Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-05-2011
De lift
De lift
Een 15-jarige AMISH jongen komt voor de eerste keer in zijn leven samen met zijn vader in een modern winkelcentrum.
Stomverbaasd kijken zij naar alles wat zij zien, en in het bijzonder naar twee blinkende zilveren muren die regelmatig open- en dichtschuiven.
De jongen vroeg: "Vader,wat is dit ? " Waarop de vader heel eerlijk antwoordde: "Zoon, ik heb nooit iets gelijkaardig in mijn leven gezien, ik weet echt niet wat het is".
Terwijl vader en zoon met open mond naar de zilveren muur stonden te kijken, komt een oude, dikke dame in een rolstoel aangereden en drukt op een knopje. De muur gaat open, en de dame rijdt met haar rolstoel in een klein kamertje waarna de muur zich weer sluit.
Stomverbaasd kijken de jongen en zijn vader naar de kleine cijfertjes boven de muren, die één voor één oplichten, tot het laatste cijfertje bereikt is. Daarna beginnen zij in omgekeerde volgorde terug te branden.
Uiteindelijk gaan de muren terug open en een prachtige, rondborstige blondine komt uit het kleine kamertje tevoorschijn.
Waarop de vader, zonder zijn blik van het prachtige schepsel af te wenden, zachtjes tegen zijn zoon fluistert:
Bij de dagelijkse wandeling door het gehucht heeft ons trio de draad van vorig jaar terug opgenomen. De sport graanjumpen staat weer hoog op de favorietenlijst !
Van het moment dat de poort open gaat spurten Belle, Hera en Heros als een kieken zonder kop de straat door, om op het eind van de straat in de velden het graan in te duiken.
Als ze gewoon lopen kunnen ze niet boven de gewassen uitkijken en moeten ze dus gans de tijd blijven springen om zich te kunnen oriënteren. Het is in elk geval een koddig zicht telkens op een andere plaats zon Drentenkop met flaporen boven het graan te zien uitkomen.
Af en toe zie je nog eens het witte staartpuntje boven het graan en als dat plots stil houd dan trekken er nog twee staartpuntjes naartoe. Dan heeft de eerste weer een muizenholletje of iets dergelijks ontdekt en is dadelijk de verenigde graafwerken Belle & co ter plaatse om veranderingswerken uit te voeren.
Daar is het hoofdbestuur dan weer niet blij mee want dan trappen ze het graan er rond plat en ze mogen geen schade aan de gewassen toebrengen. Wat niet van U is mag je niet beschadigen zeggen de bazen !
Ondertussen jagen ze ook de vogels op die hun maaltijd bijeen zoeken in het graan. Dan durven ze wel eens heel ver te gaan maar dan moeten ze ook de ganse tijd springen om terug te geraken bij de baasjes !
Maar ze staat wel even veel op het Drentenforum als de Belgische en Hollandse prinsessen in de boekskes.
Daar waar ons trio, Kiki en Kiet hun eigen succesvolle blog hebben, heeft Kyra-Belle, voor Gonda gewoon Kyra, haar eigen plaats op het Nederlandse Drentenforum gevonden. En ze doet dat prima daar. Veel lezers aan de commentaren te zien, dus geniet de pruts van negen weken oud heel veel aandacht. Dat is ook niet moeilijk te begrijpen als je de mooie fotos ziet die Gonda van haar troetel maakt en plaatst.
Voor hen die hier lezer zijn en nog niet actief op het forum:http://drentschepatrijs.messageboard.nl/portal.php,even inloggen en voorstellen, en je kan zelf reageren op wat de Drentengekken vertellen !
Hieronder enkele voorbeelden van fotos waar Kyra half Nederland en België mee probeert te verleiden. Ze zijn heel recent en gepikt van het Drentenforum.
De nachten zijn bewolkt en dus koelt het s nachts niet zo sterk meer af, dat maakt de ochtenden niet zo fris als vorige week. Voor ons ideaal om al vanaf s morgens in de tuin te gaan ravotten.
Het baasje volgt dan met zijn kodakske om af en toe mooie fotos van ons te schieten. Zo ook deze morgen. We hadden het weer druk volgens het baasje en ons moe heeft de jongskes weer moeten intomen.
