1988 was het jaar van de beiaard. Vlaanderens bronzen stem klonk dan ook meer uitgesproken dan anders. Heel wat initiatieven werden opgezet. Walter Capiau had in 1986 een interview met Aimé Lombaert, de Brugse stadsbeiaardier. Dat werkte inspirerend en hij wou iets blijvends over beiaardmuziek maken. Er waren toen 80 beiaarden, waarvan 50 goed bespeelbaar en 30 beiaardiers in dienst. Het werden cassetten met ieder 5 langspeelplaten : vier zingende torens in Limburg, zes in West - Vlaanderen, zes in Oost - Vlaanderen en ook zes in Brabant. Deinze vernieuwde zijn beiaard en was de eerste in de wereld met grote tertsklokken. Dat was een serieuze promotie voor de beiaarden in Vlaanderen. Volgende beiaardrecitals in Meise 's zondags om 18 uur : 12.8 Eddy Mariën en Teun Michiels (tenor) met lyrische beiaardmuziek (beiaard solo) en Italiaanse aria's (pano en zong) 19.8 Koen Cossaert uit Roeselaere : barokmuziek 26.8 E.Mariën met authentieke beiaardmuziek uit de 20ste eeuw
Op deze datum schreef het Beiaardcomité naar Dr. De Meuter, toenmalig voorzitter van de Kerkfabriek van Meise, om een beiaardmuseum in te richten onder de klokkenzaal van de toren. Dit werd besproken en op 13.1.1987 antwoordde de kerkfabriek dat ze de vraag doorspeelden aan de gemeente met 4 vragen :veilgheid (trap), toegang kerkgewelven en schietgat afsluiten, de ruimte is erg klein... Hierop volgde een vergadering met het schepenkollege, een afvaardiging van het beiaardcomité en de kerkfabriek op 24.3.1987, waarvan een uitvoerig verslag van de ambtenaar M. Schockaert opgesteld werd. Daarop werd opnieuw gevraagd aan de kerkfabriek voor een formele toelating tot uitvoering. Op 10.4.1987 antwoordde die, dat er eerst duidelijkheid moest geschapen worden over de uit te voeren werken. Daar bleef het dan bij, uitgenomen dat onder impuls van schepen Noël Catry de trap gemaakt werd door de heer Moerenhout (Sjoeter) uit Westrode. Hierbij bleef het echter. Ik blijf heden nog aandringen om dit plan uit te voeren. Er was een mogelijkheid beneden, naast de oude beiaard in de achterbouw van het huis tegen de bib. Maar hier werd voorrang gegeven aan Gros, die er permanent een lokaal kreeg om slechts enkele keren per jaar te vergaderen en de dossiers op te bergen. Tussen de bib en de oude beiaard (monument genoemd!?) is er plaats voor een dringend noodzakelijke leeszaal voor de bib en zou een plaats kunnen gereserveerd worden achter glas voor een beperkt museum met plaats voor de beiaardier voor het historisch waardevol klavier en het automatisch klokkenspel van onze oude beiaard, die nog steeds staan te verkommeren in een loods van de gemeente.
De volgorde van de stukken is wat in de war geraakt. Helaas! De nummering klopt niet met de klassering op data. Daarom zet ik deze reeks chronologisch verder. Met een lino van de hand van meester Willem Rosiers van de Limbosweg, de oude kerkwegel die de parochie Rode met Meise verbond via de Hazenbos, werd het programma van de feestelijkheden n.a.v. "35 jaar (oude) beiaard in Meise", aangekondigd. Om 10 uur was er antiek - en rommelmarkt. Antoine Mollemans (+), voorzitter Oud-Soldaten, en Frans Van Beneden (+), voorzitter handelaars, namen dit initiatief samen met Piet De Cuyper, beiaardcomité. Dit was de start van de huidige beiaardfeesten met rommelmarkt, waarin de beiaardconcerten nu, wat op de achtergrond verzeilden. Het programma verliep in grote lijnen zoals nu nog, met dit verschil dat er twee beiaardconcerten waren : een om 15.15 uur voor de jeugd en om 20 uur gala-beiaardconcert met de jachthoornblazers van Westrode. Er waren open - deurdagen van het Verloren Uurke en de Muziekacademie en in het kasteel van Boechout hield Berla een tentoonstelling over Edwin Ganz. Deze hadden ze misschien beter in de Oranjerie gepland, omdat de kunstenaar daar op de zolder leefde. Dit initiatief zou opnieuw gepland worden, hopelijk op de correcte locatie. De ambtenaar op de dienst Cultuur was toen Martha Van Lergerghe. In het boek "Meise en zijn beiaard" van Piet De Cuyper zou de datum verkeerd staan als de circulaire klopt.
