Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
15-10-2015
Krantennieuws…
Vosselaar 15 10 2015
Krantennieuws…
Twee nieuwtjes in de krant die ons opvielen vandaag. Op de frontpagina, dik in ’t rood, het bericht dat onze dagelijkse Belgische krant Het Laatste Nieuws heel veel medelijden heeft met het Nederlandse volk. Dat naar aanleiding van de uitschakeling van de Nederlandse voetbalploeg voor het Europese kampioenschap volgend jaar in Frankrijk !
Sommigen denken dat het een sarcastische bedoeling heeft maar zo kennen wij onze krant niet. 50 Nederlanders hebben van de krant een pakket toegezonden gekregen met een outfit vande Belgische Nationale voetbalploeg de rode duivels .
In het pakket vonden de “gelukkigen” 1 zakdoek, 1 rode duivel shirt, 1 diadeem met horens, 1 krans, 1 zonnebril en 1 zwart – rode slinger. Onder de 50 gelukkigen bevonden zich de koning en de koningin, de premier Mark Rutte, de halve Nederlander va Belze oorsprong en hoofdredacteur van het NRC Handelsblad Peter Vandermeersch en veel ex-voetballers van Hollandse origigne die veel centjes hebben verdiend in België. Daaronder Johan Boskamp , Piet Den Boer, Jan Mulder, Aad De Mos , maar ook Frans Bauer, Hennie Huisman en ander Hollands fraai’s.
Nu maar hopen dat deze Hollandse corrifeeën hun landgenoten kunnen aanzetten van voor de Belze “sjotters” te gaan supporteren. Dat zal nog aangenaam maar gevaarlijk zijn want het is Jupiler die de hoofdsponsor is van de Rode Duivels.
Ander krantennieuws komt uit de regionale katern van de krant. Onze Vosselaarse slager Steven Balemans van slagerij Galantine, waar wij meerdere keren per week langs gaan voor ons dagelijks vlees, heeft drie medailles behaald op de prestigieuze wedstrijd op Meat-expo te Kortrijk.
Eénmaal goud voor de onovertroffen beuling en tweemaal zilver voor de beulingtaartjes en de zelf huisbereide kipcurry. Het mag gezegd worden, de jury heeft de juiste mensen gelauwerd want Steven en Sigrid brengen super waren aan de man . Proficiat aan Steven en Sigrid en hun ploeg, wij weten waar je lekkere vleeswaren koopt .
Wat is het zuur weer in ’t Belgikske, ons baasje loopt te snotteren en warm drinken en alcoholisch zwaar spul is niet ver uit de buurt. Om de microben te killen zegt het baasje.
Vanavond neemt ‘m geen zwaar spul meer want vannacht moet hij nog taxi spelen met de mini-bus van de rijschool. De zussen van ’t baasje gaan warmere oorden opzoeken en die hebben hun keuze laten vallen op een bestemming waar ze om 06u15 voor moeten opstijgen in Brussel.
Zodoende gaat het baasje vannacht om 03u00 door regen en koude die bus gaan ophalen en de zusjes en hun aanhang naar Zaventem voeren.
Wij Drentjes hebben hier ook al galmen gehoord at wij ook nog kortelings naar de Charente vertrekken . Hopelijk gaat het daar nog wat zachter weer zijn. Zoals het baasje gisteren al schreef, het was gisteren de koudste 13 oktober ooit in Belgenland. (toch vanaf het begin van de waarnemingen) En het baasje denkt dat ‘m daar die snotvalling vandaan heeft
Nu gaat het baasje onder de wol, de wekker gaat iets vroeger dan normaal herrie maken, en dat wil hij toch eventjes opvangen
13 Oktober is elk jaar een beetje speciaal omdat het de verjaardag van ons vrouwtje is. Meestal is het een rustige dag tot ’s avonds. Dan is het gewoonlijk druk van buren, vrienden en familie die “er ene komen pakken”.
Niet vandaag want het is blijkbaar een uittocht van vrienden en familie op vakantie en de buren zijn deze namiddag al verjaardag komen wensen. Om al die redenen gaan we twee verjaardagen, de van de baasjes samen vieren in november. Dan krijgen Belle, Hera en Heros ook nog een minifeestje omdat die ook in november verjaardag vieren.
Om toch maar wat nieuws te sprokkelen heeft ons baasje maar enkele jaren terug gekeken wat er zich toen afspeelde.
In 2014 was de verjaardag tegelijk een heuglijk moment want ook Hera had een verrassing in petto. Hera was al enkele dagen loops en dat was niet wat het baasje had voorzien. Het was pas een goede zes maanden geleden en normaal waren er tussenperiodes van 9 maanden bij al onze teefjes.
Daarom was het eventjes haasten om de fokaanvraag met Bowie in orde te maken.
Twee jaar geleden was de verjaardag van ’t vrouwtje blijkbaar in ’t water gevallen door een ganse dag regen. De weinige activiteit bleek te bestaan uit foto’s te nemen van slapende Drenten. Ook al geen grootse zaken om over naar huis te schrijven dus…
Was het toen een natte dag, vandaag melden de mensen van het weerbericht dat 13-10-2015 de koudste 13 oktober 2015 is geweest sinds de waarnemingen startten ! En dat er zelfs in de hoge venen in België de eerste sneeuw gevallen is.
Half oktober en al sneeuw… zou ons baasje er nog niet aan denken van zijn sneeuwbanden op de Masjebashi te plaatsen ?
