Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-01-2016
Wat is er met die bomen…
La Magdeleine 31 01 2016
Wat is er met die bomen…
Ja wat was er aan de hand met die krieken- en kersenboom ? We zijn vandaag niet veel buiten geweest. Het baasje was het meest enthousiaste van ons allen om buiten te gaan. Alles samen hebben we geen uur van onze poten gebruik gemaakt vandaag zegt het baasje.
En daar zou hij wel eens gelijk in kunnen hebben. Nu hebben we het graag dat we telkens afgedroogd worden wanneer we binnenkomen, maar trôp is te veel vertelde de minister /worstenboer Van den Boeynants destijds (moet je onthouden is in België dikwijls een vraag in een quiz)
Maar in de weinige momenten dat het buiten droog, of minder nat, zoals je verkiest zijn we in de tuin geweest met het baasje. Het was uit vrije wil, hetzij met een beetje aandrang dat we telkens mee met het baasje gingen.
Tot aan het eind van de tuin en dat was het maximum want tweemaal zijn we vroeger moeten terug keren omdat het…terug begon te regenen.
Eénmaal zijn we tot het eind van de tuin geraakt. Daar hadden we vooral belangstelling voor de krieken bomen de heel grote kersenboom.
Het baasje heeft het nagekeken maar zijn vermoeden dat er nog een poes in de boom zat bleek toch niet waar te zijn. Hij heeft na lang speuren, en er staat geen blad aan de boom, dus gemakkelijker, geen kat kunnen opmerken. Die kat was het misschien eens met onze visie dat het geen weer was om een kat of hond door te sturen.
Nu hopen we maar dat het morgen wat beter gaat worden. Het hangt onze…….uit. En ook de baasjes zullen er niets mee inzitten dat ze nog wat buitenshuis kunnen doen.
Het zal misschien wel gebeurd zijn dat het enkele minuten droog was vandaag, maar dat hebben we dan toch wel gemist zeker !
Het was dan wel helderder dan de twee vorige mistdagen, vrolijk zijn we er toch niet van geworden. Ook de baasjes niet want die merken dat de handdoeken om ons af te drogen natter geworden zijn dan wijzelf als we weer eens terug binnenkomen.
Gelukkig brand de houtkachel rustig aan en zo zijn we in geen tijd droog genoeg om nog eens naar de tuin te rennen om dan eens te meer terug druipend van de regen terug binnen te komen. Het baasje vermoed dat we dat doen omdat we graag afgedroogd worden.
Maar morgen voorspellen ze in de krant toch mooi weer. Het baasje wil daarvan profiterenom met de snoeischaar in de appelbomen te kruipen om er eens een degelijke wintersnoei in te houden.
Trouwens, het weer van vandaag leende zich uitermate tot het lezen en zelfs uitpluizen van de dagelijkse krant. De Charente Libre is een regionale krant en geeft dus ook verslag van kleine nieuwtjes. Zo kan je daar lezen dat de kat die het Hotel de Ville van Angoulême muizenvrij hield naar de kattenhemel vertrokken is. Er stond nog juist geen sollicitatie annonce bij . Ook deze week lazen we dat onze burgemeester monsieur le Maire, Claude Perot van La Magdeleine, gevierd is voor zijn decennia lange inzet voor de gemeente en ook dat niemand hem zou herkennen moest hij zijn pet voor een keer thuis zou laten.
Maar vandaag stond er buiten nog wat ongevallen met vrachtwagens op de zuidelijke N10 nog belangrijk nieuws dat wel eens tot over de grenzen zou kunnen uitwaaien.
Vanaf vandaag tot en met zondag, van 28-01 tot 31-01 heeft in Angoulême het jaarlijkse “festival de BD” plaats. BD staat voor Bande Dessinée oftewel het stripverhaal. http://www.bdangouleme.com/
Dit festival heeft in elk geval een grote uitstraling op de stad en is inderdaad Internationaal hoog aangeschreven. Het is in elk geval het grootste festival van Frankrijk. Ook bij het grootste stripfestival van België, bij ons in Turnhout, is de naam Angoulême voornamelijk verbonden met strips: http://www.stripgids.org/
Indien het weer morgen zo blijft is er veel kans dat de baasjes ook enkele uren onderduiken in de Franse strips. En zo het mooi weer is, dan worden de appelbomen onderwerp van onze interesse, want elke tak die het baasje uit de boom knipt of zaagt valt naar beneden… en daar staan wij te wachten om die takken door gans de tuin weg te slepen …
Elke maand op dezelfde datum heeft er in Rouillac de grootste markt van de Charente plaats. Van heinde en ver komen de kopers, kijkers en toeristen afgezakt naar een dorpje dat de andere dagen van de maand weinig te bieden heeft.
Akkoord, er is meer dan één café of restaurant en er is een druk beklante supermarkt Super U, maar voor de rest is het er maar een saaie boel.