Dit item bevat de toespraak van toenmalig schepen en regelmatig toehoorder van de beiaardconcerten Noël Catry, uitgesproken op 26 augustus 1984, bij het laatste beiaardconcert van dat seizoen. Herman Boon pr. schreef een artikel : "Een beiaardier werd 80" met een tekening van de St.-Martinustoren en een dorpszicht te lezen in http://blog.seniorennet.be/hermanboonpr In het parochieblad verscheen "Een eeuw Jef Rottiers" van Eddy Mariën. De titel bevatte een druk - of telfout, want de geboortedatum was correct. Hierin lezen we het c.v. van Jef Rottiers.
A80 Beiaardkoekje In de jaren 80 bakte bakker Van Malderen voor het eerst beiaardkoekjes, die uit de toren geworpen werden op de jaarlijkse Beiaardfeesten : de klokjesworp. Het basisrecept was : 800 g boter 500 g griessuiker 5 g zout een weinig vanille 1/2 geraspte citroenschil 2 eieren 4 eigelen 100 g amandelpoeder 1,4 kg bloem De koekjes worden in een klokkenvormpje gebakken. Bij speciale gelegenheden worden grotere exeplaren gebakken. In een 10tal koekjes worden nummers gestoken, waarmee men een prijs wint. De hoofdprijs is tegenwoordig een gouden juweeltje in de vorm van een klokje. Na de sluiting van de bakkerij Van Malderen werd deze sponsoring overgenomen door bakker Seynaeve in de Boechtstraat. Zo had en heeft Meise zijn klokkenworp, in de rij van de Vlaamse steden en gemeenten die ook een worp organiseren (zie torenroepthaan 121)
Archief 38,2 Jef Denyn Een naam die in de beiaardwereld klinkt als een klok,want aan deze merkwaardige figuur dankt de beiaardkunst haar heropstanding en de huidige bloei. Het is daarom gepast, hoe beknopt dan ook, even de aandacht te vestigen op de levensloop van een begenadigd kunstenaar die niet alleen heeft geschitterd als virtuoos maar tevens uitmuntte door zijn gezagvol onderricht, technische kennis, joviale omgang, humor en echte vroomheid. Hier volgen dan een reeks belangrijke data uit zijn leven. 1862 Op 19 maart in Mechelen geboren als zoon van de toenmalige stadsbeiaardier Adolf Denyn. 1881 Paasdag; eerste officiële bespeling door Jef Denyn op de beiaard van de St.-Romboutstoren, ter vervanging van zijn blind wordende vader. De jonge, muzikaal begaafde Jef zou het studeren voor ingenieur opgeven en zich op het beiaardspel toeleggen. 1887 Aanstelling tot stadsbeiaardier van Mechelen. 1892 Aanvang der maandagavondconcerten die, dank zij het meesterlijk spel van Jef Denyn, wereldbekendheid verwierven. De beiaard had meteen plaats genomen in de rij der volwaardige instrumenten. 1912 Grootse viering te Mechelen ter gelegenheid van zijn 25-jarig beiaardierschap. 1922 Eerste internationaal congres voor beiaardkunst te Mechelen en oprichting van de beiaardschool met Jef Denyn als bestuurder. 1927 Rondreis in de U.S.A. en Canada waarbij Jef Denyn zeven beiaarden bespeelde en Prosper Verheyden, eminent beiaardkenner en secretaris der beiaardschool, er lezingen over de beiaard hield. Hierdoor werd de snelle en fenomenale opbloei der beiaardkunst in Amerika in hoge mate gestimuleerd. 1931 Dat Denyn een halve eeuw vroeger voor het eerst officieel de beiaard had bespeeld werd te Mechelen luisterrijk herdacht, o.a. door de uitvoering van een gelegenheidskantate "De Beiaardier" van August De Boeck. In hetzelfde jaar nam Jef Denyn ontslag als stadsbeiaardier en werd in die functie opgevolgd door zijn leerling Staf Nees. Denyn bleef echter medewerking verlenen aan de beroemde beiaardconcerten. 1938 De hoge ouderdom genoodzaakt Jef Denyn aan het beiaardspelen te verzaken maar met gezag bleef hij de beiaardschool besturen. 1941 2 oktober. Na een noodlottige val overlijden van Jef Denyn. Ons volk had een geniale beiaardier, een kunstenaar van wereldformaat verloren.
