Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
26-04-2010
We hebben navolgers!
We hebben navolgers
Na Arcil en Kyra en nog een aantal Drenten zijn Max en Bente ook op t internet verschenen met een site.
We kennen het duo al zon twee jaar want hun vrouwtje is ook erg actief als moderator op het Nederlandse Drentenforum. M@ri@n, hun baasje is ook een trouwe lezer van ons blog en daarom willen wij haar en haar duo toch eens even in de kijker zetten op ons Bas & Belle blog.
M@ri@n verontschuldigd zich al op haar voorpagina van haar site dat ze niet zo handig is in die sitezaken, maar wat ons betreft hoeft zij zich helemaal niet te schamen, doorgaan M@ri@n, er volop tegenaan en we zetten jullie site dadelijk bij onze favorieten, ergens in de buurt van Kyra en Arcil en het kwartet van Roswitha. Daar ergens gaan we jullie bij plaatsen zodat onze lezers ook makkelijk de weg naar jullie site vinden .
Gisteren avond kreeg het baasje van zijn kameraad een cadeautje waar m wel erg blij mee was, een gedenkboek uitgegeven ter gelegenheid van 40 jaar VAB-Wegenwacht.
In een ver verleden, toen van onze voor-voor-ouders zelfs amper sprake was heeft ons baasje daar ook nog acht jaar gewerkt. Hij was er niet bij vanaf de eerste dag maar wel van in het eerste jaar. Het baasje heeft ooit ook wel fotos genomen in die pioniersperiode maar die waren genomen met de toen razend populaire Polaroid camera en van de fotos rest niet veel zichtbaars meer.
Daarom is m ook zo blij met dit herdenkingsboek. Hijzelf staat er niet in (denkt m) of t moest zijn dat hij zich nog niet gevonden heeft. Maar wel de autos en vrachtwagens waar m nog mee gereden heeft bij de Wacht o/d Wegen de Europech zoals ze destijds noemden. Zelfs de Range Rover waar hij bij Europech mee beginnen rijden is en die later door hem is overgekocht als occasie staat naast het vliegtuig op de grote verzamelfoto van Europechvoertuigen.
Ook de foto van het garage personeel die in 1975 poseren voor den 813 , de vrachtwagen waar t baasje nog enkele jaren tijdens de vakanties mee gereden heeft en waar hij nog een mobilhome mee gaan halen is in Volos, Griekenland, roept fijne herrinneringen op.
Omdat t baasje toch een periode van 1970 tot 2008 rechtstreeks en onrechtstreeks met VAB is verbonden geweest is dit dus een cadeau dat er mag zijn voor hem. Zelden heeft hij een boek gekregen waar hij meer plezier aan gaat beleven als dit boek.
Dit bord kregen we gisteren toegstuurd, het was bedoeld als mop. Moest het zo actueel en realistisch niet zijn , dan was het inderdaad een mop... spijtig genoeg is het geen mop maar harde realiteit.
Dat zal je ons niet dikwijls horen zeggen maar het begint bij ons . uit te hangen ! Overal in elke weide op onze wandelingliggen er wel een paar op een nest met eieren. Het eenden nageslacht is in elk geval goed verzekerd en dat bied perspectieven voor de toekomst, maar het wil wel zeggen dat we steeds aangelijnd moeten wandelen.
En het is daar dat het schoentje wringt. Niet mogen loslopen is van ons voeten om dan toch maar wat energie kwijt te spelen doen we maar aan baas mee sleuren daar kruipt heel wat energie in en de baas is zwaar genoeg om er tegen te kunnen.
Ons moe , Belle, doet niet meer mee met het sleuren, die loopt mooi naast het vrouwtje met haar gentle leader over haar snoet. Dat was noodzakelijk want voor t vrouwtje was het niet meer te doen dat sleurbeest in toom houden.
En dan zeggen dat het allemaal onze schuld niet is, maar het is de schuld van die eenden. Nog enkele weken, dan is het broedseizoen terug over en mogen we hopelijk terug los.
