Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
24-06-2011
Cyclische redundantie
Cyclische redundantie
Ongetwijfeld hebben jullie dit probleem
ook al gehad : " Je start een programma op je computer en om één of andere
reden draait je pc in deknoop. Je zit met een loop ofte cyclische redundantie !
Maar wat betekent dat eigenlijk ? Wel, hier is een simpel voorbeeld om u te
verklaren wat cyclische redundantie precies inhoudt.
De directeur van een maatschappij roept zijn secretaresse bij zich en zegt haar
:
Vanessa, ik ga een weekje naar Rome
voor een seminarie en ik wil dat je meegaat. t Is een buitenkans voor jou om
de internationale top van demaatschappij te ontmoeten en onze partners te leren
kennen Gelieve dus de nodige voorbereidingen te treffen.
Vanessa, de secretaresse, belt meteen haar man op en meldt hem :
Filip, schatje, ik moet een weekje met de directeur naar Rome voor een
seminarie. We gaan elkaar volgende week moeten missen liefste
Filip belt meteen naar zijn maîtresse met de boodschap :Florence, mijn
liefste, de toverkol vertrekt een week naar het buitenland !
We gaan de hele volgende week lekker samen kunnen doorbrengen, Ik kijk er al
naar uit !
De maîtresse, Florence, belt meteen naar de student waaraan ze bijlessen
wiskunde geeft :
Manu, k heb veel te veel werk volgende week, we gaan je bijlessen een week
moeten overslaan. Je hebt een weekje vrij !
Manu belt daarop naar zijn grootvader :Opa, mijn bijlessen van volgende week
zijn uitgesteld. Mijn prof, Florence, heeft veel te veel werk. We kunnen
eindelijk samen gaan vissen !
De grootvader, die eigenlijk de directeur is in dit verhaal, roept zijn
secretaresse Vanessa in zijn bureau en meldt haar :Vanessa, je mag de
voorbereidingen voor dat seminarie afgelasten. Ik heb de kans om met mijn
kleinzoon te gaan vissen, en ik zie hem al zo weinig ! We zullen wel voor het
volgende seminarie inschrijven. Je mag alle reserveringen voor hotel, vliegtuig
enz annuleren.
Vanessa belt dus naar haar man :Filip, die halve gare directeur heeft weer een
wispelturige bui, hij heeft net de Romereis geannuleerd. Ik zal dus toch
gezellig thuis zijn !
Dus belt Filip naar zijn maîtresse Florence :Lieveling, het spijt me, we
zullen de volgende week dan toch niet samen kunnen doorbrengen. Die Romereis
van mijn tang van een wederhelft is
geannuleerd !
Waarna Florence weer naar haar leerling belt :Manu, luister eens, ik heb mijn
agenda kunnen herschikken. Zo kunnen de bijlessen volgende week toch doorgaan
als gebruikelijk.
Manu belt dat door aan zijn opa :Opa, die feeks van een professor komt me net
te melden dat de bijlessen toch zullen doorgaan ! Het spijt me, maar onze
plannen om te vissen kunnen
niet doorgaan.
Waarop opa directeur zijn Vanessa binnenroept : Mijn kleinzoon Manu meldt me
net dat hij de volgende week niet vrij is : hij heeft dan toch bijles. Je kan
de voorbereiding van de reis dus hernemen : we kunnen naar Rome !
Dat is nu wat cyclische redundantie is, oftewel een software loop !!
En dan hebben we het over de Metacam
die Hera s morgens te slikken krijgt.
Dat slikken op zich is hier ten huize geen probleem. Met iets er bij schuift
alles binnen alsof ze aan de kaviaar zijn, zowel bij Hera als bij Belle of
Heros.
Onze kleine meid vaart wel bij het
medicijn. Ze is rustig en ze krijgt steun uit een wel zeer onverwachte hoek.
Heros die zijn speelmakker in haar bench ziet liggen (met het deurtje open)
legt zich in zijn bench die er vlak naast staat. Het grootste deel van de dag liggen
ze dan rug tegen rug of snuit naar snuit te pitten.
