Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-06-2008
BBQ
BBQ
Gisterenavond waren de baasjes uitgenodigd in St Fraigne bij Jenny en Fernand voor een BBQ en een keuvelavond. Rust in huis voor ons dus.
Een avond waar je nog eens met zn twaalven kan straffe verhalen vertellen en moppen tappen in t nederlands. Want al zit je dan op achthonderd kilometer van je geboorteplaats het gezelschap was van achter den hoek in Vosselaar.
Chris uit de Ericalaan en Danny uit de Heidestraat, we komen er dagelijks langs als we met de baasjes onze wandeling maken in Vosselaar. Veel praten de baasjes niet met hen want als we daar langskomen zijn die buren nog uit werken. Fernand en Jenny kent het baasje al van uit de tijd dat de jeugdclub op de Graatakker in Turnhout nog bestond en zij samen op dansles waren ( vorige eeuw). Guy en Tania ken het vrouwtje dan weer beter omdat hun dochters bij haar in de klas hebben gezeten. Laurent en Jeanine zijn inboorlingen uit La Faye, die kennen we ook al jaren.
Het was dus eens gans andere klap dan de dagelijkse, en de moppen kwamen eens niet uit de gewone omgang, dus waren er weer heel wat totaal nieuwe bij. t Moet goed geweest zij daar want t was al flink na middernacht als de auto terug het erf opreed.
Gans de dag is hij samen met het vrouwtje bezig geweest in de moestuin, en t was er warm aan, hééél warm. Toch hebben ze volgehouden met het dieven van de tomatenplanten, het proper zetten van de aardbeien en de courgettes.
Het resultaat mag dan ook gezien worden. De baasjes hebben meer dan een druppeltje zweet gelaten onder de Charentaise zon. Wij van onze kant hebben het gans het werk heel aandachtig gevolgd van onder de kersenboom, lekker in de schaduw
t ziet er terug mooi uit, halfweg toch al want de boontjes en de aardappelen wachten nog op hun beurt
Wanneer we eergisteren nog vertelden dat er onderweg toch nog weinig te beleven valt voor ons, moeten we zeggen dat er toch nog regelmatig nieuwe zaken te zien zijn.
Neem nu die windmolens. Toen wij twee weken geleden richting België reden stonden er tussen Tours en Orléans enkele grote vrachtwagens in de velden, geladen met lange buizen. Gisteren stonden er immense windmolens in de velden, op enkele na waren ze op t eerste zicht reeds operationeel. Andere missen hun gondel en vleugels nog. Het zijn er tientallen die langs de A 10 snelweg staan en aan de horizon zijn er nog minstens evenveel te zien. t Baasje kon ze niet tellen zoveel waren er, hij moest trouwens nog op de baan letten ook. Een fotoke maken van aan het stuur kon nog net (hoewel het vrouwtje toch reklameerde)
Ook de, in België, beruchte Parijse périférique, ging vlot. Er was wel veel verkeer maar het ging vlot door. Zoals steeds maakte het baasje zich druk in de filewisselaars die vlak voor de auto, op gevaar van mensenlevens, van file wisselen. Te gek om los te lopen want uiteindelijk gaan al die files even snel. Het baasje noemt die gasten kamelendrijvers meestal heeft m gelijk en zijn het mensen van een ander zuidelijk werelddeel, die vroeger andere vervoersmiddelen hadden die ook niet voorzien zijn van stop- en richtingsaanwijzers. Je merkt duidelijk aan hun autos wat een rijstijl hun chauffeurs hanteren. Vroeger waren het de Parijse taxichauffeurs die zulke "rijstijl" hadden, sinds de invoering van het "permis" met punten zijn die al wel flink gekalmeerd. Voor Pater Deman: t baasje heeft niks tegen die mensen maar ze moeten beleefd en hoffelijk blijven in t verkeer en andere weggebruikers niet in gevaar brengen !
Voor de rest ging de rit zoals voorzien, niet te veel verkeer, vlot kunnen doorrijden en een zalig zonnetje, een plas- en drankstop. Wat heeft een Drentsche Patrijshond nog meer nodig onderweg naar Zuid-West Frankrijk ?