Het was eigenlijk een rommeltje vandaag, baasje en ook wij konden er vandaag echt geen thema opplakken.
Lucy mocht vandaag opnieuw gaan zwemmen in het Horse Care center in het 50 meter lange paarden zwembad. Daar zwemt ze lustig 6 lengtes, wat goed is voor 300 meter “vrije Drentenslag”. Lucy kijkt er naar uit want als het baasje niet snel genoeg is om haar in “zwemtenue” te zetten is ze weg met alles wat ze aan heeft. Dat wil zeggen met leiband en halsband om.
Normaal moet ze dat aanhouden om haar makkelijker uit het water te halen moest er toch eens iets gebeuren onderweg. Maar Lucy zwemt zo goed en mooi dat we liever haar halsband droog houden en haar gewoon haar gangetje laten gaan.
Deze namiddag is het baasje zo hevig in de tuin beginnen werken dat hij rat vergeten is van foto’s te nemen van zijn noeste arbeid. ’t Is godgeklaagd, dan werkt ‘m eens zo hard dat hij later nog een half uur nadat ‘m gestopt is nog splinsters en doornen uit zijn vingers zit te plukken met een pincet .
Morgen gaat hij oor met een deel van de tuin te bewerken met de frees dan gaat hij daar de compost hoop over uitstrooien en inwerken om nadien nog gazon te zaaien. Hij hoopt dat het vriezemanneke nog even weg blijft en dat er toch nog mooi gazon opkomt tussen de kiezeltegels die ons Drentjes het graven richting China moet beletten.
Vanochtend was het toch maar frisjes toen we uitgelaten werden. Belle mocht met het baasje even rond de huizenblok om haar poten even te strekken. Zij had toch wel last van stramme knoken na haar gekke kuren in de bossen van het losloopgebied in Chaam. Ja… dat krijg je zo als je op twee weken van je tiende verjaardag staat en nog mee wil met de jeugd van 3,5 jaar en bijna tien maanden. Dat voel je ’s anderen daags aan je spieren !
Het was druk op Drentengebied dit weekend. Zo was het baasje samen met het vrouwtje van Cartouche, Lennaert en Nova gisteren aanwezig op de fokdag van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld. Dat ligt een heel eind uit de buurt vanVosselaar en dus was hij daar een groot deel van de dag “braaf en bezig” mee.
Vandaag was het dan topdag voor de Drentjes. Karine baasje van Libre, zus van onze Lucy en nog 10 andere Drentjes uit ons L-nest had aan enkele andere baasjes gevraagd of ze geen zin hadden in een wandeling met aansluitend picknick in het losloopgebied in Chaam, onder de rook van Tilburg en Breda in Nederland.
Wij waren er ook bij met baasjes en vier “roedeldieren”, want we zaten eens voor een keertje niet in Frankrijk. Ook Jeanny, Chris en hun Nova, Marian met Kiki, Louis met Gorki en organisator Karine met Libre waren van de partij. We hadden letterlijk alles mee om er een super topdag van te maken. Acht vrolijke uitgelaten Drentjes, baasjes die weer eens honderduit konden bij praten, het prachtige weer en een super locatie daar in Chaam. Wat moet je dan nog meer verlangen ?
Hier komen nog foto’s want we hebben al te lang vertelt, nu is het tijd om van de foto’s te genieten !
Het is zelden gebeurd hier op het Bas & Belle blog zonder dat er aan de laptop of de verbinding iets mankeerde. Twee keer in dezelfde week geen bericht op het blog !
Het was dan ook heel druk ten huize Faesroedel. Er waren eerst, begin deze week , de problemen met de deelnemers aan de actie “de gezonde Drent” http://www.gezondedrent.eu/
Het boterde op een bepaald moment niet meer met twee van de zes “activisten”, het waren ego’s tegen nog grotere ego’s . En dan gaat de kruik zo lang te water tot ze barst. En dat deed ze midden in de nacht van maandag op dinsdag.
Maar geen probleem dat onoverkomelijk is. Twee die er uitgestapt zijn en vier die verder gaan werken aan “de gezonde Drent”. Aan een iets rustiger tempo maar veel gestructureerder en met een stevige onderbouw waarop verder kan gebouwd worden.
Voor al diegene die ons steunden, sponsorden, wees niet ongerust. Dat DNA gegeven blijft voor ons een fijn doel dat de Drentsche Patrijshond ten goede moet komen.
Morgen is het weer fokdag in Barneveld , daar komen de nesten van twee jaar geleden zich presenteren. Daar zien we de ouders van de nesten samen met hun nu volwassen kroost. Ons baasje gaat zeker kijken want hij heeft nog een heel mooie reu in de smiezen voor onze Hera.
Als alles goed komt gaat Hera bij haar volgende loopsheid de mooie reu Okke ontmoeten die ze ook al zag tijdens de clubmatch en die ook aanwezig was op de familie- en vriendendag eind augustus in Oud Turnhout.
Dat is wat ons baasje een mooie combinatie vind. Beiden, reu en teef zijn HD,SD,ED, PRA en von Willebrand getest, en hebben een heel zacht en vriendelijk karakter. Ook heeft de combinatie ook nog eens een heel lage inteelt- en verwantschapscoëfficiënt. En wat ook nog eens telt, er hebben zich nu al verschillende kandidaten voor een puppy gemeld !
