Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
09-12-2015
Met twee vingers…
Vosselaar 09 12 2015
Met twee vingers…
Ons baasje is gehandicapeerd zegt hij van zichzelf. In zijn links voorpootje is een beentje gebroken door een duik in een plantsoen met onkruid waar een boordsteen de breuk finaal maakte. En nu zit ‘m hier met één , af en toe met twee vingers een blogbericht te typen.
Zondagavond bij het avond rondje is hij op een plaats waar wij al honderden malen zijn langsgekomen over een staaldraad gestruikeld. Met een fraaie duikvlucht is zijn linkerarm tussen zijn lichaam en de boordsteen van de straat terecht gekomen.
’t Baasje voelde dadelijk “hier is meer aan de hand dan morgen een blauwe plek” en nadat hij Heros en Lucy terug had afgeleverd is hij naar de spoedafdeling van het St Elisabeth ziekenhuis gereden.
Daar hebben ze dan een röntgen foto gemaakt van zijn linkerarm en hand en nadien nog een 3D CT-scan. Wat nadien kwam was een logisch gevolg… Een steunverband met spalk en een afspraak om zich maandagmorgen nuchter terug aan te bieden voor dag hospitaal. Dat van dat dag hospitaal viel lelijk tegen want het was pas om 19u00 ’s avonds dat het baasje geopereerd werd.
Nadien nog mee naar huis gaan na een volledige narcose was niet echt aangewezen en dus had hotel Sint Elisabeth er nog een gast bij voor de nacht…
Dinsdag middag kon het baasje dan ’t vrouwtje bellen om hem te komen halen.
De operatie is blijkbaar prima uitgevoerd want na twee dagen is de pijn haast verdwenen. Het baasje neemt nu enkel nog een Dafalgan voor de nacht om een goede nachtrust te hebben.
Maandag namiddag moet hij dan op controle komen in het ziekenhuis bij de chirurg. Als de botten dan goed gehecht zijn mag de spalk weg en moet het metalen plaatje en de bouten alles netjes op zijn plaats houden. Het enige waar hij dan nog op moet letten is de eerste weken die linker pols wat te sparen en zeker niet over te belasten.
Daarstraks haalde ons vrouwtje een wens/steunkaart uit de brievenbus, afkomstig van “twee Arnhemse meisjes”… Bedankt Marian en Kiki voor de originele wenskaart…
Deze avond rond 19u00 nog twee rondjes hondjes uitlaten is niet helemaal verlopen zoals we gewend zijn. Met Belle en Hera ging alles nog best naar wens.
Bij de tweede ronde met Heros en Lucy heeft een dwars gespannen oud draadje op zo ‘n 20 cm hoogte abrupt een einde gemaakt aan de wandeling.
’t Baasje is over dat draadje gestruikeld en met zijn linker pols onder zijn lichaam tegen de aarde op een boordsteen gevallen.
Resultaat… twee uren ziekenhuis, röntgen opname van de pols. Wachten op de foto’s (4) en dan doorverwezen naar de CT-scan . Dan een voorlopige steungips, en morgen terug naar het ziekenhuis voor een kleine operatie waarbij de chirurg een plaatje tegen het bot gaat bevestigen.
Daarna naar het gemeentehuis om klacht te gaan neerleggen om oude draadjes niet weg te nemen die vlak naast de rijbaan in het onkruid, hondenuitlatende buurtbewoners aan het vallen brengen .
Vermits één arm en hand op non-actief staat, gaat het typen “iets” moeilijker dan anders. We houden het dus de volgende dagen wat korter op het blog…
Ook voor ons Drentjes is het blijkbaar Sinterklaasavond. De baasjes weten alleen nog niet de geplogenheden hoe het echt in zijn werk gaat bij de Drentjes in Nederland. Blijkbaar komt daar de Sint een dag vroeger dan bij de Belskes.
Het zit zo… enkele weken geleden schreef ons baasje ons vier in bij de Drentsche Patrijs liefhebbers https://www.facebook.com/groups/166916173360381/ om samen sinterklaas te vieren door een Klaas pakket te maken en verzenden naar een ander lid van het forum.
Ons baasje deed dus ijverig mee en maakte een pakket voor…. En liet dat door het baasje van Cartouche, Lennaert en Nova versturen naar een adres in Nederland. Toen wij vorige weken in La Magdeleine waren kwam in Vosselaar ook een pakket aan van de brave Sint. En dat werd door onze lieve buren in ontvangst genomen en opgeslagen tot wij terug in het land waren.
En zo ver zijn we nu… het pakket staat sinds donderdag hier boven de bench van Belle en het is wachten tot de brave man uit Spanje het speciaal hier voor ons Drentjes komt klaar zetten.
Alleen is het baasje iets vergeten. Als hier zo een rare snuiter ’s nachts in nze woonkamer komt ronddolen samen met zijn “zwette mennekes” dan liggen wij hier meteen klaar wakker en wees maar gerust dat de baasjes en allicht ook de brave buren gaan wakker worden. Daar gaan wij vier wel voor zorgen.