De dag voor we laatst naar Frankrijk trokken heeft het baasje zo nog maar eens de tuin een beetje(?) gefatsoeneerd en vers graszaad gezaaid. Dit in de hoop dat er bij thuiskomst weer zo n dun laagje groen in de tuin zou te zien zijn.
Onze baas redeneert van: t is lente, dus zal alles wel groeien Dat zal wel waar zijn aaaals er aan een paar voorwaarden voldaan is, zoals het mag niet meer vriezen, het moet vochtig zijn (regen) en er moeten zonnige warme dagen zijn.
Alleen aan dat laatste is voldaan. Resultaat geen sprietje nieuw gras te zien, het is en blijft een zandbak met zwarte grond. Wijzelf storen ons daar niet aan en zolang het niet regent kunnen wij onszelf redelijk proper houden vinden wijzelf. Daar zijn we dan blijkbaar de enige in want het vrouwtje loopt zowat achter onze hielen met de stofzuiger om het huis een beetje stof en zandvrij te houden !
Maar t baasje belooft beterschap, hoe m dat gaat doen gaan we in de loop van volgende week zien belooft m.
De zoon des huizes komt binnen bij zijn ouders en zegt: Ik heb voor de 1e keer seks gehad gisteren. De moeder wil er niets mee te maken hebben en gaat weg. De vader is nieuwsgierig en vraagt: Was het lekker? De zoon zegt daarop nog nooit zoiets lekkers te hebben gevoeld, en de vader is trots op zijn jochie van 15. Vader belooft de zoon dat hij de racefiets krijgt waar hij al zo lang om gevraagd heeft. Maar dat hij nog even moet wachten tot zijn salaris gestort is en dat kan nog 'n weekje duren.
Waarop de zoon antwoordt: Is niet erg, pa, ik kan voorlopig toch niet zitten.
Sinds we terug zijn in België hebben we niet meer mogen loslopen tijdens de wandelingen, de reden zegt het baasje is het her en der verspreid zijn van eenden die met eieren op hun nest liggen.
Gisteren en eergisteren hebben we het baasje daar al op attent gemaakt dat er in de weiden heel wat lekkers zo maar op te rapen valt. De eerste maal hebben we het baasje al haast de sloot in getrokken. Een geluk voor hem er stond nog een honderdjarige beukenboom waar hij zich heeft tegen schrap kunnen zetten !
Het was wel op verrassing dat we toen het baasje gepakt hebben. Wij waren samen met het baasje en Belle was bij t vrouwtje. Toen wij plots samen die eenden zagen hebben wij met een sprong de jacht geopend met het baasje nog aan de lijn , en dat was nu niet echt de bedoeling blijkbaar.
Dan op het einde van de wandeling krijgt het baasje nog een onheilsbericht over een man die bij ons achter de hoek woonde.Die heeft eergisteren tijdens de wandeling met zijn Boerboel een hartaderbreuk gekregen, en is daaraan tijdens de wandeling overleden. Een andere wandelaar met hond heeft hen dan gevonden maar de opgeroepen MUG heeft niets meer kunnen doen voor de man.
Woensdag hadden we hen nog ontmoet tijdens de wandeling !
EEN VERTEGENWOORDIGER IN LANDBOUWMACHINES KOMT BIJ EEN AARDBEIENKWEKER EN PROBEERT DE MAN ENTHOUSIAST TE MAKEN VOOR DE NIEUWSTE UITVINDING OP HET GEBIED VAN DE AARDBEIENTEELT.
"MENEER", ZEGT HIJ, "IK HEB HIER EEN MACHINE, DIE KUNT U OVER HET VELD RIJDEN, DIE PLUKT DE AARDBEIEN, SCHEIDT DE STEELTJES VAN DE AARDBEIEN, MAAKT ZE SCHOON EN STOPT ZE VOOR U IN EEN BAKJE, ECHT GEWELDIG! U KUNT DIT HELE VELD IN UW EENTJE IN DRIE UURTJES AFWERKEN!"