Die mensen gaan toch nog minstens een half jaar geduld moeten hebben. Ons baasje voorziet immers pas een loopsheid in december en dan komt er nog twee maanden dracht bij, en nog acht weken dat de puppy’s bij de moeder blijven !
Er staan voor de roedel en de baasjes nog mooie dagen in het verschiet…
Het gebeurt ons niet zo snel dat we zonder fotoapparaat op stap gaan, maar deze namiddag was het dan toch zover.
Het baasje en Hera , samen met Louis en Gorki gingen deze namiddag in het prachtige losloopgebied te Chaam een wandeling voor een beperkte vrienden groep voorbereiden.
Natuurlijk reden we met onze Berlingo Drentmobiel omdat daar twee benches in staan en dat we in de Mitsubishi niet graag natte Drenten op de lederen zetels hebben. Want dat hadden de baasjes wel voorzien, nat zouden we zijn ! Was het niet van de regen dan toch van het zwemmen !
In de Mitsubishi zit altijd een klein fotoapparaat gebruiksklaar, maar dat is niet het geval in de Citroën omdat we daar niet zo veel mee onderweg zijn. En dus stonden we in Chaam zonder Kodakske ! Geen erg eigenlijk want we hebben zo stilaan genoeg archief materiaal om toch een eenvoudig blog bericht aan te kleden . Dus alle foto’s die bij dit bericht gevoegd zijn hebben al een respectabele leeftijd.
De wandeling was zoals steeds in Chaam heel mooi en Hera en Gorki konden hun Drentenhart ophalen zoals het een echte Drent betaamt. Hera zwom zelfs de ganse grote vijver over, wat toch nog steeds een goeie honderd meter is !
Onderweg aan de vijver kwamen we nog een dame tegen met twee border collies. Eén van haar honden was wel heel beschermend naar haar baasje toe. Maar de twee Drentjes hadden daar geen problemen mee en na enkele minuten speelde de Collie vrolijk mee met de Drenten.
Bij de terugweg naar de auto kregen we, alsof het daar traditie is, een flinke bui over ons. De baasjes zijn dan nog een koffietje gaan snoepen in “de steengroeve” wat geen stenen delfplaats is maar een drankgelegenheid met wel erg vriendelijk personeel. Een aanrader zoals immer daar .
Gisteren geen blog ! Baasje vond het zelf niet kunnen, maar het was te druk en dus … geen blog op 05 10 2015 ! Het gebeurt maar zelden, en we weten dat er meerdere lezers verschillende malen zijn komen kijken en “staat er nog niks nieuws” vragen …
Maar vandaag was het ook de ganse dag druk, maar ’t baasje heeft zich niet laten verrassen. Hij was zich het steeds terugkerende gezegde van zijn vroegere collega Leo indachtig, die ontelbare keren gezegd heeft “kom we doen verder, want de avond gaat verrassen”…
Vandaag heeft het baasje de aanhanger gelost. Uit de ruimte onder het dekzeil kwamen 100 kiezeltegels tevoorschijn. Dit is goed voor 25m² tuin die moeten beschermd worden tegen gravende Drenten.
In het stuk tuin dat we begin deze lente aanlegden is geen kuil of molshoop verschenen. En lat dat nu juist de bedoeling zijn. De groepsreizen richting China en met vertrekplaats onze tuin zijn voor onbepaalde tijd opgeschort !
Onder de grote hazelaar kunnen ze nog graven maar dat plaatsje is lang niet zo populair bij onze roedel. Ze hebben wel al eens geprobeerd maar van het moment dat ze één wortel tegenkwamen zijn ze maar wijselijk gestopt met graven.
Zoals gezegd, de tegels liggen klaar en het baasje is de grondfrees al gaan halen bij broerlief “ozze Dré”. Niets, tenzij slecht weer, gaat hem stoppen met de voorbereidingen voor een voorbeeld “pelouske” ofte mooi grasveldje.
Morgen hoopt het baasje het betreffende perceel al te hebben omgewoeld met de frees en dan ook al beginnen met een dikke laag compost over de grond uit te spreiden. Dat gaat dan nog eens moeten omgezet worden. Dan gaat baasje alles egaliseren als voorbereiding van het grindtegels leggen ! Als hij deze week al zo ver raakt ga je hem in zijn handjes zien wrijven. Maar dat is het streefdoel wanneer het voor de rest van de week mooi weer blijft…
Wij zien wel wat het gaat worden… vanaf morgenvroeg, grondwerken in Vosselaar !
Het begon al deze ochtend toen we nog onder de wol lagen en het slaapkamer venster zoals steeds ten verste open stond. Volgens ons baasje, die wel niet goed hoort, maar bijna met een Drent in concurrentie kan gaan wat neus betreft stond er ergens een stort in de fik !
Toen we zelf ook buitenkwamen viel de reuk ons ook dadelijk op. Buiten de schoten van de jagers in de verte was dat opmerkelijk !
Het zijn de eerste frisse ochtenden en bij vele buren kringelde er rook uit de schoorstenen, en dat is gewoonlijk niet van de centrale verwarming. Het zijn de allesbranders en de houtkachels die aangestoken worden om de eerste kilte het huis uit te jagen.
Wat er in de tussentijd van lente tot nu in die kachels terecht is gekomen en nu door de schouw het huis verlaat is op zijn minst gezegd “een rare cocktail” van vuiligheid.
