Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-08-2008
't Paradijs bestaat nog.
t Paradijs bestaat nog
Voor twee Drenten die Bas en Belle heten toch, deze morgen mee inkopen gaan doen naar bakker en krantenboer en deze namiddag is Belle mee geweest naar het honden & katten paradijs De zoomart.
Als dat geen paradijs is, zoveel verschillende snoepen, velen op eethoogte. Belle wist niet waar eerst kijken en snuffelen. Van t baasje mocht ze niet in de bakken grabbelen en dat deed wel even raar voor Belle. Het was de eerste keer dat ze mee mocht naar de zoomart en zij kent natuurlijk het verschil niet tussen een verkoopstand met snoepjes en haar etenbak.
Spijtig dat het baasje zijn fotoapparaat niet meegenomen had. Het was alleszins een belevenis van de bovenste plank, zeker voor Belle, minder voor t baasje die niets anders heeft moeten doen dan haar in t oog houden. Net een kind in een snoepwinkel die Belle.
Aan de kassa, waar het aanschuiven was heeft ze echter goede punten gehaald. Telkens als het baasje een plaats kon opschuiven ging ze uit zichzelf zitten. t Baasje kon zijn ogen niet geloven, zelfs de klanten voor en achter ons zegden dat het een rustig jachthondje was. Moet je ze zo dadelijk eens bezig zien in t bos
Overmorgen is het weer zover, de jaarlijkse Clubmatch van de Belgische Drentenvereniging. t Baasje is al ijverig bezig met de voorbereiding. Het is te zeggen, hij is al klaar met de taken die hij op zich genomen heeft. Van de overige bestuursleden heeft m vernomen dat er weer flink wat inschrijvingen gekomen zijn.
Dus zaterdag zien we onze hondenvrienden nog eens, de Zeppos, Cobe, Sepia, Freya, Ella, te veel om op te noemen. Het gaat weer een Drentenhoogdag worden, daar zijn we nu al zeker van en kijken er naar uit.
Vrijdagavond vroeg naar bed zegt het baasje, want zaterdag moeten we er al om 6 uur uit om tijdig in Heurne te zijn. t Is dan ook aan de andere kant van t land hé.
Wie belangstelling heeft is uiteraard welkom in de Kabienstraat in Heurne bij Oudenaarde Alle inlichtingen kan je vinden op de site van de Drentenvereniging: http://www.drentschepatrijshond.be/
Niet van Dostojevski maar van Belle, ze is er daarstraks in het bos als een pijl uit een boog vandoor gegaan. De kraaien vlogen langs alle kanten weg maar Belle rende er achteraan, recht naar de grote baan toe. Wat het baasje ook riep, niets kon haar deren en dat valt niet in goede aarde bij de baas!
Nu kan die baas veel hebben van zijn Belle maar dit was er over. Toen ze eindelijk terug kwam is ze dadelijk aan de lijn gemoeten nadat de baas ze eens goed bij haar nekvel genomen had. Wie niet horen wil moet voelen is de baas zijn mening.
Drie dagen is ze redelijk dicht bij de baasjes gebleven, de tijd nodig om terug aan het bos te wennen. Nu ze er terug thuis is denkt de jonge dame dat ze vrij spel heeft en gevaar kent ze niet als ze wild in haar neus heeft.
Bas heeft de ronde door het bos los mogen lopen, dat is de ware straf voor Belle, zij aangelijnd en Bas vrij. We zullen morgen zien of de straf zijn uitwerking kent
Nu is Peter Mayle een Engelse schrijver die in de provence woont en werkt en die het baasje op het idee heeft gebracht van dit blog door ons zelf te laten schrijven. Peter Mayle liet in een hondenleven zijn geadopteerde Provencaalse straathond zijn leven met Engelsen in de Provence beschrijven. Het is een van baasjes favoriete boeken.
We zien t baasje straks al naar de standaard boekhandel hollen om zijn reeks Mayle boeken aan te vullen. Want, al is m geen groot liefhebber van Engelse kookkunst, Engelse schrijvers van het Mayle genre kan hij wel appreciëren.