DE BOER KIJKT DE VERTEGENWOORDIGER NADENKEND AAN EN VRAAGT: " KAN DIE MACHINE OOK PIJP'N?"
"PIJPEN?" VRAAGT DE VERTEGENWOORDIGER, "NEE, DAT KAN IE NIET".
"OH", ZEGT DE BOER, "DAN HOUD 'K HET TOCH MAAR BIJ M'N VIER POOLSE PLUKSTERS!"
We betrouwden het niet maar hadden wel een vermoeden bij Hera, en daarom hadden wij gisteren een afspraak bij Dr. Nelly in de dierenkliniek t Binnenhof.En inderdaad, Hera vertoont alle symptomen van schijndracht.
Voor ons is het een onbekend fenomeen in de zin van we hebben het nooit zelf ondervonden bij onze honden. Hera is na Belle de enige teef die wij tot nu toe hadden, voordien waren het steeds reus met Sloeber en Bas.
Wij hadden het vermoeden omdat na Heras loopsheid begin februari haar tepeltjes niet terug verdwenen maar iets gezwollen bleven en ook haar vulva bleef steeds vochtig Er rees wel wat schrik op baarmoederontsteking maar daarvan bleven de echte symptomen weg. Daar waren we vrij gerust in.
Nu loopt de schijndracht op zn eind vertelt Dr. Nelly onsen mogen we er ons van verwachten dat begin 2011 er hier ten huize waarschijnlijk, en ongeveer gelijktijdig, twee loopse teven zullen rondlopen. Voor ons niet gelaten, dat is alleen maar makkelijk dan is de periode dat de teefjes aan de lijn moeten uitgelaten worden alleen maar danig korter.
Het zit m toch allemaal raar in elkaar de natuur, en toch zeker wanneer er hormonen bij te pas komen
Hij is weeral terug naar onze Albeer, den Yves om zijn ontslag en dat van zijn troep van 40 (?) rovers te gaan aanbieden. Het zal nu al wel kunnen zonder de hulp van een GPS zeker, of is m daar ook onkundig in, in t onthouden van de weg naar t paleis.
Ozze Albeer den twiede zal denken daar is m weer hoewel de tikkenHaen haast een half jaar aan voorbereidend werk gedaan heeft kan den Yves het weer niet afwerken.
Enkele weken geleden hebben we zowat meewarig over de noordgrens gekeken waar leerling tovenaar Harry Potter de potten ook niet gelijmd kreeg. Maar toen hing het zwaard van Damocles al boven het hoofd van de man die het twee jaar geleden allemaal eens snel ging arrangeren.
Wat heeft m ondertussen gepresteerd ?
-tijdens de verkiezingsnacht achter zijn ontsnapte geit aangezeten
-Een beetje op tafel staan dansen samen met tante nonneke en zijne Limburgse maat.
-Van Rompuy den boel terug een beetje op de rails laten zetten.
-ondertussen voor de Waalse TV de Marseillaise willen zingen ipv de Brabançonne.
-Een paar Blackberrys versleten tijdens de vergaderingen.
-Zijn eigen wat laten bewonderen tijdens sportmanifestaties.
-Een beetje de flauwe gaan uithangen in the White House en er zijn benen onder tafel gaan steken.
-En niet vergeten samen met Crembo besloten dat de ontmijners en bewakers van de luchthaven van Kaboel een jaar langer daar mogen blijven.
Voorwaar een lijst met belangrijke feiten die m al dan niet heeft verwezenlijkt en wat ons doet besluiten dat het land goed twee jaar helemaal in handen is geweest van een stel klunsen met een opperopperkluns aan het hoofd.