Het gaat dus voor alle huisgenoten een verrassing zijn wat de nacht gaat brengen… Lawaai als de Sint hier langskomt, of moet het baasje de Sint morgenvroeg een handje helpen. Of is het de derde mogelijkheid ? Beschikt de heilige man uit Spanje over genoeg heilige toverkracht om dat allemaal “in de sjakoche” te krijgen zonder dat we er iets van merken ?
Wie gaat het zeggen ? Maar van één zaak zijn we zeker, voor morgen ochtend weten we hoe de vork aan de steel zit….
We hadden een rustige, kalme en zonnige dag vandaag in onze thuishaven Vosselaar. Kort na de middag hoorden we vlakbij enkele autodeuren slaan. Dat is het signaal om met z’n allen in de zetel van ons oren te maken en alle snoodaards weg te blaffen. Dat mag wel niet van ’t vrouwtje maar di was boven aan de slag.
Bij de “ding-dong” van de huisbel steken we nog een tandje bij, want dan zijn die snodaards van daarjuist ook nog eens niet onder de indruk van ons vierstemmig alarmsignaal.
Bleken het de baasjes van onze zoon, broer en nonkel Harrhy te zijn. Ja die twee zijn helemaal niet bang van Drentengeblaf en net als anders krijgen we dan van Dymphna een heel lekker kauwbeentje.
Welkome gasten zijn het altijd die twee want telkens valt er wel iets lekkers te rapen bij hen, het zijn dan ook onze beste vrienden !
Deze namiddag hebben we dan de baasjes geholpen met een hele grote pot soep te maken. Dat is ook zo plezant want als ons baasje soepballetjes maakt dan valt er af en toe wel eens iets verkeerd. En wij zorgen er dan voor dat het “iets” dan geen grond raakt. Plezante sport hoor soepballetjes happen ! Ons baasje kookt die balletjes altijd vooraf vooraleer ze in de soep belanden. Daar blijft dan een flink deel kookvocht over dat wij dan krijgen. Super lekker en wanneer dat kookvocht afgekoeld is vliegen wij daar op af alsof het ons laatste eetmaal is.
Dit keer had ons baasje er ook nog wat groenten uit de soep bij gedaan. Dat maakt dat wij eigenlijk beter eten kregen dan de baasjes zelf. Zuiver krachtvoer was het !
Morgen voorspellen de weermannen en vrouwen van TV nog een mooie dag en staat er weer een flinke boswandeling op het programma. Nu de bladeren van de bomen zijn gaat ons baasje liever met ons het bos in omdat we dan beter in ’t oog te houden zijn.
Niet dat we zouden weglopen maar omdat hij er dan beter op voorbereid is wanneer we weer stadsmadammen met chi-chi hondjes tegenkomen, die zich dan weer rotschrikken van zo ’n vier grote “kleine hondjes opvretende” jachthonden tegen te komen. Dat is althans toch de uitleg die de madammen daar aan geven, terwijl ze die hondjes zo hoog mogelijk optillen zodat wij er zeker niet aan kunnen !
Och ze zouden beter moeten weten, dat wij geen andere honden kwaad doen, maar overtuigen kan je hen toch heel moeilijk ….
Je kan er donder op zeggen, maar telkens we van Frankrijk terug in Vosselaar komen is het hier luierikkendag in de Drenten roedel.
De baasjes snappen het niet echt. We hebben dan wel gerakkert van ’s morgens tot laat in de namiddag wanneer de zon ondergaat. We zijn dan goed moe maar toch hebben we genoeg slaap en dan komt er nog bij dat we gisteren een negental uren geslapen hebben in de auto .
En toch deden we vandaag amper een oog open en sliepen haast de klok rond. Moest hier een vreemde binnenkomen die ons zo door het huis zou zien liggen op de kussens her en der, die zou denken dat ons baasje ons voor de auto had ingespannen om ons naar huis te laten trekken. Zoiets als een hondenslee van de Lappen of de Eskimo’s.
Maar het is zo als in de titel is aangegeven, het is een steeds terugkerend ritueel en morgen is het weer voorbij.
Wat we ook telkens weer ervaren is het lawaai dat hier overal waar je gaat allesomvattend is. Enkel tussen twee en vier uur ’s nachts is het betrekkelijk rustig. Dan hoor je de E34 snelweg enkel als het forse zuidenwind is. Als je daar de buren over aanspreekt bekijken die alsof je van een andere planeet komt. “Hier is toch geen lawaai” krijg je dan te horen… Maar dat ligt er gewoon aan dat de mensen dat lawaai hier zo gewend zijn dat ze het echt niet meer merken. Het zal er wel aan liggen dat wij uitermate begunstigd zijn met de rust en de kalmte van La Magdeleine.
