetje moe', en zakt 3 cm .
De vis pakt de vlieg, de beer de vis, de jager schiet de beer en laat de kaas vallen, de muis pakt de kaas, de kat neemt een aanloop, sprint op de muis af, maar mist hem en valt in de sloot.
En wat is nu de moraal van dit verhaal?? Hoe langer het voorspel, des te natter de poes !
David is volledig nieuw hier op het blog, t baasje kan zich niet herinneren dat we het al ooit over hem gehad hebben hier op t blog.
David is onze gazettenboer in Villefagnan. Als t baasje s morgens om brood gaat in het naburige stadje, passeert m ook steevast bij David om zijn Charente Libre, door de trouwe lezers van dit blog al best bekend als bron van wereldschokkend nieuws voor het plaatselijk hoofdbestuur !
Waarom komt David dan wel nu in the picture ? Wel dat zit zo David is getrouwd ja dat doen er wel meer zal je zeggen maar Davids trouwauto was een veertigjarige Peugeot 203. Ook niet zo speciaal zal je zeggen, gebeurt wel meer maar in één van die magazines die ook bij David in de rekken staat, Gazoline, is er een speciale rubriek waar je een foto kan laten plaatsen van jeunes mariées die een oldtimer als bruidswagen hadden.
En wat vind ons baasje nu bij een terugblik in het laatste nummer van Gazoline ? Just een foto van David en zijn kersverse bruid Nathalie naast de Peugeot 203 van een van Davids kameraden. Het verwondert ons baasje wel dat ze niet getrouwd zijn in Davids eigen Hotchkiss ex-legerjeep van de Armee Française, maar dat zal zo zijn reden wel hebben.
Dat zal er wel iets over geweest zijn waarschijnlijk, in een bruidsjurk tussen de legerschoppen, jerrycans, pikhouwelen en ander legermateriaal dat bij de uitrusting van de jeep hoort
Wij alvast van onze kant wensen de sympathieke David en zijn Nathalie alle geluk van de wereld toe.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