Wanneer wij in de Charente zijn op de 27° gebeurt het toch dikwijls dat we de markt bezoeken. Kramen die we niet missen zijn de viskramen met hun prachtige verse vis , oesters, krabben en vooral vissen die we niet kenden en waar we dan achter vragen en die dan uiteindelijk heel lekker zijn. De man waar we ook steeds langs lopen is de Bask (? denken we toch) met zijn Bayonne hespen, en dan gaat het langs “de lekkere straat” zoals ze enkel bij ons bekend is. Telkens is daar wel iets nieuws te ontdekken. Vandaag was dat een kraam die we nog nooit gezien hadden en waar de waren uit één product bestond: Nougat, maar dan ook in een vijftiental smaken, koffie smaak, speculaas, banaan en noem maar op… Bij de kaaskraam presenteerde de bazin met de meest vriendelijke glimlach van de ganse markt ons een stukje Brebis, dat is kaas van schapenmelk en ook een specialiteit van Baskenland. Het baasje heeft dan “een schijf” gekocht “tranche zeggen ze hier en is achtereenvolgens haast stijf achterover gevallen van de prijs , 59,95 €/kilo en 23,70 euro moest hij betalen. Maar lekker dat die kaas is…. Bijna zijn prijs waard !
Waar het baasje speciaal voor langs de lekkere straat ging was de kraam van de Vietnamese kok. Maar het was al tegen de middag aan en de kraam was zo goed als uitverkocht. En toch stond er nog een lange rij wachtenden . Het baasje had het snel in de gaten dat de kraam leeg zou zijn wanneer het zijn beurt zou zijn en dus is de aankoop bij de Vietnamees uitgesteld tot volgend bezoek.
Buiten de kaas is er nog een aankoop geweest van een nieuwe pet voor het baasje en het vrouwtje heeft een nieuw tafelkleed gekocht voor de keukentafel in Vosselaar. Dat moest dan een tafelkleed zijn (in ’t Vosselaars “twalsiree”) of in het schoon frans toile ciree .
En vanavond is het weer feest in Rouillac, want vanavond treed daar in het plaatselijke culturele centrum “le vingt sept” genoemd, Salvatore Adamo (ja, de enig echte) op voor een uitverkochte zaal. Dat konden we deze ochtend lezen in de Charente Libre, http://www.charentelibre.fr/2016/01/27/adamo-et-l-amour-toujours,3013866.php
En dan schreven we in het begin van dit bericht dat er buiten de markt er in Rouillac nooit iets te beleven valt. De fans van Adamo, zoals onze overbuurvrouw in Vosselaar gaat het niet graag lezen… Niks te beleven en dan staat Adamo op de affiche !...
Wat een verschil vandaag met gisteren… Hadden we gisteren een volledig lente gevoel, vandaag is het terug herfst. Het is wel droog en zeker niet koud met de 8° C maar het is mistig en grijs. De zon krijgt de kans niet om door het laaghangende wolkendek te priemen !
Het mag dan nog zo grijs zijn als het wil, deze ochtend was het zelfs dikke mist vertelde Hera, die met ons baasje naar Villefagnan was geweest om brood en een krant te halen. Maar wij hebben het toch maar mooi voor elkaar. Het baasje heeft de houtkachel al vroeg aangemaakt. Dat is gezelliger dan de centrale verwarming, en wij profiteren daar maar al te graag van. Het is heerlijk om gerekt en gestrekt voor de kachel te liggen. Daarbij komt dat er ook nog eens plaats is voor drie Drentjes. Dat kot goed uit want er ligt er altijd wel eentje in de zetel. En dat laatste is een luxe die we in Vosselaar niet hebben, daar mogen we niet in de zetels van de baasjes (die zetels zijn nog te nieuw), maar ooit…ooit komt ook daar de tijd dat het ook mag…
Gisteren heeft het baasje al voorzichtig geprobeerd van hout te klieven. Met zijn zeven weken geleden gebroken linker poot moet hij toch nog wel voorzichtig aan doen. Maar het is gelukt en intussen ligt er vlakbij de voordeur toch wel een flinke stapel houtblokken.
In de tuin kunnen we ons wel vermaken en er valt altijd wel iets te snuffelen dat er de dag voordien niet was. Een egel die zijn ronde door de tuin heeft gemaakt. De kat, of beter, dat één van de katten van de buren het gewaagd heeft van ’s nachts over ONS erf te lopen hebben wij nadien opgemerkt met onze fijne neus. Wacht tot ze het nog eens proberen wanneer we wel wakker zijn !
Wanneer we dan uit de tuin terug binnenkomen laten we ons om beurten voor de kachel vallen en liggen dan voor dood voor de kachel te genieten van de lekkere warmte. Tot de tevreden slaper te hard begint te snurken en soms zichzelf wakker snurkt.
Och… het is nog zo slecht niet voor vier Drentjes in een grijs La Magdeleine in de Franse Charente…
Het is toch geen jaar als al de andere, dat bleek vandaag al toen we eventjes een rondje over de koer en door de tuin maakten. Alleen al wat betreft de planten in de tuin.
Rozen die bloeien eind januari. We staan in twijfel, bloeien ze nog… of bloeien ze al terug ? Het speelt eigenlijk geen rol want ze staan er even mooi bij als in de normale bloeiperiode. We hebben voordien nog bloeiende rozen gehad met kerstmis, maar we zijn nu 25 januari en dat is toch al juist een maand later.
Dat de sneeuwklokjes in massa bloeien nijgt naar het normale, maar voor de primula’s is het nog vrij vroeg, zo ook voor de paardenbloem, de Hyacint en de krokus.