Het baasje verdenkt er een achterbuur van zijn oude lekkende rubber laarzen (botten zeggen wij hier) mee op te stoken. Een andere buur zegt “het zijn gebruikte condooms”, maar dat laten we in het midden want dan moet die buur een hevig bazeke zijn en een veel verbruiker !
Deze namiddag moest het hoofdbestuur in Turnhout centrum zijn om een neef te gaan helpen verjaren. Ook daar was de verbrandingsgeur nog sterker maar dat zal dan wel aan de dichtere bebouwing gelegen hebben.
Maar doordat neef en nichtje dicht bij de brandweerkazerne van Turnhout wonen, waar men ook deelnam aan “open bedrijvendag” en men een ritje met een brandweerwagen mét sirene en al kon maken, deed het wel raar. Een brandgeur koppelt me automatisch aan een brandweerwagen met sirene en omgekeerd is dat ook het geval. Rare situatie als je gezellig met de familie aan het keuvelen bent .
Vanaf morgen gaat het baasje werken aan zijn tuin en gazon plannen. Zo heeft hij het toch in de planning ingeschreven !
We zagen het al bij het vertrek in La Magdeleine, het baasje heeft nog plannen, geen grootse plannen maar genoeg om een heleboel gerief in de aanhanger mee naar Vosselaar te zeulen !
Zo kwam de kettingzaag mee, met benzine, olie, reserveketting en al wat er bij hoort mee terug.
En ook de betonmolen die ginds is aangekocht en nog nooit in België is geweest kwam mee. We kunnen dus voorzien dat er een boom gaat sneuvelen… Diegene die het meest kans maakt is “den dikke”, een esdoorn die voor heel wat ongemak zorgt met zijn zaadjes die overal te vinden zijn waar je ze het best kan missen. In dakgoten, bij de buren in het vijvertje en op de veranda waar ze ook regelmatig moeten van verwijderd worden.
Ook neemt de boom die toch al een respectabele hoogte heeft bereikt veel licht weg in de keuken!
Die gaat dus sneuvelen zegt het baasje, meer licht in huis en volgend jaar ook nog enkele dagen lekker warm in de houtkachel.
Ook is het baasje gisteren kiezeltegels gaan bestellen en die mag hij maandag al gaan ophalen. Die tegels moeten er voor zorgen dat voor ons Drentjes de weg naar China veel moeilijker is gemaakt vanaf het prille begin. Niet alleen moeilijker, het baasje hoopt zelfs op onmogelijk !
Baasje is vooruitziend, want hij wil tegen volgend jaar, als er zich terug pupjes aandienen een mooi grasveldje waarop de pups kunnen spelen. In de lente van dit jaar heeft hij zo al een stuk tuin mooi aangelegd. Omdat dat goed is meegevallen wil hij ook nog een anders tuk tuin zo vol leggen met die kiezeltegels die dan niet met kiezels zoals op een parking worden gevuld, maar met zand waar dan nadien gras wordt ingezaaid !
Waar in dat geheel die grote betonmolen gaat worden ingepast is voor ons Drentjes nog een raadsel maar ook raadsels blijven geen onbekende voor ons. Ook daar komen we wel weer achter !
Alles kalm, alles onder controle op de thuisbasis van de Faesroedel… het leven gaat terug zijn gangetje zoals voorheen.
Wat we niet zo goed kunnen verdragen is die duif die zich gevestigd heeft in onze hazelaar. Dat heeft ze zomaar gedaan zonder enige vorm van vergunning of toelating ! Wij zouden zeggen het is een turkse tortelduif en ze is ook nog eens illegaal in onze struik !
Heros is de hevigste en de minst tolerante van de vier. Het lijkt wel of hij is in de leer geweest bij de Hongaarse regering of leger en wil die illegale duif onmiddellijk de boom uit.
De vorige jaren was Heros en co toch heel wat toleranter toen een duif haar nest had gebouwd in de druivelaar bij het huis . Dat nest zat veilig verscholen achter de schotelantenne van TV Vlaanderen. Dat duifje was grotendeels beschut tegen wind en regen en de roedel liet haar en de jongen in het nest gerust.
Wat het verschil tussen deze duif en die van vorig jaar is , blijkt ook voor de baasjes een raadsel te zijn. Voor ons baasje is een duif een duif, veel verschil ziet hij niet in die soorten duif.Nu zullen de ornithologen wel in hun pen kruipen en ons baasje op de vele verschillen wijzen bij de duivensoorten. Dat zou hem wel eens goed doen, zo ’n spoedcursus duivologie.
Morgen gaan we verder met het duifhaten of duifwegjagen, we houden jullie op de hoogte van de resultaten…
“Ze” had het weer gisterenavond en deze voormiddag… Ons Belle had haar kuren weer. Gisteren voor we de thuisrit aanvatten wilde ze al niet eten. Daar maken we ons geen zorgen om, dat gebeurt nog en ons Belle kan wel een dagje zonder eten aan. Daar is haar rug getuige en teken van !
Maar gisterenavond kreeg ze weer kuren. Het is namelijk haast traditie dat de baasjes bij thuiskomst in Vosselaar een bezoek brengen aan het plaatselijke frietkot om daar het nodige warm eten te gaan afhalen. Omdat al het hondenspul, inclusief eten, zich nog op de aanhanger bevond kregen ze alle vier ook wat lekkers uit de frituur.