Als het waar is dat een land de leiders heeft die het verdient, is het echt het moment om te emigreren en onze baas is niet de enige die er zo over denkt, kijk maar eens hier:
"Zegen mij Vader, want ik heb gezondigd tegen het Zesde Gebod." De priester vraagt: "Ben jij Joe Pagano?" "Ja Vader, dat ben ik." "En Joe, wie was het meisje?" "Ik kan het U niet zeggen Vader, want ik wil haar eer niet schaden." "Maar Joe toch, ik ben er zeker van dat ik haar naam vroeg of laat te weten zal komen, dus kun je het mij dan ook nu zeggen. Was het dan Tina Minetti?" "Ik kan het U niet zeggen Vader." "Was het Teresa Mazzarelli?" "Ik zal het nooit zeggen Vader." "Was het Sabrina Camelli?" "Sorry Vader, ik kan U haar naam niet geven." "Was het Cathy Piriano?" "Mijn lippen zijn verzegeld Vader." "Was het dan Rosa Di Angelo?" "Alstublieft Vader, ik kan het U echt niet zeggen." Vol frustatie zegt de priester: "Joe Pagano je lippen blijven gesloten en ik waardeer dat, maar je hebt gezondigd en ik moet je straffen. Je mag gedurende vier maanden de mis niet meer dienen, ga nu maar heen en zondig nooit meer." Joe komt buiten en zijn vriend Franco vraagt: "Hoeveel heb je gekregen?"
Maar t baasje wordt er niet vrolijker van, we bedoelen het kuilen graven in de tuin ! Als we in Frankrijk iets willen begraven, iets zoals een stuk brood of eten dat we over hebben of niet graag lusten, dan is dat een heuse taak in die keiharde grond met stenen in.
Hier in de Kempische zandgrond is het een makkie om binnen de kortste tijd een kuil te graven waar je je in kan verbergen. En dat hebben we dan gisteren ook gedaan !
Twee diepe kuilen kan het baasje weeral terug dichten. Dat doet hij na eerst te hebben gecontroleerd dat er geen speelgoedjes in zijn achtergebleven. Want het vermoeden is groot dat binnen enkele eeuwen archeologen gaan vermoeden dat hier iets van een kennel geweest is waar een overvloed van hondenspeeltjes te vinden was .
En dan had het baasje nog zo zijn best gedaan om voor ons vertrek alles terug netjes gelijk te leggen en vers graszaad in te zaaien met de hoop dat het zou regenen en het zaad snel zou kiemen. Allemaal ijdele hoop het water zal van de kraan moeten komen en het gelijk leggen zal no eens opnieuw moeten gebeuren .
Wij hebben onze wandeling weeral gemaakt, we hebben het druk gehad, toch zeker Heros want tijdens onze afwezigheid hebben er tal van andere honden hun gebied afgebakend op onze terreinen.
Heros heeft dus de wandeling haast helemaal afgelegd op drie poten, de vierde poot, afwisselend zijn rechter- en dan weer zijn linkerachterpoot stak haast gans de tijd de lucht in. Ze zullen het geweten hebben die andere honden dat we terug in t land zijn.
Het baasje heeft vandaag de wandeling drie maal gedaan, telkens met één van ons omdat m weet dat we zo de eerste dagen nogal enthousiast en snel alles terug op orde (onze orde) willen hebben. En dan kan hij ons niet houden, daar zijn we te sterk voor geworden en dan is er voor hem ook geen wandelplezier mee gemoeid. Netjes alleen is voor beiden nog maar het beste, dan kan het baasje ook nog eens een babbeltje doen met de buren die in hun voortuin de boel aan het verfraaien zijn, het lentegevoel noemen we dat.
Het aanpassen heeft deze keer dus niet lang geduurd, op een uur en half waren we met vereende krachten klaar en weten de buurhonden dat ze terug rekening moeten houden met ons
Einstein staat op een feestje, komt er iemand naar hemtoe. Einstein vraagt: "Wat is jouw IQ?" "250", zegt de persoon. Dus begint Einstein te praten over kwantische natuurkunde, black holes, singulariteiten, ruimte-tijd.