Na de egel die Hera gisteren aan de deur bracht heeft het baasje besloten van nog maar snel enkele egelhuisjes bij te maken. Elke egel die hier nu nog aan de voordeur gaat worden afgeleverd krijgt onmiddellijk zijn eigen huisje onder het afdak van de vroegere schaapstal.
Daar heeft het baasje een degelijke afsluiting gemaakt die ook nog eens Drentproof is en die ruimte is voorzien voor alle dieren die wij apporteren of die in de winter met rust dienen te worden gelaten.
Baasje heeft ook gecontroleerd of onze “Joop” nog teruggekomen is om op de balk van de garage zijn dagslaapje te komen doen. Aan de sporen die hij heeft achtergelaten kunnen we zeggen dat zijn “afscheiding systeem” verdraaid goed werkt. Zowel de achter uitgang als zijn bek die de braakballen terug de wereld insturen werken prima. Het is duidelijk, Joop is graag bij ons maar enkel wanneer hij kan genieten van het huis als wij er niet zijn… Nu vroeg er iemand daarstraks waarom we die uil “Joop” hebben genoemd. Dat is gewoon omdat ons baasje maar één Joop kent die iets met uilen heeft en dat was de voormalige Nederlandse Minister-President Joop den Uyl…
Vanavond, juist voor het hier donker werd zijn we de cour opgereden in Ferret. We hadden een meer dan voorspoedige rit. Weinig verkeer op de baan, een beetje regen en Parijs was een fluitje van een cent.
In Antwerpen op de ring vertelde madam TomTom dat we best de afslag naar de E19 zouden nemen in plaats van rechtdoor richting Gent te rijden. Ons baasje heeft madam haar uitleg voor waar genomen en is inderdaad via Brussel , Valenciennes naar Parijs gereden. Zoals we hierboven al schreven, soms dachten we zelfs dat men die snelweg voor ons alleen had aangelegd.
Parijs, daar rond rijden is altijd afwachten wat het gaat worden, maar ditmaal reden we tussen luchthaven Charles de Gaulle en Orly amper 25 minuten. Meestal moeten we toch eens halt houden op de périférique maar zelfs dat nu niet. We konden zelfs de maximum snelheid van 70 km/u de ganse tijd aanhouden en netjes meevolgen met de stroom auto’s. Juist na Parijs hebben we een plaspauze gehad en het baasje heeft daar ook de auto terug volgetankt. Dat is de enige stop geweest op gans de reis.
Dat maakt dat we al op zeven uur en half thuis waren en het baasje zag dat we met een gemiddelde snelheid hadden gereden van 111 km/u en dit met extra aandacht om zeker niet aan overdreven snelheid te rijden. ’t Baasje zegt dat ‘m het beu is de schatkist van Frankrijk en Nederland op zijn eentje te blijven vullen !
Toen we aankwamen iets voor 18u30 was het nog niet donker, maar eens de aanhanger leeg zag het baasje een heel mooie grote volle maan opkomen. Reden om het Kodakske te nemen en de foto op te slaan voor het nageslacht. Het is een heel klare nacht met veel sterren aan het uitspansel en een heel scherpe maan. Dat is zo één van de voordelen van de Charente, de zuivere lucht waardoor zulke foto’s nog mogelijk zijn …
Morgen meer over het Charentaise plattelandsleven met Drentjes …
Daarstraks kregen we twee foto’s in onze mailbox van Magda en Marc, de baasjes van ‘onze’ Boris. Magda meldt dat ze goed met Boris zijn aangekomen in Oostenrijk en dat er een overvloed aan sneeuw ligt.
Boris gaat dus zijn regenjas goed kunnen gebruiken die Magda voor hem gekocht heeft om niet kletsnat met Boris in het hotel aan te komen. Een verstandige beslissing om goede maatjes te blijven met de hoteleigenaar.
Wijzelf gaan het er dan toch maar op wagen morgen. Wij trekken voor een goede twee weken naar de Charente. Heros blijkt geen hinder meer te hebben van overgeven door de virale ontsteking en de andere drie blijken niet aangestoken te zijn door Heros. Want daar hadden wij, de baasjes, wel wat schrik voor. Heros heeft gisteren toch vijfmaal overgegeven en wijzelf bleven ons afvragen waar die “hopen” vandaan bleven komen.
Er was bij de baasjes dan ook weinig belangstelling om onderweg, ergens langs de A1 of A10 snelweg in Frankrijk de auto te staan reinigen en op te frissen…
Met een beetje “sjaans” gaat het dan morgen toch wel lukken en krijgen jullie vanaf morgen weer berichten met “la Magdeleine met de datum” te lezen…
Het wil maar niet lukken met het vertrek naar Frankrijk. Woensdag zouden we vertrekken na de afspraken maandag in het ziekenhuis voor de controle van de gebroken bazenpols.
Maar woensdag sneeuwde het en zouden we wel even wachten… Donderdag regende het op een bevroren ondergrond… risico op gladde plekken...
En deze ochtend had onze Heros overgegeven in zijn benche. We zouden het wel eventjes aanzien deze ochtend en als het misselijk zijn bij Heros over was konden we na de middag nog vertrekken.