Zoals Jef Rottiers het beschreef in de beiaardbrochure 1979 : Langs een enig mooie kastanjedreef bereikt men vanuit Brussel het lieve Meise, welbekend om zijn landelijk schoon, zijn uitgestrekt domein Boechout, weldra de nationale kruidtuin en sinds 10 juni 1951 zijn (oude) beiaard. Onder enorme belangstelling werd op die dag, van historische betekenis voor het Brabants dorpje, het spel van 47 klokken ingehuldigd, dat zijn ontstaan dankt (o.a.) aan de mildheid van een ingezetene der gemeente en groot bewonderaar der beiaardkunst, Jan Van Gijsel en aan de onverdroten ijver van pastoor Brams. De vakkennis van de gieter Marcel Michiels en der technici van het huis Somers, alsmede de bevoegde leiding van meester Staf Nees, die toezicht had over het geheel en wekkering, zorgden ervoor dat de kwaliteit van het instrument een hoge graad van volmaaktheid bereikt. Men stond er nochtans voor geen lichte taak, gezien de beperkte ruimte die het torentje der oude dorpskerk bood. Toch kon de klassieke opstelling verwezenlijkt worden : de 4 zwaarste klokken (tevens luidklokken) in de eigenlijke klokkenkamer; klavier, trommel en uurwerk een verdieping hoger; de 43 lichtere klokken in het onderste deel der torenspits die op niet onaardige wijze van galmgaten werd voorzien. Vanzelfsprekend betreft het hier een lichte beiaard (basklok 'Martinus' 250 kg) waarvan de heldere klanken volkomene harmoniëren met het deinende Brabantse landschap. "Ik wil het nageslacht iets achterlaten ..." zijn schone woorden door de heer Jan Van Gijsel tijdens de inhuldigingsplechtigheid uitgesproken. Mocht zijn daad navolging kennen ... Zo wordt Brussel stilaan omkranst door een reeks zingende torens en kan men zich afvragen wanneer eindelijk de hoofdstad terug met de traditie zal aanknopen en over een eigen beiaard beschikken.