Na een tijdje komt er een ander naar hem toe en Einstein vraagthem ook: "Wat is jouw IQ?" "150", zegt de persoon. Dus begint Einstein te praten over fiscaal recht, ethische conflicten met genetische manipulatie.
Iets later komt er weer iemand naar hem toe. Einstein vraagt: "Wat is jouw IQ? " "100", antwoordt de persoon. Dus begint Einstein te praten over de regering, de lonen en benzineprijzen.
Nog iets later komt er weer iemand naar hem toe. Einstein vraagt :"Wat is jouw IQ ?" "50", antwoordt de persoon. Dus begint Einstein te praten over Big Brother, Blind Date, De Planckaerts,De Pfaffs......
Komt er daarna nog iemand naar hem toe. Einstein vraagt:"Wat is jouw IQ?" "10", antwoordt de persoon. Daarop zegt Einstein hem: En.....? Veel werk bij de flikken?
Na een voorspoedige reis hebben we gisterenavond terug voet/poot op vaderlandse bodem gezet. Bij het oprijden van de A10 snelweg in Poitiers, richting Parijs, dachten de baasjes dat het wel eens heel druk zou worden.
Wij kwamen daar precies in de helft van het vrachtwagenpark van Spanje en Portugal terecht. Het baasje vertelde dat het waarschijnlijk was omdat de luchthavens en voornamelijk die van Orlygesloten was en nu alle aanvoer per vrachtwagen gebeurde.
Toen we Spanje en Portugal achter ons hadden gelaten kon de cruise control op en ging het met tempo 130km/h richting Noorden.We hebben nog een ommetje gemaakt langs onze pa Zeppos en broer Hercule omdat het baasje nog wat moest afleveren bij Peter en Hilde. Wij zijn spijtig genoeg in de auto moeten blijven omdat het baasje de loopsheid van ons moe nog niet helemaal betrouwt . Nu zou een nestje uiteindelijk wel welkom zijn maar op dit moment wat ongelegen, en dan moet het nog van Zeppos komen en zeker niet van Hercule .
Na ons nog een half uur reuze geamuseerd te hebben in de file voor de Kennedytunnel zijn we toch weeral netjes thuisgekomen en ondertussen hebben we ons buikje ook al vol
Gisteren even na elf uur waren we weg, weg van t internet, geen verbinding mogelijk luidde de boodschap op het scherm.
Nu schrikken wij daar al lang niet meer van, zeker hier in Frankrijk toch niet meer waar Orange/Wanadoo meer kuren en streken heeft dan service
Nu waren we de laatste tijd weer best tevreden (onze baas is nogal rap kontent) maar plots krijgen ze het weer, zonder aankondiging begint er dan uiterst rechts op de live box een lampje te flikkeren en dan weet je het wel weer, gedaan , finit, finitos, voor X uren, dagen ?
En dan de morgen daarop sta je op en alles is terug in orde, zonder vmeer en zonder er iets voor te moeten doen.
Vandaag dus weer een rustige dag op t blog. Nu ligt het niet aan Orange /Wanadoo maar aan onze baas zelf. We zijn namelijk vandaag weer king off the road en onderweg naar België. De familie, de vrienden en kennissen organiseren weeral van alles en nog wat en daar willen we bij zijn.
Volgend bericht zal er vanavond hopelijk zijn als Belgcom dan weer niet dezelfde kuren heeft als vorige maal. Maar nu zijn we pessimistisch aan het doen en dat is nu echt onze sterkste kant niet
Eigenlijk moest de titel rotduiven zijn, maar omdat er onder de lezers en kennissen ook duivenliefhebbers zijn hebben we de titel maar wat afgezwakt.
Waarom is het vredessymbool bij onze baas plots een rotduif geworden ? Wel het zit zo..