Ook deze morgen ging het uitlaten
pico bello, het is alsof die Heros begrip heeft voor zijn zus en ze echt spaart
in haar bewegingen.
Ook Belle heeft meer oog voor Hera en
zon vier , vijf maal per dag ligt ze Hera te likken en proper te houden. Het
lijkt wel zo dat Belle en Heros de taak van het hoofdbestuur voor het grootse
deel heeft overgenomen wat de zorg voor Hera betreft .
Maar dat zal wel wishfull thinking
van onze baas zijn vermoeden we
Belle & co
Ze kan gaan en staan waar ze wil, maar verkiest dit...
Metacam voor Hera, Viacutan voor de vacht van "ons moe"
Toch maar even kauwen, je kan toch niet altijd slapen ...
Vanuit Arnhem in Nederland, je weet
wel, die stad waar er een brug te ver ligt(althans in WO II) bereikt ons een
bericht van Marian.
Marian is moderator van het Drentenforum
en eigenares van een lieftallig pupje die normaal zou moeten luisteren naar de
naam Kiki.
Die Kiki is onze Kiki die hier in
Vosselaar als lieftallig bolletje wol het nest verlaten heeft. Nu blijkt die
Kiki een dubbelleven te leiden, soms is het zo n transformer, en dan even
later is het weer de gewone Kiki.
Het moment dat ze zich heeft
omgevormd is het een slijk- en zandduivelin die niets meer uitzicht heeft van
een lieftallig Drentje ! We willen je maar verwittigen dat het monstertje helemaal
niet kwaadaardig is. Ze is alleen maar afschrikwekkend vuil en haast
onherkenbaar. We geven hier dan toch maar de fotos mee voor alle
duidelijkheid.
Dokter Nelly heeft onze kleine rust
voorgeschreven, ze heeft te maken met een heel lichte vorm van Hernia. Rust en
Metacam dat is de behandeling.
Metacam is geen probleem dat kan in
verschillende groottes aangekocht worden. Maar die rust daar zal op moeten
gelet worden. Nelly legt ze platte rust voor in de bench, nu is dat toevallig
geen probleem, daar trekt ze zelf naartoe als het haar zelf belieft.De bench is
hier geen straf.
Wel toevallig dat we het er gisteren
nog over hadden op deze plaats. Het probleem stelt zich s morgens wanneer Hera
en Heros samen worden uitgelaten voor hun ochtendplas. Op die momenten gebeurt
het wel eens dat ze struis door spelen en dat het er wel eens wat hard aan toe
gaat met het rondcrossen en achter elkaar aan hangen in de tuin. Daar zal het
hoofdbestuur strenger op moeten toezien.
De dagelijkse wandeling moet voor
Hera ook aangelijnd gebeuren, dit om te vermijden dat ze nog maar eens over de
toelaatbare limiet van inspanning zou gaan. Denkbeeldig is dat niet,
waarschijnlijk wel !
Resulaat van ons bezoek aan de
dierenkliniek en dr. Nelly: rust houden, geen verdere behandeling buiten het
rustig houden van ons woelwater nummer 1 met voorsprong. De laatste
jachttraining van volgende week zal dus ook niet doorgaan voor onze kleine meid
en Heros zal nog eens interim vervanger mogen zijn. Tegen dan hebben we in elk
geval het zwemmen (met de poten van de grond) gaan oefenen in de hier naburige E3 vijver.
Ook Belle was mee naar dr. Nelly. Bij
Belle was de diagnose van Nelly hetzelfde als die van het baasje, storing in de
hormonenhuishouding na nestje van 9. Komt in orde zonder al te veel poespas .
Waar de baasjes wel van schrokken, Belle weegt 30 kilo en daar mag gerust wat
af. Eerst volgende maatregel, geen Chappi voorlopig bij in de eetkom, maar
terug boontjes op het menu. Dat gaan we bij alle drie toepassen want Heros met
zijn 37 kg en Hera met haar 27 kg, kunnen ook best wat gewicht kwijtspelen.