van Rinus De jong "'t zal zik wa oetwiezen" Enschede, 4 augustus 1974 Geachte heer burgemeester van Campenhout, Enige weken geleden was u zo vriendelijk mij de programmaboekjes met daarin de beiaardbespelingen door uw, mij sympathieke beiaardier Jef Rottiers toe te zenden. Voor uw gebaar wil ik u oprecht dank zeggen. De heer Jef Rottiers heb ik enkele jaren als leraar van de beiaardschool te Mechelen gehad, vandaar dat ik hem ken. Wederom wou ik een beroep op uw welwillendheid willen doen en wel om de volgende reden. Onze stad heeft sedert 1929 een beiaard gekend in de stadstoren die eigenlijk niet geschikt is voor beiaardopstelling : de beiaard hangt namelijk in de spits en slechts door uiterst kleine galmgaten kunnen de klokkenklanken naar buiten komen hetgeen niet bevorderlijk is voor goed beiaardspel. Ook toen in 1950 de nieuwe beiaard kwam - de oude werd in de oorlog geroofd - heeft men deze onbevredigende situatie gehandhaafd en het is dus in feite dat Enschede met een beiaardkwestie zit. Jarenlang is men nu bezig deze kwestie op te lossen te meer daar een deel der klokken, dat niet zuiver meer is, hoognodig hergoten zal moeten worden, wil men de beiaardkunst op peil houden. Ik heb daartoe reeds enkele malen naar het Enschedese gemeentebestuur geschreven, onlangs nog toen ik als gast de stadsbeiaard mocht bespelen. De toestand is hier langzamerhand toch onhoudbaar geworden. Uw Sint - Martinustoren nu biedt biedt voor de Enschedese beiaardkwestie een oplossing : door de spits van de stadstoren hier te wijzigen overeenkomsstig het voorbeeld van Meise zou alles in Enschede op de juiste wijze uitgevoerd kunnen worden. Mijn vraag is nu : beschikt u over een goede afbeelding te zenden aan de heer mr. Anke Vleer, burgemeester der stad Enschede, stadhuis Enschede, Nederland ? Wellicht wilt u daarbij terloops even mijn streven noemen zodat men ter stadhuize hier weet waar de klepel hangt. Ik zeg u vooruit mijn oprechte dank en wil daarbij de verwachting uitspreken dat de torenspits van Meise de beiaardkwestie te Enschede mag oplossen. Met vriendelijke groetn, Rinus De jong
Jules Van Campenhout vervolgde op 23.8.1970 : Jef Rottiers is werkelijk een groot artiest en niet alleen als beiaardier, maar ook als schilder. Maar daarvoor huldigen wij hem wel eens later en blijven wij nu bij het beiaardspel. Hij bezit de gave van een groot musicus, die reeds in zijn leven voor de beiaardkunst heeft geijverd. Hij componeerde en herwerkte heel wat muziekwerken, om deze aan te passen en voor de uitvoering mogelijk te maken, voor dit moeilijk te bespelen instrument dat men de BEIAARD heet. Jef Rottiers gaf ook in België en op eigen initiatief een boek uit over " De beiaarden in België". Maar Jef Rottiers is ook zoals de dichters een eenzaam man. Wanneer hij daarboven op onze klokkentoren zit te beiëren. Hij kan er zich niet van vergewissen, of ja dan neen, er iemand naar hem luistert ook dan wanneer hij de mooiste melodietjes over het dorp, als een poëtische regen laat neerkomen. Hij ondergaat daar dan het lot vanhalle dichters : het gevoel van eenzaamheid. Maar wanneer één of enkelen maar, die mooie klanken laat neerkomen in hun brein en hart, dan zullen deze deuntjes vol poëzie, nog lang blijven voortzinderen in hun hart en gedachten, van een andere eenzame, die er zich gelukkig om zal voelen. Dat zal dan de beloning zijn van een kunstenaar zoals Jef Rottiers, die ze dan, als een metgezel met zich zullen meedragen. Ons doel van vandaag was dan ook het onze bij te dragen, met deze dag te stellen in het teken van onze dankbaarheid, tegenover een eenvoudig maar zeer verdienstelijk man. Wij danken U voor uw aandacht en sympathie. Zo sprak de burgemeester van Meise toen.