Maar deze middag zat het baasje bij Aline onze dierenarts met Heros want die had in die tussentijd nog vier maal overgegeven. Dat klopt niet bij Heros en daarom wist het baasje dat er meer aan de hand was.
Dat bleek dadelijk bij Aline die Heros grondig onderzocht en tot een diagnose kwam van “virale infectie”. Dat wilde zeggen, een serieuze pikuur en twee dagen pillen slikken om de infectie de kop te smoren.
We kijken dus nog een dag aan en als er morgen geen koorts meer is bij Heros (vandaag had hij 39.5) dan vertrekken we zondagmorgen. Als er tenminste geen van die drie andere harige huisgenoten niet worden aangestoken door Heros. Maar dat is negatief denken en daar doen we niet aan mee.
Alles staat al een paar dagen klaar, het is enkel nog wat diepvries eten voor de woefkes dat moet ingepakt worden, de laptop moet dichtgeklapt worden en het “levende goed” moet in de auto gezet worden. Meer hoeft echt niet meer…
De baasjes hadden gisteren een heel aangename taak te vervullen. En wij hebben er nadien ook nog van mogen snuiven. De baasjes zijn namelijk gisteren avond gaan “puppysnuiven” en ze hebben het duidelijk goed gedaan. Wij, met huiswacht, dachten al dat ze gingen blijven slapen bij de Flaccus puppetjes.
Koen is een oud leerling van ons baasje en Kristel zou een collega van het baasje kunnen geweest zijn moest het baasje wat langer blijven werken zijn op school in Herentals. Ze waren dus niet bij onbekenden op bezoek…
De puppetjes zijn nu drie weken en een half oud, en ze zijn alle vijf schitterend en moeder Helena doet het zoals een Cocker moedertje moet doen…als de beste hondenmoeder ter wereld.
De pups waren eergisteren begonnen met hun eten slabberend te verorberen in plaats van steeds bij moeder hun maaltijden te gaan halen. Ook nu was het weer etenstijd in het kleine roedeltje en ons baasje wilde wel eens weten of hij het nog niet verleerd was, dat kleine grut te helpen bij het diner.
Als Kristel vertelde hoe zij het eten prepareerde zegde het baasje dat hij daar ook wel pup wilde zijn. De “melk” bestond uit geitenmelk met toevoeging van room en een eierdooier. En dan hadden ze die namiddag al gemalen vers vlees gekregen à volonté….
Ons baasje was wel heel voorzichtig met de pupjes want deze waren maar zo groot als Drentenpups zijn wanneer ze bijna twee weken zijn. Het Engelse Cocker Spaniël ras is nu eenmaal niet zo groot al een Drent, maar de pups waren heel levendig en “vraten de oren van je lijf”. Zelden pups gezien die zo gretig aten. Maar verbazen deed het niet meer toen Kristel vertelde wat de samenstelling van de “melk” was !
Bij thuiskomst was het hier ook feest want onze baasjes roken niet alleen naar de pups maar ook naar de teefjes die verantwoordelijk zijn voor de Flaccus roedel… En ze roken lekker naar de pupjes, onze baasjes…
Zo druk zelfs dat het bericht van maandag het blog niet haalde…
Het begon al vroeg omdat de Mitsubishi even langs de garage moest voor de 75.000 km beurt, Niet veel werk met een kleine inspectie en olie verversen en nog wat prulletjes. Kortom de werkjes die het baasje normaal zelf uitvoert maar nu met zijn herstellende pols aan de garage overlaat.
Omdat de Berlingo Drentmobiel het vertikte van te starten door de koude en al twee weken niet meer had gereden gaf de batterij forfait. Daardoor moest het baasje veel zaken te voet afhandelen. Eigen schuld dikke bult zegt het baasje “ik had het kunnen weten”. Maar de pols handicap zet niet aan tot zaken te doen waar de auto voor geschikt is, duuuus is hij wat verwaarloosd geweest de laatste weken. Alles nam tijdens de voormiddag meer tijd in beslag dan andere dagen…
Na de middag had het baasje dan een afspraak in het ziekenhuis om de vordering in de genezing van de pols op te volgen. Eerst wat fotootjes nemen van baasjes’ binnenkant en dan gaan luisteren naar het oordeel van de behandelende chirurg. Die zijn oordeel was “alles in orde, normaal genezingsproces”. Op vraag van ’t baasje wanneer het “ijzerwerk” uit zijn pols moest verwijderd worden, was het antwoord “laat maar zitten, daar kan je oud mee worden” . Dat zal dus weer enkele keren om een verklaring vragen wanneer baasje door een metaaldetectorpoortje dient te passeren. Daar kan het litteken aan de binnenzijde van de pols wel wat verduidelijken bij navraag….