Dit bericht moest
gisterenavond nog geplaatst worden maar het is er niet meer van gekomen van het
te plaatsen, straks meer nieuws van bij dr.Nelly.
Voor Hera is de laatste les
figuurlijk in het water gevallen. Door zich te kwetsen vorige week, het baasje
denkt aan een verrekking of erger Hernia, heeft het baasje haar niet meegenomen
op training. Het gaat volgens hem niet op van voor morgenvroeg een afspraak te
hebben bij dr. Nelly, en dan de avond daarvoor dummys te gaan apporteren en in
vijvers te duiken.
Daarom is vanavond Heros maar gaan
plaatsvervanger spelen. Dat kan dus niet zomaar wanneer je de voorgaande lessen
niet hebt gevolgd. Dat wist het baasje wel maar hij had Heros een swillen laten
zwemmen in de vijvers aldaar. Het was zoals gewoonlijk bij Heros, met volle
goesting en durf, tot zijn voeten geen grond meer raakten !
Het baasje heeft zich dan maar nuttig
gemaakt met het nemen van fotos van hondjes en baasjes die deelnamen aan de
lessen. Spijtig was wel dat er verschillende deelnemers al op verlof waren
vertrokken en dus de nles en de fotos nemen gemist hebben
Nog maar eens een pleidooi houden
voor het gebruik van een bench, daar heeft het baasje niet echt zin in, maar
hoe het er hier gisteren aan toe ging met de bench wil m toch wel even
vertellen.
Gisterenavond na thuiskomst uit la
douce was het baasje zijn post uit de mailbox aan het doornemen.De benches van Heros en Hera staan vlakbij
aan het raam vlak bij de plaats waar t baasje aan de laptop bezig is.
Met het nodige gezeur begint Hera met
haar poot aan het gesloten deurtje van de bench te peuteren en poogt ze om het
deurtje open te krijgen. Het baasje die haar stuntelig bezig ziet opent voor
haar het deurtje en schikt het kussen en het overtrek lakentje zodat alles
terug netjes ligt.
Dat zint madam niet echt, zij moest
dadelijk in de bench kunnen ! Kuren verkopen, zeuren, blaffen, springen, komen
likken, gans het repertoire van kuren hebben we gezien.
Wanneer t baasje klaar was met de
bench, op zn knieën en half in de bench (er zijn makkelijker en fraaiere
posities voor baasjes)kon ze niet snel genoeg in haar bench liggen. Nog even alles
op één hoop krabben, (daar ging het baasje zijn werk) en ons juffertje was
tevreden. Ze is enkel nog vlak voor het slapengaan even buiten geweest voor een
plas maar voor de rest van de avond hebben we haar niet meer gezien.
Dit om maar even aan te tonen dat de
honden de bench helemaal niet zien als een straf en dat het helemaal niet zielig
is. Voor hen is het hun veilige hol, waar ze zich goed voelen !
Als je het niet kent kan het
plezierig zijn maar wij kennen het al maar al te best, Files !
File in Parijs, en een hele lange
rond Antwerpen natuurlijk ! Al een geluk dat ons baasje zowat overal de weg
weet. Ook omdat hij al zoveel files in zijn leven ontweken en vermeden heeft
waarschijnlijk.
We zijn deze morgen om kwart na tien
vertrokken en waren thuis rond kwart voor zeven. Die acht uur en half is al het
langst dat we er in een jaar over gedaan hebben. En dan schreef het baasje nog we
gaan rap thuis zijn want we hebben geen ekening te houden met de aanhanger aan
ons g.t .
Ons baasje heeft deze morgen nog wat
fotos genomen van onze zit/ligplaats in de auto. Ik Belle eis de plaats op de
zetel achter ons baasje op. Die plaats heb ik al zolang ik hier woon voor
mezelf opgeeist. Daar is indertijd zelfs Bas voor moeten opschuiven. Achter het
baasje is maar plaats voor ééntje ! Voor mij Belle ! ! !