Dames en heren, Ladies and gentlemen, Alhoewel in meer beperkte kring, is het ons vandaag toch aangenaam, U hier allen welkom te kunnen heten, hier op het gemeentehuis (nu Muziekacademie), om al ware het maar een feestelijk karakter te geven aan onze gemeente, dit bij het aflopen van het Beiaardseizoen 1970. En vandaag gaat dit gepaard met een groot beiaardrecital door de heer James R. Lawson, beiaardier van "The Laura Spelman Rockfeller Memorial Carillon of the riverside Church" of New York City, dat is de opvolger van de heer Lefever uit Antwerpen, die we ook hier destijds op het gemeentehuis hebben ontvangen. ... zie vorig stuk in het Engels Maar graag maken wij ook van deze gelegenheid gebruik om tegelijkertijd met sir James Lawson, een kleine hulde te brengen aan onze sympathieke beiaardier Jef Rottiers. Velen onder U kennen hem, anderen misschien niet. Daarom zullen wij dan maar eens vertellen hoe wij hem kennen en zien. Voor ons is hij een sympathiek man, die de jongelingsjaren al een beetje is ontgroeid. Hij is buitengewoon gedienstig, wanneer wij op hem beroep doen om onze plaatselijke feestelijkheden te komen opluisteren. Nooit, wij zeggen wel NOOIT , hebben wij vruchteloos op zijn medewerking beroep gedaan, ook dan wanneer dit voor hem ook wel eens moeilijk was. Wij zijn hem daarvoor dankbaar, want het is soms wel eens een moeilijke taak van de nodige glans te geven aan onze plaatselijke feestelijkheden, die hier op het dorp wel vaak voorkomen. In alle omstandigheden vonden wij onze vriend Jef Rottiers bereid om te helpen. Hij was steeds uitermate gedienstig. Maar dat was dan toch ook nog zijn enige goede gave niet. Hij heeft er ook nog vele andere.. Jef Rottiers, die wij hier voor ons zien als een gewone volksjongen, niet opvallend mooi, is toch een groot kunstenaar. Dat weten waarschijnlijk nog niet veel mensen onder U en daarom dit klein betoog. .../.
Op 29 augustus 1970, n.a.v. het eindrecital door James. R. Lawson sprak burgemeester Jules Van Campenhout het huldewoord uit in het Engels. My dear sir James R. Lawson, Meise in Belgium welcomes you pride and pleasure, you will see for yourselves, that we have made a little effort, to receive you as a real friend. Should anything appear unsatisfactory, please accept our apologies. We do hope that this little village of Meise, with his great possibilitys of extension, also the splendor of our cities, and the beauty of our landscapes, wil appeal to you. Also that you will come back next year, to strenghten our mutual friendschip. To you all, attending this second international carillon - festival in Meise : heartly welcome. For you the bells are ringing a song of joy and peace of brotherhood and eternal beauty. Sir James will be welcome in Meise.
Archief 90 : Beiaardrecital door James.R.Lawson, de beiaardier van 'The Laura Spelman Rockefeller Memorial carillon of the riverside church" in New York city op zondag 23 augustus 1970 om 17 uur op de oude beiaard van St.-Martinus Meise. James R. Lawson behaalde in 1949 het diploma van beiaardier aan de koninklijke beiaardschool in Mechelen. Hij was van 1941 tot 1948 de eerste beiaardier van de Hoover Library carillon van de Stanford University in California. Van 1953 tot 1960 beiaardier van de Rockefeller Memorial Chapel, University Chicago. Sinds 1960 als opvolger van Kamiel Lefevere beiaardier van de Laura Spelman Rockefeller Memorial carillon of the Riverside Church in New York. Deze beiaard is werkelijk de grootste van de wereld en hangt op 130 m hoogte in een machtige toren. Aantal klokken : 74, waarvan de basklok 20.463 kg weegt (de klepel hiervan ruim 2000 kg. Deze is de zwaarste 'gestemde' klok ooit gegoten. Het programma werd op officiëel briefpapier van de gemeente Meise afgedrukt met het oude wapenschild met St.-Martinus. Het bevatte het programma en deze C.V.
Archief 37 "Onder de beiaard" speelt onze beiaardier Jef Rottiers ook met verf en penseel. Kunsttentoonstelling van 1 tot 17 mei 1959
Zaal Triomf (nu 't Moment) Maria in België Merkwaardige tentoonstelling 25 april - 3 mei
Deze tentoostelling kwam er ongetwijfeld onder impuls van Herman Boon pr. die toen hij onderpastoor was in Meise Mariavieringen en Mariaverering promoveerde.
Onder nummer 79 vinden wij in het beiaardarchief de partituur met tekst van het Meiselied op tekst en muziek van Jef Rottiers. Het staat in "Meise, onder de toren van Sint - Martinus" op pagina 9 :
Waar de zachte heuvlen deinen. En geen mens naar bergen vraagt. Waar het goed is om te wonen. t Leven aan elkeen behaagt. Waar de tijd zingt uit de toren, en de biertjes lekker zijn. Daar is t dorp waar k ben geboren. Daar is Meise, Meise mijn.
