|
Het puppenmagazine 25-04-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
We zijn blij dat we tussen de vele mails die we gisteren na een dag onderweg in onze mailbox vonden ook een bijdrage was voor het puppenmagazine.
De stemming om een verhaaltje uit onze duim te zuigen was er deze ochtend niet . En voor een waar gebeurd verhaal zou het handelen over een begrafenis, en dat doen we ook liever niet.
Daarom ietwat vrolijker verhaal van Jeanny en Lennaert over het dag/noodverblijf van de Drentjes in Roosteren. Aan de fotos te zien valt het allemaal wel mee zon noodhok om toch buiten te kunnen blijven als het plaatselijke hoofdbestuur eens eventjes weg moet. Het rsisco om het begin van een woestijn of bouwwerf aan te treffen bij terugkomst is dan heel wat kleiner
Belle & co
Hier Lennaerts nuchtere kijk op zijn buitenverblijf
Hallo familie,
In navolging van tante Simonne en ome Faes heb ik nu ook mijn buiten huisje Wel te vree. Het staat dan wel niet in Frankrijk, maar gewoon bij mij in de tuin. Het huisje en bijpassende ren is bedoeld voor noodgevallen. Ben ik dan een noodgeval? Tot nu toe heb ik er 2 minuten ingezeten, en dan alleen om fotos te maken, dus het zal wel meevallen.
Gisteren is een madam van de Raad van Beheer langs geweest om mijn chip te lezen, en te kijken of ik niet illegaal Nederland ben binnengesmokkeld. Ze had een of ander eng apparaat bij zich en wilde steeds Scotty beam me up met mij spelen. Na wat dolle capriolen bleef ik toch maar stilstaan. De chip tussen mijn schouder was verdwenen! Hij moet er zijn zei vrouwtje zenuwachtig, probeer het eens rechtsonder en ze wees naar een plek rechts onderaan mijn borstkas bij het begin van mijn poot, en jawel hoor, precies daar zat hij, op dezelfde plek als bij mijn papa. Onze chip is op dezelfde manier naar beneden gezakt!
De grootste verrassing is toch wel dat ik mijn Belgische stamboom gewoon terugkrijg met wat extra versieringen erop.
Vele snufjes,
Lennaert
|
Ik ben Jan