Zal wel nodig zijn merken we na een eerste inspectieronde door de tuin. De aardbeien zijn groot en zoet, alsof ze de suikerfabriek van Tienen al gepasseerd zijn. Van de courgettes zijn er al verschillende oogstrijp en de tomatenplanten zijn aan onderhoud toe wegens dieven die in de oksels van de takken groeien.
Overbuur Mick heeft de vorige week blijkbaar het gras af gereden maar het groeit zo snel dat je het bijna hoort en ziet groeien, dus dat moet ook nog een beurt krijgen.
Nog even de vrienden hier telefoneren dat ze hun spullen kunnen komen ophalen die het baasje vanuit België voor hen naar hier gezeuld hebben.
Dadelijk eens met de tuinslang rondlopen om de grootste dorstlijders in de tuin en op de koer te laven. Zou dat ook een werk van barmhartigheid zijn of telt dat alleen bij mensen. Als het alleen voor mensen telt dan moet het baasje nog even wachten om in de hemel te komen tot de vrienden hun bakken Duvel en Trappist komen afhalen.
Wij zijn prima aangekomen in La Magdeleine na acht uur en een kwartier. Goed gereden van t baasje vinden wij. We zijn echter maar éénmaal mogen uitstappen voor een plas en even drinken.
Brol in België op de ring rond Antwerpen door het gegaap bij een kijkfile, Parijs was druk, we waren er dan ook pas om vier uur deze namiddag. Komt ervan als je laat vertrekt maar t was zijn eigen schuld, hij was te veel vergeten te doen de laatste dagen en dat moest allemaal deze morgen nog gebeuren. Eigen schuld, dikken bult !
Na Parijs heeft het baasje een beetje de zweep er over gelegd, hijzelf zegt dat de auto zijn stal begint te ruiken. Dat zal ook wel weer zon fabeltje zijn. Dan gaat m binnenkort nog beweren dat zon Mitsubishi beter ruikt dan wijzelf. Bluf, dikken bluf is dat !
Ondertussen hebben wij onze etenbak weeral leeg en t buikje vol, t kan toch mooi zijn in Frankrijk...
Bas & Belle
Fotos komen morgen, platte batterij in t nief kodakske
Deze namiddag zijn ze in de hal verschenen, valiezen ! Dat wil zeggen dat het baasje, die nu de aanhanger aan het laden is, vanavond ook de auto nog moet laden. Arme baas, ganse dag zo in de weer geweest, tussendoor met ons nog een behoorlijke wandeling gemaakt, en dan nog al die zware spullen in de auto plaatsen.
Morgen zijn we dus weer on the road, dat wil ook zeggen rust op de achterbank en rust op het www. Als de baas morgenavond zijn computer nog aansluit op mr. Wanadoo dan kan het zijn dat we de belevenissen van onze kalme dag nog op de blog plaatsen.
Veel nieuws zal het wel niet zijn, we hebben de weg al zo dikwijls afgelegd dat we hem bijna blindelings uit onze Drentenhoofden kennen. De moeite niet meer om uit de vensters te kijken. Vroeger, toen Bas nog goed hoorde, was het altijd kabaal rond de beide luchthavens van Parijs. Blaffen tegen de vliegtuigen, zelfs een minuscuul stipje aan de horizon kon hem opwinden. Helemaal erg was het wanneer er dan ook nog enkele luchtballons in de lucht hingen. Die gaan niet zo snel als een vliegtuig en het geblaf duurde dan ook kilometers lang .Maar Bas hoort niet goed meer en dus is het heel wat rustiger achteraan in de auto.
Wij zien en horen elkaar morgen terug in LaMagdeleine.
Het zal nog druk worden vandaag voor de baasjes, het vertrek naar Frankrijk komt weer dichter. Auto laden, de laatst aangekomen paperassen in orde maken/betalen, nog een aankoop ophalen die vergeten was, telefoons links en rechts plegen, en hopelijk is alles in orde tegen morgenvroeg.
We zullen maar niet te veel voor de voeten lopen vandaag. Een wandeling zal er nog wel inzitten, dat staat nogal hoog op de baas zijn prioriteitenlijst, maar voor de rest zal het weer hollen en rennen worden.