Drie vlogen af op hun brokken met overschot frietjes en die overgezonde curryworst, die het baasje superklein gesneden had. Behalve onze Belle… die bleef in haar bench liggen alsof ze nog niet uitgeslapen was van de 8 uren durende rit in de auto. Toen ze ook het halve varkensoor die ze als nagerechtje kreeg niet wilde, was er toch wel enige onrust bij het hoofdbestuur te merken.
Belle , onze supersnoeper en fijnproever 1° class die geen nagerecht wil ? Die moet dodelijk ziek zijn was het besluit van ons baasje, en ’t vouwtje sprak hem niet tegen.
Wat ze wel nog wilde was “het toerke rond de blok”. Dat is twee straten rondgaan met de honden en gebeurt nogal eens als het baasje nog een frisse neus voor het slapen gaan wil halen. Dat was dan weer positief.
Maar deze ochtend was ze wel wakker toen we opstonden, maar het super actief rondspringen was er niet bij… Rijst me sperziebonen ? Niet voor Belle, zij had dus tot vanavond haast 38 uren niet gegeten. Maar vanavond stond ze bij het baasje te zeuren voor eten.
Een stuk van een worst (terug echte Vlaamse kost, is steeds de 2° dag van de terugkeer populair) samen met brokken en een aardappel die teveel was ging er in alsof het kreeft was.
Ze heeft het ‘m toch maar weer gelapt onze oma, om de baasjes op ’t verkeerde been te zetten en dan ook nog eens te profiteren van de goedgelovige brave baasjes die er (nog maar eens) ingelopen zijn. En die zeggen “dat zal ons echt niet meer gebeuren” en ze hebben gelijk als ze er bij zeggen “tot de volgende keer in elk geval”
We zijn terug in Vosselaar, en je gaat het niet geloven, na zestien jaar haast elke keer dezelfde weg heen en terug te hebben genomen heeft een onbekende vrouw ons vandaag de beste en snelste weg naar huis getoond!
Op enkele kilometer na is de afstand tussen La Magdeleine Ferret en Vosselaar 800 kilometer en vandaag was het toch wel een dertig kilometer meer om toch sneller thuis te geraken .
Hoe komt dat zo vragen jullie je nu wel af waarschijnlijk ? Wel, we zeggen het niet graag, maar dat vrouwmens met haar stem die ergens van onder het dashbord ons baasje op zijn “systeem” werkt door alles driemaal te zeggen, weet het beter ! Echt als je haar aanwijzingen volgt ben je sneller thuis.
Het begon deze middag al toen we pas vertrokken waren in Sauzé-Vaussais. Waar we al zestien jaar naar rechts afdraaien richting N10, kwam madam TomTom ons zeggen dat we links moesten afdraaien ! Ons baasje met zijn 50 jaar ervaring op de baan verklaarde die “goe zot” en “als ge ’t niet beter weet , zwijgt dan”. Maar 7 km verder toen hij richting Poitiers wilde inslaan mocht dat niet wegens afrit afgesloten !
Wij moesten eerst 6 km richting Angoulême rijden, daar de afrit nemen en aan de andere kant terug de N10 oprijden richting Poitiers. Madam had gelijk gehad, de 1° keer vandaag.
In Parijs op de périférique, waar we als vanouds de Porte Bagnolet nemen om richting Lille te rijden vertelde madam TomTom dat we beter rechtdoor zouden rijden tot aan de Porte de la Chapelle. Nu weet ons baasje dat zoiets meer dan 10 km omweg is en weer geloofde hij haar niet.
Tot we 2 km na de afslag “Bagnolet” plots een file voor ons zagen opdoemen. Baasje kon nog net de vlakbije afrit nemen. Toen vertelde madam TomTom dat we de overkant van de snelweg dienden te nemen en terug naar Porte de Bagnolet dienden te rijden en naar de Porte de la Chapelle te rijden.
En weer had ze gelijk…. Niks geen file onderweg naar Lille niet meer !
Juist na Gent vertelde Madam TomTom dat we best de weg via de expresweg E34 naar Antwerpen zouden nemen. Het baasje heeft dat dan maar gedaan en is dan zo richting Antwerpen gereden via de Liefkenshoektunnel.
Met de vorige TomTom hadden we al die extra’s zoals file vermelding en omleiding aanduiding niet maar met dit TomTom 6000 model staat daar toch wel wat meer te beleven als de wegaanwijzing. En dan zeggen dat het baasje hem alleen maar gekocht heeft omdat dit model preciezer is met de flitscameramelding . Maar samen met madam TomTom is het toch een fijn middel om veilig en snel op je bestemming te komen. Nu wil ons baasje er nog achter komen of zij al dan niet blond is, want als zij blond is ken ons baasje nu toch echt wel een slim blondje !
Morgen gaat het terug richting Vosselaar. Twee weken en een half was het dat we hier waren en de plannen die we wilden realiseren zijn afgewerkt. Alleen de eerste week met de vele regen strooide de dakwerken plannen in het water, zowel letterlijk als figuurlijk. Maar geen erg de dakwerken waren preventief en kunnen perfect op een latere datum plaats hebben.