Ook wanneer de vuilkar passeerde was t kot te klein, dat moeten ze volgens ons in t volgend dorp gehoord hebben dat kabaal dat we tegen die vrachtwagen hebben gemaakt. De man die achterop de vrachtwagen stond kon er eens mee lachen. Die zal het allemaal wel meermaals meemaken zulke ontvangstcomitees
Ondertussen hebben we onze strategische positie terug ingenomen. De picknick tafel is daar een uitgesproken uitkijkpost voor. Alles hebben ze onder controle die Hera en Heros. Niets dat die twee ontgaat in de tuin en op straat
En dan vragen de mensen zich af of een Drent ook waaks is ? Meten ze hier eens komen kijken en horen !
We zijn het al gewoon, elke rit naar Frankrijk zijn we wel iets vergeten. Voor de vraag zou ik het strijkijzer wel hebben uitgetrokken komt het antwoord heb je de brand verzekering betaald? Daar zijn we ooit voor teruggedraaid, we waren wel nog maar in Zoersel maar toch... Het resultaat mag je raden. Het strijkijzer stond zelfs koud in de kast !
Nu zijn we weer iets vergeten, iets dat de eerste dagen niet is opgevallen wegens te druk. Ayla, Jondalar en gans de préhistorie liggen nog klaar om mee te nemen op het salontafel in Vosselaar.
Gisteren wou het baasje aan hoofdstuk drie beginnen maar boek vijf en zes, die gereed lagen zijn hier niet te vinden ! Glad vergeten, t baasje kan ook niet herinneren dat hij de boeken ergens heeft ingepakt.
Het vrouwtje die trekt het zich niet aan, die gaat naar de boekenkast en haalt daar één van de oude Aspes uit. Ons baasje zegt dan, die heb je al gelezen, en het antwoord is dan steevast ik weet aan t eind van zon boek al niet meer hoe het allemaal begonnen is Dat is volgens het baasje nog goedkoper dan de bibliotheek, zo hoef je maar één boek te kopen om bezig te blijven !
Spijtig maar Ayla en Jondalar zullen nog anderhalve week moeten wachten om hun avonturen en belevenissen te vertellen. Ondertussen denken we er aan, hier zon 130 km naar het westen op Ile d Oleron, zit nog een Belg in de aardkinderen te lezen. Het is Jean Pierre die bij ons boek drie en vier heeft meegenomen, als hij ze ook niet vergeten is in Budingen
Toen we twaalf jaar geleden ons boerderijtje in de Charente kochten was het nog winter en dus was alles wat planten betrof in onze ogen dood. Ons hoofdbestuur is nu niet bepaald in de agrarische sector opgegroeid.
Maar in de lente, als alles weer in het groen kwam bleek dat we een prachtige tuin met veel rozen er bij gekocht hadden. Sommige struiken hebben we toevallig ontdekt omdat ze overwoekerd waren door klimop, forsythia en andere woekeraars. Maar steeds kwamen er gezonde mooie planten te voorschijn.
t Vrouwtje heeft zich er over ontfermd en er zijn ondertussen verschillende andere variëteiten bijgekomen. Verschillende rozenstruiken zijn geschenken van vrienden die hier te gast waren. Dat geeft ons de mogelijkheid van in het langslopen te denken, dag Annemie, dag Hans, nog eens dag andere Annemie, dag Ute, en nog vele andere. Zo blijven fijne herinneringen levend door mooie bloemen. Fijn toch
Om rozenliefhebster Anita nog even te plezieren hier nog enkele fotos van rozen waar we elke dag tientallen keren langslopen.
Bij het doorbladeren van de krant Charente Libre vinden we op bladzijde 4 een foto van de man die ons baasje mon Belge préféré noemt.
René Patin komt in de krant omdat hij een groot en rechtvaardig hart heeft. Hij is zo bescheiden dat wij zelf niet wisten dat hij le président is van de vereniging van de Charentaise afdeling die kinderen uit de streek van Tsjernobil naar hier haalt voor een deugddoende gezonde vakantie.