De Franse (Engelse)overburen hebben al gemaild om te horen wanneer we komen, Fred en Harley missen ons vertellen ze ons. Er wordt aan gewerkt jongens, we komen er aan
Vorig week heeft het baasje een ferme dreun gekregen van Bas. Dat zat zo, t baasje was de flaporen van Bas aan het kammen. Daar is hij verzot op (Bas hé) dan trilt m van kop tot staart (ook Bas).
Als er dan een oor gekamd is schud m zijn dikke kop om alles nog eens goed overhoop te halen, dan begint het spelleke opnieuw, kammen, trillen, schudden, tot het baasje het moe is
Zo ging het ook vorige week, maar toen wou het baasje ook Bas zijn rug beginnen kammen en heeft m Bas nog niet laten schudden met zijne dikke kop. Resultaat een flinke dreun tegen baasjes kaak.
Eindresultaat van de kambeurt van Bas is wel dat het baasje daarstraks naar t plafond lag te staren bij Hans de tandarts. Er moesten fotokes genomen worden (en niet met t nief kodakske) en een losse tand, komt nooit meer goed Jan, was diagnose van Hans.
Lang leve de Drenten, je moet er wat voor over hebben baas
Gisteren hebben we gemerkt dat een bos er op twee dagen gans anders kan uitzien. Zaterdag hadden we met de baasjes nog eens een andere wandeling gemaakt en zondag waren Belle en t baasje de ganse dag naar Brussel.
Gisteren op onze normale wandeling door ons bos konden wij onze hondenogen niet geloven. De zijkanten van de wandelwegen hadden ze getrimd, niet met de schaar maar met een bosmaaier. Weg netels, weg overhangende braamtakken. De wandelwegen waren terug eens zo breed tegenover vrijdag.
Ook het onkruidveld in het midden van het bos, daar waar in de hoek de kuil is met het stinkwater was gemaaid. Belle zat weer achter de konijnen aan in t bos maar ik, Bas, ben het dan maar als eerste gaan verkennen. Toch wel prettig als je gewoon het veld kan overzien zonder je door een oerwoud te moeten banen.
Toen Belle het veld ook opmerkte en zag dat ik ook al op verkenning gegaan was kwam ze als een hazewind achter mij aan. Voor één keer was zij eens niet eerst met nieuwe zaken te ontdekken.
Als zij het ooit nodig heeft om een job te gaan zoeken, hier is ze goed in, zichzelf en de Drenten propageren aan show bezoekers. Pootjes geven, kopke schuin houden, een lik uitdelen, een natuurtalent
De Nederlandse Drentenvereniging heeft zaterdag 21.06.2008 haar 60° verjaardag gevierd op het landgoed Mariënwaerdt te Beesd.
Wij, Bas & Belle en onze baasjes wensen de Nederlandse vereniging, bestuur, leden en honden nog een schitterende toekomst en een lang bestaan toe.
Wij konden er, spijtig genoeg, niet bijzijn wegens drukke agenda maar bij een volgende gelegenheid beloven we onze best te doen om ook eens onze noordergrens over te steken en mee te komen feesten.
Fotos van het feest kan je op de site van de Nederlandse Drentenvereniging bekijken, daarvoor klik je hier: http://www.drentschepatrijshond.org/
Onderstaande fotos heeft het baasje geleend uit de reportage.
Ze is nog moe, ons Belle. Dubbele shift heeft ze gisteren gedraaid. Van veel Drentenactiviteiten is hier vandaag niets te merken. t Zal deze namiddag wel anders zijn als de leibanden weer te voorschijn komen en zij het bos en zijn inwoners terug kunnen gaan terroriseren
Op een hazenslaapje op de beurs, en op heen- en terugreis na, is Belle gisteren toch zon zestien uren wakker geweest. Lief kijken, poten geven, rondkijken wat voor andere hondenrassen er langskomen, de Duitse dog van de buren proberen op te vrijen ravotten met Cobe, laten zien wie die Drenten zijn in de showring, 250 kilometer verplaatsing, dat zijn allemaal zaken die niet in een normaal Drentenprogramma voorkomen, toch niet op één dag.
Bas heeft de zelfde activiteit van Belle op zijn programma gezet vandaag. t Vrouwtje, gisteren actief met dog-sitten voor Bas vertelt dat hij gisteren zijn maatje gemist heeft en gans de dag onrustig is geweest. Bas heeft dus ook niet veel geslapen gisteren.
