dwaallicht
het is beter het raadsel te vergroten
06-03-2012
oud, ouder, oudst en God
ik ben grootouder en ouder aan het eerste beleef ik plezier aan het tweede soms ook, maar minder. mijn krakend lijf heeft pillen nodig en spuiten waarvan ik niet op voorhand weet of alles wel in orde komt daarmee. de jaren die nog komen worden korter en soms de nachten ook. van de goeie dingen geniet ik intenser. ik heb lief en vrienden die bekommerd zijn. duizend boeken waar ik in herleef. en poëzie die mijn wonden heelt of mijn verlangen naar de liefde nog vergroot. alleen God vind ik niet. nog niet. Herman
04-03-2012
lente
mijn dochter en ik proefden de lente. gewapend met snoeischaar en schop legden we de dag open en haar tuin. we snoeiden de winter van het vorig jaar. we gaven alle botten kans opnieuw te groeien en gaven struiken en bomen een zonnige plaats. we bundelden onze krachten om de natuur te buigen naar het licht en de warmte. we gierden van het lachen en vloekten om de weerbarstigheid van wortels in de grond. we legden alles klaar om bloemen en zaad te kunnen zaaien. kleur te geven aan de lente en de zomer die komt. terwijl kraaide janne aan het venster. ik zag haar al rollen in het groeiend gras, grijpen naar appels en kersen, en verbaasd en blij naar haar nieuwe wereld zien. haar moeke en ik spreiden de lentesprei open waarin zij en wij volop gingen genieten van de warme intensiteit die ons bindt. de zon en onze ogen zullen stralen. morgen en overmorgen zal het hoogdag zijn! Herman
02-03-2012
janne 3
ze kijkt in haar buggy de kamer rond naar de mensen rondom haar, naar alles wat hel kleurt en ze glimlacht plots. Ik voel me smelten. Zou grootva zeggen moeilijk zijn? ik neem haar op mijn schoot en knuffel haar warm lijfje met mijn grote handen. ik wil duizend en een dingen vertellen maar stamel alleen maar zachte klanken als ik in haar klare kijkers kijk. haar vuistjes worden knabbeldieren in haar mond. ik ben verkocht. ooit zal ze weten dat ik haar haven ben. ik zing zacht een kinderliedje. hetzelfde dat ik ooit voor haar moeke zong. heel lang voorbij. misschien zingt zij voor mij, een laatste lied als ik van hier verdwijn. Herman
26-02-2012
monnik in de abdijkerk in dendermonde
kromgebogen en steunend op zijn stok slofte hij door het hoogkoor al biddend naar zijn eeuwenoude plaats waar hij als jonge monnik duizend psalmen zong. er zijn zoveel plaatsen leeg naast hem. in wierook en gezangen heeft hij zijn hoofd veel jaren gebogen aan het kruis vooraan. zijn pij blinkt in het licht van opgebrande kaarsen. zijn lippen prevelen nog de lofzang en het gebed dat hij zo lang geleden van zijn moeder leerde. en bij geconsacreerde woorden buigt hij nog dieper zijn moegebeden hoofd voor wie hij God noemt in alle riten die hij meebeleefde. de galm hangt hoog in het ogief waarin hij naar zijn hemel keek. nu bidt hij met gesloten ogen in zijn ziel voor al zijn broeders die hij niet meer ziet maar wéét. de klokken luiden in zijn plaats. hij weet dat God hem zegent.