Lees hieronder wat Peter van het hurktoilet over het nieuwe boek schrijft
Bas & Belle
De nieuwe Mayle is uit, eindelijk
De Britse schrijver Peter Mayle werd bijna 20 jaar geleden al beroemd met zijn boek Een Jaar in de Provence. Twee jaar geleden verscheen een nieuw boek van hem over de Provence, dat nu ook in Nederlands is uitgebracht. De recensie van Mijn Provence vind je in de rubriek Boeken over Frankrijk. Geplaatst door Peter om 23:24 uur [Wat denk jij er van?]
Het baasje vond deze aankondiging van een TV programma deze morgen in de Humo. Eten kan m altijd wel interesseren maar waarom nu juist dit programma is ons een raadsel.
We weten dat m al niet gek is van al die Engelse kookkunst (?) en dan nog disgusting food. Straks na het bezoek aan de dierenkliniek met Bas toch ook maar eens langs de mensendokter passeren denken we zo.
Het programma loopt op BBC1 en het zou gepresenteerd zijn door een komiek die op zoek gaat naar de meest wansmakelijke gerechten ! Zou dat een nieuwe vorm van Engelse humor zijn. Ons lijkt het meer als goedkope horror.
We zullen het baasje toch maar adviseren van op 1 september om vijf over halftwaalf NIET op BBC 1 af te stemmen
Deze morgen zijn we dus op afspraak geweest in de dierenkliniek t Binnenhof te Beerse met Bas, t baasje was er niet erg gerust in, t vrouwtje trouwens ook niet
De bult in Bas zijn lies bleek gelukkig genoeg maar vet te zijn, oef t baasje dacht al aan ouderdomskanker. Dierenarts Bart heeft er eens in geprikt enhet bleek enkel vet te zijn, daar kunnen we mee leven vertelde het baasje, dat kunnen ze bij hem ook vinden !
Het wat moeilijker rechtstaan s morgens en s avonds kan artrose zijn, Bart heeft Bas onder zijn kin geschoren en wat bloed getrokken om te kunnen laten onderzoeken of er wat mis is met de nieren. Als dat niet zo is, dan zal het een vrij eenvoudige behandeling zijn. Morgenavond hebben we de uitslag van het bloedonderzoek, ondertussen duimen we.
We hebben het baasje daarstraks een voorraad bonen zien aanzeulen, dat is dan weer voor het bonendieet. Een vorige maal is Bas daar toch enkele kilos van afgevallen.
Als er terug wat kilos af zijn zal het rechtstaan ook vanzelf beter gaan. Maar Bas eet toch zo graag, als m de kans heeft is m met Belles portie ook weg.
Al bij al viel de uitslag van het onderzoek nog prima mee, Bas hart en longen zijn nog flink in orde, het enige grote, steeds terugkomende probleem is steeds het gewicht, daarstraks gaf de weegschaal 36,5 kg aan, wij werken aan 5 kg minder...
Origineel en zeker op tijd, het verjaardagskaartje dat het baasje van de Engelse overburen in Frankrijk kreeg voor zijn verjaardag.
Het is een eigen gemaakt handwerkje en stelt Bas voor. Min is een ware kampioen in het maken van zulke handwerkjes. Uren kan ze zo bezig zijn, stillekes in een hoek van hun living. Het levert dan ook prachtig resultaat op.
Het is het eerste kaartje dat het baasje ontvangt en zal waarschijnlijk ook het meest originele blijven. Wie krijgt er nu ook een handwerkje toegestuurd met en afbeelding van zijn favoriet ?
Thank you very much Min and Mick, Fred & Harley and see you soon in Ferret.
Ik heb het baasje de eerste afspraak horen maken deze namiddag, het ging van ja Flor, woensdag om 12 uur eerst dacht ik dat t baasje wou gaan lunchen, maar met Flor ???
Flor is één van de dierenartsen in t Binnenhof, de dierenartsenpraktijk waar wij altijd op controle en voor verzorging gaan en het is de enige Flor die ik ken. Ik hoorde Flor ook vragen dat er speciale problemen waren waarop het baasje ontkennend antwoordde.