Verder heeft het baasje een ganse avond besteed aan de opvolging van gans het fokken zonder gokken initiatief. Al de Drentenbaasjes die hebben deelgenomen aan de bloedcollecte van hun honden zijn elk apart op de hoogte gebracht van de vorderingen van het onderzoek aan de Ugent. Van enkele hebben we intussen al reacties gehad, alle vinden het een prima initiatief en hopen dat er hierdoor binnen afzienbare tijd een test beschikbaar gaat zijn om epilepsie bij ouderdieren op te sporen vooraleer er aan dekken gaat gedacht worden. Ook wij zijn benieuwd hoe het onderzoek vordert en volgen alles op de voet. Ook jullie kunnen de vorderingen volgen via de site van “Fokken zonder Gokken” http://www.fokkenzondergokken.com/
Vandaag staat in het teken van de voorbereidingen van het vertrek naar de Charente. De baasjes zijn druk bezig met spulletjes bijeen te zoeken voor een verblijf van een week of twee ginds. Dus…kortelings weer Frankrijk verhalen hier op het blog. Het baasje maakt zich sterk met de gedachte dat hij gazon gaat maaien… en dat half januari. We zien wel wat het gaat worden eind deze week !
Morgen, na de hoogmis in Oosthoven had Louis (van de Gorky) ons gezegd toen we gisteren van de begrafenis in Averbode huiswaarts reden.
Morgen na de hoogmis wilde zeggen dat dan de viering van Sint Antonius doorging aan de kerk van Oosthoven.
Wij gingen er ook zijn, zij het niet samen met Louis en Gorky, want die gingen samen met de groep van de hondenschool uit Oud Turnhout naar het evenement.
Voor ons was het duidelijk, hoewel we goed op tijd in Oosthoven waren bleek gans het gehucht afgezet te zijn met nadars. Logisch eigenlijk als je even later zag wat en wie er allemaal op de been was voor de dierenzegening.
Goed twee kilometer hadden wij nog te lopen voor we in het centrum van Oosthoven waren. Voor ons stond een rij mechanische moderne paarden in de vorm van reusachtige tractoren en groot rijdend landbouwallaam. Een rij van zowat twee kilometer waar je toch wel een stap of twee van opzij ging lopen toen die hun motoren starten om de échte paarden te volgen en zo de stoet te vervolledigen.
Doordat we niet op die twee kilometer hadden gerekend kwamen we Louis en zijn toen al gezegende Gorky achter de kerk al tegen. Nadien stonden we tegenover de platte wagen waarop de pastoor stond, die de tractoren en hun bestuurders zegende. Dat hij dat niet bepaald gierig aan wijwater deed bleek doordat sommige bestuurders voor de lol hun ruitenwissers opzetten wanneer zo’n lading water uit de kwispel op hun voorruit belande.
Toen de tractoren voorbij waren was ook gelijk de zegening voorbij en stapte de pastoor de straat over naar de kerk waar ’t vrouwtje met Hera stond te wachten. Toen heeft het baasje gevraagde of er nog wat wijwater in de emmer was om ook onze Hera te zegenen en zo te beschermen tegen ziektes en andere ongelukken en onheil. Want daar ligt de oorsprong van de dierenwijding van Sint Antonius.
En zo is onze Hera, en ook gelijk ’t vrouwtje rijkelijk gezegend door de pastoor van de kerk van Oosthoven. En hij deed zo zijn best met de rest van het wijwater, dat het vrouwtje en Hera hebben het geweten hebben, en zij hadden geen ruitenwissers. Ook pastoors durven blijkbaar al eens ondeugend te zijn…
Of zoals de Fransoozen het zeggen l’ histoire se répète. Er heerst hier een “writers block” en als we nu juist een jaar geleden op het blog kijken was dat juist hetzelfde geweest.
Toen schreven we:
Vosselaar 16 01 2015
Effe geduld…
De hoofdschijver van het hoofdbestuur, secretaris van de roedel krijgt zijn eerste avond uit sinds 20 december vorig jaar .
Als hij niet te laat terug is van de nieuwjaarsreceptie met de oud collega’s van de school plaatsen we deze avond nog een berichtje over de pups en de oudere hondjes.
Nu gaan we even “stappen”
Belle & co
Maar vorig jaar was het baasje niet vroeg thuis en was dat het enige bericht !
En vandaag was er ook bitter weinig inspiratie en het verschil tussen toen en vandaag… toen was er een nieuwjaarsreceptie en vandaag zijn de baasjes naar een begrafenis geweest van een +100 jarige, Een moeder van goede vrienden die ook een Drentje hebben uit onze roedel.
Neen, er is niet veel te beleven in een Vosselaar waar de eerste sneeuwval en tot nu toe het enige dat iets op winter geleek, juist één uur heeft geduurd. Maar midden volgende week, als ons baasje “vrij” heeft gekregen van de chirurg di zijn pols terug in fatsoen heeft gebracht, trekken we voor de eerste keer dit jaar naar La Magdeleine. En daar is altijd wel wat te beleven, en als er niets te beleven is zorgen wij Drentjes wel voor leven in de keet.
En nu…laten we het baasje typen en wij draaien ons nog eens in de goede positie voor de gloeiend hete houtkachel !
Daarstraks merkten we een fot van Marian die een foto plaatste van Kiki die haar eetkom soep aan het verorberen is. Blijkbaar is Kiki net als haar familieleden Belle, Hera, heros en Lucy een soepliefhebber die letterlijk haar eten niet koud laat worden…
Maar ongeveer op dezelfde tijd stonden er zo ‘n 130 kilometer zuidelijker van Arnhem ook vier Drenten in Vosselaar hun kommen leeg te likken. En raad eens… wat aten die vier ? Juist… tomaten-courgettesoep uit eigen Franse tuin.