De baasjes gunnen ons vandaag onze rust en hopen dat ze het nog even volhouden, dan lopen we niet voor de voeten bij hun drukke activiteiten en is iedereen tevreden
Onze kleine meid heeft het prima gedaan op de Brussel Dog Show. Een geboren charmeur als ze is (heeft ze geleerd van Bas) draaide ze de bezoekers van de stand rond haar vingers
De kleinste bezoekers mochten haar een koekje geven in ruil voor een poot, succes allom bij de kinderen. Ook de volwassenen waren gecharmeerd wanneer Belle aangesproken werd en zij t kopke weer eens schuin hield (pakt altijd opnieuw).
Ook die Franstalige dame die une patte vroeg kreeg een poot, toen t baasje vertelde dat ze ook een poot geeft als je het in t nederlands en engels vraagt, viel haar mond haast open van verbazing. Die dame gaat in september waarschijnlijk naar de avondschool om haar nederlands en engels een opfrisbeurt te geven. Kwestie van fierheid om niet overtroffen te worden in talenkennis door een Drent !
t Baasje zijn neus heeft momenteel nog altijd de kramp. Van negen uur tot vijf uur heeft t baasje zijn neus gekruld van fierheid omdat zijn kleine meid zich zo goed gedragen heeft.t Baasje hoopt dat het nog goed komt met zijn neus
Aan de keuringen en andere activiteiten hebben Belle en Cobe niet deelgenomen, enkel het ras vertegenwoordigen op de show was de opdracht. Opdracht met 100 % voldoening volbracht zegt het baasje.
van het jaar voor Belle en waarschijnlijk voor t baasje ook. Dus niet 21 juni maar 22 juni is voor ons de langste dag. Om vijf uur loopt de wekker af om ons klaar te maken om te vertrekken naar de Brussel Dog Show. Morgenavond kan je er zeker van zijn dat de politie in Brussel op zoek moet gaan naar de show. Kan je niet meer volgen ? Ons Belle gaat daar in Brussel toch gewoon de show stelen.
Wij gaan samen met Cobe, de reu van Josiane, er zijn dan een teef en een reu vertegenwoordiger van het Drentenras op de show. En stelen zullen ze die twee.
Belle is goed uitgeslapen, ze heeft dus de raad van t baasje goed opgevolgd. t Baasje zegt dat ze klaar is om er een goei lap op te geven
Na afloop van de show zal het terug spoeden zijn naar Turnhout voor een verjaardagsfeestje van een neefje. Dan kan Belle rustig bekomen van haar Brussel avontuur.
Voor t baasje zal de dag dus nog wat langer zijn dan voor mooie Belle.
Deze morgen kreeg het baasje de periodieke mail van tuinadvies http://www.tuinadvies.be/nieuwsbrief_155.htmbij de berichten. Daar bieden ze een nep gravend hondje te koop aan. Het baasje heeft eens in zijn gekortwiekte kapsel gekrabt. Hij ziet niet dadelijk het doel en nut van zon aankoop, temeer omdat hij zo twee levende voorbeelden in huis heeft.
Trouwens, zegt het baasje, het is maar een half hondje. Zouden ze die andere helft misschien aanbieden bij het "Australische tuinadvies" ?
O ja, je kan het ook gebruiken als deurstopper (?) Als wij ons strategisch neervlijen liggen we gewoonlijk al vlak achter de deur, probleem is dan wel dat we moeten opkrassen als de directie hier ten huize de deur wil openen.
Neen, tuinadvies krijgt dat nephondje hier niet verkocht. Zie de verschillen op de fotos, welke zouden jullie verkiezen ?
Bas en Belle
Gravende hond
Half hondje (Jack Russel), gemaakt van kunststof en weersbestendig afgewerkt. Zoekt u ook dat grappige hondje? Dit hondje lijkt al gravend voor de helft met z'n lijf in de grond te zitten. Dit is zeker en vast een leuke aankleding van uw tuin (of die van de buren, vrienden,...) die vele verrassende blikken zal krijgen van wie het hondje ziet!