24-02-2012
vlassenbroek
de wind waait over water de zon aarzelt, haar pogingen doen het beste vermoeden want ik ruik er de lente in. vlassenbroek ligt vredig te slapen en de polder wordt bijgekapt. bomen sterven om brandhout te zijn voor de winter van u en mij. bomen sterven staande maar ze lagen zieltogend te wachten op lijkvervoer. wij praten over oud worden en de doden van vroeger en stappen de lente in. water en dood en verlangen naar morgen naar de warmte in onze koude botten. Herman
22-02-2012
bewustzijn
is dat nu de lente die mij wakker maakt? de mist, de kou, het duister, mijn pijn en de nevel lossen langzaam op. ik kijk beter naar wat gebeurt en ook naar wat niet gebeurt. ik relativeer en geniet bewust. nog niet genoeg. bewustzijn ervaren is een ingrijpend proces. daar moet ik heel omzichtig mee omgaan. maar ik moet er mee omgaan, het zichtbaar maken in de dagelijkse dingen, in mensen die ik ontmoet en mij voor open stel. bewust bewustzijn en een herkenbare ziel in mijn denken benaderen het wonder dat mij intenser diep ademend vrij laat leven! Herman
20-02-2012
geluk
geluk overvalt je geluk kom je tegen geluk zoek je geluk verdien je geluk maak je geluk ben jezelf geluk is de ander geluk is het wonder geluk is leven geluk is dood geluk is helder water geluk is de hemel geluk is blij zijn dat het morgen is dat het avond is en dat je er morgen terug bent om het geluk waar het ook is langzaam te drinken en van de afdronk lang te genieten. geluk kan ook gewoon in de zetel van een theaterzaal rood worden als de stof waarop jij zit met dromen die nooit meer stoppen. geluk kan vluchtig zijn ook eeuwigdurend maar het wordt maar zichtbaar in de andere. Herman
18-02-2012
morgenstemming
de gloria van Buxtehude klinkt nog in de vroege morgen na. ik word zalig wakker en proef nog de avondzoen. mijn ogen blijven toe. droom en klank verwarmt me als warme dons. de dag ligt wijdopen te wachten op al wat ik straks tegenkom. en als ik vanavond in twee ogen kijk diep als een vijver en vol beloften voor morgen zing ik als een nieuwe pallieter het leven en het wonder toe! Herman
15-02-2012
lente
de barre winter is voorbij de wolken en de regen donderen in mij. ik zie de aarde zachter worden. mijn tuin is niet meer wit maar groen en vol hoop op nieuw leven. de vogels vliegen vrijer en hoger. mijn handen reiken naar de lente. ik zoek mijn vrienden op om af te spreken om weer opstap te gaan, op zoek naar schoonheid en hernieuwde vriendschap. alles begint opnieuw. en toch draag ik de liefde van de winter mee. ik moet nog wennen aan zoveel dat weer opnieuw begint. Herman
13-02-2012
valentijn-2
morgen is de grote dag mijn hart loopt over ik zal de liefde tegenkomen tussen de morgen en de nacht. en overmorgen is de bui weer over. dan zijn de zoenen en de rozen weg. maar treuren doe ik niet. de liefde komt in woorden en in beelden over. zij zit in mij verborgen en wie haar vindt komt steeds terug. ik zal haar overvloedig schenken. vanavond reeds en morgen. en elke dag die mij vertelt van haar: prinses van al mijn dromen! Herman
11-02-2012
valentijn
valentijn slaat mij om de oren in elke krant die ik lees. de liefde wordt verpakt met glitters en met strikjes en met een copieus diner verorbert. maar nergens staat hoe je verlangen degusteert als je alleen aan tafel zit met lege dromen op je warme bord. ik zet de deur dan op een kier om wie passeert te noden. je weet maar nooit dat een verdwaald passant precies degene is die in je dromen leeft. Herman
09-02-2012
crematorium
koud en onpersoonlijk stil een slecht gespeeld theaterstuk een vreemde lach die welkom heet, waarin je leest: niets is gemeend. ik rilde van afschuw en verdriet om de dode die hier werd opgevoerd. verbouwereerd alleen temidden starre gezichten die hier naar het spektakel keken. er ontbrak applaus. ik miste de open armen in een kerk, de warmte van eeuwenoude riten en het wonder dat hier niet binnen kon. Herman
07-02-2012
blogs
er zijn blogs die mij diep raken en telkens opnieuw aantrekken. het verhaal van mensen die in voelbare taal hun pijn en verdriet uitschrijven lijkt soms een spiegel waarin ik mezelf herken. ik zou al wat zij uitschrijven zacht willen uitwissen en met hen meestappen naar een plaats van vrede en liefde. maar zo zit het hier blijkbaar niet in elkaar. elke dag leeft zijn eigen leven en elke mens ondergaat en kiest en zoekt. misschien staat morgen jouw en mijn hemel vol sterren. Herman
05-02-2012
janne
janne ligt te lachen en te kijken naar de wereld rondom haar: grootva en omi en al wat daar rond beweegt. haar vuistjes toe, nog niet grijpgraag naar naar de morgen die zijn nog niet kent. de warme aandacht waarin zij zich koestert is haar meer dan genoeg. de werelden van grootva en omi zijn haar vreemd. zij heeft nog tijd om er in te stappen en op zoek te gaan naar haar deel. jaar na jaar dichter bij zichzelf en in de grote wereld. stap voor stap ontdekken wie zij is. en gelukkig zijn.