Wanneer er soep in de kommen beland is er geen discussie mogelijk, wie er niet snel bij is vind in geen tijd een lege kom, want soepliefhebber zijn ze alle.
Wanneer het baasje een foto wil maken met vier Drentjes die netjes naast elkaar staan te eten moet er best soep op het menu staan. Dan is de foto maken een fluitje van een cent. Enkel moet het baasje dan gereed staan met zijn “Kodakske” want Lucy is een snelle eter. De bodem van haar kom lijkt wel een spiegel, zo fijn is die leeg gelikt.
Het is hier echter een periode van twee weken geweest dat er minder appetijt was bij de Drentjes. De reden was de loopsheid van de teefjes die kort achter elkaar loops werden. Maar ook Heros at amper en er zijn periodes geweest dat hij in drie dagen amper iets at. Waar het bij de teefjes bij enkele dagen minder eetlust ging, heeft Heros de volle twee, haast drie weken last gehad van de hormonen !
Nu kan dat voor hem geen kwaad zo ’n soort vastentijd / ramadan. Hij moet met zijn 38 – 39 kilo zeker niet bang zijn dat ‘m ondervoed gaat geraken… Maar ondertussen is het gevaar voor ondervoeding totaal geweken, daar hebben de soep en de overschotjes vis en puree aardappelen die van de baasjes tafel deze avond overbleef wel voor gezorgd.
Was mijn intentie van deze avond een blogbericht te schrijven over Oef… de loopsheid is voorbij… en gelijk moeten de baasjes opspringen want Heros is met zijn loopse moeder Belle bezig. “Shame and scandal in the family” https://www.youtube.com/watch?v=5rIKIvZVj7M
Het was “bijna, en op het nippertje” nog geen twintig minute op de knieën bij twee parende honden. En dan zeggen dat we die twee de ganse dag al niet meer gescheiden hadden gehouden. Ze hebben door het slechte weer de ganse dag in de woonkamer samen gezeten, en omdat ze blijkbaar niet meer dan gewone belangstelling voor elkaar hadden, dachten de baasjes dat de voorzichtige 2,5 weken rimpelloos waren gepasseerd. Niet dus…
Nu kan het geen kwaad en we zullen er zeker en vast geen inteeltnestje door krijgen want Heros doet zijn werk met los kruid sinds hij een zestal jaren geleden gesteriliseerd is. Maar we hebben dat Oedipus geval liever in de boeken van Griekse mythologie dan in onze woonkamer.
Is er in de Griekse mythologie zo geen figuur die de ganse dag de louche observator kan spelen, om dan tegen dat het goed donker is, zijn louche kuren te botvieren op zijn moeder ?
Al bij al is het nog goed meegevallen deze laatste dagen van de loopsheid van onze drie teven. Enkel tijdens het voorbije wekend was het even hectisch maar toen hebben we Heros en Hera mee op wandeling genomen. En dat bracht rust bij Belle en Lucy.
We zijn er weer gerust in voor een zevental weken…
De eerste maandag na driekoningen noemen we in de Antwerpse Kempen “verloren maandag” . Wat de juiste betekenis van het woord is verwijzen we naar Wikipedia, https://nl.wikipedia.org/wiki/Verloren_maandag
Wat we wel verklappen is dat het weer heel lekker was. Worstenbrood (drei weustenbrooien met dubbele weust en één appelbol op z’n Turnawts) was de bestelling bij de bakker voor ons. Het baasje lust liever de worstenbroden dan de appelbollen, daarom twee worstenbroden voor ’t baasje en een worstenbrood en een appelbol voor ’t vrouwtje.
Nu is het zo dat wij in de familie een bakker hebben, bakkerij Willems op de Gierlesteenweg in Turnhout, een goeie ook nog, en bekend in Turnhout en verre omgeving. Daar was het al vanaf zaterdag hoogspanning. Tante Rita, bij ons en op dit blog bekend als de koekjestante was al vanaf zaterdag mee in de weer om bij dochter en schoonzoon, de appelen voor de appelbollen te schillen. Want van heinde en ver komen de bestellingen en reservaties binnen tegen maandagochtend. http://www.bakkerij-willems.be/
Hoeveel worstenbroden en appelbollen er door de oven zijn gepasseerd moet “heel veel” geweest zijn. Bij alle bakkers die normaal op maandag gesloten zijn, is er een uitzondering voor de wekelijkse sluitingsdag gemaakt. Enkel op “verloren maandag” en wanneer Kerstmis op een maandag valt is de winkel(s) van die bakkers open op maandag.
We hebben weeral lekker gesmuld van de heerlijk verse “marchandise” en van de kruimels van de bladerdeeg van de worstenbroden hebben wij honden ook mogen meesmikkelen want die had ons baasje over onze brokken gestrooid. Zo was het ook voor ons Drentjes een beetje verloren maandag .
Telkens we berichten binnen krijgen van nakomelingen van onze Belle of Hera doet ons dat goed aan het hart.
Gisteren haalde Nova-Hera een fraaie uitslag op de KKK-honden show in Turnhout. Daar stonden we zelf bij en stonden daar zo waar fier te zijn. Maar daar handelde het blog bericht van gisteren al over.