Hera en Heros hebben de ganse koffer
voor zich plus een doorsteek naar mijn plaats. Dat vinden de baasjes het
makkelijkst om uit te stappen. Dan kunnen we altijd aan de zijkant uitstappenen
dat is wel veiliger dan achteraan waar we twee richtingen uit kunnen, links en
rechts. En laat dat nu gevaarlijk zijn met passerend verkeer op de parkings.
We hebben alle drie in elk geval
plaats genoeg als we van goeie wil zijn. Tijdens de heenreis is Hera dwars
achteraan gaan liggen zodat ik Hros in een bolletje moest gaan liggen. Ze heeft
het gedaan om mij een pee te stoven k weet het zeker, want soms is het een
echte feeks die kleine zus van me !
Kijk maar hoe het baasje het voor ons
heeft opgelost
Gisterenavond nadat ons baasje terug
gegaan was om die eerste zonnebloem te fotograferen, was ik mogen meegaan. Soms
heb ik als oudste, als roedelleidster wel wat faciliteiten bij ons baasje .
Meestal beperkt zich dat tot een
snoepje meer, of eerst mn eten krijgen of een extraatje waar er maar eentje
van is, dat is dan voor mij. Maar gisteren was het omdat het niet voor de hand
lag dat hij dan drie Drenten in t oog moest houden en dan nog wat portretjes
schieten wat te veel van het goede vond.
Op de terugweg was ik aangelijnd want
ik had mijn oren weer eens niet gebruikt op het gepaste moment, kwamen we
Sophie tegen. Dat is het nieuwe buurhondje die in het huis woont waar vroeger
Bonnie woonde.
Sophie is een Duitse herder teefje
van acht jaar die we al wel eens aan de afsluiting hadden gezien maar nog niet
echt gesproken hadden. Ook met de baasjes die nog druk in de weer zijn met
alles op zn pootjes te krijgen hadden we nog maar van ver contact.
Dat gaat veranderen want nu ik met
Sophie in t kort heb kennis gemaakt heeft het baasje afgesproken dat we as
soon as possible ofte asap op de borrel komen.
Dus weten we weeral wat doen de
eerste week van juli wanneer we terug in Ferret zijn, ik heb alvast voor de
hondjes het ijs gebroken !
Als we morgen voormiddag de steven
naar België wenden gaat het leven verder in Ferret. Dat leven zal de eerste
dagen in het teken staan van oogsten van graan. We zagen Serge onze buurman, de
landbouwer eigenaar van de meeste velden in onze buurt zijn graan controleren.
Nu voorspellen ze geen al te fameus
weer voor de rest van de week in het zuidwesten van Frankrijk maar de week
nadien zal Serge en zoon wel op de velden verschijnen met hun immense pikdorser
en tractoren. Dat gaan we missen dit jaar.
Wat we ook gaan missen is het open komen
van de zonnebloemen. Bi de wandeling daarstraks hebben we de eerste open
zonnebloemen opgemerkt. Daar maakt ons baasje dus een punt van om de
allereerste zonnebloem op het blog te krijgen. Ook dit jaar is het weer gelukt
om uit een gans veld groene planten die ene gele er uit te pikken.
Daarom in exclusiviteit speciaal
voor dit blog en zijn lezers de eerste zonnebloem in Ferret !
Belle & co
Juist buiten ons gehucht Ferret, graan zo ver je zien kan.
Klaar om geoogst te worden.
De allereerste in de buurt !
De baas had zich verstopt tussen de zonnebloemen terwijl ik muizen zocht.
Het hoofdbestuur is weer druk in de
weer met van alles en nog wat. We kunnen er kop nog staart aan krijgen en dat
wil toch al wat zeggen voor jachthonden ! Of willen de bazen daar iets anders
mee zeggen dan wat wij bedoelen met kop en staart ?
In elk geval, ze doen raar die bazen.