De ruimer van de “fosse septique” heeft dan toch niet zijn kat gestuurd maar kwam met een reuze grote tractor met een klein tonnetje daarachter de beerput ledigen en reinigen. Het baasje had dat eigenlijk liever zelf gedaan zoals hij vroeger de bompa bezig zag maar dat mag niet meer van de madam van het milieu. En er viel niks te regelen met de uitleg dat ons “goei materiaal” zou resulteren in tomaten van kilo’s zwaar, en kroppen sla waar je een kruiwagen voor nodig had om ze naar de keuken te brengen. De uitleg dat je met goede beer preien krijgt waar je uw fiets tegen kan parkeren hielp ook al niet. Madam vertelde dat “Europa” regels had opgelegd en zij kwam dat hier in Ferre tees arrageren zie. Wij Drentjes hoorden ons baasje zeggen in ’t Vloms, zodat zij het niet verstond “Europa mijn r**t”
Ook heeft het hoofdbestuur al heel duidelijk gemaakt dat het vertrek er staat aan te komen. Bagage, als valiezen, ons hondenmateriaal, zelfs de mortelmolen gaat mee naar Vosselaar. Wat het baasje met die laatste van zin is blijft een grootraadsel want die mortelmolen is niet bepaald zijn lievelings gerief.
Ook is het baasje nog de vijgen- en appelboom ingekropen om al dat lekkere rijpe fruit te oogsten. De appeloogst is ronduit fantastisch geweest en de preventieve sproeibeurt op het einde van de winter in februari heeft duidelijk zijn werk gedaan. De vruchten hebben geen sproeistof gezien en toch hebben we prachtig, niet aangetast fruit ! Baasjes zuszen gaan blij zijn met de twee bakken appelen om appelmoes te maken, en zelfs daar is het fruit te mooi voor .
Voor morgen zal het dus weer acht uurtjes rijden zijn, maar ook dat zijn we al zo gewend dat het ons niets meer doet. Gewoon effe mee auto rijden …
Op het eerste item van dit blog bericht hebben we niet moeten wachten. Dat was stipt op de afspraak “kot in de nacht”. We hebben het dan over de afspraak met de “bloedmaan”.
Sabientje van het TV-weer op één had het heel goed uitgelegd. Zo rond vier uur in de ochtend zou de maansverduistering op zijn best zijn en dat wilde de baasjes wel eens zien. Om 04u15 stonden de beide baasjes voor het huis in de koude, en in nachtkleding naar de verduisterde maan te kijken.
De lucht was zo helder als maar zijn kon en van bewolking was helemaal geen sprake. Maar was nu gans de zaak overroepen of was het “dit maar”.
Die hele grote maan was nog maar een fractie van de maan die ons baasje vier uren van te voren had genomen. En de mooie rode kleur was ook enkel waar bij kleurenblinde mensen. Oordeel zelf aan de hand van de foto’s…
Wat vandaag ook tegenviel was de afspraak met de ruimer van de “fosse septique”. Naar Franse gewoonte noemen ze dat, hebben de baasjes geen tractor met beerton zien verschijnen.
De afspraak was nochtans heel ruim “dans le matin” kan 08u00 zijn en net zo goed 11u45 ! Later spreken ze niet af want dan is het etenstijd en moeten ze thuis zijn. Dat veronderstellen we toch dat iemand die niet het properste beroep ter wereld heeft, zijn handjes wil gaan wassen vooraleer hij zijn boterhammekes wil gaan opeten.
Na het wachten tot 16u00 heeft het baasje dan nog maar eens getelefoneerd met de ruimer. Dat wil zeggen eerst tegen zo’n madam die je in ’t Frans vertelt dat je eerst maar eens tegen haar moet expliceren wat je precies wil. De grote baas, “die met zijn tractor” zal je dan wel terug bellen.
En dat terugbellen ging vrij snel, maar dan de uitleg dat hij volgende week maandag wel zou langskomen heeft ons baasje dan maar snel zo uitgelegd dat monsieur le vidangeur snel tot een ander besluit kwam. Uitleg dat we woensdag terug naar België moesten voor een afspraak had weinig effect. Er was een panne aan de installatie en dat ging dus niet. Maar dat het baasje naar die madame van het milieu zou telefoneren om zich te verontschuldigen dat het nog een maand zou duren voor de door haar gevraagde paperassen zouden kunnen bezorgd worden, omdat de tractor en zuiginstallatie met panne stond verrichtte wonderen.
Dat systeem had het baasje destijds toen hij nog bij de wegenwacht werkte moeten kennen. Met eens goed te sakkeren een tractor plots repareren dat lijkt meer op een Lourdes wonder. Maar goed, morgen zal hij komen. Op de “vraag hoe laat ?” was het klassieke “eh bah oui, dans ‘l aprés midi” niet naar de zin van ’t baasje want dan zat hij weer een halve dag met zijn duimen te draaien ! Ook dit gesakker dat volgde had een wonderbaarlijk effect. Morgen tussen 14u00 en 14u30 heeft hij beloofd dat de tractor gaat hersteld zijn en dat ‘m op tijd hier gaat zijn.
We zullen zien zegt het baasje. Het telefoonnummer is immers al opgeslagen in het geheugen van de GSM ! Die ontsnapt niet meer aan zijn werk.!
Het is een datum en een plaats die door gans de Poitou-Charentes gekend is om maandelijkse markt. Elke maand, steeds op de 27° heeft de markt plaats. Seizoen of dag speelt geen rol, zoals vandaag zondag. Het is de 27° en dus gaat de markt door.
Ons baasje kan eigenlijk niet veel bedenken van wat er niet te koop is. Van alles heeft hij er al gezien, je zou het kunnen vergelijken met een Bric-à-brac, maar ditmaal met nieuw spul in de kramen .