Vandaag kregen we twee foto’s van Noxx in onze mailbox. Bazinnetje Elke meldde ons dat Noxx een prima leerling is in de honden universiteit en dat hij zich na de les zalig heeft uitgestrekt in het zonnetje, om zoals het een goede jachthond betaamt… een uiltje te vangen.
Van Kiki kregen we half de week het bericht dat ze na vier jaren het recht had gekregen van op de zetel (de bank zeggen ze in NL) te mogen liggen. Nu wist janenalleman al dat Kiki dat al jaaaren deed als Marian het niet zag. Maar nu is het officieel… Kiki mag op de bank !
Uit hetzelfde K-nest nog drie meldingen, Gonda meldde ons dat het zo fijn ging met Kyra en dochtertje Anna en voegde er gelijk enkele knappe foto’s bij. Het was al enige tijd geleden dat er nog eens nieuws kwam van onze Kato en haar baasje Sybille in Gasthuisberg. Daar is Kato nog altijd wat ze altijd geweest is, namelijk het zonnetje in huis.
En van Kiet, broer van de twee voorgaande K-tjes meldde baasje Luc dat de voorbereidingen aan de gang zijn, en dat de papieren in orde zijn, om ons Belle nog eens kleinkinderen te bezorgen. Kiet gaat ditmaal een Nederlands teefje dekken. Na een nestje Belgisch – Deense puppies, nu een nestje Belgisch – Nederlandse pups. We gaan nog een heel grote internationale familie krijgen.
En deze namiddag wandelden Hera en Heros (meer crossen was het) samen met onze uitgeweken pups Kiki en Nova in Best bij Eindhoven, dat voor ons toch ook weer buitenland is .
Vandaag was het de 42° schaal der Kempen hondenshow, die zoals elk jaar een organisatie is van de KKK ofte Koninklijke Kempische Kynologenclub Turnhout. Normaal moet ons baasje daar verder voor rijden want de show gaat jaarlijks normaal door in de veilinghallen te Hoogstraten. Maar wegens niet beschikbaarheid van de hallen was men uitgeweken naar de leegstaande hallen van de voormalige drukkerij Proost waar voor het faillissement ontelbare boeken en strips van de drukpersen rolden. Deze drukkerij ligt maar op loopafstand van ons thuis, en daarom nam het baasje de Mitsubishi (’t moest zo eens regenen onderweg hé) om tot ddaar te rijden.
Ter plaatse vonden we verschillende bekenden die hun hond(en) kwamen showen. De bekendste was uiteraard Jeanny me haar (onze) Nova-Hera die in de bijna geboorteplaats haar eerste show kwam lopen. En die allereerste is toch steeds heel belangrijk voor het hondje en het baasje.
Maar zoals verwacht en verhoopt… Nova deed het prima. Met verve werd ze beste junior Drent en beste jeugd Drent, met een “uitmuntend” op haar verslag. Dat belooft voor de toekomst want Nova is nog maar juist één jaar en twee weken oud. Die moet dus nog wat “body” krijgen maar het resultaat van vandaag laat nog grote successen voor de toekomst verhopen.
Maar ook Geert en Grada Paardenkoper waren vanuit Rijswijk naar Turnhout afgezakt. Hun Brisco had nog een punt nodig voor de kampioenstitel. En dat ene punt was zo “binnen” en Brisco mag zich nu met recht en rede Internationaal Kampioen noemen .
In de catalogus konden we vernemen dat er voor deze show 1526 honden waren ingeschreven.
Het gaat nu zondag druk worden in onze straat. Er is zelfs een speciaal door de gemeente politie opgemaakt verkeersreglement en omleidingen voorzien en dit is in alle brievenbussen van betreffende straten gedeponeerd.
De reden ?... Nu zondag 10-01-2015 heeft in de Lilse Bergen het Belgisch kampioenschap cyclocross plaats. En laat nu de Lilse Bergen beginnen waar onze straat ophoudt!
Het zal dus druk worden in onze straat want langs hier worden de supportersbussen geleid die van heinde en ver de supporters zo dicht mogelijk bij het parcours willen afzetten. Alles bij elkaar worden er zo ‘n 100 tal touringcars verwacht. En die moeten alle een parkeerplaats vinden tussen het rondpunt aan de oprit 22 van de E34 en het dorp van Vosselaar. Nu is die afstand wel 1,5 km, maar 100 bussen achter elkaar is ook indrukwekkend. We zien wel hoe ver ze komen en waar de laatste bus haar parkeerplaatsje vind.
Voor het baasje zal het niet veel uitmaken want die heeft zondagnamiddag nog een vergadering, en het Belgisch kampioenschap veldrijden zal aan hem dus niet besteed zijn dit jaar.
Je kan er trouwens echt niet naast kijken hoe het moet gaan met de verkeerscirculatie voor en na de wedstrijd. Langs de E34 snelweg en ook op de banen rond de Lilse Bergen en in de straten van Vosselaar zijn deze week grote oranje borden verschenen die de makkelijkste route voor de verschillende vervoer middelen aanduiden. Want elke soort voertuig heeft zijn eigen parking. Op de snelweg heeft het baasje zelfs een bord opgemerkt met de wegaanduiding voor de verslaggevers en de straalverbindingswagens van de VRT – TV.