Ik ben de laatste dagen wel wat stram in mijn achterpoten en heb moeilijkheden met het opstaan op gladde vloeren. Vandaag was het weer moeilijk maar ik heb dan ook moeilijk gelegen in de auto gisteren.
Dat klein grut van ons, Belle, heeft het er weer fijn van genomen en meer dan de helft van de achterbank aangeslagen. Ik met mijn groot zwaar lijf had nog maar een klein plaatsje vrij. Als waardige heer heb ik dan die dame maar laten doen en heb me in allerlei moeilijke bochten moeten wringen om toch maar te kunnen liggen. En nu moet ik mijn galanterie vandaag bekopen met pijn in de knoken.
Ik zie de bui al hangen woensdagmiddag, te dik, te dik en nog eens te dik zal het oordeel van Flor wel zijn. De Yarvitan kuur van vorig jaar doet het baasje niet meer zegt hij, onze Bas is te oud voor jonge dames kuren, is zijn besluit. Het zal dus wel weer het bonen dieet worden, en dat op mijne ouden dag
Vorige week kregen we in Frankrijk een telefoontje van ex-collega Cis, Jan wil jij nog wat steriliseerbokalen want mijn schoonmoeder stopt met inmaken en wil alles in de glascontainer kieperen. Nu is alles beter dan de glascontainer en het baasje hapte grif toe.
Nu deze namiddag stopt Cis hier aan de deur met de Weckpotten. Een koffer vol plus de achterbank. Ja , als Cis iets geeft dan ben je nooit bedrogen, zo kennen we hem, maar dat de helft van de hall vol zou staan, dat had het baasje niet voorzien. Hij zal er wel een plaatsje voor vinden. En als die potten nu nog eens volgeraken dan heeft m weer nood aan extra opslag ruimte. Zo blijft m bezig
Alvast bedankt schoonmoeder van Cis, nen dikke kus van de Jan , en ne lik en ne poot van ons, het is in dank aanvaard
"De Cis" is de man van de Lasagna in het begin van het verlof in Frankrijk .
Het is er nog, ons bos, we zijn deze namiddag gaan rondsnuffelen in het bos. We hebben er werk aan gehad, geloof maar.
Geen enkele geur niet meer van voor twee maanden, alles weggespoeld door de felle regens. De struiken zijn weeral fel gegroeid en we kenden het haast niet terug. Het baasje was al een eind voorop, deze maal konden wij hem niet volgen. Wij hadden het veel te druk met snuffelen, Bas heeft wel honderd keren zijn vlag uitgezet.
Onze vrienden zijn we niet tegengekomen, het was nogal vroeg op de namiddag en de meeste hondjes komen pas nadat de baasjes terug zijn van het werk. Wij hadden dus het rijk voor ons alleen deze namiddag
Een andere zetel om in te slapen, een andere bench, de tuin die gans anders is, etenbakken op een andere plaats, het is weer even wennen na twee maanden Frankrijk.
Dan straks ons bos terug zien met al die hondenmaatjes die we gaan terugzien, de Gipsy die waarschijnlijk verbaasd gaat zijn dat we terug zijn en hij terug zijn dagelijks snoepje van t baasje krijgt als m aan de poort zit te wachten
Gisterenavond hebben we nog een korte wandeling gemaakt met t baasje. t Is te zeggen, we hebben het baasje door t bos gesleurd, hij kon niet volgen ! Er waren dan ook allemaal nieuwe geuren en geuren die we twee maanden niet meer geroken hadden.
Als klap op de vuurpijl stond May dan nog buiten te kletsen met een buurvrouw. May kan ons niet laten passeren zonder ons een koekje te geven. Op zon momenten interesseert het ons niet dat het overal anders ruikt, een Vitabis koekje gaat er altijd in.
Tegen vanavond zullen we het wel weer gewend zijn in t Belgikske, de buren hebben t baasje al bedankt voor het mooie weer dat 'm heeft meegebracht
We mogen even niet in de weg lopen deze morgen,de baasjes zijn bezig met het aanzeulen van bagage die mee terug moet naar België. Het zijn net geen luchthaven toestanden van vorige week.