La Magdeleine waar we eens om de twee weken op maandag rond zeven uur ’s morgens gewekt worden door de vuilniswagen die dan het geselecteerde plastic, metaal en papier komt ophalen. Die werkt volledig automatisch en pikt met het nodige lawaai in één keer de afval container op, schud hem leeg en plaatst de container op zijn plaats terug. De chauffeur is alleen en bekijkt het ganse laadproces vanop zijn TV schermpje vanachter het stuur van zijn geautomatiseerde vachtwagen. En voor de rest is er alleen maar rust en kalmte. Wat een verschil met het luidruchtige Vosselaar…
We zijn terug in Vosselaar… En we hebben nog eens de route via Le Mans, Alençon, Rouen, Amiens gevolgd. Dat was ook weeral even geleden. Meestal volgen we die route op zwarte zater- en zondagen in de zomer wanneer de wegen rond Parijs over verzadigd zijn.
Vandaag namen we de route omdat we in de krant hadden gelezen dat die milieuconferentie in Parijs een zware belasting zou zijn op de périférique en de A1 snelweg van Parijs naar de luchthaven Charles de Gaulle. Men zou ganse delen van de weg afsluiten wanneer die hoge staatspiefen zich verplaatsten !
We kunnen ons best voorstellen dat den Barak met zijn driedubbel gepantserde Cadillac niet graag in de file staat aan de Porte de Vincennes of de Port d’Italie. Neen hoor die mens moet net als de Russische Poet in beweging kunnen blijven.
Vanochtend was het een heel mooie zonsopgang in La Magdeleine, baasje heeft er knappe foto’s van gemaakt terwijl wij over de bevroren gazon holden ! ook onderweg hadden we voor het grootste deel zonnig weer en vooral… het is droog gebleven onderweg.
De weg via Rouen is volgens de tripmaster 130 kilometer langer dan de weg via Parijs. Maar je hebt dan ook geen meter druk verkeer. Wij haalden zonder te snel te rijden een gemiddelde van 106 km/u op dat stuk tussen Tours en Rouen. Dus super goed en rustig gereden !
Juist na Rouen heeft een kraai of iets anders groot zwart waarschijnlijk een flinke buil opgelopen toe die zo maar tegen het midden van de voorruit van de Mitsubishi geknald. Die zal het wel niet meer kunnen navertellen want het gebeurde in een flits aan 130km/u. De sporen waren duidelijk tegen de voorruit te zien en wij dachten dat de ruit er aan most geloven, zo ‘n luide knal gaf dat.
Toen we terug op de A1 snelweg richting Noord gingen rijden gaf madam TomTom aan dat we best over Valenciennes en Brussel konden rijden ipv over Lille en Gent. We hebben dat gedaan en het bleek een prima raad. Enkel bij het naderen van Antwerpen (hoe zou het anders kunnen) hadden we terug wat file maar het baasje heeft de hoek over de Antwerpse ring afgesneden en dat was ook netjes gedaan.
Wij reden vandaag 9 uur en een kwart, wat overeenkomt met een gemiddelde van 100 km/u, en dat noemen wij prima gereden !
Vandaag lezen we op Facebook het resultaat van de actie “Sporten voor muco 2015” De actie bracht dit jaar de recordsom van 36.000 euro op. Nu weten we wat onze vriend en baasje van Drent Gorky, Louis Michielsen aan inzet heeft voor deze actie. We zeggen niet dat hij het allemaal zelf op poten zet maar samen met nog andere vrijwilligers is de inzet van Louis overweldigend.
De keren dat we Louis bellen om iets mee te doen en we krijgen als antwoord “efkes in m’n agenda kijken” en dan “oh neen dan is er ….te doen voor Muco” zijn ontelbaar. En ook zullen veel Drentenliefhebbers Louis kennen als de koptrekker van veel wandelingen die wij en de Drentenvereniging organiseren. En dat mag ook wel eens gezegd worden en in de verf gezet worden.
Louis je bent een kanjer !
Louis staat helemaal links op de foto
Hieronder het nieuws zoals we het van Facebook “geleend” hebben
Op zondag 29 november is in De Kapelhoeve in Turnhout de cheque-overhandiging doorgegaan van Sporten voor Muco 2015.
Dit jaar gaat de opbrengst van het evenement opnieuw naar een initiatief van de Belgische Mucovereniging, namelijk het MucoJOVO*LEEFfonds (www.muco.be). Onder het goedkeurend oog van vele van onze vrijwilligers, sponsors, burgemeester Eric Vos en schepen van Sport Hannes Anaf kon de werkgroep het mooie (record)bedrag van € 36 000 overhandigen aan de Belgische Vereniging voor de Strijd tegen Mucoviscidose; een geweldige som die het resultaat is van een enorm geslaagde jubileum-editie.
Na enkele woordjes van dank en appreciatie door voorzitter Tonnie Steeman en burgemeester Vos werd er geklonken op het mooie resultaat en reeds vooruit gekeken naar de volgende editie.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