Al wat zorgvuldig was uitgepakt twee weken geleden gaat nu terug de valies of
de tassen in. Wat het baasje allemaal in de tuin heeft gebruikt gaat terug de
schuur of stal in. t Zijn rare dagen hier, t baasje heeft zelfs de auto
gewassen
Wat wel heel raar is hij heeft de
aanhanger in de schuur gezet. Gewoonlijk is het juist andersom, dan worden alle
spullen inde aanhanger geladen. Zouden we deze maal op een hoopje geduwd worden
tussen de zak met schoenen, de valies en de hondentas ?
Wij van onze kant hebben er het
volste vertrouwen in. We hebben ook al gezien dat t baasje bezig is geweest
met de dakkoffer. der Schwiegermutterkoffer zoals de Duitsers het noemen,
soms ook wel eens skikoffer genoemd. We geloven nooit dat onze baas ons in een
oncomfortabele houding door half Frankrijk en haast gans België gaat meezeulen,
zo is m niet onze baas !
Morgen komen we dus terug naar België
voor een goei veertien dagen. Er valt nog wel wat te doen vergaderingen,
trouwfeest, enkele feestjes en BBQs. t Baasje heeft al gezegd dat we
misschien nog wel eens naar Holland rijden om een paar pupjes te gaan opzoeken
van wie de baasjes al verschillende malen hebben gezegd dat we maar eens bij
hen moeten komen wandelen Genoeg te doen de komende weken, we gaan ons weer
niet vervelen zoveel is duidelijk !
Hoe rijm je dat samen zal je denken,
maar je moet het niet samen zien, het enige dat ze gemeenschappelijk hebben is
dat ze beide vandaag zondag hun feest hadden.
In Condac, dorpje aan de Charente
bekend om zijn destijds fameus restaurant in de oude watermolen, daar was het
vandaag fête du pain. In combinatie met een vrij uitgebreide bric à brac was
het daar netjes georganiseerd.
Je kon er aan lange, mooi gedekte
tafels een lunch gebruiken, de broden lagen al uitnodigend op de tafels klaar en
het rook er verrukkelijk ! Ons hoofdbestuur had echter laat ontbeten maar toch
kregen ze het water in de mond. t Vrouwtje heeft er dan maar twee hééééél
lekkere krentenkoeken gekocht.
Dat ook aan die kant van het
departement er een sterke Engelse invloed is, zich laat merken door onder andere
een optreden door doedelzakspelers.
Het fête du foin in Montjean viel
wat tegen, veel minder goed georganiseerd, en in feite was het niet meer dan
een oldtimershow van oude tractoren met aansluitend eetfestijn.
Die Fransen toch, als er geen eten of
drinken bij te pas komt, gebeurt er niet veel. Hier was er een grote tent
geplaatst maar de geur van olie en slecht afgestelde motoren van tractoren
geurde boven de gaarkeuken.
Maar we kwamen wel enkele bekenden
tegen. Daardoor was het ook hier best toeven, je kreeg nog eens andere
nieuwtjes te weten uit de streek. Nieuwtjes die je niet in de krant gaat
treffen maar die een hoog roddelgehalte hebben. Moet af en toe ook eens kunnen
zegt het hoofdbestuur
Jef een Vlaming en Mohamed een Turk lopen door een bos.
Plots horen ze een zacht stemmetje om hulp roepen.
Ze lopen verder en zieneen elfje
vastzitten in een wirwar van doornen.
Met hun beiden maken ze het elfje vrij.
Blij zegt deze : "je mag beiden een wens doen."
De Turk moet niet lang nadenken en zegt: "ik wil een hoge muur helemaal
rond Turkije zodanig dat de islam beschermd blijft van alle vreemde invloeden."
Deze morgen lag het internet hier in La Magdeleine
plat, geen doorkomen aan en binnen komen was er ook al niet bij. Eventje
geleden floepte de boel toch terug op OK en vonden we deze mail van Sybille
over ons Katootje in de mailbox. Ook in Pellenberg gaat blijkbaar alles comme
il faut en wij laten jullie meelezen hoe het er ginds aan toe gaat.