De Mitsubishi steekt al aardig vol en dat is zowat het cruciale moment om uit de weg te blijven. Rond dit moment heeft het baasje het altijd moeilijk want dan komen er gewoonlijk nog onvoorziene zaken op de proppen waar m nog een plaatsje voor moet vinden, opletten dan jongens
Nog even en dan kan t baasje de aanhanger met de Golf er op aankoppelen, dan is het moment van vertrek heel dichtbij. Water afsluiten, TV stekker uittrekken, luiken dicht en mogen/moeten we de auto in, voor een uur of acht met een tank- en plaspauze ergens rond Parijs.
Van thuis naar thuis dat is bij ons 820 kilometer, het baasje heeft er vandaag juist geteld 918 gedaan. Hij had daar een goede reden voor. Iedereen die al in Frankrijk getoerd heeft ken de radiofrequentie 107.7 FM, dé radiozender voor snelweggebruikers. Die meldde een rode zondag op de snelwegen rond Parijs !
Nu had het baasje dat al wel gezien toen hij in Poitiers de A 10 opreed. De nummerplaten verraden alles. Een pak NL, B en D nummerplaten, aangevuld met alle departementen rond Parijs 75, 78, 91 tot 95 kortom let tout Paris. Dat is om miserie vragen om dan richting Parijs te rijden.
Nu zijn die Fransen ook ijverige péage bouwers en de nieuwe snelweg A 28 gaat over Le Mans, Alencon, naar Rouen, ook richting noord maar zo'n 100 kilometer "rond". Een snelweg van 2 jaar oud, nog niet zo goed gekend, enkel Engelsen gebruiken hem om richting kanaalhavens te rijden. Er was nog wat lokaal verkeer maar bij t baasje ging de zweep over t gaspedaal.
Het is voor t baasje de vijfde maal dat m de omweg neemt over Rouen, steeds als er moeilijkheden te voorzien zijn rond Parijs. Het is een uur langer maar t baasje zegt dan moet m zijn kas niet opfretten in de files en je ziet nog eens iets anders onderweg.
Op t laatst heeft m in Amiens de snelweg verlaten om via de nationalrichting Arras te rijden, rustig door de mooie dorpjes geeft terug een beetje het gevoel van reizen in plaats van haasten
Na verschillende weken op vinkenslag te hebben gelegen is het ons baasje gelukt de actie foto te nemen van ons vertrek om de postbode te pakken te krijgen.
Tientallen fotos heeft m gedeleted wegens niet goed, niet scherp, zonder onderwerp, alleen staarten Gisteren wou hij het nog opgeven en nu, op de laatst mogelijke dag van dit verlof lukt het hem toch nog, het lijken de Olympics voor de Belgen wel, ook alles op t einde .
Deze foto toont zelfs rappe Belle nog, dat was ook nog niet gebeurt dat zij er op stond, Ik zet de sprint in, al een beetje trager als Belle, en de facteur die komt om de bocht met zijn geel Cliotje. Alles erop baas, proficiat.
Als een volleerde vamp heeft ze zich neergevleid in de zetel, Bas is al een paar keer komen snuffelen, maar het deert haar niet. Het is net of ze heeft die oude playboys gelezen en nu die poses probeert na te apen.
Even nadien stoeit ze weer in de velden achter alles wat beweegt. Ons Belle is soms niet te schatten en zeker en vast is ze nooit te voorzien in haar kuren.
In tegenstelling met de aangenomen pose is het een braaf hondje, een beetje schuchter naar lawaaimakende soortgenoten, aan de baas zijn hielen plakkend, en steeds het bezoek enthousiast begroetend.
Enkel in het veld, als ze iets in haar neus heeft dat voor interessant lijkt, heeft ze stoppen in haar flaporen. Ook als er water in de buurt is, is ze stoïcijns doof. Belle en water de ideale combinatie, zolang er maar geen zeep bij te pas komt
Het zal weer even aanpassen zijn vanaf morgen. Morgen is het de terugkeerdag naar België, dan is het weer even over, de grote tuin, de stilte van het platteland
De baasjes zijn al ijverig bezig met wat ze noemen klaarzetten en inpakken. Langs alle kanten worden er zaken bovengehaald die mee terug moeten naar Vosselaar. De achterklep van de Mitsubishi staat meer open als gesloten en tal van spullen verdwijnen in het gapende gat.