Twaalf jaar kennen we René, van dag twee nadat we hier in La Magdeleine in ons huis waren ingetrokken. En nooit vanzeleve vergeten mijn maat Fred en ik de eerste woorden die hij tot ons richtte Ah Belgen, zijn jullie verdwaald?en dat terwijl we in zijn Bar Tabac/ restaurant een pintje kwamen drinken.
Die avond hebben we bij hem en zijn vrouw Nicole de eerste maal van ontelbare veel malen gegeten. Lekker gegeten, en heel veel mensen die ooit bij ons te gast waren kunnen dat getuigen. Op ons blog staat een bericht op datum van 15.03.2008 waarbij hij ons en de vrienden bediend tijdens de oudejaarsnacht. Nicole kookte dan de pannen van het dak en hij diende op, als iedereen bediend was schoven ze zelf mee aan tafel. Eén grote vriendenboel was het, verbroedering tussen Belgen en Fransen, met af en toe een Engels koppel erbij.
Twee jaar geleden hebben ze het restaurant gesloten. René had goed tien jaar geleden een zwaar motorongeluk gehad en sindsdien is hij een krakende wagen. Het opdienen was er niet te veel aan maar wel de dwang van het te moeten doen, hij is inmiddels ook de zeventig al gepasseerd.
Vorig jaar is hij hier samen met Katia, het meisje op de foto hier jonge scheuten komen afsnijden van uit België geïmporteerde bomen. Om bij hem in de tuin deze stekken te grefferen op een andere onderstam. Ook een hobby van hem.
Overigens spreekt hij vloeiend Russisch. Reden waarschijnlijk waarom ze hem voorzitter van de vereniging hebben gemaakt.
Als we van de week een pint gaan drinken in Bar/Tabac le Poivrier gaan we hem toch wel eens vragen of dat vriendelijke meisje Katia ook dit jaar weer te gast is bij hen in Villiers le Roux, buurgemeente van La Magdeleine.
het stilzwijgen bij het avondeten en verkondigt heel ernstig: 'Ik ben geen maagd meer' . Na deze woorden valt een onheilspellende stilte in huis. Dan herneemt vader zich, en brult naar moeder : 'Martha, gij hebt schuld hieraan! Gij zijt een hoer! Gij kleedt u altijd zo frivool en sletterig en ge doet de mannen altijd hun ogen verdraaien en fluiten! Bovendien gedraagt ge u verrekte obsceen waar onze dochter bij is!' Naar de oudere dochter van 20 roept vader: 'En jij, jij hebt ook schuld. Je bent net zo'n hoer! Je neukt met eender welke kerel op onze sofa als wij uitgaan! En dit voor de ogen van onze kleine dochter. Enkele dagen geleden heb ik nog spermavlekken op mijn slaapkussen gevonden! En je moet niet denken dat ik niet weet dat je een vibrator in je nachtkastje hebt, verdomme! Vuile slet!' Waarop de moeder kwaad naar vader roept: 'Hou jij maar je mond verdomme! Juist jij moet je opwinden. Je geeft verdomme de helft van je loon uit aan de hoeren, je toert rond in de rosse buurt met ons kleine meisje op de achterbank. En sinds we kabeltelevisie hebben kijk je de hele tijd naar de pornofilms, zelfs waar ons kleintje bij is. Om nog maar te zwijgen van die trut van een secretaresse van je, die je regelmatig pijpt en er maar niet genoeg van schijnt te krijgen om door jou platgeneukt te worden en je regelmatig met zo'n verdomde engelstemmetje opbelt en dan zelfs met ons dochtertje spreekt!' De geshockeerde en vertwijfelde moeder wendt zich tot de kleine dochter en vraagt: 'Maar mijn schatje toch, hoe is het gebeurd? Was het anaal of vaginaal? Ben je verkracht geworden of heeft een medeleerling je geneukt?' Niet begrijpend kijkt het kleintje haar met grote ogen aan en zegt:
'Maar nee mammie. De juffrouw heeft mijn rol in het kerststuk veranderd. Ik ben geen 'Maagd' meer maar een herderinnetje.'