Hieronder een bericht uit de regionale blzn. van de Gazet Van Antwerpen die haar lezers ook nog eens in een speciaal bericht uitlegt in welke straten je zondag beter wegblijft wil je niet in de verkeerstroom richting Lilse bergen wil terechtkomen. Hieronder het bericht in de GVA.
Ja het gaat zondag druk worden in onze straat…
Vosselaar - De bussen met supporters die komende zondag naar het BK veldrijden op De Lilse Bergen rijden, doorkruisen enkele straten in Vosselaar.
Inwoners van Vosselaar moeten vooral op zondag 10 januari rekening houden met verkeershinder door het BK veldrijden op De Lilse Bergen. Ongeveer 100 supportersbussen moeten de afrit 23 van de E34 (aan Philips in Turnhout) nemen om dan langs Vosselaar naar Gierle te rijden.
De bussen rijden via de Breem, Boskant, Zeggelaan en Grotenhoutlaan naar Gierle. Omdat zij naast de Vosselaarseweg parkeren, wordt de doorgang naar Gierle afgesloten. Op het kruispunt van de Zeggelaan en de Grotenhoutlaan staan wijkagenten om het verkeer te regelen.
Na de veldrit kunnen de bussen via de rotonde in Gierle opnieuw de E34 oprijden.
Ons baasje heeft sinds gisteren een gerechtelijk verleden, en nog wel in een assisenzaak waar men een moord gaat behandelen.
Zijn gerechtelijk verleden was wel maar van korte duur en duurde amper vier uren. ’t Baasje was immers opgeroepen om te fungeren als kandidaat jurylid in een moordzaak die vrijdag van start gaat. Hij moest zich gisteren om 13u00 aanmelden aan het oude gerechtsgebouw in Antwerpen waar hij met de nodige tegenzin naartoe trok.
Niemand van de zowat negentig aanwezige kandidaat juryleden wist wat hen te wachten stond. De meesten kenden de rechtspraak en assisen zaken wel van op TV , maar eens je daar zelf staat lijken die feuilletons op TV juist wat ze zijn: fake !
Het gaat er daar trouwens heel wat saaier aan toe, en vooral het grootste deel van je aanwezigheid is wachten het tijdverdrijf. Na ingeschreven te zijn (nog met de balpen, een PC hebben we nergens gezien) was het wachten op het volgende bedrijf. De selectie van wie moest aantreden in de assisenzaal en diegene die al bij voorbaat uitgesloten waren om één of andere reden.
het statige oude gerechtsgebouw aan de Britselei te Antwerpen
Daar was het volgende tijdverdrijf…wachten ! Kijken op wat rechters, advocaten, deurwaarders en andere luitjes doen die zich blijkbaar goed thuis voelden in de statige assisenzaal. Dan volgden eindeloze rijen namen die werden afgelezen met de reden waarom zij niet aanwezig waren. Medische reden was wel de voornaamste reden. Daar maakte het baasje uit op dat de medische sector nog niet bang moet zijn zonder werk te vallen. Verblijf in het buitenland voor het werk bleek ook populair te zijn. Als al die mensen terug naar België komen werken is de werkloosheid gelijk opgelost !
Nadien werden de lijsten van de aanwezigen in de assisenzaal afgelezen en moest ieder bij het horen van zijn naam rechtstaan en “aanwezig” zeggen. Dit afroepen was weer goed voor 20 minuten aandachtig luisteren, want roepen, dat hoort niet in zo ‘n statige omgeving blijkbaar ! Bij elke “aanwezige” verdween die zijn nummer in een zwarte hoge hoed.
de assisenzaal van het gerehtsgebouw te Antwerpen, links zitten de juryleden, rechts de beklaagden
Dan werd overgegaan tot het uitloten van de 12 effectieve juryleden en de 3 reserve juryleden. De hoge hoed kwam weer te voorschijn en de voorzitter in zijn rode toga trok één voor één een nummer. De persoon van wie het nummer getrokken was moest vooraan komen (om gekeurd te worden dacht het baasje) de advocaten mochten dan beslissen of zij wel of niet akkoord waren met deze persoon als jurylid. Zij hadden het recht van deze persoon te “wraken”. Werd je “gewraakt” dan mocht de betrokkene terug in de zaal plaats nemen, anders moest hij plaats nemen op de banken van de juryleden. Die staan opgesteld recht tegenover de beklaagden, die trouwens ook aanwezig waren.
Aanvaard, gewraakt, aanvaard, aanvaard, gewraakt, zo ging het afwisselend tot de jurybanken volzet waren met 15 (12 + 3) juryleden. Bij de gewraakte juryleden en de personen die niet geloot waren was er toch voor 80 % opluchting te merken, net als bij ons baasje. Dat zij niet hoefden te oordelen over twee misdadigers die vanaf vrijdag voor hun rechters moeten verschijnen daar waren die 80% duidelijk niet rouwig om !
Opgelucht trok ons baasje terug naar Vosselaar, blij dat hij volgende week geen loodzware rechterstaak moet gaan vervullen…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
kuren te botvieren op zijn moeder ?