Al een paar dagen komt er s morgens bij de eerste zonnestralen een duif op onze schouw koerren dat het een lieve lust is (voor de duif toch)Het baasje zegt das een hete die geen vent kan krijgen en die verwoede pogingen doet om er eentje aan de haak te slaan.
Nu is het wel zo dat ons baasje ieder geluk in zijn leven toewenst maaaaar Terwijl die duif zijn/haar liefdeslied zit af te haspelen maken ze zes meter lager wel drie Drenten wakker in hun bench. Zien jullie de bui al hangen ..?
De baas heeft dan vanuit de slaapkamer al eens geroepen Heros, kop dicht en even later G .omme Heros,kop dicht maar ja een jonge Drent die een duif binnen bekbereik vermoed die is niet met enkele woorden kalm te krijgen
Dus kan de baas die tot acht uur wilde blijven liggen, om tien na zeven uit zijn bed om de honden die even voordien nog diep lagen te slapen uit te laten.
Nu horen wij jullie al zeggen, zeven uur is een mooi uur om op te staan, en dat is ook zo. Maar met het vooruitzicht op de zomer, wanneer het om halfvijf begint te klaren is de baas toch van zin ergens een met een geweer achter een verliefde duif aan te gaan, en t zal op dat moment vast en zeker geen kleiduif schieten zijn . Maar tegen die tijd is er misschien al wel een koppeltje gevormd.
Och ja, nog vergeten te vertellen, als die duif dan weg is van de schouw, dan begint de Hop zijn liefdeslied van Youp, Youp,Youpyoup, te zingen. Die zit dan op het dak van de overbuur en daar woont onze maat Harley
Het is haast heiligschennis, dan doen die Hollandse Limburgers hun uiterste best om reclame te maken voor hun Amstelbier met de Amstel Gold Race en dan zit er een Belg in Frankrijk naar die koers op TV te kijken met een Duvel binnen handbereik !
Het was een fijne koers, niet alleen omdat Philippe Gilbert de Belgische meubelen heeft gered maar tussen twee jobkes in de tuin, je even voor het scherm in de zetel laten vallen, met aan elke kant een Drent en daar een frisse Duvel bij, er zijn er meer dan één die daar jaloers op zijn.
We zijn uiteraard niet bij het begin van de uitzending beginnen volgen, maar de laatste vijftig kilometer gebeurt er gewoonlijk nog genoeg om het aangenaam kijken te maken.
En ondertussen hebben we dan ook nog een Belgisch winnaar, we hebben er een hele tijd op moeten wachten en het hing er al een hele tijd aan te komen
Daar hebben we nog een Duvel extra op gedronken ! ! ! Sorry Amstel-boys
Nog 24 uur te leven Bill komt thuis na een bezoek aan zijn huisarts en vertelt zijn vrouw Monica dat de dokter heeft gezegd dat hij nog maar 24 uur te leven heeft. Terwijl hij haar tranen wegveegt, vraagt hij of ze de liefde met hem wil bedrijven. Natuurlijk gaat zij daarmee akkoord en ze hebben zeer gepassioneerde sex Zes uur later vraagt Bill: "Lieveling, nu heb ik nog maar 18 uur te leven, kunnen we niet nog een keertje?" Monica toont begrip en opnieuw bedrijven ze de liefde. Later, toen ze in bed lagen realiseerde Bill zich dat hij nu nog maar 8 uur over had. Hij tikte zijn vrouw op de schouder en vroeg: "Liefje, alsjeblieft nog één keertje voor ik dood ga?" Ze stemde toe en na afloop draaide ze zich om en viel als een blok in slaap. Bill echter, was klaar wakker en luisterde 4 uur lang naar de klok die in zijn hoofd tikte. Hij schudde Monica terug wakker: "Schatje, ik heb nog maar 4 uur te leven, kunnen we?" Monica ging nu woest overeind zitten, wendde zich tot hem en zei: "Luister, ik probeer niet grappig te zijn, maar ik moet morgen vroeg op en jij kunt blijven liggen."
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