Refrein :
Lang leve Meise! Vivat ons Meise. Rijke parel aan Brabants kroon. Weg met de zorgen, ook voor morgen. Hier zijn de dagen altijd even schoon.
Waar de goede Sint Martinus, door eenieder wordt vereerd. Waar muziek hoog blijft geprezen en men zingen niet verleert. Waar nog schutters kunnen mikken, naar de vogel zoals t hoort. Waar de jeugd graag flink op stap gaat en het beiaardspel bekoort.
Waar men houdt van lach en leute. Men ook dansen kan op maat. Waar de groen en witte kleuren, hoog en fier men wappren laat. Want ons knapen kunnen stampen en de ploeg staat er goed voor. Daarom kan men ons niet aan. Zing dus mee dit Meisekoor.
In de Standaard van 14.5.1957 verschenen 2 artikels over onze oude beiaard : zondagavondconcerten op de beiaard te Meise Jef Rottiers zette zijn beiaardconcerten in, in de meimaand. Het programmaboekje was al te bekomen bij hem of in de café's rond de kerktoren. Er werd rekening gehouden met de uiteenlopende smaak van de beiaardliefhebbers en in elk concert werd "een volks allerlei ingeschakeld met wijsjes die iedereen kent". Er was ook voor elk concert een contactmogelijkheid met de beiaardier. In een artikel van 19.5.1956 spreekt men nog van zaterdagavondconcerten. Dat werd dus veranderd in 1957. Vlaams - Amerikaanse beiaardjubel te Meise Kamiel Lefèvere uit New - York bespeelde op 4 september onze beiaard. Hij werd door het gemeentebestuur, de vrienden van de beiaard en een afvaardiging van Edele Brabant ontvangen. Er werd gedurende de hele maand september gespeeld.
Archief 77 - 78 In deze stukken blijven we even stilstaan bij het overlijden van onze mecenas Jean - Baptiste Van Gijsel. Deze industrieel stierf op 25 april 1956. Hij zag het levenslicht in Elewijt op 12 maart 1885. De dienst werd gehouden in de St. - Martinuskerk om 11 uur en hij werd bijgezet in de familiegrafkelder op het kerkhof van Meise op de August Van Doorslaerlaan. Het tweede document is een affiche uitgaande van de Gemeente Meise : Herdenking Jan Van Gijsel (+ 25 april 1956) Afbeelding van een klok. Beiaardier Jef Rottiers speelt een 'in memoriam' beiaardconcert op donderdag 25 april te 19 uur.
Dit archiefstuk bevat een artikel uit De Standaard van 14.10.1956 onder de titel "Beiaarddagen komen en gaan. Het hart van de beiaardier is als een klok! Beiaardmanifestaties". De uitspraak 'Mijn hart is als een klok!' komt van kunstenaar Alfred Ost die een man afbeeldde met een klok die niet groter was dan een doodgewone schoolbel, maar die met de felheid van een 'klokke Roeland' wordt gezwaaid. Journalist B.P. gebruikt dit als symbool voor de toen sterk groeiende beiaardbeweging. Bij het beluisteren van het recital van Jef Rottiers, op de St. - Martinustoren in Meise stelde hij vast 'hoezeer het hart van een beiaardier bij het bronzen spel van de klokken moet meespelen'. " Men kan het niet genoeg aan het klokzeel hangen dat de beiaard eerst zijn edelste zending zal vervullen op de dag dat de hele gemeenschap, die rond de stads - en dorpstoren leeft, zich bewust is geworden van het kostbaarste bezit dat in staat is het meest afgetobde mensenhart te maken tot een jubelende klok." Meise was toen de aanhef van een interessant artikel dat het beiaardseizoen in heel Vlaanderen inluidde. NU stellen wij vast dat in het parochieblad het beiaardseizoen zoals elk jaar opgestart wordt rond de toren van Grimbergen, dank zij beiaardier Rien Aarssen. Ons dorp is getooid met infoplaten over de beiaardfeesten en 'Jaas in Maas'. De mooie platen geschilderd door kunstenaar Frans Keppens bleven in de loods. De beiaardrecitals worden amper of helemaal niet vermeld! Op het infobord hangt het programma van vorig jaar. Waar blijft het programma van dit jaar ? Onze oude beiaard blijft onafgewerkt achter zonder de 8 verdwenen klokjes, de automatische uurrammel en het klavier. Wanneer zal hij weer spelen ?