03-02-2012
zand
het zand is hel geel en de wind jaagt door de heuvels die hij opbouwt en verstuift. geen winter en geen zomer blijven hangen. het zand is dor en kruimelt door mijn vingers zoals dromen. het zand dekt toe wat wil vergeten zijn. het zand is ook genadig, het kleedt de naakten die vredig slapen zonder al de pijn van dit bestaan. zand kan hard slaan en bekoorlijk ritselen in de warme plooien van mijn huid. en ooit draagt iemand mijn as naar hier, verstrooit ze in het zand. dan wordt voltooid wat ooit begon. ik word het wonder dan. Herman
01-02-2012
winter
het water krimpt ineen tot ijs de jonge scheuten sterven de vogels zoeken eten op en water dat ik regelmatig warm. de kou kruipt in mijn botten ongevraagd. ik voel het bibbergeld nu letterlijk mijn lijf inkrimpen dat rilt met al die graden onder celcius. de haard wordt nu mijn metgezel met boeken en gedichten die van binnenuit het ijs van buiten smelten. hoe plots kan alles anders worden! ik ben een zomermens, ik wil mij wentelen in zonnestralen en een hemel die als een deken mij verwarmt. maar ook mijn hart en ziel zoeken de warmte op. ik wil mij koesteren in wie mij wiegt, mijn bloed doet jagen naar mijn hart, mijn hart ontdooit en mij een huis bouwt waarin mijn winter altijd zomer wordt! Herman
30-01-2012
woord en licht
in het begin was er het woord. en ook het licht. maar het woord en het licht herkenden wij niet. wij leefden in duisternis en onwetendheid. we weten dat het woord en het licht er is en dat ze eigen zijn aan ons bestaan. maar wij kijken teveel naar wat buiten ons leeft. de stilte en de rust binnen in ons maken ons bang. ze komen over als leegte waarin we onszelf verliezen. we vluchten dan naar wat grijpbaar en herkenbaar is. en zo ontglipt ons het woord en het licht. Herman
28-01-2012
een handvol woorden
ik draag een handvol woorden uit mijn ziel naar hier. verstrooi ze in de nacht en laat ze sterren worden. of water dat mij laaft. ik wil mijn denken in mijn geest herkennen. ik wil weten wie ik ben. mijn adem lucht zien worden en mijn bewustzijn in materie zien ontspringen. ik wil luisteren naar wat de andere zegt, ik wil zijn denken in zijn woorden kunnen kneden en het eten, proeven, smaken. ik wil in iedereen mezelf zien leven, herleven door de dood en als het kan: mijn geest nog sterker dan mijn lichaam in mijn leven zien! Herman
26-01-2012
theater
vanavond ga ik met vragen naar het theater. moderne bewerking van een oud stuk over een gevangene die vrij komt en verdwaalt in de vrijheid die hij niet meer kent. telkens met verwachting ga ik de tekst tegemoet. en meestal kom in ontgoocheld buiten. theatermakers denken blijkbaar anders en creëren mensen die ik nooit tegenkom. ik geniet wel van de sfeer in de zaal en de toneelfanaten. zij komen ook naar onbekende woorden luisteren om hun honger naar schoonheid te stillen. als het doek valt zie je een scala aan emoties, verwerkt of niet verwerkt, boos of enthousiast om wat zij hoorden. theater is zoals het leven, het doek gaat open en het doek gaat toe. daartussen ligt ontgoocheling en vreugde, pijn en verdriet en melancholie om wat zou kunnen zijn: de liefde die ongrijpbaar lijkt! Herman
24-01-2012
omarmen
als je de blogs bezoekt en leest wat zoveel zoekers schrijven over verlangen naar liefde en vriendschap en warmte dan relativeer je het eigen gemis. je dwaalt hier door melancholie en verdriet en herkent dat intens verlangen naar te kunnen zijn wie je bent. jammer dat elke zoeker in zijn blog alleen blijft schrijven en de andere niet voelbaar kan omarmen! Herman