Belle & co
Dag Jan
en Simone,
Ik wou
jullie gisteren al een mailtje sturen met wat laatste nieuwtjes over Kato, maar
het is er toen niet meer van gekomen.
Het gaat
hier geweldig goed met haar. Vijftien kilo weegt ze al, nochtans mooi slank, ze
heeft de vacht van haar moeder en het figuur van haar tante Hera. En prachtige
gele ogen, met soms al een redelijk volwassen blik (het zou wel eens heel goed
die van haar moeder kunnen worden, Simonne). Sinds drie juni, drie dagen na
haar laatste inenting, mag ze nu ook mee gaan wandelen. Geweldig vindt zij,
vinden wij dat. Het liefst gaat ze met de andere honden samen, soms wat
moeilijk om alleen te bedienen, maar als Tascha meegaat loopt dat prima. De
eerste keer was ze zot als een jonge pup, de tweede keer liep ze mee alsof ze
nog nooit iets anders gedaan had dan aan de leiband lopen. Aan de lange leiband
trekt ze meestal niet, aan de korte zal ze dat nog moeten leren.
Verder
eet ze zeer goed, slaapt ze zeer goed (doorgaans langer dan haar baas: ik ben
een vroege vogel), speelt ze zeer goed en is ze heel erg lief en heel erg
grappig. Niets op haar karakter aan te merken! Ze is van het type stoer met een
klein hartje. Blaft uitdagend naar honden en paarden tot die een stap in haar
richting zetten, dan schiet ze tussen mijn benen, mijn kleine heldin...
Vrijdag
waren we met de drie honden naar de dierenarts gegaan. Filemon en Mira moesten
hun jaarlijkse inentingen hebben, en er waren een paar kleine dingetjes bij
Kato waarover ik het gedacht van de dierenarts wou horen. Filemon was
doodsbenauwd op de tafel, en Mira en Kato zaten naast elkaar naar Filemon te
kijken, met hun kop beurtelings naar links en naar rechts gebogen, zo grappig!
Kato
heeft wat jeugdpuistjes op haar buik. Ik heb haar gisteren met een
anti-allergische shampoo gewassen (haar eerste echte kennismaking met water, ze
was een beetje bang, maar liet zich toch heel goed wassen - ik moest niet eens
mijn kleren verversen nadien), en ik moet dat volgende week nog twee keer doen.
Daarnaast had ze ook een beetje platte stoelgang, volgens de dierenarts 'omdat
ze een gft-bak is'. Ze eet inderdaad alles op wat ze ziet liggen, met een
lichte voorkeur voor paardenmest ( in zeer ruime porties voorradig op de wegen
waar wij wandelen) en koeienmest... Daar moeten we dus strenger op zijn. Ze
krijgt nu probiotica, wat ze ook bijzonder lekker vindt. Ik was net
overgeschakeld van een mengeling van Medium en largebreed puppyvoer, naar
uitsluitend large breed, misschien speelde dat ook wel een rol.
Voilà,
goed nieuws dus van het Katofront. Ik ben ongelofelijk blij met haar, we hebben
een groot lot uit het nest gehaald!
Ken je hem nog, Kraakje het
eekhoorntje van bij tante Terry op TV ?Dat moet zowat in de zestiger jaren geweest zijn. In elk geval heette
één toen nog BRT en Kraakje was de co-presentator in zwart/wit op zondag in het
kinderprogramma van Tante Terry.
Wel , ééntje van zijn nakomelingen
heeft hetzelfde gedaan als ons hoofdbestuur, die is geëmigreerd naar de
Charente . Dat m niet zomaar de Charente heeft gekozen is logisch, t is hier
maar al te goed, maar dat hij ook nog eens in La Magdeleine komen wonen is
verbaasd ons toch.