Vannacht hadden wij hier een onweer boven het noorden van de Charente. Hoewel er geen bliksem te zien was waren de donderslagen niet van de poes. Toen het baasje wakker schoot van de eerste knal was het eerste wat hij dacht gaan de pupjes niet te hard schrikken!
Toch raar dat die puppys zo in je onderbewustzijn aanwezig blijven. De laatste die vertrokken zijn bij ons, zijn morgen ook alweer een week bij hun nieuwe baasjes en toch schrikt onze baas wakker van pupjes die zich achthonderd kilometer verder bevinden !
We krijgen trouwens van verschillende eigenaars fijne berichten over hun pupjes. Van Kiet en Kiki hoeven we niet veel berichten te ontvangen, die hebben hun eigen blog en laten hun baasjes honderduit vertellen over hun belevenissen. Zo hebben beide in een week haast één kilo aan gewicht gewonnen. Wat gaan ze snel groot zijn die pups van ons.
Verschillende andere eigenaars meldden ons het wel en wee van hun hondjes. Kyra-Belle en Kibbels hadden een veel voorkomende kwaal bij puppy teefjes. Zij zijn naar de dieren arts geweest om antibiotica voor een licht blaasontsteking. Het is fijn dat de eigenaars makkelijk communiceren, wijzelf en nog bevriende fokkers zoals Roswitha van Drentenpassie kunnen meestal wel raadgevingen geven in de goede richting. Het is aan de eigenaars om gewoon een signaal te geven.
En dan zijn er ook nog de vrolijke berichten , (voor ons toch) van de kuilen gravende pup (?) van de aan de leiband lopende pup en de capriolen daar rond, van de eetgewoontes en de plantrekkerij van die kleine mormeltjes, om enkel de heel lekkere zaken uit de eetkom op te eten en de rest te negeren. Denk er om eigenaars, ze zijn slimmer dan je denkt en ze draaien je rond hun vinger voor je het weet ! ! !
Dat was de laatste puppy up date voor het moment, de hemel is terug blauw, de zon schijnt terug in de Charente en binnen enkele uurtjes, na het boodschappen doen, kunnen we verder in de tuin werken. Alles is terug opgefrist van de buien van vannacht en we gaan er met frisse moed terug tegenaan.
Dat is wat het hoofdbestuur vandaag gedaan heeft, een tandje bij gestoken, naar een hogere versnelling geschakeld in hun werk in de tuin.
Terwijl het baasje inde tuin met de zitmaaier de Savanne van La Magdeleine plat legdeen afvoerde richting composthoop, was het vrouwtje het onkruid op de koer aan het uitroeien.
Beiden hebben er een volle dagtaak aan gehad. Voor beiden telt echter ook hetzelfde resultaat de helft is gedaan en morgen wacht nog zon dag. Terwijl het baasje bezig is met hondshoog gras heeft het vrouwtje haar handen vol met het kleefkruid dat dit jaar uitermate goed gelukt is. Overal kan je het tussen vinden en wanneer het ussen de rozenstruiken groeit is het zelfs een stekelige en pijnlijke bedoening.
Morgen dus een nieuwe dag met dezelfde bezigheden en dan na het weekend kunne de baasjes zich gaan bezighouden met de groententuin. Van Louis, van de moppen, heeft het baasje tomatenplanten meegekregen van zaadjes die het baasje geleverd had van tomate Russe, een tomatensoort waarvan de vruchten geweldig groot kunnen worden en die ookheel lekker zijn. Deze tomaten zijn eerder zoet dan de gekochte tomaten die wel eens zuur kunnen zijn. Ze hebben weinig zaadjes en heel veel vruchtvlees. De baasjes verheugenzich al op eigen gewonnen volle grond tomaten !
Ook de boontjes kunnen al gezaaid worden. De klimhekken staan nog steeds in de tuin en omdat het baasje daar in februari duchtig heeft gespoten tegen onkruid ligt de grond al haast klaar om te zaaien !
Nog even en we kunnen beginnen toeristen. Ditmaal betekend dat op bezoek gaan op Ile d Oleron waar ons Hadise en Jago op vakantie zijn met hun baasjes. Uiteraard brengen zij ons dan een tegenbezoek. Dan kunnen we nog eens goed ravotten met familie hier in de opgekuiste tuin !