Vermits de markt over gans het centrum van het kleine stadje verspreid is zijn er ook verschillende toegangswegen. Wij starten gewoonlijk aan de westkant, dat is de zijde waar het pluimvee verkocht wordt.
Al bij het naderen van de markt kon je zeggen dat je over de koppen kon lopen. Wat wil je, het is zondag, goed weer en de grootste markt van uren in de omtrek, dat trekt volk, heel veel volk.
De pluimvee markt biedt alles wat maar pluimen en lange oren aan, van kwartels tot struis neen geen struisvogels maar wel heel mooie ganzen. Misschien zijn er ooit al wel eens struisvogels verkocht maar dat hebben we nog niet opgemerkt. Maar er zijn wel struisvogel farms in de buurt, het zou dus wel kunnen !
Zoals we al zegden, de meest onwaarschijnlijke zaken kan je er vinden. Ooit gehoord van een orkaan paraplu ? Wel…die was hier te koop en onverwoestbaar volgens de opschriften en verkoper.
Het baasje wilde een pet kopen met een jachthond of een everzwijn op geborduurd. Vorig jaar waren die verkrijgbaar maar nu, petten genoeg maar geen met enig borduurwerk, laat staan van een hond of everzwijn.
Maar ons baasje heeft toch zo ’n broek waar geen broeksriem in kan wegens geen lussen, fabricaat Decathlon. Dat is een beetje vervelend maar het baasje heeft aan een kraam van zo ’n donker gekleurde medemens (vroeger was dat een zwarte neger, maar dat mag niet meer, net als een zwarte Piet) bretellen gekocht met jachttaferelen op. Ook met afbeeldingen van evers, herten, ganzen en ander wild !
Na twee uren over de markt te slenteren trokken we met pijnlijke voeten, knieën en kuiten richting auto. Intussen waren de geuren van het pluimvee verandert in geuren van kramen met Paëlla, Pizza, hamburgers, frieten en allerlei worsten want de middag was gepasseerd en dan stopt de wereld in Frankrijk en begeven de echte fransen zich aan de “culinaire geneugten” Al zijn het dan andouillettes die niemand anders lust dan de fransen zelf.
Gisteren was het de beurt aan Lucy om aan haar cultureel niveau te werken, en die mocht gisteren dus mee naar Barrobjectif in Barro.
Vandaag ging Hera met de baasjes mee naar Tusson. Daar waren festiviteiten en tentoonstellingen aangekondigd die midden deze week plots werden afgeblazen. Dat vernamen we toen uit de krant Charente Libre.
Ook vorige week zondag met de journees de patrimoine waren wij al langs Tusson gepasseerd om naar de oude koetsen en de monumenten van de club Marpen te gaan kijken. Maar toen kon je er over de koppen lopen. Een parkeerplaats vinden kon enkel op kilometers ver van het dorp. Dat hadden we er toen niet voor over.
Vandaag dan maar terug om nog eens op bezoek te gaan bij Bernard en Christianne Ferraro van het theehuisje l’echauguette. Het zijn fijne mensen en we hadden het over hen al verschillende malen hier op het blog. Vorige week stonden ze nog fier te glunderen in de krant met hun pas verworven gerestaureerde schilderij uit de 16 eeuw. Het schilderij stelde één van de eerste bewoners voor van het huis waar zij nu elf in wonen.
Het was weer een warm weerzien met de oud gitarist van “les Phantômes” en de sterdanseres uit de opera. Op de vraag of het schilderij al was opgehangen stond Bernard verbaasd dat wij daar al weet van hadden . Mais bien sûre Bernard, la Charente libre n’est ce pas… En fier troont Bernard ons mee naar binnen waar het schilderij een ereplaats boven de bar gekregen heeft. Het was nog mooi weer genoeg om buiten een terrasje te doen . We weten ook dat op één na alle bieren die op de kaart van l’echauguette staan van Belgische oorsprong zijn. De perfecte geserveerde Lindemans kriek (wel in een Leffe glas) smaakte alsof we hem dronken op een Brussels terras. En dat ene bier dat niet van Belze origine is eigenlijk niet echt bier. Je mag eens raden het welke het is .
We maakten nadien nog een rondje door het prachtige maar vandaag haast verlaten dorp. We hadden dus wel de mogelijkheid om onze tijd te nemen om een foto te maken zonder dat er plots iemand ongewild in beeld verscheen…
Vandaag waren we in Barro, een klein dorpje langs de rivier de Charente en ten zuiden van Ruffec gelegen. Het is een jaarlijkse uitstap die we naar Barro maken want elk jaar eind september heeft er in Barro een openlucht foto tentoonstelling, Barrobjectif plaats. http://barrobjectif.com/category/edition-en-cours/edition-2015/
Verschillende bekende en ook onbekende fotografen stellen er gewoon naast de straat en zelfs tot in de rivier hun werken tentoon . Twee jaar geleden was er zelfs een senator die zijn foto’s van zijn reizen tentoonstelde.
En vandaag waren wij ook daar, en we hadden Lucy mee. Aanvankelijk was ze niet erg happig om met de auto mee te gaan en zou ze veel liever in de velden gaan rakkeren zijn. Maar uiteindelijk maakte ze toch dat ze met een sierlijke sprong de koffer in sprong. Dat verwonderde het baasje wel want de koffer is gewoonlijk voorbehouden aan moeder Hera en nonkel Heros.