Na twee maanden Charente moeten de baasjes terug naar België om een hoop zaken te gaan regelen vertellen ze ons. In de praktijk betekent dat voor ons een bezoek aan de dierenarts, deelname aan de Drentenclubmatch op 30 augustus, veel bezoek over de vloer en veel uithuizige baasjes die vrienden, familie en bekenden gaan bezoeken. Het baasje heeft dan zo zijn werk met de tuin terug te fatsoeneren, papieren brol in orde te maken (wat dat ook wil zeggen), met de grote aanhangwagen naar de autoinspectie, afspraken met kapper, doktersbezoek, bloeddrukpillen halen, enzovoort te veel om op te noemen.
In twee weken moet dat allemaalgefikst zijn zegt het baasje, dan komen we terug naar het landelijke rustige leven en laten we het hectische leven aan de Belgskes, ieder zijn meug denken wij dan
Overbuur Mick heeft een camper gekocht vorig jaar, dit jaar heeft m daar eenmotorbike bijgekocht om te gaan toeristen in de buurt van de camper. Bij die motorbike hoort een aanhangwagentje om de motor op te vervoeren. Problemen met den ellentrik van de aanhanger bezorgden Mick slapeloze nachten.(haaruitval schreef het baasje bijna al, maar dat kan haast niet meer)
Waar Mick van wakker ligt daar wordt onze baas pas wakker van, een kolfje naar zijn hand. Jarenlang heeft m elektrische pannes oplossen, moeten aanleren op school. Het baasje duikt dan meteen in zijn gereedschapskist en snelt Mick ter hulp.
Opzoeken wat er mankeert is een kwestie van minuten. Hier waren meerdere mankementen oorzaak dat het zaakje niet naar behoren functioneerde. Een binnenin totaal verroeste stekker, schroefjes die niet meer los te krijgen waren, slechte kontakten, enkel de draden waren nog niet doorgebroken
Een nieuwe stekker uit het baasjes voorraad, eventjes de zaak uitmeten en Mick heeft terug licht, remlicht, knipperlichten links en rechts en zelfs de mistachterlamp werkt terug aan het aanhangertje.
Mick was natuurlijk de koning te rijk en als we vannacht niet kunnen slapen van Mick zijn gesnurk, dan weten we dat m er echt gerust in is, in t werk van t baasje
Fred en Viv hebben Ferret deze morgen verlaten, ze trekken terug naar het noorden. Volgens het baasje terug naar het rotzooi weer.
Fred moet vanaf maandag terug orde op zaken gaan stellen bij de VAB,zien dat de zaak terug draait zegt het baasje. Gaan werken zegt Fred, je leest het al, ze blijven discussiëren over zéér belangrijke zaken die twee, zaken van werelbelang
Viv mag nog een week uitrusten, haar hebben ze nog niet zo dadelijk nodig op t werk, de bazen zijn ook nog niet terug, dus
Onderweg gaan ze nog wat kastelen aan de Loire bezoeken of doorrijden naar de monding van de Somme, das Fred zijn vaste stek voor korte uitstappen of lange weekends.
Volgende week zien de baasjes hen terug, maar dan in t Belgikske, de afspraak om samen een pot mosselen of spear ribs te gaan eten in de Zeven Heerlijkheden in Lommel is al gemaakt, das ook zon vaste stek voor de vier vrienden
De krant Charente Libre kondigt in de editie van vandaag het begin van het vogeltrek seizoen aan. Op de luchthaven Brie-Champniers, tussen Angoulème en Cognac is er al een grote kolonie ooievaars neergestreken.
De krant vermeldt ook dat ze afkomstig zijn uit de Elzas, Duitsland en de noordelijke landen.
Ze zullen waarschijnlijk de regen en het koude weer beu zijn en het voorbeeld van de toeristen volgen. Zij boeken dan een last minute richting zuiden. Het grote verschil met de toeristen is wel dat zij het op eigen kracht doen en geen Airbussen of Boeings nodig hebben.
Wel een gelijkenis..., net als die vliegtuigen strijken ze neer op de luchthaven
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