Drie oudjes zien mekaar terug na lange jaren: Wat doe jij sinds je op pensioen bent? De eerste zegt : ik fotografeer. De tweede zegt : ik tuinier. De derde zegt : ik doe opsporingswerk... Ah! en in wat ? Iedere dag zoek ik mijn bril, mijn wandelstok, mijn valse tanden, mijn sleutels....
Twee:
Een oud vrouwtje vraagt aan haar zoon :
Hoe noemt die nu weer, die knappe jonge Duitser die me volledig zot maakt ????
Ergens zijn we net als William vandaag, die weet ook wat te doen vandaag. Maar dan zal de vergelijking wel ophouden denken we.
Na een uitstekende nacht, het baasje vertelt dat hij niemand gehoord heeft, (al de anderen hebben ons baasje WEL gehoord), zijn we eens even gaan rondkijken hoe het hier gesteld is.
In huis valt het allemaal nogal mee, daar is t vrouwtje ijverig bezig de bagage uit te pakken. De winterkleding moet opzij en plaats maken voor de zomerspulletjes. Ook het eten voor ons en de snoeperijen moet zijn plaats krijgen in de kast anders gaat het vrije bediening worden, self service hebben we dat ook al horen noemen, maar daar is het hoofdbestuur niet gek van blijkbaar.
In de tuin is het werk niet te overzien ! ! ! En dat is zacht uitgedrukt volgens onze baas. Onze Husq zal wel drie maaibeurten nodig hebben vooraleer het resultaat acceptabel is voor onze baas. Het is hier blijkbaar toch niet zo droog geweest als in België want wij kunnen verstoppertje spelen in het hoge gras als we gaan liggen.
Gaan liggen is er niet bij als je Heros bezig ziet. Die heeft het zot in zijn lijf. Die vloert zowel Hera als Belle met zijn zot spel. Ook het baasje is al moeten opzij springen omdat hij anders ook tegen de vlakte was gegaan. 37 Kilo achteraan tegen je benen krijgen die in volle vaart komt aanstormen . Daar heb je betonnen pilaren voor nodig om recht te blijven !
Wat echt meevalt zijn de bloeiende rozen. Die staan op dit moment prachtig. We hebben dan ook wel zon twintig verschillende soorten staan, wat een prachtig beeld geeft en een verrukkelijke geur.
Ja, voor William is alles netjes uitgestippeld vandaag, voor ons niet wij moeten zelf onze keuze maken WAAR we eerst aan beginnen !
Na een voortreffelijke rit zijn we rond half negen hier in La Magdeleine aangekomen. Acht uren hebben we over de achthonderd kilometer gedaan.
Het ging vlot, Parijs hebben we gerond in drie kwartier. Vermits op de meest onmogelijk uur Parijs naderden besloot het baasje Parijs nog eens te passeren langs de Westkant. Dat wil zeggen, naast het stade de France langs naar de porte de la Chapelle en dan de périférique tot aan de porte St Cloud en dan richting Boulogne Billancourt.
Het baasje gaat graag langs daar, volgens zijn eigen zeggen heeft m dan meer het gevoel in Parijs te zijn geweest en dat is ook zo. De lange Boulevard vanaf de périférique tot aan Boulonge is echt Parijs, met alles er op en aan.
We hebben dan iets na Orléans de bak nog eens gevuld (te Mer, waar geen zee te zien is) en daar konen we nog eens een plas maken en drinken. Daarna ging de cruis control terug op 130 richting Charente.
Terwijl het vrouwtje aan de slag ging in de keuken, begon het baasje de aanhanger te lossen. Onze benches lagen daar nog op omdat die van dienst geweest zijn om de pupjes bench training te geven. En we moeten vannacht toch kunnen slapen naar behoren zegt het baasje.
De tuin hebben we al gaan verkennen en het lijkt wel een Afrikaanse Savanne na het regenseizoen. Dat wil zeggen, het gras zal in een paar keer moeten afgereden worden. Daar kan zelfs een Husqvarna zitmaaier niet tegenop !