Afmetingen zijn 15 x 30 x 35 cm. Deze hond is niet alleen grappig voor in de tuin, maar is eveneens als deurstopper te gebruiken. Weer- en windbestendig, dit in tegenstelling tot z'n goedkopere soortgenoten en leverbaar in twee kleurstellingen. De hondjes zijn er wit met zwarte vlakken OF met bruine vlekjes. Indien u een voorkeur heeft voor een kleur kunt u dat bij de opmerkingen (bij het opgeven van naam- en adresgegevens) vermelden!
Vandaag kwam ik dit artikel tegen op de Nederlands/Franse blog het hurktoilet http://www.hurktoilet.nl/weblog/blog.php . Peter en zijn blog zijn welbekend in NL & F voor hun dagelijkse bijdrage over weetjes en toerisme in Frankrijk.
Confolens ligt op een vijftigtal kilometer van onze woonplaats La Magdeleine. Je passeert er onderweg naar Limoges of Oradour sur Glane. Tijdens en in de weken rond het festival ondergaat Confolens inderdaad een metamorfose, onherkenbaar tegenover de andere weken van het jaar.
Dit jaar de 51° editie en het eerste jaar onder nieuwe directie. Henri Coursaget, oud apotheker en stichter van het festival heeft vorig jaar de fakkel doorgegeven, we zien wel wat de nieuwe garde er van maakt
Jan
Muziek verbroedert in Confolens
Foto Confolens16
Sport verbroedert al lang niet meer. Om op het EK voetbal een ronde verder te komen, moeten we een landgenoot naar huis sturen. En sommige mensen zijn in staat elkaar de kop af te hakken in de discussie over de vraag of je mee mag doen aan Olympische Spelen in een dictatoriaal geregeerd land. Nee, voor verbroedering moet je in Confolens zijn, een dorp van 3000 inwoners precies midden in de driehoek Limoges-Poitiers-Angoulême. Het grootste deel van het jaar is Confolens gewoon een leuk, oud, slaperig stadje. Van 12 tot en met 17 augustus is Confolens echter een wereldstad dankzij het roemruchte Festival van Confolens. Wat Avignon is voor het theater en Cannes voor de film, dat is Confolens voor de wereldmuziek. Eh, wereldmuziek? Ja, wereldmuziek, want de oude aanduiding volksmuziek of volksdans schijnt politiek incorrect te zijn, geen idee waarom. Hoe dan ook, Confolens is de vijf Olympische ringen meer dan waard. Muziekgroepen van alle continenten treden voor het voetlicht, gadegeslagen door naar verwachting zo'n 200.000 mensen. Het leuke van wereldmuziek is bovendien dat de concerten voor de artiesten pas het begin van de feestvreugde zijn. Na afloop trekken ze in allerlei groepjes al spelend het stadje door, langs de eindeloze terrasjes. In die sfeer is iedereen vrienden met iedereen. De dames en heren van de organisatie formuleren het wat formeler. ,,Het doel van het festival van Confolens is de overgang te verzekeren van een cultuur van geweld en discriminatie naar een cultuur van dialoog, tolerantie en solidariteit.'' Dat klinkt eigenlijk een beetje te deftig, maar als het resultaat zo'n mooi feest is vergeven we het ze graag. Maëstro, muziek! Geplaatst door Peter om 07:15 uur [Wat denk jij er van?]
Het gaat weer héél rustig zijn bij Ingrid thuis. Ingrid is de vice voorzitter van de Belgische Drentenvereniging en het bazinnetje van Chia en Ella, Belles zus.
Vandaag komen de nieuwe eigenaars het laatste pupje van Chias nestje ophalen. Chia heeft 8 weken geleden 5 prachtpuppys geworpen. En dan is het leven zo dat op een moment de kinderen uitzwermen.
Ingrid gaat er allicht niet goed van zijn. Haar puppys , waar ze zo zorgvuldig voor gezorgd heeft wég. Verspreid over het ganse land, van Oost Vlaanderen tot het verste puntje van Limburg.
Er is één pupje gebleven bij buren van Ingrid en Johan, dat gaat meevallen, die is niet ver weg en dagelijks te ontmoeten. Eéntje heeft een fijn nestje gevonden in de Pinte, ook niet ver bij hen uit de buurt, ook de pup die naar Destelbergen is gegaan is niet zo ver uit de buurt. Nog een andere pup is naar het verre Maaseik en zal in de nabije toekomst Limburgs moeten gaan leren blaaafen . Als laatste in de rij krijgt Kessel Lo dan ook een Drentje als nieuwste inwoner.