Veel eiken en beukenbomen staan hier
niet, wel een walnoten geval en een hazelnotenboom. Maar bij onze Kiet op het
Kieter-Wieterblog zagen we ook een eekhoorn, en die at kersen !
De eekhoorn hier in de tuin liep
daarstraks vlak voor de voeten van t vrouwtje. Beiden zijn waarschijnlijk
geschrokken. Van t vrouwtje weten we het omdat ze het ons vertelde. De
eekhoorn is waarschijnlijk toch harder geschrokken want die is de betonnen elektriciteitspaal
opgevlucht.
Daar heeft m en tijdje gezeten tot
hij geen Drenten meer onder de paal zag en heeft dan het hazenpad gekozen, of
bestaat dat het eekhoornpad ?
Van een pad gesproken, die hadden we
ook al in onze tuin deze week. Vermits de huid van padden gif bevat als
afweermiddel heeft het baasje de pad maar opgepakt en een eindje buiten de tuin
gaan zetten.
Het is hier zo stilaan een hele
dierentuin aan het worden. Alleen de zwaluwnest, die is dit jaar leeg gebleven
Gisterenavond was er plots kabaal in
de tuin, toen ons baasje kwam kijken was alles terug rustig, op een zoekende
Belle en Heros na die aan het spoorzoeken waren.
Ondanks de regen van vannacht blijk
het spoor van de kat nog niet genoeg vervaagd te zijn om Belle en Heros deze
morgen terug aan het zoeken te zetten.
De kersenboom heeft hun speciale
aandacht, onder de boom tegen de stam, die twee zijn er niet weg te slaan.
Onderzoek van de kruin door t baasje heeft niets opgeleverd, poes is weg !
Maar het woord poes alleen al geeft
aanleiding tot vernieuwde interesse voor de boom. Het baasje heeft de kat nog
niet gezien maar het is goed mogelijk dat het de kattin is die hier bij ons in
de schuur vorig maand twee kittens had. Toen hadden de Drenten geen toegang tot
de schuur om de prille poezenfamilie niet te storen. Blijkbaar zijn ze nog niet
ver weg uit de omgeving vertrokken
Deze namiddag hebben de landbouwers
hun machines terug voor ettelijke dagen op stal mogen zetten.
Rond twee uur deze namiddag is het
beginnen regenen. Niet hard en niet lang maar genoeg om de alle maaiwerkzaamheden
stil te leggen. De Coöperatieve neemt namelijk geen vochtig graan . Dit wegens
kwaliteitsverlies en veiligheidsoverweging.
Het zal dus enkele dagen warmte
vragen vooraleer alles terug droog genoeg is om te herbeginnen met maaien.
Voor ons heeft dat natuurlijk ook zo
zijn gevolgen. Wij zullen nog even moeten graanjumpen in plaats van over de stoppelvelden
achter slangetjes en egels te gaan zoeken.
Het baasje heeft op zijn beurt dan weer
spijt dat het niet harder heeft geregend, dat zou zijn watervoorraad voor de
tuin weer wat op peil hebben kunnen brengen.
Zo blijkt nog maar eens dat het nooit
voor iedereen goed is, de een heeft water nodig en de andere heeft nog enkele
dagen zonnig weer nodig .
Toch maar kort een gezondheidsbulletin
van Hera ( het lijkt wel een prinses in verwachting, daar geeft het hof ook
zoiets voor de pers).
Het is niet over bij Hera maar de
baas staat in twijfel. Wij denken aan een combinatie van zich pijn hebben
gedaan en de hormonen huishouding die wat overhoop ligt.
Hera mijdt de andere twee ze speelt niet
met Heros als die aandringt, pijn lijkt ze niet te hebben want ze springt
gezwind in en uit de koffer van de auto.
Ze paradeert door Villefagnan als ik
om brood en een krant zoals heb je me
gezien. Kop omhoog staart als een helicopter en de pretentie loopt er vanaf.
Aan tafel zit ze naast Belle om er
bij te zijn als er iets van tafel valt
Kortom, de bazen krijgen er kop nog
staart aan ! ! !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