Morgenvroeg zien we wel of we het baasje er mee kunnen helpen !
Het vertrek naar Frankrijk gaat gebeuren zoals steeds, weg goede voornemens van nu eens VROEG te vertrekken. Elke maal komen er wel onvoorziene omstandigheden om de hoek kijken . Vroeger als gepland is het ons in al die jaren niet gelukt. Deze maal was meer dan anders wegens drie maanden geleden en de puppysituatie waar we echter ook van genoten hebben, een mens kan niet alles hebben in het leven zullen we maar denken .
Maar ja waar malen we om, als we aankomen is het bed gedekt en kunnen we als het moet zo onder de lakens, niet zeuren dus.
Hopelijk hebben we ginds vanaf het eerste moment terug toegang tot het www en kunnen we de binnengekomen berichten beantwoorden, en ons verslag van de reis op het blog zetten.
Straks meer nieuws, dan vanuit La Magdeleine, het dorpje in de Charente waar het straks weer heel wat minder rustig gaat wanneer we met zn drietjes gaan bepalen hoe wij gans de toestand zien !
Voor het hoofdbestuur moet er niet zo veel voorbereid worden maar het zijn de Drenten die niet willen meehelpen. Tegenwerken doen ze ook niet maar op de dag voor je vertrek lopen ze meer voor de voeten dan anders. Ze merken het immers beter dan wie ook dat het dekzeil een keer meer van de aanhangwagen gaat om er weer wat bij op te laden.
Er moesten ook nog wat leidingen en koppelstukken gehaald worden voor de zwembadverwarming en het sproeisysteem van de potager ofte groententuin. Dat alles en dan ook nog de jachthonden opleiding met ons Hera maakte het een vermoeiende dag.
Ons kleintje deed het vanavond ronduit schitterend. Ze is zonder overtrekken driemaal de vijver overgezwommen. Nu had ze al wel gezwommen in de Charente (de rivier) maar dat was ook alweer meer dan een jaar geleden. Nu was het van de kant dierct in t diep en ze deed het voortreffelijk ! ! ! Ook het volgen aan de voet en het achten lopen doet ze alsof ze nooit niets anders heeft gedaan. Ook het volledig los volgen gaat comme il faut. Onze baas is nog geen klein beetje fier, apetrots is hij op zn kleine meid. Nooit zon slim hondje gehad als zijn Heratje zegt m. En zij laat zich de knuffels goed welgevallen als ze weer eens iets goed gedaan heeft. Alleen dat zit en blijf wil er maar niet echt goed uitkomen, dat is het enige minpunt
En morgen zijn we pleite Dag pupjes bij jullie fijne baasjes, dag andere hondjes van de jachtopleiding, dag buren en familie na lange drie maanden zijn we terug weg naar huis, het huis op 800 km van huis, (het andere in Vosselaar)
Gisteren heeft het blog de 190.000° page view gekend, wij noemen dat gemakshalve bezoekers gehad. Klinkt niet zo artificieel en wat gemoedelijker.
Er zijn dan ook 20.000 bezoekers geteld de laatste acht weken, de puppyweken zeg maar. Zoals we al schreven de dag van de geboorte van de pups kenden we een nooit geziene piek bezoekers van 1340 views op één dag.
Zulke cijfers gaan we niet pogen te herhalen want die krijg je enkel bij uitzonderlijke gebeurtenissen. Die hebben we de laatste tijd gehad, en dan nog wel plezierige toppen nog wel ! Vermits dat er dit jaar zeker geen plezierige top zoals een geboorte voorzien is, zelfs niet dadelijk gewenst, kunnen het alleen maar minder vrolijke zaken zijn en die motte we niet.
We kunnen vandaag wel een prettig feit vermelden Het is de 27° van de maand, en dus worden onze pups vandaag 2 maanden oud. Proficiat dus aan(in volgorde van geboorte) Kibbels, Kwispel, Kiki,Kyra-Belle, Kona, Kato, Kiet, Koda, en Kyra-luna. Hun katekwaad en belevenissen gaan ons in no time naar de 200.000 bezoekers brengen.