In Barro was het een sleuren aan de lijn dat het niet fraai meer was. Alles moest ze gezien en besnuffeld hebben, zelfs het kerkhof had haar belangstelling.
Of ze veel heeft opgestoken van de prachtige foto’s is nog maar de vraag, veel zal dat niet zijn volgens het baasje. Welke reu en waar die reu op drie poten gaan staan is daarentegen, heeft voor Lucy na vandaag geen geheimen meer.
Het was vandaag ook duidelijk de dag dat de omliggende scholen de tentoonstelling bezochten. En als je dan op de middag zo ’n tentoonstelling bezoekt is het voor Lucy, de eeuwig honger hebbende Lucy , het ideale ogenblik om aan het schooien te gaan. De schoolgaande jeugd was immers ook gecharmeerd door die knappe chien de chasse en zouden Lucy met veel plezier volgestopt hebben met sandwiches.
Maar daar heeft het baasje een stokje voor gestoken. Wat ze wel mocht was gaan zwemmen in de rivier. Tot ons baasje een hen met verschillende heel jonge kuikens opmerkte op de tegenovergestelde oever. Die liepen daar onbeschermd, zonder enige afsluiting. Om het geluk in de familie kip niet te verstoren heeft het baasje Lucy dan maar aangelijnd laten “zwemmen” .
Het was weer een tentoonstelling van topniveau en we zien de tentoonstelling ook jaar na jaar groter worden. Een ware topprestatie voor een dorpje van hooguit 300 inwoners .
Eergisteren werden Hera ’s puppy’s van het N-nest 9 maanden. Ze zijn geboren op 22-1-2014 en gaan zo stilaan bij de groten horen.
Van de eigenaars niks dan goed nieuws en de lovende woorden over hun slimme, lieve, vindingrijke, vrolijke en ook “criminele” eigenschappen doen ons goed.
Bij de familie Van den Eede in Kapelle heeft de jongste zoon Joppe een speeltuig voor Noxx in elkaar geknutseld. Het zijn PET flessen die om een stang kunnen draaien en waar snoepjes in zitten. Die flessen moet Noxx rond de stang laten draaien om aan de snoepjes te kunnen komen ! Knap gezien Joppe, in jou schuilt een hondenspeeltjes ontwerper.
Uit Temse kwamen enkele foto’s van Boris. Die hebben we met de familiedag niet kunnen zien omdat de ganse familie een weekend in de Ardennen hadden geboekt dat niet meer kon verplaatst worden. Baasje Magda kan ons melden dat “hun kleinste” op dit moment al 28 kg weegt en 62 centimeter meet ! Ook een grote jongen dus …
Van Nova kwamen er twee foto’s, eentje van Nova met een oversized bot in haar bek en nog eentje met de overige Drentenhuisgenoten Lennaert en Cartouche.
En dan was er nog een foto van Kibbels, tante Kibbels voor onze Lucy , halfzusje voor Hera en Heros en dochter van Belle uit haar nestje met Ferron van Drentenpassie. Die lag al vanuit haar luxueuze super zachte mand naar TV te kijken. Met kunnen zeggen onze baasjes. Als de pups ht maar goed hebben, dat is wat telt voor onze baasjes. En tot nu toe hebben ze daar helemaaaaaal geen klagen over. Integendeel zelfs, al onze pups hebben een superwarme mand gevonden en daar zijn we best fier op.
Het is een goed fruitjaar , het begon al in juni met een overvloed aan kersen. Een kersenboom die heel vroeg is en gewoonlijk nog last heeft van nachtvorst tijdens de bloesem heeft zelfs dit jaar kilo’s kersen gegeven. Ook de pruimen, appelen (massa’s) peren (overvloedig) zijn van een ongezien oogst dit jaar.
Nu op dit moment zijn er nog appelen en peren in de tuin maar die interesseren die Belle & co amper. Het zijn de noten en de notenboom die op dit moment favoriet zijn.
Je begrijpt niet hoe ze het voor elkaar krijgen, ze zoeken de noten, nemen ze mee naar het mdden van het gazon en gaan ze daar liggen kraken. En dan komt het wonderbaarlijke… ze krakende noten op zo ’n wijze dat ze enkel de vrucht opeten en de schalen blijven liggen op het gazon.
Het is zelfs zo dat we met de overgebleven notenschalen er terug een intacte schaal zouden kunnen samenstellen. Handig (met hun bek dan) zijn ze wel die vier Drentjes van de Faesroedel !
Komt er nog bij dat wanneer het baasje met een emmer naar achter in de tuin loopt er dadelijk een kandidaat emmerdrager zijn bek rond het oor van de emmer legt. Heros wil die emmer dragen, en of die nu leeg of vol is, dat maakt Heros niet uit. Het is ongelooflijk hoe sterk die zijn nekspieren zijn !
Maar er loopt hier nog zo ’n jong ding rond, ons “spook” noemt het baasje Lucy soms. En dat is niet toevallig want als een duiveltje uit een doosje komt ze dan op Heros af en neemt die emmer gewoon over van hem !
En de reactie van die goeie lobbes Heros…? Van hem mag Lucy altijd alles en wees maar zeker dat “spook” het altijd weet bij wie ze dat doet. Bij moeder Hera zal ze het niet lappen, daar wordt zij terstond terecht gewezen !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