Archief 53 en 56 Gisteren was ik weer de enige toehoorder bij het Paasrecital door Eddy Mariën op onze beiaard. Gelukkig werden de misgangers nog opgevrolijkt voor ze de Paasmis bijwoonden. Er schort opnieuw iets aan de publiciteit voor onze concerten die door de Cultuurdienst verzorgd wordt. Wij vinden in 1954 twee uitzonderlijke initiatieven op onze oude beiaard. Met het Davidsfonds werd het Guldensporenfeest opgezet op 11 juli om 20 u. Jef Rottiers voerde werken uit van bekende Vlaamse meesters : P. Benoit, E. Hullebroeck, E. Tinel, J. Blockx, K. Mestdagh, J. Van Hoof, K. Miry e.a. En tijdens de Kerstnacht om 23 uur, voor de Kerstnachtviering kon men "zingend in de heerlijkste klokkentaal de schoonste Kerstliederen van ons volk" horen weerklinken uit de toren van St.-Martinus Meise dank zij het hamerend talent van Jef Rottiers..
Het beiaardseizoen werd reeds ingespeeld op verschillende plaatsen. In Meise is er een bespeling met Pasen en dan is het wachten tot de beiaardfeesten. Archief 57 - 58 Drie krantenknipsels verslaan het internatuionaal beiaardfestival in Meise. De Standaard pakt uit op 1.5.1955 met "Die Winter is verganghen", naklanken van het Internationaal Beiaardfestival te Meise. De ondertitels zijn : 'Internationale belangstelling' en 'De boodschap der Amerikaanse beiaardiers'. Het artikel eindigt met : De beiaard speelt zo schoon hij kan! De vreugde heerst alom'. In Het Volk van 25 april 1955 : "Voor de eerste maal in België : Internationaal beiaardfestival in Meise ; Hulde aan kunstbeschermer J. Van Gijsel met 'Kubnstavond' en 'Klokkenfeest'. De vijf eerste beiaardbanken werden toen onthuld en er was reeds een klokkenworp.
Op 22 maart 1952 verschenen de statuten van de VZW De vrienden van de beiaard" in het Belgisch staatsblad. Maar daar had ik het reeds uitvoerig over. Een hele reeks artikelen uit de kranten van 1955 verslaan het Internationaal Beiaardfestival dat op poten gezet werd door de VZW. We beschikken ook nog over de programmabrochure. De feestelijkheden begonnen reeds op 23 april met een beiaardrecital door Jef Rottiers, waarna een grote kunstavond met declamatie, zang, muziek en film van verscheidene vooraanstaande kunstenaars en tot slot een gezellig samenzijn in de Brueghelzaal van het "Beiaardhofje". Het vervolg werd zoals beschreven op zondag 24 april gehouden na de hoogmis. In Le Soir : "Meise. Le festival international de carillon." Het Nieuwsblad bracht : "Brabantse Pinkstergloed : Grimbergen en Meise op hun best" en "Koningsschieting in Meise" met foto. "Meiklokjes wachten u te Meise", met een foto van het Cantabile koor van Jette. ER was een mooie affiche met een pentekening van de beiaardier aan het klavier "Preluden". De Standaard : "Daar zal de beiaard spoelen" met een cartoon van Pil (opgenomen in de PPS over de beiaarden van Meise. Als promotiematerieel werd er ook uitgepakt met klokjes in papier waarop meertalig de concerten van 1954 aangekondigd werden. In De Linie verscheen een tekening van Jef Rottiers van het domein Van Gijsel "De Drietorenhoeve" met "Festival van volkse allure : Meiklokken te Meise". Er was ook een officieel bericht aan de bevolking uitgaande van het inrichtend comité "Edele Brabant" dat de VZW De vrienden van de beiaard versterkte. Er werden ook steunkaartzen verkocht voor 10 fr. en er was ook een drietalige circulaire "Welcome in Meise".