Dat de blogs over Drenten het goed doen blijkt uit de bezoekers cijfers van het blog Kieter-Wieter. Dat blog van Jef en Fien, van onze Kiet, haalt als nieuwkomer sinds 23.04., in drie dagen dus haast 700 bezoekers, en heeft dadelijk positie drie ingenomen in de categorie Huisdieren op Bloggen.be. Das ook nen dikke proficiat waard. Elk moment van de vrije tijd spelen met de pup en dan na, en zelfs voor, schooltijd schrijven aan de belevenissen ten huize Jacobs. Fijn om lezen dat is het in elk geval.
Hieronder enkele deeltjes uit reacties van de nieuwe pupeigenaars in verband met het aan de lijn lopen van hun pupje. We vinden het erg fijn zulke reacties te ontvangen en ook kunnen andere Drentenliefhebbers er iets van opsteken.
Ook van Kiet kan je de dagelijkse belevenissen lezen, daar noteren Jef en Fien al de belevenissen van hun lieve deugniet. http://www.bloggen.be/kieter_wieter/
Hier de reacties in onze mailbox:
Gisteren ben ik met haar gaan wandelen (Kato op de arm tot ze 12 weken is, erg lange wandelingen worden dat dus niet), ze vond het precies geweldig: al die nieuwe dingen zien, horen, ruiken. Van de auto's die voorbijreden schrok ze een beetje, maar dat is eigenlijk geen slechte reactie. Op onze oprit heb ik ze neergezet, en net zoals Kikki liep ook Kato zonder protest mooi mee aan het lijntje. Dat heb ik wel eens anders geweten: Baukis krijste als een varken dat gekeeld werd, de eerste keren dat ik haar een lijband aandeed. Ik denk dat die bandjes inderdaad een goed idee waren.
Reaktie van Sybille van Kato
Ook het meelopen aan de lijn ging zeer goed. Ze af en toe moeten lokken met een snoepje, of door een beetje gek te doen zodat ze je gingen volgen. Maar uiteindelijk hebben ze alle dagen netjes met ons een aantal rondjes gelopen zonder al teveel moeite. Verder ziet het er naar uit dat ze de lijn geen enkel probleem vinden, en hebben ze nog geen nijgingen gehad om hier tijdens het lopen aan te gaan "knagen".
Reaktie van Wesley van Kody
Verder hebben we gisteren 4 keer een wandelingetje met haar gemaakt en de laatste 3 keer heeft ze dan ook netjes gepoept tijdens de wandeling.
Reaktie van Gonda vanKyra-Belle
Ongelofelijk hoe snel Kiki al door had dat Marian haar nieuwe vrouwtje was (ze had ook naar mij kunnen lopen !), bij de eerste stop volgde ze Marian keurig aan het lijntje. Het is een hondje met veel zelfvertrouwen, ze overwint haar angst voor nieuwe dingen heel snel! De drempel bij de voordeur was bijvoorbeeld heel eng om overheen te stappen, maar ze volgde Jarno al snel, het ging prima!
Wat bedoelt was als herkenningsteken voor de pupjes en om ze voor ieder herkenbaar te maken op het blog heeft een hééél prettig bij effect !
De pupjes die bij ons zo een kleurig halsbandje hebben gekregen tijdens hun derde week die lopen vanaf het eerste moment dat ze een leibandje aankrijgen mooi mee met de baasjes.
Wijzelf hadden dat nooit zo ingeschat maar het is nu al door vier nieuwe eigenaars gemeld. De pupjes trippelen zonder protesteren mee met hen !
Dat is bij ons ooit anders geweest. Met het H-nestje van Heros en Hera hebben wij daar verschillende dagen mee bezig geweest in La Magdeleine en bij geen enkele pup toen een bevredigend resultaat behaald. Wij hebben de bandjes aangekocht bij de Jachthondenwinkel Hunter & co te Goirle in NL ze kosten daar 7,99
Het was niet alleen mooi om te zien al die pupjes met hun verschillende kleurige halsbandjes het verlicht het werk van het aan de leiband lopen met 100%. Doen dus die halsbandjes , de pupkopers gaan je er dankbaar voor zijn ! ! !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
