Gepikt ?...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Daarjuist bij het openen van de dagelijkse mail springt er één mail bovenuit. “Steriliseerketel” en ze komt van Fons Nicolay. Als je dan de (korte) mail leest dan beweert hij dat ‘m mijn steriliseerketel heeft “gepikt” Dan zeg ik “dewelke ?” want we hebben er vier, twee in België en twee in Frankrijk. Hier onder de mail van Fons.

Jan,

 Ik heb je steriliseerketel gepikt... Ik hoop dat je het niet erg vind ?

Maar ik heb wel een beetje reclame gemaakt voor Belle en Simone....

 http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/archief.php?ID=369349

 A propos, de confituur van de kersen is zeer lekker... !

 Groeten

 Fons

Als je dan de mail opvolgt dan blijkt dat ‘m een fotootje gepikt heeft dat ik vorig jaar bij het begin van het Weckseizoen op het blog plaatste. Het is één van de twee ‘Franse’ die ik fotografeerde op de waterput, bij ons op de koer.

Nu ga ik hier Leo Van Sande uit Beerse ook even vernoemen  want wij hebben twee zaken zeker al gemeen. De voorliefde voor Drentsche Patrijshonden en onze steriliseerketel, want ook bij Leo kan je nog steeds bokalen “Weckpotten” kwijt. Dus Fons dat zijn er al twee die je kent die nog steriliseren…

Bij ons is het gekomen uit noodzaak en miserie dat we terug zijn beginnen steriliseren. Ook wij zijn begonnen met de opbrengst van de moestuin in de diepvriezer te stoppen, tot een stroompanne en nadien nog eens een slecht gesloten diepvriezerdeur de ganse jaaropbrengst naar de teelballen hielp.

Wanneer ik zo in de loop van het jaar eens liet ontvallen dat ik voor mijn volgende verjaardag een origineel/praktisch cadeau wel zou kunnen appreciëren viel dat niet in dovemans oren, en kon ik een week later de inhoud van vier grootmoeder kelders beginnen sorteren. Oud schoolcollega’s Cis en Leo waren de eerste en grootste leveranciers van ketels en potten. Wat wel telkens ontbrak waren de thermometers…maar dat was dan ook het minst van de problemen want die blijken nog in alle “potten carré” winkels verkrijgbaar te zijn, idem dito de rubberen sluitringen.

Dat is zowat het verhaal dat startte zo’n zeven, misschien acht jaar geleden en waar we elke winter meer dan deugd van hebben. Want wie kent nog de smaak van zelf ingemaakte “echte” snijboontjes, of “regenboogsoep” in ’t Frans uiteraard “soupe arc en ciel”? In Vosselaar en La Magdeleine weten ze er alles van.

Fons en zijn verhalen recepten kan je hier vinden: http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/

http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/