Wij beiden wensen voor de puppys baasjes zoals wij er hebben en zoals het was bij Ingrid en Johan. En baasjes die een oogje dichtknijpen als ze weer eens een plant tondersteboven hebben gegraven
De baasjes wensen we dan weer een Drent toe zoals wij, waar dagelijks lol mee gemaakt wordt en die hen jong houden met dagelijkse wandelingen.
Voor Ingrid en Johan hopen we dat ze de pups nog regelmatig samen met Chia tegenkomen en kunnen begroeten op de verschillende Drentenactiviteiten.
Dat was ook weeral een tijdje geleden dat we Zita tegenkwamen, vandaag samen met het vrouwtje, vorige keer met t baasje, de commissaris van politie hier in de gemeente.
Zita is een éénjarige Rhodesian Ridgeback, mooie en speelse hond die goed kan opschieten met ons. Voor Bas is m te jong en te speels maar Belle kan het wel appreciëren als Zita met haar het bos in trekt. Zitas vrouwtje is wel even ongerust als ze beiden uit het zicht verdwijnen. Ons baasje stelt haar gerust want als ze samenblijven komen ze zonder twijfel na enkele minuten terug.
Wat ze beiden in het bos hebben uitgespookt zullen we wel niet te weten komen maar hijgen deden ze wel bij de terugkomst.
Het is hier ten huize druk, druk, en nog eens druk. Het hoofdbestuur is hier met van alles bezig wat niets met Drenten te maken heeft.
Bas zeg me dat het vertrek naar Frankrijk er terug staat aan te komen. Maar we hebben nog geen valiezen en hondeneten zien opduiken in de hal.
Het baasje merkt het dat we een beetje confuus zijn en vertelt dat het morgen nog BBQ is van de wijkvereniging. Daar gaat het vrouwtje helpen met de voorbereidingen met de groenten en het opstellen, het baasje moet met Fons, de buurman, zorgen dat het vlees netjes gebakken op de borden komt. Elk jaar hopen we weer dat er zo'n een paar worstjes van de rooster rollen, die worden door 't baasje opzij gelegd voor ons.
Zondag is er werk voor mij, Belle, want dan ga ik de Drentenvereniging vertegenwoordigen op de Brussel Dog Show op de Heyzel, t Zal vroeg zijn zegt het baasje want we moeten al daar zijn om halfacht s morgens en we halen Josiane en Cobe nog op voordien in Herent. t Baasje adviseert van maar goed uitgeslapen te zijn want het zal vijf uur s morgens zijn dat we moeten opstaan !
t Baasje moet nog naar de keuring met een aanhanger van de auto vandaag en nadien nog inkopen gaan doen. Dat zal dan het hondeneten zijn denken wij zo.
t Vrouwtje is ondertussen bezig met de paperassen allerlei, die nog in orde moeten gemaakt worden. Ons baasje heeft daar een broertje aan dood zegt m. Al een geluk dat m nog een schoonbroer heeft die boekhouder is, diedoet dat wel graag zegt m. t Baasje kan maar niet verstaan dat er mensen zijn die dàt graag doen !
Die zijn veilig in hun konijnenpijpen* gebleven, die wisten ook niet wat ze moesten aantrekken vandaag, regenjasje of T-shirt.
Belle heeft zich moe gemaakt met het zoeken naar de konijntjes, wegens geen succes staat ze nu maar aan het venster. Geen konijnen, ok, dan maar die vervelende vlieg aan het venster proberen weg te happen. Voorlopig ook zonder succes.
Daarstraks heeft ze in de tuin al een mierennest ontdekt. Na enkele keren haar poot er in gezet te hebben zaten die poten natuurlijk onder de mieren die in de tegenaanval gingen. Op dat moment wil ze natuurlijk binnen gelaten worden. Ook zonder succes.
Er zijn zo van die dagen dat alles tegenslaagt, ook voor jonge Drenten
Bas & Belle
*louter ter informatie, dit is een zelfstandig naamwoord, GEEN werkwoord ! ! !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
