avondvriendin

Plots zien dat je er bent

aan de andere kant van mijn scherm.

Ik ben niet meer alleen.

Dit avonduur houdt een belofte in.

Een simfonie van niet zijn

dat zijn wordt. Bezorgdheid om

mensen die ons dierbaar zijn

en ons ontglippen.

De moedeloosheid van onbegrip

en het verdwalen bij bekenden

die wij anders willen zien, wij willen

hun geluk echter en intens.

Kwetsbaar en nog onzeker

dringen wij in elkaars ziel.

wij staan beiden in een morgen

van verwachting naar het avonduur.

Onze ontmoeting groeit

en zoekt haar weg

in de dagelijkse beslommeringen

van jou en mij.

Herman